บทที่ 1225 ช่างมีความสุขเหลือเกิน
นรมนถูกบุริศร์อุ้มขึ้นมา
เดิมทีเธอคิดว่าเขาจะพาไปห้องพักผ่อนของอนเซ็น แต่นึกไม่ ถึงบุริศร์จะอุ้มเธอเดินเข้าไปกลางขุนเขา
“คุณจะพาฉันไปไหนคะ”
นรมนมองทิวทัศน์รอบๆ อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
บุริศร์ยิ้ม “พาคุณหนีตามกันไปไง กล้ามั้ยล่ะ
“ไม่ได้เรื่อง แต่งงานแล้ว ลูกก็โตแล้ว ยังหนีตามกันอะไรอีก นรมนรู้สึกว่าคืนนี้บุริศร์เป็นตัวของตัวเองมาก บริศร์กลับหัวเราะลั่น
“ใครกันบอกว่ามีลูกแล้วหนีตามกันไปไม่ได้ ทิ้งเด็กๆ ไว้ เรา หนีไปกันสองคน”
“พูดอะไรเพี้ยนๆ อีกแล้ว”
นรมนขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว แต่รอยยิ้มที่มุมปากไม่ อาจควบคุมได้
บริศร์อุ้มพาเธอเดินไปไม่กี่ก้าว นรมนก็เห็นน้ำตกโปรยปราย ลงมา
“ที่นี่ไม่ใช่สระมังกรหรือคะ”
บรมนยังจำได้สระมังกรคือสระน้ำเล็กๆ ไม่มีทางกลายเป็น นํ้าตก
บุริศร์ยิ้ม “อืม น้ำตกด้านหลังสระมังกร
“เหลือเชื่อยังมีที่สวยๆ อย่างนี้ด้วย ฉันนึกว่าสระมังกรก็คือ สระเล็กๆ เก้าสระตามตำนานเสียอีก
“ไปกัน เข้าไปดูกัน”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอึ้ง
“เข้าไปหรือคะ ล้อเล่นอะไรกันคะ นี่น้ำตกนะ!”
นรมนรู้สึกหัวของบริศร์มีความเป็นไปได้
บุริศร์ไม่ได้พูดอะไรมาก แล้วเรียกให้คนเอาชุดกันฝนมาให้นร มนใส่ ตัวเองก็ใส่เช่นกัน แล้วจูงมือนรมนเดินเข้าไป
น้ำไม่เย็นจัด ถึงกับอุ่นนิดหน่อย
“นี่คือน้ำพุร้อนหรือคะ”
นรมนแปลกใจมาก
บุริศร์พยักหน้ายิ้ม “คาดไม่ถึงหรือ
“เรียกได้ว่าคาดไม่ถึงค่ะ”
เธอปลื้มทิวทัศน์ตรงหน้ามาก
สองคนเดินเคียงข้างกันเข้าไปในน้ำตก
ในหัวนมนมีจินตนาการหนึ่งแวบเข้ามา เหมือนเธอกับบุรีศร เดินทะลุเข้าไปในสวรรค์ จูงมือกัน รักกันไม่เสื่อมคลาย
เธอเอียงหน้ามองบุรีศร์ ใบหน้าด้านข้างของเขาทำให้ใจหวั่น
ไหว
เมื่อก่อนบุรีศร์เย็นชา และเก็บอารมณ์ แต่ตอนนี้เขาอยากจะ ทำเซอไพรส์ให้ภรรยา ทำให้ผู้หญิงรักเขาหมดหัวใจ
นโมนรู้สึกขนลุกทั้งตัว
ความรู้สึกของเธอกับผู้ชายคนนี้เหมือนเหมาะหมักชั้นดี ยิ่งบ่ม ยิ่งเข้มข้น
“เลิกมองผมได้แล้ว ต่อไปยังมีเวลาเหลือทั้งชีวิตให้คุณมอง ผม ตอนนี้ดูแลเท้าก่อน ระวังทางลื่นนะครับ
