บทที่ 1072 ผู้หญิงอย่างคุณนี่มันซนจริง ๆ

“แกจะทำอะไร? เถียงสู้คนอื่นไม่ได้ก็จะใช้ปืนเหรอ แกนี่มัน เป็นผู้ชายจริง ๆ !

นรมนมองชัยณรงค์อย่างเหยียดหยามโดยตรง ไม่สนใจการก

ระทําของเขาสักนิดเดียว “แต่ถึงแม้แกจะเอาปืนมาฆ่าฉัน ฉันก็ยังจะพูดว่า สามีของฉัน

หล่อจริง ๆ หล่อกว่าแกเยอะ! ”

ประโยคที่เติมนี้ทำเอาชัยณรงค์โมโหจนหนังตาเป็นตะคริว ผู้หญิงคนนี้เกิดมาชอบพูดไม่คิดหรือไง ? หรือว่าสมองมี ปัญหาจริง ๆ ?

เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงไหนเห็นผู้ก่อการร้ายเยอะขนาดนี้แล้วจะ ไม่หวาดกลัว!

“แก ออกมา! ”

ชัยณรงค์เรียกผู้หญิงคนหนึ่งออกมาทันที ผู้หญิงคนนั้นตกใจ จนรีบร้องขอชีวิต

“อย่าฆ่าฉันเลย ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน

หญิงสาวตกใจน้ำหูน้ำตาไหลออกมา ชัยณรงค์ถึงจะพบว่านี่คือความรู้สึกที่แท้จริง
ใช่แล้ว!

นี่ถึงจะเป็นท่าทางที่แท้จริงของตัวประกันที่มีต่อผู้ก่อการร้าย

เขาเหลือบมองนรมนอีกครั้ง หลังจากเห็นนรมนชายตามอง เขาอย่างดูถูก และหันกลับไปมองหน้าจอกล้องวงจรปิดอีกครั้ง ริมฝีปากเผยรอยยิ้มสุขสันต์

“สามีของฉันขับรถแล้วหล่อจัง

ชัยณรงค์รู้สึกปวดหัวตุบ ๆ

เปิดหน้าจอกล้องวงจรปิด ให้ฉันซะ! ”

“แต่ว่าลูกพี่ ถ้าปิดแล้วจะตรวจสอบตำแหน่งของบุริศร์ไม่ได้ นะครับ”

ลูกน้องพูดตัวสั่น

ฝ่ามือของชัยณรงค์ฟาดเข้าไป

“แกโง่หรือเปล่า? ปิดการตรวจสอบตำแหน่งที่นี่แล้ว พวกแก จะไม่ออกไปดูเหรอ? ”

“ครับ ๆ ๆ”

ลูกน้องโดนตบอย่างไม่คาดคิด จึงรีบปิดกล้องวงจรปิดและวิ่ง ออกไป

นรมนมองไม่เห็นบุริศร์แล้ว จึงรู้สึกผิดหวังไม่น้อย

“ฉันออกไปรอสามีของฉันที่ประตูได้ไหม?
“แกรออยู่ตรงนี้ดี ๆ เถอะ! ”

ชัยณรงค์รู้สึกปวดหัวไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้กลัวจะเป็นคนโง่หรือไง?

นี่มันเวลาไหนแล้ว คิดไม่ถึงว่าเธอจะยังบ้าผู้ชายอีก

ที่สำคัญคือพวกเขามีลูกกันแล้ว จะรักกันมากขนาดนี้ไปให้ ใครดู?

รังแกคนไม่มีแฟนอย่างเขาเหรอ?

ชัยณรงค์รู้สึกหดหู่ใจ

เขารู้สึกว่าตนเองเป็นผู้ก่อการร้ายได้อย่างน่าผิดหวังมาก คิด ไม่ถึงว่าจะถูกผู้หญิงสมองกลวงทำให้โมโหจนแทบจะกระทืบเท้า ชัยณรงค์ถลึงตามองนรมนอย่างโหดเหี้ยม หันตัวเดินไปสูบ

บุหรี่

“แกออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกได้ไหม? ”

นรมนฉุนจนไอออกมา

ชัยณรงค์คนนี้ สูบบุหรี่ยังสูบเป็นยาเส้น ทำด้วยมือ กลิ่นแรง

เป็นพิเศษ

ชัยณรงค์กลับกล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉันเป็นผู้ก่อการร้าย แกคิดว่าฉันจะฟังแกเหรอ?

“ก็จริง”
นรมนพยักหน้าอย่างจริงจังมาก จากนั้นจึงหาที่นั่งลงไป

เมื่อไหร่บุริศร์จะมานะ?

