บทที่ 1351 ช่างเป็นการแสดงยืมมือฆ่าคนที่ดีมากฉาก

หนึ่งจริง ๆ “ฟังจากเสียงนี้ไม่น่าจะมีแค่คนสองคน เหมือนกับว่าจะมีสิบ กว่าคน คงจะไม่ใช่คนที่หัวหน้าหน่วยหงส์อะไรนั่นทิ้งเอาไว้ต้อนรับเราหรอกมั้ง? ถ้าใช่ละก็ การต้อนรับ ก็อลังการมากไปแล้ว”

มาถึงเวลาแบบนี้แล้ว ซัญญาก็ยังคงล้อเล่นได้อีกสีหน้าของนรมนกลับเคร่งขรึมขึ้นมาหลายส่วน

ชัญญาจ้องมองเธอเล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “จะ โทรศัพท์หาบุริศร์ของเธอสักหน่อยไหมล่ะ? ตอนนี้เขาน่าจะเพิ่ง จากไปไม่นานหรอก ถ้าจะย้อนกลับมาก็คงจะทันอยู่

นรมนจ้องมองกำไลข้อมือที่อยู่บนข้อมือเล็กน้อย จากนั้นก็ ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะ ถ้าเขาย้อนกลับ มาไม่แน่อาจจะต้องตายกันหมด ฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องมาโดน ฝังไปกับเขาสองคนที่นี่หรอกค่ะ”

“แต่เธอกะว่าจะฝังตัวเองคนเดียวเหรอ? เธอจะต้องรู้ว่านะว่าผู้ หญิงที่อยู่ในความอิจฉานั้นน่ากลัวที่สุด ถ้าเกิดว่าหงส์คนนั้นไม่ได้อยากจะฆ่าเธอ แต่อยากจะ ทรมานเธอล่ะ?”

“หล่อนน่าจะไม่ใช่คนแบบนั้น

น้ำเสียงของนรมนแน่วแน่ จึงอดไม่ได้ที่จะทำให้ชัญญาอึ้งไป เล็กน้อย

“ความลักษณ์ที่เธอมีต่อคู่แข่งของเธอคนนี้นี่ไม่เลวเลยนะ”

นรมนยิ้มขมขื่นขึ้นเล็กน้อย

ที่จริงแล้ว ถ้าตัดด้านที่หล่อนชอบบุริศร์ออกไป นรมนก็ค่อน ข้างที่จะชื่นชมและชื่นชอบหงส์คนนี้มากเลย แต่ทำยังไงได้ใน เมื่อจุดยืนของทั้งสองคนไม่เหมือนกัน

ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน แต่ว่านรมนก็ยังรู้สึกว่า ถ้าหงส์อยากจะกำจัดตัวเองทิ้งไป ก็คงจะต้องเด็ดขาด ไม่มีทางที่ จะมาทำเรื่องที่ทรมานเธอแน่นอน

เธอจะต้องให้ความเด็ดขาดกับนรมนครั้งหนึ่งแน่

ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นมากะทันหันและยังรวดเร็วด้วย แต่นร มันกลับเชื่อมั่นอย่างไม่มีข้อสงสัย

จากการสาธยายของบุริศร์นั้น นรมนสามารถมองนิสัยของหงส์ออกได้ว่าเป็นคนที่รักกับเกลียดแบ่งแยกกันได้ ชัดเจน และเด็ดเดี่ยวเฉียบขาด ไม่แพ้ผู้ชายคนหนึ่งเลยสักนิด

คนแบบนี้ควรจะกลายเป็นผู้ช่วยของบุริศร์ แต่ไม่ใช่มาเป็น

ศัตรู

นรมนคิดวกวนไปมาอยู่ในใจ แต่ชัญญากลับไม่ค่อยเข้าใจ จึง ได้แต่พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “งั้นเธอว่าตอนนี้ควรจะทำยังไงดีล่ะ? คน ที่อยู่ข้างหน้าเหมือนยิ่งอยู่ก็จะยิ่งใกล้เข้ามาหาพวกเราแล้ว

สถานการณ์ไม่สามารถปล่อยให้นรมนคิดมากเกินไป เธอจับ มือของชัญญาเอาไว้ แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ตามฉันมาค่ะ” “เธอรู้จักที่นี่เหรอ?”

