บทที่ 1132 ทางเดินของคนทุกคนล้วนมีตัวเองเดินออกมาทั้งนั้น

คำพูดของขวัญตาเพิ่งพูดจบลง สีหน้าของเทย่าก็เปลี่ยนไป

ทันทีเลย

“นี่แกจะฆ่าฉันเหรอ? แกมันไอ้ลูกเนรคุณ! ฉันอุ้มท้องสิบเดือน คลอดแกออกมา แต่แกกลับจะฆ่าแม่เหรอ? แกมันไอ้สารเลว!”

เทย่าโกรธจนยกมือขึ้นสะบัดตบไปที่เจตต์อีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้ เธอกลับไม่ได้สมปรารถนา เพราะโดนขวัญตาคว้าแขนไว้ทันที และก็สะบัดเธอจนล้มไปอีกข้างอย่างแรง

“เจตต์ของเราได้เมตตาคุณมากแล้ว คุณคิดว่าทำเรื่องอย่าง นั้นกับนรมนแล้ว บุริศร์จะปล่อยคุณไปงั้นเหรอ? ถ้าหากว่าคุณ ตกไปอยู่ในมือบุริศร์ คุณก็จะต้องอนาถกว่านี้เป็นร้อยเท่า แน่นอน ทางเดินนี้คุณเป็นคนเลือกเดินมาเอง คือตัวคุณเองที่ เลือกที่จะเดินทางตายเส้นนี้มาตั้งแต่แรก เจตต์ก็แค่อยากจะให้ คุณได้ตายดีหน่อยเท่านั้น นี่ถือว่าเป็นความกตัญญูที่สุดแล้ว คุณ ยังจะเอาอะไรอีก?”

คำพูดของขวัญตานี้ทำให้เทย่าหัวเราะออกมา
“กตัญญูเหรอ? ฉันว่าสุนัขจิ้งจอกอย่างเธอเป็นคนชักจูงให้เขา มาฆ่าฉันซะมากกว่า แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร ถึงได้รีบมา แต่งงานกับลูกชายฉัน ใครจะไปรู้ว่าโดนคนอื่นนอนพอมาแล้ว หรือเปล่าถึงได้รีบมาหาคนรับช่วง……….

คำพูดของเทย่ายังพูดไม่จบก็โดนเจตต์เดินหน้าไปก้าวหนึ่ง แล้วอุดปากไว้

“un……”

เทย่ายังอยากจะขัดขืน แต่เจตต์ก็ล็อกแขนของเธอไว้ก่อน

ในแววตาของเขามีแววเจ็บปวดเสี้ยวหนึ่งพาดผ่าน

“แม่ ทางผิดของแม่ยิ่งเดินก็จะยิ่งไปไกลแล้ว ถ้าหากแม่แค่ หลอกใช้ผมกับพ่อ ในตอนแรก นอกจากเสียใจแล้วผมก็พูดอะไร ไม่ได้ แต่ว่าตอนนี้แม่ทำผิดกฎหมายบ้านเมือง แม่หนีไม่รอด แล้ว?”

“แกพูดไปเรื่อย!”

อยู่ ๆ เทย่าก็พูดไม่ออก แต่ว่าความหมายที่สื่อออกมาใน ดวงตานั้นเจตต์ก็ยังสามารถที่จะอ่านออกได้อยู่

เขายิ้มอย่างขมขื่น แล้วพูดขึ้นว่า “รู้ไหมครับ? เพราะความ เมตตาของผมครั้งเดียว ทำให้แม่มีโอกาสใช้อรอุรชาและตุลยามาทำร้ายนรมนจนเกือบตาย ผมก็รู้ แล้วว่าผมทำได้ผิดไป ลูกชายไม่เอาไหน ไม่อยากจะให้แม่ต้อง ตกไปอยู่ในมือของบุริศร์แล้วโดนทรมานจนค่อย ๆ ตายไป ก็ เลยต้องให้แม่ได้จบลงเร็ว ๆ แม่วางใจเถอะ ยาอันนี้แรงมาก แม่ จะเจ็บปวดไม่นานแล้วมันก็จะผ่านไป ลูกชายจะจัดการศพให้แม่ แน่นอน แม่คลอดลูกชายมาครั้งหนึ่ง ลูกชายก็จะส่งแม่ครั้งหนึ่ง เราสองคนแม่ลูกถือได้ว่าเจ้ากันไป ชาติหน้าอย่าได้มาเจอกันอีก เลย”

