บทที่ 1080 ผมปฏิเสธได้ไหม
ทำไมคุณถึงได้ยืนกรานเรื่องนี้เหลือเกิน บริศร์รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ตอนนี้นิสัยไม่ดีแล้ว
อารมณ์อันลึกซึ้งเช่นนี้ ตอนที่กำลังเคลิบเคลิ้มหลงใหล คิดไม่ ถึงว่าเธอยังจะนึกถึงเรื่องที่ให้แต่งเป็นหญิง เสน่ห์ของเขาคนนี้ ลดลงแล้วใช่ไหม?
หรือว่าไอคิวของผู้หญิงคนนี้สูงขึ้น?
นรมนเห็นท่าทางกลุ้มใจของบุริศร์ จึงอดกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ ได้ “ฉันสามารถอนุญาตให้คุณรอกองทัพส่วนมากไปก่อนแล้ว ค่อยสารภาพรักกับฉัน เป็นอย่างไร? คุณพอใจไหม? ”
บุริศร์ยังจะพูดอะไรได้?
เขาทำได้เพียงหัวเราะแห้ง ๆ จากนั้นปล่อยนรมนออก ภายใต้สถานการณ์แบบนี้คงยากที่จะสานต่อจริงไม่จริง
นรมนเห็นเขาลุกขึ้น ถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
โชคดีที่เขาไม่ทำต่อ ไม่อย่างนั้นตนเองไม่รู้ว่าจะอดทนได้ไหม ในช่วงเวลาที่สำคัญร่างกายส่วนนั้นยังไม่ฟื้นคืนสู่สภาพเดิม ช่าง เร่าร้อนเกินไป ไม่ดี ไม่ดี
หลังจากนรมนลุกขึ้นก็เทน้ำเย็น ให้บริศร์แก้วหนึ่ง
“นี่ ลดความร้อนรุ่ม
บริศ อดรู้สึกน่านําไม่ได้
“น้ำเย็นสามารถลดความร้อนรุ่มได้เหรอ? ”
“ดีกว่าไม่ทําอะไรเลย พอถูไถได้”
นรมนนั่งห่างจากเขาไกลเล็กน้อย
มองเห็นท่าทางแบบนี้ของนรมน บุริศร์รู้สึกน่า
ผู้หญิงคนนี้กลัวร่างกายที่ยังไม่ฟื้นคืนกลับมาของเขาจะ ควบคุมตนเองไม่ได้ เขาจะไม่พูดที่มักจะยั่วเย้า พะว้าพะวังในใจ ตลอดเรื่องแต่งหญิงสารภาพรัก และไม่รู้ว่าควรจะพูดกับเธอ อย่างไรถึงจะดี
บุริศ ดื่มน้ำหมดภายในครั้งเดียว
ลูกกระเดือกของเขาเกลิ้ง นรมนกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว
เยี่ยม!
กินน้ำก็ดูน่าสนใจแบบนี้ ยังจะปล่อยให้คนมีชีวิตอยู่หรือ เปล่า?
หรือว่าเธอมีความต้องการจริง ๆ รอแทบจะไม่ไหวแล้ว?
นรมนรีบส่ายหน้า และเบือนหน้าหนี ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของบุรี ศร์ดังขึ้น
“ได้ยินมาว่าคุณจ่ายไปสิบล้านเพื่อซื้อชุดเครื่องมือแพทย์ให้กิจจา ตลาด ด
บรมนชะงักไปเล็กน้อย
“ใครมันปากมากมาเล่าให้คุณฟัง? นภดลเหรอ?
