บทที่ 1082 ช่วงนี้หนังหน้าของประธานบริศเริ่มหนาขึ้น

อะไรกัน?

พาดหัวข่าวเว่ยป๋อ?!

เธอแค่เล่นเกมสวมบทบาทกับสามีของเธอ นี่ถึงขนาดเอาไป ลงข่าว?

จริงไหม?

นรมนรีบเปิดWeiboอย่างรวดเร็ว

เป็นจริง ฉากที่เธอเอื้อมมือไปเชยคางของบุริศร์ถูกโพสต์ลง บนอินเทอร์เน็ต เธอไม่รู้ว่า ชาวเน็ตคนไหนถ่ายรูปนี้ และถ่าย ตรงช็อตที่เธอเอาเสน่ห์ที่ชั่วร้ายออกมาประจวบเหมาะกับบุริศร์ที่

ทําท่าเขินอาย

ถ้าเธอไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเธอเอง เธอจะไม่มีวันเชื่อว่าคนๆ

ไม่น่าแปลกใจรมิดามองไม่ออก

นรมนเริ่มรู้สึกว่าสิ่งต่างๆ แย่ลง

รมิดาและคนอื่นๆ ได้เห็นแล้ว แล้วคุณตาเธอกับอาธรณีละ เห็นหรือยัง?

พวกเขายังคิดว่าตัวเองได้ทำสิ่งที่ขัดกับประเพณีบนหลังของบุ รศ หรือไม่?
นรมนอยากจะร้องไห้

เล่นเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว

หลังจากที่บุริศร์ทำความสะอาดตัวเองเสร็จแล้ว ก็เห็นนรมน มองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า

“เป็นอะไรไป? ผมก็ยอมทําตามคำขอคุณใส่ชุดผู้หญิงขอ แต่งงานแล้ว ยังไม่ดีใจเหรอ? หรือเด็กคนนั้นถ่ายไม่ดี ไม่ พอใจ?”

นรมนมองไปยังบุริศร์ที่ซึ่งไม่รู้อะไรเลย ก่อนจะพูดราวกับ อยากร้องไห้ว่า “บุริศร์ พวกเราซวยแล้ว”

“อะไร?”

บริศร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

นรมนส่งWeibo ให้บริศร์ดูอย่างรู้สึกผิด “ฉันขอโทษนะ ไม่คิด ว่ามันจะมาถึงขั้นนี้”

นี่ถ้าหากคนรู้ว่าสาวงามคนนี้คือบุริศร์ ภาพลักษณ์ของเขาจะ เป็นอย่างไร?

ทันใดนั้น นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองขาดการคิดให้รอบคอบ เดิมทีมันเป็นเรื่องสนุกของสามีภรรยา แต่ตอนนี้ละ ปัญหา วุ่นวายนี้จะจบอย่างไร?

คนพวกนั้นก็เหมือนกัน เป็นบ้าอะไรกัน?

ถ่ายอะไร?
ถ่ายก็ถ่ายไปสิ โพสต์ทำไม เธอยินยอมแล้วไหม? นรมนบ่นในใจพลางมองไปยังบุริศร์ที่กำลังขมวดคิ้วไม่พูดไม่ จาอย่างระมัดระวัง

ไม่น่าจะโกรธไหม?

ทําอย่างไรดี?

ในตอนที่นรมนไม่รู้จะทำอย่างไรดี โทรศัพท์ในมือของบุริศร์

ดังขึ้น

บริศ เหลือบมอง เป็นธรณีที่โทรเข้ามา

เขารีบส่งโทรศัพท์ให้นรมน

อยากรู้เหมือนกันว่าธรณีโทรมาหมายความว่าอะไร นรมน ส่ายหัว บริศ เลยกดรับแทนเธอให้

“นรมน เล่นอะไร? บ้าไปแล้วเหรอ? หรือโดนคนบังคับ? บอก อามาว่า ใครบังคับ อาจะไปฆ่ามัน แล้วบริศร์มันเห็นหรือยัง ถ้า เห็น หนูจะจัดการยังไง? ไม่ใช่ว่ารักเจ้าบุริศร์มันมากนักหรือ? แล้วทำไมไปชอบผู้หญิงอีกเล่า? อ่า? บอกอามาว่าเปลี่ยน รสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เสียงของธรณีเปลี่ยนไปเพราะความโกรธ

“อาธรณีขา ไม่ใช่อย่างที่อาคิดเลย ก็แค่…….

