บทที่ 289 ผมจะประกาศหาคู่ให้หม่าม

กานต์พูดขึ้นอย่างได้ใจมาก

กิมจิยกนิ้วโป้งขึ้นมาให้กานต์แล้วพูดขึ้นว่า “สุุดยอดมาก

จริง ๆ”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว! คุณก็ไม่ดูซะก่อนว่าผมเป็นลูกของ ใคร! หม่ามีของผมนั้นเป็นถึงหัวหน้าหญิงของอาณาจักร รัตติกาลเลยนะ”

กานต์รู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก

ป้าโอโกรธจนไม่มีวิธีแล้ว แต่ก็กลับขัดขืนไม่หลุด มีผู้ชาย

อยู่เยอะแยะมากมายขนาดนี้ เธอก็ยิ่งไม่มีทางที่จะถอด กางเกงของตัวเองออกได้แน่

แต่ว่ากิมจิกลับไม่สนใจสิ่งนี้ เขาคงจะเอารถทั้งคันไปพร้อม กับป้าโอด้วยไม่ได้หรอก

ป้าโอจ้องมองดูพวกเขาเข้ามา ก็รีบสตาร์ทรถขึ้นอย่าง อัตโนมัติ กะว่าจะขับรถหนีออกไปจากที่นี่ แต่ไม่ว่าจะสตาร์ท ยังไงก็สตาร์ทไม่ติดเลย

กานต์ทอดถอนใจที่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณโต มาขนาดนี้โตมาได้ยังไงกัน แล้วกินอะไรโตมา หรือว่าคุณคิด จริง ๆ เหรอว่าผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่จะให้คุณพาไปตามใจ ชอบได้เหรอ? ผมไม่ได้โง่อย่างคุณสักหน่อย รถมันไม่มีน้ำมัน ตั้งแต่แรกแล้ว ตอนที่คุณขับรถนั้นไม่ได้ดูหน้าจอแสดงน้ำมัน เลยเหรอ?” พอพูดจบ กานต์ยังส่ายหน้าส่ายหัวอย่างเสียดายอยู่เลย เหมือนอย่างกับป้าโอเป็นคนพิการทางสมองยังไงอย่างงั้น จน ป้าโอโมโหจนหายใจไม่ออก แล้วเป็นลมไปเลย

“อ่า โดนผมทำให้โมโหจนตายไปแล้วเหรอ?”

กานต์พูดขึ้นอย่างรู้สึกยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่น ตอนนี้กิมจิอยากจะหัวเราะแต่กลับไม่กล้า ถ้าไม่หัวเราะก็ อัดอั้นอยู่อย่างว้าวุ่น จึงหัวเราะเหอเหอขึ้นสองคำ แล้วพูดว่า “ตอนนี้พวกเราควรจะพาเขาไปยังไงดีล่ะ?”

“ก็ถอดกางเกงแล้วพาไปไงล่ะ คนที่อายุเยอะขนาดเขาแล้ว ยังหน้าไม่อายเลย พวกคุณจะกลัวอะไรกัน? อ่อ ใช่แล้ว พวก คุณกลัวว่าจะอุจาดตาของพวกคุณไปใช่ไหมล่ะ? นั่นก็ไม่มี ทางแล้ว คงจะต้องฝืนใจพวกคุณหน่อยแล้ว”

กานต์พูดไปแล้วก็ทอดถอนใจไปด้วย จนทำให้ตอนนี้กิมจิ อดกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว แล้วก็หัวเราะฮา ฮา เสียงดังออกมาเลย

“หยุดหัวเราะเถอะ ให้คนของคุณขับรถส่งผมกลับไปเถอะ ไม่งั้นหม่ามีของผมจะต้องเป็นห่วงแน่เลย”

นี่กานต์ถึงเพิ่งจะนึกถึงนรมนขึ้นมา

เฮ้อ!

อีกเดี่ยวก็จะต้องโดนหม่ามีด่าขึ้นมาอีกชุดหนึ่งแน่เลย กานต์ทอดถอนใจแล้วก็ขึ้นรถคันหนึ่งไป

กิมจิรีบให้คนขับรถส่งกานต์กลับไป และป๋าโอก็โดนคน ถอดกางเกงออกจริง ๆ แล้วใส่กางเกงในสีแดงไว้แล้วโดนคน ยกขึ้นรถไป และยังจับมัดไว้แน่นหนาอีกด้วย ทางด้านนรมนต้องคอยกังวลกานต์ไปด้วย และต้องคอยดู บุริศร์หลบหลีกไปด้วย หลังจากที่เสียท่าแล้วก็ยืนหยัดไม่ไหว ต่อภายใต้การโจมตีของแชมป์ จนกระทั่งล้มลงไปกับพื้นเลย

“บุริศร์!”

