บทที่ 1146 ไอ้ห่านี้ ทำลูกชายเขาเสียคน

“แล้วยังไง? ”

บุริศรักที่นรมนเป็นแบบนี้มาก แต่ยังไม่เข้าใจว่านรมน ต้องการพูดอะไร

นรมนไม่ค่อยเห็นบริศร์มีท่าทางแบบนี้ เธอเอื้อมมือไปโอบ รอบลำคอของเขาอย่างอดไม่ได้ กระซิบว่า “ฉันอยากร่วมมือกับ คุณ คุณบอกว่าไม่วางใจที่กล้าณรงค์จะลงมือกับฉัน ฉันเองก็ไม่ วางใจคุณกับกานต์ ใครจะรู้ว่ากล้าณรงค์ตั้งใจปล่อยข่าวลือหรือ เปล่า บอกว่าจะลงมือกับฉัน บางทีเป้าหมายอาจเป็นพวกคุณ อาจเป็นการหลอกล่อก็ได้? เขาเป็นคนร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ ขนาดนั้น คิดว่าสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้ พรุ่งนี้ย้ายไปอยู่กับ คุณตากับฉัน ทุกคนอยู่ด้วยกัน แข็งแกร่งกว่าที่เข้าจะโจมตีทีละ คนจริงไหม?

“แต่ช่วงนี้ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของกานต์”

นี่เป็นสิ่งที่บุริศร์กังวลใจ

กานต์มีอนาคตสดใส ถ้าเรื่องนี้เปิดเผยออกไป กานต์ก็จบ อย่างน้อยที่สุดก็หมดโอกาสในอาชีพทหาร

นรมนกล่าวเสียงเบา “ไม่เป็นไรหรอก แค่บอกว่ากานต์ต้อง เข้าร่วมการฝึกพิเศษ ทุกวันวันละชั่วโมงกว่าก็พอ ไม่มีใครสงสัย หรอก”
“แต่ว่า……

นรมนรู้ว่าบุริศร์กังวลเรื่องอะไร เธอกล่าวว่า “อันที่จริงไม่ต้อง รบกวนป้องก็ได้”

“หมายความว่าอะไร?

นรมนสูดหายใจเข้าลึก “ครอบครัวของเรามีคุณหมอที่พร้อม ให้การรักษากานต์ได้

“ใครเหรอ? ”

“กิจจา”

นรมนูพูดออกมา บุริศร์ตกใจทันที

“นรมน นี่คุณล้อเล่นหรือเปล่า? กิจจาเพิ่งจะกี่ขวบ? และ โรคหลายบุคลิกนี้ต้องใช้การสะกดจิตนะ

“ฉันรู้ ฉันโทรไปหามิลินแล้ว เธอบอกฉันว่า การสะกดจิตของ กานต์นั้นยอดเยี่ยมมาก หลังจากรามิลโดนเปิดโปงว่าปลอมตัว เป็นตรินท์ มิลินบอกว่ากิจจาเริ่มวิจัยโรคหลายบุคลิกกับการ สะกดจิต แต่เพราะเขาไม่ได้อยู่กับพวกเราตลอด พวกเราจึงรู้ เรื่องของกิจจาน้อยมาก อย่างเรื่องที่ฉันถูกพิษ ใครจะคิดว่าคน ช่วยฉันจะเป็นกิจจา? ถึงแม้ตอนนี้เขาจะยังเด็ก แต่พวกเราไม่ สามารถดูถูกเขาได้ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก

บริศ ทอดถอนใจกับคำพูดของนรมนทันที
“ถ้าหากว่า……..

“ไม่มีถ้าหาก คุณก็รู้ความผูกพันของกิจจากับกานต์ โดย เฉพาะหลังจากย้ายไป กิจจาพักอยู่กับกานต์ ถึงจะทำการรักษา อะไรก็สะดวกจริงไหม? โพนี่ใกล้จะคลอด เดิมทีป้องก็ยุ่งอยู่แล้ว ฉันคิดว่ากิจจาไว้ใจได้มากกว่า”

นรมนพูดอย่างจริงจังสุด ๆ

บุริศร์ลังเลใจ

“โธ่เอ๊ย คุณสามี คุณไม่ต้องคิดแล้ว ฉันเป็นแม่แท้ๆ ของ กานต์นะ ฉันจะทำร้ายกานต์ได้เหรอ?

