บทที่ 1074 ขายหน้าจริง ๆ

ทางฝั่งบุริศร์ในที่สุดก็มีการตอบรับ เพียงแต่มองรูปเรขาคณิต บนหน้าจอ สีหน้าของบริศร์ดูไม่ได้อย่างยิ่ง

“เกิดอะไรขึ้น? ”

นรมนถามออกไป

อันที่จริงเธอไม่อยากถาม เพราะแต่ถามก็มีเรื่อง เมื่อมีเรื่องก็ ต้องออกไปจัดการ จากนั้นก็จะเสียเวลาที่เธอจะได้อยู่กับบริศร์

เฮ้อ อยากอยู่กับสามีสักวันสองวันทำไมมันยากแบบนี้

นรมนคิดอย่างกลุ้มใจ

บุริศร์กลับไม่ได้สังเกตสีหน้าของนรมน เขามองจอตรงหน้า และกล่าวเสียงเบาว่า “วินเซนต์ยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่ไม่ต้องการ ให้ผมเข้าไปแทรกแซง ผมกลัวว่าเขาจะไม่สามารถผ่อนคลาย จากเรื่องของทรรศยาได้ และถูกทรรศยาคนปัจจุบันหลอก

“คุณอย่าตนไปก่อนได้เลย วินเซนต์ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว โดย เฉพาะอย่างยิ่งเขายังเป็นผู้นำ ต้องรู้แหละว่าตนเองควรจะทำ อย่างไร บางครั้งเรียกของความรู้สึกก็พูดยาก คุณต้องให้เขา แก้ไขด้วยตนเอง จริงด้วย คุณถามเขาหน่อยว่าหนังสือโบราณ ไปไหนแล้ว”

ตอนนี้นรมนนึกถึงหนังสือโบราณเล่มนั้น
บริศ ส่งข้อความไปทันที

ทางฝั่งนั้นไม่ตอบกลับมานาน เมื่อบริศร์กำลังจะปิดเครื่อง ใน ที่สุดข้อความของวินเซนต์ก็ส่งมา

“ฉันจะหาคนฝากไปให้พฤกษ์”

“เข้าใจแล้ว ดูแลตัวเองด้วย มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้นะ”

“อืม”

หลังจากทั้งสองวางสาย บุริศร์จึงพบว่านรมนหลับตาเหมือน

กำลังหลับอยู่

“นรมน? ”

เขาเรียกเบา ๆ

นรมนไม่มีการตอบสนอง

บุริศร์ถอดเสื้อโค้ตของตนเองคลุมร่างกายของเธอ จากนั้น

หลับตาพักผ่อน

รถเคลื่อนที่ เสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอดังขึ้นข้างหู

ดูเหมือนเขาจะหลับลึกมาก

นรมนถึงจะลืมตาขึ้นมา

อาการปวดหนึบ ๆ ที่แผ่นหลัง ทำให้เธอรับไม่ไหว แต่เธอไม่ อาจส่งเสียงได้ และไม่กล้าส่งเสียง

มองจากด้านข้าง บุริศร์ยังคงหล่อ 360 องศาจริง ๆ ถึงแม้จะดูซีดเซียวแบบนี้ก็ยังคงดูดีสุด ๆ

นรมนรู้ว่าหนังสือโบราณจะกลับมา ก็รู้สึกสบายใจ เธอมองบุริศร์อย่างบ้าผู้ชาย แววตาชื่นชม ทำไมถึงได้ดูดีแบบนี้?

คนขับมองเห็นสีหน้าของนรมนจากกระจกหลังก็รีบหันหน้าหนี กลัวว่าถ้าถูกเห็นเข้าจะทำตัวไม่ถูก

คุณนายคนนี้ท่าทางไม่เหมือนคนที่แต่งงานกับประธานบริศร์

มานานแล้วจริง ๆ

นรมนมองสักพัก ก็กลัวจะปลุกให้บริศร์อื่น จึงรีบถอนสายตา กลับไป

เมื่อถึงสถานที่ตั้งของกองกำลังทหาร บุริศร์ยังคงหลับอยู่ อาจ

เป็นเพราะมีนรมนอยู่ด้วย เขาจึงหลับอย่างสนิท

นรมนก็ไม่ได้ปลุกเขา แต่ถอดเสื้อคลุมของตนเอง ห่มลงบนตัว ของบุริศร์

เสื้อคลุมมีกลิ่นของนรมน หวังว่าจะสามารถทำให้บริศร์พัก

ผ่อนได้สักครู่

นรมนค่อย ๆ ลงจากรถอย่างเงียบ ๆ จนแม้แต่ปิดประตูรถ

อย่างระมัดระวัง

บุริศร์หลับสนิท โดยตลอด

นรมนลงจากรถถึงกล้าหายใจอย่างเต็มที่
เธอกลั้นเอาไว้แทบแย่ นรมนรีบเข้าไปในตั้งของกองกำลังทหาร เจอมิลินเป็นคนแรก

“ยมราช ช่วยฉันหน่อยสิ”

“หือ? ”

มิลินแปลกใจเล็กน้อย

“บาดเจ็บเหรอ?

