บทที่ 1092 คนที่เธอรักที่สุดคือตัวเธอเอง

ตอนนั้น เธอโดนจับไปขายที่ต่างประเทศ ทั้งคนทั้งสถานที่ ล้วนแปลกหน้า แถมยังโดนจับตัวไว้ และกิมจิเป็นคนมาช่วยเธอ

ไว้ และยังให้ความห่วงใยและความอบอุ่นกับเธอมากด้วย

เขาเป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนของเธอ

ถ้าหากไม่มีการหักหลัง ในตอนหลังของกิมจิ บางทีถึงตอนนี้ ทั้งสองคนก็อาจจะยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดต่อกันอยู่ แต่น่าเสียดาย โชคชะตาไม่ได้อยู่ในกำมือเรา จะโทษเขาก็ไม่ได้หรอก

เรณูกาเก็บเขามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก และอบรมสั่งสอนเขา สำหรับเขาแล้ว เรณุกาเป็นทั้งครูและเป็นทั้งแม่

เขาไม่มีทางเลือก

แต่สุดท้ายกิมจิต้องกลายมาเป็นสภาพอย่างตอนนี้ก็เพราะเธอ เธอยังจะมีอะไรติดค้างอีกล่ะ? ยังจะโกรธเคืองอะไรอีก?

ระยะเวลาเพียงไม่กี่ก้าวที่เดินเข้ามานี้ หัวสมองของนรมนคิด

อะไรได้มากมาย

กิมจิเห็นนรมนเดินเข้ามา ก็อดไม่ได้ที่จะชาบซึ้งขึ้นมา

“นายหญิง ผม.…….

“ชาติขึ้นบ้างหรือยัง?”

น้ำเสียงของนรมนแฝงไว้ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยเสี้ยวหนึ่ง ทำให้น้ำตาร้อน ๆ ของกิมจิเอ่ยขึ้นมาเต็มดวงตา

ถึงแม้ว่าคราวที่แล้วที่ล้อมปราบปรามเรณุกา นรมนจะเคยพูด แล้วว่าเธอได้ให้อภัยตัวเองแล้ว แต่ว่ากิมจิก็มักจะรู้สึกว่ามันไม่ จริงทั้งหมด พอมาวันนี้ที่ตามมาด้วยยังกลัวว่านรมนจะเฉยชาต่อ ตัวเอง แต่คิดไม่ถึงเธอกลับเปิดปากพูดกับตัวเองแล้ว

“ดีขึ้นเยอะแล้วครับ ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่แล้ว

คำพูดของกิมจิทำให้หัวคิ้วของนรมนขมวดขึ้นเล็กน้อย

“ไม่เจ็บไม่ใช่เรื่องดี เดี๋ยวกลับไปฉันจะให้คนถามอาการของ นายดู ดูซิว่ายังจะสามารถรักษาให้หายได้หรือเปล่า” นโมนพูดขึ้นเสียงต่ำ

กิมจิกัดริมฝีปากล่างเอาไว้และเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว”

“ดีอะไรดีล่ะ? ยังไม่แต่งงานเลย เป็นแบบนี้จะไปหาแฟนได้ยัง ไงกัน? ฉันจําได้ว่าตอนที่นายอยู่อเมริกาหล่อเหลาและเป็นอิสร เสรีแค่ไหน ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องจัดการตัวเองให้เรียบร้อยซะ ก่อน”

พอได้ยินนรมนพูดขึ้นอย่างนี้ กิมจิก็สะอื้นขึ้นมาทันที

“ครับ”

“นายหาที่สักแห่งนั่งไปก่อน ไว้ฉันจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้ว ค่อยมาคุยกันต่อ”

นรมนตบบ่าของกิมจิเล็กน้อย จากนั้นก็ถามพฤกษ์ขึ้นว่า “ธิดา อยู่ห้องไหน?”

4406ครับ”

หัวคิ้วของนรมนค่อย ๆ ขมวดเข้าหากัน

ทั้งสองคนขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสี่โดยตรง

หน้าประตูห้อง406ไม่มีอะไรผิดแผกไป บางทีอาจจะเพราะ กลัวคนอื่นให้ความสนใจมากเกินไป ประตูห้องของธิดาวีร์จึง

เป็นเหมือนห้องธรรมดาทั่วไป

โรงแรมนี้ก็ไม่ใช่โรงแรมระดับห้าดาว พูดให้ตายก็แค่ สามารถถึงมาตรฐานของโรงแรมได้เท่านั้น
ชลิตา

นี่เธอยังกล้าตั้งนามแฝงให้ตัวเองจริง ๆ ด้วยนะ

นัยน์ตาของนรมนเยือกเย็นลงหลายองศา จากนั้นก็เดินไป เคาะประตู

“ใครคะ?”