ทันใดเธอก็พูดไม่ออก

เดิมทีมันเป็นแค่เรื่องสนุกของพวกเขา แต่ตอนนี้ เมื่อต้องเอามาพูด บุริศร์จะสามารถปักหลักในเมืองชลซีได้อย่างไร?

เธอสาบานว่าเธอไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ เธอแค่ ต้องการแสดงบทบาทสมมติกับบุริศร์

บริศร์ถอนหายใจเมื่อเห็นนรมนเหมือนจะร้องไห้ อดไม่ได้ก่อน หายใจ ก่อนจะพูดไปว่า “ผู้หญิงคนนั้นคือผมเองครับ” ธรณีฟังเสียงของบุริศร์ออก อดไม่ได้ที่จะนิ่งไปนิด

“ครับ”

“นี่นายเพิ่งบอกว่า ผู้หญิงในรูปคือนาย?”

บริศร์กระแอมก่อนพูด “เป็นแค่เรื่องขำขันของเราครับคุณอา เราเล่นสลับบทบาทกัน ไม่คิดว่าจะทำให้คุณอาตกใจ ขอโทษ ด้วยครับ”

ปากของธรณีกว้างพอจะใส่ไข่ลงไปได้ทั้งใบ นานกว่าที่จะหา เสียงของตัวเองเจอ

“บุริศร์ นายยังเป็นทหารอยู่นะ ทำไมถึงไปเล่นอะไรไร้สาระกับ นรมนอย่างนั้น! ถ้านี่คนรู้ว่านายแต่งเป็นหญิง นาย นาย นาย…

“รู้ก็รู้ไปสิครับ เมียผมมีความสุขก็พอแล้ว ผมไม่สนความเห็น ของใคร”

ทันใดนั้น หัวใจสีชมพูก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนรมน เมื่อได้ยินบริศ พูดเช่นนี้ สามีฉันหล่อมาก!

ธรณีสําลักอีกครั้ง

นานกว่าที่เขาจะหาเสียงของตัวเองกลับมา

“ขี้เกียจจะสนใจพวกเธอแล้ว ไปเอาใจนรมนเถอะ ฉันรอวันที่ เธอขึ้นไปนั่งบนหัวของนายได้ ถึงคราวนั้นอย่ามาคร่ำครวญต่อ หน้าฉันเป็นพอ”

“อาธรณีคะ พูดอะไรอย่างนั้น หนูเป็นหลานอาไม่ใช่เหรอ?”

นรมนรู้สึกหดหูขึ้นมาทันใด ทางฝั่งธรณีวางหูใส่ไปเสียแล้ว ไม่รู้ว่าโดนสามีภรรยาคู่นี้ทำให้อกแตกตายหรือไม่

เมื่อฝั่งนี้วางสาย คุณท่านตนวรก็โทรเข้ามาทันที

คำพูดเหมือนกันคือตำหนินรมน

นรมนรู้สึกว่าตัวเองท้อแท้เหลือคณา

บริศ อธิบายทุกอย่างให้คุณท่านตนวรฟังอีกรอบ

“ไร้สาระ!!

คุณท่านตนวรฟังจบก็วางสายไปทันที ฟังก็รู้ว่าเขาโกรธบุริศร์

มาก

นรมนรู้สึกผิดเล็กน้อย

“ขอโทษนะ สามี”
“เด็กโง่ ขอโทษอะไรกัน นี่คือชีวิตของเรา ไม่ต้องสนคนอื่น เมื่อบุริศร์พูดเช่นนี้นรมนก็รู้สึกราวกับกินน้ำผึ้งแสนหวาน แต่บุริศร์ก็เป็นหนึ่งในคุณชายทั้งสี่ แน่นอนว่ามีแฟนคลับ จำนวนไม่น้อยเลย เพราะว่านรมนมีรูปถ่ายดังกล่าว เหล่าแฟน คลับจึงรีบไปที่Weiboของนรมนเพื่อด่าทอ

คําด่าพวกนั้นเรียกได้ว่าดุเดือดเลยทีเดียว

นรมนต้องการเพิกเฉย โดยอัตโนมัติ แต่อารมณ์ของเธอยังคง ได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

บุริศร์ไม่ได้พูดอะไร เขาลงทะเบียนบนWeibo และขอให้ชัย ยศยืนยันให้ หลังจากนั้นไม่นาน บุริศร์ก็โพสต์ลงบนWeiboของ บรมน

