บทที่ 1029 ฉันจะนอน

“ยอม คุณจะว่ายังไงก็ดีหมด วันมะรืนนี้มาที่Anonaของฉัน พวกเรามาเลี้ยงฉลองกันหน่อย ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเจอพี่สะใภ้ รอง ตอนนี้พี่สะใภ้บอกแล้วว่าให้หาเวลามารวมตัวสนุกสนานกัน หน่อย?”

คำพูดของป้องทำให้บริศพยักหน้า

“ได้”

หลังจากวางสาย เขานึกถึงเรื่องที่นรมนไปเยี่ยมสะใภ้ใหญ่ งามสุดาด้วยตัวเองเพราะเรื่องของกมล

ห้าปีก่อนเขาไม่ชัดเจนในใจของตัวเอง จึงไม่แนะนำให้พี่น้อง รู้จักกับนรมน ตอนนี้เขาผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย ก็ถึงเวลาที่ ต้องพานรมนไปเจอพวกเขาแล้ว

บริศร์วางโทรศัพท์ไว้ข้างเตียงและไปอาบน้ำ จากนั้นกลับมาที่ เตียง

คิดถึงว่าพรุ่งนี้ก็ต้องผ่าตัดแล้ว ทำกิจกรรมบนเตียงไม่ได้อีก ครึ่งเดือน บุริศร์จูบนรมนอีกครั้ง

นรมนนอนคว่ำและรู้สึกไม่สบายตัว เดิมที่อยากจะพลิกตัว เปลี่ยนท่านอน แต่คิดไม่ถึงว่าจะโดนบุริศร์จูบปากปิดไว้
นรมนผลักแต่ก็สู้ความแข็งแรงของบุริศร์ไม่ได้

กิจกรรมบนเตียงรอบใหม่เริ่มขึ้นแล้ว

กระทั่งเช้าตรู่ตีสี่กว่า บุริศร์ถึงจะยอมปล่อยบรมน นรมนรู้สึกว่ากระดูกทั้งตัวแทบจะแหลกหมดแล้ว เธอมองบุริศร์อย่างคับแค้นใจและพูดว่า “กินยาอะไรเข้าไป วันนี้เหมือนคนบ้าเลย

“ได้สัมผัสคุณนานขนาดนั้น ก็คิดถึงไง

บุริศร์รู้สึกผิดนิดหน่อยแต่ไม่เสียใจ

หลังจากนรมนมองบุริศร์ด้วยความคับแค้นใจ จึงยกขาเตะเขา

ไป

“เหนื่อยจะตายแล้ว ฉันจะนอน กมลตื่นแล้วคุณทำอะไรให้เธอ กินหน่อย ยังมีเรื่องของครูอิงฟ้าคนนั้นกับเรื่องของชาว

“ฉันจัดการเอง เรื่องที่เหลือทั้งหมดให้ฉันจัดการเอง คุณแค่ พักผ่อนก็พอแล้ว อีกอย่าง คุณอยากไปพักผ่อนที่ไหน?”

บุริศร์จำได้อย่างชัดเจน ตอนที่นรมนไปเยี่ยมในคุก เคยบอก ว่ารอให้เรื่องพวกนี้สิ้นสุดเธออยากจะออกไปเที่ยวกับเขา

นรมนงัวเงียจนจะหลับแล้ว เมื่อได้ยินบุริศร์พูดอย่างนี้ จึงพูด ออกมาว่า”ขอแค่ได้อยู่กับคุณ ไปที่ไหนก็ได้”

บริศร์ยิ้มบางๆ
“งั้นพวกเราไปประเทศกันเถอะ”

“แล้วแต่เลย ฉันจะนอนแล้ว”

นรมนหันศีรษะไปอีกด้านและหลับไป

บริศ มองอย่างเอ็นดู

ไม่ทำให้เธอเหนื่อยจนพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว ตัวเองจะไปผ่าตัดได้ยัง ไงล่ะ?

