บทที่ 1226 ผมไม่อยากทำให้คุณลำบาก

บริศร์ยังไม่ทันคิดตกจะจัดการอย่างไรดี นรมนก็เงยหน้าขึ้น ทำให้บริศร์วางมือถือไว้ข้างหลังอัตโนมัติ

“ดีใจที่คุณมีความสุข

บุริศร์ยิ้มบางๆ พูดขึ้น

นรมนูพูดอย่างมีความสุข “แน่นอน สถานที่สวยๆ อย่างนี้พวก นั้นอิจฉาจะตาย พากันถามฉันที่นี่ที่ไหน

“คุณบอกพวกเขาหรือ

“จะทำงั้นได้ไง ถึงฉันอยากจะให้การท่องเที่ยวของเราที่นี่ พัฒนาขึ้น แต่ฉันก็ไม่โง่หรอกนะ ถ้าบอกพวกเขา ไม่เป็นการเปิด เผยตำแหน่งพิกัดของเราหรือ ฉันไม่มีทางถูกหลอกค่ะ

นรมนเหมือนเด็กเล็กๆ รู้สึกภาคภูมิใจ ท่าทางอย่างนั้นทำให้ บุริศร์ชอบมาก แต่เพราะเรื่องของเจตต์ เขายังไม่ค่อยวางใจ

“นรมน”

“คะ”

นรมนเงยหน้ามองบุริศร์อีกครั้ง

สายตาของเธอตื่นเต้นดีใจ ทำให้บริศร์ไม่กล้าพูดออกไป

“ไม่มีอะไร ชอบก็ดูเยอะๆ เดี๋ยวจะนอนแล้ว
“ค่ะ”

นโมนพยักหน้ารับ ออกไปคุยต่อข้างนอก

บริศร์หยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง มองรายงานตรวจร่างกายใน

มือ แล้วหรี่ตา

ถูกพิษตะกั่ว?!

เจตต์ถูกพิษตะกั่วได้อย่างไร

อีกอย่างตอนเขาแต่งงานกับขวัญตาน่าจะตรวจร่างกายแล้ว

ไม่ได้ตรวจเจอหรือ

บริศ รู้สึกปวดหัว

เขาส่งรายงานนี้ให้เจตต์ ถามเขา “ผลตรวจร่างกายของนาย เองละกัน ในร่างกายมีสารเคมีประเภทตะกั่ว ตอนแต่งงานไม่ได้ ตรวจร่างกายหรือ”

เจตต์แปลกใจกับรายงานนี้อย่างเห็นได้ชัด ตอบเขา “ตอนที่ จดทะเบียนฉันรถคว่ำอยู่โรงพยาบาลพอดี ฉันจะตรวจร่างกาย ยังไง”

“งั้นถึงยังไงหมอก็น่าตรวจเจอร่างกายนายมีตะกั่วมากเกินไป

นี่คือเรื่องที่บุริศร์คิดเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจเจตต์เงียบไป
จริงสิ

ตอนที่เขารถคว่ำอยู่โรงพยาบาลน่าจะตรวจร่างกายทุกด้าน แล้ว ทำไมถึงตรวจไม่เจอว่ามีตะกั่ว

และรายงานนี้เป็นคนของบริศร์ จะต้องเป็นความจริงแน่

หรือที่โรงพยาบาลมีคนตั้งใจลบข้อมูลการตรวจร่างกายของ

เขา

“เจตต์ ยังมีความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง

คำพูดของบุริศร์ทำให้เจตต์อึ้งนิดหนึ่ง

“อืม”

“ตอนที่นายอยู่โรงพยาบาลมีคนวางยา ตอนนั้นก็เลยยังตรวจ

ไม่เจอ”

ความเห็นของบุริศร์ทำให้เจตต์ส่ายหน้า

“เป็นไปไม่ได้! ขวัญตาดูแลฉันตลอดเวลา นายคงไม่ได้จะบอก ฉันขวัญตาน่าสงสัย อยากให้ฉันถูกพิษตะกั่วหรอกนะ มันมี ประโยชน์อะไรกับเธอ พวกเราไม่เคยป้องกันการตั้งครรภ์ด้วยซ้ำ ถ้าหากเธอวางยาพิษตะกั่วจริงๆ เธอไม่กลัวจะเป็นอันตรายกับ ลูกในอนาคตหรือไง”

