บทที่ 1118 สองคนนี้มันมากเกินไป
นรมนเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากปาณี หัวใจของเธอเต้นแรง ทันที ความไม่สบายใจปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“เป็นอะไรไป? ”
บุริศร์เห็นนรมนหน้าซีด จึงปลอบใจเธออย่างอดไม่ได้
“คุณตา ! บุริศร์ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณตา…….
เธอพูดออกมาแค่นี้ แต่บุริศร์รู้สึกได้ชัดเจนว่านรมนตัวสั่น
“ไม่มีทาง ตุลยาอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเราแล้วไม่ใช่ เหรอ ? ไม่แน่ว่าอาจจะโทรมาบอกว่าคุณตาชวนพวกเราไป กินข้าวก็ได้? ”
บริศ พูดปลอบใจเช่นนี้ เพียงแต่ข้ออ้างนี้แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ อยากเชื่อ
นรมนกลับอยากได้ข้ออ้างแบบนี้
เธอพยักหน้า สูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นกดรับสาย
“ปาณี ว่าไง? ”
นรมนเสียงสั่น
การมีอยู่ของตุลยาเป็นเหมือนระเบิดที่ตั้งเวลาเอาไว้ ไม่ว่าเธอ จะทำดีแค่ไหนก็กลัวตกหล่น วันนี้ความต้องการที่จะจัดการคุณท่านตนวรของตุลยาปรากฏขึ้นมาให้เห็นแล้ว นรมนจะไม่เป็น ห่วงได้อย่างไร?
ถ้าเป็นเพราะตนเองเอาตุลยาไว้กับคุณท่านตนวรแล้วทำให้ เกิดเรื่องอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นกับท่าน นรมนคิดว่าตนเองตายเป็น หมื่นครั้งก็ไม่อาจชดใช้ได้
ปาณีได้ยินนรมนเสียงสั้น จึงชะงักไปอย่างห้ามไม่ได้ จากนั้น กล่าวว่า “คุณนาย คุณท่านตนวรจู่ ๆ ก็เป็นลมไปค่ะ”
“จู่ ๆ ก็เป็นลมไป นี่หมายความว่าอะไร? ”
นรมนกระวนกระวายใจ
ปาณีรีบตอบ “พาส่งโรงพยาบาลแล้วค่ะ ฉันตรวจสอบแล้ว อาหารและเสื้อผ้าของคุณท่านไม่มีปัญหา และฉันได้ย้ายดอกไม้ ในห้องออกไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นลมไปอย่าง กะทันหัน”
“ฉันจะรีบไป ส่งตำแหน่งโรงพยาบาลมาให้ฉันด้วย หัวใจของนรมนจมดิ่งลงไปไม่หยุด มือก็เริ่มเย็น
บุริศร์รีบกุมมือของเธอ “ไม่เป็นไรนะ คนอายุมากแล้ว บาง ครั้งก็เป็นลมไปอย่างไม่มีสาเหตุ ผมจะให้คุณหมอตรวจร่างกาย ของคุณตา คุณไม่ต้องเป็นห่วง”
นโมนพยักหน้า
เพราะเรื่องนี้ทั้งสองคนจึงต้องออกมาก่อน ส่วนเด็กๆ ก็ให้ป้องและโพนี่ดูแล
เมื่อนรมนกับบุรีศรีบมาถึงโรงพยาบาล โตขึ้น ปาณีและตุล ยาอยู่กันหมด
ตุลยาตาแดง เหมือนกับร้องไห้มา
นรมนเหลือบมองเธอ จากนั้นถามโตหินทันที “พี่โตษิน คุณตา
ของฉันเป็นอย่างไรบ้าง? ”
ยังไม่รู้เลย เพิ่งจะเข้าไปเอง
โดบินก็มีสีหน้าเป็นห่วง
บุริศร์กระซิบปลอบใจนรมนจากนั้นไปหาผู้อำนวยการ
นรมนรู้ เขาไปเพื่อคุณตา
ตุลยาเอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น ไม่มีท่าทางตอบสนองกับ
การมาของนรมน
นรมนมองเธอ อารมณ์แปรปรวน
เธอกับผู้หญิงคนนี้มีสายเลือดเดียวกัน แต่จิตใจอำมหิต ก่อน หน้านี้เธอคิดจะลงมือกับคุณตามาแล้ว ครั้งนี้อาจจะมีความ เกี่ยวข้องกับเธอ