จมูกของเธอยังคงใช้งานได้ดีมาก ได้กลิ่นเพียงเล็กน้อย ถึง แม้จะไม่แรงมาก แต่ยังสามารถสังเกจได้

นรมนหัวเราะแหะ ๆ และกล่าวว่า “อย่าบอกบุริศร์นะ

“เธอคิดว่าบริศร์ของเธอเป็นผู้ชายธรรมดาเหรอ?

คำพูดของมิลินทำให้นรมนแปลกใจเล็กน้อย

“หือ? ”

“ฉันสามารถได้กลิ่นคาวเลือดจากร่างกายของเธอ แล้วเธอคิด ว่าบุริศร์ของเธอจะไม่ได้กลิ่นหรือไง? บางครั้งแค่ไม่พูด เธอไม่ อยากให้เขารู้แล้วเป็นห่วง เขาจึงทำเป็นไม่รู้ เพราะเขารู้ว่ามีฉัน อยู่ที่นี่ เธอต้องมาหาฉันก่อนอยู่แล้ว ถ้าไม่เชื่อเธอกลับไปดูสิ บุริ ศร์ของเธอจะต้องตื่นแล้วแน่นอน ทหารกองกำลังพิเศษคนหนึ่ง ถ้าแม้แต่ไม่สังเกตเห็นว่าคนข้างกายอยู่หรือไป ก็คงไม่สามารถ เรียกว่าทหารกองกำลังพิเศษได้

มิลินพูดจบก็หันตัวเดินเข้าห้อง
บรมนอึ้งไปเล็กน้อย ในสมองมีแต่คำพูดเมื่อสักครู่ของมิลิน

เธอไม่ค่อยเชื่อจึงหันตัวเดินออกไปข้างนอก เมื่อใกล้จะถึง ประตูก็รีบแอบอย่างรวดเร็ว และมองจากซอกประตูออกไปข้าง นอก

เป็นไปตามคาด บริศ กำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังคุยอะไรกับคน ขับรถอยู่ สีหน้าและแววตาไม่เหมือนคนที่เพิ่งจะตื่นนอนเลยสัก

ไอ้ผู้ชายเจ้าเล่ห์

แต่กลับทําให้เธออัดอั้นตันใจจนอยากจะร้องไห้

เขาโปรดปรานเธอ รักเธอ แต่ก็ให้ความเคารพและอิสระต่อ เธออย่างเต็มที่ ขอเพียงแค่ตนเองอยากทำอะไร เขาก็จะคอย สนับสนุนอยู่เงียบ ๆ ผู้ชายแบบนี้จะให้เธอตัดใจได้อย่างไร?

มุมปากของนรมนยกขึ้นเบา ๆ เมื่อหันตัวกลับไปจังหวะฝีเท้ามี ความอ่อนช้อยมาก

เธอไปที่ห้องของมิลิน

มิลินเตรียมของเรียบร้อยแล้ว

“ถอดเสื้อผ้าออก

มิลินมักจะนิ่งเฉยเสมอ ดูเหมือนนรมนจะไม่เคยเห็นเธอยิ้มมา

ก่อน

จู่ ๆ ก็นึกถึงตัวตนอีกอย่างของมิลินขึ้นมา หลังจากนรมนถอดเสื้อออกก็นอนคว่ำาไปบนเตียง และเอ่ยถามเสียงเบาว่า “มิลิน เธอกับคุณป้าของฉันนงลักษณ์มีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร?

มิลินชะงักไปเล็กน้อย แววตาปรากฏแสงสว่างขึ้นมาแวบหนึ่ง และหายไป

“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่

“อย่าปิดบังเลย กานต์ของพวกเราตรวจสอบเธอจนรู้แน่ชัด แล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าพวกเขาจะวางใจให้คนของเธอเข้ามา ช่วยพวกเราได้อย่างไร? ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่านงลักษณ์เป็นคุณป้า ของฉันหรือเปล่า แต่ถ้าหล่อนคือแม่แท้ ๆ ของราเชน ก็น่าจะพอ เดาได้ เธอวางใจเถอะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อคนที่มีอำนาจอย่างเธอ เพื่อราเชน ในเมื่อตอนแรกแม่ของเขาไม่ยกอำนาจขอ HG ให้ แก่เขา นั่นก็ต้องมีเจตนาอย่างอื่นแน่นอน ฉันแค่อยากรู้เรื่องบาง อย่างเกี่ยวกับนงลักษณ์คุณป้าของฉัน

