บทที่ 202 ฉันไม่เห็นด้วย
นรมนตกใจ แต่กิจจาไม่เข้าใจ “หม่า มอร์ฟีนคืออะไร?”
เขาถามเบาๆ จึงถูกนรมนปิดปาก แต่ร่างกายของ เธอสั่นสะท้าน
เธอทนความจริงอย่างนี้ไม่ได้!
เห็นได้ชัดว่าหมอเข้าใจอารมณ์ของบุริศร์ ไม่ได้ ตำหนิเขาสำหรับท่าที่ของเขา แค่พูดอย่างหมดหนทาง “คุณบุริศร์ ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณอึดอัด และเจ็บปวดมาก แต่ตอนนี้คุณนรมนอาการไม่ดีมาก พวกเราควรลองคิด ให้ดีว่าจะทำคุณนรมนอาการดีขึ้นได้อย่างไร สภาพ ร่างกายตอนนี้ของเธอไม่เหมาะกับการผ่าตัดเลย จะ พักฟื้นก็ต้องใช้เวลา และตอนนี้ฉันหมดหนทางจริงๆใน สถานการณ์แบบนี้”
“คุณเป็นหมอ แต่คุณกำลังบอกฉันว่าไม่มีหนทาง? เธอยังเป็นแค่เด็กสี่ขวบ และชีวิตที่ยิ่งใหญ่ของเธอยัง ไม่ได้เริ่มต้น! แต่คุณกำลังบอกฉันว่าคุณหมดหนทาง ใช่ไหม?”
บุริศร์ทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์
น้ำเสียงของเขาคมและเย็นชารังสีที่เต็มเปี่ยม ทำให้หมอทนไม่ได้
“คุณบุริศร์ ฉันเป็นแค่หมอ ฉันสามารถตรวจดูอาการของคุณนรมนได้ สามารถทำตามเงื่อนไข แผนการกำหนดยา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ฉัน ต้องการให้สมาชิกในครอบครัวของคุณเซ็นชื่อ!”
“จะเซ็นชื่ออะไร? ลูกสาวฉันอายุแค่สี่ขวบ! คุณให้ ฉันเซ็นสัญญาว่าจะให้มอร์ฟีนเธอหรือเปล่า? นั่นคือ ลูกสาวของฉัน! ลูกสาวที่ฉันเป็นผู้ให้กำเนิด!”
ดวงตาของบุริศร์เป็นสีแดงเล็กน้อย และชุ่มชื้น มากขึ้น
นรมนไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและผลักประตู
ห้องทำงานออก
“ฉันไม่เห็นด้วย!”
เสียงของเธอไม่ดัง แต่มันทำให้ผู้ชายสองคนใน ห้องทำงานตะลึง
“นรมน? คุณมาได้ไง?”
บุริศร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
กิจจาอาจรู้สึกว่าเขาทำอะไรผิดพลาด และรีบ ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังนรมน มองไปที่บุริศร์อย่างขี้อาย และพูดว่า “ฉันเป็นคนพาหม่ามี้มาเอง”
“หม่าม” เสียงนี้ทำให้บุริศร์ตกตะลึงไปสักพัก และ โล่งใจเล็กน้อย แต่เขาปล่อยมือจากหมอด้วยความ กังวล และมาถึงตรงหน้าของนรมน
“คุณไม่เป็นไรนะ?”
“ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับกมล? คุณบอกฉันให้ ชัดเจน”
นรมนมองไปที่บุริศร์ น้ำตาซึมที่หางตา
บุริศร์รู้ว่า เธอต้องได้ยินแล้วแน่นอน
“นรมน เรื่องบางอย่างให้ฉันจัดการเถอะ”
บุริศร์ไม่อยากให้นรมนเศร้าเช่นนี้ หลายปีที่ผ่าน มา ความรู้สึกของนรมนที่มีต่อรเมศนั้นซับซ้อนมาก บุริ ศร์รู้ดีว่า แม้ว่าจะขี้หึง แต่เมื่อเทียบกับความทุกข์ของ นรมน เขายังคงระงับอารมณ์ความหึงของตนเอง
นรมนน้ำตาไหลวน แต่ก็รู้ถึงความหวังดีของบุริศร์ แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น เธอก็ยิ่งอยากรู้ความจริง
“บอกฉันเถอะ ฉันว่าแม่ของกมล ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ฉันต้องรู้”
ร่างกายของนรมนกำลังสั่นสะท้าน แต่ดวงตาของ เธอแน่วแน่มาก
ผู้หญิงที่อ่อนแอคนนี้ ทำให้คนอื่นทนไม่ได้ที่จะ ปฏิเสธในขณะนี้
แม้ว่าเขาจะเดาได้แล้ว แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่บริศร์พูด จริงๆ นรมนก็ยังคงร้องไห้อยู่ดี
เธอร้องไห้ได้หดหู่มาก
บุริศร์ถอนหายใจเบาๆ และบอกกับนรมนถึง สถานการณ์ของกมล
ห้าปีที่ผ่านมารู้สึกเสมอว่ารเมศเป็นผู้มีพระคุณ ของตนเอง แต่คาดไม่ได้ถึงว่าทั้งหมดนี้จะทำให้ปวดใจ และอึดอัดขนาดนี้
เขาทำแบบนี้ได้ยังไง?