คิดถึงตรงนี้ นรมนดึงคอเสื้อของตุลยา ดึงเธอขึ้นมาจากเก้าอี้
“เธอเป็นคนทําใช่ไหม? ”
นรมนกัดฟันถาม
ตุลยาตาแดง พูดอย่างได้รับความไม่เป็นธรรม “พูดอะไรของ เธอ? ฉันจะทำอะไรคุณตาได้ยังไง? เขาเป็นญาติที่เหลืออยู่คน เดียวบนโลกของฉัน”
ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นรมนอาจจะถูก ท่าทางในตอนนี้ของตุลยาหลอกก็ได้ ก่อนหน้านี้ไม่นานปาณี สังเกตเห็นเจตนาฆ่าของตุลยา ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นกับคุณท่านต วร ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คิดว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับดุลยา
นรมนสูดลมหายใจเข้าลึก และกล่าวอย่างดุร้าย “ทางที่ดีเธอ ควรภาวนาให้ฉันหาไม่เจอหลักฐาน เพราะไม่งั้นฉันจะทำให้เธอ ต้องชดใช้ในแบบที่เธอคิดไม่ถึง
“นี่เธอกำลังขู่ฉันเหรอ? มีสิทธิ์อะไรมาฉัน ? อย่าคิดว่า ตนเองเป็นผู้พิทักษ์ความยุติธรรม ฉันจะบอกเธอให้นะ คุณตา เป็นลมไปครั้งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน
ตุลยาคิดจะสะบัดนรมนออก กลับทำไม่ได้
นรมนอยากจะบีบเธอให้ตาย ให้มันจบ ๆ ไปเสียที แต่ก็ไม่ได้
ที่นี่คือโรงพยาบาล และคุณตาก็เป็นคนซื่อตรงจิตใจเป็นธรรม ถ้าให้คุณตารู้ว่ามือของตนเองเปื้อนเลือดของตุลยาคงจะผิดหวัง
ความคิดร้อยแปดพันอย่างวนเวียนอยู่ในสมองของนรมน และตกตะกอนอย่างรวดเร็ว
เธอปล่อยตุลยา นัยน์ตาเยือกเย็น
“ดีแล้วที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ ไม่งั้นฉันจะให้เธอรู้สึกว่าตายแล้วตายอีก ไม่เชื่อเธอลองดูได้
ดุลยาตก ใจแววตาของนรมนอย่างเห็นได้ชัด
ออร่าของผู้หญิงคนนี้แตกต่างกับตอนที่คุณนายทวีทรัพย์ ธาดายังมีชีวิตอยู่
เพียงแต่ตุลยามีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็วมาก รู้สึก
โมโหความขี้ขลาดของตนเอง
มีสิทธิ์อะไรมาทำเย่อหยิ่งต่อหน้าเธอ?
ต่างก็เป็นลูกที่แม่คลอดออกมาเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
เธอมีอะไรดีเลิศ?
เมื่อคิดได้แบบนี้ ตุลยาถลึงตามองนรมนอย่างไม่ยอมแพ้
นรมนก็ขี้เกียจเถียงกับเธอ จึงสะบัดเธอไปด้านข้าง มองไปที่
ห้องฉุกเฉินอย่างกังวล
ผ่านไปชั่วโมงกว่า คุณท่านตนวรถูกเข็นออกมา พวกเขารีบ เข้าไปหาทันที
“คุณหมอ คุณตาของฉันเป็นไงบ้างคะ? ”
นรมนร้อนใจมาก
คุณหมออยู่ด้านในได้รับสายจากผู้อำนวยการว่า ให้ทำการ ตรวจทั้งร่างกายของคุณท่านตนวร ซึ่งตอนนี้ผลตรวจออกมาแล้ว
“คุณนายบุริศร์ คุณท่านตนวรไม่ได้มีปัญหาอะไร ส่วนใหญ่เกิดจากภาวะขาดออกซิเจนในสมอง น่าจะเป็นเพราะช่วงนี้พัก ผ่อนไม่เพียงพอ ผมทำการตรวจทั้งร่างกายให้เขาแล้ว ไม่มีอะไร ครับ คุณวางใจได้ อีกสักพักท่านก็จะฟื้นขึ้น”
ได้ยินคุณหมอพูดแบบนี้ นรมนก็รู้สึกสบายใจไม่น้อย
ตุลยากัดฟันพูด “นรมน เธอต้องขอโทษฉัน
“ขอโทษเธอเหรอ? ชาติหน้าเถอะ”