ข้างในมีน้ำเสียงที่คุ้นเคยของธิดาลอยมา

ถ้าเกิดว่าเมื่อกี้นรมนยังสงสัยอยู่ว่าคนคนนี้จะใช่ธิดาหรือ เปล่า งั้นวินาทีนี้ก็มั่นใจแล้วจริง ๆ

นัยน์ตาของเธอมีแววเยือกเย็นพาดผ่านเสี้ยวหนึ่ง แต่กลับพูด เสียงแหลมขึ้นว่า “พนักงานโรงแรมเองค่ะ มาส่งอาหารให้คุณ

ตอนนี้ธิดาวีร์ยังเป็นคนท้องอยู่ และเหมือนกับว่าท้องจะพังไป แล้ว แน่นอนว่าต้องรู้สึกหิวอยู่แล้ว พอได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ก็ไม่ ได้เป็นกังวลมากเท่าไหร่ แล้วก็เดินไปเปิดประตูห้องให้เลย

ตอนที่เธอเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือนรมนนั้น ธิดาวีร์ก็จะ ปิดประตูลงอย่างอัตโนมัติ แต่กลับโดนนรมนแตะประตูที่หนึ่ง เปิดออกเลย

“เป็นอะไรเหรอ? เห็นฉันแล้วแปลกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
นรมนยิ้มอ่อน ๆ ขึ้น แต่ว่ารอยยิ้มกลับไม่ได้มาจากใจจริง

ใจของธิดาวีร์เต้นโครมครามขึ้นมา

ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอกับนรมนเข้าแบบนี้

นรมนมาอยู่ที่นี่ได้ยัง?

นรมนรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?

หัวสมองของธิดาวีร์หมุนอย่างรวดเร็ว แต่ว่ากลับยิ้มแล้วพูด ขึ้นว่า “พี่สะใภ้ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

“ใช่ ฉันก็อยากจะถามเธอเหมือนกัน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยัง? ไหนว่านาวินอยู่เป็นเพื่อนเธอบำรุงครรภ์อยู่ที่สถานพักฟื้นไม่ใช่ เหรอ? แล้วตัวนาวินล่ะ?”

นรมนพูดไปแล้วก็จะเดินเข้าไปไปค้นหา แต่กลับโดนธิดาวีร์

ยื่นแขนออกมาขวางเอาไว้ทันที

“พี่สะใภ้ คุณทําแบบนี้คงจะไม่ดีมั้ง? ยังไงฉันก็ต้องมีความ

เป็นส่วนตัวบ้างใช่ไหม?”

“ความเป็นส่วนตัว!”

นรมนเน้นย้ำคำนี้เป็นพิเศษ แล้วก็หัวเราะอย่างเยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย

“ความเป็นส่วนตัวของเธอคืออะไร? แอบติดต่อกับโสธรคน ของฉันอย่างลับ ๆ งั้นเหรอ? กะว่าจะทำอะไรกันล่ะ? หรือว่าฉัน เปลี่ยนวิธีถามอีกแบบหนึ่งละกัน ลูกพี่ลูกน้องกล้าณรงค์ของเธอ ติดต่อเธอมาแล้วใช่ไหม? เขาให้เธอกับโสธรร่วมมือกันทำ อะไร? แล้วเธอก็คิดจะแก้แค้นให้แม่เธอ ด้วยการทำอะไรกับพี่ ชายแท้ ๆ ของเธอล่ะ”

นรมนถามออกไปประโยคหนึ่ง แล้วก็เดินหน้าไปอีกก้าวหนึ่ง บีบคั้นจนธิดาวีร์อดไม่ได้ที่จะต้องถอยไปข้างหลัง

หัวใจของเธอบีบเป็นเกลียวอย่างแรงขึ้นมา

นรมนรู้ได้ยังไงกัน?

“คุณส่งคนมาสะกดรอยตามฉันเหรอ? หรือจะบอกว่าคุณคอย จับตาดูฉันอยู่ตลอด? นรมน ฉันเป็นน้องสาวของบุริศร์นะ คุณ กล้าเฝ้าจับตาดูฉันเลยเหรอ!”

