บทที่ 1242 งั้นเธอก็สมควรตายจริงๆน่ะแหละ

ตอนที่บุริศร์ฟื้นขึ้นมาแค่รู้สึกว่าเวียนหัว เขามองของที่วางอยู่ ในห้องก็เข้าใจอะไรแล้ว สายตาอึมครึมน่าหวาดกลัว

คนด้านนอกไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ห้องนี้เลย กลัวว่าถ้าบุริศร์

โมโหขึ้นมาจะฆ่าพวกเขาได้

บริศ ขยับร่างกายเล็กน้อย ตอนที่คิดว่าจะเปิดประตูออกไป ก็เห็นกมลกับกิจจาเดินมาทางเขาแล้ว

“แด๊ดดี้”

เสียงกิจจาไม่ดัง ถึงขั้นไม่กล้ามองตาบุริศร์ด้วยซ้ำ

กมลก็เงียบขรึมกว่าปกติมาก ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเข้าไป ใกล้ๆเขาโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ

บริศร์มองไปทางด้านหลังพวกเขา แต่ไม่เห็นกานต์กับนามน จึงถามขึ้นทันที “กานต์กับหม่ามี้ของพวกลูกล่ะ?”

เขาปลดปล่อยแรงกดดันที่ไม่มีรูปร่างออกมา จึงทำให้กมลกับ กิจจากดดันมากในทันที

กิจจากำลังคิดจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินกมลพูดขึ้น “พี่ได้รับบาดเจ็บ โดนคุณน้าธิดาวีร์แทงหน้าอก เลือดไหลเยอะมาก หม่าจึงพาพี่ ไปส่งโรงพยาบาลค่ะ ตอนนี้ติดต่อหมอกับคลั่งเลือดเอาไว้แล้ว หม่ามี้ให้พวกเรากลับมาอยู่เป็นเพื่อนแด๊ดดี้”
ความโกรธแค้นทะลักออกมาจากหน้าอกของบริศร์

“ตัวธิดาวีร์ล่ะ?”

“หม่ามี้ให้คนส่งกลับมาแล้ว อยู่ข้างหลัง”

บุริศร์หายใจเข้าลึกๆ แม้จะไม่ได้โมโห แต่บรรยากาศที่อิม ครีมนั้นกลับควบคุมให้คนหายใจลำบาก

“กิจจา พากมลไปอยู่ในห้อง

“แด๊ดดี้จะไปไหนครับ?”

กิจจากลัวว่าบุริศร์จะออกไปทำเรื่องที่ขาดสติ

หม่ามอบหน้าที่ให้เขาคอยดูบริศ เอาไว้

บริศร์มองเขาอย่างเย็นชา แม้กิจจาจะรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้ง ร่างกาย แต่ยังดึงดันยืนขวางอยู่ด้านหน้าของบริศร์

“แด๊ดดี้จะไปดูธิดาวีร์ สบายใจได้ แด๊ดดี้จะไม่สร้างปัญหา ลูก พาน้องไปที่ห้องก่อน

“ครับ”

กิจจาเห็นความเคร่งขรึมเล็กน้อยในดวงตาของบุริศร์

เขาพากมลกลับไปที่ห้อง

กมลยังไม่ค่อยสบายใจ อยากจะตามไปด้วย แต่กลับโดนบุรี ศร์ส่งคนมากักบริเวณให้อยู่ในห้อง

บางเรื่อง เด็กน้อยไม่เหมาะสมที่จะได้เห็น
บริศ ถามขึ้นอย่างเย็นชา “อยู่ไหน?”

“อยู่ที่คุกใต้ดินครับ”

บุริศ เดินไปทางคุกใต้ดิน

เรื่องกานต้นรมนคงจัดการได้ดีอยู่แล้ว ต่อให้เขาไปตอนนี้ ก็ คงไม่สามารถทำอะไรเพื่อลูกชายได้ ในตอนนี้เขาเต็มไปด้วย ความเดือดดาลอยากจะฉีกธิดาวีร์เป็นชิ้นๆเหลือเกิน

ธิดาวี เจ็บจนร่างกายสั่นเทิ้ม อยากจะให้คนมาห้ามเลือด รักษาเธอ แต่ขากรรไกรเธอโดนเคลื่อน พูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

เธอทำได้เพียงนอนอยู่บนพื้นเย็นๆราวกับคนไร้ค่า กลิ่น ของคาวเลือดแพร่กระจายอยู่ท่ามกลางอากาศอื่นๆ

กล้าณรงค์อยู่ที่ไหน?

เขาบอกว่าจะส่งคนมาช่วยตนเองไม่ใช่เหรอ?

ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่มา

ธิดาวีร์คาดหวัง รอคอย แล้วก็หงุดหงิดใจ

เสียงประตูเปิดออก

เส้นประสาทของธิดาวีร์ตึงขึ้นมาทันที

ในวินาทีที่เธอเห็นบริศร์ เธอก็หวาดกลัวขึ้นมาอย่างควบคุม

ไม่ได้

แม้จะรู้ว่าตนเองกับผู้ชายคนนี้มีสายเลือดเดียวกัน แต่ความหวาดกลัวภายในใจยังคงมีอยู่

เธอเบิกตาโพลงมองบุริศร์ อยากจะขอร้องแต่กลับไม่สามารถ ทำตามที่ต้องการได้

บริศ เคยคิดหลายต่อหลายครั้งถึงตอนที่จะได้เจอธิดาวีร์อีก แต่กลับไม่คิดว่าจะน่าเวทนาเช่นนี้

มือเท้าของธิดาวีร์โดนหักไปแล้ว กระดูกโผล่ออกอย่างชัดเจน ดูแล้วโหดเหี้ยมมาก ส่วนขากรรไกรของเธอก็โดนเคลื่อน อวัยวะ ทั้งห้าค่อนข้างผิดรูปผิดร่าง ผมของเธอปกปิดไปครึ่งใบหน้า น้ำตากับน้ำโคลนที่ปะปนกันอยู่ ทำให้มองเห็นหน้าของเธอไม่ ชัดเจน

เธอผอมลง

นี่เป็นความรู้สึกแรกของบริศร์

บริศ เดินมาตรงหน้าของธิดาวีร์อย่างช้าๆ ไม่ได้พูดอะไรเลย แค่มองเธออย่างนี้

เขาจําท่าทางร้องไห้คร่ำครวญของธิดาวีร์ตอนเด็กๆ ได้ดี

การฝึกฝนที่ลำบากเกินไปในตอนนั้น ธิดาวีร์เซียวไปทั้งตัว เจ็บจนต้องแอบร้องไห้ ตอนนั้นเธอเต็มไปด้วยความดื้อรั้นแต่ กลับไม่ยอมแพ้

เขายังจำตอนที่ตนเองให้ยาหม่องเธอได้ เด็กผู้หญิงคนนั้น มองเขาอย่างขี้ขลาดแล้วพูดขึ้น “คุณชายบุริศร์ คุณวางใจได้ฉัน จะเรียนรู้ทักษะอย่างดี ปกป้องคุ้มครองคุณอย่างเต็มที่ ไม่ทำให้คุณสิ้นเปลืองยาหม่องที่คุณให้ฉันวันนี้ไปอย่างเปล่าประโยชน์ แน่นอน”

วันนี้พวกเขาเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่ทั้งหมดกลับ เปลี่ยนไปแล้ว

ธิดาวีร์ไม่ได้ทรยศเป็นครั้งแรก แต่เพราะเธอเป็นครอบครัว เป็นสายเลือดเดียวกัน เขาจึงไว้ชีวิตเธอ แต่น่าเสียดายที่สุดท้าย ตนเองก็ยังคงใจอ่อน

บริศ แค่ยกมือ ขากรรไกรของธิดาวีร์ก็โดนกดให้เข้าที่

“พี่ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายกานต์จริงๆนะ นรมน เธอต่างหาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอจะฆ่าฉัน ฉันคงไม่ลงมือพลาดไป ทําร้ายกานต์หรอก นั่นหลานแท้ๆของฉันนะ! ฉันจะกล้าลงมือได้ ยังไง? พี่ พี่เชื่อฉัน! พี่เชื่อฉันได้ไหม? พี่ดูฉันสิ นรมหนังผู้หญิง ร้ายคนนั้น เธอหักแขนหักขาของฉัน ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงท้อง! ใน ท้องของฉันเป็นสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลนาค นาน นะพี่!”

ธิดาวีร์ร้องไห้คร่ำครวญ น้ำตาไหลริน ราวกับได้รับความไม่ ยุติธรรมอย่างใหญ่หลวงจริงๆ

ในใจลึกๆของบริศร์จู่ๆก็รู้สึกเสียใจ

ธิดาที่เคยแสนบริสุทธิ์จิตใจดีขนาดนั้น แม้จะหักหลังเขา ก็ทำ เพื่อนาวิน เพื่อความรักที่บริสุทธิ์ แต่ธิดาในตอนนี้ล่ะ?

