บทที่ 1171 นี่ถือว่ารู้ใจกันและกัน

เมื่อกิจจามองไปยังนภดล เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของ คุณนายตระกูลจันทรวงศ์

แอ๊ดดี้กับหม่ามทำร้ายคุณอานภดล

เป็นไปได้อย่างไรกัน?

แม้จะรู้สึกไม่แน่ใจ แต่กิจจากถอยหลังออกไปสองก้าว โดย ไม่รู้ตัว และมองนภดลด้วยสายตาระแวดระวังเตรียมป้องกัน

นภดลรู้สึกเจ็บไปทั้งหัวใจ

“คุณน้า อย่าไร้เหตุผล ส่งโทรศัพท์มาให้ผม

นภดลยื่นมือไปหาคุณนายตระกูลจันทรวงศ์

“ไม่ให้ถึงแม้วันนี้จะทำโทรศัพท์ร่วงลงมาก็ไม่ให้แก แกจะให้ เด็กคนนี้โทรหาบุริศร์ใช่ไหม? ฝันไปเถอะ”

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดจบพลางจะถือโทรศัพท์ออกไป แต่กลับโดนนภดลขวางเอาไว้ก่อน

“โทรศัพท์!”

เสียงของเขาเย็นชามาก แม้กระทั่งใบหน้าก็ไม่น่าดู

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ตกใจกับท่าทีของเขา แต่ภายในไม่ ที่เสี้ยววิ เธอก็โกรธขึ้นมาทันที
“ไอ้สัตว์ประหลาด นี่แกกล้าเสียงดังใส่ฉัน? เดี๋ยวนี้ใจกล้า แล้วนี่ใช่ไหม?”

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดพลางจะเข้าไปตีนภดลด้วยความ เคยชินของเธอ

ด้วยคิดว่าครั้งนี้เขาจะปล่อยให้เธอรังแกเหมือนที่ผ่านมา แต่ ไม่คิดว่านภดลจะหลบ คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไม่ได้ยื่นให้

มั่นคง ส่งผลทำให้สะโพกของเธอกระแทกเข้ากับกำแพงโดยตรง

“โอย เอวฉัน! ฐานทัต ฐานทัต ไอ้สัตว์ประหลาดนภดลที่ฉัน สนใจเขาไหม?”

แม้ว่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์จะมีท่าทางเช่นนี้เธอก็ไม่ลืมที่ จะใส่ร้ายนภดล

นภดลไม่แม้แต่จะมอง เขาหยิบโทรศัพท์คืนมาจากมือของเธอ

ก่อนจะโทรออกหานรมน และส่งมันให้กิจจา

กิจจาชะงักไปครู่ ก่อนจะได้สติเมื่อได้ยินเสียงของนรมนจาก

ปลายสาย

“นภดล มีเรื่องอะไรไหม?”

“หม่ามี้ ผมเอง ผมกิจจา

กิจจาพูดอย่างรวดเร็ว

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ที่ถูกนภดลแย่งโทรศัพท์ไป เธอตก ตะลึง จากนั้นจึงเริ่มร้องไห้และกรีดร้องขึ้นมา
นภดลขมวดคิ้วแน่น เขายกเธอขึ้นมาจากพื้น ก่อนจะส่งไปให้ ต่อหน้าดร.ฐานทัต

เมื่อดร.ฐานทัตเห็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไม่ไว้หน้าอย่างนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมาก “โวยวายพอหรือยัง? ตระกูลจันทรวงศ์ถูกทำให้เสียหน้า

เพราะคุณ”

“ตระกูลจันทรวงศ์? คุณยังพูดมาได้เกี่ยวกับตระกูลจันทรวงศ์ ของคุณกับฉันเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณบอกกับฉันว่าตระกูล จันทรวงศ์ของคุณยอดเยี่ยมแค่ไหน ฉันจะแต่งกับคุณไหม? มีคน มากมายเข้าแถวเพื่อที่จะแต่งงานกับฉัน ทำไมฉันถึงต้องแต่งงาน กับคุณละ? สุดท้าย? คุณมันแค่ไอ้ขี้ขลาด ผู้หญิงของตัวเองยัง ปกป้องไม่ได้ แล้วตอนนี้ยังจะมาตะโกนใส่เมียคนนี้ คุณเป็น ผู้ชายประสาอะไร?”

ความโกรธของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ลุกลามไปทาง ดร.ฐานทัตอีกครั้ง

ทั้งสองคนปะทะกันอีกครั้ง

นภดลรู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด

เขาอุ้มกิจจาขึ้นมาก่อนจะออกไปจากบ้าน

แม้ว่านรมนจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่กิจจาและนาดลอยู่ ด้วยกัน แต่สถานการณ์ปัจจุบันของนภดลเธอก็ได้ยินมาบ้างแล้ว

เธอถอนหายใจและพูดว่า “กิจจา ขอบคุณคุณอานภดล หม่ามี้จะส่งคนไปรับ”

“ไม่ต้องครับ ผมจะไปส่งเอง”

ช่วงนี้ดร.ฐานทัตกับคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ทะเลาะกันทุกวัน กระทั่งเลื่อนขั้นไปถึงลงไม้ลงมือกัน ในบ้านก็คงวุ่นวายไปสักพัก แทนที่จะปล่อยให้นรมนมาเห็นฉากที่สร้างความรำคาญใจ เขา ส่งกิจจากลับไปยังดีกว่า

เมื่อนึกถึงฝีมือของนภดล นรมนก็รีบพยักหน้าและพูดว่า “อืม โอเค ขอบใจนายนะ”

“เกรงใจมากเลยครับ

หลังจากที่นภดลวางสายไป เขาก็มองไปยังกิจจา ก่อนจะพูด เบาๆ “ให้ผมไปส่งเถอะ แต่ตอนนี้ผมไม่มีรถ พวกเราคงต้องเดิน กลับกัน”

“บางทีเราน่าจะยืมรถคนอื่นได้

กิจจากระพริบตาและพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง

“ยืมใคร? ตอนนี้ผมยืมใครไม่ได้หรอกครับ”

นภดล ม

กิจจาหาเบอร์ของปาณีในโทรศัพท์ของนภดล ก่อนจะโทรออก

“พี่ปาณี ตอนนี้ยังไหม? ผมกับอานภดลอยู่บนภูเขา พี่มารับ พวกเราหน่อยได้หรือเปล่าครับ?”
เมื่อนภดลได้ยินว่ากิจจาโทรหาปาณี เขาก็คิดอยากเข้าไป ห้ามโดยไม่รู้ตัว

เขาไม่ต้องการให้ปาณีเห็นท่าทางตกอับของเขาเอง ในตอนนี้ แต่กิจจาฉลาดกว่าตัวเอง กิจจาหลบนภดล เมื่อเขาเข้าไปถึง โทรศัพท์ กิจจาก็คุยเสร็จไปแล้ว

“พี่ปา บอกว่าอีกสักพักก็มาแล้วครับ

“ถ้าอย่างนั้น ให้เธอไปส่งเถอะ”

นภดลต้องการซ่อนตัว แต่กลับถูกกิจจาดึงตัวออกมา

“อานภดล ผมตัวคนเดียวหากโดนลักพาตัวไปละ จะทำยังไง? แถมพี่ปาณียังไม่รู้ศิลปะการต่อสู้เสียด้วย”

คำพูดนี้ทำให้นภดลกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ไม่นานนักปาณีก็มา กระทั่งเสื้อคลุมตัวนอกเธอก็ไม่ได้สวม

เมื่อเธอเห็นนภดล ดวงตาของเธอก็อุ่นขึ้นนิดหน่อย

“ทำไมถึงไม่สวมเสื้อคลุมมา ในวันที่อากาศหนาวอย่างนี้?” ปาณีระงับความตื่นเต้นของตัวเองไว้ให้มากที่สุด

นภดลกลับพูดเสียงแผ่วเบาว่า “คุณก็เหมือนกันนี่?”

“นี่ถือว่าเราใจตรงกันไหมคะ?”

ปาณีพูดหยอดมุก

นภดลนิ่งไปนิด ก่อนพูดว่า “ขึ้นรถเถอะ คุณนายไม่เจอกิจจาคงร้อนใจแย่แล้ว

“โอเค คุณมาขับ”

ปาณียื่นกุญแจรถให้นภดลอัตโนมัติ

กิจจายิ้ม เปิดประตูหลังก่อนจะเข้าไปนั่ง ปาณีก็เข้าไปนั่งในที่ นั่งผู้โดยสาร

เมื่อนภดลเดินไปที่ที่นั่งคนขับ คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็ออก มาจากข้างในพอดี เมื่อเธอเห็นฉากนี้ก็พลันร้องตะโกนออกมา

“นภดล ฉันรู้ว่าแกมันไม่มีมโนธรรม ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? นี่ แกจะออกไปคบค้ากับใครอีก? อย่าลืมนะ แกเป็นผู้ชายของฉัตร ยา แม้ฉัตรยาจะตายไปแล้ว แกก็ยังเป็นผู้ชายของเธอไปชั่วชีวิต แกได้ยินไหม?”

ปาณีขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมอง โดยไม่รู้ตัว

เพราะคุณนายตระกูลจันทรวงศ์เพิ่งทะเลาะกับสามีของเธอมา ตอนนี้ผมเผ้าของเธอเลยรุงรัง ราวกับหญิงบ้า และเมื่อเธอเห็น นภดลอีกครั้ง สีหน้าของนภดลก็ดูไม่ดีนักแต่กลับไม่พูดอะไร

“คนคนนั้นคือแม่ของฉัตรยาเหรอ?”

“อืม”

นภดลพยักหน้า เขาครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนพูด “ที่เธอพูดมันก็ถูก ตลอดชีวิตนี้ของผมมีเพียงแค่ฉัตรยาคนเดียว ในเมื่อสามารถมี เธอได้คนเดียวแล้ว ผู้หญิงคนอื่นก็ไม่มีความหมายอะไร ดังนั้นคุณอย่ามาเสียเวลาอยู่ข้างกายผมเลย บนโลกนี้มีผู้ชายที่ดีกว่า ผมอีกเยอะ ชีวิตของผมเองวุ่นวาย ยิ่งไปกว่านั้นผมยังต้องดูแล พ่อแม่ตระกูลจันทรวงศ์ แม้กระทั่งถูกประธานบริศร์กีดกัน และ การหางานก็เป็นปัญหา ผมที่เป็นอย่างนี้ไม่ควรค่าให้คุณมาทำดี ด้วยเลย”

คำพูดเหล่านี้พูดอย่างตรงไปตรงมา

ปาเศร้าเล็กน้อย แต่เธอกลับยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่สน ฉัน เลี้ยงคุณได้ ถ้าไม่ได้ฉันก็จะเลี้ยงดูพ่อแม่ตระกูลจันทรวงศ์ด้วย ฉันจะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นพ่อแม่ของตัวเอง

ถ้าบอกว่าไม่ซาบซึ้งก็คงโกหก

นภดลไม่เคยต้องการกอดผู้หญิงตรงหน้ามาก่อนเท่าตอนนี้ เลย แต่เขาก็ทำไม่ได้

เขาเข้าใจความผิดปกติของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ดีกว่า ใครๆ ตั้งแต่ฉัตรยาเสียชีวิต ผู้หญิงคนนั้นก็บิดเบี้ยวอย่าง สมบูรณ์ กระทั่งเรียกว่าคนบ้าก็ว่าได้

เขาไม่สามารถให้ปาณีเข้าไปพัวพันกับวังวนนี้

“ผมได้พูดไปหมดแล้ว ถ้าหากคุณยังดิ้นรนจะเข้ามาต่อ จะ ทําให้ตัวเองรับไม่ไหว”

น้ำเสียงของนภดลเย็นชามาก

ปาณีรู้สึกว่าเครื่องปรับอากาศในรถไม่เพียงพอที่จะให้ความ อบอุ่นแก่เธอ
“แล้วถ้าฉันต้องการหาเหาใส่หัวละ?”

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม ได้เห็นนภดลครั้งแรกก็ตกหลุมรักแล้ว ตอน นี้มองคนอื่นก็ไม่รู้สึกอะไร

ตอนนี้นภดลบอกให้เธอยอมแพ้ เธอจะยอมแพ้ได้อย่างไร? นภดลไม่คิดว่าเขาพูดไปเยอะขนาดนี้แล้วแต่ปาณีก็ยังคงไม่ ลดละความพยายาม เขาราวกับเห็นเงาของฉัตรยาในตัวของ ปาณี

เขาเคยปฏิเสธฉัตรยาด้วยวิธีนี้ สุดท้ายเขาก็ถูกฉัตรยาชนะใจ เข้าจนได้ไม่ใช่หรือ?

เมื่อคิดถึงฉัตรยา ใจของนภดลก็หนักอึ้ง

ไม่!

เขาไม่สามารถปล่อยให้ปากลายเป็นฉัตรยาคนที่สอง

ไม่สิ ปาณีอาจจะน่าเวทนามากกว่าฉัตรยา อย่างน้อยฉัตรยาก ยังมีพ่อแม่ที่รักเธอ แล้วปาณีมีอะไร?

เธอไม่มีอะไรเลย การอยู่คนเดียวมันไม่ง่ายเลย หากได้รับการ ปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมเพียงเพราะว่ารักเขา เช่นนั้นเขาจะคู่ควร กับปาณีได้อย่างไร?

