บทที่ 1238 ผู้ชายของฉันหล่อที่สุด

“อย่าเล่น!”

นรมนไม่ชอบเวลาที่บุริศร์จี้ที่สุด วิ่งหนีอย่างเร็ว “จะหนีไปไหน!”

บริศ ทําท่าไล่ สองคนวิ่งเล่นกันเหมือนเด็กๆ เสียงหัวเราะมี ความสุขอบอวลสวนหลังบ้าน ทำให้คนที่ฟังแล้วรู้สึกผ่อนคลาย มาก

เกวลินมองผ่านหน้าต่างเห็นชายหญิงวิ่งไล่กันข้างนอก ก็อด ไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

นี่สิถึงจะเป็นรูปแบบความรักในตอนแรกสุด

แต่ความรักของเธอกลายเป็นอะไรกัน

เธอคิดว่าถ้าตัวเองพยายามแล้วจะได้รับความรักที่อยากได้ แต่ตอนนี้กลับพบว่าตัวเองช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน

เกวลินมองนรมนกับบริศร์ที่อยู่ข้างนอก ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึง ใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกของวินเซนต์

ผู้ชายคนนั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เลือดไหลมากขนาดนั้น จะยังรอดชีวิตมั้ย
เกวลินไม่รู้เลย
ที่นี่ไม่มีใครเข้ามาคุยกับเธอ นอกจากนรมน ด้านนอกมีแต่คน ของวินเซนต์ เธอมองเห็นความรังเกียจและเคียดแค้น ในสายตา ของพวกเขา

ในสายตาของพวกเขา เธอคงจะเป็นคนชั่วร้ายมาก เกวลินยิ้มขมขื่น

เธอทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน

เลือดบนมือเช็ดสะอาดแล้ว แต่เธอยังไม่กล้าหลับตา แค่ หลับตาเท่านั้น เกวลินก็เห็นดวงตาหลุดพ้นคู่นั้นของวินเซนต์ เห็นเลือดมากมายขนาดนั้น เธอแทบจะหายใจไม่ได้

ที่แท้การฆ่าคนคือความรู้สึกทรมานขนาดนี้

นรมนรู้สึกเหมือนมีคนเห็นตัวเอง เธอหันไปมอง ก็เห็นเงาหนึ่ง ที่หน้าต่าง ทันใดนั้นก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

บุริศร์ก็มองตามสายตาเธอ พูดขึ้นเรียบๆ “ทุกคนต่างก็มีชีวิต ของตัวเอง พวกเราเข้าไปยุ่งไม่ได้

“ฉันรู้ค่ะ แค่รู้สึกเศร้าใจเท่านั้น”

นรมนพยักหน้า จูงมือบุริศร์เดินพักหนึ่ง ก็กลับห้อง ทางเด็กๆ มีข่าวมาแล้ว พวกเขาสนุกมาก

ดูคลิปและภาพที่ลูกน้องส่งมา นรมนยิ้ม “อิจฉาเด็กๆ จัง ไม่ ต้องทุกข์ร้อนกังวลอะไร รอโตอีกหน่อยค่อยปวดหัว

“ลูกหลานก็มีทางของเขาเอง คุณคิดมากทำไมกัน
บริศ เป็นห่วงสุขภาพของนรมน ให้คนปรับเครื่องทำความ ร้อนอุ่นขึ้นมาก

นรมนมองบุริศร์ พูดเสียงเบา “ถ้าหากต่อไปคุณเกษียณแล้ว พกวเรามาอยู่ที่นี่กันเงียบๆ ดีมั้ยคะ”

“คุณพูดอะไรก็ดี ผมเชื่อคุณ

บุริศร์ตอบเช่นนี้ทำให้นรมนไม่มีอะไรจะติได้

ขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ด้านนอกก็มีข่าวมา

“ลูกพี่ สืบได้แล้วครับ พ่อของคุณพจน์คือพิรุณ ไม่รู้แม่ของเขา คือใคร หลายปีนี้อยู่เมืองนอก ได้ยินว่ามีอำนาจมากทีเดียว เขา มีทีมสังหารในมือ ในวงการ อPhantom สามารถรับงานลูกค้า ขอแค่จ่ายไหว ไม่มีใครที่พวกเขาฆ่าไม่ได้ แต่ช่วงสองสามปีมานี้ ค่อนข้างเก็บตัว”

บุริศร์ย่นคิ้วนิดหนึ่ง

พิรุณ!

