บทที่ 1194 โอกาสของคุณมีไม่มาก

ธรณีเห็นนรมนชักช้าไม่เข้ามา กลัวจะเป็นหวัดเพราะลมหิมะ ด้านนอก จึงรีบพูด “นรมน มีอะไรก็เข้ามาพูด ระเบียงมัน หนาว” หนาวเหรอ?

นรมนไม่รู้สึก

จนถึงตอนนี้ เธอพบว่าความโกรธของตนเองรุนแรงแบบนี้

แน่นอนว่านงลักษณ์น่ารังเกียจ แต่เมื่อรู้ว่าเธอเกือบตาย เหมือนกับนรมนมองเห็นคิม ในเปลวเพลิง

ยิ่งใหญ่เช่นนี้ สวยงามเช่นนี้ แต่กลับดื้อดึง ต่างเป็นลูกสาวของตระกูลพรโสภณเหมือนกัน และยังเป็น ฝาแฝด กลับมีการใช้ชีวิตและนิสัยต่างกัน?

ในใจของนรมนเจ็บปวด

สังเกตเห็นธรณีจะมาตรงนี้ คิดถึงสภาพร่างกายของเขา นรมน สูดลมหายใจเข้าลึก เปิดประตูระเบียงเดินออกไป

“นรมน…….

“อาธรณี อารู้ได้ไงว่าเกิดเรื่องขึ้นกับนงลักษณ์ อาจับตาดูฉัน ตลอดเหรอ? กลัวฉันทำอะไรเธอเหรอ? ”

แววตาของนรมนเย็นชาเล็กน้อย จนทำให้ธรณีหวาดกลัว
“นรมน ฉันไม่ได้อยากจับตาดูเธอ แต่ตั้งแต่ที่หล่อนรู้เบาะแส อารองของเธอ ก่อนที่จะเล่าเรื่องอารองให้เธอฟัง ฉันส่งคนไป เฝ้าติดตามนงลักษณ์เพื่อวัตถุประสงค์นี้

“แต่ตอนที่นงลักษณ์ถูกฆ่า ทำไมคนของอาธรณีถึงไม่ขัดขวาง ทันที

การซักถามของนรมนทำให้ธรณีชะงักงัน

สุดท้ายแล้วเธอก็ยังเป็นห่วงนงลักษณ์

ถึงแม้การแสดงออกและการกระทำทุกอย่างจะทำให้คนคิดว่า เธอไม่ชอบนงลักษณ์ จนแม้แต่ตัวเธอเองก็คิดแบบนี้ แต่เมื่อเกิด เรื่องขึ้นนงลักษณ์จริง ๆ นรมนร้อนรน จนแม้แต่ฉุนเฉียวด้วยซ้ำ ไป

ธรณีตระหนักถึงสิ่งนี้ ค้นพบความรู้สึกที่แท้จริงของนรมนทันที จึงอดสงสารไม่ได้

“นรมน นั่นคืออาณาจักรรัตติกาลของเธอ คนของเธออยู่ใน แสงสว่าง คนของฉันอยู่ในความมืด แถมนงลักษณ์ยังอยู่ อาณาเขตของเธออีก ฉันจะแย่งซีนได้ยังไง? อีกอย่างฉันเพียง ต้องการหาเบาะแสอารองของเธอจากหล่อน ไม่คิดจะก้าวก่าย คนของเธอ มากจนกระทั่งเข้าไปแทรกแซงคนของเธอ”

ได้ยินธรณีพูดแบบนี้ นรมนรู้ว่าตนเองพาลโมโหใส่คนที่ไม่ เกี่ยวข้อง

ใช่!
พาลโมโหใส่คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้เป็นมานานหลายปีแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเธอจะพาลใส่อาธรณีของตนเองเพื่อนงลักษณ์

นี่มันบ้าไปแล้ว!

แต่ความรู้สึกต้องการฆ่าคนอย่างบ้าคลั่งในก้นบึ้งของหัวใจ กลับพันรอบเธออีก ทำให้เธอคิดถึงคิมไม่หยุด

นงลักษณ์ทำผิดต่อคิม เธอควรจะเกลียดหล่อน แต่เมื่อรู้ว่าเธอ เกือบตาย นรมนยังลุกลี้ลุกลน

ใจไม่แข็งพอที่จะให้คนหน้าเหมือนแม่หายไปเหรอ? นรมนไม่รู้แน่ชัด เพียงแค่ตอนนี้อยากเจอนงลักษณ์เป็นพิเศษ “ขอโทษค่ะ อาธรณี ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดี

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจเธอ

ธรณียังจะมีอะไรไม่เข้าใจอีก?

