บทที่ 1099 หรือว่าตรุษจีนอย่างนี้ยังจะต้องมาจับปีศาจ อีก?

นรมนเงยหน้าขึ้นมากวาดตาดูที่หนึ่ง แล้วเห็นขวัญตายืนอยู่ ตรงนั้น เหมือนกับว่าโดนตรึงไว้ยังไงอย่างงั้น

เธอพูดกับบริศร์ไปไม่กี่ประโยค จากนั้นก็มาถึงข้างกาย ขวัญตา

“มีอะไรเหรอ? ไหนบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำไง? ทำไมถึงได้ยืน อึ้งอยู่ที่นี่ล่ะ?”

แล้วขวัญตาถึงจะตื่นจะเพิ่งตื่นจะภวังค์ แต่สีหน้ากลับดูไม่ได้

เลย

“คือเจตต์”

สําหรับนรมนแล้ว ขวัญตารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้อง ปิดบัง และอีกอย่างเธอก็หวังว่านรมนจะสามารถช่วยเหลือตัวเอง ได้

ถึงแม้ว่าเธอจะดูแข็งแกร่ง และเป็นฝ่ายหันไปจีบเจตต์ก่อน แต่ ว่ามีเรื่องบางเรื่องเธอก้าวผ่านไปไม่ได้จริง ๆ

หัวคิ้วของนรมนก็ขมวดขึ้นมาครู่หนึ่งเหมือนกัน
เจตต์มาทําอะไรที่นี่?

เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องที่เทย่าโทรศัพท์หาเจตต์

ที่เขามาที่นี่อาจจะเพื่อมาเจอเทย่าก็ได้มั้ง?

นัยน์ตาของนรมนมีแววเยือกเย็นพาดผ่านเสี้ยวหนึ่ง

ถ้าเกิดว่าเจตต์ถูกผิดไม่แบ่งละก็ เธอก็ไม่รังเกียจที่จะเตะต่อย ผู้ชายคนนี้ให้หนักสักรอบหรอกนะ

“คุณรอเดี๋ยวนะ”

นรมนกลับมาที่ข้างกายบุริศร์ แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “มีทางที่ จะเปลี่ยนไปอยู่ห้องส่วนตัวที่อยู่ข้าง ๆ ห้อง202สักหน่อยไหม คะ?”

ถึงแม้บุริศร์จะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ในเมื่อนรมนพูดมา แบบนี้แล้ว และท่าทีของขวัญตาก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาครุ่นคิด ไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวผมโทรศัพท์ไปลองดูก่อนนะ”

“ได้ค่ะ”

นรมนรู้ ด้วยความสามารถของบุริศร์ จะเปลี่ยนไปห้องส่วนตัว ห้องหนึ่งไม่ใช่เรื่องยากอะไร
แล้วก็เป็นเช่นนั้น เพียงไม่กี่นาที บุริศร์ก็จัดการเสร็จเรียบร้อย นรมนจูงมือขวัญตามาที่ห้องส่วนตัวห้องข้าง ๆ

แล้ว

พอทั้งสามคนเพิ่งจะนั่งลง ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของเจตต์

อยมา

“มีเรื่องอะไรจําเป็นจะต้องพูดซึ่ง ๆ หน้ากันด้วย?”

“เจตต์ ฉันได้ยินมาว่าแกเกิดอุบัติเหตุขึ้น เป็นยังไงบ้าง? ดีขึ้น บ้างหรือยัง?”

ตอนที่เสียงของเทย่าดังขึ้นมานั้น ตัวของนรมนและบุริศร์ต่าง ก็สั่นขึ้นทีหนึ่ง

คือเทย่าจริง ๆ ด้วย!

สีหน้าของบริศ ขรึมลงไปหลายส่วน

นรมนส่งสัญญาณให้เขาว่าอย่าเพิ่งรีบร้อนไป

มือของขวัญตากำไว้ด้วยกันอย่างแน่นหนา บนใบหน้าดู

ร้อนรนเป็นอย่างมาก

สําหรับเจตต์แล้วเทย่าเป็นปมในใจอย่างหนึ่ง ในตอนที่เจตต์ สะเทือนใจแล้วออกไปท่องเที่ยวต่างประเทศนั้น น่าจะหวังว่าจะ ได้เจอกับเทย่าอยู่มั้ง?

