บทที่ 1311 ไม่แน่อาจได้อะไรอย่างไม่คาดคิด

นรมนนึกถึงคำพูดสุดท้ายของบุณพจน์ อดรู้สึกทอดถอนใจไม่ได้

“ลูกของพี่ใหญ่แห้งไปอย่างน่าเสียดายจริงๆ

“ไม่มีอะไรน่าเสียดาย เด็กไม่แข็งแรงคนหนึ่ง เกิดมาก็มีแต่จะ ทำให้ทุกคนลำบาก โชคดีที่พรวลัยตั้งครรภ์ได้ไม่นาน ถ้าดูแล ร่างกายดีๆ ยังมีโอกาสมีลูกได้อีก ถ้ารออายุครรภ์ครบกําหนด แล้วคลอดออกมาตายตั้งแต่อยู่ในท้อง เดาว่าจะกระทบกระเทือน พวกเขายิ่งกว่านี้”

เมื่อผู้ชายมองปัญหามักจะมีเหตุผล

นรมนรู้ว่าบริศ พูดถูก แต่ยังคงรู้สึกเศร้าใจ

“ถึงยังไงก็คือชีวิตหนึ่ง

“ตอนนี้เป็นแค่ตัวอ่อนในระยะแรกแค่นั้น หัวใจอาจจะยังไม่ เต้นด้วยซ้ำ อย่าให้ตนเองต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ โดยเฉพาะหนี้แค้นระหว่างพวกเขายังไม่ได้สะสาง แม้จะมีเด็ก คนนี้ก็ยังคงไม่มีความสุขเหมือนเดิม เรื่องของคนอื่น ให้คนอื่น จัดการเถอะ คุณอย่าเป็นห่วงเลย

นรมนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของบริศร์

“จริงด้วย พูดถึงลูก ก็ไม่รู้ว่าลูกของธิดาคลอดหรือยัง ดูจากเวลาก็น่าจะใกล้แล้ว”

นรมนไม่ได้ตั้งใจพูดถึงธิดา แต่เธอนึกขึ้นได้ฉับพลัน

เธอเหลือบมองบุริศร์อย่างกังวล เห็นเขาไม่มีท่าทางพิเศษ อะไรถึงได้โล่งอก

เห็นท่าทางระมัดระวังของภรรยา บุริศรอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

“ทำไม? กลัวผมรู้สึกแย่เหรอ?

“อืม”

นโมนพยักหน้า

เธอรู้สึกว่าช่วงนี้แย่มาก นอกจากโพนี่จะคลอดลูกชายแล้ว ลูก ของเจตจากไปแล้ว ลูกของบุณพจน์ก็จากไปเช่นกัน ทำให้รู้สึก อึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก

บุริศร์จะไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรได้อย่างไร

เขากอดเธอเบาๆ กระซิบว่า “นาวินฟื้นแล้ว”

คำพูดนี้ทำให้นรมนอึ้งไปเล็กน้อย นึกถึงความรู้สึกที่นาวินมี ต่อธิดาวีร์ นรมนเอ่ยถามอย่างเสียใจ “เขาจะขอความเมตตา เพื่อธิดาวีร์ไหม?

“ไม่”

คำตอบของบุริศร์ทำเอานรมนอึ้งไปอีกครั้ง

“ไม่? ”
“ไม่เลย และในทางตรงกันข้าม เขาต้องการให้ลูกคลอดก่อน

กําหนด จึงติดต่อคุณหมอมาทำการผ่าคลอดให้บิดาวีร์ คลอด

ออกมาเป็นเจ้าเด็กอ้วนหนัก 3.9 กิโลกรัม บุริศร์กล่าวเสียงเบา แววตามีความรู้สึกเล็กน้อย กลับหายวับ

ไป

“คลอดแล้ว? ลูกผู้ชาย? ”

นรมนไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะพูดว่ารู้สึกอย่างไร พูดว่าดีใจ แน่นอนว่าดีใจ แต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ตอนนี้ของธิดาวีร์และ นาวิน เธอดีใจไม่ออก

นอกจากนี้นิสัยของธิดาวีร์ อาจจะใช้ประโยชน์จากเด็กคนนี้ ให้นานทําอะไรก็ไม่แน่

คล้ายกับบริศร์รู้ว่านรมนกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดเสียงเบา

“ธิดาวีร์ตายแล้ว”

“อะไรนะ? ”

นรมนค่อนข้างแปลกใจ

พลังชีวิตของธิดาวีร์แข็งแกร่ง ผ่านความเป็นความตายมาได้ ตั้งหลายครั้ง ทำไมถึงได้คลอดลูกแล้วตาย?

