บทที่ 1073 คุณควรจะเชื่อใจลูกชายของคุณ

แขนของบุริศร์กระชับขึ้นทันที

ห่ากระสุนรอบตัวก็ดี การเตะต่อยก็เถอะ สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่มีความสำคัญ อวัยวะสัมผัสทั้งหมดและเซลล์ทั้งหมดของเขา ร้องตะโกน กระโดด และตื่นเต้นเพื่อผู้หญิงที่ชื่อนรมนคนนี้

นรมนรู้สึกว่ากระดูกของตนเองถูกบุริศ บดขยี้

ดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะน่ากลัวจริง ๆ

เธอจะมาที่นี่โดยไม่เตรียมตัวได้อย่างไร?

ครั้งแรกบุกไปคนเดียวเพราะไร้เดียงสา ถ้าครั้งที่สามครั้งที่สี่ ยังเป็นแบบเดิมก็คงจะโง่จริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่วุ่นวาย แบบนี้ ถึงแม้เธอจะไม่เอาคนของอาณาจักรรัตติกาลมา ก็เอาคน ของคุณท่านตนวรกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดามา

แต่บุริศร์ห่วงใยเธอแบบนี้ นรมนรู้สึกดีใจมาก

จนเมื่ออากาศในทรวงอก ใกล้จะถูกสูบจนหมดไป นรมนจึง พยายามดิ้นและผลักบุริศร์ออก

เธอหอบเฮือกใหญ่ หน้าแดงเหมือนผลเชอร์รี่สุก มีความ งดงามอย่างบอกไม่ถูก จนแม้แต่หน้าตาหลังจากความซาบซึ้งใจ ยังมีความเลือนรางและเสน่ห์ชวนให้หลงใหล

บริศ อยากจะเอาเธอไปซ่อนเสียจริง ไม่ให้คนอื่นได้เห็นความงดงามของเธอ

“ไปเถอะ พวกเราไปหากานต์กัน

บุริศร์เพิ่งจะพูดจบ เขาช้อนตัวอุ้มนรมนขึ้นมาแล้วเดินออกไป ข้างนอก

ในขณะนั้นเอง “ปัง” เสียงปืนดังขึ้น เฉียดด้านหลังศีรษะของบุ รศร่ไปทันที

เสียง “พู” ดังขึ้น ของเหลวอื่น ๆ กระเด็นออกมาในชั่วพริบตา สาดใส่ใบหน้าของนรมน

เลือด!

อุ่น ๆ เลย!

ร่างกายของนรมนแข็งทื่อ เธอมองไปทางด้านหลังของบุริศร์ ผู้ก่อการร้ายคนหนึ่งอยู่ห่างกับบริศ เพียงไม่กี่เซนติเมตร ใน ตอนนี้ค่อย ๆ ล้มลงไปบนพื้น

เลือดทะลักออกมาจากขมับของเขา นองบนพื้นอยู่รวดเร็ว

เป็นครั้งแรกที่นรมนเผชิญหน้ากับความตายในระยะประชิด เช่นนี้ เธอตกใจกลัวอย่างห้ามไม่ได้

บริศร์กอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เหลือบมองไปยังทิศทาง ที่ปืนยิงออกมา ร่างของกานต์ปรากฏสู่สายตาของเขาทันที คิดไม่ถึงว่าคนที่ยิงปืนไรเฟิลจะเป็นกานต์? !

ลูกตาด่าของบริศ เบิกกว้างทันที
กานต์กลับลุกขึ้นอย่างไร้ความกดดันใด ๆ และก้าวเดินมา ทางนี้

เห็นได้ชัดว่านรมนก็มองเห็นสิ่งนี้เช่นนี้

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เมื่อสักครู่กานต์ฆ่าคน?

ถึงแม้จะพูดว่าทำไปเพื่อปกป้องบุริศร์ แต่เขายังเป็นเด็กอยู่

นะ!

เขายังเป็นเด็กคนหนึ่งหรือว่าไม่จริง?

นรมนดินออกมาจากอ้อมแขนของบริศร์ทันที วิ่งตรงไปหา กานต์

“เป็นอย่างไรบ้าง? กานต์ ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”

นโมนสั่นไปทั้งตัว

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะตนเองหวาดกลัว หรือเป็นเพราะกังวลที่ กานต์เป็นเช่นนี้

กานต์ตอบอย่างใจเย็น “ผมไม่เป็นอะไรครับ สิ่งที่สำคัญที่สุด คือคุณบุริศร์ปลอดภัยก็พอ”

“ลูกเป็นเด็กนะ ทําไมลูก…..…..

นรมนพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกบุริศรงเอาไว้

ในตอนนี้บริศร์มองเห็นแววตาของกานต์แล้วรู้สึกกังวลใจ
“เข้าไปหากิจจาเถอะ เขาได้รับบาดเจ็บ อยู่ข้างใน

“มิลินเข้าไปแล้ว”

กานต์พูดอย่างเรียบเฉย

บริศ สังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่ามือของกานต์กำลังสั่น

แรงถีบของปืนไรเฟิลแรงมาก ไม่ใช่สิ่งที่เด็กอายุเท่ากานต์จะ สามารถทําได้ เมื่อสักครู่เป็นวินาทีเส้นยาแดงผ่าแปด กานต์ก็ ไม่มีทางเลือกเช่นกัน

ราวกับว่าจะสังเกตเห็นสายตาของบุริศร์ กานต์เก็บมือขวาไป ข้างหลัง และกล่าวอย่างเรียบเฉย “ผมขอไปดูกิจจาก่อนนะ”

พูดจบเขาก็เดินไป ไม่เห็นแววตาที่เป็นกังวลของบุริศร์และนร มนสักนิดเดียว

เมื่อกานต์เข้าไปในห้องของกิจจา ก็มองเห็นมิลินกำลังตรวจดู

บาดแผลของเขา ส่วนนภดลก็ออกไปแล้ว

“กานต์”

กิจจาเอียงคอส่งยิ้มให้กานต์

กานต์พยักหน้า ยกมุมปากขึ้น แต่กลับไม่ได้ยิ้มออกมา

มิลินจัดการบาดแผลของกิจจาเสร็จเรียบร้อย เธอมองไปที่ กานต์ รู้สึกได้ว่าสองพี่น้องมีเรื่องจะคุยกัน จึงพยักหน้าให้กิจจา และถอยออกไป

เมื่อภายในห้องเหลือแค่เพียงกิจจากับกานต์ กิจจาจึงพบว่าสีหน้าของกานต์ขาวซีดจนน่ากลัว “กานต์ นายเป็นอะไรไป

“เปล่าไม่ได้เป็นอะไร

กานต์นั่งลงข้างกิจจา สายตาเหม่อลอย

กิจจาเอื้อมมือไปจับมือของกานต์ เขาขมวดคิ้วถามทันที “ทำไมมือของนายถึงได้เย็บเฉียบแบบนี้? ฝ่ามือยังมีเหงื่อออก มากอีกด้วย?

“ฉันเพิ่งจะยิงคนตายมา

กานต์พูดอย่างนิ่งเฉยสุด ๆ แต่กิจจามองเห็นความสับสน วุ่นวายจากน้ำเสียงและแววตาของเขา

ฆ่าคน?

สองคำนี้ค่อนข้างห่างไกลกับความรู้สึกนึกคิดและภาพจำของ เด็ก ๆ แต่กานต์เพิ่งจะผ่านประสบการณ์ทั้งหมดนี้มาอย่างไม่ คาดคิด จึงไม่แปลกใจที่เป็นเช่นนี้

“ฉันสามารถให้คำปรึกษาทางด้านจิตวิทยากับนายได้นะ”

กานต์ส่ายหน้าและกล่าวว่า “ไม่เป็นไร หลังจากกลับไปจะมี จิตแพทย์ประจําเขตทหาร ฉันก็แค่ยังไม่ค่อยชิน

“ใครก็ไม่ชินทั้งนั้นแหละ คืนนี้นอนกับฉันไหม
“อืม”

กานต์ไม่ปฏิเสธคำขอของกิจจา

บรมนมองบุริศร์และเอ่ยถามว่า “กานต์จะไม่เป็นอะไรใช่

ไหม? ”

“คุณเห็นเหมือนเขาไม่เป็นอะไรหรือไง? ลูกคนนี้ถึงแม้จะ เปลือกนอกจะดูไม่สะทกสะท้าน ไม่รู้ว่าในใจจะพังแค่ไหน ถึง อย่างไรก็เป็นคน ยิ่งครั้งแรกก็จะเป็นภาพจำฝังใจ เดี๋ยวผมจะคุย กับเฮีย บอกให้เขาหาจิตแพทย์ให้กานต์ อย่าปล่อยให้มีอะไร ฝังใจ”