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เจอ จึงได้แต่ต้องกลับมา

พอมาวันนี้เทย่าโทรศัพท์หาเขา แล้วยังนัดเขามาเจอหน้ากันที่

นี่ แต่เจตต์กลับไม่บอกกับเธอสักค้า ถึงแม้จะรู้ว่าที่ตัวเองอยู่กับเขานั้นไม่ได้เป็นเพราะว่าความรัก

แต่ว่าขวัญตาก็ยังเจ็บปวดมากจริง ๆ

น้ำเสียงของเจตต์แฝงไว้ด้วยความเยาะเย้ยเสี้ยวหนึ่ง

“ผมดีหรือไม่ดีคุณไม่มีตาเหรอ? มองไม่เห็นเหรอ?”

คำพูดนี้พูดไปจนเทย่าอึ้งไปครู่หนึ่ง

ในความทรงจําของเธอ เจตต์ไม่เคยพูดกับเธอแบบนี้เลยนะ น้ำเสียงแบบนี้ปกติแล้วจะเป็นน้ำเสียงที่ใช้พูดกับพรรษา ทำไม ถึงมาใช้อยู่บนตัวเธอได้ล่ะ?

หัวคิ้วของเทย่าขมวดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “เจตต์ นี่มัน ท่าทีอะไรของแก?”

“คุณอยากจะให้ผมมีท่าทีอะไรต่อคุณ? หมากตัวหนึ่งที่แม้แต่ เกิดมาก็ยังโดนแม่ของตัวเองวางแผน คุณยังอยากจะให้ผมใช้ ท่าทีอะไรคุยกับคุณอีกต้องดูแลคุณเป็นพิเศษ เป็นแม่ที่ดีลูกที่กตัญญูเหมือนอย่างเมื่อ ก่อนเหรอ? คุณไม่รู้สึกว่ามันจอมปลอมมากเกินไปเหรอ?”

เจตต์หัวเราะเสียงเย็นอย่างเยาะเย้ยขึ้น ในที่สุดสีหน้าของเทย่าก็ขรึมลงมา

“เพื่อนรมนแค่คนเดียวแกถึงกับทำอย่างนี้กับแม่ของตัวเอง เลยเหรอ พ่อของแกสอนแกมาอย่างนี้เหรอ?”

“ผมคิดว่าความทรงจำของคุณคงจะผิดเพี้ยนไปนะ พรรษา หรือจะสั่งสอนผม? คุณคิดว่าเป็นไปได้เหรอ? หลายปีมานี้ผมนึก มาตลอดว่าคุณต่างหากที่เป็นความอบอุ่นของผม แต่ว่าคิดไม่ ถึงว่าคุณจะแทงผมเกือบตายที่หนึ่ง ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้ก็ไม่มี ความหมายแล้ว คุณมาหาผมมีเรื่องอะไร? รีบพูดมาเถอะ”

น้ำเสียงของเจตตราบเรียบ ฟังอารมณ์ใด ๆ ไม่ออกเลย เทย่ายังอยากจะสั่งสอนเจตต์ต่ออีก แต่ว่าพอเห็นท่าทางของ เขา ในตอนนี้แล้วก็ยังปากไป

เธอเงียบขรึมไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ได้ยินมาว่าแกจะ แต่งงานแล้ว? อีกฝ่ายเป็นลูกสาวตระกูลปวนะฤทธิ์? ตระกูลป วนะฤทธิ์ที่เป็นจ้าวแห่งทะเลนั่นเหรอ?”

ดวงตาของเจตต์หรี่ลงเล็กน้อย แล้วก็เยาะเย้ยขึ้นมาทันที

“ยังไง? คุณอยากจะบีบบังคับเอาอะไรกับตระกูลปวนะฤทธิ์ อีก? หรือว่าคุณรู้สึกว่าให้ลูกชายตัวเองไปเป็นลูกเขยแต่งเข้า บ้านเขา แล้วให้ตระกูลปวนะฤทธิ์ให้อะไรคุณหน่อยงั้นเหรอ?”

“นี่แกพูดอะไรกันเนี่ย!”

เทย่าปัดเพรียงทีหนึ่งจนแก้วชาหล่นไปเลย

เมื่อก่อนตอนที่เธอแกล้งบ้าก็มักจะขว้างปาข้าวของ แต่ตอน นั้นเจตต์รู้สึกว่าเธอน่าสงสารมาก ขอแค่ไม่ทำร้ายโดนตัวเอง จะ เป็นยังไงก็ได้ แต่พอตอนนี้เห็นเหย่ายังคงขว้างปาข้าวของอยู่ เจตต์กลับรู้สึกประชดประชันแปลก ๆ

“ยังไง? ผมพูดแทงใจคุณเหรอ? คุณหลอกใช้ผมเสร็จ ก็อยาก จะมาหลอกใช้ภรรยาผมอีก ใครให้หน้าคุณ ให้คุณรู้สึกว่าทุก อย่างต้องเป็นไปตามที่คิด? คุณคลอดผมมา คุณหลอกใช้ผมไป ก็ช่างเถอะ แต่ว่าขวัญตาไม่ใช่ลูกสาวของคุณ คุณไม่มีอำนาจ และไม่มีสิทธิ์มาหวังผลกับเธอด้วย! เศษเสี้ยวเดียวก็ไม่ได้!!

