บทที่ 1352 ยังไงก็พี่ชายฉันพึ่งพาได้

“ฉวยโอกาสก่อนที่กลุ่มทหารยามอีกชุดหนึ่งจะมาถึง รีบ ค้นหารอบ ๆ ดูสักหน่อย ไม่แน่อาจจะยังอยู่ละแวกนี้ก็ได้ แล้วก็ จะไม่ให้พวกเขารู้แผนการของพวกเราไม่ได้เด็ดขาด ต้องฆ่าพวก เขาไปอย่างเงียบเชียบให้ได้”

คำพูดของธีรตาทำให้ดวงตาของนรมนเย็นลงไปหลายส่วน ชัญญาก็ยิ่งมีท่าทางเหมือนเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ได้ทุกเวลาเลย

ผู้ชายและธีรตาเร่งรีบค้นหากันขึ้นมา

ในตอนที่พวกเขาเข้ามาใกล้ถังขยะนั้น ใจของนรมนและ ชัญญาต่างก็เต้นแรงขึ้นมาจนถึงคอหอยแล้ว แต่ยังดีที่สองคนนั้นไม่ได้คิดถึงทางนี้ด้วยซ้ำ

พวกเขาค้นหาตามมุมทุกมุมของที่นี่จนทั่ว แต่ก็หาไม่เจอ พอ เห็นว่าทหารยามอีกชุดใกล้จะมาแล้ว ธีรตาก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “เดี๋ยวฉันจะเดินย้อนกลับไปตามทางเดินนี้ดูสักหน่อย ทางนี้เป็น ทางที่ผู้หญิงใช้กัน โดยเฉพาะ ไม่แน่พวกเขาอาจจะเดินตามเส้น ทางนี้ไปข้างหน้าแล้วก็ได้ องค์หญิงบอกแล้วว่า อยู่ที่นี่พวกเขา ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่และผู้คน ถ้าบุกเข้าไปตำหนักอื่นไปเรื่อยพวกเราก็ต้องบอกว่าไม่รู้จัก กับพวกเธอ แต่ว่าเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดอะไรที่ไม่ควรเกิดขึ้น ยังไงก็ต้องรีบลงมือให้รวดเร็วที่สุด”

“ได้ เดี๋ยวผมก็จะลองเดินหาตามทางเดินของผู้ชาย ไม่แน่ พวกเธออาจจะเดินตามหลังพวกเฉียงเข้าไปแล้วก็ได้

ทั้งสองคนปรึกษากันเรียบร้อยแล้วก็เริ่มแยกย้ายไปทำตาม

หน้าที่

ใจที่ตื่นเต้นอยู่ของนรมนและชัญญาถึงได้โล่งไปได้บางส่วน

“อันตรายจริง ๆ เลย ดูท่าหงส์คนนี้ได้เตรียมการไว้สองแผน เลย ฉันว่าแล้วไง ผู้หญิงที่ใช้ชีวิตอยู่ในวังนั้นจิตใจโหดเหี้ยม ไม่ใช่เธอที่เป็นคนไร้เดียงสาคนหนึ่งจะสามารถเทียบได้ เธอว่า ถ้าตั้งแต่แรกยอมกลับไปอย่างเชื่อฟังคำพูดของบุริศร์ละก็ คงจะ ไม่ต้องมาเจออันตรายแบบนี้หรอกใช่ไหม?

ชัญญารู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

หงส์อยู่ท่ามกลางวังที่ลึกลับและมีความเปลี่ยนแปลงแต่ยัง สามารถเอาตัวรอดมาได้ จะต้องไม่ใช่ผู้หญิงที่ง่าย ๆ คนหนึ่งแน่ แต่พอเห็นท่าทางที่ใสซื่อบริสุทธิ์แบบนี้ของนรมนแล้ว ปัญญาก็อดไม่ได้ที่จะ รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาเล็กน้อย

นรมนกลับยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าไม่มาเที่ยวนี้ แล้วจะไปรู้เรื่อง สนุกมากขนาดนี้ได้ยังไง

“เรื่องสนุกเหรอ? ฉันว่าเธอนี่ตกใจจนโง่ไปแล้วใช่ไหม? เรื่อง แบบนี้มันสนุกตรงไหนกัน? ตอนนี้รีบพูดมาเร็วว่าพวกเราควรจะ ทำยังไงต่อดี? คงจะไม่ต้องอยู่แต่ในถังขยะอย่างนี้ตลอดหรอก นะ? ถ้าเดี๋ยวมีคนมาเทขยะ พวกเราก็จะถูกพบเห็นเข้าเหมือนกัน พอถึงตอนนั้นไม่แน่จุดจบอาจจะแย่ยิ่งกว่าอีก