ธิดาวีร์ร้องตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

แต่นรมนกลับยิ้มแล้วจ้องมองเธอและพูดขึ้นว่า “เฝ้าจับตาดู เธองั้นเหรอ? ถ้าเธอมีการกระทำที่ซื่อตรง ใครจะไปเฝ้าจับตาดู เธอ? ธิดาวีร์ เธอไม่รู้สึกว่าตัวเธอน่าขำมากเลยเหรอ?”
“ฉันนี่นะน่าขำ? ฉันจะไปน่าขำได้ยังไง? ทั้ง ๆ ที่เขาก็รู้ว่าชีวิต นี้ฉันต้องการอะไรมากที่สุด? แต่เพราะอะไรทำไมยังต้องทำกับ แม่ฉันแบบนี้ด้วย? ทำไม? คุณรู้ไหมว่าแม่ฉันตายยังไง? เธอโดน คนเชือดเฉือนทีละครั้งทีละครั้งจนตาย! คุณรู้หรือเปล่า?

อยู่ ๆ ธิดาวีร์ก็ควบคุมตัวไม่อยู่ขึ้นมา

การปรากฏตัวมาของนรมนเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย มาก และก็ยังดูบีบบังคับคนมากขนาดนี้

หลายวันมานี้ธิดาวีร์ลังเลอยู่ตลอด พอมาวันนี้เห็นนรมนที่มี ท่าทางเหมือนสงสัยในตัวเอง เธอก็ระเบิดออกมาทันที

“ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อยากคิดว่าพวกคุณเป็นพี่ชายกับพี่สะใภ้ แต่ว่าพวกคุณทำอะไรกับแม่ฉันบ้างล่ะ? ?”

“ในขณะที่เธอถามฉันนั้น ทำไมถึงไม่ถามแม่ของเธอบ้างล่ะว่า

ทําอะไรไปบ้าง?”

นรมนจ้องมองธิดาวีร์ ดวงตาเยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย

“เธอเอาแต่โทษพี่ของของเธอและฉันมาตลอด แต่กลับหลีก เลี่ยงที่จะพูดถึงการกระทำของแม่เธอ ยังไงล่ะ? แม่ของเธอมี คุณธรรมสูงส่งมากงั้นเหรอ? เป็นผู้บริสุทธิ์งั้นเหรอ? แล้วแม่คิมของฉันโดนจุดไฟที่เดียวเผาไม่ เหลือซากตอนที่อยู่บนเกาะ เรื่องนี้แม่ของเธอก็เป็นคนทำ แต่ฉัน เคยถามไถ่บ้างไหม? ฉันเคยแก้แค้นบ้างไหม? ก็เพราะว่าเธอ เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของบุริศร์ไง เพราะว่าเธอต้องการความรัก ของแม่มาตั้งแต่เด็กไง ฉันก็เลยต้องข่มความคิดถึงที่มีต่อแม่ของ ฉันเอาไว้ ต้องข่มความโกรธเกลียดทั้งหมดที่มีต่อแม่เธอเอาไว้ แล้วให้โอกาสเธอได้อยู่กับแม่ครั้งหนึ่ง เพราะว่าเธอเป็นน้องสาว แท้ ๆ ของบุริศร์! ถ้าเธอไม่มีความสุข บุริศร์ก็จะไม่มีความสุข พ่อ แม่ของฉันต่างก็ตายไปหมดแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าครอบครัว สงบสุขก็เป็นเรื่องที่สุขที่สุดแล้ว ฉันก็เลยไม่เอะอะโวยวายเอาแต่ จะแก้แค้น หน้าฉันยังคิดกับเธอว่าเป็นคนในครอบครัว เดียวกันจริง ๆ แต่ว่าแม่ของเธอทำอะไรลงไปบ้างล่ะ?”

น้ำเสียงที่ตะคอกต่ำ ๆ ของนรมนทำให้ธิดาวี อดไม่ได้ที่จะตัว สั่นขึ้นทีหนึ่ง

เธอกัดริมฝีปากล่างเอาไว้และไม่พูดอะไร แต่นรมนกลับอด กลั้นไว้ในใจไม่อยู่

“ฉันเคยให้โอกาสกับแม่ของเธอแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าแม่ของ เธอจะยังไม่พอใจ สิ่งที่แม่ของเธอต้องการไม่ใช่ได้อยู่กับเธอ แต่ เป็นตระกูล โตเล็กทั้งตระกูล และยังมีชีวิตของฉันกับบริศร์ด้วย จะต้องให้ฉันกับบุรี ศ เอาชีวิตไปมอบไว้ในมือแม่ของเธออย่างนั้นใช่ไหม สำหรับ เธอพวกเราถึงจะเป็นพี่ชายและพี่สะใภ้ที่ดี? ต้องให้พวกเราตาย ไป แล้วให้แม่ของเธอทำสำเร็จ ให้กล้าณรงค์มายึดตระกูลโต เล็กไป และทุกอย่างเปลี่ยนไปนับตั้งแต่นี้ พวกเราถึงจะถือเป็นพี่ ชายและพี่สะใภ้ที่ได้มาตรฐานใช่ไหม?”