นรมนไม่ได้พูดอะไร แต่กลับพาชัญญาไปซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว ที่ที่เธอซ่อนตัวนั้นเป็นที่ที่มีเกราะกำบังแน่นหนา ซึ่งแม้แต่ ชัญญาก็ยังคิดไม่ถึง

“เธอนี่ถือได้ว่าเก่งจริง ๆ เธอรู้ได้ยังไงว่าที่นี่มีถังขยะอยู่อัน หนึ่ง?”

เมื่อก่อนชัญญาก็เป็นผู้หญิงที่เรื่องมากคนหนึ่ง แต่พอโดน กักขังมาหลายปีแบบนี้ ถึงจะเรื่องมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับการรักษาชีวิตเอาไว้ เพราะฉะนั้น ในตอนที่นรมนลากตัวเธอเข้าไปหลบในถังขยะนั้น ชัญญาก็ไม่ ได้ลังเลเลยสักนิด

นรมนพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ตอนที่ลงมาจากรถ ฉันได้มองสำรวจ รอบข้างไปรอบหนึ่ง แล้วพบว่าที่นี่กว้างใหญ่มาก ที่แห่งเดียวที่ จะสามารถซ่อนตัวได้ก็มีแต่ถังขยะอันนี้เท่านั้น เพียงแต่คิดไม่ ถึงว่า ในเวลาแบบนี้ขยะจะค่อนข้างน้อยไปหน่อย

“เก่งมากเลยน ลงมาจากรถก็เริ่มสำรวจแล้ว นี่เธอ หวาดระแวงกับหงส์คนนั้นมาตั้งแต่ต้น และไม่เชื่อถือหล่อนแล้ว แต่ว่าก่อนหน้านี้เธอยังชื่นชมหล่อนมากอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”

ชัญญายังจำที่นรมนประเมินหงส์ไว้สูงมากได้ เพียงแต่คิดไม่ ตกว่าทำไมอยู่ ๆ ท่าทีถึงได้เปลี่ยนไปกะทันหัน หรือว่าเวลาช่วง สามวันมานี้เกิดเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้ขึ้นมาเหรอ?

นรมนสังเกตการณ์ด้านนอกไป แล้วก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “คุณ

อาคะ คุณดูออกได้ยังไงคะว่าหงส์มีความใจกับบริศร์?”

เรื่องนี้ถ้าบุริศร์ไม่บอกกับเธอให้รู้เรื่อง เธอก็ไม่มีทางที่จะคิด ไปในทางนี้หรอก แต่เหมือนกับว่าชัญญาจะรู้เรื่องมาตั้งแต่ต้น เลย ทุกคําพูดต่างก็คำนึงถึงเธอ นรมนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็ก

ชัญญาพูดเรียบ ๆ ขึ้นว่า “หงส์คนนี้แสดงออกได้ชัดเจนมาก เธอแค่ไม่ได้สังเกตเห็นเท่านั้น ตั้งแต่แรกที่บุริศร์เรียกร้องให้ หล่อนมาคุ้มครองฉันนั้น ฉันก็รู้สึกว่าความรู้สึกที่หล่อนมีต่อบริ ศร์นั้นไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ถ้าหากว่าเป็นเพียงแค่ผู้ใต้บังคับ บัญชาจริง ๆ เพื่อพี่น้องแล้วไม่ว่ายังไงก็คงจะไม่มีทางเก็บฉันไว้ แน่ แต่ว่าตอนที่หล่อนเผชิญหน้ากับบริศร์นั้นกลับยอมศิโรราบ ให้เลย หนำซ้ำยังยอมเสี่ยงอันตรายที่ใหญ่หลวงขนาดนี้ไปรับ พวกเราเข้าวังมา ไม่ก็เป็นเพราะความจริงใจ ไม่ก็อาจจะเพราะ ว่ามีเป้าหมายอื่น ดูจากเฉียงคนที่อยู่ข้างกายหล่อนนั้นฉัน สามารถดูออกได้ว่าหล่อนมีวิธีควบคุมคนให้อยู่หมัดได้ และ สามารถทำให้คนยอมไปตายเพื่อหล่อนด้วยความเต็มใจ เมื่อ เป็นแบบนี้แล้วถ้าจะส่งเราออกไปก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากอะไร ตอนนั้นลมพายุหิมะเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นมา ถ้าหากด้านนอกมีคน ร่วมมือด้วยละก็ หล่อนส่งตัวพวกเราออกไปก็มีโอกาสประสบ ความสำเร็จสูงมาก แต่หล่อนไม่ได้ทำแบบนั้น แต่กลับรับตัวพวก เรามาอยู่ในใจกลางอันตราย งั้นก็มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งก็ คือหล่อนอยากจะยืมมือฆ่าคน
พอได้ยินชัญญาพูดแบบนี้ บรมนก็ทอดถอนใจทีหนึ่งแล้วพูด ขึ้นว่า “คุณอา ก่อนหน้านี้ทำไมคุณถึงไม่พูดละคะ?”