ชัญญาจ้องมองท่าทางที่สงบนิ่งแบบนั้นของนรมน ไม่รู้ว่าเธอ ตกใจจนโง่ไปแล้ว หรือว่าเป็นอะไรไป แต่มักจะรู้สึกว่านรมินที่ เป็นแบบนี้มันดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

แต่นรมนกลับไม่ได้สนใจการพูดจาถากถางของชัญญา แต่ กลับเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วก็โทรศัพท์หาราเซนเลย

อยู่ที่นี่ คนที่เธอสามารถพึ่งพาได้ก็มีแต่เพียงราเชนเท่านั้น ในตอนที่ราเชนเห็นเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ นั้น หัวคิ้วขมวดกันขึ้นมา

เขาจ้องมองข้างนอกเล็กน้อย แล้วก็ถือโทรศัพท์เดินเข้าไปใน ห้องนอน แล้วก็ปิดระบบกล้องวงจรปิดทั้งหมด แล้วถึงจะรูดหน้า จอรับสาย น

“ใคร?”

“พราเชน นี่ฉันเอง นรมน ตอนนี้ฉันอยู่ในวังของพวกคุณ แต่ ว่าหาทางออกไม่เจอ คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม

น้ำเสียงของนรมนเบามาก แต่ใจของราเชนกลับตื่นตระหนก ขึ้นมาอย่างแรง

“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วบุริศร์ล่ะ? เขาทิ้งเธอไว้ที่นี่คน เดียวเหรอ?”

“เรื่องนี้ไว้ฉันค่อยเล่าให้คุณฟังทีหลังนะ พวกเราอยู่ตรงปาก

ทางที่ผู้ชายกับผู้หญิงต้องแยกกันเดิน และมีถังขยะอยู่อันหนึ่ง

พวกเราอยู่ที่นี่แหละ คุณรีบมานะ”

คำพูดของนรมนูทำให้ราเชนอึ้งไปครู่หนึ่ง

“พวกเธอ? นอกจากเธอแล้วยังมีใครอีก?”

“อย่าเพิ่งถามเลยได้ไหม? คุณคิดว่าฉันอยู่ในถังขยะมันสบาย มากนักเหรอ? ตกลงนี่คุณเป็นพี่ชายของฉันหรือเปล่าเนี่ย?”
น้ำเสียงที่มีความออดอ้อนเล็กน้อยของนรมนทำให้ราเซนรู้สึก ทนไม่ไหวเล็กน้อย

“อยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไปก่อน ฉันจะรีบส่งคนไปเดี๋ยวนี้ ตัวฉันนั้น ออกไปไม่ได้หรอก ข้างนอกมีแต่คนเฝ้าจับตาดูฉันอยู่ ถ้าฉัน ปรากฏตัวออกไปจะเป็นจุดเด่นมากเกินไป เธอฟังค่าสั่งจากคน ของฉันละกัน ถ้าหล่อนให้เธอทำยังไงเธอก็ทำตามอย่างนั้น เข้าใจไหม?”

ใจของราเชนนั้นตื่นตระหนกจนพูดไม่ถูก

ในเวลาแบบบนรมนมาได้ยังไงกันนะ?

หรือว่าจะมาเพื่อโสธรเหรอ?

แต่ว่าโสธร โดนส่งตัวไปที่ตำหนักน้องห้าแล้วนี่ แล้วในเวลา แบบนี้ถ้าจะส่งตัวนรมนไปที่ตำหนักน้องหาอีก มันคงจะไม่ค่อยดี เท่าไหร่มั้ง?

ราเชนรู้สึกลำบากใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ไรยา”

ราเชนวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินออกไป และเรียกเสียงต่ำขึ้นค่ หนึ่ง ก็มีสาวใช้คนหนึ่งเดินเข้ามา

“องค์ชายรอง มีเรื่องอะไรเหรอคะ?”
“เอาขยะถุงนี้ไปทิ้งที่ถังขยะตรงปากทางขาวดำ คำพูดของราเชนทำให้ไรยาอึ้งไปเล็กน้อย

“พวกเราไม่ได้อยู่ใกล้กับปากทางขาวดำเลย ทำไมจะต้องไป ทิ้งขยะที่นั่นด้วยคะ?”

