บทที่ 1088 ผมแค่แสดงความคิดเห็น

เมื่อเห็นว่านรมนหยุด บุริศร์ก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณดูสิว่าคนนั้นคือใคร?”

ดวงตาของนรมนหรี่ลงเล็กน้อย

บุริศร์มองตามนรมน ทันใดเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยรีบเข้าไปใน โรงแรมอย่างรวดเร็ว

โสธร?

ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?

ดวงตาของบริศ หม่นลงเล็กน้อย

นรมนยิ้มและพูดว่า “คุณว่าคนข้างกายฉันจะทรยศฉันอีก

ไหม?”

บริศร์กังวลเล็กน้อยเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ ในเวลานั้นนรมน ไว้วางใจกิมจิมาก แล้วเกิดอะไรขึ้น?

กิมจิเป็นคนของเรณุกา และทรยศต่อนรมน

แม้ตอนนี้กิมจิเกือบจะสละชีวิตเพื่อแลกกับการให้อภัยของพร มน แต่ทว่าความไว้วางใจได้หายไปนานแล้ว
ตอนนี้เธอเลือกโสธรมาด้วยมือของตัวเอง ตอนนี้โสธรควร อยู่ในยูนนานไม่ใช่หรือ?

แล้วทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่

บริศร์และนรมนตัดสินใจมาที่นี่ชั่วคราว จึงไม่มีใครรู้ว่าพวก เขาอยู่ที่ไหน แต่พวกเขาได้มาพบกับโสธรที่นี่ จึงสามารถพูดได้ ว่าโสธรแอบมาที่นี่ลับหลังพวกเขา

เขามาทําอะไรที่นี่?

คำถามนี้ตามหลอกหลอนนรมน

มีเพียงตระกูลดารายนเท่านั้นที่สามารถหาหนังสือโบราณได้ โสธรคือคนตระกูลดารายน ด้วยแหวนที่กานต์มอบให้ เขาจึงพบ หนังสือโบราณ แต่ทำไมหนังสือโบราณถึงถูกวินเซนต์น่าออก ไป?

นรมนไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันบังเอิญ

เกินไป

“ผมจะให้คนตามไปดู

นรมนไม่ได้พูดว่าเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย มีเพียงสีหน้าที่ มืดมนเพียงเท่านั้น

บุริศร์กวักมือเรียกให้ลูกน้องสองคนตามไปดูโสธรในโรงแรม ส่วนจะได้ข่าวอะไรบ้างนั้น ก็ยังต้องการเวลา

เขาเห็นว่านรมนกำลังอารมณ์ไม่ดี จึงพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ไปดูหนังกันเถอะ”

“ถ้าไม่อยากไป จะดูไม่ดีไหม?

นรมนยังรู้สึกว่าตัวเองจะมาโกรธตอนนี้ก็ไม่ควร อย่างไรวันนี้ ก็เป็นวันเกิดของบุริศร์ แต่เธอไม่มีความสุขจริงๆ

โสธรเหมือนหนามที่แทงเข้ามาในอกของเธอ

เธอไม่รู้ว่าจะดึงหนามนี้ออกได้หรือไม่

ในกรณีที่เหมือนเคสของกิมจิ เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกอะไร

บริศ รู้อารมณ์ของเธอ ก่อนกระซิบ “ถ้าโสธรจะลงมือทำอะไร ละก็ คาดว่าน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับนิตา

“นิตาทําตัวเอง ไม่ใช่เพราะฉันฆ่าเธอ เขาจะมาแก้แค้นฉันเห รอ?”

“มีบางสิ่งที่คุณและผมไม่สามารถตัดสินใจได้ และความคิด ของผู้คนก็ต่างกัน เรามารอดูว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไร บ้างเถอะ”

คําพูดของบุริศร์ก็มีเหตุผล

นรมนพยักหน้า

“ไปดูหนังกัน”

นรมนพูดขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าบริศ ไม่คัดค้าน
เนื่องจากที่นี่ไม่ใช่เมืองชลธี บุริศร์จึงไม่เหมาโรงหนัง เขาชื่อ ตั๋วหนัง 2 ใบ และ อป๊อปคอร์น 2 ถัง ก่อนจะเดินเข้าไปในโรง เหมือนคู่รักทั่วไป