ไม่นึกว่าเธอเกือบจะฆ่านาวินตาย!
ตอนนี้ยิ่งพูดใส่ร้ายนรมน โดยไม่ต้องคิด ทำตัวเป็นคนร้ายที่ โยนความผิดไปให้เหยื่อก่อน

ธิดาที่ใสซื่อบริสุทธิ์คนนั้นกลายเป็นคนหลอกลวงที่เต็มไปด้วย คำโกหกอย่างวันนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

บริศร์แค่รู้สึกเสียใจ ความรู้สึกแปลกๆวนเวียนอยู่ในหัวใจ

ของเขา

เขาเอ่ยปากขึ้นนิ่งๆ

“ธิดา ตั้งแต่เด็กเธอก็โตมาข้างๆฉัน เธอคงจะรู้ดี ว่าฉันเป็น คนที่โหดร้ายมาโดยตลอด แต่สำหรับเธอ ฉันให้ความเมตตา มากมาย ตอนนี้ในใจของเธอยังรู้จักผิดชอบชั่วดีไหม? แล้วยังมี ความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันอยู่อีกไหม? กานต์เป็นแค่เด็กคน หนึ่ง คนที่เธอเคยปกป้องเอาไว้ในอ้อมอก ตอนที่เธอลงมือกับ เขาเคยคิดบ้างหรือเปล่า ว่าเลือดที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย ของเธอกับเขาเป็นอย่างเดียวกัน?”

น้อยมากที่บุริศร์จะพูดกับธิดาวีร์มากมายขนาดนี้ ในวันนี้เขา พูดแล้ว แต่กลับทำให้ธิดาวีร์รู้สึกกระวนกระวายใจ

“พี่ ฉันก็บอกไปแล้ว ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ นรมน…….โอ๊ย!”

เธอยังพูดไม่จบ บุริศร์ก็ดึงผมของเธออย่างแรง พละกำลังนั้น ราวกับจะดึงหนังศีรษะของเธอออกมา บังคับให้ธิดาวีร์ต้องเงย หน้าสบตากับบริศร์

ด้านในที่เฉยเมย ไร้ไมตรี ไม่มีอุณหภูมิเลยสักนิด ดวงตาคู่นั้นราวกับมองร่างไร้วิญญาณ

ธิดาวีร์กลืนน้ำลายทันที แต่กลับพูดอะไรไม่ออก

“เธอยังรู้ว่าฉันเป็นพี่เธอนั้นเหรอ? ตอนที่เธอจัดการคนของฉัน ตอนที่ลงมือกับกานต์ ในใจของเธอยังมีจิตสำนึกอยู่บ้างไหม? ธิดา นาวินไม่ใช่คนที่เธอรักที่สุดเหรอ? เธอลงมือกับเขา ฆ่า นาวินแล้ว ในใจของเธอรู้สึกยังไง? สบายใจไหม?”

ใจของธิดาวีร์เจ็บปวดขึ้นมาทันที

ในหัวของเธอปรากฏสายตาเหลือเชื่อของนาวินออกมา ปรากฏภาพที่นาวินล้มลงไปในกองเลือด แต่ยังคงดึงชาย กางเกงของเธอพูดขึ้น “ธิดา เธอเดินผิดทางแล้ว รีบกลับมาได้ ไหม?”

ตอนนั้นเธอทําได้ยังไงกันนะ?

เหมือนกับเธอเตะนาวินออกไป แล้วเดินจากไปโดยที่ไม่สนใจ เขาที่กำลังเลือดท่วมอยู่เลย

ผู้ชายคนนั้นเคยเป็นคนที่เธอใส่ใจ เป็นผู้ชายที่เธออยาก ปกป้องไปตลอดชีวิต แต่เขาทำอะไรกับเธอล่ะ?

“เขาสมควรตาย! ไม่นึกว่าเขาจะทำอย่างนั้นกับแม่ฉัน! เขารู้ อยู่แล้วว่าถ้าส่งแม่ฉันให้ราเชนจะมีจุดจบยังไง แต่เขาก็ยังทำเขาเคยคิดว่าฉันเป็นภรรยาเขาไหม? เขาช่วยนรมนจับตาดูฉัน แล้วตอนที่นรมนส่งฉันไปถึงคุกต่างประเทศ เขากลับไม่พูดอะไร เลย ฉันเป็นภรรยาของเขานะ ในท้องของฉันกำลังตั้งท้องเลือด เนื้อเชื้อไขของตระกูลนาคนานของพวกเขา เขาเคยใส่ใจ ความรู้สึกของฉันบ้างไหม? หลังจากไปถึงคุกต่างประเทศ ฉัน ต้องเจอกับอะไรบ้างเขารู้ไหม? เขาบอกว่าจะปกป้องฉันตามใจ ฉันดูแลฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายล่ะ? ฉันเข้าคุกต่างประเทศ ไปแล้ว ยังต้องหาเรื่องฆ่าตัวตายเขาถึงจะมาหาฉันได้ ผู้ชาย อย่างนี้ฉันจะเก็บเขาไว้ทำอะไร? จะให้เก็บไว้ฉลองปีใหม่งั้นเห รอ?”

