บทที่ 1119 หรือว่าพลาดอะไรไป

นรมนกับบุริศร์กลับมาถึงบ้าน เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

บุริศ เห็นท่าทางของเธอ จึงรีบให้ป้าหวานไปเตรียมน้ำให้เธอ แช่ และกล่าวอย่างอ่อนโยน “คุณไปแช่น้ำนะ นอนพักสักหน่อย ถึงเวลากินข้าวผมจะไปเรียก

เดิมทีนรมนคิดจะปฏิเสธ แต่ต้านทานความอ่อนแอของ

ร่างกายไม่ได้ จึงพยักหน้าทันที

หลังจากเธอเข้ามาในห้องนอน บุริศร์ก็ตามเข้ามา

เขารู้สึกว่านรมนดูไม่ค่อยมีกำลังวังชา นึกถึงเมื่อคืนที่ตนเอง ขอมากเกินไป จึงอดรู้สึกผิดไม่ได้

เมื่อนรมนแช่น้ำ มีสายโทรเข้ามาหาบุริศร์ มีเอกสารของ บริษัทต้องทำผ่านออนไลน์ เขาจึงไปที่ห้องหนังสือทันที

นรมนแช่อยู่ในน้ำร้อน ถึงจะรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา

การเป็นลมครั้งนี้ของคุณตาถึงแม้จะไม่มีความผิดปกติ และไม่ ได้ว่าเป็นฝีมือของตุลยา แต่นรมนกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูก

ต้อง

หรือว่าตนเองจะพลาดอะไรไป?

หรือว่าวิธีของตุลยาจะเหนือชั้น

นรมนคิดไปคิดมาก็หลับไป
หลังจากบุริศร์จัดการเอกสารเสร็จจึงกลับมาที่ห้องนอน เขา คิ้วขมวดทันทีเมื่อไม่เห็นนรมนอยู่บนเตียง

เขาไปที่ห้องน้ำทันที เห็นนรมนจึงอ่างนอนหลับไป

ใบหน้ารูปไข่ของเธอเป็นสีแดงเล็กน้อย

บริศ ตกใจ รีบเข้าไปถึงนรมนขึ้นมา ใช้ชุดนอนเช็ดตัวของ เธอ กลับพบว่านโมนตัวร้อนจนน่าตกใจ

“นรมน นรมนคุณตื่นสิ

บริศ ลองเรียกนรมน

นรมนรู้สึกเพียงมีคนเรียกเธออยู่ข้าง ๆ แต่เปลือกตาหนักมาก ไม่อาจลืมตาขึ้นมาได้ ร่างกายก็ยิ่งร้อนอย่างทรมาน

เธอออกแรงบิดตัว ทรมานจนแทบจะร้องไห้

“บุริศร์ ฉันหนาว ฉันร้อน

ความรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ทำให้นรมนแทบคลั่ง

บุริศร์ตำหนิตัวเองที่ไม่กลับมาก่อนหน้านี้ เขารีบโทรหารมิดา

รมิดายังคงอยู่ที่สนามแข่งม้า เมื่อได้ยินว่านรมนเป็นไข้ แปลกใจ

“เป็นไปได้ยังไง? ตอนออกไปยังดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ”

บุริศร์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

เมื่อเช้านรมนตื่นขึ้นมายังดูกระปรี้กระเปร่า แต่การเป็นลมของคุณท่านตนวรทำให้เธอวิตกกังวล

เมื่อรมิดามาถึง นรมนเป็นไข้จนค่อยอย่างเจ็บปวด “ทำไมถึงได้เป็นหนักขนาดนี้เมื่อ

ไหน?

