บทที่ 1104 รนหาที่ตายจริงๆ สินะ

นาวินเห็นโทรศัพท์บุริศร์ดัง ก็รีบยืนขึ้นมา

“พี่ งั้นผมกลับไปเก็บของก่อนนะครับ

“โอเค ขับรถระวังหน่อยนะ”

บริศพยักหน้า

นาวินหยิบกุญแจรถเดินออกไป

บุริศร์เหลือบมองเบอร์ที่โทรศัพท์ แล้วกดเลื่อนรับสายทันที

“ประธานบริศร์ ระบบกล้องวงจรปิดทางด้านคุณท่านตนวรมี บางอย่างเกิดขึ้น”

ชัยยศ โทรมา

“ว่ามา”

บริศ พูดขึ้นเรียบๆ

ชัยยศพูดเสียงทุ้ม “โทรศัพท์บ้านของคุณท่านตนวรเพิ่งโทร ออกเบอร์หนึ่ง ไม่ใช่เบอร์ในเมืองนี้ ผมสืบตามแล้ว เป็นเบอร์ ประเทศFครับ”

“ประเทศ เหรอ?”

คิ้วบริศ ขมวดเล็กน้อย
“รู้แล้ว สืบต่อไป”

หลังจากพูดจบ บุริศร์ก็วางสาย

นรมนเดินลงมาจากด้านบน ไม่เห็นนาวินก็โล่งใจ

“นาวินไปแล้วเหรอ?”

“อืม เดี๋ยวย้ายกลับมาตอนกลางคืน ฉันให้หุ้นหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ของบริษัทกับเขา”

ค่าพูดบุรีศ ทําให้นรมนตกตะลึงเล็กน้อย

“ใจกว้างจัง? คุณไม่ได้ติดหนี้เขา คนที่ติดหนี้

“ฉันรู้ หุ้นหนึ่งเปอร์เซ็นต์นั่นก็ของธิดาวีร์”

คำพูดบุริศ ทำให้นรมนตกตะลึงอีกครั้ง

“สามี นคุณภายนอกดูดีแต่ข้างในใจร้ายเกินไปไหม?”

“ต่อไปธิดาวีอยู่ในคุกระหว่างประเทศ แบ่งไปก็ไม่ได้ใช้ ให้ นาวินดีกว่า ถ้าลูกคลอดออกมาแล้ว นาวินต้องเลี้ยงดูเด็กคน หนึ่งต้องใช้เงินเยอะมาก และตระกูลโตเล็กเราติดหนี้ตระกูลนาค ชำนาน ธิดาไม่เข้าใจสถานการณ์เกินไปจริงๆ

ถึงบุริศร์จะพูดเช่นนี้ แต่อารมณ์ก็ไม่ได้ผันผวนมากนัก

นรมนรู้ว่าเขาหัวใจสลายไปแล้ว

ผิดหวังธิดาอย่างสมบูรณ์

นรมนกลัวเขาจะพูดเรื่องนี้ต่อไป จึงรีบพูดขึ้น “ตอนบ่ายฉันจะไปบ้านคุณตา

“ตุลยาก่อเรื่อง ให้สับสนเหรอ?”

คำพูดบุริศร์ทำให้นรมนยิ้มขึ้นมา

“คุณไม่รู้อะไรเลย ตุลยาคนนี้น่ะ ไม่รนหาที่ตายก็ไม่ตาย หรอก”

นรมนเล่าเรื่องที่บ้านคุณท่านตนวรอย่างชัดเจน

หลังจากบุริศร์ฟังจบ ก็พูดขึ้นทันที “เมื่อกี้ชัยยศโทรมาบอก ฉัน บอกว่าที่บ้านคุณตามีคนใช้เบอร์โทรศัพท์บ้านติดต่อคน ประเทศ คุณว่าจะเป็นคุณตาไหม?”

นรมนตกตะลึงทันที

“เป็นไปได้ไง? ถึงคุณตาจะอยากเจอนงลักษณ์ ก็ไม่มีทางรู้ เบอร์โทรศัพท์ของเธอ ถึงให้คนไปสืบ คุณว่านงลักษณ์แกล้งตาย มาตั้งหลายปี จะใช้ชื่อจริงของตัวเองเปิดซิมโทรศัพท์เหรอ? ถ้า ไม่มีซิมโทรศัพท์ อนงลักษณ์ คุณตาจะสืบเจอเบอร์โทรศัพท์ นงลักษณ์ได้ยังไง?”

คำพูดนมันทําให้ดวงตาบุริศร์หรี่ลง

“งั้นเหลือความเป็นไปได้เดียว ตุลยาเป็นคนโทร

“เธอเหรอ? เธอรู้เบอร์โทรศัพท์ของนงลักษณ์ได้ยังไง?”