ไม่ได้ยินชื่อนี้มานานมากจริงๆ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะนรมนพูดขึ้น เขาคงไม่คิดจะจำชื่อนี้

ไม่รู้แม่เป็นใครงั้นหรือ

เพราะพิรุณไม่ได้บอกบุณพจน์แม่ของเขาคือใครหรือ

บุริศร์คิดถึงป้าโออีกครั้ง
คิดถึงพิษความทรงจำและพิษทองคำในร่างกาย สีหน้า เคร่งขรึมลงมาก

พิรุณคือคนของหมู่บ้านดารายนหรือไม่

ไม่น่าจะใช่

แต่เขาเคยมีความสัมพันธ์ช่วงหนึ่งกับป้าโอ และยังมีลูกชาย ด้วยกัน

เช่นนั้นทำไมป้าโอไม่วางพิษความทรงจำให้บุณพจน์

หรือทําไมไม่วางแผนกับบุณพจน์ล่ะ

ลูกที่เกิดกับผู้ชายที่ตัวเองรักสำคัญกว่าอย่างนั้นหรือ

ความรู้สึกอยากฆ่าคนผุดขึ้นในใจของบุริศร์ แทบจะควบคุม

ไม่ไหว

เขาอยากฆ่าคน!

อยากออกไปเจอหน้าบุณพจน์ ตอนนี้เขาอยากไปฆ่ามัน

มืออบอุ่นคู่หนึ่งจับมือของเขาเบาๆ

ความเดือดดาลและความรู้สึกอยากฆ่าคนของบริศร์ทันใดนั้น

ก็คลายลง

เขามองดวงตาอ่อนโยนของนรมน ขมวดคิ้วบางๆ

“คุณอยากพูดอะไรครับ”

“คุณอยากให้ฉันพูดอะไรคะ”
นรมนรับรู้ได้อย่างชัดเจนตอนนี้อารมณ์ของบุริศแปรปรวน เมื่อครู่นี้ เธอแทบจะตกใจตาย

บุริศร์ในสภาพนี้เมื่อไหร่ถึงจะหาย

เธอกลัวจริงๆ

กลัวว่าตัวเองวันหนึ่งไม่อยู่ข้างเขา บุริศร์จะควบคุมอารมณ์ตัว เองไม่ได้ทําเรื่องที่ย้อนไปแก้ไขไม่ได้

เสียงของนรมนอ่อนโยน ทำให้บริศรพ่ายแพ้ทันที

ที่จริงเขาอยากจะทะเลาะ ความรู้สึกที่อยากจะระบายออกมา แทบจะระงับไว้ไม่อยู่ แต่เสียงอ่อนโยนของนรมนเหมือนมือที่ อบอุ่น ปลอบประโลมใจของเขาที่คลุ้มคลั่งทำให้เขาขมวดคิ้วพูด เซ็งๆ “ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น

“งั้นฉันจะไม่พูดอะไร พวกเราออกไปเดินเล่นกันมั้ยคะ”

“เพิ่งกลับมา คุณไม่เหนื่อยหรือไง”

บุริศร์รู้ว่านรมนหวังดี แต่ความโกรธที่ระบายออกมาไม่ได้ยัง ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี

นรมนรู้สึกว่าตอนนี้บุริศร์เหมือนเด็กๆ ยิ้มออกมา “ตอนนี้คุณ น่ารักจัง”

“คุณผู้หญิง อย่าพูดว่าน่ารักกับผู้ชาย มันเป็นการดูหมิ่น ผู้ชาย”

บริศร์ถูกนรมนเปลี่ยนหัวข้อได้สำเร็จ และอารมณ์ก็เปลี่ยนไป
“ได้ๆๆ ไม่น่ารัก หล่อได้มั้ยคะ ผู้ชายของฉันหล่อที่สุด “อืม เรื่องนี้ต้องให้คุณพูดหรือ ถ้าผมไม่หล่อคุณจะแต่งกับผม หรือ”