คําพูดของเจตต์ทำให้เทย่าสะอึกไปมากพอสมควรแต่กลับทําให้ดวงตาของขวัญตามีน้ำตาระรื่นขึ้นมาชั้นหนึ่ง

เขากลับปกป้องตัวเอง

นรมนกับบุริศร์เองก็โล่งอกไปได้เปลาะหนึ่ง

ยังดีที่เจ้าชั่วเจตต์ยังพอมีหัวสมองอยู่บ้าง ยังรู้จักรักใคร่ ภรรยาตัวเองอยู่บ้าง ไม่งั้นละก็ดูซิว่าต่อไปเธอจะไปจัดการเขา ยังไง

เทย่าโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้น และแทบจะหัวใจวายตาย ไปแล้ว

เธอถลึงตาจ้องมองเจตต์ แล้วกลับพบว่าลูกชายคนนี้ไม่ เหมือนเดิมแล้วจริง ๆ

“ไหนแกชอบแต่นรมนไม่ใช่เหรอ? แล้วสนใจลูกสาวบ้านตระ

กูลปวนะฤทธิ์ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”

“ผมจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ แล้วอีกอย่าง คุณรู้ได้ยังไงว่า ผมไม่ชอบขวัญตา? คุณคิดว่าถ้าผมไม่ชอบเธอแล้วจะแต่งงาน กับเธอเหรอ? ผมไม่ใช่คนที่แบบว่าแต่งแบบถู ๆ ไถ ๆ ไปเถอะ หรอกนะ ผมไม่เหมือนคุณ คนที่ไม่รักผมไม่มีทางแต่งงานด้วย แน่นอน!”

คำพูดประโยคนี้ของเจตต์ทำให้ขวัญตาลืมตาโตขึ้นมาทันทีเลย

นี่เธอได้ยินอะไรกันเนี่ย?

นรมนเองก็รู้สึกดีใจขึ้นเล็กน้อย

ดูท่าเจตต์มีความรู้สึกกับขวัญตานั้นจะเป็นความจริงอยู่

จังเลย!

แต่เทย่ากลับโมโหจนแทบตาย

“รักคนคนหนึ่ง ไม่ควรจะต้องเริ่มตั้งแต่ต้นไปจนจบเหรอ?”

“ไม่ใช่พรหมลิขิตของผม แล้วจะให้ผมรอจนตายไปทั้งชีวิตเห รอ? นรมนเป็นน้องสาวของผม เป็นความสัมพันธ์ที่ถึงจะตีจน กระดูกหักและเอ็นก็ยังเชื่อมต่อกันอยู่แบบนั้น และตั้งแต่ที่ผมคิด จะเริ่มต้นมีความรักกับนิตาเป็นต้นมา ผมก็วางความรู้สึกฉัน ชู้สาวกับเธอลงแล้ว แต่ว่าเธอเป็นญาติของผมอยู่ คุณก็อย่าคิดที่ จะแตะต้องตัวเธอเด็ดขาด”

คําพูดนี้ของเจตต์พูดได้หยาบมาก

เทย่าโกรธจนหัวเราะแล้ว

“ฉันคลอดแกมา แต่แกกลับช่วยคนนอกแล้วพูดกับฉันแบบนี้? ฉันไม่สนว่าในใจแกจะคิดยังไง แต่แกฟังฉันให้ดีนะ

ถ้าขวัญตาอยากจะมาเป็นลูกสะใภ้ของฉัน ก็จำเป็นจะต้องช่วย ฉันอย่างหนึ่ง ไม่งั้นละก็เธอก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าประตูตระกูลรัต ติกรวรกุลเลย” “เหมือนกับว่าคุณนายของตระกูลรัตติกรวรกุล ในตอนนี้จะ

ไม่ใช่คุณนะ”

