บทที่ 1089 วันนี้เป็นวันเกิดของผม

ชอบหรือไม่?

คุณยังจําเป็นต้องถามคำถามนี้อีกหรือ?

แต่บุริศร์ไม่ต้องการตอบในตอนนี้ เพียงแต่คิดที่จะกินหญิง สาวตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้าเขา

นรมนรู้สึกเพียงว่าเลือดทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ในที่เดียว ทำให้ หัวใจของเธอเต้นเร็วแรงขึ้น

บริศ เกือบจะกินนรมน แต่เขาหยุดอยู่ที่ขั้นตอนสุดท้าย

“ทําอย่างไร?”

นรมนมองไปที่ท่าทางคับข้องใจของบุริศร์ และอดไม่ได้ที่จะ ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร วันข้างยังอีกยาวไกล

“แต่ผมไม่อยากให้คุณน้อยใจ

“ไม่น้อยใจ”

ใบหน้าของนรมนดูร้อนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

วันนี้ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรไป?

เมื่อนรมนต้องการลุกขึ้น แต่บุริศร์ก็คว้าเธอไว้ และกระซิบที่ ข้างหูของเธอ “อันที่จริงผมยังคงทำให้คุณมีความสุขได้

ในตอนที่นรมนกำลังตกตะลึง บุริศร์ก็ได้เริ่มปฏิบัติการไปแล้ว

ใบหน้าของเธอแดง ลามไปยังต้นคอ

หลังจากเสร็จกิจ ล้มตัวลงนอนแล้ว นรมนก็ตัวระทวยเปียกชื้น ไปด้วยเหงื่ออยู่ในอ้อมแขนของบุริศร์

ดวงตาของบุริศร์ถูกย้อมไปด้วยสีสันที่ดูเลือนราง

“ผมจะพาคุณไปอาบน้ำ

“ฉันไปเองได้ค่ะ”

นรมนรู้สึกเขินอาย

ทําไมถึงยังเดินเครื่องอย่างนี้

บริศ รักนรมนที่มีท่าทางเขินอายอย่างนี้มาก “คุณยังเดินได้ ใช่ไหม?”

“เกลียด”

นรมนอยากจะหนีหายออกไปจากตรงนี้เสียจริง

บริศร์ยิ้มพร้อมทั้งพานรมนไปยังห้องอาบน้ำ หลังจากที่ทั้งสองอาบน้ำเสร็จ นรมนก็เหนื่อยล้าเล็กน้อย เมื่อ เห็นเธอเป็นเช่นนี้ บุริศร์ก็เข้านอนพร้อมเธอ

นรมนหลับไปอย่างรวดเร็ว แต่บุริศร์กลับนอนไม่หลับ เขาลุกขึ้นมาที่ดาดฟ้า อยากจะสูบบุหรี่แต่กลับพบว่าไม่ได้พกมา
ไม่รู้ว่าชายสองคนมายืนอยู่ตรงด้านหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

“วินเซนต์อยู่นี่แล้วเหรอ?”

เสียงของบุริศร์ไม่ดัง ลมทะเลพัดผ่านใบหน้าของเขา ทําให้ ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

นี่เป็นวันเกิดที่มีความสุขที่สุดที่เขาเคยมีมาตั้งแต่เกิด แต่น่า เสียดาย ที่ท้ายที่สุด เขาก็ยังไม่สามารถอยู่กับนรมนได้โดยไม่มี สิ่งใดมารบกวน

ตราบใดที่ยังมีชีวิต เขาก็ยังต้องแบกรับสิ่งต่างๆ มากมาย ยิ่ง เขาอยู่บนที่สูงเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องระวังเรื่องราวต่างๆ มากขึ้น เท่านั้น

เพื่อความปลอดภัยของภรรยาและลูกๆ เขาทำได้เพียงตกอยู่

ในเรื่องธรรมดาเหล่านี้

หลังจากที่บุริศร์ถาม เขาก็อดไม่ได้ที่จะนวดขมับ

ลูกน้องของเขาพูดเสียงต่ำว่า “เฮียอยู่ที่นี่จริงครับ แต่ไม่ สะดวกมาพบพี่บุริศร์”

“บอกเขาว่าให้มีชีวิตกลับมา”

“ครับ”

ดวงตาของบุริศร์หรี่ลงเล็กน้อย มองไปยังทะเลที่ไกลสุดลูกหู ลูกตา ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ลูกน้องเหลือบมองเขาและพูดด้วยเสียงต่ำ “คนของเราตาม โสธรไป หลังจากที่เขาออกมา ผู้หญิงที่พบเจอกับเขาก็ออกมา

ด้วย ก็คือ…….