หากเธอเพิกเฉยต่อกมลและกานต์ตั้งแต่แรก นร มนจะไม่บ่นเลย แต่ทั้งหมดที่มอบให้เธอนั้นเป็นแค่ ภาพลวงตา ทำให้เธอคิดว่ากมลเกิดมาก็เป็นแบบนี้ และเชื่อว่าการตายของกมลจะเร็วขึ้น
เรื่องแบบนี้ไม่ว่าแม่คนไหนก็รับไม่ได้หรอก
นรมน เกือบจะเป็นลม แต่โชคดีที่บุริศร์เตรียม พร้อมไว้ก่อน และอุ้มเธอขึ้นมา แม้ในเวลานี้ผู้หญิงที่ อ่อนแอคนนี้ ยังคงไม่ร้องไห้ แต่น้ำตาที่เอ่อล้นได้ฝืน อยู่ในดวงตาของบุริศร์
บุริศร์ถามอย่างปวดใจ
หลังจากนั้นก็นรมนส่ายหัว
เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นโง่เหลือเกิน
ครั้งหนึ่งสำหรับรเมศ เธอขอร้องให้บุริศร์อย่าทำ ให้รเมศต้องลำบากใจ สำหรับการช่วยชีวิตในห้าปีก่อน และการดูของรเมศจึงปล่อยเขาไปสักครั้ง
ตระกูลวัชโรทัยยังขอสิ่งของมากมายจากตระกูล โตเล็ก และบุริศร์ก็ให้ไปทั้งหมด แต่ไม่ได้คาดหวังว่า ความจริงของเรื่องจะเป็นเช่นนี้
นรมนรู้สึกปวดใจมากจนอยากตาย
เมื่อบุริศร์เห็นว่าอาการของเธอไม่ค่อยดี เลย วางแผนที่จะส่งเธอกลับไปที่ห้องก่อน แต่นรมนปฏิเสธ “หมอ ตอนนี้จะทำยังไงดีกับลูกสาวของฉัน?”
นี่เป็นปัญหาที่ยุ่งยากที่สุดสำหรับนรมน
ตอนนี้มาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า กมลสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ แม้แต่หมอก็ไม่สามารถ เดาได้
หมอมองไปที่บุริศร์ และเห็นว่าบุริศร์ไม่ได้ยับยั้ง จึงกระซิบว่า “ความตั้งใจของโรงพยาบาลของเราคือ การบรรเทาความเจ็บปวดชั่วคราวให้กับคุณกมล
“ใช้มอร์ฟีนไหม”
นรมนไม่ได้บ่นอะไร ไม่ได้กล่าวหา แต่ถามคำถาม
อย่างใจเย็น
หมอเผชิญกับดวงตาที่ชัดเจนของนรมน หมอก็
ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
ในฐานะที่เป็นหมอ เป็นการยากมากที่จะตัดสินใจ เช่นนั้น แต่สถานการณ์ของกมลพิเศษเกินไป เขาไม่ กล้าและไม่สามารถตัดสินใจโดยพลการ
เมื่อเห็นดวงตาที่หลบเลี่ยงของหมอ จำได้ว่าได้ยิน ความโกรธของบุริศร์ที่อยู่นอกประตู นรมนก็เข้าใจทุก อย่างแล้ว
เธอหายใจเข้าลึกๆ และกระซิบ “”ฉันไม่เห็นด้วย!”
“นรมน แต่กมล.
“ฉันบอกว่าฉันไม่เห็นด้วย!”