เมื่อรู้ว่าศพของพี่ใหญ่ถูกเชษฐ์มัดเอาไว้หลายปี เขาโกรธยิ่ง กว่านรมน ตอนนี้รู้ว่าพี่รองยังมีชีวิตอยู่ เขาต้องการค้นหา เบาะแสของพี่รองจากนงลักษณ์ เขาเข้าใจความรู้สึกนี้ที่สุด

“เธออยากไปหานงลักษณ์ที่โรงพยาบาลไหม

แรกเริ่มนรมนคิดปฏิเสธ แต่คำพูดมาอยู่ที่ปากก็ยังกลืนมันลงไป
“ฉันจะไปดูสักหน่อย บุริศร์กับกมลยังไม่ตื่น ฝากอาดูแลด้วย “ได้ ฉันจะให้คนคุ้มครองเธอ

ธรณีรับจัดคนไป

ทีแรกนรมนจะปฏิเสธ แต่นึกถึงเรื่องราวในตอนนี้ เธอจึงไม่ ปฏิเสธ

ขับรถไปโรงพยาบาล เดินเข้าไปในห้องที่รู้ล่วงหน้า กลับถูก คนจู่โจม จนเกือบพลาด

แววตาของนรมนเย็นชาเล็กน้อย จับอีกฝ่ายทุ่มข้ามไหล่

“โครม” อีกฝ่ายส่งเสียงโอดโอย นรมนได้กลิ่นเลือดเต็มจมูก

ทันที

“นงลักษณ์? ”

เธอพูดอย่างเย็นชา มองเห็นนงลักษณ์คนที่บาดเจ็บสาหัสซึ่ง ควรสลบไม่ได้สติขดตัวอยู่ตรงนั้นอย่างเจ็บปวด บริเวณหน้าอก แดงฉานไปทั่ว

การทุ่มข้ามไหล่เมื่อสักครู่ทำให้แผลเธอฉีกอีกครั้ง

แววตาของนรมนเย็นชาเล็กน้อย แต่ยังรีบไปกดกริ่งฉุกเฉิน

หมอกับพยาบาลมาช่วยรักษาทันที นับว่านงลักษณ์นิ่งมาก เพียงแต่ใบหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษทำให้นรมนอดนึกถึงตอ นที่คิมป่วยไม่ได้

แววตาของเธอมืดมนไม่ชัดเจน
นงลักษณ์เจ็บมาก แต่กลับสัมผัสได้ถึงแววตาของนรมน หลัง จากหมอกับพยาบาลออกไป มองเห็นนรมนล็อคประตูห้องจาก ด้านใน นงลักษณ์ไม่มีความแปลกใจเลยสักนิด

“ฉันไม่ได้วางแผนทรมานตนเองเพื่อให้พวกเธอไว้ใจ ถึงแม้ ฉันจะรู้ว่าเธอไม่มีทางเชื่อฉันก็ตาม

นงลักษณ์พูดขึ้นก่อนอย่างกลุ้มใจ

นรมนเดินมานั่งลงตรงข้ามเธอ

บาดแผลลึกจนน่าตกใจ ถ้าเป็นการวางแผนทรมานตนเองเพื่อ ให้พวกเธอไว้ใจจริง นรมนพูดได้คําเดียวว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยม มาก

แต่นงลักษณ์จะทำแบบนั้นหรือเปล่า ไม่รู้ว่านรมนเป็นอะไรไป คิดไม่ถึงว่าจะเชื่อเล็กน้อย

“ทําไมอีกฝ่ายต้องการฆ่าคุณ? ”

“กลัวฉันจะเปิดเผยความลับมากเกินไปไง

นงลักษณ์หัวเราะขมขื่น กลับแผลฉีก ตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด อย่างห้ามไม่ได้

นรมนมองเธอ ไม่ได้ถูกความเจ็บปวดทรมานดึงดูดความ สนใจ ถามอย่างเย็นชา : “ความลับอะไร? นงลักษณ์ ตระกูลโต เล็กกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ในสมัยนั้นมีความเกี่ยวพันอะไรกับ หมู่บ้านดารายนกันแน่? เจ้าเมืองประเทศ F เกี่ยวข้องอะไรกับ หมู่บ้านดารายน? แล้วคุณล่ะ? คุณมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าเมือง? อารองของฉันอยู่ที่ไหน คุณจะไม่ตอบคำถามเหล่านี้กับ ฉันก็ได้นะ แต่นงลักษณ์ อยากให้ฉันเห็นคุณเป็นคนของฉันด้วย ใจจริง คุณไม่ควรปิดบัง วันนี้เป็นการลอบสังหารครั้งแรก แต่ ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่นอน ถึงแม้คนของฉันจะเก่งมาก แต่เสือก็ยัง มีเวลางีบหลับ ฉันไม่อาจปกป้องคุณได้ตลอดเวลา”