นรมนรู้สึกน่าข่าเล็กน้อย

บุริศร์กลับพูดขึ้นเรียบๆ “เธอไม่รู้เบอร์โทรศัพท์นงลักษณ์ แต่มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าเธอจะรู้เบอร์กล้าณรงค์ อย่าลืมนะ ครั้งหนึ่งซาวีเคยร่วมมือกับกล้าณรงค์

คำพูดนี้ปลุกนรมนให้ตื่นทันที

นี่ตุลยาตั้งใจจะร่วมมือกับกล้าณรงค์จริงๆ เพื่อจัดการเธอกับ คุณท่านตนวรเหรอ?

สีหน้านามนหนักอึ้งขึ้น

“สืบเบอร์โทรศัพท์อีกฝ่ายได้ไหม?”

“ฉันลองดูได้”

ในเมื่อบริศ พูดคำนี้ แน่นอนว่าจัดการได้

ดวงตา โมนมีความไม่แยแส

“ถ้าตุลยามันร่วมมือกับกล้าณรงค์จริงๆ งั้นเธอก็ใกล้จะรนหา ที่ตายแล้ว”

“แค่คนคนเดียวไม่ต้องใช้ความพยายามมากหรอก ฉัน

จัดการเองก็พอ”

คำพูดบุริศ ทำให้นรมนส่ายหน้า

“ไม่ ฉันต้องทำเอง ยังไงแล้วเธอก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ของฉัน ถึงจะพาเธอไปสู่ความตาย ก็ต้องให้เธอแพ้อย่างสุดจิตสุดใจ” นรมนพูดแบบนี้ บุริศร์ก็ทำได้แค่เคารพความคิดของเธอ

“เอาล่ะ ไม่พูดเกี่ยวกับเธอแล้ว คืนนี้อยากกินอะไร?”
“แล้วแต่เลย”

นรมนรู้สึกค่อนข้างเหนื่อย

เธอพิงโซฟา พูดเสียงทุ้ม “วันนี้ตอนบ่ายฉันไปหลายที่ และ ปาณีบอกฉันว่าเธอสงสัยว่าตุลยาจะวางยาพิษคุณตา แต่ครั้งนี้ หล่อนฉลาด ไม่ได้วางมันไว้โจ่งแจ้ง แต่ใช้กลิ่นสองชนิดข่มกัน เพื่อบรรลุเป้าหมาย”

นรมนเล่าคำพูดปาณีอีกครั้ง

บริศ ฟังจบดวงตาก็มีความโกรธแค้น

“ไม่ว่ายังไง คุณตาก็เป็นคุณตาแท้ๆ ของเธอ ไม่คิดว่าเธอ จิตใจโหดเหี้ยมแบบนี้?”

“ตุลยาโดนชาวทำให้เสียคนไปแล้ว ไม่รู้จักอะไรผิดอะไรถูก

ต้องนานแล้ว มีแค่ความสุขกับความทุกข์ ใครทำให้เธอทุกข์ เธอ

ก็ต้องการชีวิตคนนั้น ผู้หญิงคนนี้ถูกเลี้ยงให้เสียตั้งแต่แรกแล้ว”

นรมนส่ายหน้า ถอนหายใจเล็กน้อย

ว่ากันว่าคนที่สนิทมากที่สุดในโลกก็คือญาติทางสายเลือด แต่ ญาติอย่างตุลยาคนนี้ เธอชอบไม่ลงจริงๆ

ถ้าคิมยังมีชีวิตอยู่ บางทีเธออาจจะคำนึงถึงความรู้สึกคิม ตอนนี้คิมไม่อยู่แล้ว เธอก็ไม่อยากให้ตัวเองได้รับความไม่เป็น ธรรม ยิ่งไม่อยากทำร้ายคนใกล้ตัวที่สุดเพราะสิ่งที่เรียกว่าความ เห็นอกเห็นใจและความใจดีของตัวเอง
บริศร์ดึงมือเธอมาวางไว้บนฝ่ามือตัวเอง

ฝ่ามือเขาแห้งและอบอุ่น ทำให้รู้สึกอบอุ่นมาก นรมนรู้สึกตัว

เองได้รับการรักษาในพริบตาเดียว

“สามี คุณเป็นผู้ชายอบอุ่นจริงๆ”

“งั้นเหรอ? คนนอกบอกว่าฉันเย็นชากันหมด

บริศ เพิ่งได้ยินคำว่าผู้ชายอบอุ่นจากปากภรรยาเป็นครั้งแรก

ผู้ชายอบอุ่นเหรอ?

เขาเป็นงั้นเหรอ?