บริศ พูดอย่างขี้อวดมาก

ลูกน้องที่มารายงานงงงวย

นี่มันสถานการณ์อะไรกัน

นรมนขยิบตาให้เขา ลูกน้องรีบออกไป ในใจรู้สึกอีกครั้งมี สะใภ้อยู่ ดีจริงๆ

บริศรู้ว่าลูกน้องออกไป แต่นรมนไม่อยากให้เขาอยู่อย่างนั้น เขาจะออกไปก็ไม่ใช่ปัญหา

นรมนหัวเราะ “ค่ะๆๆ คุณหล่อที่สุด งั้นพี่ชายสุดหล่อ ขั้นตอนนี้

พวกเราทําอะไรดี

“กลิ้งผ้าห่มดีมั้ย”

“ไปเลย!”

นรมนจ้องบุริศร์เขม็ง

ผู้ชายคนนี้เหมือนหมาป่าไม่รู้จักอิ่ม

บริศร์หัวเราะมีความสุข

ตอนนี้เอง ลูกน้องที่ออกไปแล้วกลับเข้ามา เห็นบริศ สายตาเย็นชา เขาอยากจะร้องไห้เสียจริง
เขาไม่อยากเข้ามา แต่พี่น้องข้างนอกร้ายชะมัด ผลักเขาให้

เข้ามา

“เอ่อลูกพี่ ยังมีอีกเรื่องครับ

“พูดมา”

เสียงของบุริศร์เย็นเยียบ

ลูกน้องรู้สึกว่าทั้งตัวตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง กัดฟันพูด “สืบหา สาเหตุการตายของทมโภลีได้แล้วครับ

“เกวลินทำใช่มั้ย”

คำพูดของบุริศร์ทำให้ลูกน้องรีบส่ายหน้า

“เกวลินลงมือกับทมโภลีไม่ถึงชีวิต แค่ทำให้แขนทมโกลี เคลื่อนไหวไม่ได้ชั่วคราว หมอนิติเวชชันสูตรศพแล้ว ทมโกลี ตายเพราะภาวะเลือดออกเฉียบพลันที่หลอดเลือดแดงที่คอ เกว ลินไม่เคยลงมือทคอของทมโกลี หมายความว่าพวกเราที่นี่มีคน อื่นเข้ามา”

“เอ๊ะ”

รังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากบุริศร์

“สหภาพQTคือที่ไหนกัน ถึงได้ให้ฆาตกรข้างนอกนึกจะเข้ามา ก็เข้ามา พวกนายกินหญ้าหรือไง หรือว่าหลายปีมานี้ที่ติดตามวิน เซนต์เป็นวินเซนต์ปกป้องพวกนายหรือไง”

ลูกน้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
ลูกพี่บุริศร์คนนี้ทำให้รู้สึกกดดันจริงๆ

“ไม่ใช่ครับ พวกเราดูคลิปหลายวันแล้ว แต่คนนี้ดูเหมือนจะ คุ้นเคยที่นี่มาก เดินตามมุมมืดของกล้อง พวกเราเห็นแต่ว่าเป็นผู้ หญิง รูปร่างพอๆ กับเกวลิน แต่มีจุดสังเกตอย่างหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ ท้องครับ”

นรมนเมื่อได้ยินลูกน้องรายงานก็ตะลึง

“ผู้หญิงท้องหรือ”

“ครับ นี่คือภาพด้านข้างที่กล้องวงจรปิดจับภาพได้ ดูท่าทาง แล้วน่าจะท้องห้าหกเดือน

ลูกน้องส่งภาพจากกล้องวงจรปิด ให้ตัวสั่นเทา

เพียงแค่ภาพด้านข้างก็ทำให้สีหน้าของบริศร์กับนรมนเปลี่ยน

ไป

“ธิดาหรือ เป็นเธอได้ยังไง เธอไม่ได้อยู่ที่เรือนจำระหว่าง ประเทศหรือ”

นรมนแปลกใจมาก

เธอยังจำได้บริศร์เป็นคนบอก ระบบการรักษาความปลอดภัย ของเรือนจําระหว่างประเทศดีมาก ไม่มีทางที่ใครเข้าไปแล้วจะ ออกมาได้ แต่ภาพด้านข้างของคนนี้คือธิดาชัดๆ