นรมนรู้สึกว่าหัวใจก็จะแตกสลายแล้ว

เธอไม่มีทางที่จะจ้องมองดูบุริศร์โดนทำร้ายต่อหน้าต่อตา ไปแบบนี้ แต่ว่าก็ไม่สามารถทำอะไรได้

แชมป์มองดูท่าทางของบุริศร์ในตอนนี้แล้ว ก็รู้สึกทำใจ

ลงมือไม่ได้ขึ้นมา

ธิดากลับพูดขึ้นเสียงเย็นว่า “แชมป์ นายคิดดูดี ๆ นะ ลูก

เมียของนายยังรอนายอยู่นะ จัดการผู้ชายคนนี้ไปซะ ป้าโอก็ จะให้ครอบครัวของพวกนายได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน แล้ว”

“คุณหุบปากนะ! คุณรู้แค่ข่มขู่คนอื่น คุณยังรู้เรื่องอะไร อีก?”

นรมนโกรธจนผลักธิดาแล้วก็พุ่งตรงเข้าไป

เธอสู้กับธิดาไม่ไหว แต่ว่าตอนนี้กลับไม่สำคัญแล้ว และก็ ไม่ได้สนใจเยอะขนาดนั้นแล้ว

บุริศร์มีบาดแผลไปทั่วตัว และตอนนี้นอนอยู่บนพื้นไม่ขยับ แม้แต่น้อย นรมนเองก็ปวดใจจนทนไม่ไหวมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้ธิดายังคงมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของคนอื่นอยู่ เธอแทบจะไม่อยากจะสนใจชีวิตนี้ของตัวเองแล้ว และอยาก จะสู้จนตัวตายกับธิดาแล้ว ธิดาไม่ได้ป้องกันตัวใด ๆ แม้กระทั่งรู้สึกว่านรมนที่เป็นนก อ่อนแอแบบนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ แล้วก็ไม่มีความกล้านั้น ด้วย เพราะนั้นตอนที่โดนนรมนพุ่งชนเข้ามานั้น เธอก็โอน เอียงหลบไปนิดหนึ่ง ยังไม่ทันได้ยืนอย่างมั่นคงเลย ก็โดนนร มนจู่โจมเข้ามาอีกครั้ง จนล้มลงไปกับพื้นเลย

“โอ๊ย!”

เธอไม่ทันได้ระวังตัว จนล้มลงไปกับพื้นตรง ๆ เลย ท่ามกลางแรกกระแทกทำให้ก้นของธิดารู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ

“ยัยคนชั้นต่ำ แกอยากตายเหรอ!”

ธิดาโกรธจนตาเขียวแล้ว ในตอนที่อยากจะลุกขึ้นไป จัดการกับนรมนแรง ๆ สักทีนั้น แล้วอยู่ ๆ ก็มีฝ่ามือสับลงมา หนึ่งที่ แชมป์สับลงไปจนธิดาสลบไปเลย

“นาย..”

ธิดานั้นแปลกใจมาก แต่ว่ากลับไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วเธอก็

สลบไปเลย

แชมป์มองดูนรมน แล้วก็หันไปมองดูบุริศร์

บุริศร์ลุกยืนขึ้นมาจากพื้นโดยตรง แล้วเดินไปทางนรมน อย่างไม่เป็นอะไรเลยสักนิด

“ผู้หญิงโง่อย่างคุณ อะไรก็เรียนรู้ไม่เป็น แต่กลับฝึกเรียนรู้ ที่จะสู้จนตัวตายกับคนอื่นแล้วเหรอ? แล้วกับชีวิตที่ต่ำต้อย ของยัยธิดานี่ คู่ควรกับที่จะให้คุณไปสู้ด้วยเหรอ?”

น้ำเสียงของบุริศร์นั้นอ่อนโยน พอนรมนเห็นว่าเขาไม่ เป็นไรแล้ว ก็ร้องไห้เสียงดังและเข้าไปซบอกของเขาทันที “คุณทำฉันตกใจหมดเลย ฉันนึกว่าคุณจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ ซะอีก!”

