บทที่ 1076 ระวังคนใกล้ตัว

โรคประสาทหลอนกรีดร้องออกมาทันที

“คอมพิวเตอร์ฉัน

ใครจะไปคิดว่าโรคประสาทหลอนคือเด็กผู้หญิงผิวขาว กระจ่างใสคนหนึ่ง

เพียงแค่ตอนนี้เธอโกรธจนหน้าเขียว

เธอเพิ่งจะเก็บค่าขนมซื้อคอมพิวเตอร์ ยังใช้ได้ไม่ถึงวัน เธอ เพียงแค่ลองดูว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ใช้งานสะดวกหรือเปล่า และอีกอย่างก็เห็นว่าระบบป้องกันของคอมพิวเตอร์แถวนี้ที่เพิ่ง จะปรากฏขึ้นมานั้นโคตรเจ๋งแค่นั้นเอง ทำไมถึงได้ถูกคนต่อ ต้าน?

ใคร?

ไอ้สารเลวที่ลอบกัดเธอ?

คิดไม่ถึงว่าจะมีฝีมือเก่งกว่าเธอมาก

เธอโมโหแทบแย่ ก็ได้ยินเสียงไถ่ถามอย่างอ่อนโยนจากด้าน

นอก

“ชมพู เกิดอะไรขึ้น? อะไรระเบิดเหรอ? ”
ชมพูรีบกระโดดลงจากเก้าอี้ ขาสั้น ๆ วิ่งออกมา

“หม่ามี้ ไม่มีอะไรค่ะ หนูปวดหัวนิดหน่อย อาจจะเป็นหวัด หม่า มี หม่ามีซื้อยาให้หนูหน่อยได้ไหม”

“ปวดหัว? มาให้แม่ดูเร็วเข้า

หญิงสาวก้มลงไปอุ้มชมพู และออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

ชมพูถึงจะถอนหายใจโล่งอก

ทางฝั่งของกานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

จบแล้วเหรอ?

โรคประสาทหลอนอะไร ก็กากเกินไปหรือเปล่า?

คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีอะไรตามหลังมา

เขาลุกขึ้นอย่างหดหู่ใจ ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ต่อจากนี้แฮกเกอร์ ที่กาก ๆ แบบนี้ไม่ต้องเรียกฉันนะ”

มุมปากของนะโมที่เมื่อสักครู่เรียกกานต์ว่าหัวหน้าทีมลูกรัก กระตุกอย่างห้ามไม่ได้

“ลูกรัก..……….

เขาเพิ่งจะพูดออกมาสองคำ ก็สังเกตเห็นสายตาที่เหมือนมีด ของกานต์ยิงตรงมา เขาจึงรีบแก้คำพูด

“หัวหน้าทีม เมื่อสักครู่คุณยังพูดอยู่เลยว่าแฮกเกอร์คนนี้เก่ง มาก”
“ฉันเคยพูดเหรอ? ใครได้ยินบ้าง? นายมีเสียงบันทึกเป็น หลักฐานไหม?

กานต์กลอกตาอย่างเฉยเมย ผู้คน โดยรอบแยกย้ายกันออก ไปทันที

พูดเป็นเล่น ในเวลานี้ใครจะกล้าแตะความโชคร้ายของ

กานต์?

นะโมทลายระดับความไร้ยางอายของกานต์อีกครั้ง

“ครั้งต่อไปผมจะไม่ลืมเอามือถือบันทึกเสียงไว้

เขากัดฟันพูด

“อืม ครั้งต่อไปอย่าลืมนะ

กานต์พูดจบอย่างจริงจัง ถึงจะเดินไปหากิจจา

จริง ๆ เลย ทุกวันมีแต่เรื่อง

กานต์รู้สึกกังขาในใจ เมื่อมาถึงห้องของกิจจา เขากำลังอ่าน หนังสืออยู่

“จัดการธุระเสร็จแล้วเหรอ? ”