เจตต์เพิ่งพูดจบ ก็ได้ยินบุริศร์พูดขึ้น “ดูเหมือนนายจะมองข้าม ไปคนหนึ่ง”

“ใครเหรอ”
“ผู้หญิงที่อยากแต่งงานกับนาย นักศึกษาอรอุรชา

คำพูดของบริศ ทำให้ในหัวของเจตต์มีภาพใบหน้าของหญิง สาวคนหนึ่งลอยเข้ามาในหัว

เขาขมวดคิ้วนิดหนึ่ง

“เป็นไปไม่ได้มั้ง”

“ฉันก็ไม่รู้ นายไปสืบเองละกัน

เจตต์ถามน้ำเสียงเคร่งขรึม “นรมนรู้เรื่องนี้มั้ย”

“ยังไม่ได้บอก เมียฉันมาเที่ยว ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ

บุริศร์พูดอย่างไม่เกรงใจ

เจตต์พูดเสียงแผ่วเบา “ดีที่สุดอย่าบอกเธอ ฉันแก้ไขเรื่องของ ฉันเอง ไม่ง่ายกว่าเธอจะได้ไปเที่ยวกับนายและลูกๆ อย่าเล่า เรื่องที่รบกวนจิตใจเธอ”

“ฉันก็รักเมียของฉัน นายดูแลตัวเองให้ดีก็พอ ฉันไม่บอกเรื่อง สุขภาพนายได้ แต่นายก็ต้องรับปากด้วยจะไม่ทำให้เธอเป็นห่วง นายรู้มั้ย ฉันทนไม่ได้ที่เห็นเธอเป็นห่วงนาย

“รู้แล้ว คนขี้หึง”

เจตต์วางมือถือแล้ว ดวงตาเคร่งขรึมทีเดียว

ถ้าหากในร่างกายเขามีตะกั่วจริงๆ เช่นนั้นถ้าเขามีลูกกับ ขวัญตาจะทำอย่างไรล่ะ
เจตต์กังวลใจมาก

ลูกที่มีพิษตะกั่วจะเก็บไว้ไม่ได้ ถึงตอนนั้นเป็นห่วงสุขภาพของ ขวัญตา และจิตใจของขวัญตาจะต้องไม่อยากเสียเด็กคนนี้ไป แน่ๆ

เจตต์กระวนกระวาย

เขารีบมายืนข้างๆ ขวัญตา กอดเธอจากด้านหลัง

“เป็นอะไรไปคะ”

เพราะการตายของพรรษา สองสามวันนี้เจตต์อารมณ์ไม่ดี ตอนนี้เขากอดเธอจากข้างหลัง ขวัญตาเข้าใจว่าเขานึกถึงพรรษา อีกแล้ว จึงกระซิบถาม

เจตต์รู้สึกขัดแย้งในใจเหลือเกิน

พวกเขาแต่งงานกันไม่กี่วัน ต่อให้ท้องก็ยังมองไม่ออก แต่เขา จะพูดกับขวัญตาอย่างไร

เจตต์ยิ่งรู้สึกสับสน

ขวัญตาไม่รอคำตอบจากเขา หันไปมองเจตต์ รู้สึกว่าใน ดวงตาของเขามีความลังเล ก็อดสงสารไม่ได้ “ทุกอย่างจะต้องดี ขึ้น เชื่อฉันนะคะ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ ค่ะ”

“ผมเชื่อคุณครับ แต่ผมไม่เชื่อตัวเอง

เจตต์อยากมีลูกของตัวเองยิ่งกว่าใครทั้งนั้น
ตอนนี้เขาเป็นเด็กกำพร้าแล้ว ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ปรารถนาจะมี สายเลือดของตัวเองต่อไป แต่ตอนนี้เขากลัวเหลือเกิน

ขวัญตารับรู้ได้ถึงความไม่สบายใจของเจตต์ ยิ้มให้เขา “เกิด อะไรขึ้นกันแน่คะ”

“ให้คุณดูอะไรอย่างหนึ่ง

เจตต์หยิบมือถือขึ้นมา ยื่นผลการตรวจร่างกายให้ขวัญตา ขวัญตามองมือถือสงสัย สีหน้าตอนที่อ่านรายงานก็เปลี่ยนไป