ใช่ซิ นี่ถึงจะเป็นจุดที่มีปัญหา

ตำแหน่งของตำหนักที่ราเชนอยู่นั้นห่างจากปากทางขาวดำ เป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะทิ้งขยะก็ไม่น่าจะต้องไปทิ้งถึงที่นั่น การกระทำแบบนี้จะยิ่งทำให้เป็นจุดเด่น ทำให้คนเกิดความ สงสัยขึ้นมาเท่านั้น

พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว หัวคิ้วของราเชนก็ขมวดเข้าด้วยกัน แน่น

“องค์ชายรอง คุณมีเรื่องอะไรอยู่ใช่ไหมคะ?”

“อืม”

ไรยาเป็นคนที่นงลักษณ์ทิ้งเอาไว้ให้ดูแลราเชน แน่นอนว่า ราเชนจะต้องเชื่อใจได้ และสำหรับเรื่องนี้ก็ไม่มีทางอื่นแล้ว จึงได้ แต่เอาเรื่องของนรมนบอกกับไรยาไป

ไรยาอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “องค์ชายรอง ถ้าจะรับ คนมาที่ตำหนักเรานี้ดูไม่น่าจะเป็นไปได้ซะเท่าไหร่ ตำหนักของ เราห่างจากปากทางขาวดำมากเกินไป ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะทำให้คนเกิดความสงสัย ได้ แต่ว่าปากทางขาวดำนั้นใกล้กับตำหนักของคุณผู้หญิงเจ็ด มากกว่า”

คำพูดประโยคนี้เตือนราเชนได้ทันที

“ใช่ซิ วันเกิดของแม่ฉันใกล้ถึงแล้ว ถ้าฉันพูดว่าไปรำลึกถึงแม่ ที่ตำหนักของแม่สักหน่อย ก็คงจะไม่มีใครว่าอะไรหรอก

“ใช่ค่ะ องค์ชายรอง เดี๋ยวฉันจะรีบไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” คำพูดของไรยาทำให้ราเชนพยักหน้าเล็กน้อย “จำไว้นะ อย่าให้ใครพบเห็นพิรุธอะไรเด็ดขาด” “ค่ะ”

ไรยาจากไปแล้ว แต่ใจของราเชนกลับยังวางไม่ลง

ที่นี่มีอันตรายรอบด้าน กล้าณรงค์ก็ยิ่งบีบเขาทุกฝีก้าว ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะว่าสมชัยออกคำสั่งมาแล้วว่า ไม่อนุญาตให้ทำถึงขั้น เอาชีวิตคนละก็ บางทีก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า

แล้วตอนนี้อยู่ ๆ นรมนก็เข้ามาถึงที่นี่ ราเชนก็ไม่รู้ว่าควรจะ จัดการยังไงถึงจะดี แต่ว่าจะไม่สนใจนรมนเลยก็ไม่มีทางเป็นไป ได้อยู่แล้ว
เธอเป็นญาติเพียงคนเดียวในชีวิตที่มีขีดจำกัดของตัวเองแล้ว แค่เอาตามความสัมพันธ์ทางสายเลือดนี้ ราเชนก็ละเลยไม่ได้ เขาทอดถอนใจที่หนึ่ง แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดหนึ่งอย่าง รวดเร็ว จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป

ไรยาได้เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว แล้วก็ออกจากตำหนัก พร้อมกับราเชนมาที่รถ แต่กลับโดนคนขวางไว้ที่หน้าประตู

“นี่องค์ชายรองจะไปไหนเหรอครับ?

กล้าณรงค์ยิ้มเย็นแล้วจ้องมองมาที่ราเซน ดวงตาที่ชาญฉลาด คู่นั้นทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจเอามาก ๆ

ราเชนไม่มองเขาตรง ๆ สักนิด และก็พูดเสียงเย็นชาขึ้นว่า ไสหัวไป!”

สีหน้าของกล้าณรงค์ดูไม่ค่อยดีขึ้นมาเลย

“ราเชน พระราชามีคำสั่งมาว่า ช่วงนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามออกไป

ข้างนอก คุณอยากจะขัดคำสั่งเหรอ?”

“ท่านพ่อของฉันพูดอะไรไป จำเป็นจะต้องให้นายมาบอกฉัน ด้วยเหรอ? กล้าณรงค์ ทางที่ดีนายจดจำสถานะของนายไว้ให้ดี นะ นายมันก็แค่ที่ปรึกษาคนหนึ่งของไอ้สามเท่านั้น ทำไม? นายนึกว่าตัวเองเป็นบุตรแห่ง สวรรค์จริง ๆ เหรอ?”