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นหนังรักโรแมนติก

นรมนดูอย่างหมกมุ่น ดูไปพลางร้องให้ไปพลาง

บุรีศรีบหยิบกระดาษทิชชูออกมา แล้วยื่นให้กับเธอ “ก็แค่หนังนา น้ำตาตื้นขนาดนั้นเชียว?” “อืม”

นรมนพยักหน้า ความคิดทั้งหมดอยู่บนภาพยนตร์

หนังเรื่องนี้ดีมาก นรมนเห็นจยาอยู่ในหนังเรื่องนี้ สิ่งนี้ควรเกิดขึ้นก่อนที่จยาจะเซ็นสัญญากับบริษัทของเธอ ดู เหมือนว่าทักษะการแสดงของจยาก็ยังคงน่าชมเชย

ตอนนี้นรมนเป็นประธานบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ เธอจึง สามารถเห็นทักษะการแสดงของนักแสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อเห็นฝีมือการแสดงของณัวยาแล้ว เธอรู้สึกว่าควรโทรหาพริ มาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับทิศทางการพัฒนาฝีมือของณัฐยา

เมื่อเห็นว่าเธอดูหนังอย่างละเอียด บุริศร์ก็อดไม่ได้ที่จะดูตาม ไปด้วย

พูดตามตรง เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับหนังโรแมนติกแบบนี้มาก นัก และเขาก็คิดว่านรมนดูดีกว่าหนังเรื่องนี้
ทันใดบริศร์ก็ผุดมีความคิดหนึ่ง

เมื่อหนังจบลง สาวๆ ในโรงหนังต่างก็พากันร้องไห้ รวมถึงนร

มนก็เช่นกัน บริศร์ยื่นกระดาษทิชชู่ให้เธอ และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “รอสัก พักค่อยออกไปไหม? ตอนนี้ร้องจนตาแดงไปหมด เดี๋ยวถูกลม

เป่าเอา

“ค่ะ”

นรมนนั่งรอบนที่นั่ง และรอให้ทุกคนออกไปให้หมด ก่อนจะ ลุกขึ้นและเดินออกไปพร้อมกับบุริศร์

หนังเล่นนานกว่าสองชั่วโมง

นรมนยังคงหวนคิดถึงทักษะการแสดงของณัฐยา และได้ยินบุ ริศร์พูดว่า “กลับไปหาคนมาเขียนบทหนังเรื่องเรา มาทำเป็น ภาพยนตร์เถอะ ผมคิดว่าคงทําให้คนอยากมาดูกันมากแน่

“หม?”

นรมนผงะไปครู่หนึ่ง

“ระหว่างเรามีอะไรให้ทำเป็นหนังคะ?”

“คุณทําเพื่อผมมามาก ความรักของเราดีกว่าเรื่องเมื่อกี้”

คำพูดของบริศ ทำให้นรมนหัวเราะขึ้นมาทันที

“ฉันไม่ต้องการ! ทําไมฉันต้องแบ่งปันความรักของตัวเองกับ คนอื่นด้วย? นอกจากนี้ คุณเป็นสามีที่หล่อเหลา ไม่มีใครสามารถแสดงได้เหมือนคุณหรอก”

คําพูดของนรมน ทำให้บริศ จิตใจเบิกบาน

“แล้วแต่คุณ ผมแค่เสนอความคิดเห็น

“ไม่เอาละ ความรักของเราเป็นเรื่องของเรา”

นโมนตัดสินใจทันที บุริศร์ก็ยุติความคิดของเขา

ทั้งสองคนเดินไปได้ไม่ไกล คนที่ส่งไปให้ติดตามโสธรก็กลับ มาแล้ว

“พี่บุริศร์ พี่สะใภ้”

บุริศร์และนรมนซะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะหาร้านค้าและเดินเข้าไป ใบหน้าของนรมนค่อนข้างเครียด

เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

เธอกลัวจะได้ยินข่าวร้ายเกี่ยวกับโสธร กลัวว่าตัวเองจะคิดผิด

อีก

บริศร์กุมมือเธอไว้ในฝ่ามือ พลางปลอบโยน

“พี่บุริศร์ พวกเราตามโสธรเข้าไปในโรงแรม เขาตรงเข้าไป ในห้อง806 แต่ได้ยินมาว่าห้องนั้นถูกจองพักไว้เมื่อสัปดาห์ที่ แล้วครับ”