เขาส่ายหน้า หลังจากนั้นเขาดึงผ้าห่มออกและเดินเข้าห้องไป เอาน้ำร้อนมาหนึ่งกะละมัง และใช้ผ้าเช็ดตัวอุ่นๆ เช็ดตัวให้พร มน จากนั้นเปลี่ยนชุดนอนที่สะอาดใหม่ให้เธอ และพาตัวเองไป อาบน้ำ จากนั้นไปที่ห้องหนังสือ

เขากลับมาก็ได้ยินข่าวของกมลแล้ว เมื่อเห็นวิธีการจัดการ ของนรมนแล้ว เขารู้สึกว่านรมนจัดการได้ดีมาก ตอนนี้สิ่งที่เผยอ อกมาก็ได้จัดการให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องไปจัดการแล้ว

แต่บุริศรตัดสินใจกลับไปเยี่ยมคุณท่านตนวรสักหน่อย

สุดท้ายแล้วชาวีและคิมมีช่วงเวลาที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันสั้นๆ และพวกเขามีลูกสาวชื่อตุลยาด้วยกัน

ไม่ว่าคุณท่านตนวรจะยอมรับไหม ตุลยาก็คือลูกของคิม ถ้า เขาจะแตะต้องซาวี แน่นอนว่าต้องผ่านการอนุญาตจากคุณท่าน ตนวรก่อน

ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ บุริศร์แต่งตัวให้เรียบร้อยและขับรถออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลโตเล็ก ตรงไปที่โรงพยาบาล

หลังจากที่คมทิพย์ไปเยี่ยมคุณลุงนารชิป ก็หลับมาหลับอยู่ที่ ข้างเตียงของพฤกษ์

เมื่อบริศร์มา ในห้องมีกลิ่นแปลกๆ เขารีบเอามือปิดจมูกทันที

“คุณคิดจะใช้เทียนหอมชนิดนี้ช่วยในการนอนหลับของคน ทิพย์อีกนานเท่าไหร่? คุณไม่กลัวว่าถ้าเธอดมกลิ่นมากไปจะไม่ดี ต่อร่างกายหรือไง?

น้ำเสียงบริศ หนักแน่นเล็กน้อย

พฤกษ์ที่เดิมทีนอนอยู่บนเตียงได้ยินเสียงของบุริศร์จึงลุกขึ้น นั่ง ร่องรอยความเจ็บปวดอยู่ในสายตา

“ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมากะทันหัน ตอนนั้นคุณนายพาเธอ ไปดูแลที่เมือง B ฉันคิดว่าเธอจะไม่กลับมาอีกนาน

พฤกษ์เปิดผ้าห่มและลงจากเตียง และคุ้มคมทิพย์ขึ้น วางลง บนเตียงและห่มผ้า ปรับอุณหภูมิในห้องพักผู้ป่วย จากนั้นจึงพูด กับบริศร์ว่า “พวกเราไปคุยกันด้านนอก?”

“อืม”

บุริศร์หมุนตัวและเดินออกมา

พวกเขาทั้งสองไปที่ดาดฟ้า

บุริศร์ยื่นบุหรี่ให้พฤกษ์หนึ่งม้วน พฤกษ์จุดบุหรี่และสูบเข้าไปหนึ่งครั้ง จากนั้นไปออกมาทันที
“เลิกแล้ว?”

“เปล่า ช่วงนี้สูบค่อนข้างน้อย

พฤกษ์ปรับตัวอยู่สักพักหลังจากนั้นจึงเริ่มสูบใหม่ จากนั้นจึง หยิบUSBออกมาจากกระเป๋าเสื้อและส่งให้บริศร์