คำพูดนี้ของเจตต์จี้ใจดำแล้ว

สีหน้าของเทย่ามืดขรึมลงมา

เจตต์กลับพูดขึ้นอย่างไม่สนใจสักนิดเลยว่า “ผมขอเตือนคุณ ว่ารีบไปจากที่นี่เถอะ ก่อนที่ผมจะมาได้แจ้งตำรวจแล้ว เดี๋ยว ตำรวจก็มาถึงอย่างรวดเร็วแล้ว คุณเป็นนักโทษหลบหนี บนตัว ยังมีคดีอยู่ ถ้าไม่อยากจะจนมุมอยู่ที่นี่ก็รีบจากไปซะ ผมไม่สนว่า คุณกำลังวางแผนอะไรอยู่ แต่งานแต่งของผมคุณอย่างหวังว่าจะ ได้ใช้ประโยชน์เลย ยิ่งอย่ามาคิดจับจ้องภรรยาของผม และเห็น แก่บุญคุณที่คุณคลอดผมมา ผมก็จะพูดถึงตรงนี้ สำหรับเส้นทาง ต่อไปจะเป็นยังไงนั้น คุณก็ดูเอาเองละกัน”

“แกว่าอะไรนะ? แกนี่เจ้าลูกทรพี!

เทย่าแทบอยากจะเหนี่ยวไกปืนยิงเจ้าลูกอกตัญญให้ตาย แต่ว่าที่ไม่ไกลกลับมีเสียงไซเรนตำรวจดังขึ้นมาแล้ว

เจตต์แจ้งตำรวจริง ๆ เหรอ?

ความคิดนี้กะพริบผ่านไปในหัวของเทย่า แต่ว่าก็ไม่ทันได้คิด วิเคราะห์อะไรแล้ว เธอรีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วก็กระโดด ออกไปจากหน้าต่างชั้นสองอย่างรวดเร็ว

มุมปากของเจตต์เกิดรอยยิ้มขมขื่นขึ้นมาอันหนึ่ง

ตอนนี้ขวัญตาแทบอยากจะวิ่งไปกอดเจตต์ แต่กลับโดนนรมน รั้งเอาไว้ซะก่อน

“ตอนนี้ถ้าคุณไปก็ทำให้เขารู้แล้วนะซิว่าคุณได้ยินหมดทุก อย่างแล้ว? จะพูดว่าบังเอิญเจอก็จะบังเอิญเกินไปหน่อยไหม ยิ่ง ไปกว่านั้นตอนนี้น่าจะเป็นช่วงที่เขาอ่อนแอที่สุด และก็น่าจะไม่ อยากให้คุณเห็นเขาในสภาพแบบนี้ด้วย

ยังไงนรมนก็ยังเข้าใจเจตต์อยู่

ตอนนี้ในใจของเจตต์เจ็บปวดแทบตาย เขาอยู่ตัวคนเดียว แล้วจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างแรงที่หนึ่ง

มีแม่แบบเทย่านี้ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เขาไม่อยาก จะส่งเทย่าเข้าคุก แต่ว่าเทย่าล่องลอยอยู่ข้างนอกวันหนึ่ง นรมน กับขวัญตาก็จะเจอกับอันตรายมากขึ้นส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะตอนนี้เทย่ายังหันเห ความสนใจมาที่ตัวขวัญตาแล้วด้วย เจตต์รู้สึกเจ็บปวดมากจริง

ทำไมเทย่าถึงได้เห็นแก่ตัวขนาดนี้นะ?

ทำไมถึงได้ไม่คิดเผื่อเขาที่เป็นลูกชายคนนี้หน่อยเลย

แต่ว่าทำไมสิ่งเหล่านี้ถึงได้ไม่มีคำตอบสักอันเลย

ขวัญตาจ้องมองไปฝั่งตรงข้ามอย่างเป็นกังวล แล้วตอนนี้ก็ แทบอยากจะไปปลอบใจเขาสักหน่อยจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ทำให้คน ปวดใจมากจริง ๆ แต่ว่าเธอทำไม่ได้

นรมนพูดถูก เทย่าเป็นรอยแผลเป็นในใจของเจตต์ แล้ววันนี้ เทย่าก็มาแกะแผลเป็นนี่ออกเองกับมือ เลือดสด ๆ ไหลอาบ น่า อนาถเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าเขาจะต้องไม่อยากให้ตัวเองเห็น แน่

พอเจอเข้ากับเรื่องแบบนี้แล้ว ทั้งขวัญตาเองก็ดี นรมนเองก็ ช่าง ต่างก็ไม่มีอารมณ์กินข้าวแล้ว

นรมนพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “พวกเรากลับกันก่อนนะ คุณ…..

