บทที่ 1161 เราควรเคารพเธอ

นรมนตกใจกลัวกับบริศร์ที่เป็นแบบนี้

พลังเคร่งขรึมทั่วร่างเขา เหมือนเดินออกมาจากกองคนตาย ความรู้สึกนั้นน่าอึดอัดอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ทนแรงกดขี่นี้ไม่ไหว ขา สองข้างอ่อนแรงอย่างช่วยไม่ได้

“พวกแกจะทำอะไร? ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ตอนนี้สังคมใน หลักนิติธรรม ฉันสามารถฟ้องพวกแกบุกรุกสถานที่ส่วนตัว และ ทําร้ายโดยเจตนา”

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ขาดความมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ มีท่าทางไม่ยอมรับความพ่ายแพ้

บุริศร์ยิ้มเยาะพูดขึ้น “นั่นก็ต้องดูว่าแกมีชีวิตออกไปฟ้องฉันได้ ไหม”

“แกคิดจะทำอะไร? ฉันเป็นแม่ฉัตรยานะ”

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ถึงฉัตรยามาเกี่ยวอีกครั้ง บุริศร์กลับพูดขึ้น “ฉัตรยาเกี่ยวอะไรกับฉันสักนิดไหม?”

“เธอเป็นผู้มีพระคุณของนภดล ใช่ เธอเป็นผู้มีพระคุณของ นภดล ถ้าพวกแกจะระบายความโกรธ ฆ่านภดลไปก็พอ ไม่เกี่ยว กับเรา”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ตกใจกลัวแรงกดขี่ของบุรีศร์จนพูด สะเปะสะปะแล้ว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเมื่อครู่นี้ขัดแย้งกับบริศร์ เพราะเรื่องอะไร เธอในตอนนี้แค่อยากผลักนภดลออกไป

แค่ไม่ทำร้ายเธอกับฐานทัต การเป็นการตายของนภดลเธอไม่ สนใจมันจริงๆ

ท่าทีของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์กระตุ้นนภดลอย่างลึก

นภดลปฏิบัติกับเธอเหมือนแม่แท้ๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้อยาก

ให้ตัวเองตาย

จริงๆ แล้วผลลัพธ์แบบนี้ควรเดาได้ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ?

ถ้าตอนแรกฉัตรยาไม่ได้ปกป้องเขาสุดชีวิต เขาอาจจะไม่รอด ชีวิตมาจนถึงตอนนี้

สุดท้ายนภดลอย่างเขาก็ติดหนี้ฉัตรยา ชีวิตนี้ก็คืนไม่หมด

จิตใจนภดลหนักอึ้งทีละนิด ฉีกขาดออกจากกันทีละนิด สุดท้ายก็กลับมาสงบนิ่ง

คนแบบนี้อย่างเขามีคุณสมบัติอะไรที่จะมีความสุข

มีคุณสมบัติอะไรไปแสวงหาความสุข?

ชะตาชีวิตฉัตรยากำหนดให้เขาไม่มีความสุขตลอดชีวิต

อย่างไรแล้วคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็คิดว่าเขาติดหนี้ฉัตรยา ทั้งหมด

คิดถึงตรงนี้ นภดลหลับตา พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ประธานบริศร์คุณนาย ผมรู้พวกคุณหวังดีกับผม แต่นี่มันเรื่องในบ้านผม หวัง ว่าพวกคุณจะไม่เข้าไปยุ่ง

เมื่อพูดค่านี้ออกมา นรมนก็ตกตะลึงทันที

“นภดล นาย……

“คุณนาย ผมรู้ทำแบบนี้พูดแบบนี้จะทำให้คุณรู้สึกผิดหวัง แต่ เดิมทีผมเป็นคนที่ควรตาย ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ผมติดหนี้ฉัตร ยา ผมเคยสัญญากับฉัตรยาว่าจะดูแลพ่อแม่พวกเขาให้ดี ดังนั้น คุณนายไม่ต้องสนใจดีกว่า”

ในคำพูดนภดลมีความหดหู่ใจเล็กน้อย

คนที่รักตายไปแล้ว ในตอนนี้ใช้ชีวิตแบบนี้ก็แค่ซากศพที่เดิน ได้เท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพื่อทดแทนบุญคุณ นภดลอาจจะตายตาม ฉัตรยาไปนานแล้ว

เขามองนรมนูที่ใบหน้าคล้ายฉัตรยา สีหน้าแววตาเหม่อลอย

อยู่บ้าง

นรมนโกรธมาก โกรธอย่างยิ่ง แต่ก็สงสารมาก น่าสงสารแบบนี้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม

เขาใช้ชีวิตแบบไหนอยู่กันนะ

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ สติก็มาทันที

“พวกแกได้ยินหรือยัง? นภดลพูดเอง นี่คือสิ่งที่เขาติดหนี้ฉัตร ยาของเรา เราเองยังไม่คิดมากอะไรเลย ต้องให้พวกแกเข้ามาวุ่นวายเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองด้วยเหรอ?”