น้ำเสียงที่เยาะเย้ยของราเชนกลับยิ่งทำให้สีหน้าของกล้า

ณรงค์ดูไม่ดีขึ้นมา

“ราเชน ทางที่ดีคุณอย่ามาทำให้ผมโกรธดีกว่า ระวังผมจะคิด บัญชีย้อนหลังกับคุณนะ”

“บัญชีของเราเหมือนกับว่าจะมีมาตั้งนานแล้วนะ จะย้อนหลัง หรือไม่ย้อนหลังฉันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ว่าฉันจะดูที่ตำหนักของ แม่ฉันสักหน่อย ทำไม? นี่ยังต้องผ่านการอนุมัติจากนายด้วยเห รอ? หรือว่านายจะคาบข่าวอะไรไปฟ้องพ่อฉันเหรอ? เป็นชาย ชาตรีคนหนึ่งทำตัวอย่างกับเป็นผู้หญิงวัน ๆ เอาแต่คาบข่าวไป ฟ้อง อย่างนายมันก็มีความสามารถแค่นี้แหละ

พูดจบแล้วราเชนก็ไม่ได้สนใจใบหน้าที่เป็นสีม่วงครึมของกล้า ณรงค์เลยสักนิด และก็พูดกับไรยาขึ้นว่า “ไปขับรถไป! ถ้าใคร กล้าขวางทาง ก็ขับทับไปเลย ถ้าตายฉันรับผิดชอบเอง!”

คำพูดที่วางอำนาจมากขนาดนี้ทำให้กล้าณรงค์แทบจะโมโห จนระเบิด แต่ว่าตำแหน่งของราเชนก็อยู่ตรงนี้ แต่ว่าสถานะของ เขาตอนนี้ก็ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา ชั่วขณะหนึ่งจ้องราเชนไว้ เขม็ง แทบจะอยากกินเขาเข้าไปเลยยังไงอย่างงั้น

“มองอะไรมอง! ถ้ายังไม่ใสหัวไปอีกจะชนนายจริง ๆ แล้วนะ

ราเชนยังคงมีท่าทางไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จนทำให้กล้าณรงค์ โมโหจนหน้าแดงและใจเต้นเร็ว แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้

พอไรยาได้ยินคำสั่งของราเชน ก็ไม่สนใจว่ากล้าณรงค์จะเป็น ยังไง แล้วก็เข้าเกียร์รถทันที แล้วเหยียบคันเร่งขับออกไปเลย

พอเห็นรถยนต์ที่มีท่าทางมุ่งร้าย สุดท้ายแล้วกล้าณรงค์ก็รู้สึก กลัวอยู่บ้าง และก็กระโดดหลบไปอย่างอัตโนมัติ แล้วได้แต่ต้อง มองรถของราเชนขับออกไปจากตำหนักทั้งอย่างนั้น

“คุณชายกล้าณรงค์ครับ นี่มัน……

“จับตามองไว้ให้ดี ๆ ขอแค่เขามีความเคลื่อนไหวหรือความ ผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ฉันก็จะไม่มีทางปล่อยให้เขาได้อยู่สุข สบายแน่”

กล้าณรงค์กัดฟันกรอกพูดไป แล้วคนที่อยู่ข้างกายก็ตามออก ไปทันที

ไรยาเห็นคนที่ตามมาข้างหลังก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “องค์ชาย รอง ข้างหลังมีหางตามมาค่ะ”
“ปล่อยฉันลงตรงทางเลี้ยวข้างหน้านี้ แล้วเธอก็พาหางพวกนี้ ไปวนเล่นสักหน่อย”

“ได้ค่ะ”

ถึงแม้ไรยาจะเป็นผู้หญิง แต่ก็มีความสามารถและ ประสบการณ์เป็นอย่างมาก พอเลี้ยวอย่างรวดเร็วแล้วก็เปิด ประตูออกทันที ราเชนก็กลิ้งออกไปแล้วกระโดดลงจากรถไปเลย ส่วนไรยาก็ไม่ได้หยุดรถเลยสักนิดแล้วก็ขับต่อไปเรื่อย ๆ

ราเชนซ่อนตัวอยู่ตรงหลังเสา จ้องมองคนของกล้าณรงค์ตาม หลังไรยาไป แล้วถึงได้ไปที่ปากทางขาวดำอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่นรมนเห็นราเชนจากช่องแคบในถังขยะนั้นก็รู้สึก ดีใจเป็นอย่างมาก