“ก็จริง”

ในที่สุดบุรีศร์ก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของนรมน แต่เขายังคง หน้านิ่วคิ้วขมวด ทำให้นรมนแปลกใจ

“คุณยังไม่อะไรไม่เข้าใจอีกไหม?

“สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ไม่คิดว่าบุคลิกที่สองของกานต์จะส่ง หนังผู้ใหญ่ให้ผมได้ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตามหลักแล้วถึงแม้จะ แยกบุคลิกที่สองออกมา ก็ควรจะเป็นบุคลิกภาพที่มีอายุเดียวกัน ไม่ใช่เหรอ? ไม่น่าจะแยกเป็นบุคลิกภาพของผู้ใหญ่? ”

บุริศร์กลุ้มใจมาก

นรมนกลับนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

“คุณยังจําตอนที่กานต์แฮกมือถือของเจตต์ได้ไหม? ““ทําไมเหรอ? ”

บุริศร์งง ไม่ได้คิดถึงอะไร

นรมนกระแอมไออย่างลังเล “คือว่า ตอนนั้นที่กานต์แฮกมือถือ ของเจตต์ ในมือถือมีหนังผู้ใหญ่เหล่านั้นอยู่ ตอนนั้นกานต์จะบัน ทึกเอาไว้หรือเปล่า? หรือจะบอกว่าหลังจากลบทิ้งเขาสามารถกู้ คืนได้? ”

บุริศร์สีหน้าเปลี่ยนทันที

“คุณหมายความว่าเจตต์ทำให้ลูกชายพวกเราเสียคน

“พูดแบบนั้นไม่ได้หรอก ในบรรดาคนที่เคยถูกกานต์แฮก เจต เป็นคนที่ค่อนข้างไว้ใจได้ หรือจะพูดว่าในใจของกานต์ใช้ ลักษณะของเจตต์เป็นที่ระบาย เนื่องจากบุคลิกภาพหลักของ กานต์นิ่งเกินไป รู้จักคิดเกินไป ความจริงควรจะอึดอัดใจมาก แต่ กานต์กลับไม่เป็นแบบนั้น เขาชิว ๆ สบาย ๆ ร่าเริง เหมือนไม่ สนใจเรื่องอะไร บางทีกานต์ที่กดดันมากเกินไปก็ต้องการระบาย เหมือนกับเจตต์ ดังนั้นจึงทำเรื่องเหล่านี้ตามวิถีของเจตต์

นรมนก็แค่คาดเดา แต่ไม่มีใครรู้จักลูกดีกว่าแม่ นรมนคิดว่า ตนเองน่าจะพอเดาถูก

ดังนั้นไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปที่ตอนลูกเป็นเด็กจะแก่แดดและรู้จัก

คิดมากไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งอัจฉริยะที่มีไอคิวสูงเช่นนี้

บริศ ฟังนรมนอธิบาย รู้สึกว่าพอมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ในใจ กลับโกรธเคืองเจตต์
ไอ้ห่านี้

ทําลูกเขาเสียคน!

แค้นนี้ต้องชำระ

บุริศร์กระซิบในใจ จากนั้นถามว่า “ตอนนี้ทำไงดี? กานต์ยัง อยู่กับป้อง พวกเราจะไปรับเขากลับมาไหม? ”

“เอาสิ คุณรอฉันก่อนนะ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า

นรมนรีบลุกขึ้น

เธอคือแม่ของกานต์ ตอนนี้ในสถานการณ์แบบนี้ไม่มีทางให้บุ ริศร์ไปรับเขาคนเดียว

บุริศร์คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ จึงรอบรมนเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่างอดทน

ป้าหวานและคนอื่น ๆ กลับมากันแล้ว

บริศร์ให้พวกเขาเบิกค่าของปีใหม่ แจ้งพวกเขาว่าคืนนี้เริ่ม หยุดปีใหม่ได้เลย ในขณะเดียวกันก็ให้โบนัสปลายปีแก่พวกเขา ด้วย