รมิดารีบทําตรวจนรมน

บุริศร์เสียงเบา “

”

นั่นไม่จะเกี่ยวการที่ไข้สูงแบบนี้

รมิดาสีหน้าเคร่งขรึมมาก

ลองตรวจค่าความสมบูรณ์ของเลือดก่อน

ภายบ้านของบุริศร์มีจึงเลือดของนรมนไปตรวจ

สิบนาทีไป รมิดายังคงสีหน้าเคร่งขรึม

ค่าของเลือดสูงมากเกินไป เบื้องต้นดูเหมือนจะเป็นอักเสบ

รมิดาถึงร่างกายของนรมน จึงอดถามได้ เมื่อคืน

คำถามทำให้บริศร์กระอักกระอ่วน สุขภาพของนรมน ยังคงพยักหน้า
“ร่างกายของนรมนทรุดโทรมมาก ต่อจากนี้ทำเรื่องแบบนั้นจะ ต้องเบาสักหน่อย ฉันจะให้ยาแก้อักเสบเธอก่อน รอดูหลังจากนี้ ค่อยว่ากัน”

“ได้”

บริศ คร่ำหวอดอยู่ในการค้ามาหลายปี วันนี้ต่อหน้ารมิดา เพื่อนรมนเขาเพิ่งจะถูกดุเหมือนนักเรียนคนหนึ่ง

หลังจากรมดาให้การรักษาอย่างเร่งด่วนแก่นรมน เธอยัง กล่าวอย่างไม่วางใจ “ช่วงนี้ฝากเด็ก ๆ ไว้ที่ป้องกับโพนี่เถอะ คุณ จะได้ดูแลนรมนได้อย่างเต็มที่

“ขอบคุณนะ”

บุริศร์ก็คิดแบบนั้น

นรมนรู้สึกแค่เพียงของเหลวเย็น ๆ เข้าสู่ร่างกายผ่านทาง เส้นเลือด อุณหภูมิร่างกายที่ร้อน ๆ หนาว ๆ ผ่อนคลายลง ชั่วคราว แต่ยังคงรู้สึกทรมานอยู่

เธอสะลึมสะลือหลับไป ไม่รู้ว่ารมิดากลับไปตอนไหน ให้น้ำ เกลือเสร็จเมื่อไหร่

ถึงแม้อุณหภูมิร่างกายของนรมนจะลดลงแล้ว แต่รมดายังคง บอกกับบุริศร์ “คืนนี้ยังต้องเฝ้าดูอาการ ฉันกลัวเธ าเริบอีก อาการอักเสบของผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ ร้อน ในขึ้นมาก็อักเสบ ติดเชื้อได้ คุณก็รู้จักร่างกายของนรมน

“ผมเข้าใจแล้ว”
บุรีศร์พยักหน้า

รมิดาฝากฝังอีกเล็กน้อยจึงกลับไป

บริศ คอยเฝ้านรมนอยู่ตลอด

ร่างกายของนรมนเดี่ยวร้อนเดี่ยวหนาว หัวใจของเขาก็เดี๋ยว ร้อนเดี่ยวหนาวตามไปด้วย เขาคอยดูแลนรมนอยู่ข้าง ๆ

ป้าหวานมองและเอ่ยว่า “ประธานบริศร์ ป้าจะไปต้มข้าวต้มนะ คะ อีกสักพักคุณนายได้กินเมื่อตื่นขึ้น

“ไปเถอะ”

ตอนนี้บุริศร์ไม่มีกะจิตกะใจเลยสักนิดเดียว เอาแต่รู้สึกผิดใน

ตนเองก็ใจร้อนเกินไป

รู้อยู่แล้วว่าร่างกายของนรมนทรุดโทรมมาก ทำไมเขาถึงไม่

ควบคุมตนเองเลย

ช่วงบ่ายผ่านไป ตอนเย็นนาวินกลับมา รู้ว่านรมนไม่สบาย จึง ซื้อนําผลไม้มาให้เธอ

บุริศร์ให้เขาวางลงด้านข้าง และดูแลนรมนต่อไป

นรมนยังคงไม่ได้สติและตัวร้อน บุริศร์เช็ดตัวให้เธอเพื่อ ระบายความร้อน แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

กลางดึก อุณหภูมิของนรมนขึ้นสูงถึงสี่สิบองศา ตัวร้อนจน แทบแย่
บริศ ตกใจ

เขาโทรหารมิดาอีกครั้ง

กานต์อยู่กับป้องรับการรักษาสุขภาพจิต ส่วนโพนี่ก็ต้องอยู่ ริศ ไม่อยากให้ลูกเป็นห่วง จึงได้แต่รบกวนรมิดาครั้งแล้วครั้ง เล่า