“เป็นไปได้ยังไงคะ”

“ผมก็เพิ่งรู้ ขวัญตา พวกเราไม่เคยป้องกัน ถ้าเกิดมีลูกล่ะ…” เจตต์รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองโหดร้าย แต่จะไม่พูดก็ไม่ได้ ขวัญตาเข้าใจความกังวลของเจตต์ทันที

“ถ้าหากมีจริงๆ งั้นก็ทำแท้งเถอะค่ะ ในเมื่อเราต้องรับผิดชอบ กับชีวิต”

ขวัญตาเสียใจ

เธอก็อยากมีลูกให้เจตต์ เด็กที่สืบทอดสายเลือดของพวกเขา แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เอื้อให้ทำอย่างนั้น

ตอนนี้เธอได้แต่หวังว่าตัวเองจะไม่ท้อง เช่นนี้บางทีจะเสียใจน้อยลงบ้าง

เจตต์กอดเธอแน่น
“ขอโทษ ขวัญตา ผมขอโทษ เพราะผมไม่ทันระวัง ไม่ปกป้อง

“เด็กโง่ เกี่ยวอะไรกับคุณ รู้ยังคะ ใครเป็นคนทำ

“พอจะเดาได้ แต่ผมยังไม่แน่ใจ เรื่องนี้ให้ผมเป็นคนจัดการ เอง ผมจะต้องมีคำตอบให้คุณ

แววตาของเจตโหดเหี้ยม

เขาเป็นลูกเศรษฐีไม่เป็นโล้เป็นพาย เป็นเพลย์บอยได้ นั่น เพราะเขาไม่อยากจริงจัง แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะ วางแผนกับเขาได้ ทำร้ายคนรอบตัวที่เขาแคร์ที่สุด

ขวัญตาก็ครุ่นคิดเพราะเรื่องของเจตต์ ลูบท้องของตัวเอง หวัง ว่าตัวเองจะไม่ท้อง แต่ก็หวังว่าตัวเองจะท้อง ความขัดแย้งในใจ ทำให้เธอจิตใจสับสนวุ่นวาย

“พรุ่งนี้จะเผาศพพ่อแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเรากลับไปจัดพิธีศพที่ เมืองชลธีดีมั้ยคะ”

ขวัญตาถามขึ้น

เจตต์อึ้งไป พยักหน้า “ก็ดีครับ พ่อเป็นคนเมืองชลธี แม้ว่าจะ ตายห่างจากบ้านเมืองตัวเอง แต่ก็ต้องการกลับไปที่รากเหง้า ของตัวเอง พรุ่งนี้เราพาอัฐิของพ่อกลับไปกัน

งานมงคลและงานอวมงคลชนกัน เจตต์นอกจากรู้สึกผิดต่อ ขวัญตาแล้ว ตอนนี้ยังมีเรื่องถูกพิษตะกั่วอีก ยิ่งทำให้เขาไม่รู้ควร จะชดใช้ขวัญตาอย่างไรดี
ราวกับรับรู้ได้ถึงความในใจของเจตต์ ขวัญตากุมมือของเขา พูดเสียงอ่อนโยน “ฉันเป็นภรรยาของคุณ ฉันรู้จักคุณตั้งแต่ตอน ที่ยังเป็นทหาร ตอนนั้นฉันเตรียมตัวเป็นภรรยาทหารแล้ว ในเมื่อ ภรรยาทหารไม่กลัวลำบาก ตอนนี้ยังมีอะไรน่ากลัวอีก คุณวางใจ เถอะ ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง ฉันจะคอยเคียงข้างคุณ เราเป็นสามีภรรยากัน ขอแค่พวกเราร่วมใจกัน ไม่มีใครจะทำ อะไรพวกเราได้”

“ครับ”

เจตต์พยักหน้า แล้วโอบขวัญตาเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง

“ผมไม่อยากทำให้คุณลำบาก แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นโดยไม่มี สัญญาณเตือน ทำให้ผมไม่ได้ป้องกัน ช่วงนี้จึงต้องทำให้คุณ ลําบาก รอเรื่องนี้เรียบร้อย ผมค่อยพาคุณไปฮันนีมูนชดเชยนะ ครับ”