นรมนอยากพูดสิ่งเหล่านี้มานานแล้ว จึงใช้โอกาสนี้พูด ทั้งหมดออกมา

นงลักษณ์มองนรมนอย่างลังเลใจ

“ถ้าคุณกังวลฉันไม่บังคับคุณ แต่นงลักษณ์ วันนี้ฉันจะพาลูกๆ ออกจากเมืองชลธีไปเที่ยว ดังนั้นคุณมีโอกาสไม่มาก เวลาก็ไม่ มาก”

คำพูดนี้หมายความว่า ตอนที่ฉันนรมนยังไม่ไป ถือโอกาสที่ ยังมีความคิดนี้อยู่ ถ้าคุณสารภาพกับฉัน ฉันอาจจะปกป้องคุณ แต่ถ้ายังไม่พูดอะไรอีก งั้นก็ขอโทษด้วย ฉันจะปล่อยไปไม่ยุ่ง แล้ว

ข้อความแบบนี้ทำให้นงลักษณ์หน้าซีดอย่างห้ามไม่ได้

ถึงแม้เกือบตายก็ไม่สำคัญเท่ากับความสิ้นหวังในแววตา ณ ตอนนี้

ต้องบอกเธอไหม?

นงลักษณ์สับสน ลังเลใจ กลับนึกถึงผู้ชายที่ไม่มีใครเทียบ เท่านั้น สองมือกำแน่นอย่างอดไม่ได้
นรมนรู้ว่าในใจของเธอสับสน จึงไม่เร่งรัด และสั่งให้คนออก ไปขอบางอย่างมา

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ นงลักษณ์ไม่ขยับเหมือนกับถูกฝังเข็ม เธอ หรี่ตาลง ไม่มีใครรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร

นรมนก็ไม่รีบร้อน หยิบมือถือมาอ่านข่าว

ทันใดนั้นภายในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเสียงลมหายใจของทั้ง

สองฝ่าย

ในจังหวะที่นรมนคิดว่านงลักษณ์คงจะไม่พูด จู่ๆ เธอก็เอ่ยถาม

ขึ้นมา

“นรมน เธอคิดถึงแม่ของเธอมากไหม? ”

คำพูดนี้ทำให้นรมนชะงักงันเล็กน้อย และแสดงความโมโห ทันที

“คุณยังมีหน้าเอ่ยถึงแม่ของฉันอีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ พ่อแม่ของฉันจะผิดพลาดไปชั่วชีวิตได้ยังไง? แม่ของฉันจะ ล้มลุกคลุกคลานแบบนี้ โชคร้ายแบบนี้ได้ยังไง? เธอเป็นน้อง สาวฝาแฝดท้องเดียวกันกับคุณ ตอนนี้ทำไมคุณถึงโหดร้ายไม่ บอกความจริงกับพวกเขา? พวกคุณทำลงไปได้ยังไง? ”

นโมนตัวสั่น อยากจะบีบคอนงลักษณ์ให้ตาย กลับมองเห็น น้ำตาของนงลักษณ์หยดลงบนเตียง

“อย่าคิดว่าแกล้งร้องไห้ต่อหน้าฉัน แล้วฉันจะให้อภัยคุณ ฉัน จะเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อคุณ
นรมนพูดอย่างโกรธแค้น

นงลักษณ์กลับสะอึกสะอื้น : “เธอรู้ไหม? ความฝันอันยิ่งใหญ่ ในชีวิตของฉันคือการได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่และน้องสาว เพื่อ เป้าหมายนี้ ฉันลำบากมาก แต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้เจอแม้แต่แม่ เดิมที่ฉันคิดว่าคงจะไม่ได้เจอคนที่ตนเองรักที่สุดในชีวิตอีกแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า ในช่วงบ่ายวันที่อากาศดีนั้น คนน้องสาวของฉัน จะมาปรากฏตัวตรงหน้าอย่างไม่คาดคิด เธอไม่รู้หรอกว่าใน วินาทีนั้นฉันตกใจและตื่นเต้นมากแค่ไหน”

นรมนนิ่งไปทันที

“คุณพูดอะไร? แม่ของฉันไปหาคุณ? เมื่อไหร่? ”

นรมนไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย นึกไม่ถึงว่าคนรู้ว่านงลักษณ์ยังอยู่ แถมยังเคยไปหาเธอ ทำไมแม่ไม่เคยพูดเรื่องนี้

ทำไมแม้แต่คุณตาแม่ก็ต้องปิดบังด้วย?