ถึงแม้ครั้งนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับดุลยา แต่เธอก็ไม่อาจประมาทที่ ตุลยามีเจตนาฆ่าคุณท่านตนวรได้
พวกเขาเป็นคุณท่านตนวรเข้าไปในห้องผู้ป่วย บุริศร์ก็กลับมา ตุลยาเห็นบุริศร์กลับมา เธอเอนไปที่ด้านหนึ่งอย่างอัตโนมัติ เพื่อลดความรู้สึกการมีอยู่ของตนเอง
นานมากแล้ว นรมนสามารถลำพองใจได้เช่นนี้ อาศัยความรัก ของบุริศร์ ถึงแม้ตุลยาจะต้องการทำลายความรักนี้ แต่เธอเคย เห็นวิธีการของบริศร์มาแล้ว ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่อาจแน่ใจ ว่าโดนโจมตีหรือเปล่า เธอคิดว่าตนเองเก็บแรงเอาไว้ดีกว่า
นรมนเป็นห่วงคุณท่านตนวรมาก บุริศร์บีบมือเธอแน่น “คุณ ตาปลอดภัยแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ค่ะ”
ปาณีเห็นนรมนเป็นห่วงเช่นนี้ จึงกล่าวอย่างละอายใจ “คุณนาย ขอโทษค่ะ เป็นฉันเองที่ดูแลคุณท่านไม่ดี
“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอหรอก เธอก็เป็นคน ไม่สามารถคอยเฝ้า ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง โดยไม่ต้องนอนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอน กลางคืนคุณตานอนหลับไม่เพียงพอ เธอก็ไม่มีทางรู้ได้หรอก”
นรมนไม่ได้กล่าวโทษปาณี เรื่องนี้เธอพยายามเต็มที่แล้ว
โดนเอาแต่เงียบอยู่ตลอด แต่เมื่อได้ยินว่าคุณท่านตนวร ปลอดภัยก็โล่งอก
ผ่านไปไม่นาน คุณท่านตนวรก็ฟื้นขึ้นมา
เมื่อเขาเห็นนรมน ก็เลอะเลือนไปเล็กน้อย
“นรมน? ทำไมมาอยู่ตรงนี้? ร้องไห้ทำไม? ” คุณท่านตนวรเพิ่งจะพูดจบ นรมนก็โผเข้าใส่อ้อมแขนของเขา ทันที น้ำตาอาบแก้ม
“คุณตา อย่าทำให้หนูตกใจแบบนี้สิคะ คุณตารู้หรือเปล่า หนู ตกใจแทบแย่”
นรมนเสียงสั่น
คุณท่านตนวรหัวเราะขึ้นมาทันที
“ยัยเด็กคนนี้ ฉันไม่เป็นไร แต่เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย เลย เป็นลมไปพักหนึ่ง เอาล่ะ ๆ ตาไม่ดีเอง เป็นความผิดของตา อย่า ร้องไห้นะ ดูเธอสิ เป็นแม่คนแล้วยังขี้แยแบบนี้ ไม่กลัวลูก ๆ หัวเราะเยาะเธอเหรอ”
เขาอารมณ์ดีมาก
“หนูไม่กลัว หนูกลัวคุณตาเป็นอะไรไปมากกว่า”
นรมนอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของคุณท่านตนวรอย่างไม่รู้สึก เขินอาย
ตุลยามองปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา จู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดใจ
สุด ๆ
นี่ก็คุณตาของเธอเหมือนกัน
แต่เธอกลับมาจนถึงตอนนี้ คุณท่านตนวรไม่เคยกอดเธอเลย ทุกวันนอกจากลงโทษก็คือต่อว่า ไม่เคยพูดจาดี ๆ สักครั้ง
ไอ้แก่คนนี้สมควรตาย!
เป็นหลานสาวเหมือนกัน มีสิทธิ์อะไรถึงชอบนรมนแต่ไม่ชอบ
ตนเอง?
หรือว่าตนเองไม่ใช่ลูกสาวของคิม
ในเมื่อแกไม่ชอบฉัน แล้วทำไมฉันต้องเห็นแกเป็นคุณตาที่ เคารพรักด้วย?
แววตาของตุลยามีเจตนาฆ่าปรากฏขึ้นมาเล็กน้อย
นัยน์ตาของบริศ เยือกเย็นทันที ตุลยาตกใจรีบก้มหน้าลง กลับไม่อาจปิดบังความอิจฉาและความเกลียดชังของตนเอง
สองคนนี้มันมากเกินไป
บรมนสมควรตาย!
