บทที่ 1077 นี่คือตลาดมืด

นรมนไม่ได้กลับไปถามชัยณรงค์ เพราะเธอรู้ว่าถามไปก็ เท่านั้น ชัยณรงค์ไม่มีทางตอบ เพราะถ้าต้องการบอก คงจะพูด ชื่อออกมานานแล้ว

เพียงแต่แบบนี้ก็ไม่เลว

หลังจากเธอออกมา แสงแดดกำลังดี

นรมนูพิงหน้าประตูรถมองดูพลทหารเหล่านั้นฝึกซ้อม รู้สึกดี ขึ้นมาทันที สมองกลับทำงานอย่างอัตโนมัติ

คนที่ชัยณรงค์บอกให้เธอระวังคือใคร?

โสธร?

เขาคือคนที่นรมนสงสัยเป็นคนแรก แต่ถ้าเป็นโสธรจริง ๆ เมื่อ เขาได้หนังสือโบราณทำไมถึงเอาไปให้วินเซนต์ ใช้หนังสือ โบราณมาข่มขู่ตนเองโดยตรงไม่ดีกว่าเหรอ?

ในเมื่อโสธรรู้ว่าหนังสือโบราณเล่มนั้นมีความสำคัญกับ

ตนเอง

แน่นอนว่าไม่มีทางเป็นวินเซนต์

แค่อาศัยที่บุริศร์เชื่อใจเขาเช่นนี้ นรมนก็เชื่อในตัวของวิน

เซนต์อย่างแน่นอน

งั้นจะเป็นใครไปได้อีก
พฤกษ์?

พฤกษ์ติดตามบริศมาหลายปี แถมยังเป็นคู่หมั้นของคนทิพย์ ไม่มีทางจะเป็นเขาไปได้

นรมนรู้สึกว่าสมองของตนเองใกล้จะพันกันยุ่งเหยิงแล้ว

จนเธอเกิดความใจร้อนด้วยซ้ำ อยากจะกลับไปถามชัยณรงค์

ว่าแท้จริงแล้วคนใกล้ตัวคือใคร เพียงแต่เธอยังอดทนเอาไว้

เมื่อมิลินออกมาก็บังเอิญเห็นนรมนกำลังพิงประตูรถไม่รู้กำลัง คิดอะไรอยู่ จึงเดินเข้าไปหาทันที

“เป็นอะไรไป? ”

“หือ? เปล่า แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะให้อะไรเป็นของขวัญสามีของ

ฉันดี”

นรมนยิ้ม

มิลินชะงักไปเล็กน้อย

“ให้ของขวัญสามีของเธอ ? ทำไมเหรอ?”

“ชีวิตต้องการการแสดงความในใจอย่างตรงไปตรงมา เขา ช่วยชีวิตฉันฉันไม่ควรซื้อของขวัญให้เขาหรือไง? ”

นรมนไม่เปิดเผยเรื่องวันเกิดของบุริศร์ ไม่ว่าจะเป็นมิลินหรือ ใคร และไม่ว่าเธอจะเป็นศัตรูหรือเพื่อน วันเกิดของบุริศร์เป็น เรื่องส่วนตัวไม่เหมาะสมที่จะพูดกับคนอื่น

มิลินถูกนรมนถามก็ตะลึงงัน
ชีวิตต้องการการแสดงความในใจอย่างตรงไปตรงมา?

เป็นแบบนี้เหรอ?

ไม่แปลกใจที่ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ต่อกันที่ดีแบบนี้ มิลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จะออกไปช้อปปิ้งเหรอ? ”

ที่นี่มีอะไรน่าสนใจบ้างไหม? ”

นรมนก็รู้สึกสนใจขึ้นมา

มิลินตอบ “แอฟริกาใต้ผลิตเพชร”

“ฉันเดาว่าสามีของฉันคงไม่ชอบของแบบนั้น

นโมนทําปากมัย

มิลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยังมีของอย่างอื่นอีก ต้องไปเดินดูถึง จะรู้ แต่เธอนาฬิกาพกให้เขาก็ได้นะ ไม่ได้บอกกันว่าให้นาฬิกา ข้อมือกับผู้ชายนั้นหมายความว่าอยากอยู่กับเธอทุกวินาทีหรือ ไง? ฉันเห็นว่าเธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้อยู่กับประธานบริศร์ ให้ของสิ่งนี้ก็เหมาะสมดีนะ”