และลองคำนวณระยะเวลาตั้งครรภ์ของธิดาแล้ว ก็น่าจะราวๆห้าหกเดือน
ก่อนปีใหม่นาวินไปเยี่ยมธิดา จนถึงตอนนี้ไม่มีข่าวคราวกลับ มา หรือว่านาวินช่วยธิดาหนีออกจากเรือนจําระหว่างประเทศ

“ไม่ใช่นาวิน”

บริศร์ดูเหมือนจะรู้ว่านรมนคิดอะไร พูดเสียงเบา “นาวินไม่มี ความสามารถทางการเงิน ต่อให้ขายตัวเองก็ช่วยธิดาออกมาไม่ ได้ นอกจากกล้าณรงค์ลงมือ

หลายวันมานี้นรมนกับบุริศร์ไม่ได้คิดถึงกล้าณรงค์เลย และ คร้านจะคิดถึง ในเมื่อตอนนี้สถานการณ์ภายในประเทศ ไม่ ชัดเจน และไม่รู้สถานการณ์ของกล้าณรงค์เป็นอย่างไรกันแน่

ตอนนี้ธิดาปรากฏตัว เรื่องนี้ทำให้นรมนกับบริศร์ไม่ค่อย สบายใจ

“ฉันจะลองโทรไปหานานค่ะ”

บุริศร์ไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้นรมน โทรไปหานาวิน แต่ฝ่าย

นั้นปิดเครื่อง

เรื่องนี้บริศ คาดเดาไว้แล้ว

เขาโทรไปหาเรือนจําระหว่างประเทศ

“ผมคือบริศร ผมอยากทราบว่าธิดาวีร์ออกไปจากเรือนจํา ระหว่างประเทศได้ยังไง ผมจำได้ผมจ่ายเงินไม่น้อยนะ ทัตเทพ

ไม่มีใครรู้ชื่อผู้ก่อตั้งเรือนจำระหว่างประเทศ ตอนนี้บริศร์กลับ เรียกชื่อของเขา เห็นชัดว่าสืบเรื่องสถานะและครอบครัวของเขาหมดแล้ว ทำให้ทัดเทพเสียวสันหลังวาบ “คุณรู้ชื่อผมได้ยังไง”

“เรื่องที่ผมอยากรู้จะต้องรู้ให้ได้ แต่พวกคุณเรือนระหว่าง ประเทศผิดสัญญา ทัตเทพ คุณลองคิดดูถ้าผมเปิดเผยสถานะ ของคุณต่อสาธารณะ คุณคิดว่าเรือนจำระหว่างประเทศของคุณ จะอยู่ต่อไปได้อีกสักเท่าไหร่

เสียงของบุริศร์แฝงด้วยความเย็นชาและอำมหิต

ทัตเทพขมวดคิ้วแน่น พูดเสียงเบา “พวกเราไม่ได้ปล่อยธิดา วีร์ไป พูดให้ถูก ผู้หญิงคนนี้เหี้ยมมาก เธอให้สามีมาเยี่ยม ที่ห้อง รับแขก เธอใช้มีดกรีดเส้นเลือดใหญ่ที่คอสามี แล้วใส่ชุดของ สามีออกไป ขอโทษครับ พวกเราประเมินฝีมือของเธอผิดไป คิด ว่าเป็นผู้หญิงก็เลยไม่ได้ป้องกันเป็นพิเศษ วันนั้นพวกเราประชุม พอดี คนรักษาความปลอดภัยก็เลยไม่มาก ก็เลยให้โอกาสเธอ ตอนที่พวกเราไปเจอ ผู้ชายคนนั้นใกล้ตายแล้ว ไม่มีทางอื่น ถ้า เขาตายในที่ของเรา พวกเราชดใช้ไม่ไหว ก็เลยช่วยชีวิตเขามา ตลอด และส่งไปคนไปตามธิดาวีร์ด้วย แต่ข้างนอกมีคนมารับผู้ หญิงคนนั้น เธอเพิ่งออกไปก็มีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวมารับไป

แววตาบุริศร์เคร่งขรึมทันที

“นาวินตายแล้วหรือ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