กิจจาปิดหนังสือ

กานต์มองกิจจา จู่ ๆ ก็รู้สึกว่ากิจจาเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ใน

เวลาเกือบจะหนึ่งปีที่ผ่านมา

ตอนเพิ่งจะกลับมาในประเทศ เขาเป็นเพียงแค่เด็กเมื่อวานซืนที่สามารถร้องไห้ได้คนหนึ่งเท่านั้นเอง ตอนนี้ดู ใจเย็นมาก

“นายอ่านหนังสือการแพทย์ที่น่าเบื่อเหล่านี้ทั้งวันไม่เหนื่อยแย่

เหรอ? ”

กานต์เดินเข้าไปหาทันที

กิจจาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แล้วนายอ่านหนังสือ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ทั้งวันไม่เหนื่อยบ้างเหรอ? ”

“ฉันชอบโปรแกรมคอมพิวเตอร์”

“ฉันก็เหมือนกัน”

คำพูดของกิจจาทำให้กานต์ชะงักไป

“นายไม่ได้ถูกบังคับเหรอ?

“แต่ก่อนก็ใช่ แต่ตอนนี้ฉันชอบเรียนแพทย์จริง ๆ และมีความ ៗ มุ่งมั่นที่จะเป็นคุณหมอคนหนึ่ง กานต์ นายเลือกที่จะสมัครเป็น ทหาร หน้าที่ของนายก็คือปกป้องบ้านเมืองและปกป้องประเทศ แต่ก่อนฉันไม่รู้ว่าตนเองอยากทำอะไร เห็นว่านายสมัครทหาร ฉันจึงดูแลบริษัทของตระกูลโตเล็กแทนนาย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะไม่ทำให้แด๊ดดี้กับหม่ามเหนื่อยเกินไป แต่หลังจากมาที่ แอฟริกาฉันจึงรู้ว่า ฉันต้องการมีชีวิตแบบไหน คนที่นี่ต้องการ หมอมาก”

นัยน์ตาของกิจจาเศร้าโศก

“นายอย่าบอกฉันนะว่าจะอยู่เป็นหมอที่แอฟริกา? ”
กานต์ขมวดคิ้วแน่น

ถ้ากิจจาจะอยู่ที่แอฟริกาจริง ๆ จะเป็นไปได้เหรอ?

กลายเป็นคนผิวดา

เขาจินตนาการฉากนั้น อกตัวสั่นไม่ได้

กิจจากลับส่ายหน้าและกล่าวว่า “เป็นหมอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ นี้ ฉันเชื่อว่าบนโลกใบนี้ยังมีสถานที่อีกมากมายที่ต้องการหมอ แต่ก่อนไม่ได้คิดว่าการช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บเป็นเรื่องที่ดีอะไร แต่ หลังจากติดตามคุณครูในช่วงเวลาสั้น ๆ ฉันได้เรียนรู้หลายสิ่ง

จริง ๆ”

“มิลินล้างสมองนายสำเร็จแล้ว ไม่พูดเรื่องพวกนี้ดีกว่า เล่น เกมกันไหม? ”

กานต์หยิบมือถือออกมา

กิจจากล่าวอย่างกลัดกลุ้ม “ไม่เอาเกมที่นายสร้างเอง ฉันเล่น

ไม่ชนะนาย”

“ช่วงนี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้น เล่นROVเถอะ”

ค่าพูดของกานต์ทำให้กิจจาถอนหายใจอย่างโล่งอก

เขารู้ว่ากานต์อารมณ์ไม่ค่อยดี ตอนนี้การปลอบโยนเขาคือ ทางเลือกที่ดีที่สุด

เด็กสองคนหยิบมือถือออกมาเปิดเกม

เมื่อนโมนเข้ามาก็มองเห็นพวกเขากำลังเล่นอย่างมีความสุขจึงไม่ได้รบกวน เธอรู้สึกว่าท่าทางของกานต์ในตอนนี้ถึงจะ เหมือนเด็กคนหนึ่ง