คำพูดของบุริศร์ดึงนรมนกลับมาจากภวังค์ หน้าแดงระเรื่อ
ถูกจับได้แล้ว
น่าขายหน้าชะมัด
โชคดีที่ราตรีมืดมิด มองเห็นหน้าแดงของเธอไม่ชัด
นรมนกุมมือบริศ เดินทีละก้าวผ่านก้อนหินด้านล่าง มองเห็น
น้ำตกอยู่ตรงหน้า
“ถ้ามีกล้องถ่ายรูปก็คงจะดีนะคะ”
นรมนรู้สึกเสียดาย
น้ำตกที่นี่ใหญ่มาก มือถือคงจะเปียกน้ำ ถึงตอนนั้นถ่ายรูปก็ ไม่สวย มือถือเสียแล้วก็คงซ่อมไม่ได้
“พรุ่งนี้ตอนกลางวันผมจะให้คนมาช่วยถ่ายให้
บริศ กลับไม่ปฏิเสธข้อเสนอของนรมน
“จริงหรือคะ”
นรมนรู้ว่าบุริศร์ไม่ใช่คนที่ชอบถ่ายรูป ส่วนใหญ่เป็นรูปที่เธอ แอบถ่าย แต่นึกไม่ถึงตอนนี้บริศร์จะตกลง เธอดีใจตื่นเต้นมาก
“ผมจําได้ตอนที่พวกเราแต่งงานกันรีบร้อนถ่ายรูปแต่งงาน ถ้า คุณชอบที่นี่ พรุ่งนี้ผมให้ทีมงานถ่ายภาพมาถ่ายรูปครอบครัวให้ พวกเราได้ ตอนนี้ดูเหมือนจะนิยมถ่ายรูปท่องเที่ยวกัน
ข้อเสนอของบุริศร์ทำให้นรมนตกตะลึง
ขนาดถ่ายรูปท่องเที่ยวยังรู้ โอ้โห ประธานบริศร์ของเรา ก้าวหน้าแล้ว”
“อยู่แล้ว ผมก็ต้องตามเมียให้ทันส
ท่าทางหน้าด้านของบริศ ทำให้เหมือนนรมนรู้จักเขาใหม่อีก
ครั้ง
นรมนเล่นน้ำร่าเริง ถ้าไม่เป็นเพราะอุณหภูมิน้ำพอเหมาะ บุรี ศร์คงจะไม่ตามใจเธออย่างนี้ มองดูนรมนยิ้มเบิกบาน ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าทั้งหมดนี้ช่างควรค่า
สองคนเล่นสนุกกันพักหนึ่ง นรมนก็เดินตามบุริศร์เข้าไปด้านในนํ้าตก
“คุณแน่ใจหรือคะข้างหลังน้ำตกเดินเข้าไปได้
นรมนไม่แน่ใจ
บุริศร์เพียงแต่ยิ้ม จากนั้นก็จูงมือนรมนเข้าไปด้านในน้ำตก
กระแสน้ำไหลแรงทำให้นรมนเกือบสำลัก ขณะที่สูดลมหายใจ ลึก หัวโผล่เข้าไปในน้ำตก นรมนก็รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย
ด้านหลัง คือทางเดินหิน
“ว้าว เหลือเชื่อข้างในนี้จะมีสวรรค์ซ่อนอยู่
เพราะน้ำพุร้อน ข้างในนี้อบอุ่นมาก นรมนถึงกับรู้สึกว่าสวม เสื้อกามะหยี่ค่อนข้างร้อน
“ที่นี่ทะลุไปที่ไหนคะ”
นรมนถามอย่างสงสัย รู้สึกตัวเองเหมือนข้ามผ่านแล้ว
“ฉันจำได้เคยอ่านนิยาย ในนั้นก็มีสวรรค์แบบนี้ นึกไม่ถึงใน
ชีวิตจริงก็มี”
นรมนเหมือนเด็กดีใจ พูดจาจิ๊จ๊ะ
“นิยายหรือ เรื่องอะไรครับ”
บริศร์ชะงักนิดหนึ่ง ถามอย่างไม่รู้ตัว
นรมนยิ้ม “ไม่บอกค่ะ”
เธอเดินเข้าไปข้างในอย่างเร็ว