นงลักษณ์เห็นนรมนตาแดงก่ำ ทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา

“หนึ่งปีก่อน หล่อนไปหาฉันที่ประเทศ F ต้องการพาฉันไป แต่ ตอนนั้นฉันยังไม่ได้จัดการเรื่องของฉันจึงไปไม่ได้ ครั้งแรกที่ฉัน เห็นน้องสาวของฉัน ฉันรู้ว่าเธอลำบาก รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะฉัน จึงเล่าความจริงในปีนั้นให้ฟัง ฉันคิดว่าหล่อนจะโกรธมาก จะด่า ว่าฉัน จนแม้แต่ทำร้ายฉัน แต่หล่อนไม่ทำ หล่อนบอกฉันว่า คน พลาดก็จะพลาดไปทั้งชีวิต ชินทรไม่อยู่แล้ว ถึงจะรู้ความจริงแล้วยังไงล่ะ? รักที่หายไปไม่กลับมาอีกแล้ว หล่อนบอกว่าไม่มีความ รักอีกแล้ว หล่อนอยากพาครอบครัวกลับไป หล่อนต้องการพา ฉันไป และพาบุญทิวาไปด้วย

“บุญทิวา? คุณอารอง? “

นรมนไม่เคยได้ยินชื่อนี้ จึงถามออกไปอย่างอัตโนมัติ

“ใช่ คุณอารองของเธอชื่อว่าบุญทิวา ตอนนั้นเขาตามฉันไป ประเทศ F บอกว่าจะอยู่กับฉันไปจนแก่ ตอนนั้นฉันซาบซึ้งใจแต่ ฉันก็รู้สถานการณ์ของตัวเองดี ฉันทำร้ายน้องสาวของฉันจนไม่ สามารถอยู่กับคนที่รักไปจนแก่เฒ่า ฉันไม่สามารถพัวพันกับคุณ ท่านรองของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้อีก ฉันจึงปฏิเสธเขาไป และ เพื่อทำให้เขาตัดใจ ฉันหาลูกคนมีเงินนิสัยเสีย บอกว่าคนที่ฉัน ชอบคือผู้ชายเลวๆ คนนั้น กลับไม่คิดว่าคุณท่านรองจะไม่ยอม ถอดใจ”

น้ำตาของนงลักษณ์รินไหลอย่างไม่รู้ตัว

“เขาควบคุมมาตลอดเพราะฉันก่อให้เกิดภัยพิบัติร้ายแรง เพื่อควบคุมให้ฉันเชื่อฟัง เขาคนนั้นให้คนขังคุณท่านรองเอาไว้ เพื่อเอาชีวิตของ คุณท่านรองมาข่มขู่ฉัน ถ้าฉันไม่ทำตามที่พวก เขาบอก คุณท่านรองจะถูกทรมาน ฉันไม่มีทางเลือก นรมน การ ไม่สนใจความเป็นความตายแบบนั้น อย่างแรกก็เพื่อคุณท่าน รองของฉัน ฉันจะไม่กระวนกระวายได้อย่างไร? ถึงแม้ตอนแรก สุดจะเป็นการวางแผน เป็นการใช้ประโยชน์ แต่ในที่สุดฉันก็ ตกหลุมรักเขา ฉันทนต่อความอัปยศเพื่อคุณท่านรอง ทำตามที่พวกเขาส่ง พวกเขาต้องการให้ฉันแต่งงานกับเจ้าเมือง ฉันแต่ง แล้ว พวกเขาต้องการให้กำเนิดเจ้าชาย ทำแล้ว เขา ต้องการให้ฉันวางยาเจ้าเมือง ยอมปล่อยไป คิดไม่ถึงตายและการพัฒนาอำนาจเบื้องหลัง ต้องการท่านรองออกมา ฉันไม่คิดว่าตอนแม่เธอมาหาฉันคราว พวกเขาจะคิดว่าแม่ของเธอเป็นฉัน หลังจากใช้อำนาจบังคับ พาคิมป้อนยาพิษเธอ

อะไรนะ?

นรมนค่อย นึกขึ้น

จู่ ๆ เธอถึงโรคที่รักษาไม่หายของคิม

นึกถึงมะเร็ง

หรือถูกยา?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