เธอค่อย ๆ ถอยหลังออกไป ลูกน้องบอกว่าชัยณรงค์ฟื้นแล้ว นรมนจึงเดินไปหา

ชัยณรงค์กากจริง ๆ ถึงอย่างไรเธอก็ไม่มีอะไรทำ จึงไปดูสัก หน่อยดีกว่า

เมื่อชัยณรงค์เห็นนรมนมา ก็แทบจะกระโดดขึ้นด้วยความ โมโห “ผู้หญิงอย่างแกมันหน้าเนื้อใจเสือเกินไป แกกล้าปล่อยฉัน

พวกเรามาสู้ตัวต่อตัว

นโมนเหลือบมองเขาอย่างเหยียดหยามและกล่าวว่า “นั่นก็ หมายความว่าแกไม่ใช่ผู้ชาย ถึงแม้ฉันจะไม่เต็มใจ แต่แกฟังฉัน อธิบายให้แกฟังนะ อันดับแรก ฉันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งจะมี ความกล้าได้อย่างไร? ถ้าฉันมีความกล้าแล้วจะทำอะไรกับ ผู้ชายอย่างพวกแก? อันดับที่สอง ผู้ชายไม่ทำร้ายร่างกายผู้ หญิง คนที่ทำร้ายร่างกายผู้หญิงเป็นตุ๊ด แกเป็นหรือเปล่า? ”

ชัยณรงค์รู้สึกว่าอะดรีนาลีนของตนเองพุ่งสูงขึ้น

เธอดีกว่าพี่สาวของตนเองตรงไหน ชัยณรงค์กล่าวอย่างโมโห “บุริศร์ตาบอดจริง ๆ คนดี ๆ อย่างพี่สาวของฉันเขาไม่ชอบ กลับมาชอบผู้หญิงหยาบคายอย่างแก

“ต่างคนต่างมีสเปคที่ชอบ พูดได้เพียงพี่สาวของแกไม่ใช่ สเปคของบุริศร์ ดังนั้นสำหรับความรักที่ไม่สมหวังของพี่สาวแก แกมีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องให้บริศ รับผิดชอบ? ชัยณรงค์ แกตื่น เถอะ แกแค่เพียงแค้นเคืองที่ไม่สามารถช่วยพี่สาวกลับมาจาก สนามรบได้ แต่คนอย่างแก ไม่มีทางโทษทุกอย่างนี้กับตัวเอง หรอก เลยทำได้เพียงระบายลงที่บุริศร์ หรือจะพูดว่า แกแค่เพียง หาข้ออ้างให้ตัวเองทำเรื่องชั่ว ๆ แค่นั้นเอง”

เห็นได้ชัดเจนว่าคำพูดของนรมนแทงลงตรงจุดที่เจ็บปวดของ ชัยณรงค์

แววตาของเขาเย็นชาลงในชั่วพริบตา

“แกพูดจาไร้สาระ”

“ฉันพูดจาไร้สาระ? แกต้องการแก้แค้นบุริศร์ แกจะมาเผชิญ หน้าหรือจะนัดบุริศร์มาดวลกันก็ไม่มีใครขัดขวางแก แต่แกทำ หรือเปล่าล่ะ? ฉันแต่งงานกับบริศร์มาแปดปี พี่สาวของแกตาย ไปมากกว่าแปดปีแล้วไม่ใช่เหรอ? แกไม่ได้แก้แค้นบุริศร์ในช่วง แปดปีที่ผ่านมา แต่กลับเป็นผู้ก่อการร้าย เผา ฆ่า ปล้น คร่าชีวิต ผู้คน เรื่องเหล่านี้เกี่ยวข้องกับบริศร์หรือเปล่า? แกเป็นคน กระหายเลือดและโหดร้าย กลับต้องการแก้แค้นให้พี่สาวของ ตนเอง แกมันหน้าชื่อใจคดหรือเปล่า? จะว่าไปความวุ่นวายใน แอฟริกาครั้งนี้ บริศร์อยู่ในแอฟริกา แกจะมาแก้แค้นก็เป็นเรื่อง ปกติ แต่บุริศร์ถูกแกดึงดูดความสนใจให้มาใช่ไหม? กิจจาลูกชายของฉันก็ถูกแกจงใจจับตัวมาใช่ไหม? งั้นฉันขอถามแก ได้ไหม พี่สาวของแกตายไปนานแล้วตั้งแปดปี แกไม่แก้แค้น ทำไมตอนนี้อยู่ดี ๆ จึงลากบุรีศร์มาที่นี่? ”