ดวงตาบุริศร์เย็นชาทันที ทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ ตกใจกลัวถอยหลังไปสองสามก้าวอีกครั้ง

“แกจะทำอะไรอีก?

“เฮอะๆ”

บุริศร์ยิ้มทันที แต่รอยยิ้มไม่ถึงดวงตา

“นภดล นายต้องการปกป้องเธอใช่ไหม? แบกรับข้อผิดพลาด แทนเธอใช่ไหม? ได้ วันนี้นายต้องจ่ายเงินดาวน์บ้านล่วงหน้า แปดแสนคืนให้ฉัน ก่อนเที่ยงคืน ถ้าคืนไม่ได้ฉันจะยึดบ้าน พวก แกต้องไสหัวไปจากที่นี่!”

“มีสิทธิ์อะไร? บ้านหลังนี้เป็นชื่อนภดล เขาซื้อให้เราอยู่

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เมื่อได้ยินบุริศร์จะยึดบ้านพวกเขา คืน ก็กังวลทันที

ใบหน้าบุริศร์ไม่มียิ้มเลยสักนิด

นรมนรู้ บุริศร์อยากบีบบังคับนภดล และอยากให้คุณนาย ตระกูลจันทรวงศ์รู้ว่าไม่มีนภดลแล้ว เธอก็ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ก็แค่ผู้หญิงวัยกลางคนที่น่าเวทนาเท่านั้น

บุริศร์ไม่พูดอะไรอีก

นภดลตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า

“ครับ”
“นภดล นายบ้าไปแล้วเหรอ?”

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ ก็กังวลทันที ต้องการเดินไปข้างหน้าทำร้ายนภดล แต่บุริศร์และนรมนอยู่ที่นี่ เธอจึงไม่กล้าอีก แต่กังวลจนดวงตาสองข้างแดงไปหมดแล้ว

“ถ้าแกให้พวกมันยึดบ้านไป ฉันกับฐานทัตจะอยู่ที่ไหน? “ผมจะเช่าบ้านให้พวกคุณอยู่

คำพูดนภดลทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ยิ้มเยาะขึ้นมา ทันที

“เช่าบ้าน? นายคิดว่าตระกูลจันทรวงศ์ของเราเป็นคนที่เช่า บ้านอยู่ได้งั้นเหรอ? ฐานทัต แกไม่ต้องทำไอ้การทดลองอะไรนั่น ของแกแล้ว รีบออกมา ภรรยาของแกจะโดนรังแกตายอยู่แล้ว”

ในตอนนี้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ตะเบ็งลำคอตะโกนเข้าไป ด้านใน

ศาสตราจารย์ฐานทัตเดินออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ บน ร่างกายสวมชุดวิจัยสีขาว

“ตะโกนทำไม? โวยวายทั้งวัน ว่างนักหรือไง? ไม่รู้เหรอว่าฉัน กำลังทําการทดลองอยู่?”

ศาสตราจารย์ฐานทัตตะคอกเสียงทุ้ม ก่อนจะเห็นบุริศร์และนร

มน

กับบุริศร์ ศาสตราจารย์ฐานทัตตัวหดโดยไม่รู้ตัว
“ป-ประธานบริศร์ คุณมาได้ยังไง?

“ถ้านายไม่มา ไม่รู้ภรรยานายจะเล่นงานภรรยาฉันจนเละยัง ไงแล้ว ศาสตราจารย์ฐานทัต บางครั้งผู้ชายไม่จำเป็นต้องประสบ ความสําเร็จในอาชีพการงาน แต่ต้องดูแลควบคุมภรรยาตัวเอง นายดูสิเธอทำอะไรลงไปบ้าง? นภดล โดนทำร้ายจนกลายเป็น แบบนี้นายก็เห็นด้วยเหรอ? เป็นความต้องการของนายเหมือน กัน?”

ศาสตราจารย์ฐานทัตถึงได้มองไปยังนภดล

ฤดูที่หิมะตกหนัก ต้นแขนเขาเปลือยเปล่า ร่างท่อนบนมี บาดแผลรุนแรง ทำให้ไม่ค่อยกล้าที่จะมองตรงๆ

“เธอตีเขาอีกทำไม?”

ศาสตราจารย์ฐานทัดหันตัวไปตะคอกใส่คุณนายตระกูลจันทร วงศ์อย่างขุ่นเคือง

“ฉันตีเขาทำไม? ก็เขายั่วโมโหฉันไม่ใช่เหรอ?”

