บทที่ 1066 ยัยโง่นี่

“เกิดอะไรขึ้น?”

คุณท่านตนวรเห็นนรมนทำหน้ากังวล ก็ถามขึ้นหนึ่งประโยค อย่างอดไม่ได้

“ไม่มีอะไรค่ะ คุณตา ตุลยา ให้คุณจัดการนะคะ ฉันรีบกลับไป ก่อน”

“ฉันจะให้โดษินไปกับเธอ

“โอเคค่ะ”

ครั้งนี้ นรมนไม่ได้ปฏิเสธ

ทั้งสองคนกลับมาที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กอย่าง รวดเร็ว ด้านในเงียบสงบ นภดลไม่อยู่ แต่นรมนกลับรู้สึกมีบาง อย่างผิดปกติ

“คุณหนู คุณอย่าลงรถ ผมจะลงไปดูก่อน

ขณะที่โตบินพูดก็จะลงรถ แต่นรมนห้ามเอาไว้

อย่าลงไป ที่นี่เงียบสงบเกินไป สถานที่เงียบสงบทำให้ไม่ ค่อยสบายใจ โต น อย่าจอดรถ ขับตรงไปข้างหน้า

สีหน้านรมนหนักอึ้งเล็กน้อย

ถึงโตษินไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร แต่ก็ยังเชื่อฟังเพิ่มเกียร์รถ ผ่านประตูทางเข้าคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่พวกเขากำลังจะออกไปจากประตูทางเข้าคฤหาสน์หลัง เก่า ตรงหน้าจู่ๆ ก็มีสิ่งกีดขวางปรากฏขึ้น

“โต น ถอยหลัง”

นรมนกังวลขึ้นมาทันที

ดูเหมือนชาวตายไปแล้ว ยังมีพวกกากเดนรอเธออยู่ที่นี่

ข้างหลังชาวยังมีคนอยู่จริงๆ อย่างที่คิดไว้

เมื่อโตบินเหยียบเกียร์ถอยหลัง ด้านหลังก็มีรถจี๊ปสี่ห้าคันโผล่ มาจากไหนก็ไม่รู้ปิดกั้นเส้นทางด้านหลังพวกเขาทันที

“คุณหนู เราโดนซุ่มโจมตี

คิ้วโดนขมวดแน่นขึ้นมา

นรมนเป็นคนสำคัญของคุณท่านตนวร ห้ามให้เธอเกิด อุบัติเหตุเด็ดขาด

“คุณหนู ผมจะขับรถล่อพวกมัน คุณวิ่งเข้าไปห้างในนะครับ”

ข้อเสนอของโตษินถูกนรมนปฏิเสธทันที

“ไม่จําเป็น นภดลไม่อยู่ ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน ตอนนี้ข้างใน มีจัดคนเตรียมไว้รอฉันเข้าไปอยู่ ฉันเข้าไปข้างในก็เหมือนจับ เต่าในไห อยู่ในอ้อมแขนพวกมัน

“งั้นทํายังไงดีครับ?”
โดบินค่อนข้างกังวล

มุมปากนรมนยกขึ้นเล็กน้อยด้วยความขมขื่น

“ฉันไม่เคยอยากใช้ชีวิตแบบนี้เลยจริงๆ แต่โดนบังคับให้ กลายเป็นแบบนี้ ฉันยังมีสามีและลูกชายต้องช่วยชีวิต ดังนั้นไม่มี ทางเลือก สู้สุดชีวิตกันเถอะ โตน ตัวนายมีปืนใช่ไหม?

คำพูดนมันทำให้โตบินตกตะลึงเล็กน้อย

เขาคือผู้รักษาความปลอดภัยของคุณท่านตนวร แน่นอนว่ามี ปืนติดตัว แต่นรมนถามแบบนี้ทำไม?

“คุณหนู คุณ……”

“เอาปืนให้ฉันกระบอกหนึ่ง ฉันรู้นายมีนิสัยพกปืนสอง กระบอก”

โตษินลังเลสักพัก แต่ก็ยังให้ปืนหนึ่งกระบอกกับนรมน

นรมนยิงปืนไปด้านนอกทันที

เสียงปืนคมชัดทำให้ทั้งเมืองชลธีตื่นตระหนกตกใจทันที

วันนี้คนในเมืองชลธีกลัวจนตัวสั่น เรื่องที่ชาวจี้รถทหารเพิ่งจบ ลงได้ไม่นาน ทางด้านคฤหาสน์ตระกูลโตเล็กก็มีเสียงปืนอีก แน่นอนว่าดึงดูดความสนใจบุคคลที่เกี่ยวข้อง

“รีบไปดูเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น

ตำรวจส่งกองกำลังออกไปทันที
เมื่อธรณีรู้ว่าชาวี รถทหารก็สงสัยเล็กน้อย เขาได้ยินมาว่า บริษัทของตระกูลโตเล็ก ให้พนักงานลางานล่วงหน้า ไม่ค่อยไว้ วางใจ จึงรีบรวบรวมคนบางส่วนของตัวเองไปที่คฤหาสน์หลัง เก่าตระกูลโตเล็ก แค่ไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงปืนดังขึ้นที่คฤหาสน์ หลังเก่าตระกูลโตเล็ก

“เร็ว รีบไปเร็วเข้า!”

คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเข้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เสียงปืนครั้งนี้ของนรมนกล่าวได้ว่าเป็นการเตือนกองกำลัง ทั้งหมด

คนผู้ซ่อนตัวในความมืดทุบพวงมาลัยอย่างรุนแรง กล่าว อย่างโหดเหี้ยมว่า “รวดเร็วฉับพลัน เสียงปืนจะทำให้ทุกคนมา รวมตัวกันที่นี่ ถึงตอนนั้นต้องการฆ่านรมนมันก็ยากเหมือนปืนขึ้น ฟ้า ผ่านรมนไม่ได้ เรากลับไปที่กล้าณรงค์ก็จะไม่ให้อภัยพวก เรา”

“แต่พี่เห็น นรมนอยู่ในรถ ไม่รู้ตำแหน่งที่ละเอียด เราก็ทำ อะไรไม่ได้นะ”

ลูกน้องทำหน้าตาลำบากใจ

พี่เห็นพูดอย่างโหดเหี้ยม “ทั้งหมด โจมตีรถทหารคนนั้น ใน เมื่อส่งเสียงดังออกไปแล้ว ก็ไม่ต้องกลัวมันจะดังขึ้นอีก แจ้งนัก แม่นปืน ถ้านรมนมันโผล่หัวออกมา ก็ยิงมันให้ตายนัดเดียว”

“ครับ”
นรมนรู้ว่าเสียงปืนของตัวเองจะทําให้ตัวเองรอดได้ แต่ตอนนี้ ยังต้องพึ่งตัวเอง

เธอมองโต น พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันยิงปืนเดือนอีกฝ่ายแล้ว เป็นไปได้ว่าอาจจะทำให้พวกมันเหมือนสุนัขจนตรอก โต น หมอบตัวลงมา ถ้าฉันไม่ได้สั่งห้ามออกมา ห้ามเงยหน้าด้วย

“คุณหนู หน้าที่ผมคือปกป้องคุณนะ”

“ฟังฉัน คุณตาฉันแก่มากแล้ว นายอยู่กับเขามาตั้งหลายปี ถึง จะเป็นเจ้านายและคนรับใช้แต่ก็เป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย ฉัน ไม่สามารถทำให้คุณตาที่แก่ป่านนี้แล้วยังต้องทนทุกข์จากการ สูญเสียพี่น้องไป นายต้องสบายดี

นโมนเพิ่งพูดจบ ด้านนอกจู่ๆ ก็มีเสียงปืนรุนแรงดังขึ้น

“หมอบลง!”

เธอกดศีรษะโตษินลง ตัวเองก็รีบซ่อนใต้เบาะรถอย่างรวดเร็ว เสียงปืนโจมตีเข้ามาเหมือนเม็ดฝน

เธอต้องการถอยตัวออกมาจากสภาพแวดล้อมเช่นนี้ รู้สึกมัน ยากไปหน่อย

ทําอย่างไรดี?

หัวสมองนรมนค่อนข้างสับสนวุ่นวาย

เสียงปืนยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ผู้สนับสนุนเหล่านั้นถึงจะรีบมา แค่ไหนก็ต้องใช้เวลา เธอต้องช่วยเหลือตัวเอง
นรมนมองโต น ในดวงตาเธอมีความรู้สึกเด็ดเดี่ยวเล็กน้อย ห้ามให้โตบินเกิดอุบัติเหตุเด็ดขาด นรมนรู้ ถ้าตัวเองอยู่กับโตบิน โดบินก็ไม่มีโอกาสหนีรอด เธอกัดปาก เปิดประตูรถทันที กลิ้งบนพื้นแล้ววิ่งออกไป

“คุณหนู”

โตษินตะโกนออกไปด้วยความอกสั่นขวัญหาย พบว่าเมื่อนร มนวิ่งออกไป กระสุนนับไม่ถ้วนก็พุ่งตรงไปที่เธอ