“สำคัญด้วยเหรอ? ”
บริศ ยิ้มบาง ๆ แววตาเป็น
“คุณ กับกิจจาจังเลย”
มิตร
“แน่นอนอยู่แล้ว เขาคือลูกชายของฉัน ฉันไม่ดีกับเขาแล้วจะ ให้ดีกับใครล่ะ? ลูกชายเปรียบเหมือนเสื้อคลุมขนมิงค์ของหม่า มิ้นะ”
ท่าทางที่เป็นไปโดยธรรมชาติของนรมน บุริศ เห็นแล้วรู้สึก ซาบซึ้งใจ
เขารู้ว่า นรมนเห็นกิจจาเป็นลูกชายแท้ ๆ จริง ๆ
“มิลินล่ะ? ”
จู่ ๆ บริศร์ก็เปลี่ยนหัวข้อ ทำเอานรมนแปลกใจ แต่ก็ตอบ อย่างเรียบเฉย “คนเหล่านั้นของเธอมีเรื่องต้องจัดการ คุณก็รู้ ฉันไม่สะดวกที่จะตามไป ฉันจึงกลับมากับนภดล”
“ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ คุณอย่าทำอะไรคนเดียว ผมเป็น ห่วง”
ได้ยินว่าบุริศร์ห่วงใยตนเองเช่นนี้ นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เข้าใจแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะตัวติดกับคุณดีไหม? ”
บุรีส กลับตอบอย่างสบาย ๆ
“ไม่อายเลย”
นรมนบ่นพิมพ์ แต่ใบหน้ามีรอยยิ้ม
“เอาล่ะ พักมานานแล้ว ออกไปเดินเล่นกับฉันเถอะ แค่แสดง ด้านหล่อที่สุดของคุณ ในฐานะผู้ชายสักหน่อย
คำพูดของนรมนทำให้บริศร์หัวเราะขึ้นมาทันที
“บัตรธนาคารของผมก็ให้ไปแล้ว คุณจะให้ผมเอาบัตรที่ไหน ไปรูด? จะดึงด้านหล่อของผมออกมาอย่างไร? ”
“บุริศร์ คุณแกล้งจนต่อหน้าฉันให้มันน้อยหน่อย คุณเอาบัตร ธนาคารให้ฉันแล้ว บัตรเครดิตล่ะ? ฉันไม่เชื่อว่าคุณไม่ใช่บัตร เครดิต ไม่เต็มใจจ่ายเงินให้ฉัน คุณคิดจะเก็บเอาไว้ให้บ้านเล็ก บ้านน้อยใช่ไหม? คือ? ”
นรมนสองมือเท้าสะเอว ท่าทางดูเป็นภรรยาที่เหี้ยมโหด แต่บุ ริศ กลับยิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม
“มีบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหน ถึงแม้จะมีก็ตกใจกลัวท่าทาง อาจหาญของคุณจนหนีไปหมดแล้ว”
“บุริศร์ คุณกล้าพูดว่าฉันอาจหาญเหรอ ? คุณอยากโดนใช้ไหม? ”
นรมนพูดแล้วก็ทำท่าทางจะลงโทษบุริศร์
บริศ รีบลุกขึ้นวิ่งออกไปข้างนอก
“สุภาพบุรุษตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช่ด้วยกำลัง
“ฉันเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิง ใจแคบด้วย! ”
นรมนไล่ตามไปทันที โจมตีไปที่รักแร้ของบุริศร์ ครั้งนี้บริศ ไม่ปล่อยให้เธอทำสำเร็จ จับนรมนอุ้มขึ้นมาทันที เดินออกไปข้างนอก
“สวัสดีครับท่านหัวหน้าบุริศร์”
ทหารคนหนึ่งผ่านมาพอดี นรมนตกใจเสียงที่ดังกังวานจนรีบ มุดเข้าไปในอ้อมแขนของบุริศร์
น่าขายหน้าจริง ๆ !
แต่งงานกันมานานแล้ว ยังถูกเขาอุ้มออกมาแบบนี้ แถมยังมี ทหารเห็นเข้าอีก มีอะไรจะเศร้าไปกว่าเธอไหม?
นรมนหยิกเอวของบุริศร์ด้วยความโมโห
“อืม! ”
บุริศร์ส่งเสียงอู้อี้ พยักหน้าให้ทหาร
ทหารคนนั้นรู้สึกว่าเสียงของบุริศร์แปลกไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่
ได้สนใจ รีบเดินจากไป
ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย!
ทําให้หัวหน้าเสียเวลาพลอดรักกับภรรยา เขากลัวจะตกที่นั่งล่ามากจริง ๆ
บริศ เห็นทหารเดินจากไปแล้ว ถึงจะกล่าวเสียงเบา คุณนาย บุริศร์ ช่วงนี้คุณก่อกวนบ่อยจังเลยนะ”
“นี่เรียกว่าการแสดงความรัก”
นโมนพูดด้วยรอยยิ้ม “หมายความว่าอะไร? ”
“ตบคือจูบด่าคือรักไงล่ะ”
นรมนตอบอย่างลื่นไหล
อยู่ดี ๆ บุริศร์ก็เอาหน้าเข้าไปใกล้นรมน กล่าวด้วยรอยยิ้ม “งั้นคืนนี้ให้สามีจูบคุณ รักคุณนะ
“หือ? ”
สมองของนรมนเกิดไฟฟ้าลัดวงจร
บุริศร์เห็นเธอน่ารักแบบนี้ จึงอดกระซิบข้างหูเธอไม่ได้ นรมน หน้าแดงขึ้นทันที
“บุริศร์ คุณมันไอ้คนบ้า! ”
“ฮา ๆ ๆ !