นรมนดูไปที่บุริศร์อย่างแน่วแน่และพูดเสียงแหบ “กมลเป็นเด็กผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เป็นเพียงเพราะฉันไม่ ได้ดูแลเธอเป็นอย่างดีในตอนที่เกิด จึงทำให้เธอไม่ สามารถใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไปได้ เมื่อก่อนไม่รู้อะไร เลย แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่สามารถทนให้ลูกสาว ของฉันกลายเป็นคนติดยาได้ แม้จะเป็นการรักษา อาการก็ไม่ได้! ฉันจะไปพบกมล! ตอนนี้! ทันที!”
นรมนรู้ว่าตนเองในสภาพเมื่อถูกกมลเห็น อาจจะ ตกใจได้ แต่เธอต้องพบกับกมล
เด็กที่น่าสงสารคนนั้น ป่วยเป็นโรคนี้มาห้าปีแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกอื่นทำร้ายเช่นนี้ และผู้พิทักษ์ของ เธอจะหลีกหนีจากการพูดถึงความรับผิดชอบของ ตนเองได้อย่างไร?
เมื่อบุริศร์เห็นท่าทีที่แนวแน่ของนรมน ก็กระซิบว่า “เอาล่ะฉันจะไปกับคุณ”
“ไม่เป็นไร ฉันจะคุยกับกมลเอง”
นรมนไม่รู้ว่าตนเองจะเดินไปอย่างไร บุริศร์จะพยุงตัวเธอ แต่กลับถูกเธอปฏิเสธ การระเบิดอารมณ์ครั้งนี้ใหญ่เกินไปจริงๆ
ทีแรกเมื่อรู้ว่ากานต์หายไป นรมนคิดว่ามันเป็น จุดจบของโลก แต่ตอนนี้เธอค้นพบว่า เรื่องบางสิ่งไม่ ได้เลวร้ายที่สุด แต่แย่ลงเท่านั้น
เธอเป็นแม่คนหนึ่ง เธอจะล้มลงไม่ได้ ถ้าเธอล้มลง แล้วลูกสาวของเธอจะเป็นอย่างไร?
เป็นแม่ที่แข็งแกร่ง
แม้ว่าเธอจะเดินด้วยปลายมีดทุกก้าว นรมนก็ไม่ ยอมให้ตนเองล้มลงเด็ดขาด
หลังได้รับแจ้งห้องของกมลจากบุริศร์ เธอก็ก้าวไป ทีละก้าว
เมื่อประตูถูกเปิดออก นรมนตกใจเล็กน้อยกับภาพ ที่เกิดขึ้น
“คุณย่า คุณว่าหมีดำสุดท้ายแล้วจะทำร้ายต้นหรือ เปล่า?”
กมลมองไปที่คุณนายตระกูลโตเล็กด้วยความ อยากรู้อยากเห็น
คุณนายตระกูลโตเล็กแตะผมของเธออย่างอ่อน โยนและกล่าวว่า “แน่นอนว่าไม่”
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะต้นมีหม่ามีที่แข็งแกร่ง”
คำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้ร่างกาย
ของนรมน สั้นเล็กน้อย
หลังจากแต่งงานได้ห้าปี เธอเคยเห็นคุณนาย ตระกูลโตเล็กในพิธีแต่งงานเท่านั้น วันรุ่งขึ้นคุณนาย ตระกูลโตเล็กบินไปต่างประเทศ สำหรับแม่สามีคนนี้ นรมนไม่รู้ว่าเธอชอบตนเองหรือไม่ แต่ในการแต่งงาน ในอนาคตคุณนายตระกูลโตเล็กไม่เคยปรากฏตัวหรือ ทำให้เธอลำบาก
ตอนนี้เธอใจดีมากเมื่ออยู่ต่อหน้ากมล นรมนก็ตก ตะลึงไปชั่วขณะ
กมลหันหลังไปทางประตู และไม่เห็นนรมนเข้ามา แต่ก็ยังถามอย่างสงสัย “แล้วหม่ามี้ของ ต้น ไม่กลัวหมี
ดำเหรอ?”