นรมนไม่เคยกลัวอย่างตอนนี้มาก่อนเลย แค่เวลาหนึ่งนาที

อารมณ์เหมือนกับว่าตกลงมาจากสวรรค์ถึงพื้นดินเลย

บุริศร์ลูบหัวของเธอไว้อย่างรักใคร่ แล้วพูดขึ้นว่า “หยุดร้อง เถอะ ยังมีคนนอกอยู่นะ ไม่กลัวขายหน้าซะบ้างเลย”

นรมนไม่สนเรื่องพวกนี้ซะหน่อย แล้วก็เอาทั้งน้ำตาและ น้ำมูกเช็ดใส่บนตัวบุริศร์เลย ท่าทางที่เหมือนอย่างกับเด็ก แบบนี้ทำให้บุริศร์ทั้งอยากจะร้องไห้และอยากจะหัวเราะ

แชมป์ก็อดไม่ได้ที่จะไอกระแอมขึ้นมาคำหนึ่ง

นรมนถึงได้ถอยออกมาจากอ้อมอกของบุริศร์อย่างเก้อเขิน แต่ว่ามือทั้งคู่ยังเกาะแขนของเขาเอาไว้แน่นอยู่

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

นรมนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

แซมป์เป็นคนทรยศแล้วไม่ใช่เหรอ?

แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงได้มาช่วยเธอและบุริศร์ได้ล่ะ?

บุริศร์มองไปที่แชมป์ แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “พี่สะใภ้และ หลานชายอยู่ที่บ้านตระกูลโตเล็กที่เมืองชลธีแล้ว อีกเดี่ยว นายกลับไปรับพวกเขาเถอะ”

“ขอบใจนายมาก บุริศร์ ฉันทำกับนายขนาดนี้แล้ว คิดไม่ ถึงว่านายยังจะช่วยฉันพาลูกกับเมียหนืออกมาอีก”

ไม่ว่ายังไงแชมป์ก็ยังคงมีความโทษตัวเองอยู่บ้าง บุริศร์สะบัดมือเล็กน้อย “พาลูกเมียของนายจากไปเถอะ เรื่องนี้ก็กระทบกระเทือนต่อจิตใจของฉันมากเหมือนกัน ถึง แม้ว่าสุดท้ายแล้วนายจะยอมออมมือต่อฉันก็ตาม แต่ว่าความ รู้สึกบางอย่าง ถ้ามันมีรอยร้าวไปแล้ว…”

“ฉันรู้ เป็นความผิดพลาดของฉันเอง”

แชมป์มีหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ว่าเขาก็ยังพูดขึ้นเสียงต่ำว่า “เพื่อลูกเมียของฉัน ต้องขอโทษด้วยแล้ว”

“ไปเถอะ”

บุริศร์ไม่ได้รั้งเขาไว้อีก เพียงแต่รู้สึกว่าในใจนั้นรู้สึกเป็น ทุกข์เอามาก ๆ

แชมป์ก็รู้ว่าอยู่ต่อก็คงจะไม่มีความหมายอะไรแล้ว เขาเอง ก็ไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้ว จึงได้แต่โค้งคำนับไปทางบุริศร์และนร มนที่หนึ่ง จากนั้นก็จากไปอย่างรวดเร็ว

นรมนรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ราวกับว่ากำลังฝันอยู่ แล้วถาม ขึ้นอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ “นี่ตกลงมันเรื่องอะไรกันคะ?”

“หลังจากที่ผมรู้ว่าแชมป์หักหลังแล้ว ก็ส่งข้อความให้ธรณี ให้เขาช่วยตามหาลูกเมียของแชมป์ให้ แล้วก็ให้ช่วยพาหนี ออกมา นี่ก็ถือว่าเป็นความคิดถึงอย่างหนึ่งที่ผมมีต่อพี่น้องละ มั้ง

“คุณรู้สึกทุกข์ใจใช่ไหมคะ?”

นรมนเห็นท่าทางแบบนี้ของบุริศร์ ก็รู้ว่าในใจของเขาจะ ต้องไม่เหมือนภายนอกที่ดูแล้วเหมือนจะคิดได้แล้ว

บุริศร์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ผมเป็นทุกข์แล้วจะทำอะไรได้? เจ้า ลูกชายที่ชอบก่อเรื่องของเรา ไม่รู้ว่าจะพาป่าโอไปไว้ที่ไหน แล้ว ผมกลัวว่าเขาจะเล่นไปเล่นมาจนเกิดเรื่องเข้าให้ได้” ระหว่างที่กำลังพูดอยู่นั้น กานต์ก็นั่งรถจี๊ปคันหนึ่งกลับมา

แล้ว

“คุณบุริศร์ หม่ามี้ ผมกลับมาแล้วครับ!”