แต่ละคนมองบุริศร์แจกซองแดงหนาเป็นพิเศษด้วยความตื่น เต้นดีใจ พูดอวยพรมากมายให้แก่บุริศร์สองสามีภรรยา จากนั้น ต่างคนต่างกลับห้องไปเก็บของ

บุริศร์กับนรมนสวมเสื้อโค้ตเรียบร้อย ขับรถมาที่บ้านของป้อง

เนื่องจากโพนี่กำลังท้องจึงง่วงนอนเล็กน้อย กำลังหลับอยู่
นรมนก็ไม่ได้รบกวนเธอ เข้าไปในบ้านเงียบ ๆ

กานต์เพิ่งตื่นขึ้นมาจากการสะกดจิตได้ไม่นาน รู้สึกไม่ค่อย สบาย ไม่มีเรี่ยวแรง ใบหน้าขาวซีด

นรมนมองเห็นเขาแล้วสงสาร

“ลูก ลูกรู้สึกยังไงบ้าง? ”

กานต์ไม่คิดว่านรมนจะมา จึงอดแปลกใจไม่ได้ จากนั้นยิ้ม อย่างอ่อนแรง ” หม่าม ผมไม่เป็นไรครับ

ปวีรายื่นแก้วน้ำ ให้เขาอย่างเป็นห่วง กานต์ยิ้มขอบคุณ จากนั้นดื่มน้ำเย็นหมดแก้ว เขาเป็นมิตรกับปวีรามาก นรมนเห็นแล้วดีใจ

เพราะกานต์ไอคิวสูงเกินไป และไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนนี้สามารถ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับปวีราได้แบบนี้ นรมนเห็นแล้วมีความสุข

“หม่ามี้รู้ว่าลูกไม่เป็นอะไร ลูกแค่หาโอกาสอยู่กับปวีราใช

ไหม? ”

นรมนล้อเล่นอย่างไม่คิดอะไร

กานต์ตอบอย่างทำตัวไม่ถูก “ผมแค่อยากมาหาเยี่ยมปวีรา ปวีรายิ้มอ่อนโยน มีความคล้ายกับโพนี่

ดูเหมือนเธอได้รับอิทธิพลจากป้องสองสามีภรรยาไม่น้อย

นรมนพูดกับปวีรา “ปวีราจ้ะ ขอบคุณที่ช่วยดูแลกานต์ มีเวลาพวกเราไปเที่ยวกันนะ

“ค่ะ”

ปวีราพยักหน้า

กานต์ดึงมือของเธอ “หลังปีใหม่ ฉันจะมาสวัสดีปีใหม่เธอนะ

“อืม”

ปวีราประทับใจมาก

เห็นตอนนี้ลูกชายมีท่าทางปกติ นรมนจินตนาการได้ยากจริง ๆ ว่าหลังจากแยกบุคลิกภาพกานต์มีท่าทางอย่างไร

เธอสะกดความรู้สึกของตนเอง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตั้งแต่วัน พรุ่งนี้พวกเราจะย้ายไปอยู่บ้านคุณตาทวดตกลงไหม? ”

“ครับ”

กานต์ตอบอย่างชัดเจน

นรมนเห็นเขาหน้าซีด จึงยิ่งสงสารอย่างห้าม

ไม่ได้

“เด็กดี ข้างนอกหิมะตก พวกเรารีบกลับไปเก็บของดีกว่า แด๊ด ดี้ของลูก ให้คนรับใช้ทุกคนหยุดปีใหม่กันแล้ว พรุ่งนี้พวกเราต้อง ย้ายไปที่นั่นเอง”

ไม่เป็นไรครับ หม่ามี้ มีผมอยู่ด้วย กานต์เป็นเหมือนสุภาพบุรุษตัวน้อย เขายิ่งเป็นแบบนี้ นรมนยิ่งสงสาร
“จ๊ะ หม่ามีรู้ว่ามีลูกอยู่ด้วย แต่บางครั้งลูกก็ต้องทำตัวเป็นเด็ก หน่อย ลูกต้องรู้ว่า หม่ามีก็ต้องการพื้นที่และเวทีแสดงบทบาท ไม่ ว่าอย่างไรลูกคงจะไม่ทำให้หม่ามีรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า ใช่ไหม?