มุมปากบุริศร์ยกขึ้นมาเบาๆ โดยไม่รู้ตัว

นรมนรีบพูดอวยจนโอเวอร์ “ใครพูด? สามีฉันอบอุ่นที่สุด คน พวกนั้นไม่รู้จักคุณต่างหาก”

“เอาล่ะ ปากหวานแบบนี้ พูดมา อยากให้ฉันทำอะไร?”

นรมนยิ้มขึ้นมาทันที

“ปวดขามากเลย”

“สําออยแล้ว”

ถึงบุริศร์จะพูดเช่นนี้ แต่ก็ยังปล่อยมือนรมน ม้วนแขนเสื้อขึ้น

ยื่นมือไปนวดขานรมน

“โอ้ว สบายจัง แต่คุณเบาหน่อย”
นรมนร้องขึ้นมา เสียงนั้นเย้ายวนแท้ๆ เกือบทำให้บริศร์ ควบคุมตัวเองไม่อยู่

“กลางวันแสกๆ คุณอย่าร้องยั่วยวนแบบนี้ได้ไหม? ถ้า ต้องการก็พูดให้มันชัดๆ ฉันเกือบจะได้แล้วนะ”

บุริศร์พูดคำนี้ไม่ดัง มีแค่สองคนเท่านั้นที่ได้ยิน

หน้านรมนแดงขึ้นมาทันที

“คุณมันหน้าไม่อาย

“ฉันได้รับการอนุญาตจากประเทศ มีการสนับสนุนของ กฎหมาย หน้าไม่อายได้ยังไง?

บุริศร์ถามกลับทำให้นรมนไม่มีแรงที่จะหักล้างจริงๆ

เธอเบือนหน้าหนี แต่มือบุริศร์ยังนวดที่ขาเธอ มันสบายเป็น พิเศษเลยจริงๆ

เหมือนจะพึมพำออกมาทำยังไงดี?

นรมนกัดปากอดทนไว้ไม่สนใจสีหน้าแววตาของบุริศร์ที่

เปลี่ยนไปเลยสักนิด

ผู้หญิงคนนี้จงใจใช่ไหม?

ทั้งร้องทั้งกัดปาก ตอนนี้ยังมองตนแล้วครวญครางอีก นี่มัน ความปรารถนายากที่จะเติมเต็มจริงๆ?

บริศร์กระแอมไอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “คืนนี้ลูกๆ ไม่รู้กลับมาตอน ไหน ไม่งั้นเดี๋ยวเรากลับห้องไป……
“หยุดได้แล้ว”

นรมนรีบชักขากลับมา คอแดงหมดแล้ว

“คุณรีบไปสืบเบอร์กล้าณรงค์ที่ตุลยาโทรหาดีกว่าว่าเป็นเบอร์ อะไร”

ขณะที่พูดเธอก็ลุกขึ้นจะเดินไป แต่บุริศร์จับข้อมือเอาไว้

“สั่งให้ฉันทำงานก็ควรให้รางวัลหน่อยไม่ใช่เหรอ?”

เห็นบริศ ทำท่าขอจูบ นรมนก็ย่อตัวลงไปอย่างอายๆ นิด หน่อย เพื่อหอมแก้มบุริศร์หนึ่งที

ตอนแรกนึกว่าทําแบบนี้แล้วจะจบ ใครจะไปคิดว่าบุริศร์จะดึง จนนรมนเสียการทรงตัวทันที ล้มลงไปในอ้อมแขนบุริศร์

เธอยังไม่ได้พูดอะไรออกไป ก็ถูกบุริศร์จับด้านหลังศีรษะ กด จูบเอาแต่ใจและร้อนแรงลงไปทันที

นรมนรู้สึกตัวเองจะหายใจไม่ออกแล้ว ชายคนนี้คงไม่อยากได้เธอตรงนี้หรอกนะ? สมองนรมนสับสนนิดหน่อย ออกซิเจนที่หน้าอกก็เหลือไม่มาก แล้ว

ขณะที่เธอแทบหมดลมหายใจ บุริศร์ถึงปล่อยเธอ

“นี่ต่างหากรางวัล จําไว้นะ”
เสียงบุริศร์แหบพร่า แววตาเปล่งประกาย ทำให้คนจมลงไป อย่างอดไม่ได้

เห็นท่าทางสวยงามน่าทึ่งของนรมนแบบนี้ บุริศร์ก็พึงพอใจ

อย่างมาก

“ยังต้องการเหรอ? ฉันไม่ถือสานะ ไม่งั้นเรากลับห้องกันก่อน ไหม?”

นรมนได้สติกลับมาทันที ผลักบุริศร์ออกไป

“คุณไปให้พ้นเลย”

พูดจบเธอก็ขึ้นไปข้างบนเหมือนวิ่งหนี

มองแผ่นหลังนรมน บุริศร์รู้สึกว่าภรรยาตัวเองน่ารักเกินไป

จริงๆ

ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้นะ?