บุริศร์หรี่ตาลง

เขาเตะศพตรงหน้าไปด้านข้าง แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ ถ้ากานต์มีภาพจำฝังใจจริง ๆ เขาจะไม่ปล่อยชัยณรงค์ไป

นรมนกับบริศร์ออกไปจากตรงนี้ด้วยความรู้สึกกดดัน ส่วนเรื่องต่อจากนี้แน่นอนว่าจะมีคนของกองทหารเข้ามา

จัดการ

นรมนมองเห็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาและตระกูลพร โสภณยังอยู่ จึงกล่าวกับพวกเขาว่า “พวกคุณกลับไปก่อนได้เลย ฝากบอกอาธรณีกับคุณตาว่า พวกฉันปลอดภัย ฉันกับบุริศร์จะ อยู่ข้างนอกอีกสักวันสองวันแล้วค่อยกลับไป
“ครับ”

นรมนมองกองทัพที่มิลินบัญชาการ เธอถามบุริศร์ว่า “กองทัพ ของมิลินนี่มันอะไรกัน? ”

“เคยได้ยินชื่อองค์กร HG ไหม?

“มันคืออะไรเหรอ?

นรมนรู้สึกปวดหัว

บริศ เล่าเรื่องที่กานต์สืบเจอให้นรมนฟัง นรมนนิ่งไปสักพัก และถามว่า “งั้นนงลักษณ์คือคุณป้าของฉัน เหรอ? ”

“อาจจะเป็นไปได้และก็อาจจะเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ สามารถยืนยันได้ สรุปแล้วสถานการณ์ของประเทศ F ค่อนข้าง ซับซ้อน ช่วงนี้พวกเราอย่าเพิ่งเข้าไปแทรกแซงก่อน และปีนั้นที่ คุณป้าของคุณหายสาบสูญไปมีความเป็นไปได้สูงว่ามีเรื่องอย่าง อื่นแอบแฝงอยู่ด้วย จนแม้แต่ยังไม่ความเป็นไปได้ว่ามีคนอยู่ เบื้องหลัง ตอนนี้สิ่งที่ผมกลัวคือ ไม่รู้ว่าเจตนาและเป้าหมายของ มือมืดที่อยู่เบื้องหลังคืออะไร

บริศ ทอดถอนใจเบา ๆ

นรมนกลับกล่าวอย่างไม่สนใจ ไม่ว่าเขาจะมีเจตนาและเป้า หมายอะไร ทุกปัญหามีทางออก ตอนนี้กังวลไปจะมีประโยชน์ อะไร? เดี๋ยวค่อยว่ากันดีกว่า”
ทั้งสองคนเดินจูงมือขึ้นรถ

ตอนพริมาโทรเข้ามา บรมนเพิ่งจะขึ้นมาบนรถ

เธอนิ่งไปสักพัก และเอ่ยถามด้วยความสงสัย “สัญญาณที่นี่ไม่

ได้ถูกตัดขาดเหรอ? ทำไมถึงยังมีสายโทรเข้ามาได้? ” “ก่อนที่พวกเราจะมาได้หาคนซ่อมแซมแล้ว คุณควรจะเชื่อใจ

ลูกชายของคุณ”

“กานต์ท่าเหรอ? ”

นรมนภูมิใจสุด ๆ

มุมปากของบริศร์ยกขึ้นเล็กน้อย สามารถมองเห็นได้ว่า เขาก็ รู้สึกเป็นเกียรติต่อกานต์เช่นกัน

นรมนกดปุ่มรับสายอย่างรวดเร็ว

“ประธานนรมนคะ จัดการเรื่องของจยาแล้ว หลังจากชาว ตาย พ่อแม่ของเขาก็เริ่มของยาสิบล้าน ณัฐยาไม่ให้ พ่อแม่ ของเขาจึงทำร้ายจยาที่ทางเข้าบริษัททันที ทีมกฎหมายของ บริษัทพวกเราได้ฟ้องร้องพ่อแม่ของเขาแล้ว ณัจยาไม่ยอมความ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนไกล่เกลี่ย เพียงแต่คนที่มีอำนาจดำเนิน การคือทางฝั่งพวกเรา

ได้ยินพริมาพูดแบบนี้ นรมนจึงวางใจทันที

นับว่าเป็นเรื่องดีกับทั้งสองฝ่ายจริง ๆ

ทางฝั่งของบุริศร์ก็ไม่มีอะไรแล้ว เรื่องทางฝั่งของจยากจัดการเรียบร้อยแล้ว ค่อนข้างดี