บริศร์หัวเราะอย่างมีความสุข
หลังจากเขาอุ้มนรมนเข้าไปในรถ จึงขับรถพานรมนไปเดินเล่นด้วยตนเอง
ความจริงแล้วที่นี่มีสถานที่ที่สามารถเดินเล่นได้ไม่เยอะ แต่น มนอารมณ์ดีมาก บริศ จึงถือโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองซึ่งหา ได้ยาก
แสงแดดยามบ่ายตกกระทบลงบนร่างกายของนรมน ทำให้ ทั้งตัวของเธอเหมือนกับเคลือบไปด้วยสีทอง มุมปากของเธอยก ขึ้นเบา ๆ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มทำให้บริศ มีความสุขเหลือเกิน
นรมนเดินเล่นไปตรงนั้น ตรงนี้เหมือนเป็นเด็ก แต่กลับไม่ได้ ซื้ออะไรมาก
บุริศร์รู้ว่าเธอคิดถึงคมทิพย์ จึงพูดกับเธอ “ตรงนั้นมีร้านขาย เพชรอยู่ ไปดูไหม? ”
“ไม่ว่าฉันจะซื้อเท่าไหร่คุณก็จ่ายให้ใช่ไหม? ”
“เงินคืออะไร? เงินคือกระดาษของครอบครัวเรา คุณใช้ไป เถอะ ใช้ไม่หมดผมรู้สึกไม่สบายใจ
ประโยคนี้ของบริศร์ทำให้นรมนหัวเราะเบิกบานทันที
“คุณสามีหล่อที่สุด!!
“งั้นต้องให้รางวัลสักหน่อย? ”
บริศร์ยื่นใบหน้าหล่อ ๆ ของตนเองเข้าไป นรมนก็ไม่งอแงไร้เหตุผล จุ๊ฟที่ใบหน้าของบุริศร์ตรงถนน ผู้คนรอบตัวที่เดินผ่านไปมาผิวปากทันที
นรมนยังคงหน้าแดงเล็กน้อย บุริศร์กลับยื่นมือออกไปจับมือของเธอ มุมปากโค้งกำลังดี ทำให้คนไม่อาจละสายตาได้
ทั้งสองคนเหมือนคู่รักทั่วไป เดินจูงมือเข้าร้านเพชร
นรมนรู้สึกว่าเพชรที่นี่สวยงามจริง ๆ
เธอสนใจจี้เพชรแฟนซี น่าจะขับผิวของคมทิพย์ได้สวยงาม
มาก
“คุณสามี อันนี้สวยไหม? ”
“สวยดี แต่คุณสวยกว่า”
นรมนรู้สึกดีมากกับการอวยจนเวอร์ของบุริศร์
“ไม่ได้ซื้อให้ตัวเอง ฉันจะซื้อให้คมทิพย์”
“งั้นคุณต้องถามพฤกษ์ ผมไม่ค่อยแน่ใจ
นรมนหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง
อีคิวของบุริศร์นับวันยิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ
ทั้งสองคนเลือกซื้อของไปไม่น้อย
เมื่อบุริศร์กำลังจะรูดบัตรจ่าย สายตาของพนักงานเหมือนจะ จับจ้องอยู่ที่บุริศ
ทันใดนั้นนรมนรู้ไม่สบายใจ
รู้ว่าสามีของเธอดีเลิศ แต่ถูกคนมองอย่างหิวกระหายเช่นนี้ เธอรู้สึกอึดอัด
นรมนก้าวขึ้นไปแย่งบัตรเครดิตจากมือบริศร์และส่งให้
“รูดบัตร! ”
พนักงานสาวถูกนรมนบดบังสายตา ก็อดชะงักไปไม่ได้ เพียง แต่มองเห็นท่าทางโกรธนิดหน่อยของนรมน จึงรับบัตรเครดิตมา ทําการชาระเงิน
บริศร์รู้สึกพึงพอใจกับการหึงหวงของนรมนมาก
เมื่อสักสองออกมาจากร้ายเพชร นรมนยังคงรู้สึกโมโหเล็ก
น้อย
“ต่อจากนี้ออกไปไหนต้องใส่แว่นกันแดด ! ไม่สิ ตอนนี้ไปหา
ซื้อแว่นกันแดดมาใส่เลย” นรมนไปซื้อแว่นกันแดดมาให้บริศร์ใส่ด้วยความหึงหวง
หลังจากใส่แล้วนรมนรู้สึกเสียใจ
ผู้ชายคนนี้ใส่แว่นกันแดดแล้วยิ่งดูมีเสน่ห์
เธอขมวดคิ้ว เกือบจะขมวดเป็นสามเส้น
บุริศร์เห็นเธอเป็นเช่นนี้ จึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เอาเถอะ ซื้อ ของเสร็จแล้วพวกเราไปจากที่นี่กัน ไปที่ที่มีเพียงแค่เราสองคนดี ไหม? ”
“มีเพียงแค่เราสองคน
แววตาของนรมนเป็นประกายทันที
“อืม”
บุริศร์ลูบไล้เส้นผมของเธออย่างเอาอกเอาใจ
นรมนถึงจะอารมณ์ดีขึ้นมามาก
เมื่อทั้งสองเดินผ่านร้านขายเสื้อ จู่ ๆ นรมนก็หยุดเดิน
“อยากซื้อเสื้อผ้าเหรอ?