เสียงของนรมนเบามาก แต่มิลินกลับได้ยิน

เธอทายาให้นรมนอย่างเบามือ จากนั้นจึงใช้เสียงที่ได้ยินแค่ เพียงสองคนกล่าวว่า “เรื่องนี้คุณนายจะอธิบายให้เธอฟังเอง

“คุณนาย? ”

นรมนหันหน้ากลับมาทันที ร่างกายท่อนบนยืดออกโดยตรง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความแปลกใจ

“คุณป้าของฉันยังมีชีวิตอยู่เหรอ ราเชนรู้ไหม ? ทำไมเขาถึง พูดว่าแม่ของเขาตายไปแล้ว? ”
“เรื่องนี้เป็นความลับ เดี๋ยวคุณนายจะเล่าให้เธอฟังเอง ส่วน เรื่องขององค์ชายรอง เธอไม่ต้องกังวล ถึงแม้ตอนนี้เขาจะดู เหมือนเป็นฝ่ายถูกกระทำมาก ถูกองค์ชายสามหยุดยั้ง แต่ไม่ เป็นอันตรายต่อความปลอดภัยส่วนบุคคลแน่นอน คุณนาย ปกป้องเขาเสมอ”

เสียงของมิลินเบามาก แต่คำพูดที่ออกมากลับทำให้นรมน กลุ้มใจ

หรือนี่คือการต่อสู้ในพระราชสำนัก

แกล้งตาย?

อยากดูละครทีวีจริง ๆ

แต่ในเมื่อมิลินพูดแบบนี้ งั้นเธอจึงไม่ถามแล้ว เดี๋ยวเมื่อได้เจอ

ก็จะรู้เอง

“คุณนายของเธอจะมาพบกับฉันเมื่อไหร่?

นโมนคว่ำหน้าลงไปใหม่

มิลินแปลกใจที่อยู่ ๆ นรมนก็เปลี่ยนหัวข้อ เพียงแต่นึกขึ้นได้ ว่าเธอคือนรมน จึงออกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ได้ “เธอกับประธานบุรี ศร์ไม่ได้วางแผนจะไปประเทศ F หรือไง? ถึงตอนนั้นเดี๋ยวก็ได้ เจอเองแหละ”

“ยังไม่รีบไปตอนนี้ รอผ่านปีใหม่ไปก่อน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของ บริศร์ ฉันจะถือโอกาสออกไปเที่ยวกับเขาสักหน่อย หลังจาก กลับมาก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว ถึงตอนนั้นฉันยังต้องฉลองปีใหม่กับคุณตา หลังจากผ่านปีใหม่ไปเจตต์อาจจะมีงานแต่งงาน รอ จัดการเรื่องทางฝั่งนี้ให้เสร็จเรียบร้อย ฉันถึงจะสามารถไป ประเทศ F กับบริศ ได้

นรมนพูดเช่นนี้ รู้สึกว่าธุระไม่น้อยเลยจริง ๆ

มิลินกลับกล่าวเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบ คุณนายรอ มาได้ตั้งหลายปี นี่ก็อีกแค่เดือนสองเดือนเอง เพียงแต่คุณนาย อยากเจอคุณท่านตนวร เมื่อมีเวลาเธอช่วยเป็นคนกลางให้ หน่อย”

“ไม่ได้หรอก ฉันยังไม่ได้ตรวจสอบยืนยันตัวตนของคุณนาย เธอเลย อยู่ดี ๆ จะแนะนำให้คุณตาของฉันตามใจชอบได้ อย่างไร? คุณตาของฉันเอาแต่พะวงในใจอยู่ตลอดเวลาจากการ หายสาบสูญไปของคุณป้า ถ้าตอนนี้รู้ว่าคุณป้ายังมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่าจะต้องตื่นเต้นมาก และจะส่งผลกระทบต่อความ สามารถในการตัดสินของคุณตาฉันด้วย ดังนั้นรอก่อนเถอะ ตั้ง หลายปียังรอได้ นี่แค่เดือนสองเดือนเอง เธอว่าจริงไหม? ”

ถึงแม้นรมนจะยิ้ม แต่ความรอบคอบในแววตายังทำให้มีล นพอใจมาก

ดูเหมือนเธอจะสงบสติอารมณ์และเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมื่อ

ก่อนจริง ๆ

มิลินพยักหน้า

หลังจากทั้งสองคนทายาเสร็จอย่างรวดเร็ว นรมนสวมชุดนอนและเดินออกไปทันที
บุรีศร์ยังคงแกล้งหลับ

ผู้ชายโง่คนนี้ถ้าเธอไม่พูดก็จะไม่เข้ามาใช่ไหม?