ในสายตาของธิดาวีร์เต็มไปด้วยความเดือดดาลและไม่ยอม จํานน แต่บริศร์รู้ว่าเธอกลับตัวไม่ได้แล้ว

“ความรักที่นาวินมีให้เธอมองไม่เห็นมันอยู่แล้ว เธอสนใจแค่ ความรู้สึกของตัวเอง ไม่เคยสนใจความเป็นความตายของนาวิน เลย เธอรู้สึกว่านาวินไม่สนใจว่าแม่ของเธอจะเป็นจะตาย งั้น เรื่องทั้งหมดที่แพรวาทกับนาวินก็เป็นเรื่องที่แม่ยายควรทำงั้น เหรอ? ในฐานะที่เธอเป็นภรรยา ตอนที่รู้ว่าแม่ของเธอวางยา นาวินเธอเคยพูดปลอบใจเคยขอโทษนาวินสักหน่อยไหม? ธิดา วีร์ คนบนโลกนี้ต่างก็ใช้ใจแลกใจกันทั้งนั้น ไม่มีใครดีกับเรา โดยที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทน เธอเข้าคุกต่างประเทศก็เป็นเธอ เองที่หาเรื่องใส่ตัว เธอต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง นาวินพร้อมที่จะรอเธอ เขาก็เป็นผู้ชายที่ไม่เลวแล้ว เธอยังคาด หวังว่านาวินจะไม่แยกแยะดีเลว ไม่แยกแยะถูกผิดเดินตามทางที่ไร้ศีลธรรมไปกับเธอ นั่นถึงจะแสดงว่ารักเธองั้นเหรอ?”

“ใช่ ถ้าเขารักฉันก็ต้องปกป้องฉัน แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นพี่เขาก็ ต้องปกป้องฉัน โดยที่ไม่สนใจอะไรเลยถึงจะถูก แต่เขาไม่ทำ เขา ถึงสมควรตาย!

ดวงตาของธิดาวีร์เปล่งประกายความบ้าคลั่ง

บุริศร์รู้ว่า ไม่มีความจำเป็นต้องพูดไปมากกว่านี้อีกแล้ว “เหอะๆ งั้นเธอก็สมควรตายจริงๆน่ะแหละ “อะไรนะ?”

จู่ๆธิดาวีร์ก็ค่อนข้างหวาดกลัว แต่ไม่รอให้เธอพูดอะไร ในมือ ของบุริศร์ก็มีมีดสั้นเพิ่มขึ้นมา มีดสั้นที่คมกริบเล่มนั้น เปล่ง ประกายความน่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้ธิดาวีร์กลืนน้ำลาย โดยไม่ได้ตั้งใจ

“พี่ฉันเป็นน้องแท้ๆของพี่นะ! พี่ทำร้ายพ่อจนตาย ฆ่าแม่ของ ฉัน ตอนนี้ก็จะฆ่าฉันงั้นเหรอ? พี่ไม่กลัวว่าตายไปแล้วจะตกนรก โดนดึงเส้นเอ็นถลกหนังรึไง? พี่จะแทงครอบครัวของตัวเองให้ ตายเพื่อนังแพศยาอย่างนรมน พี่มันก็แค่คนขี้ขลาดจริงๆนั่น แหละ!”

ธิดาวีร์ตัวสั่นไหว มองบุริศร์ที่กำลังเล่นมีดสั้นในมือ พูดอย่าง เมินเฉย “ครอบครัวที่จิตใจโหดเหี้ยมอย่างเธอ วางแผนทำร้าย ชีวิตของฉัน ประทุษร้ายผู้หญิงของฉัน ทำร้ายลูกของฉัน ยังคิด จะให้ฉันไว้ชีวิตของพวกเธอเพื่อทำความดีอะไรอีก? ฉันแค่รู้ว่าตอนนีภรรยาและลูกของฉันโดนรังแก ถ้าฉันไม่เอาคืน งั้นฉันคง เสียแรงเปล่าที่เป็นผู้ชาย ในเมื่อเธอตัดสินใจเป็นหุ่นเชิดของ กล้าณรงค์แล้ว งั้นก็ดูให้ดีๆนะ

พูดจบ บุริศร์ก็เอามีดสั้นแทงเข้าไปที่หน้าอกของธิดาวีร์

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจู่โจมเข้ามา ธิดาวีร์แทบจะหมดสติ ไปทันที มือของบุริศร์แม่นยำขนาดนั้นได้ยังไง ไม่พลาดเลย แทง เบี่ยงไปทางซ้ายของหัวใจเพียงหนึ่งเซนติเมตร

เลือดสีแดงสดทะลักออกมา

แต่บุริศร์กลับหยิบมือถือออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ถ่ายรูปธิดาวีร์ ไปหลายรูป แล้วส่งไปให้ราเชน

“ส่งรูปพวกนี้ไปให้กล้าณรงค์ แล้วบอกเขาว่า คนต่อไปที่จะกลายเป็นอย่างนี้ก็คือแก!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