ด้วยสีหน้าแววตาของศาสตราจารย์ฐานทัต คุณนายตระกูล จันทรวงศ์รู้สึกอ่อนแอนิดหน่อย

ศาสตราจารย์ฐานทัตรู้สึกหัวสมองตนมึนงง

เขาชี้ไปที่คุณนายตระกูลจันทรวงศ์แล้วพูดขึ้น “ตอนนี้นภดล โตแล้ว ไม่ใช่เด็กเล็ก ไม่ว่าเขาจะทำอะไรจะทำร้ายเขาไปเพื่อ อะไร? อีกอย่างเธอรู้ไหม ตอนนี้นภดลเลี้ยงพวกเรา เธอเอา ความรู้สึกเหนือกว่ามาจากไหน? ไม่คิดว่าจะลงมือกับนภดลจริงๆ? ที่เขาไม่ทําคืนก็เพราะฉัตรยา ไม่ใช่เพราะกลัวเธอ ผู้หญิง อย่างเธอ ถ้าสร้างปัญหาอีกก็ออกไปซะ ฉันจะหย่ากับเธอ!”

เมื่อพูดคำนี้ออกไป คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็ตกตะลึงทันที เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดว่าศาสตราจารย์ฐานทัตจะหย่ากับตัว เองเพราะนภดล

ปกติเขาหลงใหลกับการวิจัย โดยพื้นฐานไม่สนใจเรื่องราว ภายนอก ตอนนี้ไม่คิดว่าเขาจะหย่ากับตนเพราะตัวทดลองอย่าง นภดลเหรอ?

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์รู้สึกความโกรธทั้งหมดมันสะสมอยู่ ในอก จะระเบิดออกมาแล้ว

“เมื่อกี้แกพูดว่าไงนะ? แกจะหย่ากับฉัน? แกลืมไปแล้วเหรอ ใครมันเสี่ยงชีวิตคลอดลูกให้แก? ใครเสียเลือดมากเพื่อคลอด ฉัตรยา จนเกือบตาย ใครมันเป็นผู้หญิงไม่ได้ตลอดชีวิตเพราะ แก? ตอนนี้ไม่คิดเลยว่าแกจะหย่ากับฉันเพราะไอ้สิ่งนี้? หรือแก ลืมไปแล้วว่าใครมันฆ่าฉัตรยา? นั่นลูกสาวคนเดียวของเรานะ

คุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดจบก็ร้องไห้คร่ำครวญหนักมาก เสียงร้องไห้ทำให้ในใจรู้สึกแย่มาก

ทันใดนั้นศาสตราจารย์ฐานทัตก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว

เขามองบุริศร์กับนรมนแล้วพูดขึ้น “ประธานบริศร์ ขอโทษ ครับ เธอแค่ยังไม่กลับมาจากการตายของฉัตรยา”

“งั้นเหรอ? แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เธอจะทำร้ายภรรยาฉันได้ เธอใส่ร้ายภรรยาฉันว่ามีชู้กับนภดล ประเด็นนี้ฉันรับไม่ได้

บุริศร์ไม่ได้ว่านภดล

เพราะจากท่าทีและคำพูดของนภดลทำให้บริศร์รู้ได้ว่า นภดล ยังไม่แยกตัวออกมาจากความตายของฉัตรยาและความรู้สึกผิด เขามักรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้ตระกูลจันทรวงศ์ ในสถานการณ์แบบ นี้ พวกเขาพูดให้ความเป็นธรรมกับนภดลอย่างไรก็ไม่จำเป็น

ถึงจะเลือดเย็นมาก แต่บุริศร์ก็มีเหตุผล

ศาสตราจารย์ฐานทัตตกใจกับคำพูดบุริศร์ทันที เขาแอบเหลือบมองนรมน ใบหน้าที่คล้ายคลึงกับฉัตรยานั้น ทําให้เขาค่อนข้างเหม่อลอย

หลังจากฉัตรยาตายไป เขาก็หมกมุ่นกับการทดลองตลอด เขา รู้ว่านี่คือการหลบหนีของตัวเอง และเขาก็รู้ว่าชีวิตที่มั่นคงของตัว เองในตอนนี้มันได้มาอย่างไร

เพราะนรมน ให้โอกาสและงานกับนภดล พวกเขาถึงได้มีชีวิต ที่มั่นคงในตอนนี้ น่าเสียดายที่ตอนนี้มันอาจจะจบลงเพราะ ภรรยารนหาที่ตาย

“ประธานบุริศร์ต้องการทำยังไงครับ?”