เขานั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ แล้วโบกมือมาทางนรมนและ บุริศร์อย่างตื่นเต้นดีใจ จนนรมนตกใจจนหน้าซีดเลย

“นั่งลงเดี๋ยวนี้ มันอันตรายนะ!”

คำพูดของนรมนนั้นกานต์ไม่ได้ฟังเข้าไปสักนิดเลย แล้วก็ ไม่ทันได้พูดอะไรอีก พอรถหยุดลง เพราะว่าไม่ได้คาด เข็มขัดนิรภัยเอาไว้ กานต์ก็เป็นเหมือนกับเป็นกระสุนนัดหนึ่ง ที่พุ่งบินออกไปทางนอกหน้าต่างเลย

“อ้า!”

เขาตกใจจนกรีดร้องขึ้นมา

หัวใจของบุริศร์กระตุกวูบขึ้นมามีหนึ่ง แล้วผลักนรมนออก และวิ่งพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็ว

เขาไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าหัวใจของตัวเองนั้นสามารถหยุดเต้น เป็นเวลาระยะสั้นมาก่อน แต่ตอนนี้ถือว่าได้รู้แล้ว

ในตอนที่เขาสามารถรับตัวกานต์ได้อย่างหวาดเสียวนั้น บุริ ศร์ก็รู้สึกว่าหัวใจของเขานั้นเจ็บปวดมาก เหมือนกับว่ามีเข็ม ที่มแทงอยู่

แต่ว่ากานต์กลับยิ้มแฉ่งและทักทายขึ้นว่า “ไฮ คุณบุริศร์ ฝีมือของคุณดีมากเลยนี่” ใจทั้งดวงของบุริศร์ถึงได้วางลงได้ แต่ว่าต่อมาไฟโกรธก็ พุ่งขึ้นมา

เขาจับตัวกานต์ไว้แน่น แล้วก็พลิกตัวเขามา กดไว้ที่น่องขอ ของตัวเอง เสียง”เพี้ยะ เพี้ยะ”ของฝ่ามือก็ตกกระทบลงบนก้น เล็ก ๆ ของกานต์

“อ้า! หม่าม ช่วยด้วย! คุณบุริศร์จะฆ่าคนแล้ว” กานต์เจ็บจนน้ำตาเอ่อออกมา ขัดขืนแต่ว่าก็ขัดขืนไม่หลุด

ใจของนรมนเองก็เพิ่งจะสงบลงมาได้ พอเห็นการกระทำ ของบุริศร์แล้วก็อึ้งไปเล็กน้อย แต่ว่าพอคิดถึงท่าทางของ กานต์ตอนนี้ที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน เธอก็ตัดสินใจว่าจะทำ เป็นมองไม่เห็น

เธอหันหน้าไปเลย กานต์รู้สึกหงุดหงิดแล้ว

“หม่าม หม่าจะยืนดูผมถูกคุณบุริศร์ดีแบบนี้เฉย ๆ เลยเห รอ? หม่ามไม่เอ็นดูผม ไม่รักผมแล้วเหรอ?”

นรมนพยายามฝืนความอยากที่จะหันหน้ากลับไป แล้วก็ได้ ยินบุริศร์พูดขึ้นเสียงเย็นว่า “แค่ความรู้พื้นฐานก็ยังไม่มีใช่ ไหม? ตัวเองเป็นคนตัดสินใจเองก็ช่างเถอะ แต่นั่งรถยังไม่รู้ จักคาดเข็มขัดนิรภัยใช่ไหม? ใครใช้ให้เธอนั่งข้างหน้ากัน? ยังลุกขึ้นมาโบกไม้โบกมืออีก เธอนี่คิดว่าตัวเองอายุไปแล้วใช่ไหม? ยังมีเมื่อกี้อีก ตัวเองพาจากไปตัวคน เดียว เธอไม่รู้สักนิดว่าฉันกับหม่าของเธอเป็นห่วงเธอมาก แค่ไหนเหรอ? ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ่งโตก็ยิ่งเก่งแล้วใช่ ไหม มีความสามารถแล้วใช่ไหม? เธอลองอวดเก่งให้ฉันดูอีก สักครั้งซิ! น้องสาวของเธอร่างกายไม่แข็งแรง หม่าของเธอ ต้องคอยเป็นกังวลทุกวันก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้เธอดีแล้วนี่ เริ่ม ทำตัวเป็นตัวก่อเรื่องแล้วใช่ไหม? เธอนี่กะว่าจะให้ฉันกับหม่า มีของเธอปวดใจจนตายใช่ไหม?”