นึกถึงก่อนพวกเขาจะไปบุริศร์ให้คนปฏิบัติต่อธิดาวีร์อย่างไร นรมนอดสงสัยไม่ได้

“เธอเสียเลือดมากเกินจนตายเหรอ?
“ถูกนาโนบีบคอจนตาย”

ตอนบุริศร์ได้รับข่าวนี้ก็ช็อกไปเช่นกัน

นาวินรักธิดาวีร์ขนาดนี้ เพื่อเธอ เขายอมทิ้งความเกลียดชัง ของสองตระกูล และยอมลำบากมากมายขนาดนั้นเพื่อเธอ จน แม้แต่ยอมให้ตนเองต้อยต่ำเพื่อเธอ แต่ท้ายที่สุดเขากลับเป็นคน ฆ่าธิดาวีร์ด้วยมือของตนเอง

นรมนก็ช็อกไป อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกด้วยซ้ำ คนรักที่เคยยอมตายเพื่อกันและกัน ทำไมสุดท้ายถึงกลายเป็น แบบนี้?

บุริศร์พูดเสียงเบา “หลังจากธิดาวีร์คลอดลูก นาวินก็ฆ่าเธอ ทันที เขาพูดกับผมว่า การที่เธอมีชีวิตอยู่ไม่ดีกับใครทั้งนั้น ไม่สู้ คลอดลูกแล้วตายไปดีกว่า อีกหน่อยเขาจะบอกกับลูกว่า แม่ของ เขาจากโลกนี้ไปเพราะคลอดเขาแล้วเสียเลือดเยอะมาก ถ้าเป็น แบบนี้ ลูกจะได้จำด้านที่ดีของธิดาวีร์ นาวินขอร้องผม ให้บันทึก ชื่อของธิดาวีร์ลงในแผนภูมิตระกูลโตเล็ก ไม่ใช่เพื่อใครอื่น แต่ เพื่อลูกที่เขายินดีสละสิทธิ์ทุกอย่างที่ตระกูลโตเล็กมอบให้แก่ เขา”

นรมนได้ฟังมาถึงตรงนี้ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ธิดาวีร์หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ

ชีวิตดีๆ ถูกเธอทำจนกลายเป็นแบบนี้ ถ้าเธอสามารถลืมได้ทุก อย่าง ไม่ถูกคนยุยงใช้ประโยชน์ ตอนนี้เธอคงจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขคนหนึ่ง มีครอบครัว มีพี่ชายที่รักเธอมาก แต่ตอนนี้เธอ ไม่เหลืออะไรแล้ว

นรมนเคยเกลียดธิดาวีร์ ตอนที่เธอทำร้ายกานต์ เธอเกลียดจนแทบอยากจะสับหล่อน

เป็นชิ้นๆ

แต่ตอนนี้เธอตายแล้ว

คนตายเปรียบเสมือนตะเกียงที่ดับไป ความแค้นไม่มีเหลือ

แล้ว

เธอจะไม่กล่าวโทษนาวินกับเด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหนคนหนึ่ง แค่ ยากที่จะหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดข้างใน

“นาวินจะจากไปไหม?

“ไม่ เขาจะเรียนรู้การทำธุรกิจกับผม

สิ่งนี้บุริศร์กลับคิดไม่ถึง

นาวินไม่ต้องการหุ้นในตระกูลโตเล็ก แต่คิดจะให้ชีวิตและสิ่ง แวดล้อมที่ดีแก่ลูกด้วยตนเอง นี่คือความภาคภูมิใจของพ่อคน หนึ่ง เขาควรสนับสนุน

นรมนก็เข้าใจสิ่งนี้ จึงอดชื่นชมนาวินไม่ได้

“ต่อจากนี้ต้องดูแลเอาใจใส่เขา”

“อืม เขาคือน้องเขยของผมตลอดไป”
นรมนพยักหน้ากับคำพูดของบุริศร์

ทั้งสองคนกอดกันแน่น

การแยกจากกันชั่วคราวทำให้พวกเขามีเรื่องจะคุยกัน มากมาย แต่กลับไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน ทำได้เพียงแค่กอด

นรมนรู้สึกว่าตนเองกำลังจะหายใจไม่ออก จึงผลักออกไป อย่างแรง “คุณคิดจะบีบฉันให้ตายจะได้หาเมียใหม่ ใช่ไหม?