พอเจตต์พูดจบ อยู่ ๆ ดวงตาก็ร้อนขึ้นมา น้ำตาที่อุ่นร้อนก็ไหล ลงมาตามทางดา

เทย่ายังอยากจะพูด แต่กลับรู้สึกเจ็บปวดใจมากขึ้นมาตรง หน้าอก เธอตะเกียกตะกายขึ้นมา ร้องขอความช่วยเหลือ ใน ดวงตามีแววหวาดกลัวและสิ้นหวังเกิดขึ้นมาครั้งแรก แต่ว่ามือ ของเจตต์กลับไม่ได้คลายออกเลย

ตัวเธอกระตุกไปทั้งตัว แล้วก็ล้มลงไปบนพื้น

เธอจับคอเสื้อของตัวเองไว้ ยื่นมือไปอยากจะล้วงอะไรออกมา จากคอสักหน่อย แต่ว่าทุกอย่างก็สูญเปล่า

เจตต์จ้องมองท่าทางที่เจ็บปวดอย่างน่าอนาถของเทย่าไป แต่ในที่สุดก็เบือนหน้าหนีไป น้ำตาร่วงหล่นไปอย่างไม่มีสุ่มเสียง

ขวัญตารู้สึกปวดใจแทบตาย เธอกอดเจตต์ไว้แน่น แล้วพูด เสียงต่ำขึ้นว่า “เสียใจก็ร้องไห้ออกมาเถอะ ไม่มีใครหัวเราะเยาะ คุณหรอก ร้องไห้ไปครั้งนี้ ต่อไปก็จะไม่มีความเจ็บปวดอีก ฉัน รับรองว่าต่อไปฉันจะดีกับคุณให้มาก ๆ ชาตินี้จะไม่จากคุณไป ไหนเลย”

ครั้งนี้เจตต์ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่แค่กอดขวัญตาไว้แน่น กอด เธอไว้แน่น ……..

ในตอนที่คนของบริศร์ไปถึงจุดที่พักของเหล่านั้น คนของเธอ โดนควบคุมตัวไว้ทั้งหมด แต่กลับไม่เห็นเทย่า

ชัยยศเอาเรื่องนี้ไปรายงานกับบุริศร์

บุริศร์จ้องมองนรมนที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่ แล้วให้รมิดา และป้าหวานดูแลเธอไปก่อน แล้วตัวเองก็ขับรถมาถึงจุดที่พัก ของเทย่า

อยู่ภายใต้การลงโทษของบุริศร์ ในที่สุดก็มีคนยอมคลายออก

จากปากแล้วว่าเทย่าไปหาเจตต์

ตามที่อยู่ที่พวกเขาให้มา บุริศร์ก็มาถึงที่โรงแรม

ในตอนที่เขาเคาะประตูห้องของเจตต์นั้น คนที่มาเปิดประตูคือขวัญตา

สําหรับการมาถึงของบุริศร์นั้น เธอไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย

“ประธานบริศร์ เข้ามาเถอะค่ะ”

บริศ ข่มอารมณ์ให้ต่ำลงเป็นอย่างมาก ทั้งตัวแผ่ซ่านไปด้วย รังสีทําลายล้างอยู่

เขาเดินเข้าไป ก็เห็นเจตต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ เทย่านอนอยู่บนเตียง เหมือนกับว่านอนหลับอยู่

ไฟโกรธของบุริศร์ก็พุ่งสูงขึ้นมาทันที

“เจตต์ คุณคิดจะเป็นศัตรูกับผมเหรอ?”

น้ำเสียงของบุริศร์ดังลอดไรฟันออกมา

เจตต์เป็นคนที่นรมนหวงใยมากที่สุด ถ้าหากว่าเปลี่ยนไปยืน ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขาจริง ๆ บริศร์ก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่นรมนรู้แล้ว จะเสียใจหรือเปล่า

ขวัญตาเห็นท่าที่ผู้ชายทั้งสองคนเหมือนกับว่าแค่จุดก็ติดไปก็ รีบพูดขึ้นว่า “ประธานบริศร์ เทย่าตายแล้วค่ะ อยู่ ๆ ก็กล้ามเนื้อ หัวใจตาย เพิ่งตายไปเมื่อไม่นานนี้เองค่ะ”

บุริศร์นิ่งอึ้งไปทันทีเลย
ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้?