มือของบุริศร์สั่นเล็กน้อย

“ใคร?”

เสียงของเขาเย็นชาเล็กน้อย

ลูกน้องนิ่งไปครู่ เขาจึงค่อยตอบ “น้องสาวของคุณครับ ธิดา

ดวงตาของปุริศรหม่นลงเล็กน้อย

เป็นเธอจริงๆ

“ฉันจำได้ว่าเธอและนาวินถูกนรมนจัดให้อยู่ในบ้านพักคน ชรา”

“ครับ แต่คนของกล้าณรงค์ได้แทรกซึมเข้าไปในบ้านพักคน ชรา เพื่อติดต่อเธอ”

เมื่อได้ยินรายงานจากลูกน้อง ริมฝีปากของบุริศร์ก็เยาะยิ้ม

“เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“คืนก่อนที่แพรวาจะถูกส่งไปยังประเทศครับ”

“ถ้างั้นช่วงนี้เธอเลยเก็บไว้ในใจ
มีบางเรื่องที่บอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กไม่สามารถค้นพบได้ เนื่องจากธิดา นาวินและเขาโตมาด้วยกัน ถึงแม้คนตระกูลโตเล็ก จะผ่านพิธีล้างบาปมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็มีคนไม่กี่คนที่รู้สึก ลึกซึ้งกับพวกเขา

ดังนั้นเรื่องนี้จึงสามารถตรวจสอบได้โดยคนของสหภาพQT

บริศร์รู้สึกหดหู่ใจมาก

ธิดาเป็นน้องสาวของเขา น้องสาวที่รัก บนโลกนี้เขามีญาติไม่ มากนัก ถ้าหากทําได้เขาก็ไม่อยากทำอะไรกับญาติตัวเองอีกแล้ว น่าเสียดายที่บางเรื่องไม่เป็นไปดั่งปรารถนา

เมื่อเห็นว่าบุริศ อารมณ์ไม่ดี ลูกน้องของเขาจึงกระซิบว่า “อาจจะไม่สามารถพูดอย่างนี้ได้ ธิดาวีร์อยู่อย่างสงบตั้งแต่ที่เธอ กลับมาครั้งที่แล้ว มันเป็นเรื่องจริงของคุณและพี่สะใภ้ แต่ครั้งนี้ เรื่องการตายของแพรวาอาจจะทำให้เธอยากที่จะยอมรับ

“แพรวาสมควรได้รับมันแล้ว! นึกไม่ถึงว่าเธอจะเห็นผิดเป็น ชอบ!”

บุริศร์โกรธจริงๆ

ลูกน้องถอนหายใจ ก่อนกล่าวว่า “อย่างไรกล้าณรงค์ก็เป็น ลูกพี่ลูกน้องของเธอ”

“ฉันยังเป็นพี่ชายแท้ๆของเธอ”

บริศ รู้สึกผิดหวังมาก
“ส่งคนตามเธอ ดูว่าเธอทำอะไรบ้าง ส่วนโสธร………

“ผมมัดเขาไว้แล้ว ใกล้ๆที่นี่

ดวงตาของบุริศร์มืดหม่นลงเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินคำพูดของ

ลูกน้อง “ขังไว้คืนหนึ่ง โสธรเป็นคนของนรมน จะทำอย่างไรก็ให้เธอ

ตัดสินใจ

คําพูดของบุริศร์ ทําให้ลูกน้องของเขาพยักหน้า แล้วถอยกลับ

เขายังคงยืนอยู่บนดาดฟ้า

ลมทะเลพัดมาที่แขนเสื้อของเขา มันหนาวเล็กน้อย แต่ในใจ เขากลับเหน็บหนาวกว่า

ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงว่าคนที่ติดต่อกับโสธรคือธิดา

ธิดา!

น้องสาวแท้ๆของเขา

ตอนแรกที่เขารู้ว่านรมนจัดการให้ธิดาและนาวินไปอยู่ที่บ้าน พักคนชรา เพื่อก่อให้เกิดความระวังตัว เขาจึงนำคนของ สหภาพOTมาคอยคุ้มกันพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่ได้รับจะ เป็นอย่างนี้

หัวใจของบริศ เจ็บปวดเล็กน้อยทําไม?
ทำไมคนที่เขาใกล้ชิดที่สุดถึงไม่ยืนอยู่ในเส้นทางของเขากัน?

ทําไมเพื่อทรัพย์สินของตระกูลโตเล็ก ความสัมพันธ์ถึงเย็นชา จนมาถึงขั้นนี้?

บริศร์นวดขมับ แต่ทันใดเขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เขาเหลือบมอง ก่อนจะพบว่านาวิน โทรมา จึงอดที่จะขมวดคิ้ว

ไม่ได้

จะรับหรือไม่รับ?