บริศร์หัวเราะทันที

“คุณชั่วร้ายแบบนี้ ผมคนเดียวรับมือไม่อยู่ จะมีความคิดไป แต่งเมียใหม่ที่ไหนกัน?

“คุณกล้าพูดว่าฉันชั่วร้าย? บุริศร์ คุณกล้ามากนักใช่ไหม?

นรมนยื่นนิ้วทรงพลังของตนเองออกไป ตรงไปที่ใต้รักแร้ของ

มุมปากของบุริศร์ยกขึ้น เล่นกับนรมนสักพัก ทั้งสองเล่นกันจน เหนื่อยเอนกายลงบนเตียง

นรมนหนุนต้นขาบุริศร์ ยังรู้สึกว่าไม่ใช่ความจริงอยู่บ้าง

บุริศร์หายตัวไปอย่างลึกลับ ปรากฏตัวอย่างไม่คาดคิด ตอนนี้ ข้อสงสัยมากมายปรากฏอยู่ในสมองเธอ กลับไม่รู้ว่าควรจะถาม อันไหนก่อนดี

“บุริศร์”
“ปีวราเป็นคนทรยศหรือเปล่า? ”

นรมนนึกถึงท่าทางมั่นใจของคุณนายใจภักดิ์ จึงอดถามไม่ได้

“ไม่ใช่”

คําตอบที่มั่นใจของบุริศร์ทำให้ในที่สุดนรมนก็ถอนหายใจ อย่างโล่งอก

“งั้นฉันสามารถคิดว่ากมลปลอดภัยได้แล้วใช่ไหม? ”

“ใช่ ไม่มีที่ไหนปลอดภัยกว่าสถานที่ของกมลในเวลานี้

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าตอนนี้กมลอยู่ไหน แต่นรมนได้ยินบุริศร์พูด แบบนี้ จึงวางใจทันที

“งั้นพวกเราจะเอายังไงต่อ? ”

“รอ”

“รอ? ”

“ใช่ รอบุณพจน์ยึดอำนาจของพิรุณได้แล้วค่อยลงมือ

บุริศร์มองหน้านรมน พูดอย่างอ่อนโยน “นานๆ ทีจะได้มีเวลา พักผ่อนบ้าง คุณภรรยา พวกเราไม่ได้ใกล้ชิดกันนานแล้วเนอะ

คำพูดโจ่งแจ้งทำเอานรมนหน้าค่อยๆ แดงขึ้น

“ฉันเพิ่งนึกออกว่ายังมีธุระ ฉันขอตัวออกไปก่อนนะ”

นรมนพูดจบก็ลุกขึ้นวิ่ง กลับถูกบุริศร์กอดเอวบางไว้จากด้าน หลัง โอบรัดเธอไว้ในอ้อมแขนทันที
“คุณจะมีธุระอะไร? ผมรู้เรื่องของพิรุณแล้ว

“หา ? คุณรู้แล้ว?

นรมนงุนงงทันที

พรวลัยปล่อยพิรุณหนีไป พวกเขาทุกคนไม่รู้เบาะแสของพิรุณ คิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะรู้เรื่องด้วย?

มองเห็นใบหน้าแปลกใจของนรมน บุริศร์ยื่นใบหน้าเขาไป อย่างไร้ยางอาย

“จูบผมหนึ่งที คุณจูบแล้วผมจะบอกคุณ

นรมนหมดคําพูดทันที

“บุริศร์ คุณออกไปเจอใครมาหรือเปล่า? ทำไมถึงรู้สึกว่าหลัง จากคุณกลับมาถึงเปลี่ยนไปเป็นไร้ยางอายแบบนี้?

นรมนแค่พูดไปอย่างไม่คิด แต่นัยน์ตาของบุริศร์กลับกะพริบ เล็กน้อย จากนั้นพูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้ “เดิมทีผมเป็นเก็บความรู้สึก ไว้ข้างใน ไม่ใช่ว่าคุณภรรยาจะไม่รู้ซะหน่อย ใช้โอกาสที่ตอนนี้ ข้างนอกยังคงสงบ พวกเรามาเอาอกเอาใจกันดีกว่า”

ในขณะพูดริมฝีปากของบุริศร์ขยับเข้ามา

นรมนคิดจะหลบ กลับไม่ทันการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วของบุรี

ศร์

ตอนนี้เขาเหมือนกับสัตว์ร้ายที่ถูกปล่อยออกจากกรง พร้อม กับนิสัยรุกราน ทำให้ในขณะที่ตื่นเต้นก็สั่นไหวเล็กน้อย
นรมนค่อยๆ จมสู่การโจมตีอันแสนอ่อนโยนของบุริศร์ ในไม่ า พ่ายแพ้