ท่าทีของเจตต์ดูโศกเศร้าเป็นอย่างมาก เขาพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “คุณสามารถหาคนมาตรวจสอบได้ ฤทธิ์ยาแรงมาก เธอเจ็บปวด อยู่สิบกว่านาทีถึงได้จากไป ตอนนี้ร่างกายยังอุ่นอยู่เลย

บุริศร์ได้ยินคำว่าฤทธิ์ยาอย่างความรู้สึกไว แล้วก็อดไม่ได้ที่จะ ขมวดคิ้วขึ้นมา มีการคาดเดาบางอย่างกำลังแผ่ซ่านขึ้นมาในใจ เขา

“คุณทําอะไรเธอ?”

ขวัญตาเล่าเรื่องทั้งหมดไปรอบหนึ่ง

สายตาที่บุริศร์จ้องมองเจตต์มีความซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย

ถ้าพูดตามหลักแล้ว เพื่อนรมนแล้วเจตต์ยื่นมือออกมาช่วย จัดการเทย่าให้เขาควรจะดีใจต่างหาก แต่ว่าพอคิดถึงว่าทุก อย่างนี้เพื่อภรรยาของตัวเอง ในใจก็อยู่ไม่สุขเป็นอย่างมาก ผู้หญิงของเขา จะแก้แค้นก็ควรจะเป็นเขาที่ลงมือเอง แต่ว่าบุริศร์ก็เหมือนกับว่าพอจะเข้าใจความในใจของเจตต์ ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่คลอดและเลี้ยงดูเขามา ถ้าเทย่ามาตกอยู่ในมือของบุริศร์ ไม่แน่คงจะไม่ได้ดีไป กว่าตุลยาซะเท่าไหร่

ถึงแม้ว่าในใจจะยังโกรธอยู่ และรู้สึกว่านรมนต้องมาลำบาก มากขนาดนี้ แต่ตอนนี้เทย่ากลับตายไปอย่างง่ายดายแบบนี้ ใน ใจของเขาก็รู้สึกไม่สมดุลเลย แต่ว่าเพื่อเห็นแก่หน้าเจตต์และ ขวัญตาแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่าช่างมันเถอะ

บุริศร์มาอย่างโกรธจัด แล้วก็กลับไปอย่างรู้สึกพ่ายแพ้เล็ก น้อย

ในตอนที่เขากลับมาถึงบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กนั้น นรมนก็ได้ ตื่นขึ้นมาแล้ว และกำลังกินอาหารอยู่ พอเห็นว่าบุริศร์กลับมา แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “คุณไปทำอะไรที่บริษัทมาคะ?”

ในน้ำเสียงของเธอแฝงไว้ด้วยความน้อยใจเสี้ยวหนึ่งอย่าง ไม่รู้ตัว

ใจของบุริศร์ก็เจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวขึ้นมา

“จัดการเรื่องอะไรนิดหน่อย

เขาคิดว่าอยากจะเล่าเรื่องของเทย่าให้นรมนฟัง แต่พอคิดไป คิดมาก็ช่างมันไปดีกว่า

ในเมื่อเจตต์เป็นพี่ชายของนรมน ถ้าเธอรู้ว่าเพื่อเธอแล้วเจตต์ จะต้องมาแปดเปื้อนกับการตายแม่ของตัวเอง ไม่แน่อาจจะทั้งเสียใจและรู้สึกผิดไปด้วยแน่

เพื่อไม่ให้นรมนเสียใจและรู้สึกผิด บุริศร์จึงตัดสินใจว่าจะ ปิดบังไว้

นรมนไม่ได้สงสัยอะไรเขา แล้วก็พูดขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อนเล็ก น้อยว่า “แปลกจังเลย ไหนว่าหายแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำฉันยังรู้สึก ง่วงนอนมากอยู่เลย”

“งั้นก็นอนเถอะ ในเมื่อใกล้ตรุษจีนแล้ว จะพักผ่อนให้ดี ๆ สัก หน่อยก็ได้อยู่”

บริศร์กุมมือนรมนไว้อย่างรักใคร่เอ็นดู

นรมนจ้องมองดูบุริศร์ที่อยู่ตรงหน้า แล้วรู้สึกว่าสามารถเห็น หน้าเขาได้อีกครั้ง มันดีจังเลย