“ฉันขอนั่งอยู่ที่นี่สักพัก”
ขวัญตาไม่อยากจะไป

เพราะว่าเจตต์ยังอยู่ที่นี่ เธอไม่วางใจ

นรมนพยักหน้าเล็กน้อย แน่นอนว่ารู้ความในใจของเธออยู่ แล้ว และไม่พูดอะไรอีก แล้วก็จูงมือบุริศร์จากไปเลย

ข้างนอกมีรถจากสถานีตำรวจอยู่ทุกที่ เหมือนกับว่ากำลัง ค้นหาคนอยู่ ดูท่าเจตต์จะแจ้งตำรวจแล้วจริง ๆ

นรมนรู้ ที่เจตต์ทำถึงขั้นนี้นั้นไม่ง่ายเลย ในเมื่อคนคนนั้นคือ แม่ที่ตัวเองเป็น ให้ความสนใจมาตลอด

เธอถอนหายใจเบา ๆ ที่หนึ่ง

บุริศร์พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “เจตต์เป็นคนที่น่าเชื่อถือได้คนหนึ่ง ถ้าหากว่าเขาตัวคนเดียวยังพูดได้ แต่ว่าตอนนี้เขาจะเป็นสามี ของคนอื่นแล้ว จะไม่คิดถึงขวัญตาเลยก็ไม่ได้ และอีกอย่างในคำ พูดของเทย่าเมื่อกี้ก็พูดแล้วว่า เหมือนกับว่าเธอกำลังจะเล็งตระ กูลปวนะฤทธิ์ไว้แล้ว จุดนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

“ธุรกิจหลักของตระกูลปวนะฤทธิ์ล้วนอยู่ในทะเล หรือว่าเทย่า อยากจะใช้เส้นทางเดินเรือของตระกูลปวนะฤทธิ์มาทำอะไรเห รอ?”
หัวคิ้วของนรมนขมวดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จะปีใหม่อยู่แล้ว พวกภูตผีปีศาจพวกนี้ตกลงจะจบหรือไม่จบ? หรือว่าปีใหม่อย่างนี้ยังจะต้องมาจับปีศาจอีกเหรอ? พอคิดมาถึงตรงนี้แล้วในใจของเธอก็ไม่สบายใจมากเลย “เทย่าคนนี้หนีไปได้ตั้งแต่คราวที่แล้ว ยังมีความกล้ากลับมา อีก ไม่กลัวว่าจะโดนจับได้จริง ๆ เหรอ?”

“ในเมื่อกล้ากลับมา ก็จะต้องมีแผนสำรองแน่ อาจจะไม่ใช่แค่ เทย่าที่กลับมาคนเดียว ช่วงนี้คุณก็ระวังตัวหน่อย ถ้าไม่มีเรื่อง อะไรก็อย่างวิ่งออกมาข้างนอกไปเรื่อย

บริศร์รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย

นรมนกลับยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันจะไม่ไปไหนเลยค่ะ ฉันจะกลับ ไปอยู่ที่บ้านคุณตา จะได้ย้อนวันวานกับดุลยาดี ๆ สักหน่อย ก็ ไม่รู้ว่าช่วงนี้คุณตาฝึกฝนเธอไปจนเป็นยังไงบ้างแล้ว

พอนึกถึงตุลยา บุริศร์ก็หัวเราะขึ้นมาทันทีเลย สามารถให้คุณท่านตนวรจัดการกับดุลยาได้ นี่ก็ถือได้ว่าเป็นความคิดที่แปลกประหลาดของนรมนแล้ว

“อ๋อ ใช่แล้ว ทางด้านไมค์…….

“เขาไม่เป็นไร ผมได้ติดต่อเขาแล้ว พอได้รับรู้การกระทำ ทั้งหมดของตุลยาแล้ว ไมค์ก็ถือได้ว่าตายใจอย่างแน่นอนแล้ว เขาได้กลับไปประเทศแล้ว สำหรับจุดจบของตุลยาเขาก็ไม่อยาก รู้ บ้านเขาได้หาคู่ดูตัวไว้ให้เขา ตอนแรกเขาก็ต่อต้านเป็นอย่าง มาก แต่ตอนนี้บอกว่าจะกลับไปดูตัวแล้ว ถ้าหากว่ารู้สึกดีล่ะก็ ก็ จะลองคบหาดูใจกันดู ไม่แน่อีกไม่นานก็อาจจะแต่งงานแล้วมั้ง

คำพูดของบุริศร์ถือได้ว่าทำให้นรมนวางใจลงได้สักที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