“ตกลงค่ะ”

การตัดสินใจของเจตต์ ขวัญตาไม่มีความเห็นเป็นอื่น เธอรักเจตต์หมดหัวใจอย่างนี้ ไม่มีวันหันหลังกลับมาเสียใจ เจตต์พูดคุยกับเธออีกครู่หนึ่ง ก็ออกไปข้างนอก เขาย่อมมีช่องทางของตัวเอง

เพื่อตรวจสอบร่างกายถูกพิษตะกั่วจริงหรือไม่ เจตต์ใช้ช่อง ทางของตัวเองตรวจร่างกายอีกครั้ง ผลที่ออกมาเหมือนกับของบุ ริศ ไม่ผิดเพี้ยน
ใครกันแน่ต้องการทำอย่างนี้กับเขา เกี่ยวข้องกับการตายของพรรษาพ่อของเขาหรือเปล่า

เจตต์ไม่เข้าใจ

พรรษาตายกะทันหัน เบาะแสแม้แต่น้อยก็ไม่เหลือให้เขา นอกจากศพนั่น เขาก็ไม่เจอปัญหาอื่นเกี่ยวกับข้อสงสัยในตัว พรรษาอีก

ขณะที่วินเซนต์หาคนหนึ่งเจอผ่านกาสิโน

คนที อปองภพ

ผู้ชายคนนี้อายุพอๆ กับพรรษา

เขาเป็นคนดูแลกาสิโนกลางๆ พรรษาเข้าออกกาสิโนหลาย ครั้งก็ได้เขาต้อนรับ

วินเซนต์ตรวจสอบผู้ชายคนนี้พบว่าปองภพเป็นคนเมืองชล แต่ยี่สิบกว่าปีก่อนจากเมืองชลธีมาอยู่ที่นี่ ตั้งแต่นั้นก็ไม่เคยไป ไหนอีก แต่เรื่องที่น่าสงสัยก็คือ ภรรยาของปองภพหายตัวไป

หลายปีมานี้ไม่มีข่าวคราวของเธอ แต่ปองภพไม่เคยออกตาม หาเธอ

เรื่องนี้น่าสนใจ

ตอนที่วินเซนต์ขุดเรื่องของปองภพต่อไปเขาก็ค้นพบ ปองภพ เคยพบกับพรรษาที่เมืองชลธี และเวลาที่พบกันคาดไม่ถึงจะเป็น

ปีที่เทย่าให้กำเนิดเจตต์
ดังนั้นปองภพคนนี้เป็นไปได้มากที่จะรู้เรื่องระหว่างพรรษากับ เทย่า เมื่อคิดถึงตรงนี้ วินเซนต์ก็สั่งการ ให้คนไปจับปองภพมา ขอ

แค่คนมา เขาไม่เชื่อว่าตัวเองจะสอบสวนไม่ได้ แต่ปองภพอาจจะได้ยินข่าวลือ ตอนที่วินเซนต์พาคนไป เขา หนีไปแล้ว

วินเซนต์คว้าน้ำเหลว รู้สึกหงุดหงิด

“ไปจับมา! ค้นให้ทั่วอย่างน้อยต้องมีเบาะแสอะไรสักอย่าง

วินเซนต์ออกคำสั่ง ทุกคนเริ่มรื้อค้นพลิกหาจนทั่ว

บ้านของปองภพไม่มีของมีค่าอะไร มองปราดเดียวก็เห็นชัด ทุกคนหากับรอบหนึ่งแล้วก็ไม่เจอของที่มีค่าอะไร

หรือว่าเขาพกติดตัวไปด้วยตอนที่หนีไป

วินเซนต์คิดอย่างนี้ รู้สึกกลัดกลุ้ม

เขาช้าไปก้าวหนึ่งอีกแล้วหรือ

เขาเตะเก้าอี้เต็มแรง ได้ยินเสียง “คลิก” เหมือนของบางอย่าง ปิดเข้าหากัน จากนั้นก็เห็นตรงหน้าจู่ๆ เปิดออกเอง เผยให้เห็น ตู้เซฟใบไม่ใหญ่นักที่อยู่ข้างใน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