“ทั้งหมดนี้เป็นหลักฐานการทำผิดกฎหมายของกล้าณรงค์ รวมถึงบันทึกประวัติการฟอกเงินของบริษัท นอกจากนี้ยังมีข้อมูล เกี่ยวกับการซื้อพยานคดีฆาตกรรมในต่างประเทศด้วย อีกเรื่อง หนึ่งช่วงนี้ฉันลอบเข้าไปภายในบริษัทกล้าณรงค์ พบว่าข้าราช หลายคนมีความสัมพันธ์กับกล้าณรงค์ ยังคนในกองทัพด้วย รายชื่ออยู่ในนี้ทั้งหมด

คําพูดของพฤกษ์บุริศร์ไม่แปลกใจเลยแม้แต่นิด

เชษฐ์โดนจับ กล้าณรงค์สามารถยืนอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว ว่า กันว่าบริษัทได้ชะล้างความผิดให้บริษัทใสสะอาดนานแล้ว แต่ เป็นไปไม่ได้ที่จะทำได้จนถึงขนาดไม่เหลือร่องรอยไว้

ตำรวจตะลึงที่หาอะไรที่เกี่ยวข้องกับกล้าณรงค์ไม่เจอเลย เรื่องนี้ทำให้บริศร์รู้สึกสงสัยขึ้นมา

ดังนั้นตอนนั้นเขาจึงอยากจะหาโอกาสส่งคนเข้าไปภายใน บริษัทกล้าณรงค์เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้

เรื่องนี้อันตรายมากอย่างยิ่ง คนที่ลอบเข้าไปภายในต้องมี ฝีมือ และต้องใช้มันสมองของคนคนนั้นด้วย และพฤกษ์เป็นตัว เลือกที่ดีที่สุด
ตอนนั้นบุริศรเคยลังเล ในเมื่อบุริศร์เป็นแฟนของคมทิพย์ แต่ พฤกษ์กลับอาสาทำเอง จะปฏิบัติภารกิจนี้ให้ได้ จนทำให้บริศร์ ปฏิเสธไม่ได้

และตัวพฤกษ์เองก็มียศทางทหารอยู่

ตอนนั้นเพื่อปกป้องกระดาษพิมพ์เขียวแผ่นนั้น บุริศร์และ พฤกษ์เปลี่ยนอาชีพในเวลาเดียวกัน แต่ความจริงแล้วข้อมูลใน เขตทหารของเขาเป็นความลับ

มองยูเอสบีที่อยู่ในมือ บุริศร์พูดเสียงเบาว่า “อยากกลับ กองทัพไหม?”

พฤกษ์ตกใจไปชั่วครู่

“หัวหน้าอยากให้คุณกลับไป?”

วิธีการแรกของพฤกษ์เปลี่ยนไปแล้ว

บริศ มองเขา ในสายตาเขายังคงมีความรักต่อเขตทหารอยู่

เขาพูดเบาๆ ว่า“คุณไม่ต้องคิดถึงฉัน ตัวเองคิดให้ดีๆ ถ้า อยากกลับไป เอกสารชุดนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเบิกทางกลับ ฉันคุยกับพี่ใหญ่ไว้ให้ ให้คุณมาแทนตำแหน่งของฉัน เลื่อนยศ จากร้อยเอกเป็นพันตรี

พฤกษ์ได้ยินการตัดสินใจที่แน่นอนจากคำพูดของบุริศร์แล้ว

เขายิ้มและพูดว่า “ฉันตามคุณ คุณไปไหนฉันไปด้วย เป็นทหาร พ่อลูกในสนามรบ ฉันเป็นแขนเป็นขาให้คุณตั้งแต่แรก ให้ฉันอยู่ในกองทัพคนเดียวโดยไม่มีคุณก็ไม่มีความหมาย

“อย่ารีบตัดสินใจขนาดนี้ คิดให้ดีๆ กว่าจะมาถึงจุดนี้ไม่ง่าย และตอนนี้คุณก็ยังไม่แต่งงาน สารภาพกับคมทิพย์ให้ดี จากนั้น ปรึกษากัน และค่อยมาตอบฉัน”

บุริศร์ตบไหลพฤกษ์ และพูดเบาๆ ว่า “อีกสองชั่วโมงเนตราจะ มาถึงเมืองชลธีแล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย สถานะเจ้า ชายนิทราของคุณก็ควรจะตื่นได้แล้วหรือยัง?”