“หงส์คนนั้นเป็นคนที่บุริศร์เชื่อถือที่สุด แล้วฉันก็เป็นคนนอก คนหนึ่งถ้าไปพูดเรื่องพวกนี้มันจะไม่ไร้น้ำหนักไปหน่อยเหรอ? ฉันยังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อนะ”

หลายปีมานี้ชัญญามองธาตุแท้ของคนออกแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ เพราะว่านรมนเป็นหลานสาวของบุญทิวา บางทีเธออาจจะไม่พูด เรื่องพวกนี้กับนรมนด้วยซ้ำ

นรมนมักจะรู้สึกว่าตัวเองผ่านอะไรมาเยอะแยะ น่าจะมองอะไร ทะลุปรุโปร่งได้ไม่น้อย แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ในด้านประสบการณ์ ชีวิตนั้นยังสู้ชัญญาไม่ได้

“แต่ถ้าหากที่คุณอาพูดมาเป็นเรื่องที่ถูกต้องทั้งหมด ถ้างั้น ทำไมบุรีศร์ถึงเดาไม่ออกละคะ?”

“นั่นเป็นเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นลูกน้องที่บุริศร์เชื่อใจที่สุด หรือ จะพูดว่าเป็นพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา เขาไม่มีทางที่จะคิด

ไปในทางนั้นอยู่แล้ว”

ชัญญาเดาได้ใกล้เคียงเป็นอย่างมาก

นรมนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า “ใช่ค่ะเธอเคยช่วยชีวิตบริศร์มาก่อน”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง

พอทั้งสองคนพูดเรื่องพวกนี้เสร็จ เสียงฝีเท้าพวกนั้นก็มาถึง ตรงหน้าแล้ว พวกเธอจึงได้แต่ต้องเงียบเสียงลง

จากช่องแคบนั้น นรมนเห็นว่าคนที่มาคือทหารยามรักษา การณ์สองกลุ่ม น่าจะเป็นผู้ที่รับผิดชอบดูแลความปลอดภัย พวก เขามองซึ่งกันและกันที่หนึ่ง จากนั้นก็เลี้ยวไปตามทางทั้งสองข้าง อย่างรวดเร็ว แล้วก็เดินแยกกันไป

ดูท่าพวกเขาจะไม่ได้มาฆ่าพวกเธอ แต่ก็ไม่ได้มารับพวกเธอ ด้วยเช่นกัน

และเพื่อที่จะยืนยันการคาดเดาของตัวเอง นรมนจึงพูดเสียง ขึ้นว่า “คุณอา พวกเราอยู่ที่นี่กันต่ออีกหน่อยได้ไหมคะ?”

“ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้ว”

ชัญญานั้นพร้อมที่จะไหลไปตามน้ำอยู่แล้ว

นรมนกดปิดปุ่มเปิดปิดของกำไลไป ซึ่งทำให้ชัญญาอดไม่ได้ที่

จะอึ้งไปเล็กน้อย

“นี่เธอกะว่าจะเสี่ยงอันตรายตัวคนเดียว ไม่อยากจะให้บริศร์ เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องแล้วใช่หรือเปล่า?”

“ระหว่างฉันกับหงส์นั้น ฉันเชื่อว่าบุริศร์จะต้องเลือกฉันแน่ ๆ แต่ว่าก็เป็นเพราะแบบนี้ ฉันถึงไม่สามารถให้เขากับหงส์แตกหัก กันตอนนี้ได้ ขอแค่ยังหาตัวฉันไม่เจอ หงส์กับบุรีศร์ก็จะไม่มีทาง ต่อสู้กัน หนำซ้ำยังจะมีความคาดเดาไว้เสี้ยวหนึ่งด้วย แต่ว่าถ้ารู้ ตำแหน่งที่แน่ชัดของฉันแล้ว ฉันกลัวว่าหงส์จะลงมือกับบริศร์”

นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่นรมนเป็นกังวล

ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อตัวเองนั้นเธอเข้าใจเป็นอย่างดี ถ้า หากว่าตำแหน่งของตัวเองเปิดอยู่ตลอด แล้วทำให้บริศรสังเกต เห็นถึงตำแหน่งของตัวเอง คิดว่าก็คงน่าจะต้องไปสอบถาม สาเหตุกับหงส์แน่ พอถึงตอนนั้นถ้าหงส์ยอมรับว่าอยากจะให้เธอ ตายจริง ๆ งั้นก็มีความเป็นไปได้สูงมากที่บุริศร์จะไม่สนใจชีวิต ตัวเองแล้ว แต่ก็ยังจะยอมแตกหักกับหงส์

นั่นไม่ใช่ภาพที่นรมนอยากจะเห็น

ชัญญาอึ้งไปเล็กน้อย และรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจนรมนเลย

“แต่ว่าเธอทำแบบนี้ก็เท่ากับให้เวลาบุริศร์และหงส์ได้อยู่ด้วย กัน เธอกำลังสร้างโอกาสให้คู่แข่งของเธออยู่นะ เธอรู้ตัวไหม?”

“ฉันเชื่อใจเขาค่ะ

คำพูดนี้พูดได้อย่างหนักแน่นและมีพลัง และก็เต็มไปด้วย ความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ชัญญาจ้องมองนรมนอย่างละเอียดเช่นนี้ จ้องมองดูรัศมีทั้งหมดที่เปล่งประกายออกมาในตอนนี้ของผู้หญิง คนหนึ่งที่หน้าตาสะสวยและคิดว่าอ่อนแอในตอนแรก แล้วก็ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งขึ้นมา

นงลักษณ์!

เธอจําได้ว่าตอนที่บุญทิวาหายตัวไปนั้น เธอเคยพบกับ นงลักษณ์ ตอนนั้นเธอเกลียดนงลักษณ์ที่ทำลายชีวิตของบุญทิวา เกลียดจนแทบอยากจะฆ่าหล่อน แต่ว่านงลักษณ์กลับช่วยชีวิต เธอไว้ และยังบอกกับเธอว่า หล่อนเชื่อใจบุญทิวา ไม่ว่าจะกี่ปี หล่อนก็จะรอเขา ในใจของหล่อนมีแต่เขาเท่านั้น

ในตอนนั้น ปฏิกิริยาบนใบหน้าของนงลักษณ์ก็เป็นเหมือนกับ ของนรมนเบียบ

ชัญญาไม่รู้ว่าตกลงมันต้องเป็นความรักแบบไหน ถึงสามารถ ทำให้ต่างฝ่ายต่างเชื่อมั่นกันโดยไม่มีข้อสงสัยกันเช่นนี้ และยัง ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งยังคงมั่นใจว่าภายใต้สถานการณ์ที่ย่ำแย่แบบนี้ อีกฝ่ายจะ ไม่หักหลังกัน จะไม่ยอมแพ้ แถมยังไม่มีทางหักหลังจิตวิญญาณ ของตัวเองเพื่อความอยู่รอดอีกด้วย

และความจริงก็ได้ยืนยันแล้ว ว่านงลักษณ์นั้นถูกต้อง

ตอนนี้บุญทิวายังมีชีวิตอยู่ และความลับที่เขายืนหยัดเก็บ รักษาไว้สมชัยก็ยังไม่รู้ เธอสามารถนึกภาพความทุกข์ทรมานที่ บุญทิวาต้องเผชิญมาในหลายปีนี้ได้ แต่ว่าเขาก็ยังปกป้องสิ่งที่ เขาต้องการปกป้องไว้ได้สำเร็จ

ถ้าอย่างนั้นจะสามารถพูดว่าเป็นเพราะความรักที่บุญทิวามีต่อ

นงลักษณ์ได้หรือเปล่า?