สองคู่รักที่แต่งงานกันมานานแต่ยังเขินอายแบบนี้ ก็ไม่มีทาง เลือกอื่นแล้ว

แต่นรมนไปแล้ว บุริศร์ก็ไม่ได้ว่าง หยิบโน้ตบุ๊กออกมาทันที เชื่อมเส้นทางของบ้านคุณท่านตนวร นิ้วเรียวยาวเคาะรหัสบน แป้นพิมพ์

ไม่นานนักก็สืบสิ่งที่เขาต้องการได้แล้ว

บริศ เห็นว่าตุลยาติดต่อกล้าณรงค์อย่างที่คิดไว้ ดวงตาสอง ข้างนั้นก็หนักอึ้งอย่างช่วยไม่ได้
รนหาที่ตายจริงๆ สินะ!

บุริศร์หยิบเบอร์โทรศัพท์ไปที่ห้องนอน

นรมนกำลังวิดีโอคอลกับพริมาอยู่ หารือกันเกี่ยวกับเรื่อง บริษัทผลิตภาพยนตร์

“ทางด้านราเชนยังไม่ตอบฉันกลับ อัลบั้มทางด้านคม ทิพย์MTVปล่อยออกมาก่อน รอทางนั้นมีข่าวคราวค่อยว่ากันอีก ที ตอนนี้หลักๆ คือณัฐยา ละครเรื่องนี้ฉันดูแล้ว บทละครไม่เลว แค่การแสดงของณัจยาได้มาตรฐาน ก็สามารถเดินขึ้นไปได้อีก ขั้น”

นรมนได้ยินเสียงเคาะประตู หันศีรษะไปเห็นบุริศร์ก็หารือกับ พริมาต่อ

พริมาก็รู้ว่านรมนพูดถูก จึงพูดเสียงทุ้ม “ทางด้านจยาไม่มี ปัญหาแล้ว ฉันหาผู้จัดการจัดเตรียมทั้งหมดแล้ว ตอนนี้มีนัก แสดงอีกสองคนต้องเซ็นสัญญาบริษัทเรา ประธานนรมนคุณว่า เซ็นได้ไหม?”

นรมนตกตะลึงทันที นึกถึงตัวเองตกเป็นเป้า ถึงจะเป็นบริษัท ใหม่ แต่เพราะเป็นคนใหม่ เมื่อเข้าวงการบันเทิงไปแล้ว ก็ไม่รู้ไป ขโมยผลประโยชน์ใคร ถึงได้เจอเรื่องจยาแบบนี้

ครั้งนี้โชคดี สามารถเปลี่ยนเหตุร้ายให้กลายเป็นดีได้ทันเวลา แต่ครั้งหน้าล่ะ?

คิ้วนรมนขมวดเล็กน้อย คิดสักพักแล้วพูดขึ้น “อย่าเพิ่งเซ็นสืบให้รู้เรื่องก่อนว่าเบื้องหลังนักแสดงสองคนนี้มีความสัมพันธ์ ระหว่างบุคคลกับพื้นเพยังไงค่อยว่ากัน

“แต่นักแสดงบริษัทเราน้อยเกินไป แบบนี้มันไม่เหมาะกับการ

พัฒนา”

พริมาค่อนข้างเป็นทุกข์

นรมนพูดขึ้นทันที “ไปโรงเรียนเพื่อเป็นสัญญาคนใหม่ คน ใหม่จะสะอาดที่สุด และเซ็นสัญญาง่าย เดี๋ยวไปขุดหาผู้จัดการ ดีๆ มาสองสามคน ไม่กลัวว่าจะไม่สำเร็จ ทางด้านทรัพยากรน จะคิดหาวิธี”

“ได้ค่ะ”

พริมาเห็นนรมนมีแผนการ ก็วางสายวิดีโอคอล

บุริศร์เห็นเธอวางสายวิดีโอคอลแล้ว ก็ยิ้มขณะพูดขึ้น “ดูเป็น เจ้านายขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ”

“ก็จริง เฝ้าท่านประธานใหญ่บุริศร์ ยังไงก็ต้องเรียนรู้มาบ้าง นิดหน่อยไม่ใช่เหรอคะ?”

นรมนอวยจน โอเวอร์ บริศร์ค่อนข้างรู้สึกดี ส่งเบอร์โทรศัพท์ในมือให้

“อย่างที่คุณคิดไว้จริงๆ ตุลยาติดต่อกับกล้าณรงค์ นี่เบอร์ โทรศัพท์กล้าณรงค์

เห็นเบอร์ในมือบริศร์ สีหน้านรมนก็หนักอึ้งขึ้น
ในเมื่อตุลยารนหาที่ตายแบบนี้ เธอไม่ทำให้หล่อนสมหวัง เหมือนทำผิดกับตัวเองแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