บริศร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงกดรับ

“คุณชายบุริศร์ ประธานบริศร์ พี่ใหญ่ ตอนนี้ธิดาเลอะเลือนไป ชั่วขณะ ได้โปรดคุณอย่า…….

“วันนี้เป็นวันเกิดฉัน”

คําพูดของบริศร์ ทําให้นาวันหยุดชะงักลงทันที

วันเกิด ?

เขาถึงเพิ่งจำได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของบุริศร์

ทุกคนโตมาด้วยกัน แม้ว่าบุริศร์จะไม่ได้ฉลองวันเกิดทุกปี แต่ เขาก็ยังดื่มกับเหล่าพี่น้องของพวกเขา

แต่ในปีนี้ ในวันเกิดของบุริศร์ เขาและธิดาได้มอบของขวัญ ชิ้นใหญ่ให้เขา

“ผมขอโทษนะคุณชายบุริศร์ แต่ธิดาเป็นน้องสาวของคุณ
“ใช่ เธอคือน้องสาวของฉัน เป็นญาติเพียงคนเดียวของฉันบน โลกใบนี้ แต่นายรู้ไหมว่าในโลกนี้อะไรแทงคนเจ็บที่สุด?

เสียงของบริศ ฟังดูเย้ยหยัน

นาวินเงียบ

เขาและบริศ เติบโตขึ้นมาด้วยกัน ตอนนี้ไม่เรียกเขาว่า ประธานบริศ หรือเรียกว่าพี่ใหญ่ แต่เรียกเขาว่าคุณชายบุริศร์ที่ พวกพี่น้องเรียกกันมาตั้งแต่ทีแรก ก็เพื่อบริศร์หวนนึกถึงความรัก ระหว่างเขาและธิดาเมื่อครั้งก่อน แต่ตอนนี้……..

บุริศร์พูดเสียงต่ำ “กล้าณรงค์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ แพรวา เป็นแม่ของเธอ ต่อหน้าพวกเขา นายคิดว่าฉันคนนี้เป็นพี่ชายจะมี คุณค่าแค่ไหนกัน? นายคิดว่าภรรยาของฉัน ที่เป็นพี่สะใภ้ของ เธอจะยังมีค่าอะไรอีก?”

นาวินพูดไม่ออก

เขาเจ็บปวดมากเช่นกัน

ทรยศบุริศร์หนึ่งครั้ง และเขาไม่ต้องการที่จะทำมันอีก แต่ผู้ หญิงคนนั้นเป็นภรรยาของเขา ในท้องของเธอก็ยังมีลูกของเขา

“คุณชายบุริศร์ ผมรู้ ว่าความผิดของธิดาไม่อาจให้อภัย แต่ ผมขอร้องให้โอกาสผมสักครั้ง ให้ผมได้ไปเจรจากับเธอได้ ไหม?”

“ถ้าหากนายสามารถเจรจาได้ ธิดาก็คงไม่มาอยู่ที่นี่ในตอนนี้ นายก็คงไม่ต้องโทรมาหาฉัน ถ้าเดาไม่ผิด ธิดาบล็อคเบอร์ของนายแล้วใช่ไหม?

คําพูดของบริศ ทําให้นาวินพูดไม่ออก

เขาหาธิดาไม่พบ แต่เขาเชื่ออย่างแน่นอนว่าบุริศร์จะหาธิดา เจอ แม้กระทั่งรู้ถึงการเคลื่อนไหวของธิดา

เขาไม่รู้ว่าคนของกล้าณรงค์ติดต่อธิดาเมื่อไหร่ และเขาก็ไม่รู้ ว่าคนของกล้าณรงค์พูดอะไรกับธิดา แต่เมื่อตอนเขารู้ว่าธิดาได้ ออกจากบ้านพักคนชราไปแล้ว เขาก็รู้ว่าเรื่องมันอยู่เหนือการ ควบคุมไปแล้ว

ความรักของธิดาที่มีต่อแพรวาคือความรักที่เธอโหยหามา นานหลายปี เธออยู่ร่วมกับแพรวามานานเท่าไหร่? แพรวาก็เสีย

ชีวิตแล้ว

หรือเป็นเพราะนรมนเสียชีวิต ธิดาจะโกรธไหม? จะมีการแก้

แค้นหรือไม่?

คำถามนี้มีคำตอบอยู่ในสมองของนาวินนานแล้ว

เธอทํา!