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินลูกน้องพูดอย่างนั้น

สัปดาห์ที่แล้ว?
ตอนนั้นโสธรยังไม่ได้ไปยูนนานเลย

“พูดต่อ”

บริศ พูดเบา ๆ

ลูกน้องของพูดว่า “หลังจากเราตามเขาไป ก็เปิดห้องข้างๆ แล้วก็เปิดหน้าระเบียงเพื่อแอบฟัง ผมได้ยินเสียงผู้หญิงพูดเสียง เบาครับ ส่วนพูดอะไรนั้น ผมไม่ทราบ มันไม่ค่อยชัดเจน

เสียงผู้หญิง?

นโมนขมวดคิ้ว

โสธรพูดคุยกับแฟนสาวของเขา?

ไม่น่าใช่

ในช่วงเวลานี้โสธรได้รับการฝึกฝนพิเศษ เป็นไปไม่ได้ที่จะ คบหาหญิงสาว และคนที่ใกล้ชิดที่สุดของเขาคือนิตาที่ซึ่งได้ล่วง ลับไปนานแล้ว แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?

คิ้วของบุริศร์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เสียงผู้หญิง?

ขมุกขมัวจริง

“รู้แล้ว ตามต่อไป ทางที่ดีรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร

“โอเคครับ”

หลังจากที่ลูกน้องของเขาก้าวถอยหลัง เดินออกไปแล้ว บุริศร์มองไปยังนรมน ก่อนพูดว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของผมนะ อย่าไป คิดเรื่องพวกนี้เลย ไม่สนุกสักนิด”

“โอเค”

นรมนก็รู้สึกแย่มากเช่นกัน “ข้างล่าง จัดอะไรกัน

“ไปดูดาว?”

นรมน ให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาวอายุสิบแปด สิบ เก้าปี ที่นอนอยู่ในทุ่งกับคนรักและมองดูดวงดาวระยิบระยับบน ท้องฟ้าด้วย มันโรแมนติกมาก

แต่ในฤดูกาลนี้พับโครงการเรื่องนอนบนทุ่งไปก่อนแล้วกัน

บริศ เห็นว่าดวงตาของนรมนเป็นประกายเจิดจ้า เขาอดไม่ ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “โอเค”

ทั้งสองขับรถกลับไปที่เรือ

เรือได้รับการทําความสะอาดแล้ว แม้กระทั่งกลิ่นก็ไม่มี นรมนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชายที่มีดวงตาเหมือนราเชน

ไม่รู้ว่าเป็นองค์ชายคนไหน แต่ตอนนี้ถูกโยนลงทะเลไป ทั้ง สองฝ่ายได้เกิดปัญหาขัดแย้งกันแล้ว

นรมนไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารนิดหน่อย และนอนลงบนเรือ กับบริศร์
บริศ เปิดดาดฟ้าของห้องโดยสาร บรมนเพิ่งเห็นว่ามีชั้น กระจกอยู่ที่นี่ และตอนนี้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดวงดาว ราวกับ อยู่ตรงหน้าเธอจริง มันสวยงามเป็นพิเศษ

“ว้าว สามี นี่คุณเก่งเกินไปหรือเปล่า?”

นรมนกลัวว่าการดูดาวจะทำให้หนาว แต่ตอนนี้มันก็โอเค นอนอยู่ในห้องโดยสารของเรือที่อบอุ่นพร้อมมองท้องฟ้าที่เต็ม ไปหมู่ดาว มันทำให้รู้สึกดีมาก

บุริศร์ที่นอนอยู่ข้างๆ จับกุมนิ้วทั้งสิบของเธอ ก่อนพูดเสียงต่ำ “ถ้าหากทุกวันสามารถทำงานตอนเช้า และกลับบ้านตอนค่ำได้ก็ คงไม่เลว”

“ถ้าอย่างนั้นก็ปลูกที่ดินสองเอเคอร์ และเลี้ยงวัวสักสองสาม ตัวไหม?”