ทั้งสองคนอยู่ในห้องลับหลายชั่วโมง นรมนรู้สึกว่าร่างกาย ของตนเอง ใกล้จะพังทลาย อดเตะบุรีศร์หนึ่งที่ไม่ได้

“ห้ามแตะต้องตัวฉันหนึ่งอาทิตย์

บุริศร์รู้สึกน่าหัวเราะกับท่าทางแกล้งทำเป็นโกรธของเธอ เขาพิงข้างเตียงอย่างพึงพอใจ พูดอย่างจริงจัง “ได้ ไม่แตะ ต้อง”

“ฉันพูดกับคุณจริงๆ นะ”

นโมนไม่เชื่อเขา ยื่นนิ้วออกไปเกี่ยวกับเขาไว้ ท่าทางน่ารักเช่นนี้ของนรมนทำให้บริศ อารมณ์ดีมาก อด หัวเราะออกมาไม่ได้

“โตขนาดนี้แล้ว ทำยังกับเป็นเด็กไปได้

เขายื่นนิ้วออกไปบีบจมูกนรมนเบาๆ จากนั้นตะแคงตัวลงนอน

“นอนเป็นเพื่อนผมสักพักได้ไหม?

“ไม่ได้หรอก กลัวด้านนอกมีคนตามหาฉัน ฉันจะออกไปนอน ตอนนี้มิลินหาหนอนบ่อนไส้เจอแล้ว? คุณไม่อยากออกไป ปรากฏตัวเหรอ สุดท้ายแล้วบอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กเห็นคุณ อาจจะรู้สึกมีที่พึ่ง”

คำพูดของนรมนทำให้บริศร์นิ่งไปสักพัก เขาพูดเสียงเบา”ตอนนี้อย่าเพิ่งเลย ผมซ่อนตัวอยู่ที่นี่ก่อน ไม่แน่อาจได้อะไร อย่างไม่คาดคิด”

“ตามใจคุณ ฉันออกไปก่อนนะ”

นรมนอาลัยอาวรณ์

เธออยากพักผ่อนอยู่ในอ้อมแขนของบุริศร์จริงๆ แต่เธอรู้ว่า ริศ พูดถูก

พวกเขาติดอยู่ที่นี่มานานแล้ว ต้องฝ่าฟันอุปสรรค ทำให้คดี ความมีความคืบหน้าต่อไปถึงจะถูกต้อง

โดยเฉพาะมิลินบอกว่ารู้เบาะแสของคุณอาบุญทิวา ตอนนี้มิล นหายไป และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกับคุณอาบุญทิวาอีก

นรมนเปิดห้องลับกลับมาที่ห้องนอน หลังจากไถ่ถามแล้วไม่มี

เรื่องสำคัญอะไรจึงนอนหลับลงบนเตียง

ทุกอย่างดูเงียบสงบ แต่นงลักษณ์กลับสังเกตเห็นความอึดอัด ใจดั่งพายุที่กำลังพัดเข้ามาซ่อนอยู่เงียบๆ

เดิมทีเธอคิดตามหามิลิน กลับได้ยินว่าเธอหนีไป จึงอดแปลก ใจไม่ได้

นงลักษณ์คิดว่าตนเองเป็นคนที่เข้าใจมิลินที่สุด แต่ในตอนนี้ เธอมองไม่ออกว่ามิลินทำเช่นนี้ไปเพื่ออะไร

“หาคนแอบสืบเบาะแสของมิลิน อีกอย่าง สืบดูว่าช่วงนี้มิลิน ติดต่อใครบ้าง”
“ครับ”

เงาหนึ่งพุ่งออกไปจากห้องของนงลักษณ์

นงลักษณ์มองท้องฟ้าด้านนอก ที่นี่ทิวทัศน์สวยงาม อากาศ บริสุทธิ์อย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ในดวงตาของเธอกลับไร้สีสันใดๆ

บุญทิวา คุณอยู่ที่ไหนกันแน่

หัวใจของนงลักษณ์กำลังเฝ้ารอ กำลังทุกข์ทรมาน กลับยิ่งเป็น ทุกข์และยิ่งเจ็บปวดใจ

ความมืดยามค่ำคืนค่อยๆ ย่างกรายเข้ามา นรมนยังคงกลับ สนิท กลับเกิดเสียงดังปิ้งขึ้นในท้องฟ้ากะทันหัน ดอกไม้ไฟ ละลานตาแผ่กระจายทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