“แน่นอนว่ากลัวสิ แต่หม่ามี้ของเขาไม่สามารถ
ถอยได้”
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะมีต้นอยู่ข้างหลังเธอ ในโลกนี้ทารกคือของ ขวัญที่ดีที่สุดที่พระเจ้ามอบให้หม่ามี้ และยังเป็นทารก ที่หม่าม้าต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อดูแลเด็ก หากมีเพียง หม่ามของต้นคนเดียว เธอก็จะหนีไปด้วยความกลัว อย่างแน่นอน แต่ตอนนั้นมีต้นอยู่ข้างหลังเธอ ถ้าเธอ หนี หมีดำก็จะทำร้ายต้น เมื่อเทียบกับชีวิตของต้นและ หม่า หม่ามคิดว่าชีวิตของต้นสำคัญกว่า ดังนั้นหม่ามี้ ไม่สามารถถอยได้”
คำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้กมล ตระหนักได้ในทันที
“ฉันเข้าใจแล้วว่า หม่ามี้ของกมลก็ทำงานอย่าง หนักเพื่อกมล แข็งแรงเป็นพิเศษและพี่ชายของฉัน พวกเขาทั้งหมดก็เพื่อฉัน เมื่อฉันหายจากอาการป่วย
เติบโตขึ้น ฉันจะปกป้องหม่ามี้และพี่ชาย คุณนายตระกูลโตเล็กมองไปที่กมลอย่างสบายใจ และพูดว่า “กมลเป็นเด็กดีจริงๆ กมลยังเจ็บอยู่ไหม?”
“ไม่เจ็บอีกแล้ว!”
ใบหน้าเล็กๆของกมลเต็มไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าของ เธอซีดและน่ากลัว ถึงปากจะพูดว่าไม่เจ็บแล้ว แต่มือ เล็กๆของเธอจับผ้าปูที่นอนไว้แน่นมาก ท่าททางแบบ นั้นทำให้นรมนรู้สึกเจ็บปวดมาก
เธอไอ และดึงดูดความสนใจของคนโตและตัวเล็ก ทั้งสองคนในห้องทันที
“หม่าม”
กมลมีความสุขมากเมื่อได้เห็นนรมน และอยากจะ ลุกจากเตียง แต่คุณนายตระกูลโตเล็กก็หยุดไว้
“มา?”
ใบหน้าของคุณนายตระกูลโตเล็กใจดีมาก ทันใด นั้นทำให้นรมนนีกถึงแม่ของตนเองขึ้นมา
“แม่ ขอบคุณมากค่ะ”
คำนี้ทำให้ดวงตาของคุณนายตระกูลโตเล็กชุ่มชื้น
ทันที
“เฮ้อ ไม่เป็นอะไรเลย กมลเป็นหลานสาวของฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ คุณคุยกับกมลสักพัก แล้วฉันจะ ไปซื้อของกินให้กมล”
คุณนายตระกูลโตเล็กลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และ ถอนหายใจขณะที่เธอเดินผ่านนรมน และพูดด้วยน้ำ เสียงที่ได้ยินจากคนสองคน “เด็กยังเล็ก อย่าให้เธอรู้ เรื่องเยอะหยุดพูดเถอะ คุณอยู่ที่นี่ได้ มันเป็นกำลังใจ สำหรับเธอนรมน เวลาที่ผ่านมาฉันไม่ได้สนใจพวกคุณ ขอโทษ จากนี้ไป แม่จะปฏิบัติกับคุณเหมือนลูกสาว ของตนเอง พักฟื้นให้ดี คุณและกมลเป็นอนาคตของ ตระกูลโตเล็ก ถ้าพวกคุณเกิดเรื่องอะไรขึ้น บุริศร์และ ตระกูลโตเล็กก็จบสิ้นแล้ว เอาเป็นว่าแม่ขอร้องนะ”
หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ตบไหล่ของนรมนเบาๆ จากนั้นก็เดินออกไป
จากนั้นนรมนก็ค้นพบว่า คุณนายตระกูลโตเล็ก อายุมากแล้วจริงๆ ไม่ได้เจอมาห้าปี เธอมีผมหงอกบน ศีรษะแล้ว ในตอนนี้ เธอเป็นเพียงแม่คนหนึ่ง
ก่อนที่จะมานรมนคิดเกี่ยวกับคำพูดที่จะพูดมา มากมาย และอยากจะบอกความจริงทั้งหมดให้กับกมล แต่เมื่อได้ฟังคำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กในตอนนี้ และเห็นดวงตาที่มีความสุขและความคาดหวังของกมล เธอรู้สึกเหมือนมีอาการจุกอยู่ในลำคอ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