“เข้าใจแล้ว คุณจัดการได้เลย ช่วงนี้ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องในบริษัท ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรก็ไม่ต้องรายงานฉัน คุณสามารถจัดการ เองได้เลย”

นรมนพูดจบก็วางสาย

เนื่องจากกลัวว่าคนอื่นจะรบกวน นรมนจึงปิดเครื่องทันที

บริศร์มองเธอด้วยความแปลกใจ

“นี่คุณทําอะไร? ”

“ใช้เวลาอยู่คุณสองต่อสองไง ไม่ชอบให้คนอื่นมารบกวน

คำพูดของนรมนทำให้บริศร์ยิ้มเจื่อนๆ

“เกรงว่าช่วงนี้จะไม่ได้

“ทําไมล่ะ? ”

“ทางฝั่งของวินเซนต์เกิดเรื่องขึ้น ผมต้องยืนยันให้แน่ชัดว่า

เขาปลอดภัย”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนนิ่งไป

สุดท้ายแล้วเรื่องการหายตัวไปของวินเซนต์ก็มาถึงหูของบุรี

ศร์จนได้

“คุณมีความคิดเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร? ”

“การหายตัวไปของวินเซนต์มีความเกี่ยวข้องกับทรรศยา ผมเดาว่าทรรศยาเป็นตัวปลอม”

คำพูดของบริศ ทำให้นรมนอึ้งไปอีกครั้ง

“ตัวปลอม? คุณมีหลักฐานเหรอ? ”

“ไม่มี แต่ผมอยู่ข้าง ๆ ตอนที่ทรรศยาตาย ผมเห็นกับตาว่าทร รศยาถูกยิงตาย พวกเราไม่ได้ช่วยทรรศยา แต่น่าร่างของเธอ กลับไป ไม่มีใครสามารถฟื้นจากความตายได้ และหลังจากนั้น หลายปี

บริศ พูดเสียงเบา อารมณ์เศร้าหมอง

นโมนเชื่อบุริศร์ ตราบใดที่เขาบอกว่าทรรศยาเป็นตัวปลอม นั่นจะต้องไม่ผิดแน่ นี่คือการเชื่ออย่างสนิทใจ

“แล้วผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนทรรศยาคือใคร? พี่น้องฝาแฝด

ของทรรศยาเหรอ?”

“ทรรศยาเป็นลูกคนเดียว มีเพียงลูกพี่ลูกน้อง ไม่มีพี่น้อง ดัง นั้นสิ่งที่ผมกังวลตอนนี้คือวินเซนต์ถูกจับตัวไปเพราะค้นหาความ จริง”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนเข้าใจทันที

“ดังนั้นนี่ถือว่าเป็นแผนซ้อนแผนของวินเซนต์หรือเปล่า? ฉัน กับพฤกษ์ต่างรู้สึกว่า ด้วยฝีมือของวินเซนต์ไม่น่าจะถูกลักพาตัว นอกเสียจากเขายินยอมเอง คิดไม่ถึงว่าจะมีความเกี่ยวข้องกัน แบบนี้”
บริศ มองหน้าเธอและกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่สามารถคลี่คลายได้ ในเวลาอันสั้น ตอนนี้ผมแค่อยากยืนยันความปลอดภัยของวิน เซนต์”

“จะยืนยันอย่างไร?

“แน่นอนว่าผมมีวิธีของผม”

บุริศ พูดจบก็นั่งลงทันที เปิดโน๊ตบุ๊ค หลังจากใส่รหัสแล้ว บน หน้าจอก็เป็นสีดำอยู่ตลอด ไม่มีการตอบสนองใด ๆ นรมนไม่เข้าใจคอมพิวเตอร์เหล่านี้ จึงรู้สึกน่าเบื่อโดยไม่รู้ตัว เธอนั่งพิงเบาะ จู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่หลัง ถึงจะนึกขึ้นได้ว่าบาดแผล ของตนเอง ก

โอ๊ย!

เธอควรจะบอกเรื่องนี้กับบริศร์ดีไหม?

นรมนสองจิตสองใจ

เธอเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของบุริศร์

ผู้ชายคนนี้ผิวคล้ำขึ้นหลังจากมาที่นี่ และยังผอมลง ใต้ตาที่ดำ คล้ำทำให้นรมนรู้สึกสงสาร

เดาว่าหลังจากมาที่แอฟริกาใต้คงไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ คิดถึงตรงนี้ นรมนสูดลมหายใจเข้าลึก ทิ้งเรื่องแผลฉีกไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