คุณท่านตนวรยิ่งสมควรตาย!
ไม่ว่าใครที่ทำไม่ดีกับเธอก็สมควรตาย
ตุลยาก๋ามือแน่น
บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ส่งสายตาให้โตหิน เขาเข้าใจทันที เมื่อเฝ้าดูตุลยาต้องเพิ่มความระมัดระวังยิ่งขึ้น
นรมนกลับไม่สนใจการกระทำของตุลยา เธอคุยกับคุณท่าน ตนวรสักพัก หลังจากมั่นใจว่าคุณท่านตนวรไม่ได้เป็นอะไรจึงขับ รถกับบริศ พาคุณท่านตนวรไปส่งบ้าน
คนของตระกูลพรโสภณต่างระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง ปาณีแทบ จะเข้าไปในห้องของคุณท่านตนวร
มองเห็นทุกคนตึงเครียดเช่นนี้ คุณท่านตนวรกล่าวด้วยรอย ยิ้ม “ฉันไม่ใช่นักปราชญ์ผู้อ่อนแอนะ พวกเธอจะเครียดกันไป ทำไม? นรมน ตาไม่เป็นอะไรจริง ๆ อย่าดื้อ ไม่ต้องตื่น ตระหนกหรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตุลยาเด็กคนนี้ไม่กล้าขนาด นั้นหรอก”
บางทีในใจของคุณท่านตนวร สุดท้ายแล้วตุลยาก็คือหลาน สาวของตนเอง เป็นสายเลือดของคิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผ่าน มาไม่ว่าตนเองจะให้เธอทำอะไร เธอทำอย่างไม่บ่น นี่ทำให้คุณ ท่านตนวรเป็นห่วงหลานสาวคนนี้ไม่น้อย
ไม่ว่าจะอย่างไร สุดท้ายเธอก็คือสายเลือดของคิม
นรมนก็ไม่อยากโต้เถียงกับเขา จึงพูดแค่เพียง “หนูจะเข้าไป ส่งคุณตา ในห้อง”
“อืม”
ตาหลานเข้าไปในห้อง
นรมนเห็นรอบข้างไม่มีใคร จึงเล่าเรื่องก่อนหน้านี้ที่ตุลยาคิด จะทำร้ายเขาให้คุณท่านตนวรฟัง
หลังจากคุณท่านตนวรฟังจบ เขาคิ้วขมวด แววตาฉุนเฉียว “เด็กดีคนหนึ่ง ทำไมถูกเลี้ยงเป็นแบบนี้ ? ทำไมถึงได้เปลี่ยน ไปแบบนี้ ? ฉันเป็นตาของหล่อนนะ คิดไม่ถึงว่าหล่อนอยากจะ ฆ่าฉัน? หา? ”
คุณท่านตนวรไม่คิดว่านี้จะเป็นเรื่องจริง แต่นรมนไม่มีเหตุผลที่ จะต้องโกหกเขา ทันใดนั้นเอง คุณท่านตนวรก็รู้สึกเจ็บหน้าอก
นรมนรีบมาด้านหน้าตบหน้าอกเบา ๆ “คุณตา หนูเล่าเรื่องนี้ ให้ฟังเพื่อหวังว่าคุณตาระวังตัวขึ้นสักหน่อย อย่าถูกโฉมหน้า ภายนอกของตุลยาหลอกเอาได้ เอาแบบนี้ดีกว่า หนูจะให้คนมา พาตุลยาไป เธออยู่ที่นี่หนูไม่สบายใจเลย”
คุณท่านตนวรกลับปฏิเสธทันที
“ไม่ต้อง ให้หล่อนอยู่ที่นี่เธอถึงจะปลอดภัย วางใจเถอะ ต่อ จากนี้ตาจะระวังตัว”
คุณท่านตนุวรยืนหยัดเช่นนี้ นรมนก็ไม่พูดอะไร แต่เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างไม่ถูกต้อง
ตุลยาไม่ได้ลงมือกับคุณท่านตนวร
การเป็นลมของคุณท่านตนวรแท้จริงแล้วเป็นเรื่องบังเอิญหรือ เป็นแผนการ?
ถ้าไม่ใช่สองอย่างนี้ ทำไมเธอจึงสังหรณ์ไม่ดีแบบนี้?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