หลังจากรมิดามาถึง เธอแปลกใจมาก

“ไม่น่าจะเป็นแบบนี้นะ ให้ยาลดการอักเสบไปแล้ว ตามหลัก ไข้ควรจะลดลง ทําไมดูแนวโน้มแล้วยิ่งแย่ลง? ”

บุรีริส หวาดกลัว

“ทําไงดี พาไปโรงพยาบาลดีไหม? ”

ไปโรงพยาบาลก็ไม่ต่างกัน

รมิดาตรวจเลือดของนรมนอีกครั้งหนึ่ง พบว่าค่าเลือดของเธอ สูงมาก สูงจนน่าตกใจ สูงอย่างไม่มีเหตุผล

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้? ช่วงนี้มีใครเข้ามาหรือเปล่า หรือ

ได้สัมผัสใครบ้างไหม? ”

บุริศร์รีบส่ายหน้า

“ไม่มีนะ ผมคอยเฝ้าอยู่ด้วยตลอด ป้าหวานต้มข้าวต้มอยู่ใน ครัว ไม่ได้เข้าใกล้”

นี่เป็นครั้งแรกที่รมิดาเจอกับสถานการณ์เช่นนี้
ฉันจะติดต่ออาจารย์ของฉัน ดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตามหลักแล้ว เป็นเพียงแค่ไข้สูงจากการอักเสบภายในของผู้หญิง ไม่ควรจะ กําเริบอีกแบบนี้”

สำหรับเรื่องนี้ บุริศร์ไม่เข้าใจ แต่รมิดาพูดแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะ พูดอะไร

“บุริศร์ ฉันทรมานจังเลย”

นรมนพูดเสียงเบา ดูไร้เรี่ยวแรงสุด ๆ

บริศ รีบกอดเธอเอาไว้

ร่างกายของเธอเหมือนกับไฟ ลวกหัวใจของบุริศร์อย่างเจ็บ

ปวด

“นรมน ไม่เป็นไรนะ คุณจะต้องดีขึ้น ผมจะอยู่กับคุณ

เสียงของบุริศร์แหบแห้ง

นรมนรู้สึกว่าร่างกายของตนเองเหมือนถูกคนจับย่างบนเตา ความรู้สึกร้อนแผดเผาทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว

“ขอหน่อย ฉันอยากได้น้ำเย็น

ริมฝีปากของนรมนแห้งแตก บุริศร์เห็นแล้วสงสารจับใจ เขามองไปทางรมิดา

รมิดาส่ายหน้า “กินน้ำเย็นไม่ได้ เอาน้ำอุ่น ให้เธอ น้ำเกลือก็ได้”
บุรีศรีบให้ป้าหวานไปจัดการ

นรมนถือแก้วน้ำด้วยมือทั้งสองข้างและดื่มลงไป น่าเสียดายที่ ยังคงไม่อาจลดความรู้สึกร้อนแผดเผาลง

บรมนรู้สึกเหมือนตนเองถูกสองมือที่มองไม่เห็นบีบคอแน่น หายใจยากลำบาก

เธอเรียกชื่อบริศร์ไม่หยุด ครั้งแล้วครั้งเล่า จนหมดสติไป

บริศร์น้ำตาคลอทันที

“ขอโทษ นรมน ผมขอโทษ”

ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย

ถ้ารู้ว่าตนเองเรียกร้องนรมนแล้วจะเกิดผลลัพธ์แบบนี้ เขาจะ ไม่มีทางทําอะไรเธอ

แต่ตอนนี้ไม่มียารักษาความเสียใจให้กิน

รมิดารู้ว่าบุริศร์โทษตนเอง แต่เวลานี้พูดปลอบใจไปก็ได้

ประโยชน์ เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องทำคือการทำให้อุณหภูมิ

ร่างกายของนรมนลดลง

เธอวิดีโอคอลกับอาจารย์ ส่งอาการและรายงานผลตรวจเลือด ของนรมนไป จากนั้นทั้งสองคนก็คุยกันด้วยศัพท์เทคนิค บุริศร์ ได้ยินก็ร้อนใจ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รมิดากับอาจารย์ยังคงมีความเห็นว่าให้รักษาตามอาการ