คำพูดของนรมน ทำให้บริศร์หัวเราะขึ้นมาในทันใด

ทุกคนต่างโหยหาชีวิตชนบท แต่การมีชีวิตที่ยืนยาวนั้นไม่ดี เท่าที่ควร

นรมนูพิงไหล่ของเขา และพูดด้วยเสียงต่ำ “ฉันคิดมาตลอด ถ้าหากไม่มีความผิดพลาดเมื่อแปดปีที่แล้ว พวกเราจะยังอยู่ด้วย กันไหม”

“คงจะเป็นอย่างนั้น ผมไม่ได้ชอบเขมิกา คงไม่แต่งเธอเข้า บ้านแน่”

คําพูดของบริศร์ ทําให้นรมนนึกถึงสิ่งที่พฤกษ์เคยบอก และคิดไปถึงชุดแต่งงานด้วย

เธอมองไปที่บุริศร์ และกระซิบถาม “ตอนเรียนมหาลัยคุณ ชอบฉันใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่านรมนและตั้งเมวางแผนที่งาน เลี้ยงจะให้คุณแต่งงานกับเขมิกาอย่างเชื่อฟัง ผลก็คือคุณให้คน เอาเหล้ามาให้ฉัน ใช่ไหม?”

บุริศร์ผงะไปครู่หนึ่ง ราวกับเขาไม่คิดว่าเรื่องนี้จะถูกนรมนรู้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ก่อนพูด “พฤกษ์ ปากสว่างจริง

นรมนยิ้มอย่างภาคภูมิใจทันใด

“จริงหรือเปล่า?”

“คืออะไร?”

“คุณชอบฉันตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยใช่ไหม?”

คำถามของนรมน ทำให้บริศ เขินอายเล็กน้อย

“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร?”

บริศร์หนุนแขนเอาไว้บนหลังศีรษะอย่างเย่อหยิ่ง มองดูท้องฟ้า ที่เต็มไปด้วยดวงดาว อดไม่ได้ที่จะหวนรำลึกถึงความหลังสมัย

วัยเรียน

ตอนนั้นเขาอยู่ปีสุดท้าย และนรมนเป็นเพียงน้องใหม่ที่เพิ่งเข้า เรียน เมื่อตอนเห็นเธอครั้งแรก เธอกำลังมองหาหอพัก

เขายังจำได้ว่าตอนนั้น นรมน ใส่กางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตสีขาว เขาลากกระเป๋าเดินทางของตัวเอง เห็นใครก็ถามเขาไปทั่วว่าพักที่ไหน

บริศ เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ถามทีละคน ก็เลยจำใจต้องผลักคน ข้างกายออกไป ให้เขาพานรมนไป

บางทีจากการมอง ในครั้งนั้น เลยทำให้เขาหลุมรักผู้หญิงคนนี้

แม้ว่านรมนจะแต่งตัวสบายๆ และธรรมดา ในตอนนั้น แต่รอย ยิ้มอันอบอุ่น พร้อมด้วยใบหน้าที่มั่นใจสวยงามของเธอยังคง ตราตรึงในใจเขา

แต่บุริศร์เป็นคนหยิ่ง แม้ว่าเขาจะตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ เขาก็ จะไม่ริเริ่มที่จะวิ่งไล่ตามเขา เพียงแต่จะเอาตัวเองไปอยู่ในที่ที่ เธอเดินผ่านเพื่อสร้างความรู้สึกคุ้นเคย จากนั้นก็จะเห็นอารมณ์ ที่ประหลาดใจของนรมนเมื่อเห็นตัวเอง เขาก็รู้สึกหวานอยู่ใน ใจ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ริมฝีปากของ บุริศร์ก็ยกขึ้นเล็กน้อย

สมัยเรียนมหาลัยช่างสวยงามจริงๆ นรมนไม่ได้รับคําตอบที่เธอต้องการ ดังนั้นเธอจึงพลิกตัวขึ้น คร่อมบุริศร์

“จะพูดไม่พูด?”

ท่วงท่านี้มันอบอุ่น และเสี่ยง

การหายใจของบุริศร์ติดขัดขึ้น

“ภรรยา นี่คุณจะทำอะไร?”
“ฉันอยากฟังคําตอบ ที่จริงแล้วตอนมหาลัยคุณชอบฉันไหม?” นรมนยืนกรานที่จะฟังคำตอบ

บุริศร์ยิ้ม ก่อนก้มศีรษะลงไปแตะที่ริมฝีปากบางที่เย็นเฉียบ ของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