“อืม ฉันจัดการเอง

พฤกษ์พยักหน้า

ทั้งสองคนมองไปที่แสงยามรุ่งอรุณที่ท้องฟ้าด้านนอก และยิ้ม ออกมาอย่างอดไม่ได้ ความผิดกำลังจะผ่านไป รุ่งอรุณจะมาถึง ในไม่ช้า ในที่สุดเมืองชลธีก็สะอาดสักที”

บุริศร์พูดเบาๆ ว่า”โลภมากลาภหาย ครั้งนี้สะอาดแล้ว ครั้ง ต่อก็ยังคงเกิดขึ้นได้ ในเมื่อนี้เป็นสันดานของคน บางครั้งฉันก็ คิดถึงชีวิต ในกองทัพจริงๆ สะอาด บริสุทธิ์ คิดว่าคุณเองก็คงไม่ อยากจะจากมา ใช่ไหม?”

คำพูดของพฤกษ์ทำให้พฤกษ์ยิ้มมุมปากนิดๆ

“พวกอย่ามัวแต่หัวเราะความผิดพลาดของแต่ละฝ่ายเลย”

ทั้งสองคนหัวเราะให้กัน

“กลับเถอะ ฟ้าจะสว่างแล้ว รีบไปกลับไปดับเทียนหอมนอนหลับก่อน เปิดหน้าต่างให้ลมพัดผ่าน อีกหน่อยคมทิพย์ตื่นขึ้นมา ต้องคิดหาวิธีว่าจะทำไงที่ตัวเองจะตายอย่างไม่น่าเกลียดเกินไป

“ประธานบริศร์ ทำฉันถึงรู้สึกว่าคุณยินดีในความโชคร้ายของ

คนอื่นอยู่?”

พฤกษ์แปลกใจเล็กน้อย

บุริศร์ยิ้มและไม่พูดอะไร ตบไหล่และเดินออกมา

เขาไม่ได้กลับบ้าน แต่กลับตรงไปที่เขตทหาร

ตอนที่คริชณะรับโทรศัพท์ นาฬิกาปลุกยังไม่ดังเลย

คริชณะเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกมา

บริศร์ยืนอยู่นอกเขตทหาร มองสถานที่ที่คุ้นเคยแห่งนี้ รู้สึกใน ใจมากมาย

ถ้าไม่มีนรมน เขาจะกลับมาที่ครอบครัวแห่งนี้โดยไม่ลังเล แต่ ตอนนี้ให้เขาทิ้งลูกเมียไว้และกลับมาอีกครั้ง เขาคิดว่าตัวเองทำ แบบนั้นไม่ได้แล้ว

จะบอกว่าไม่เสียดายก็โกหก

แต่เรื่องน่าเสียดายบนโลกใบนี้มีเยอะมาก ต่างก็เทียบกับนร

มนไม่ได้

ตอนที่คริชณะเดินออกมาก็เห็น บุริศร์กำลังมองสัญลักษณ์ ของประเทศด้วยท่าทางใจลอย

นั่นคือการเคารพและปกป้องประเทศที่สูงที่สุดของกองทัพ
“อยากกลับมา?”

เสียงคริชณะดังขึ้น

บุริศร์เพิ่งจะดึงสติกลับมาได้ จัดเสื้อผ้าเล็กน้อย ขาเหยียดตรง และแสดงความเคารพตามมาตรฐานต่อคณะ

“รายงานหัวหน้า ผมมาส่งของ

“อะไร?”