นรมนตะคอกเสียงต่ำออกไป นัยน์ตามีแววโกรธเกลียด โชกโชนขึ้น

ธิดาวีร์นั่งลงบนเตียงทันที แล้วพูดอย่างเจ็บปวดอยู่บ้างว่า “ไม่ใช่นะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ! แม่ฉันเธอกับฉันมาก แล้วก็ดีกับพี่ มากด้วย เธอไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูดนะ!”

“นี่เธอกำลังหลอกฉันอยู่หรือว่าหลอกตัวเอง? ธิดาวีร์ แม้แต่ หลอกตัวเองเธอก็คงจะหลอกผ่านหรอกมั้ง เรื่องที่แพรวาวางยา พิษให้นาวิน เธออย่างบอกฉันนะว่าเธอไม่รู้เรื่อง! แม้แต่คนที่เธอ รักมากที่สุดแม่ของเธอก็ยังไม่สนใจ เธอรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่แม่ คนหนึ่งควรกระทำเหรอ?”

ธิดาวีร์ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากไว้ แบบ
“ไม่ว่าจะพูดยังไง พวกคุณก็ไม่ควรที่จะทำกับเธอแบบนั้น!

“โง่เขลายิ่งนัก”

นรมนขี้เกียจที่จะต่อความยาวสาวความยืดกับเธอแล้ว ตอนนี้สิ่งที่ธิดาวีร์ให้ความสำคัญที่สุดก็คือรู้สึกว่าการตายของ แพรวานั้นเป็นเพราะเธอกับบริศทำให้เกิดขึ้น พูดอะไรมากไปก็ ไม่มีประโยชน์

พอคิดมาถึงตรงนี้ แววตาที่นรมน ใช้มองธิดาวีร์ก็เยือกเย็นลง มาเล็กน้อย

“ธิดา เธอขาดความอบอุ่นจากครอบครัวมาตั้งแต่เด็กทั้งฉัน และพี่ชายของเธอต่างก็เข้าใจ และเพื่อให้เธอได้สมปรารถนา ฉันกับพี่ชายของเธอต้องเสียสละมากแค่ไหนก็ไม่เป็นไร แต่ว่า ก่อนอื่นเธอก็ต้องคุ้มค่าพอที่จะให้พวกเราเสียสละด้วย แต่เธอ กลับไม่ใช่แค่หักหลังพี่ชายครั้งเดียวแล้วละมั้ง? ก่อนหน้าครั้งนี้ก็ มีอยู่ครั้งหนึ่งไม่ใช่เหรอ? แต่พี่ชายเธอก็ยังให้อภัยเธอ และยัง คิดกับเธอว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกันจากใจจริงด้วย แต่ว่า เธอได้ทำอะไรลงไป? เพื่อแม่ที่คิดวางแผนจัดการพี่ชายเธอทุก วิถีทางคนหนึ่งแล้ว แต่เธอกลับกล้าท้าทายมาเป็นศัตรู ง ๆ หน้ากับพี่ชายเธอ แล้วนี่เธอคิดจะร่วม มือกับกล้าณรงค์มาฆ่าพี่ชายเธอเพื่อแก้แค้นให้แม่เธองั้นเหรอ? หรือจะบอกว่ารวมทั้งฉัน ทั้งลูก ๆ ของฉัน ซึ่งเป็นหลานชายของ เธอก็จะต้องโดนฆ่าทิ้งให้หมดด้วยงั้นเหรอ?”

“ไม่! ฉันไม่ได้คิดแบบนี้! ฉันไม่ได้คิด!”

“เธอคิด”

สีหน้าของนรมนเยือกเย็นลงมา

“ตั้งแต่วินาทีทีเธอยอมรับข้อเสนอของกล้าณรงค์ และร่วมมือ กับเขา แล้วก็ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพี่ชายของเธอ เธอก็ได้คิดแบบ นี้แล้ว อย่ามาปฏิเสธเลย ธิดาวีร์ ที่จริงเธอเป็นคนที่เห็นกว่าตัว มากกว่าใคร เธอคิดถึงแต่เพียงความรู้สึกของตัวเอง ความน้อย เนื้อต่ำใจของตัวเอง และรู้สึกว่าคนทั้งโลกต่างก็ควรจะคิดถึง ความรู้สึกของเธอ ควรจะล้อมหน้าล้อมหลังเธอไว้ ฉันอดไม่ได้ที่ อยากจะถามเธอสักประโยคจริง ๆ ว่า เธอเป็นเงินตราเหรอ? มี สิทธิ์อะไรให้ผู้คนมาห้อมล้อมเธอไว้? แล้วเธอเคยทำอะไรเพื่อคน อื่นบ้างล่ะ? เธอพูดว่าเธอรักนาวิน แล้วตอนที่แพรวาวางยาพิษ ใส่นาวิน เธอเคยเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับนาวินบ้างไหม? หรือจะบอกว่าเธอรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว?”
“ฉันไม่รู้! ฉันเปล่า!