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินชื่อหนอนพิษแบบนี้ คิดมา ตลอดว่าของแบบนี้มีแต่ในเทพนิยายเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าตัวเอง จะได้สัมผัสอย่างแท้จริงครั้งหนึ่งแบบนี้

ความกลัวแบบนั้นทำให้เธอไม่กล้าที่จะนอนหลับ

“คุณนอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

“ได้”
บริศ ถอดเสื้อนอกออก และถอดรองเท้าแล้วขึ้นเตียง จากนั้น ก็รวบตัวนรมนมากอดไว้ในอ้อมกอด

สามารถกอดนรมนไว้ได้อย่างสมจริงขนาดนี้ บุริศร์รู้สึกว่านี่ มันเป็นพรจากฟ้าประทานมาให้ชัด ๆ

หลายวันมานี้บุริศร์เองก็เหนื่อยมาก ๆ เขากอดนรมนไว้แล้วก็

หลับไปอย่างรวดเร็ว

นรมนจ้องมองใบหน้าที่หลับปุ๋ยของเขา ในใจก็รู้สึกอิ่มเอม มาก เธอหาท่วงท่าที่สบายได้ท่าหนึ่งแล้วก็นอนหลับสนิทไปใน อ้อมอกของบริศร์

ส่วนทางด้านเจตต์นั้นก็ไม่ได้ทำการใหญ่โต และไม่ได้บอก ใคร เขาและขวัญตาสองคนเอาร่างของเทย่าไปเผาที่เตาเผาศพ โดยตรงเลย

หลังจากที่เผาร่างของเทย่าไปอย่างเรียบง่ายแล้ว พวกเขาก็ ซื้อหีบใส่กระดูก แล้วก็เอาอัฐิของเทย่าไปที่สุสานที่เคยซื้อไว้ก่อน หน้านี้ แล้วก็ฝังเทย่าให้เรียบร้อย

ขวัญตาเห็นเจตต์ตระเตรียมทุอย่างไว้อย่างพร้อมเพรียงมาก ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “คุณซื้อสุสานไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

“ตั้งแต่ตอนที่แม่ผมโดนตรวจสอบออกมาว่ามีปัญหา
น้ำเสียงของเจตต์ไม่ได้ฟังดูดีนัก

ขวัญตารู้สึกตกใจเล็กน้อย

ในเวลานั้นเจตต์ยังไม่ได้ออกไปท่องเที่ยวเลย ก็คาดการณ์ไว้ ล่วงหน้าว่าเทย่าจะไม่ได้ตายดีแล้วเหรอ?

เธอรัก ใครเอ็นดูเจตต์ อยากจะปลอบโยนเขาสักหน่อย แต่

ก็ได้ยินเจตต์พูดขึ้นว่า “ผมไม่เป็นไรแล้ว ความเศร้าเสียใจ

ทั้งหมดมันเสียใจไปหมดแล้วตั้งแต่ที่เธอทิ้งผมไปก่อนหน้านี้

ตอนนี้ที่ผมเสียใจก็เพราะว่า ความสัมพันธ์แม่ลูก ในที่สุดก็มาถึง

ทางตันแล้ว และรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย ถ้าหากว่าผมไม่เมตตาเธอ

ครั้งแล้วครั้งเล่า นรมนก็คงจะไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานในครั้งนี้

“คุณอย่าว่าตัวเองแบบนี้ คุณเองก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะไปร่วม มือกับกล้าณรงค์ใช่ไหม?”

พอขวัญตาเห็นเจตต์เสียใจ หัวใจก็เจ็บจี๊ดจนแทบทนไม่ไหว

เจตต์รวบตัวเธอมากอดไว้ในอก แล้วก็ไม่พูดอะไร แต่ว่าความ อ่อนแอในตัวเขาก็ทำให้ความห่วงใยของเพศแม่ของขวัญตาแผ่ ซ่านออกมา

ในตอนที่โตษินเอาเรื่องทั้งหมดนี้ไปบอกกับคุณท่านตนวรนั้น คุณท่านตนวรก็ถอนหายใจอย่างหนักหน่วงที่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ต้องลำบากเจ้าเด็กเจตต์คนนี้ แล้ว”

“นายท่านครับ คุณชายเจตต์เป็นคนที่รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ ควรคนหนึ่ง”