นรมนได้ฟัง ก็รู้สึกสบายใจไม่น้อย

“ของขวัญชิ้นนี้ก็ไม่เลว ไปเถอะ พวกเราไปดูกัน ผลิตเพชร ไม่ใช่หรือไง? ฉันอยากซื้อนาฬิกาข้อมือฝังเพชรให้สามีของฉัน เพื่อเป็นตัวแทนว่าความรักของฉันที่มีต่อเขานั้นยืนยาวดั่งเพชร ฉันอยากจะอยู่กับเขาทุกวินาที”

นรมนยิ้มอย่างเบิกบานทันที
ยากมากที่มิลินจะได้เห็นผู้หญิงเรียบง่ายเช่นนี้

แต่ก่อนมักจะรู้สึกว่านรมนเย็นชา ตอนนี้เพียงแค่พูดถึงบุริศร์ เธอก็จะเปลี่ยนเป็นอบอุ่นเหมือนแสงแดด

นี่คือพลังของความรัก

มิลินนึกถึงขุนอิน

เธอก็เคยเป็นเหมือนนรมนแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะขุนอินยืนอยู่ ผิดกลุ่ม เลือกเจ้านายผิด ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคงจะมีความสุขดี ใช่ไหม?

ตอนนี้ลูกของพวกเขาคงจะถึงวัยเรียนแล้ว

แววตาของมิลินปรากฏความหงอยเหงา

นรมนสังเกตได้อย่างว่องไวว่าอารมณ์ของมิลินดูเปลี่ยนไป จึง รีบกล่าวว่า “มิลิน เธอคุ้นเคยกับที่นี่ ทำไมเธอไม่พาฉันออกไปดู รอบ ๆ ล่ะ?

“ได้เลย ต้องการคนไปด้วยไหม? ”

นรมนส่ายหน้าทันที

“ไม่ต้องหรอก ฉันเชื่อใจเธอ

คำพูดของนรมนทำให้มิลินซะงักงันไปเล็กน้อย

“เธอเชื่อใจฉัน? เพราะอะไร? พวกเราไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แถมสามีของฉันยังตายเพราะเธอ เธอไม่กลัว……..
“ฉันจะกลัวอะไร? ขุนอินเป็นสามีของเธอเหรอ? นั่นคืออดีต สามีของเธอ หรือจะพูดอีกอย่าง เธอไม่ใช่คนที่แยกแยะไม่ได้ เธอรู้ว่าจุดจบของขุนอินไม่ได้เกิดจากฉัน อีกอย่างเธอคือคุณครู ของกิจจา เธอดีกับกิจจาเหมือนกับเป็นลูกแท้ ๆ จะแข็งใจทำร้าย เขาลงได้อย่างไร? เธอยังเป็นอาจารย์ของโพนี่ ยิ่งไม่อาจทำให้ โพนี่ลำบากใจได้ จริงไหม?

นรมน ให้เหตุผลสองอย่างติดต่อกัน ดึงกิจจาและโพนี่มาด้วย มิลินยังจะสามารถพูดอะไรได้อีก?

เธอมองนรมน กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เธอดูไร้เดียงสา ความจริง

แล้วฉลาดกว่าใคร ขอบคุณสําหรับค่าชมเชยของเธอ ตอนนี้พวกเราออกไปกันได้ หรือยัง? ”

“ไปเถอะ”

มิลินกับนรมนขึ้นรถทันที

นรมนไม่คุ้นเคยกับที่นี่ มิลินจึงนั่งตำแหน่งคนขับ

หลังจากทั้งสองออกมาจากที่ตั้งกองกำลังทหาร มิลินก็พานร มนไปที่ตลาดการค้าที่ใหญ่ที่สุดของแอฟริกาใต้ทันที

นรมนเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก

“นี่คือ……

นรมนมองตลาดนัดตรงหน้า คิดว่าตนเองมาผิดที่
หรือว่าพวกเขาไม่ได้ไปซื้อนาฬิกาข้อมือฝังเพชรที่ห้างสรรพ

สินค้า?

มิลินกลับกล่าวเสียงเบา ที่นี่คือตลาดมืด”

“ตลาดมืด? ”

นรมนได้ยินสองคำนี้ แต่ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่

มิลินเริ่มอธิบายให้เธอฟัง

“ที่นี่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง ตราบใดที่เธอจ่าย ในราคาเริ่มต้น เพียงแต่ที่นี่เป็นของโซนที่ไม่มีใครจัดการดูแล กลุ่มคนค่อนข้าง ซับซ้อน ต้องระวังเรื่องความปลอดภัย”

“ตลาดมืด? ”