ธิดาร้องตะโกนเสียงแหลมขึ้นมาทันที

“นาวินเป็นคนรักของฉัน เพื่อเขาแล้วฉันสามารถเสียสละได้ ทุกอย่าง!”

“แต่ว่าเธอกลับไม่ได้ปล่อยวางความดื้อดึงเกี่ยวกับการตาย ของแม่เธอเพื่อนาวิน! เธอต้องการที่จะแก้แค้นให้แม่ของเธอ และยังทิ้งนาวินไปอย่างไร้เยื่อใย แล้วตอนนี้จะมาพูดอะไรว่าคน ที่เธอรักที่สุดคือเขา? ธิดาวีร์ ยอมรับมาซะเถอะว่าคนที่เธอรัก ที่สุดคือตัวเธอเอง ตอนนั้นที่เธอหักหลังบริศ เพื่อนาวิน ไม่ใช่ เพราะความรัก แต่เป็นเพราะว่าตั้งแต่เล็กจนโตคนที่เธอพึ่งพาก คือนาวิน ถ้านาวินตายไป เธอก็ไม่รู้ว่าจะตัวเองจะไปพึ่งพาใคร ได้ ต่อมาพอนาวินกลับมาแล้ว และได้รับการให้อภัยจากบุริศร์ แล้วเธอก็รู้สถานะที่แท้จริงของนาวินอีก เพราะว่าบริศ ติดค้าง ตระกูลนาคนานอยู่ เพราะฉะนั้นเธอก็เลยยอมแต่งงานกับ นาวินอย่างไม่เกี่ยงงอน เพราะแบบนี้ เธอจะสามารถได้รับมาก ผลประโยชน์ยิ่งขึ้น และยังสามารถได้รับการปกป้องจากบริศร์ อีกด้วย”

นรมนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ที่หนึ่งแล้วก็พูดต่อว่า “แล้วพอต่อ มาเธอได้รู้ความจริงว่าตัวเองเป็นลูกสาวของเชษฐ์ เธอก็ยิ่งดีใจ ในเมื่อสามารถที่จะเป็นพี่น้องกับบริศร์ได้ เพราะสำหรับเธอแล้วมันสามารถเป็นร่มที่ คอยปกป้องเธอได้ตลอดชีวิต ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการปรากฏตัวมา ของแพรวา ตอนนั้นเธอจะต้องคิดว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุด ในโลกแน่ ๆ และดีใจที่ตัวเองเลือกนาวินมาตลอด แต่ว่าตอนที่ แม่เธอกับนาวินเกิดความขัดแย้งกันขึ้นนั้น เธอกลับทอดทิ้ง นาวินไปเพื่อที่จะแก้แค้นให้แม่ที่โหดเหี้ยมที่ตายไปแล้วของเธอ ถ้าพูดชัดเลย เธอก็แค่อยากจะร่วมมือกับกล้าณรงค์ เพื่อแย่งทุก อย่างของตระกูลโตเล็กกลับไปจากมือของบุริศร์เท่านั้น และยัง อยากจะเหยียบบริศ ไว้ใต้ฝ่าเท้าด้วยอีกละมั้ง ในเมื่อระหว่าง การมีคนหนุนหลังกับการกลายเป็นคนที่ยิ่งใหญ่เองสองตัวเลือก นี้ เธอยอมที่จะเลือกอย่างหลัง เพราะว่าเธอมีกล้าณรงค์เป็น เกราะกำบังให้เธออยู่ เพราะว่าแพรวาได้ปูทางให้เธอไว้ เรียบร้อยแล้ว?!”

“ไม่! ไม่ใช่นะ!”

ธิดาวีร์อยากจะโต้เถียง แต่น่าเสียดายกลับเถียงไม่ออกสักค่า

นรมนเป็นเหมือนกับกระจกบานหนึ่ง ได้สองด้านสกปรกที่อยู่ ก้นบึงหัวใจของเธอออกมา ที่ดูชั่วร้ายดูไม่ได้ขนาดนั้น และแผ่ ซ่านความเน่าเหม็นออกมา ที่แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังรู้สึก สะอิดสะเอียน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