สําหรับการกระทําของเจตต์ โตนเองก็ชื่นชมเป็นอย่างมาก

คุณท่านตนวรพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “เอาของที่คุณนายหญิงเหลือ ทิ้งไว้มอบให้กับเจตต์ไป บอกเขาว่านี่เป็นของที่ยายเขาเหลือไว้ ให้เขา แล้วก็ถือว่าเป็นของที่ระลึกและปลอบโยนให้เจ้าเด็กนั่นก็ แล้วกัน แล้วในขณะเดียวกันก็ถ่ายทอดคำพูดของฉันไปด้วยว่า เจตต์เป็นหลานชายของตระกูลพรโสภณ เรื่องแต่งงานระหว่าง ตระกูลรัตติกรวรกุลและตระกูลปวนะฤทธิ์ ตระกูลพรโสภณจะยุ่ง ด้วยแน่นอน”

“ครับ”

โตนรู้ว่า นี่คือการที่คุณท่านตนวรยอมรับเจตต์เป็นหลาน ชายแล้ว

เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ถึงได้พูดขึ้นอย่างยากลำบากว่า “นายท่าน ครับ ตุลยาตายไปแล้วครับ”

คุณท่านตนวรเงียบขรึมไป

โตมินรู้ดีว่าคุณท่านตนวรเป็นคนยังไง แล้วก็กลัวเขาจะโกรธและโทษบุริศร์ จึงรีบพูดขึ้นว่า “ตุลยาเป็นคนรน หาที่ตายเอง เธอใส่หนอนพิษกับคุณหนูนรมน ถ้าไม่ใช่เพราะว่า คุณชายน้อยกิจจาพบเห็นเรื่องนี้จากหนังสือคัมภีร์โบราณเล่ม หนึ่งเข้า ตอนนี้คุณหนูนรมนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ครับ

คุณท่านตนวรถอนหายใจอย่างหนักหน่วงขึ้นที่หนึ่งแล้วพูดว่า “คนชั่วมักจะปรากฏตัวมาอย่างชั่วร้ายในสายตาคุณอย่างที่คุณ คาดคิดไม่ถึง แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้บนตัวฉันก็ไม่มียศอะไรแล้ว บุ ริศ อยากจะทำยังไงก็ให้เขาทำอย่างนั้นไปเถอะ แต่น่าเสียดายที่ คิมต้องล่าบากคลอดเธอออกมาครั้งหนึ่ง แต่กลับไม่เดินบนทาง ที่ถูกที่ควร

พอเห็นว่าคุณท่านตนวรไม่ได้โกรธ โตษินถึงได้โล่งใจไปได้ เปลาะหนึ่ง แล้วก็พูดขึ้นว่า “ทางเดินของคนทุกคนต่างก็เพราะ ตัวเองเดินออกมาทั้งนั้น นายท่าน ก็อย่าเศร้าเสียใจมากไปเลย

“อืม เตรียมของขวัญสักหน่อย พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมนรมนสัก หน่อย”

“ได้ครับ”

แล้ว โดบินก็ถอยออกไป

ไม่มีใครรู้ว่าคุณท่านตนวรเฝ้าจับตามองตระกูลโตเล็กและ ตระกูลรัตติกรวรกุลมาตลอด ตอนนี้เรื่องราวก็ได้แก้ไขไปชั่วคราวแล้ว โฆษินก็รู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นที่ จะต้องบอกเรื่องพวกนี้กับบริศร์แล้ว

การนอนตื่นนี้ของบุริศร์ นอนได้หลับสนิทเป็นอย่างมาก ใน ตอนที่แสงอรุณ ในเช้าวันรุ่งขึ้นส่องเข้ามานั้น เขาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

ใบหน้างดงามของนรมนที่นอนสบายอยู่ในอ้อมอกของตัวเอง ราวกับเป็นภาพวาดที่สาวงาม บุริศร์จ้องมองจนเหมือนกับหลง เล็กน้อย

เขายื่นนิ้วมือออกไปแล้วแตะใบหน้าของนรมนเบา ๆ แล้วอยู่ ๆ ใบหน้าก็ชิดเข้าไปใกล้ จากนั้นก็ค่อย ๆ ก้มหัวลงไป

แล้วก็เวลานั้นเอง อยู่ ๆ นรมนก็ลืมตาขึ้นมา จนทำให้บริศร์ ตกใจจนสะดุ้ง วินาทีต่อมา นรมนก็ยื่นมือออกไปถึงใบหน้าของ บริศร์ลงมา เรียวปากที่อุ่นร้อนก็โดนปิดลงในชั่ววินาที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