เดินเข้าไปราวร้อยเมตร เบื้องหน้าชัดเจน ปรากฏแปลง ดอกไม้
ในแปลงดอกไม้มีดอกไม้หลายชนิด สีสันสะดุดตาและงดงาม มาก
ที่ด้านหลังแปลงดอกไม้มีห้องหิน รวมสี่ห้องนอน ดูเหมือน ยูโทเปียมาก
“คืนนี้พวกเรานอนที่นี่หรือคะ”
นรมนมองบุริศร์แปลกใจ เห็นบริศพยักหน้าก็อุทานดีใจ
“รู้! เยี่ยมเลย! คุณหยิกฉันเร็ว ดูสิฉันฝันไปหรือเปล่า” บุริศร์มองท่าทางเซอๆ ของนรมนจนเผลอยิ้มออกมาอีกครั้ง
“หม่ามี้ แด๊ดดี้ ก็มาแล้วหรือคะ”
พวกกมลวิ่งออกมาจากในห้อง ใบหน้าแดงเรื่อ ถึงกับ ใส่เสื้อ ชั้นเดียว แต่นรมนรู้ ที่นี่ไม่หนาว
ที่นี่เพราะเป็นน้ำพุร้อน อุณหภูมิอยู่ที่ราวยี่สิบองศา เสื้อตัว เดียวเหมาะสม
“พวกเด็กๆ มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เร็วกว่าพวกเราอีก
บุริศร์จูงมือนรมนเดินเข้าไปในห้อง
การตกแต่งในห้องเป็นสไตล์โบราณ กำแพงด้านนอกมีไม้ เลื้อย เขียวชอุ่ม ดูแล้วรู้สึกสบายปลอดโปร่ง
“ถ้าได้อยู่ที่นี่ทั้งชีวิต ฉันก็ไม่รู้สึกเบื่อ”
คำพูดของนรมนทำให้บริศร์หัวเราะอีกครั้ง
สองคนเข้าไปในห้องนอนหลัก
กมลตื่นเต้นอยากจะพูดอะไรกับนรมน แต่ถูกกานต์กับกิจจา
ลากไป
“ไม่มีตาหรือไง ไม่เห็นหรือพวกเขารู้สึกว่าเธอเป็นส่วนเกินน่ะ”
คำพูดของกานต์ทำให้กมลทำปาก
“พี่สิส่วนเกิน หึ!”
เด็กหญิงกระโดดขึ้นเตียง
นี่คือเตียงหิน แต่ด้านล่างมีน้ำพุร้อน ร้อนจัด อย่าสบายจนเกิน
ไป
นรมนนั่งบนเตียงกับบริศร์ มองดูเครื่องใช้สมัยใหม่ในห้อง ก็ อดถามไม่ได้ “ที่นี่มีแค่หลังเดียว ถ้ามีคนอื่นมาเที่ยว ที่พักไม่ได้ คะ”
“ที่นี่ผมสร้างเอง มีแต่ผมกับครอบครัวถึงมาอยู่ได้”
บุริศร์ทำให้นรมนอึ้งไป
“หมายความว่ายังไงคะ
“ก็หมายความว่า ภูเขาสระมังกรทั้งลูกนี้เป็นของผมบุรีศร์ และ เป็นของคุณนายบุริศร์ด้วย คนอื่นอยากจะมาเยี่ยมชมได้ จ่าย เงินซื้อตั๋วปีนเขา แต่อาคารข้างในนี้ ต้องขอโทษด้วย ไม่เปิดให้ คนนอกเข้า”
บริศ อธิบายอย่างอดทน เห็นนรมนอ้าปากค้างและสายตา ประหลาดใจ
เข้าก้มลงหอมเธอที่หนึ่ง แล้วยิ้มออกมา “ด้านหลังมีสระอน เซ็น ถ้าหากคุณอยากแช่ล่ะก็ สบายใจได้ มันเป็นห้องเดี่ยว” นรมนยังตกตะลึงอยู่ ได้ยินบริศ เล่าก็พยักหน้าอัตโนมัติ กระทั่งบุริศร์ออกไปจากห้อง เธอถึงได้รู้สึกตัว
ว้าว!