นภดลเม้มปากไร้ซึ่งคำพูด แต่ท่าทางและกลิ่นอายแฝงระยะ

ห่างของการปฏิเสธ

กิจจาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะมองไปยังสองคนข้างหน้าเขา

ผู้ใหญ่หนอ ผู้ใหญ่ ไร้เหตุผลเหลือเกิน

กิจจาก้มหน้าลงกับ

น่าเสียดาย นึกเลยว่า ขวดกลิ่นหอมดึงดูดที่เพิ่งพัฒนา ไปจะหมดแล้ว แต่ผลลัพธ์ไม่เป็นน่าพอใจเท่าไหร่ ผ่านไปไม่วินาที โบนัสใช้งานได้เพียงหนึ่งนาที เหมือนว่าต้อง

ทั้งสามคนอะไรกันอีก ไม่นานนภดลก็ขับมายังหน้า ประตูหน้าบ้านของคุณ

งานมงคลยังคงดำเนินงานอยู่

นภดลเถอะ ผมกลับก่อน

“คุณไม่ไปเหรอคะทีประธานบริศร์อาจจะเปลี่ยนใจ เพราะคุณช่วยคุณชายกิจจาเอาไว้นะ

ปาณีไม่คิดอยากจะเขากลับเร็วขนาดนี้

นภดลกลับกุญแจรถ เธอก่อนพูดเสียงเบา ประธานบุรี ศรไม่คนเปลี่ยนยังบรรลุ เขาจะไม่เปลี่ยนใจ

“จุดประสงค์อะไร?
ปากคว้าชายเสื้อของนภาลไว้

นภดลมองชายเสื้อของตัวเอง พลางยิ้มขมขื่น “ให้ผมทิ้งพ่อ แม่ตระกูลจันทรวงศ์ และขอให้ต่อจากนี้ผมเป็นตัวของผมเอง

“นั่นมันไม่ดีหรือคะ?”

ปาณีรู้สึกว่าคำพูดของบุริศร์ไม่เลวเลย

นภดลมองไปยังปาณี ก่อนพูดทีละคำว่า “มันดีมาก แต่ผมจะ อธิบายให้ฉัตรยาที่ตายไปแล้วฟังได้อย่างไร? ผมสัญญาต่อเธอ ว่าจะกตัญญูและเลี้ยงดูพ่อแม่ของเธอแทนเธอไปจนแก่เฒ่า ถ้า ผมละทิ้งคำสาบานต่อฉัตรยาแล้ว อีกร้อยปีต่อจากนี้ผมจะมีหน้า ไปพบเธอได้อย่างไร?”

เมื่อเห็นนภดลยืนกรานเช่นนี้ ปาณีก็ไม่สบายใจมาก “แต่คุณที่เป็นอย่างนี้จะถูกพวกเขาลากไปลงนรก

“ถ้าอย่างนั้นก็ลงนรกเถอะ ถึงอย่างไรคนอย่างผมมีชีวิตต่อไป ก็ไม่มีความหมายอะไร ปาณี ผมจะพูดอีกรอบ อย่าเสียเวลากับ ผม ตลอดชีวิตนี้ผมอยู่กับคุณไม่ได้ เพื่อคุณ แล้วก็เพื่อผมได้ โปรดยอมแพ้เถอะ”

นภดลไม่ค่อยพูดกับปาณีมากนัก แต่ผลของคำพูดมากมาย ทําให้ปาณีไม่สามารถรับได้

เมื่อกิจจามองพวกเขา จึงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

ในตอนนี้เองที่บุริศร์และนรมนเดินออกมา
เมื่อพวกเขาเห็นว่ากิจจาไร้รอยขีดข่วน จึงอดไม่ได้ที่จะดีใจ

มาก

นรมนตรงเข้ามากอดเขา ก่อนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เด็กคนนี้ เกือบทำให้หม่ามี้ตกใจตาย”

“หม่ามี้ ขอโทษครับ ต่อไปผมจะไม่ทำแล้ว

กิจจากอดคอของนรมนแน่น

บริศ โล่งอก

ในตอนนี้เอง มีจุดสีแดงกะพริบบนร่างกายของกิจจา นภดล ก้าวไปข้างหน้าก่อนจะผลักนรมนและกิจจาแยกออกจากกันโดย ไม่รู้ตัว ทันใดกระสุนปืนก็ลอยเจาะอากาศพุ่งมายังร่างของ นภดล

ปาณีตะโกนไม่ทัน เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดนภดลเอาไว้ เสียง ปัง ของกระสุนที่เจาะผ่านร่างกายของเธอตั้งขึ้นใน

ของนภดล

เขาเห็นปาณีค่อยๆ ล้มลงไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอต่อ หน้าเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