จู่ ๆ นรมนก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

มิลินเห็นท่าทางของนรมน จึงรู้สึกเสียใจที่พาเธอมาที่นี่ไม่น้อย

“ทางที่ดีเธออย่าก่อเรื่อง ไม่ว่าใครก็ใช้อำนาจที่นี่ไม่ได้

“โธ่เอ๊ย ฉันไม่ก่อเรื่องหรอก ฉันแค่อยากถามว่า ที่นี่สามารถ ซื้อข้อมูลได้ไหม? ”

คำพูดของนรมนทำให้มิลินแปลกใจเล็กน้อย

“ข้อมูลอะไรเหรอ? ”

“เธอไม่ใช่คนของตลาดมืด เธอจะสนใจสิ่งที่ฉันจะซื้อทำไม แค่บอกฉันมาว่าซื้อได้หรือไม่ได้ก็พอแล้ว”
มิลินพยักหน้าตอบว่า “มีสถานที่ขายข้อมูลอยู่นะ แต่จะจริง หรือปลอมก็ไม่รู้”

“รีบพาฉันไปเร็ว”

นรมนตื่นเต้นต้องการให้มิลินพาตนเองไป

มิลินทําอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงพานรมนมาตรงหน้าบ้านที่ปิด สนิทหลังหนึ่ง

“ที่นี่แหละ แต่กฎของที่นี่คือเฉพาะบุคคลที่เกี่ยวข้องกับผู้ซื้อที่ สามารถติดต่อกันได้ ดังนั้นหลังจากเข้าไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่สามารถอยู่กับเธอได้ เธอต้องคิดให้ดี แน่ใจว่าจะเข้าไปเห รอ? หากเกิดอะไรขึ้นฉันไม่สามารถอธิบายให้ประธานบริศร์ ฟังได้นะ”

มิลินเตือนสติ

นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันจะเข้าไปเที่ยวเล่นสัก หน่อย ถ้านานแล้วฉันยังไม่ออกมา จำไว้ว่าให้โทรหาบุริศร์ บอก ให้เขามาช่วยฉัน”

“เธอ……”

มิลินยังพูดไม่ทันจบ นรมนก็เดินเข้าไป

เมื่อเปิดบ้านเข้าไปด้านในมืดตึดตื้อ มองเห็นอะไรไม่ชัด และ ยิ่งมองไม่เห็นสิ่งของที่วางเอาไว้ แต่นรมนได้ยินเสียงฝ่ามือจาก ด้านหลังอย่างว่องไว
เธอหลบไปทางขวาทันที ปล่อยหมัดออกไป

“ผัวะ” อีกฝ่ายถูกหมัดของนรมนกระทุ้ง ถอยหลังออกไปสาม

ก้าว

นรมนฉวยโอกาสไล่โจมตี อาศัยสัมผัสที่ว่องไว ก้าวขึ้น ไปล็อคแขนของอีกฝ่ายทันที แขนของเขาถูกถอดเสียงดังแควก

เสียงครางอู้อี๋ นรมนเตะไปตรงบริเวณที่ส่งเสียง “ปัง” ประตูบ้านถูกถีบออก คนคนนั้นพุ่งออกไปทันทีเหมือน กราฟพาลาโบลา

แสงสว่างส่องเข้ามา นรมนไม่ค่อยคุ้นซิน หรี่ตาลงเล็กน้อย เธอมองหาร่างของมิลินในคนกลุ่มนั้นเป็นอันดับแรก น่า

เสียดายที่ไม่เจอ

มุมปากของนรมนยกขึ้นเล็กน้อย

เป็นผีหรือเปล่าถึงหายไปในทันที

นรมนมองผู้ชายที่นอนอยู่บนพื้น จึงเดินเข้าไป คว้าคอเสื้อของ อีกฝ่ายขึ้นมา ถามด้วยรอยยิ้มว่า “ขายข้อมูลไหม? ”

“ถ้าเธอต้องการซื้อข้อมูลก็ทำตามกฎ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ ทําการค้าขายกับเธอ”

มุมปากของฝ่ายชายมีคราบเลือด มองนรมนอย่างหวาดกลัว

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไป
นโมนยังคงยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ

“จะไม่ทําการค้าขายกับฉันไม่ได้ บอกมา มิลินไปไหน?

“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ถึงแม้จะซื้อข้อมูล เธอก็ต้อง ให้เงินฉัน และให้เวลาฉันออกไปสืบ แท้จริงแล้วผู้หญิงอย่างเธอ เข้าใจกฎหรือเปล่าเนี่ย”

ฝ่ายชายเพิ่งจะพูดจบ นรมนก็บีบคางของเขาทันที ถึงแม้จะยิ้ม แต่รอยยิ้มดูแข็งกระด้าง

“แกคิดว่าคนตายขายข้อมูลได้ไหม? ”

“แกคิดจะทําอะไร ? ฉันขอเตือนแกนะ ที่นี่คือตลาดมืด!