ภูเขาทั้งลูกนี้เป็นของบุริศร์หรือ
มิน่าล่ะเขาไม่กลัวว่าจะมีคนมาเจอพวกเขา
คิดถึงสถานการณ์ตอนนี้ของบุริศร์ นรมนคิดว่า ถ้าอยู่ที่นี่สัก ครึ่งเดือนหรือเดือนหนึ่ง ก็ไม่เลวทีเดียว ในเมื่อที่นี่เหมือนภาพ วาด เธอชอบมาก
ไม่นานนักบุริศร์ก็ถือผลไม้กลับเข้ามา
“เราปลูกเองที่นี่ ไม่มีสารเคมีตกค้าง กินได้สบายใจ
บุริศร์วางผลไม้ลงบนโต๊ะ
นรมนเป็นห่วงเด็กๆ บุริศร์พูดขึ้น “ของพวกเขาก็มีเหมือนกันวางใจเถอะ รีบกินของคุณเร็ว” ได้ยินอย่างนี้ บรมนก็ค่อยกินผลไม้
เป็นผลไม้ที่เธอชอบกินทั้งหมด บุริศร์ทำหน้าที่ปอกเปลือก นร มนรับผิดชอบกิน รับส่งเป็นจังหวะกลมเกลียว
ไม่นานนามนก็อิ่มมากทีเดียว
“ไม่กินแล้วๆ ขึ้นกินอีกนอนไม่หลับแน่
สองคนยิ้มให้กัน แล้วนอนลงบนเตียงอบอุ่น
“อยากดูดาวมั้ย”
“ที่นี่เป็นถ้ำไม่ใช่หรือคะ ดูดาวได้ตรงไหน”
นรมนรู้สึกว่าบริศแหย่ให้ตัวเองดีใจเท่านั้น
บุริศร์ได้ยินก็ปิดไฟ จากนั้นก็กดเปิดปุ่มหนึ่ง เพดานก็เปลี่ยน ไปทันที
หมู่ดาวกะพริบวิบวับบนท้องฟ้า มองเห็นกระทั่งหมู่ดาว
นรมนตกตะลึง
“นี่คือ”
“เทคโนโลยี5D เป็นยังไง ชอบมั้ยครับ
นรมนรีบพยักหน้า
“เยี่ยมมาก”
“นอนเถอะ”
บุรีศร์โอบนรมน มองดวงดาวเหนือศีรษะ ยิ้มที่มุมปาก
นรมนกลับทําอย่างไรก็นอนไม่หลับ
วิวสวยอย่างดีไม่ถ่ายรูปช่างเป็นการสิ้นเปลือง
คิดอย่างนี้ นรมนก็ควักมือถือออกมา ถ่ายรูปดวงดาวบนฟ้า จากนั้นก็ส่งเข้าไปในโซเชียลมีเดีย
“นอกอยู่บนสวรรค์กับคนที่รักที่สุด มีฟ้าเป็นกระท่อมที่ดินเป็น ผ้าห่ม ในอ้อมกอดด้วยกัน ช่างมีความสุขจัง!”
นรมนส่งข้อความนี้แล้ว ก็ดึงดูดให้หลายคนเข้ามากดไลค์
บริศร์เห็นเธอพิมพ์ตอบอย่างมีความสุข รอยยิ้มยิ่งอบอุ่นขึ้น
เสียงติ้งดังขึ้น มือถือบริศร์มีเสียงดังขึ้น น่าจะเป็นเสียง ข้อความ ไม่ดึงความสนใจของนรมน
บริศร์หยิบขึ้นมาอ่าน ขมวดคิ้ว
“พี่ใหญ่ ผลตรวจร่างกายของเจตต์ออกมาแล้วครับ”
ข้อความสั้นส่งมาจากวินเซนต์ ผลตรวจร่างกายด้านล่างเป็นภาษาเทคนิค แต่วินเซนต์วงกลม
สีแดงไว้ทำให้สีหน้าของบริศร์เคร่งเครียด
ร่างกายของเจตต์เป็นอย่างนี้ได้ยังไง
เขาสงสัย และแปลกใจ และอดที่จะมองนรมนไม่ได้
นรมนพิมพ์มือถือดีใจ เหมือนนางฟ้า ถ้าให้เธอรู้เรื่องสภาพ ร่างกายของเจตต์ เธอจะยอมอยู่ที่นี่กับเขาหลบหนีโลกข้างนอก ต่อไปหรือ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