สถานการณ์แบบนี้ นรมนถูกทำร้ายจนกลายเป็นตะแกรงก็เป็น ไปได้

เขากังวลอย่างมาก แต่ไม่สามารถแยกตัวออกไปได้ นรมนสัมผัสประสบการณ์ที่เรียกว่าห่ากระสุนปืนอย่างลึกซึ้ง

กระสุนเฉียดด้านข้างของเธอ หลังจากเธอออกมา ยังไม่ทันได้ ทำอะไรก็ได้ยินเสียงดัง หม้อใหญ่ใบหนึ่งก็โยนมาจากที่ไหน ไม่รู้ปิดกั้นตัวเธอไว้อย่างมั่นคง

กระสุนทะลุทะลวงมาก แต่หม้อใบนี้ให้เวลากับนรมน เธอยังไม่ทันตอบสนอง ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยหนึ่งดังขึ้น

“นรมน ทางนี้”

“พี่สะใภ้?”

นรมนไม่คิดเลยว่าจะเจอขวัญตาที่นี่
“รีบมาเร็ว”

ขวัญตารีบวิ่งออกไปจับนรมนไว้ แล้วลากเธอไป

และในเวลาเดียวกัน หม้อขนาดใหญ่นั้นเกิดเสียงแตกเป็น เสี่ยงๆ รูกระสุนบนนั้นเกือบทำให้หม้อใหญ่ถูกตีจนกลายเป็น ตะแกรง

นรมนหวาดกลัวในภายหลัง

ขวัญตาถอดชุดกันกระสุนบนร่างกายออกทันที แล้วคลุมตัวนา

มนโดยตรง

“รับสวม”

นรมนตกตะลึงเล็กน้อย แล้วรีบปฏิเสธ

“ไม่ ฉันเอาไม่ได้ คุณคือพี่สะใภ้ของฉัน ต้องแต่งงานกับเจตต์ นะคะ”

“พูดอะไรโง่ๆ งานแต่งมันก็แค่พิธีการหนึ่ง ตามกฎหมายเรา เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ฉันจะเห็นเธอเป็นอันตราย โดยไม่ สนใจได้ยังไง? รีบสวมมันซะ เป้าหมายของพวกมันคือเธอ ฉัน ปลอดภัยอยู่บ้าง”

ขวัญตาเอาเสื้อกันกระสุนคลุมตัวเธอทันทีโดยไม่ให้นมน

ปฏิเสธ

ดวงตานรมนมีความอบอุ่นเล็กน้อย

“พี่สะใภ้ ฉัน…..”
“เวลานี้แล้วไม่ต้องพูดอะไรไร้เหตุผล ตระกูลปวนะฤทธิ์ของเรา ห่างจากเธอที่นี่ใกล้สุด ฉันกลับบ้านมาเอาของพอดี ฉันเห็นคน ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาถึงแล้ว แต่เราซ่อนอยู่ที่นี่แป๊บหนึ่งก็ จะปลอดภัยแล้ว

ขวัญตาจับมือนรมนไว้แน่น กลัวเธอจะวิ่งออกไปหาความตาย อีกครั้ง

ฉากเมื่อครู่นี้นั้นทำให้เธอตกใจกลัวแทบตาย

นรมนจะเชื่อคำพูดเหลวไหลที่ขวัญตากลับมาเอาของได้

อย่างไร?

ขวัญตารู้เรื่องชาวี คาดว่าเตรียมการสนับสนุนกับอุบัติเหตุไว้ นานแล้วล่ะมั้ง

ดวงตานรมนอบอุ่นเล็กน้อย

เจตต์ สามีภรรยาคู่นี้ จะให้เธอติดหนี้พวกเขาเท่าไรกัน? เธอจะชดใช้มันหมดได้อย่างไร?

และในขณะนี้ คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็มาถึงในที่สุด

“จับตัวเป็นๆ ให้ฉัน ฉันอยากรู้ว่าใครมันต้องการทำร้ายคน ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา”

ธรณีโกรธแล้ว

นรมนเห็นเขามา ก็โล่งใจอย่างช่วยไม่ได้ แต่ภายใต้การหักเห ของแสง เธอเหมือนเห็นจุดสะท้อนหนึ่ง
“นักแม่นปืนเหรอ?”

นรมนกังวลใจเล็กน้อย ตะโกนออกไปทันที

“อาธรณี ระวังนักแม่นปืน!”

เพิ่งพูดคำนี้ออกไป เกิดเสียงกระสุนหวีดหวิว ยิงตรงไปที่ซ่อน

ตัวของเธอ

“ระวัง!”

ขวัญตาผลักนรมนออกทันที

นรมนจะมองดูขวัญตาเกิดอุบัติเหตุโดยทำอะไรไม่ถูกได้ อย่างไร?