นัยน์ตาของนรมนเปลี่ยนเป็นเฉียบคมอย่างรวดเร็ว

หัวคิ้วของชัยณรงค์ขมวดเล็กน้อย

“ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ แปดปีที่ผ่านมาฉันต้อง สะสมกำลังคนและทรัพยากรถึงจะสามารถมีทุนในการแก้แค้นบุ ริศร์ได้ไม่ใช่เหรอ? อำนาจของเขาแข็งแกร่งขนาดนั้น……

“ตอแหล ถ้าแกมีความเป็นลูกผู้ชายจริง ๆ แกจะมาหาบุริศร์ ตัวต่อตัว ไม่จำเป็นต้องสามปี บุริศร์มีความละอายใจต่อพี่สาว ของแก เขาไม่มีทางทำร้ายแกแน่นอน ดังนั้นแท้จริงแล้วแกคิด อะไรอยู่แกรู้ดีที่สุด ชัยณรงค์ อย่าเอาเรื่องส่วนตัวกับความโลภ ของตนเองมาพูดให้ดูสูงส่งเลย แกทำให้พี่สาวของแกขายหน้า และขายหน้าบุริศร์ด้วย”

นรมนพูดอย่างไม่มีความเกรงใจสุด ๆ

ครั้งนี้ชัยณรงค์ไม่ได้โต้แย้ง

“ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร แกจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ฉันเพียง แค่รู้สึกรับไม่ได้เล็กน้อยเพราะคิดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้อยู่ในมือผู้ หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างแก แต่ก็ไม่เป็นไร ถึงแม้ฉันจะถูกส่งตัวกลับ ประเทศ ถูกตัดสินลงโทษแล้วจะเป็นยังไง? ฉันแค่ไม่เชื่อว่าใน ใจของแกจะไม่ได้รู้สึกรังเกียจพี่สาวของฉัน”
นรมนหัวเราะขึ้นมาทันที

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้มีความรู้สึกนั้นจริง ๆ ตอนนี้ฉันคือภรรยา ของบุริศร์ ได้รับการยอมรับทางกฎหมาย ประเทศยอมรับใน ฐานะคุณนายบุริศร์ ทำไมฉันจะต้องไปทะเลาะกับคนที่ตายไป แล้วด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉันรู้สึกขอบคุณรมัย ถ้าไม่ใช่ เพราะเธอ ตอนนี้บริศร์ก็คงไม่สามารถยืนอยู่ตรงหน้าฉันแบบนี้ ได้ ดังนั้นเพื่อตอบแทนไมตรีจิตของพี่สาวแก ฉันขอแนะนำแกว่า ยอมจํานนซะเถอะ อย่าให้พี่สาวของแกตายตาไม่หลับเลย

นรมนพูดจบก็หันตัวเดินไป

สิ่งที่เธอควรจะพูด เธอได้พูดทุกอย่างที่สามารถพูดได้ไปหมด แล้ว ส่วนชัยณรงค์จะทำอย่างไร เธอกำหนดไม่ได้ และไม่ได้ สนใจ

“รอก่อน”

ชัยณรงค์เรียกนรมนเอาไว้ในตอนที่เธอกำลังจะจากไป

“ยังมีธุระอะไรอีก? ”