“ตราบใดที่ภรรยาของผมมีความสุข ครั้งหน้าจะให้ผมเล่น เป็นสาวใช้ผมก็เต็มใจ ขอบคุณภรรยาแสนสวยที่ลงมือแต่งหน้า ให้ผมจนสวยสะพรั่ง พอดูรูปผมถึงได้รู้ว่าตัวเองแท้จริงแล้ว สวยงามมาก! ขอบคุณที่วันนี้เป็นทั้งภรรยาและเพื่อนที่ดีที่สุด”

ทันทีที่มีการเผยแพร่ข้อความนี้ ทั่วทั้งWeiboราวกับจะระเบิด

อะไรกัน?

สาวงามนั้นคือบุริศร์?

มีอะไรผิดพลาดไปไหม?

ป้อง อรรณพและคริขณะเกือบสำลักน้ำตาย
“พี่สอง บ้าไปแล้ว?”

“เอาใจภรรยาเสียอย่างนั้น? ยังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือเปล่า?” แม้คริชณะจะไม่พูดอะไร แต่คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เห็นได้ ชัดว่าเขาไม่เห็นด้วย

แต่ผู้หญิงกลับบ้าบอกันไปหมด

ว้าว! ที่แท้สาวสวยคนนั้นคือประธานบริศร์ละ!”

“ฉันต้องการแต่งงานกับประธานบุริศร์! เป็นที่สามสี่ห้าของ เขาก็ยอม!”

“ประธานบริศร์เป็นสามีฉัน เอาใจภรรยาหนักมากแม่!

พวกผู้หญิงแสดงความคิดเห็นอย่างบ้าคลั่ง และ ทําให้Weibo กลายเป็นที่พาดหัวข่าวทันที และยิ่งทวีความ

เดือดดาล

นรมนมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอราวกับ กําลังฝัน

บุริศร์เย็นชาแค่ไหนเธอรู้ ตอนนี้เขายอมรับต่อคนทั่วโลกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงคนนั้น ไม่เขินอายเลยสักนิดกับการบอกว่าเป็น ผู้หญิงคนนั้น มันทำให้นรมนรู้สึกแปลกใจมาก

ดวงตาของเธอร้อนชื้น

“สามีอย่าทําดีกับฉันมากนักสิ”

“เด็กโง่ ไม่ให้ดีกับคุณแล้วให้ดีกับใคร? เอาละ รีบจัดการตัวเอง พวกเรารีบกลับกองกำลังทหารกันเถอะ” บริศ ที่เอาใจใส่เธอขนาดนี้ นรมนรู้สึกราวกับฝัน

สําหรับความหวานเล็กๆ น้อยๆ นี้ เธอก็ยินดีจะแบกรับมันไม่ ว่าจะมากเพียงใดก็ตาม

เมื่อมองเห็นมิตรภาพในสายตาของนรมนแล้ว บุริศร์รู้สึกว่า มันคุ้มค่าแล้ว แม้ว่ามันจะค่อนข้างวุ่นวายเพราะเรื่องของแต่ง หญิงผู้หญิง

ในโลกนี้เขาไม่ต้องการอะไรมากเลย เขาต้องการเพียงนรมน สิ่งอื่นใดล้วนไร้ความหมายสำหรับเขา

ทันใดนั้นอารมณ์ของบุริศร์ก็ร่าเริง

เขาแบกนรมนกลับเข้ากองกำลังทหาร

เมื่อเจ้าหน้าที่ในสถานีเห็นบริศร์ อารมณ์ต้องไม่สดใสเกินไป นัก แต่ยศทหารของบุริศร์นั้น ทำให้พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรนัก

เมื่อกานต์เห็นนรมนและบุริศร์กลับมา ก็รีบตรงดิ่งเข้ามายกนิ้ว หัวแม่โป้งให้ “คุณบุริศร์ เจ๋งสุด!”

ม่รู้ว่าประโยคนี้เป็นประจบหรือชมเชย อย่างไรก็ตาม บุริศร์จะ รับมันไว้เป็นค่าชม

“อืม อย่าอิจฉาเลย ลูกก็ทำได้”

มุมปากของกานต์กระตุกอย่างกะทันหัน ช่วงนี้หน้าของคุณบุริศร์เริ่มหนาขึ้น
เขาไม่สนบุริศร์ และหันไปพูดกับนรมนแทน “หม่ามี ผมจะ กลับหน่วยแล้ว”

“ลูกรัก อยู่ที่นี่ต่ออีกไม่ได้เหรอ?”