นโมนพูดเหมือนงอน

กานต์ทำตัวไม่ถูกทันที

“หม่ามี้ หม่ามี้หาคนงอนด้วยผิดคนแล้วหรือเปล่า? คุณบุรี

ครล่ะ?

มุมปากของนรมนกระตุก

เห็นได้ชัดว่าเธอเอาใจใส่เขาหรือไม่จริง?

“แด๊ดดี้ของลูกไปหาอาป้อง พอดีมีเรื่องคุยกัน ตั้งแต่พรุ่งนี้ลูก ไม่ต้องมาที่นี่แล้ว ดังนั้นแด๊ดดี้จึงต้องถามว่าการให้การรักษา ทางสุขภาพจิตของลูกเป็นอย่างไรบ้าง

ปวีราแปลกใจกับคำพูดของนรมนทันที แต่กลับเก็บอาการไว้ อย่างรวดเร็ว รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

กานต์สังเกตได้ทันทีว่าอารมณ์ของปวีราเปลี่ยนไป จึงรีบกล่าว ด้วยรอยยิ้ม “พี่ปวีรา ถึงแม้ผมจะมาที่นี่ไม่ได้ พวกเราก็วิดีโอคอ ลกันได้ทุกวัน”

“จริงนะ? ”

ปวีราถามด้วยภาษามือ

“แน่นอน คำไหนคำนั้น
กานต์ยิ้มยื่นนิ้วก้อยออกไป

ปวีราเห็นเขาทำเช่นนี้ จึงยิ้มและรีบยื่นนิ้วก้อยของตนเองออก

มาด้วย

ทั้งสองเกี่ยวก้อยกัน

จู่ ๆ นรมนก็อิจฉาความเป็นเพื่อนของสองคนนี้ เธออดนึกถึง คมทิพย์ไม่ได้

ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นเยอะเกินไป จนเธอไม่ได้สนใจเรื่องของคน ทิพย์เลย และพฤกษ์ก็ไปเมือง B เพื่อดูแลคมทิพย์ ไม่รู้ป่านนี้คู่ นั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง

นรมนคิดว่ากานต์อาจมีเรื่องคุยกับปวีรา จึงยิ้มและลุกขึ้น “หม่ามออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ กานต์มีอะไรจะคุยกับปราก็ รับคุย

“ได้เลย ขอบคุณครับหม่าม

กานต์ยิ้มเล็กน้อย ท่าทางเชื่อฟังนั้นเหมือนกับคนเป็นโรค หลายบุคลิกตรงไหน?

นรมนถอนหายใจออกไปจากห้อง

เธอหยิบมือถือออกมาเปิดWeibo สิ่งแรกที่เห็นคืออัลบั้มของ คมทิพย์ติดอยู่ในการค้นหายอดนิยม ดูเหมือนจะมีแต่คำชม

ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในตำแหน่งการค้นหายอดนิยมสูงมากนัก แต่ก็ค่อนข้างดี
นรมนกดโทรหาคมทิพย์

ทางฝั่งคมทิพย์คงจะยุ่งอยู่ มือถือดังอยู่นานไม่มีคนรับสาย

นรมนผิดหวังทันที

ตอนนี้ทุกคนต่างพยายามต่อสู้เพื่อความฝันของตนเอง ดู เหมือนมีเพียงเธอที่สบายขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งตอนนี้ใช้ชีวิตเป็น คุณนายเต็มเวลา

แบบนี้ไม่ดี

นรมนส่ายหน้าหัวเราะเยาะตนเอง สาบานว่าหลังจากกลับไป จะต้องลุกขึ้นได้แล้ว ไม่สามารถดื่มอยู่ในความอ่อนโยนและ อ่อนหวานของบุริศร์ได้ทุกวัน

เธอต้องเป็นผู้หญิงแกร่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