อาการเป็นไข้จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่าซับซ้อนก็ซับซ้อน ตอนนี้ นอกจากใช้ยาลดไข้ ยังต้องเช็ดตัวเพื่อระบายความร้อนอย่างต่อ เนื่อง

บุริศร์ก็ไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงทําตามที่รมดาบอก บริศแทบจะเป็นบ้า แค่เป็นไข้ไม่ใช่เหรอ? แค่อักเสบติดเชื้อไม่ใช่เหรอ? รมิดาก็รู้สึกแย่ไปหมด

เพื่อดูแลนรมน รมิดาจึงพักอยู่ที่ตระกูลโตเล็กโดยตรง เมื่อฟ้าใกล้สาง ปรากฏว่าลมหายใจของนรมนช็อกไปชั่วขณะ

ทำไมถึงแทบจะเอาชีวิตของนรมนไป?

เธอมักจะคิดว่าตนเองมีความชำนาญในการรักษาดีมาก แต่ ตอนนี้นรมนอยู่ตรงนี้ อาการได้ง่าย ๆ เธอกลับรักษาไม่ได้ และ นรมนยังเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ความรู้สึกนี้ทำให้เธอกดดันมาก จนแทบจะหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ

ทั้งสองคนพยายามอยู่นานถึงจะช่วยชีวิตให้นรมนกลับมา หายใจ แต่อุณหภูมิร่างกายของนรมนยังคงสูงถึงสี่สิบองศาอยู่ ตลอด ดูเหมือนยาลดไข้และน้ำเกลือลดไข้จะช่วยไม่ได้

หน้าผากของรมดาเริ่มมีเหงื่อซึมออกมา
“พี่รอง ให้พี่สามกับพี่สะใภ้สามมาดูดีไหม”

พี่สามคือป้อง

ถึงตอนนี้แล้ว บุริศร์เป็นห่วงชีวิตของนรมน ตราบใดที่ สามารถช่วยชีวิตของนรมนกลับมาได้ ไม่ว่าจะเป็นใครเขาก็เชิญ มาได้หมด

เมื่อป้องกับโพนี่ได้รับข้อความก็รีบมา

กานต์รับการให้คำปรึกษาทางสุขภาพจิตอยู่ที่ตระกูลพรรณ โรจน์ จึงได้ยินไปโดยปริยาย เขากับปราก็รีบตามมาด้วย

“คุณบุริศร์ หม่ามี้เป็นไงบ้าง? ”

กานต์มีสีหน้าเป็นห่วง

บุริศร์ไม่กล้าเผชิญหน้ากับดวงตาที่กระวนกระวายคู่นั้นของ

ลูกชาย

ควรจะพูดกับลูกชายอย่างไร?

บอกว่าเพราะความโลภของเขาตอนนั้นรมนจึงอยู่ระหว่าง ความเป็นความตายเหรอ?

บริศร์อ้าปากไม่ขึ้น

ป้องรีบกล่าว “กานต์อย่าเพิ่งรบกวนการวินิจฉัยของพวกเรา เธอกับปวีราออกไปก่อนได้ไหม? เชื่อใจฉันกับน้าโพนี่ของเธอ ยังมีคุณน้ารมิดาอยู่ด้วย พวกเราสามคนจะช่วยชีวิตหม่ามีของ เธอ”
กานต์สองจิตสองใจ เขาพยักหน้าออกไปจากห้อง เพียงแต่ รู้สึกหนักแผ่นหลังมาก

บริศร์รู้สึกว่าตนเองเป็นคนผิด จนแม้แต่รู้สึกหายใจได้ไม่เต็ม

เห็นท่าทางแบบนี้ของบุริศร์ ป้องตบไหล่ของเขา “นายเหนื่อย เกินไปแล้ว ออกไปพักก่อนเถอะ หรือล้างหน้าล้างตาสูบบุหรี่สัก มวน ตรงนี้ส่งให้พวกฉัน

“บรมนเธอ…….

บุริศร์สะอึกสะอื้นทันที

พวกเขาสองคนผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ทำไมต้องมา พ่ายแพ้กับการอักเสบติดเชื้อที่เล็กน้อยเช่นนี้ด้วย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