บุริศร์ไปด้วยด่าไปด้วย เขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน

เลย

ชั่วขณะหนึ่งเมื่อกี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่ายมทูตได้เดินสวน ทางกระทบไหล่กับเขาแล้ว

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าฝีมือของเขาแม่นยำอยู่หน่อยหนึ่ง ถ้า หากไม่ใช่เพราะว่าเขารับกานต์ไว้ได้ ผลที่ตามมาแทบไม่กล้า คิดเลย

คนขับรถที่ขับรถมาโดนพลังของบุรีศร์ทำให้ตกใจไปแล้ว

นรมนรู้สึกปวดใจเล็กน้อย แต่ว่าก็รู้ว่าในตอนที่บุริศร์สั่ง สอนลูกนั้นตัวเองเข้าไปพูดแทรกไม่ได้ เธอจึงได้แต่เพียงหัน หน้าไปพูดกับคนขับรถอีกข้างว่า “คุณเป็นคนของอาณาจักร รัตติกาลเหรอ?”

“ใช่ครับ ผมเป็นคนของผู้จัดการกิมจิครับ”

คนขับรถรีบร้อนตอบกลับ มองออกได้ว่านรมนเป็นนาย หญิงของพวกเขา และค่อนข้างนอบน้อม

“ตกลงมันเรื่องอะไรกัน? บอกฉันมาหน่อยซิ”

คำพูดของนรมนทำให้คนขับรถไม่กล้าเสียเวลา แล้วก็รีบ เล่าเรื่องที่กานต์เป็นฮีโร่ออกมารอบหนึ่ง แล้วยังพูดต่อว่า “นายหญิง ถึงแม้ว่าคุณชายน้อยจะซุกซน แต่ว่าก็ยังมีไหว พริบมาก เมื่อกี้เป็นเพราะว่าผมไม่ดีเอง ที่ไม่ได้ตักเตือน คุณชาย คุณดูท่าแล้วก็อย่าให้ท่านประธานบุริศร์ตีอีกเลยนะ ครับ คงจะเจ็บน่าดูเลย”

พอกานต์ได้ยินเช่นนี้ ก็ร้องไห้”ว้า”เสียงดังออกมาคำหนึ่ง ดู เหมือนน้อยใจมากขนาดนั้น

นรมนปวดใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พอตอนนี้ได้ยินลูกชาย ร้องไห้แล้ว ก็ยิ่งทุกข์ใจแทบไม่ไหวแล้ว

เธอมองไปที่บุริศร์อย่างขอความช่วยเหลือ

และแน่นอนว่าบุริศร์เองก็ตีไม่ลงแล้ว

เขามองดูกานต์ที่นอนอยู่บนน่องของเขาอย่างเจ้าเล่ห์ นี่มัน ทั้งรักทั้งเกลียดผสมปนเปกันไปจริง ๆ

คุณว่าลูกชายที่ซุกซนขนาดนี้ตกลงเป็นเหมือนใครกันแน่

“ลุกขึ้นมา!”

บุริศร์พูดขึ้นน้ำเสียงเย็นชา

กานต์กลับนอนคว่ำร้องไห้อย่างเจ้าเล่ห์ “ลุกไม่ขึ้นแล้ว ลายแล้วตอนนี้!” ตูด

“กานต์ เธออย่ามาชุดนี้นะ ฉันยังไม่ได้ใช้แรงตีเลย”

“พูดไปเรื่อย คุณใช้แรง ใช้แรงมากด้วย ถ้าไม่เชื่อคุณนอน ลงมาซิ ให้ผมลองตีคุณดู!”

คำพูดนี้ของกานต์ ทำให้บุริศร์โกรธจนมือเริ่มคันอีกแล้ว “ฉันว่าเจ้าเด็กตัวเหม็นอย่างเธอนี่ ติดค้างการโดนตีใช่ ไหม?”

บุริศร์แสร้งทำท่าทางยกมือขึ้นมาจะตีเขาอีก กานต์ก็ตกใจ จนฝีเท้าไหลลื่นจนรีบลุกขึ้นมา จากนั้นก็หลบไปอยู่หลังนร มนเลย และโน้นศีรษะเล็ก ๆ ออกมา แล้วพูดอย่างโหดเหี้ยม ว่า “คุณบุริศร์คุณนี่น่ารังเกียจที่สุดเลย! ผมจะประกาศหาคู่ ให้หม่าม! ผมจะเปลี่ยนแด็ดดี้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