ในรถข้างนอกร้อนมาก!

เขาก็ยังอดทนไหว

นรมนายหน้าถอนหายใจ บางครั้งก็รู้สึกว่าบุริศร์ดื้อรั้น

เธออดนึกถึงสมัยขึ้นมาไม่ได้ รมัยคนนั้นก็ชอบบริศ เพราะแบบนี้หรือเปล่านะ?

ผู้ชายคนนี้ดึงดูดผู้คนจริง ๆ

หาผ้าคลุมศีรษะคลุมใบหน้าให้เขาได้ไหม? ผู้หญิงมากมาย จะได้ไม่ต้องกระโจนเข้าใส่อย่างไม่ขาดสายแบบนี้

นรมนรู้สึกจนปัญญาสุดๆ

เธอก้าวเร็ว ๆ ออกไป เคาะประตูรถโดยตรง และพูดอย่าง อ่อนแอ “บุริศร์ ฉันเจ็บ

บริศร์ลืมตาขึ้นมาทันที แววตามีความเป็นห่วง

“ยังไม่ไปหาหมอเหรอ? มิลินทำอะไรอยู่?

ในขณะที่พูดเขาเปิดประตูรถเดินออกมาทันที

แววตาที่นรมนมองเขาเปลี่ยนไป

บริศ สังเกตได้ทันทีว่าตนเองถูกนรมนหลอก เขาถูจมูกอย่างช่วยไม่ได้

ทําอะไรไม่ได้ เขาเป็นห่วงนรมนมากเกินไป ในตอนนี้จึงไม่ได้ คิดอย่างอื่น

“แกล้งทำ แกล้งทำต่อไปสิ ทำไมไม่แกล้งทำแล้วล่ะ? “ถูกคุณภรรยาจับได้แล้ว แกล้งทำต่อไปก็คงไม่เหมือน

คําพูดของบริศ ทําให้นรมนส่งเสียงเหอะออกมา

“จริงเหรอ งั้นคุณบอกมาว่าจะชดใช้ฉันอย่างไร

“คุณพูดมาได้เลย คุณพูดอย่างไรผมก็จะทำอย่างนั้น

บริศ มองนรมนอย่างเอาใจ สองมือโอบรอบเอวของเธอเบา

นรมนตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา ยิ้มอย่างเหลี่ยมจัด

“ดูเหมือนฉันจะพูดต่อหน้าชัยณรงค์ไปแล้วนะ คุณยังติดค้าง การสารภาพกับฉันอยู่ครั้งหนึ่ง

“อย่าเลย”

สีหน้าของบริศร์แข็งทื่อทันที

ให้เขาสวมชุดผู้หญิงยืนสารภาพกับเธอตรงนี้เนี่ยนะ?

ฆ่าเขาเถอะ

กองกำลังทหารที่นี่มีคนมากมายเคยเป็นเพื่อนร่วมรบของเขา มาก่อน และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาการของเขา ให้พวกเขาเห็นตนเองสวมชุดผู้หญิงสารภาพรักกับนรมน วีรบุรุษที่มีชื่อเสียงบน โลกนี้จะไม่พังทลายได้อย่างไรกัน?

นรมนกลับไม่ยอม

“อะไรกัน? คุณคิดจะเบี้ยวเหรอ?

“เปล่านะ แต่ทำไมพวกเราไม่รอกลับไปก่อนล่ะ?

บริศพยายามต่อสู้เพื่อผลประโยชน์สุดท้ายของตนเองอย่าง

นรมนกลับส่ายหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่! ฉันอยากให้ คุณทำที่นี่ คุณจะเล่นแง่ไปทำไม? ตอนนั้นคุณเป็นคนพูดเอง และที่นี่คือแอฟริกาใต้ ไม่มีคนรู้ว่าคุณคือประธานบริศร์แห่งบริ ษัทฮัวยูกรุ๊ปจํากัด คุณจะกลัวขายหน้าทำไม? ”

บริศ กลุ้มใจอยากตาย

ที่นี่ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือประธานของบริษัทฮัวถูกรุ๊ปจำกัด แต่มี คนมากมายรู้จักเขาในฐานะท่านหัวหน้าบริศร์โอเคไหม?

น่าขายหน้าจริง ๆ !

ได้โปรดคุณภรรยาปล่อยไปเถอะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