“ไม่ ซื้อให้คุณดีกว่า คืนนี้คุณจะได้เตรียมตัวสารภาพรัก
คำพูดของนรมนทําให้บริศร์หัวเราะไม่ออก
ถึงแม้เขาจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ตราบใดที่นรมนมีความสุข เขายังคงเดินตามนรมนเข้าไป
นี่คือร้านเสื้อผ้าผู้หญิง
บริศ มองนรมนเลือกอย่างไม่ปริปากพูดอะไรออกมา ตนเอง ทําได้เพียงไว้อาลัยให้แก่ตนเองในใจ
นรมนเลือกชุดราตรีหางปลาส่งให้บุริศร์ มุมปากของบุริศร์กระตุกขึ้นทันที
“คุณคิดว่าผมใส่ได้ไหม? ”
“แน่นอน สามีของฉันเท่ขนาดนี้ ใส่อะไรก็ดูดี ถึงแม้สวมชุดผู้ หญิงก็ดูดีกว่าผู้หญิง คุณไม่ลองเข้าไปสวมดูเหรอ?
แววตาของนรมนเต็มไปด้วยความหวัง
ค่าปฏิเสธของบริศ ค้างอยู่ในลำคอ
นรมนยืนกรานเช่นนี้ ดูเหมือนตนเองจะหลบไม่พ้น จะไปต่อ หรือถอยหลังก็ตายเหมือนกัน ช่างมันเถอะ
บริศ กัดฟัน หยิบชุดราตรีหางปลาเข้าไปในห้องลองเสื้อ
พนักงานของร้านต่างพากันงุนงง
เมื่อนรมนซื้อชุดราตรีหางปลาพวกเขายังคิดว่านรมนจะเป็น คนใส่เอง ทำไมถึงกลายเป็นผู้ชายที่ดูเท่ตรงหน้าเป็นคนลอง
นรมนไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร เธอ โบกมือเรียก
พนักงานมา “มีวิกผมไหม? ”
“มีค่ะ คุณนาย”
“มีเครื่องสําอางไหม? ”
“มีค่ะ คุณนาย”
นรมนเห็นพนักงานของออกมาเตรียมเรียบร้อย จึงเดินไป หาบุริศร์ที่ห้องลองชุด
บุริศร์ยังคงหยิบชุดราตรีหางปลามองด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง นร มนเปิดประตูห้องลองเสื้อเดินเข้าไป
“คุณสามี ฉันมาช่วยคุณแต่งหน้า
“ผมปฏิเสธได้ไหม? ”
คิ้วของบริศ ขมวดเข้าหากันแน่น
“ไม่ได้”
นรมน มอย่างอวดดี
สุดท้ายบุริศร์ก็ไม่อาจทนเห็นเธอผิดหวังได้ นั่งลงบนเก้าอี้ ปล่อยให้นรมินทรมานอย่างว่านอนสอนง่าย
ทั้งแต่งหน้าทั้งใส่วิก จนแม้แต่ปัดมาสคาร่าให้บริศร์ด้วยซ้ำ ขนตางอนยาวทําให้นรมนเห็นแล้วรู้สึกอิจฉา
ผู้ชายตัวโตคนหนึ่ง ทำไมขนตาถึงได้งอนแบบนี้?
หลังจากนรมนสวมชุดราตรีหางปลาให้บริศร์ เธอก็อดตะลึง งันไม่ได้
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