เธอโยนสิ่งที่อยู่ข้างมือออกไป

เกิดเสียง “ปัง” กระสุนยิงโดนปืนพก ชะลอความเร็วในการ โจมตี นรมนฉวยโอกาสนี้เตะขวัญตา

กระสุนบินจากบนศีรษะพวกเธอไปอย่างอันตราย

ขวัญตาตกใจกลัวจนทั้งร่างมึนงงไปหมด

นรมนรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว กอดขวัญตาไว้ในอ้อมแขน

“พี่สะใภ้ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ม-ไม่เป็นอะไร”

ขวัญตาส่ายหน้า แต่ร่างกายค่อนข้างสั่นสะท้าน
เมื่อครู่นี้เฉียดความตายขนาดนั้น เธอตกใจแทบแย่จริงๆ

นรมนกอดเธอแน่น ในใจก็รู้สึกผิดอย่างมาก ธรณีก็ไม่ใช่นักบุญ ขณะที่อีกฝ่ายยิงปืนออกมาก็เจอตำแหน่ง ที่ซ่อนของอีกฝ่าย จึงฆ่านักแม่นปืนทันที

คนของตำรวจก็มาถึงแล้วเช่นกัน

ในชั่วขณะหนึ่ง ประตูทางเข้าของคฤหาสน์ตระกูลโตเล็ก วุ่นวายอย่างยิ่ง

นรมน ให้โตนอยู่จัดการเรื่องที่นี่ ส่วนตัวเองไปส่งขวัญตา กลับตระกูลปวนะฤทธิ์

คุณท่านขันธ์ชัยไม่อยู่ ซึ่งหมายความว่าทั้งหมดนี้ล้วนเป็น ความคิดของขวัญตา

นรมนไม่รู้ว่าจะพูดความรู้สึกตัวเองในปัจจุบันอย่างไร นอกจากซาบซึ้ง ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวในภายหลังนิดหน่อย “พี่สะใภ้ ต่อไปห้ามทำเรื่องอันตรายแบบนี้แล้วนะคะ รู้ไหม?”

คำพูดนรมนทำให้ขวัญตาพยักหน้า รู้สึกว่าตัวเองโอ้อวดทันที จีบรีบพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เฮ้ ฉันไม่เป็นอะไร เธอไปทำธุระของเธอ เถอะ”

ขณะที่พูดเธอก็ให้คนเชิญนรมนออกไป นรมนรู้ เรื่องเมื่อครู่นี้เป็นไปได้อย่างมากว่าจะทิ้งปมไว้กับขวัญตา
เธอแค่ไม่อยากให้ตนกังวลจึงให้ปล่อยให้ตนไป

นรมนคิดไตร่ตรองสักพัก ก็โทรหาเจต

“พี่ ขอโทษนะ”

นรมนกล่าวขอโทษทันที แต่กลับทำให้เจตตั้งง

“เกิดอะไรขึ้น?”

นรมนเล่าเรื่องขวัญตา

ทั้งร่างเจต ตกตะลึง

เขาถือโทรศัพท์โดยไม่สามารถพูดได้เป็นเวลานานมาก

ผู้หญิง ใจกล้าสุดขีดคนนั้น รู้ตัวไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไร? แต่หลังจาก โกรธแล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่าทุกอย่างที่ขวัญตาทำไปก็ เพื่อนรมน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกค่อนข้างประทับใจ

วันนี้ถ้าไม่มีขวัญตา นรมนจะเป็นอย่างไรบ้างก็บอกไม่ได้จริงๆ

ยัยโง่นี่นะ!

บนโลกใบนี้มีผู้หญิงโง่แบบนี้ได้อย่างไร?

ทั้งๆ ที่รู้ว่าในใจเขาเป็นห่วงนรมน ทั้งๆ ที่ระหว่างพวกเธออาจ จะเป็นความสัมพันธ์แบบคู่แข่งเรื่องความรัก ยัยโง่นี่ยังเกือบ เสี่ยงชีวิตเพื่อคู่แข่งเรื่องความรักอีกเหรอ

เธออยากให้เจตต์อย่างเขาใช้ชีวิตอย่างรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ใช่ไหม?
ดวงตาเจตต์เปียกชื้นแล้ว

ภรรยาที่ดีแบบนี้ ถ้าเขาทรยศ คาดว่าเป็นความโหดเหี้ยม ทำลายธรรมชาติซึ่งไม่อาจทนได้

เจตต์พูดเสียงทุ้ม “เธอไปทำธุระของเธอเถอะ พี่สะใภ้ของเธอ ฉันจะปลอบเอง”

นรมนฟังออกถึงมิตรภาพที่เจตต์มีต่อขวัญตาในน้ำเสียงของ เขา จึงวางใจอย่างช่วยไม่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