ตอนนี้กานต์รู้สึกว่าไม่สบอารมณ์กับคำว่าลูกรักของนรมนเสีย จริง

“ไม่ได้ครับผมกลัวคุณบุริศร์จะกวาดผมออกไป เป็นคนต้องมี สติ เพื่อที่จะได้ไม่เป็นกว้างขวางคอโดยไม่รู้ตัว จะทำให้คน เกลียดแบบไม่มีเหตุผลเอาได้

เมื่อบริศ ได้ยินกานต์พูดเช่นนี้ เขาพยักหน้าและพูดว่า “อืม เมื่อเขากลายเป็นทหาร จิตสำนึกของเขาก็สูงเช่นกัน”

กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณบุริศร์ ยังมีหน้ามาพูดอีกหรือครับ?”

บุริศร์หยุดพูด แต่ดวงตาของเขามีความภาคภูมิใจเล็กน้อย

กานต์รู้สึกว่าพิษของคุณบุริศร์ร้ายไม่เบา

ผู้ชายปลอมตัวเป็นหญิง

และถูกยอมรับในWeibo!

น้ำเข้าสมองเหรอ?

กานต่ละอยากตัดความสัมพันธ์กับเขาเสียจริง

เขาไม่รู้จักชายไร้ศีลธรรมคนนี้
แต่เมื่อมองไปยังนรมน ดวงตาของกานต์ก็อบอุ่นขึ้นอย่างเห็น

“หม่ามี้ สุขภาพหม่ามีไม่ค่อยแข็งแรง อย่าไปแล้วแต่คนอวดดี อย่างคุณบุริศร์ อยู่ข้างนอกนานก็รีบกลับบ้านนะครับ อีกไม่ถึง เดือนก็จะปีใหม่แล้ว ถึงตอนนั้นผมจะไปเล่นสกีเป็นเพื่อนหม่ามี้

“โอเคลูก”

นรมนลูบหัวลูกชาย จู่ๆ ก็อยากให้เวลาช้าลง

เธอไม่ได้อยากให้ลูกชายตัวน้อยของเธอโตเร็วแต่เธอก็หวัง ว่าเขาจะโตเร็วๆ คุณแม่เท่านั้นที่เข้าใจความสับสนแบบนี้

กิจจายิ้มก่อนพูด “หม่ามี้ แด็ดดี้ ผมจะไปกับกานต์”

“อาจารย์กลับมาแล้วเหรอ?”

บริศร์ถามขึ้นมา

กิจจาพยักหน้า เลยต้องไปด้วย” และพูด “อาจารย์กลับเมืองชลธี ดังนั้นพวกเรา

“จงใส่ใจกับความปลอดภัยบนท้องถนน กานต์ดูแลกิจจา หน่อยนะ”

บรมนพูด

นรมนไม่รู้ว่ามิลินกลับมาเมืองชลธีทำไม แต่เธอไม่หวังให้มี เรื่องเกิดขึ้นกับกิจจา มีกานต์อยู่เธอก็วางใจ

กานต์พยักหน้า
คนกลุ่มใหญ่เดินทางออกจากแอฟริกาใต้

นรมนมองไปยังกองทหารที่มีเสียงจอแจเมื่อไม่นานมานี้ และ ตอนนี้เธอกับบริศร์ถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังกันสองคน เธอรู้สึก ปรับตัวไม่ทันเล็กน้อย

บริศร์โอบเธอจากด้านหลังและพูดเบาๆ ว่า “ไปจัดการอะไร ให้เรียบร้อยเถอะ พวกเราก็ควรจะไปแล้ว

“ไปไหนคะ?”

นรมนดูประหลาดใจ

บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “ผมพูดไปแล้ว ไม่กี่วันนี้ไปที่ที่มีเพียงแต่ เราสองคน”

“แล้วพวกนภดล…….

“ให้พวกเขากลับไปก่อน

คำพูดของบริศ ทำให้นรมนคาดหวังทันที

“บอกฉันที ว่าคุณมีแผนจะพาฉันไปที่ไหนในโลกที่มีเพียงเรา สองคน?”

“เดาสิ!”

บุริศร์ยิ้ม ความลึกลับของเขาต่างพาให้คนอยากเสาะแสวงหา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