แม้ว่าตอนนี้เธอจะตั้งท้องแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่สะดวกที่จะ เคลื่อนไหว แม้ว่าเธอจะรู้ว่านรมนเป็นพี่สะใภ้ของเธอ หากเทียบ กับแม่ของเธอแท้ๆของเธอ ธิดาได้ทำการเลือกไว้แล้ว

นาวินกําลังทุกข์ทรมานและอึดอัด แต่ไม่สามารถตอบคำถาม ของบุริศร์ได้
อารมณ์ของบุริศร์ก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน

เขาพูดเสียงต่ำ “นาวิน ฉันรับปากนาย รอให้เธอคลอดลูก ก่อนแล้วฉันค่อยจัดการกับเธอ”

นาวินหายใจไม่ออกในทันใด

เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่เขาเจ็บปวดที่หัวใจและทรมาน

“พีชาย ถ้าเป็นไปได้ ให้ผมได้บอกลาเธอ เธอคือภรรยาของ ผม ไม่ว่าเธอจะทําเรื่องร้ายแรงแค่ไหนก็ตาม ผมก็หวังว่าจะได้ส่ง เธอออกไปจากโลกใบนี้”

บุริศร์ไม่ได้พูด แต่มือที่กำโทรศัพท์ขึ้นข้อสีขาว

“วางแล้ว”

หลังจากที่บุริศร์วางสาย หัวใจของเขาก็ปวดร้าวราวกับเข็ม

ทิ่มแทง

น้องสาวที่แสนดีของเขา

ถึงสุดท้ายก็ไม่ใช่พรหมลิขิต

บุริศร์อยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน จนกระทั่งท้องฟ้าเป็นสีขาว และหิมะตกลงบนร่างกาย ไม่นานเขาก็ฟื้นคืนสติ

เขาขยับตัว ก่อนจะรู้สึกชาไปทั้งร่าง

แต่ใกล้จะเข้าแล้ว และนรมนก็ใกล้ที่จะตื่น ถ้าเธอเห็นว่าเขา กำลังทรมานตัวเองอยู่แบบนี้ ไม่รู้ว่าเธอจะทุกข์ใจขนาดไหน
บริศ ขยับ ก่อนจะรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เขาสูดหายใจเข้าลึกสองสามครั้ง พยายามอย่างหนักที่จะ ระงับความรู้สึกที่เกิดจากอาการปวดหัว พยายามที่อดทน แผ่น หลังอ้างว้างทําให้คนรู้สึกทนไม่ไหว

ไม่นานความเจ็บปวดก็ค่อยๆ หายไป

บริศ หายใจเข้าออก แล้วขยับแขนขา จากนั้นจึงกลับไปที่ ห้องโดยสารด้วยเสียงฝีเท้าอันเบา เขาแช่น้ำอุ่น ชะล้างความ หนาวเย็น ก่อนจะกลับไปนอนข้างนรมน

นรมนตื่นขึ้นมาแล้ว

เธอมองไปที่บุริศร์ที่ซึ่งนอนอยู่ข้างๆเธอ เขายังคงหลับใหลอยู่ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้น

สามีของเธอหล่อมากจริงๆ

นรมนยันกายขึ้นเบาๆ แต่กลับเห็นรอยคล้ำใต้ตาของบุริศร์

เมื่อคืนชายคนนี้ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า?

เธองง แต่ก็ยังลุกขึ้นมาด้วยเสียงแผ่วเบา

หิมะข้างนอกหยุดแล้ว

หิมะหนาเตอะบนดาดฟ้า

นรมนชอบอากาศแบบนี้มาก

เธอทําความสะอาดหิมะบนดาดฟ้าด้วยตัวเอง และทันใด เธอก็พบว่ามีก้นบุหรี่สองสามอันบนดาดฟ้า

บุริศรสูบบุหรี่?

นรมนจำได้ว่าบุริศร์ไม่ได้พกบุหรี่มาด้วย แถมเร็วๆนี้เขาก็ เกือบจะเลิกบุหรี่แล้ว หรือไม่ใช่อขงเขากัน

เธอทําความสะอาดก้นบุหรี่บนพื้น พอดีกับที่บอดี้การ์ดสองคน เดินเข้ามา เธอรีบขวางพวกเขาไว้ ก่อนถาม “เมื่อคืนเกิดเรื่อง อะไรขึ้นหรือเปล่า”

บอดี้การ์ดผงะไปนิดหน่อย ไม่รู้ว่าที่นรมนถามคืออะไร แต่เมื่อ

นึกขึ้นมาได้ว่าบุริศร์ให้พวกเขาตามโสธรไป จึงรีบตอบไปว่า “โสธรถูกเราจับกุมแล้วครับ อยู่ใกล้ๆนี่เอง พี่บุริศร์บอกว่าเขา เป็นคนของคุณ จะจัดการอย่างไร รอจนถึงวันนี้ค่อยให้คุณตัดสิน ใจครับ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