ในใจของสัญญามีความเจ็บปวดพาดผ่านไปเสี้ยวหนึ่ง

เธอพบว่าไม่ว่าจะเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาหรือว่าคน ของตระกูลธนเกียรติโกศลล้วนร้ายกาจทั้งนั้น

พอนรมนได้ยินคำตอบของชัญญา ก็ไม่พูดอะไร เธอจ้องมอง ไปข้างนอก แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ถ้าหากว่าหงส์ส่งคนมารับ พวกเราจริง ๆ ในเวลานี้ก็น่าจะมาถึงแล้ว
“เธอยังเพ้อฝันอยู่อีกเหรอ”

ชัญญายิ้มเย็นขึ้น แต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าลอยมาจากข้าง นอกระลอกหนึ่ง และฟังจากเสียงแล้วน่าจะเป็นแค่คนคนเดียว เธออึ้งไปเล็กน้อยทันที

ดวงตาของนรมนจดจ้องข้างนอกอยู่ตลอด เธอเห็นสาวใช้คน หนึ่งมาถึงนี่ที่แล้วมองซ้ายมองขวาอย่างมีลับลมคมใน เหมือน กับว่ากำลังค้นหาอะไรอยู่ และก็เหมือนกับว่ากำลังรอใครอยู่

จะเป็นคนที่หงส์ส่งมารับพวกเธอหรือเปล่านะ?

ในใจของนรมนครุ่นคิดไป แล้วตรงหน้าก็มีทหารองครักษ์วิ่ง มาอย่างรวดเร็วคนหนึ่ง ในตอนที่เห็นหญิงสาวนั้นก็รีบถามขึ้น เสียงต่ำว่า “ธีรตา องค์หญิงมีคำสั่งว่ายังไงบ้าง?

“องค์หญิงบอกว่าให้นายตามหาผู้หญิงสองคน ไม่ใช่คนในวัง นะ เพิ่งเข้ามาจากนอกวัง ถ้าหาเจอแล้วละก็ ฆ่าได้ทันทีเลย จาก นั้นก็เอาไปโยนทิ้งไว้ในตำหนักของกล้าณรงค์”

น้ำเสียงของธีรดาข่มจนเสียงเบามาก แต่เพราะว่าอยู่ใกล้กับ ถังขยะมาก นรมนและชัญญาจึงได้ยินอย่างชัดถ้อยชัดคำทุก อย่าง
ช่างเป็นการแสดงยืมมือฆ่าคนที่ดีมากฉากหนึ่งจริง ๆ

ดูท่าที่สุดแล้วเธอก็เดาผิดไปแล้วจริง ๆ ยังไงหงส์ก็ยังอยากจะ ให้เธอตายอยู่ดี

ที่ชัญญาพูดนั้นไม่ผิดเลย เธอกะเวลาเดินสำรวจของทหารยาม ที่นี่ไว้แม่นยำแล้ว จากนั้นก็ส่งตัวบุริศร์จากไปก่อนเวลา แล้ว เหลือตัวเองและชัญญาสองคนทิ้งไว้ให้รออยู่ที่นี่ ถ้าหากว่าโดน ทหารยามมาพบเห็น อย่างนั้นทหารยามพวกนั้นก็จะจับพวกเธอ ไปในฐานะผู้บุกรุกเข้ามา หรืออาจจะจับตายทันทีก็ได้ แต่ถ้าพวก เธอยังมีชีวิตอยู่ นธีรตาคนนี้ก็จะให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มา จัดการพวกเธอสองคนทิ้งไปซะ

ร่างกายของนรมนมีความหนาวเย็นขึ้นมาเล็กน้อย

และรู้สึกหงุดหงิดกับหงส์คนนี้ที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนแต่ กลับมีใจที่อยากจะฆ่าเธอซะแล้ว แต่ก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ตัว เองจะมาโมโหได้

ผู้ชายจ้องมองไปรอบข้าง แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ที่นี่ว่างเปล่า เป็นอย่างมาก แล้วพวกเขาจะหนีไปไหนได้ล่ะ? คงจะไม่ได้โดน กลุ่มทหารยามจับตัวไปแล้วหรอกนะ?”

“ไม่หรอก เมื่อกี้ตอนที่ฉันเห็นทหารยามเดินมานั้น ก็ได้เดินตามมาด้วยตลอด แล้วที่นี่ก็ไม่มีใคร บางทีพวกเขา อาจจะหลบซ่อนตัวไปแล้ว องค์หญิงบอกว่าจำเป็นจะต้องจัดการ พวกเธอก่อนที่คนอื่นจะมาพบเห็นพวกเธอเข้า

น้ำเสียงของธีรตาแฝงไว้ด้วยความเย็นชาเสี้ยวหนึ่ง

นรมนค่อย ๆ หรี่ตาขึ้นเล็กน้อย

อยู่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเดาไม่ผิดจริง ๆ หงส์นะหงส์ เธอทำให้คนชื่นชอบมากแค่ไหนก็เกลียดมาก แค่นั้นจริง ๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