แววตาของฝ่ายชายปรากฏความหวาดกลัวอย่างเห็นได้

ชัดเจน

เขามองเห็นเจตนาฆ่าจากแววตาของนรมน

นรมนกลับปล่อยเขาออกไปทันที

ระวังคนใกล้ตัว!

คนใกล้ตัวที่ชัยณรงค์พูดถึงคือมิลินหรือเปล่า?

เกิดความคาดหมายจริง ๆ

สีหน้าของนรมนมืดมน

เธอเงยหน้ามองที่นี่ทันที

ตลาดมืด?
ยัยมิลินตัวดี

ถ้าเกิดเรื่องขึ้นกับเธอที่ตลาดมืด กลับไปเพียงแค่บอกกับบุรี ศ ว่าตนเองต้องการมาตลาดมืดเพื่อซื้อนาฬิกาอะไรนี้ ตนเองก็ จะสามารถรอดพ้นไปอย่างใสสะอาดไปได้

น่าเสียดาย

นัยน์ตาของนรมนเผยความรู้สึกขึ้นมาแวบหนึ่ง

เธอดีดนิ้วทันที

ในชั่วพริบตานภดลพาคนมาปรากฏตรงหน้าของนรมน

“มิลินล่ะ? ”

“ตอนที่คุณเพิ่งจะเข้าไปเธอจะจากไป แต่เห็นได้ชัดเจนว่า เธอ ค่อนข้างคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี คนของพวกเราหายไป

คิ้วของนภดลขมวดแน่น

เขาก็ได้รับคําสั่งของนรมนอย่างจวนตัว ให้เขาพาคนแอบ ตามมา ตอนแรกนภดลไม่รู้ว่าจะทำอะไร ตอนนี้กลับรู้สึกว่านรม นวางแผนล่วงหน้า

“คุณนายครับ การกระจายอำนาจของที่นี่วุ่นวาย พวกเรากลับ กันดีกว่า ขึ้นอยู่ที่นี่ต่อไป ผมกลัวจะเกิดเรื่อง

“ฉันอยากไปซื้อนาฬิกาข้อมือ

ในเมื่อนรมนมาแล้ว ก็ไม่อยากมาเสียเที่ยว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของบุริศร์ สองมือของเธอ จะว่างเปล่าได้อย่างไร

นภาลได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ถึงแม้จะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ยังคง เดินตามหลังนรมนเที่ยวในตลาดมืด

ตลาดมืดคึกคักมาก คล้ายกับตลาดผีเล็กน้อย คนที่นี่โดย ทั่วไปมีประวัติก่ออาชญากรรม จนแม้แต่เป็นหัวขโมย มิลินพูด ถูก เพียงแค่เธอมีเงินจ่าย ชีวิตคนก็สามารถซื้อได้ที่นี่

นรมนเดินเตร็ดเตร่ไปเกือบทั่วตลาดมืดถึงจะเจอนาฬิกาฝัง เพชรที่มิลินบอก

จำเป็นต้องพูดว่า นาฬิกาเรือนนี้ทำออกมาได้ไม่เลว เพชรด้าน ในมีความบริสุทธิ์มาก

นรมนแค่เห็นก็ชอบ

นาฬิกาเรือนนี้เท่าไหร่

“3.5 ล้าน ถูกกว่านี้ไม่ขาย

คนขายนาฬิกาเป็นผู้ชายวัยกลางคนที่มีเครา

นโมนเหลือบมองเขา และพูดกับนภดลทันที “ซื้อเลย เอาให้ เขาห้าล้าน”

ชายมีเคราแปลกใจเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงคนนี้ นี่คุณหมายความว่าอะไร? ”

นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ที่เหลืออีก 1.5 ล้าน ฉันซื้อตัวเองและเพื่อนเพื่อออกจากตลาดมืดอย่างปลอดภัย ถ้ายังน้อยไป คุณบอกราคามา พวกเราให้ได้

นภดลแปลกใจเล็กน้อย

ผู้ชายมีเคราก็แปลกใจ แต่กลับส่ายหน้าและกล่าวว่า “ผมเป็น แค่คนขายนาฬิกา ถ้าคุณต้องการรักษาชีวิต ผมจะแนะนำสถาน ที่หนึ่งให้คุณ คุณลองไปดูได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