คริชณะแสดงความเคารพตอบ จากนั้นรับยูเอสบีมาจากมือ

เขา

นี่คือหลักฐานและรายชื่อบุคลากรที่พฤกษ์เสี่ยงเสียชีวิตของ เข้าไปภายในบริษัทกล้าณรงค์ ไม่ว่าพฤกษ์จะกลับมาไหม ฉันก็ ต้องให้เครดิตเขา

คำพูดของบุริศร์ทำให้คริชณะเข้าใจทันที

“ดังนั้นอุบัติเหตุรถยนต์เป็นเรื่องโกหก?”

“ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องโกหก เพราะกล้าณรงค์จ้างคนให้มาชน พฤกษ์จริงๆ แต่ตามสามารถของเขาต้องหลบได้แน่นอนอยู่แล้ว ก็แค่แผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น”

บริศ อธิบาย

คริชณะถามเสียงเบา”งั้นเกิดอะไรขึ้นคนขับรถที่ข้างบ้านแฟน ของเขา?”

“จอชหาคนมาซื้อตัวเขา หลังจากเกิดเรื่องเขาตกใจมาก ต่อมาพฤกษ์ตามหาเขาเจอและพาเขามาดูแลไว้ เพื่อปิดเป็นความ ลับจึงไม่เคยบอก ใครมาก่อน ดังนั้นภรรยาของเขาก็ไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ถ้าหลักฐานด้านในแน่ชัดแล้ว พฤกษ์ก็ปล่อยเขากลับบ้าน ได้แล้ว และถือว่าให้ความร่วมกับกองทัพ

บริศ อธิบายที่มาที่ไป

“เดิมที่ไม่รู้ว่าคนที่ชนเป็นจอช คิดว่าเป็นกล้าณรงค์ คิดจะตาม หาเบาะแสเพื่อสูบหาความจริงทั้งหมด คิดไม่ถึงว่าจะล่อเหยื่อ ออกมาได้มากขนาดนี้ และยังมีข้าราชการระดับสูงในกองทัพอีก ด้วย”

ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนก็มักจะมีคนที่รับสินบนเพื่อปกป้องคน เหล่านั้นที่ทำผิดกฎหมาย นี่เป็นปฏิบัติการที่ดำเนินการโดย ทหารเพื่อปราบปรามผู้กระทำความผิดในของทัพ

บุริศร์และพฤกษ์มีสถานะและยศทางทหาร ปีนั้นที่เปลี่ยนสาย

อาชีพเพื่อปฏิบัติการลับทางทหาร ดังนั้นเรื่องนี้จึงมอบหมายให้

บริศร์และพฤกษ์จัดการเป็นธรรมดา

ตอนนี้ปฏิบัติการสิ้นสุด บุริศร์กลับมารายงานภารกิจ เรื่องต่อ จากนี้ส่งให้ทางการทหารจัดการต่อ

ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องในคดีนี้จะต้องถูกควบคุมและพิจารณา เป็นสองเท่า สําหรับทางด้านกล้าณรงค์เขามีวิธีรับมือ

คริชณะรู้สึกว่าUSB ในมือหนักขึ้นมาทันที

“เพื่อแกะดำพวกนี้ คุณและพฤกษ์ออกไปจากกองทัพ และซ่อนตัวอยู่สังคมมานานหลายปี จนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกคุณยินดี ที่จะกลับมาไหม”

“พี่ใหญ่ ผม…”

“อย่าเพิ่งพูด กลับไปคิดให้ดีก่อนค่อยพูด แกบอกตอนนี้ฉันก็ ไม่ฟัง กลับไปพักก่อนเถอะ วันมะรืนพวกเราค่อยมาสังสรรค์กัน

“ครับ”

บุริศร์ไม่ปฏิเสธ หลังจากพูดคุยกับคริชณะเสร็จก็ขับรถกลับ มาที่คฤหาสน์ตระกูลโตเล็ก

นรมนยังคงหลับอยู่ สถานการณ์ของกมลก็ดีมาก บริศ ตระหนักได้ทันทีว่าเวลานี้เป็นช่วงเวลาเงียบสงบ เขายินดีแลกทั้งหมดเพื่อระยะเวลาอย่างนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