รู้กันดีว่าบุริศร์เอาอกเอาใจภรรยา ว่ากันว่าป้องเคยว่านรมน หนึ่งประโยค จึงถูกบุริศร์ทำลายเงินหลายสิบล้านเรื่องถึงจะเงียบ

ในตอนนี้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ใส่ร้ายนรมน โดยที่ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรและไม่รู้ความสำคัญ ศาสตราจารย์ฐานทัตรู้ว่า ตัวเองอย่างไรแล้วก็ต้องทำอะไรสักอย่าง

นภดลรีบพูดขึ้น “เรื่องนี้ผมจัดการเองดีกว่า

ศาสตราจารย์ฐานทัตเหลือบมองนภดลอย่างลึกซึ้ง

นภดลเป็นตัวทดลองของเขา พูดตามตรง เขาก็เป็นเหยื่อ

ถ้าตัวเองไม่ได้ทำการทดลองประเภทนั้น ตอนที่นภดลอยู่ใน ครรภ์ก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้

ถ้าตัวเองไม่ได้พานภดลกลับไปที่ห้องทดลอง ก็จะไม่ทำให้ ฉัตรยารู้จักนภดล บางทีฉัตรยาอาจจะไม่ตกหลุมรักนภดล

จริงๆ แล้วนภดลไม่ได้ทำอะไรผิดเลยตั้งแต่ต้นจนจบ เขาทำ ผิดพลาดเอง

บาปกรรมความชั่วร้ายที่เขาก่อไว้จึงทำให้เกิดนภดลผู้แสน เศร้าในตอนนี้ จึงทำให้เกิดคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ผู้น่าสงสาร ในตอนนี้

หัวใจศาสตราจารย์ฐานทัตปวดที่อๆ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“นายจะจัดการยังไง? เดิมทีนายก็เป็นเหยื่อ นายยังอยากแบก รับอะไรแทนเราเหรอ? นภดล นายไม่ได้ติดหนี้พวกเรา นายไม่ จําเป็นต้องแบกรับทั้งหมดนี้

คำพูดของศาสตราจารย์ฐานทัตทำให้คุณนายตระกูลจันทร วงศ์กรีดร้องขึ้นมา
“มันไม่ได้ทําอะไรผิดได้ยังไง? ถ้ามันไม่ได้ล่อลวงฉัตรยา ฉัตร ยาจะตกหลุมรักสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ยังไง?”

“เธอเงียบซะ!”

สีหน้าศาสตราจารย์ฐานทัตไม่พอใจอย่างมาก

สัตว์ประหลาด?

ไม่คิดว่าเธอจะเรียกนภดลว่าสัตว์ประหลาดจริงๆ?

หรือเธอไม่รู้เรื่องเหรอว่านภดล ในตอนนี้ใครเป็นคนสร้างขึ้น ทันใดนั้นศาสตราจารย์ฐานทัตก็รู้สึกหมดแรงทั้งกายและใจ

“ฉันกับภรรยาฉันจะย้ายออกไป ต่อจากนี้ไปจะไม่มาหาเรื่อง นภดลอีก นภดลนายก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเราอีกแล้ว ฉันรู้ว่า ก่อนตายฉัตรยาให้นายดูแลพวกเรา แต่นี่มันไม่ใช่ความรับผิด ชอบของนายจริงๆ ก่อนหน้านี้เราทำผิดพลาดไปแล้ว ตอนนี้เรา ไม่จําเป็นต้องใช้หลักศีลธรรมเอาตัวเขาไว้อีกแล้ว

ค่าพูดของศาสตราจารย์ฐานทัตทำให้นภดลประหลาดใจอยู่ ตรงนั้น

เขามองศาสตราจารย์ฐานทัตอย่างค่อนข้างเหลือเชื่อ ถึงได้ พบว่าหลังจากฉัตรยาตายไป ผมของศาสตราจารย์ฐานทัตก็ หงอกขึ้นเยอะเขาในตอนนี้ไม่ได้มีความมุ่งมั่นและจิตวิญญาณ แบบในอดีตอีกแล้ว แต่กลับมีความเมตตาและอ้างว้างมากขึ้น

“ศาสตราจารย์ ผมไม่ได้คิดว่านี่เป็นการเอาตัวไว้ด้วยศีลธรรมมันเพราะผมติดหนีฉัตรยา

“ฉัตรยาสังเวยชีวิตเพื่อความรัก เธอรู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้ มันคุ้มค่า ถ้าอย่างนั้นเราก็ควรเคารพเธอ ในตอนนี้เธอไม่อยู่ แล้ว พวกเราก็เป็นคนที่ใฝ่หาเหมือนกัน ก็ควรมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ เต็มที่ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมีรสชาติ ทำให้การตายของฉัตร ยาไม่สูญเปล่า ตอนนี้น้าของนายทำผิดไปแล้ว ฉันขอโทษนาย แทนเธอด้วย สําหรับการบาดเจ็บที่นายได้รับ นายว่าควรจะทำ ยังไงก็ทำตามนั้น ฉันไม่มีปัญหา

คำพูดศาสตราจารย์ฐานทัตทำให้นรมนตกตะลึงทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