ชัยณรงค์มองเห็นท่าทางไม่แยแสของนรมน จึงรู้สึกหงุดหงิด ขึ้นมาฉับพลัน

“แกจัดเตรียมกำลังคนและเตรียมการเหล่านี้เสร็จเรียบร้อย ก่อนที่แกจะมาแอฟริกาใต้เหรอ? ”

“ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ? ฉันจะส่งตัวเองมาคนเดียวเพื่อช่วยแก จัดการกับผู้ชายของฉันอย่างโง่ ๆ เหรอ? แกเห็นฉันปัญญาอ่อนหรือไง? ”

นรมนรู้สึกว่าชัยณรงค์มีปัญหาทางสติปัญญา เธอกลุ้มใจมาก

คนแบบนี้ทำไมถึงได้กลายเป็นลูกพี่ของผู้ก่อการร้าย ชัยณรงค์หัวเราะอย่างดูถูกและกล่าวว่า “ฉันมันโง่เอง คิดไม่ ถึงว่าฉันจะมองว่าแกเป็นผู้หญิงทั่วไป แต่เมียของบุริศร์จะเป็นผู้

หญิงทั่วไปได้อย่างไร?

“ประโยคนี้ฉันจะถือว่าแกชมเชยฉันแล้วกัน ขอบใจ ขอให้ไป สู่สุคติ”

นรมน โบกมือให้ชัยณรงค์

มุมปากของชัยณรงค์กระตุกอีกครั้ง

ขอให้ไปสู่สุคติ?

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าพูดจริง ๆ

แต่เดาว่าหลังจากถูกส่งตัวกลับประเทศไป ตนเองคงจะได้ลง ไปเจอกับพี่สาวข้างล่างจริง ๆ ?

หวนคิดถึงการกระทำและการเคลื่อนไหวของตนเองในหลาย ปีที่ผ่านมา จู่ ๆ ชัยณรงค์พบว่าบทสรุปของนรมนตรงประเด็น เป็นพิเศษ

เขาเพียงแค่ใช้การตายของสมัยมาเป็นข้ออ้างปล่อยให้ตนเอง เดินบนเส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับ

ช่วงเวลาสั้น ๆ ยี่สิบกว่าปี เขากำลังจะถึงจุดสิ้นสุด กลับพบว่าเขาไม่หลงเหลืออะไรในชีวิตเลย

แม้แต่ความรักเขาก็ไม่เคยมีด้วยซ้ำ

ในสมองของชัยณรงค์อดคิดถึงนรมนไม่ได้

เธอเป็นคนสบาย ๆ สง่างาม และรักบุริศร์มาก

ถ้าชีวิตนี้มีผู้หญิงแบบนี้รักตนเอง เขาก็จะเลือกความสุขสบาย ใช่ไหม?

ชัยณรงค์ไม่รู้ และไม่มีโอกาสได้รับรู้

ทําเรื่องที่ผิดพลาดก็ต้องชดใช้ นี่คือกฎของผู้ใหญ่ เขาแพ้แล้ว แพ้อย่างราบคาบ แต่ว่าจู่ ๆ เขาก็ไม่มีความโกรธเคืองใด ๆ จน แม้แต่เกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้กับนรมน

ชัยณรงค์อดหัวเราะอย่างขมขื่นไม่ได้

“บอกนรมน ให้เธอระวังคนใกล้ตัว

สิ่งที่ชัยณรงค์ทำได้มีเพียงแค่นี้

ขอเพียงแค่ชาติหน้าจะสามารถเกิดเป็นคนดี เจอผู้หญิง ธรรมดาสักคน ตกอยู่ในห้วงแห่งความรักที่เรียบง่าย จากนั้น แต่งงานมีลูก มีความสุขไปจนแก่เฒ่า

เขาหลับตาลงอย่างช้า ๆ

นโมนไม่ได้เดินออกไปไกล เธอได้ยินคำพูดของชัยณรงค์ ชัดเจนระวังคนใกล้ตัว

ใคร?

เธอยังต้องระวังคนใกล้ตัวคนไหนอีก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