“พี่ ตรงนี้”

ถึงแม้ว่าชัญญาจะไม่ได้สนใจถังขยะนี้มากเท่าไหร่แล้ว แต่ว่า พออยู่นานไปก็ทำให้คนรู้สึกไม่สบายมากจริง ๆ พอตอนนี้เห็น คนของนรมนูมาถึงแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง

“ในที่สุดก็สามารถออกไปได้ซะที

ราเซนเปิดถังขยะออกอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นเปรี้ยวอย่าง หนึ่งลอยฟุ้งขึ้นมา ทำให้เขาสำลักจนไอไม่หยุด

“แค่ก แค่ก เธอนี่ก็จริง ๆ เลย ถึงกับมาหลบอยู่ในนี้ได้กลิ่น เหม็นเปรี้ยวบนตัวเธอนี่สามารถทำให้คนเหม็นตายได้แล้ว”

ราเชนปิดจมูกไว้อย่างท่าทางรังเกียจเป็นอย่างมาก

นรมนกลับกระโดดออกมาอย่างไม่สนใจ ยิ้มแล้วก็พูดขึ้นว่า ว่ากันว่าตอนล่ามากจะทำให้เห็นความจริงใจ พี่ ว่าแล้วเชียวว่า

ยังไงก็พี่ชายฉันก็พึ่งพาได้มากที่สุด”

“เลิกโม้ได้แล้ว รีบตามฉันมาเร็ว เดี๋ยวกลุ่มทหารยามก็จะมา แล้ว”

ราเชนจูงมือนรมนไว้แล้วก็จะไปเลย แต่นรมนกลับดึงเขาไว้ครู

หนึ่ง

“รอเดี่ยว คุณอา มาเร็วค่ะ!”

นรมนยื่นมือไปจากชัญญาออกมา

ราเชนอึ้งไปครู่หนึ่ง

นี่เป็นใบหน้าที่แปลกหน้าคนหนึ่ง แต่ว่าของราเชนกลับรู้สึกว่า เหมือนมีอันตรายเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ
“เธอ อ…..”

“โธ่เอ๊ย อาของฉันเอง คุณอย่าสนใจเลย รีบไปกันเถอะ ฉัน เหม็นจะตายอยู่แล้ว”

นรมนูพูดขัดคำถามของราเชนไปทันควัน

“เธอเองก็รู้ว่าเหม็นจะตายด้วยเหรอ? สมองของเธอนี่มันเกิด ขึ้นมาได้ยังไง? ถึงได้เข้าไปหลบในนี้ได้? แล้วอีกอย่าง บุริศร์ล่ะ? หรือว่าทะเลาะกันแล้ว? ทำไมเธอถึงวิ่งมาที่นี่ตัวคนเดียวได้? แม่ ทูนหัว แม่ทูนหัวของฉัน เธอรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้ที่นี่มันอันตราย มากแค่ไหน?”

ราเชนพูดพร่ำบ่นไปด้วย และรีบพาพวกนรมนและชัญญาวิ่ง ไปทางตำหนักของนงลักษณ์อย่างรวดเร็วไปด้วย

“ตำหนักของแม่ฉันปล่อยร้างไว้นานมากแล้ว แต่ว่าก็ยังมีคน

มาทำความสะอาดตามกำหนดเวลาอยู่ เพราะฉะนั้นพวกเธอตาม

ฉันมา อย่าส่งเสียงดังล่ะ”

ใจของราเชนเต้นมาถึงคอหอยแล้ว

สถานการณ์อย่างตอนนี้ เขากลัวว่าจะเจอกับใครเข้าจริง ๆ ตัว เองยังพอว่า แต่นรมนที่อยู่ข้างหลังและคุณอาที่ว่านี่น่าจะต้องยุ่งยากแน่

แต่ว่ากลัวอะไรก็เจออย่างนั้นจริง ๆ ในตอนที่ราเชนกำลังคิดอยู่นั้น อยู่ ๆ ฝั่งตรงข้ามก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ปรากฏตัวออกมา แล้วก็เดินตรงมาทางพวกเขาด้วย

“แย่แล้ว”

ราเชนลนลานขึ้นมาทันที แล้วก็รีบเอาตัวนรมนและชัญญามา ซ่อนไว้ข้างหลังอย่างอัตโนมัติ แต่ว่านี่เป็นการเผชิญหน้ากันซึ่ง ๆ หน้า ทั้งสองกลุ่มคนต่างก็หลีกเลี่ยงกันไม่ได้แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