เธอคิดถึงเขาจริง ๆ

ชัยณรงค์เห็นนรมนเงียบไม่พูดจา ก็ไม่สนใจเธอ

เสียงรถด้านนอกดังเข้ามา

ลูกน้องรีบเข้ามารายงาน

“ลูกพี่ บุริศร์มาแล้ว”

นรมนค่อย ๆ ลุกขึ้น ก้าวเท้าเดินออกไปข้างนอก กลับถูก ชัยณรงค์ดึงคอเสื้อเอาไว้

“แกจะทำอะไร? ”

“ทำหน้าที่เป็นตัวประกันของแกไง อย่าลืมสิ ลูกชายของฉันยัง

อยู่ในมือของแก”

ชัยณรงค์ควัก AK47ออกมาดันไปที่เอวของนรมน

นรมนถึงจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด

แผ่นหลังของเธอ!

โชคร้ายจริง ๆ

นรมนถูกชัยณรงค์ใช้ปืนดันออกไปที่ห้องโถงสำนักงาน

ภายใต้แสงแดด บริศ ในชุดลายพรางเท่ ๆ แพรวพราวเป็นพิเศษ

เขาพิงประตูรถ เมื่อเห็นนรมนออกมา แววตาห่วงใยเหมือน เครื่องเอกซเรย์กวาดมองไปทั่วร่างกายของนรมน เมื่อเห็นเธอไม่ ได้รับบาดเจ็บถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก

“คุณสามี! ”

นรมนยิ้มกว้าง

เธอทำเหมือนบุรีศรีเลิกงานกลับมาตามปกติ ตะโกนเรียกสามี เสียงหวาน ทำให้บริศ ความเหนื่อยล้า ในร่างกายทั้งหมดของบุ ริศ หายไป

ในสถานการณ์แบบบนี้ ยากที่เธอจะยังแสดงความรักและ ผูกพันเช่นนี้

“กลัวไหม? ”

บุริศร์เอ่ยถาม เสียงที่สุขุมเหมือนกับเปิดไวน์แดง กลมกล่อมมี

เสน่ห์

นรมนรู้สึกว่าตนเองกำลังจะเมาไปกับความอ่อนโยนของเขา

“ไม่กลัว ฉันจะบอกคุณให้ ฉันจัดการชาวีแล้ว แถมยังทำร้าย คนของกล้าณรงค์ ฉันเก่งไหม?

นรมนร้องขอความดีความชอบเหมือนเด็ก

“สุดยอด ภรรยาของผมเก่งที่สุด

บริศร์ยังคงอวบนรมนอย่างโอเวอร์เหมือนเดิม
“แน่นอน ไม่เห็นเหรอว่าฉันเป็นภรรยาของใคร

นรมนคุยกับบริศ เหมือนรอบตัวไม่มีใคร และไม่สนใจปืนที่ จออยู่ข้างหลัง

ชัยณรงค์รู้สึกอิจฉาอย่างอธิบายไม่ได้ ยิ่งพวกเขาเป็นแบบนี้ ชัยณรงค์ยิ่งโมโห

พี่สาวของเขาตายตาไม่หลับ บุริศร์จะมีสิทธิ์ใช้ชีวิตอย่างมี ความสุขแบบนี้ได้อย่างไร

“พอแล้ว!

ชัยณรงค์คำรามขึ้นมาทันที ตัดบทสนทนาของนรมนกับบริศร์ “แกทําให้ฉันกลัวนะ”

นรมนขมวดคิ้ว น้ำเสียงเงียบหงอย

ชัยณรงค์โกรธจนมือสั่น

“แกหุบปากไปซะ อย่าลืมสิ แกเป็นตัวประกันของฉันนะ พูดจบเขาก็มองไปที่บุริศร์ แววตามีความโหดเหี้ยมมาก

“บุริศร์ แกยังจรมัยพี่สาวของฉันได้ไหม? ”

นัยน์ตาของบุริศร์มืดมนลงหลายเท่า

“ชัยณรงค์ ถ้าแกยังจำพี่สาวของตัวเองได้ ก็หยุดทุกอย่างที่ทำ ในตอนนี้เถอะ พี่สาวของแกคือผู้เสียสละ เธอมีเกียรติแม้ว่าเธอ จะตายไปแล้ว แต่ตอนนี้แกทำอะไร? แกกำลังทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง”

“แกพูดจาเหลวไหล! พี่สาวของฉันตายไปแล้ว แกยังจะเอา เรื่องนี้มาขยี้ฉันอีกเหรอ? บุริศร์ พี่สาวของฉันมีความรู้สึกที่ลึก ซึ่งต่อแก เพื่อแกเธอไม่สนใจชีวิตของตนเอง แกมีค่าต่อเธอ อย่างไร?

การฟ้องร้องของชัยณรงค์ทำให้บริศร์หมดคำพูด

“รมัยเป็นเพื่อนร่วมรบของฉัน ไม่ใช่คนรักของฉัน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอรู้สึกดีกับฉัน ชัยณรงค์ แกอย่าปั้นน้ำเป็นตัวเลย

“ฉันปั้นน้ำเป็นตัว? จดหมายของพี่สาวถึงครอบครัวก่อนตาย เต็มไปด้วยความรักที่มีต่อแก แกอย่าพูดว่าไม่รู้ ผู้หญิงคนหนึ่ง คิดกับผู้ชายอย่างไรแกดูไม่ออกเหรอ?

อารมณ์ของชัยณรงค์เดือดพล่านมาก เสียงยิ่งดังขึ้น เสียงดัง

จนนรมนหูอื้อ

บุริศร์มองเห็นท่าทางโกรธเคืองของนรมน จึงอดไม่ได้ที่จะลด เสียงลง

“ตอนนั้นจิตใจของฉันจดจ่อกับการรักษาบาดแผลโดยเร็ว ที่สุดเพื่อกลับไปฝึกซ้อมในหน่วย ส่วนรมัยรู้สึกกับฉันอย่างไรฉัน ไม่รู้จริง ๆ”

“แกอย่ามาพูดจาเหลวไหล ฉันไม่เชื่อ! บุริศร์ แกก็แค่อยาก ปัดความรับผิดชอบ แกมันไม่ใช่ผู้ชายจริง ๆ !

ชัยณรงค์เพิ่งจะพูดออกไป นรมนก็ทนไม่ไหวกล่าวขึ้นมาว่า“แกจะตะโกนทำไม? ถึงแม้แกจะตะโกนให้คอแตก พี่สาวของแก จะฟื้นขึ้นมาไหม? ชัยณรงค์ ฉันจะบอกแกให้นะ ผู้ชายของฉัน เกิดมาเพื่อรอฉันจึงได้อยู่ในเขตทหารเหมือนท่อนไม้ไม่ค่อย พูดจา เขาไม่รู้สึกถึงมิตรภาพของพี่สาวแก นั่นแปลว่าพวกเขา ไม่มีวาสนาต่อกัน ถึงแม้รมัยจะเสียสละเพื่อบริศร์ นี่จะแสดงให้ เหตุอะไร? แกอยากให้บริศ ท่าอะไร? แต่งงานกับป้ายหลุมศพ ของพี่สาวแกแล้วกลับบ้านไปเซ่นไหว้บูชา จากนั้นเฝ้าป้ายหลุม ศพของพี่สาวแกไปตลอดชีวิต โดยไร้ความปรารถนา นี่เป็นสิ่งที่ ผู้ชายควรทำเหรอ? ”

ชัยณรงค์ถูกนรมนด่าจนพูดไม่ออก

“ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่ควรจะเป็นอย่างในตอนนี้ พี่สาวของฉัน ตายเพื่อเขา เขาไม่ควรใช้ชีวิตอย่างอิสระแบบนี้!

“พูดตามตรงนะ แกกำลังอิจฉา อิจฉาที่บุริศร์มีครอบครัวที่เต็ม ไปด้วยความสุข อิจฉาที่เขามีคนรัก แต่แกไม่มีอะไรเลยจริง ไหม? การกระทำในตอนนั้นของสมัยอาจเป็นเพราะชอบบุริศร์ หรืออาจเพราะหน้าที่ของทหาร ฉันคิดว่าถ้าเปลี่ยนเป็นเพื่อนร่วม รบคนอื่น ไม่แน่รมัยก็อาจจะเลือกแบบเดิม นี่คือคุณลักษณะของ ความศรัทธาและความน่าเกรงขามของทหาร คนธรรมดาอย่าง แกจะไปเข้าใจได้อย่างไร? แกรู้ไหมว่าตอนนี้แกอยากทำอะไร? แกก็เหมือนเด็กที่ไม่ได้ขนม ไม่ได้กินองุ่นก็รังเกียจหาว่าองุ่น เปรี้ยว แกทําแบบนั้นได้อย่างไร? จะเก่งอะไรนักหนา? บนโลก ใบนี้มีเรื่องมากมาย ทำไมแกถึงไม่จัดการทีละเรื่อง จะอิจฉา ทำไม? ไม่เหนื่อยแย่เหรอ? ”
บรมนาออกมามากมายในลมหายใจเดียว ทันใดนั้นก็รู้สึก คอแห้ง

“เอาน้ำมาให้ฉัน! ถ้าทำให้ฉันคอแห้งตาย สามีของฉันไม่ ปล่อยพวกแกเอาไว้แน่! ถ้าฉันตาย แกจะมีอะไรมาข่มขู่สามีของ ฉันได้อีก? ”

นรมนพูดคำนี้ชัยณรงค์แทบจะสำลักเลือดของตนเองออกมา

“ฉันจะฆ่าแกตอนนี้แหละ!

เขายกปืนพกขึ้นมาทันที เล็งไปที่ขมับของนรมน

“แกอย่าทําอะไรเธอนะ! ”

หัวใจของบริศ เต้นรัว

“ชัยณรงค์ แกไม่ได้ต้องการให้ฉันชดใช้ชีวิตของพี่สาวแกเห รอ? แกปล่อยเมียของฉันไป แล้วฉันจะยกชีวิตให้แก

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนใจหายวูบทันที

“คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย? คุณยกชีวิตให้เขา แล้วฉันจะทำ อย่างไร? ลูกจะทำอย่างไร? คุณอย่าคิดให้ฉันเลี้ยงลูกนะ ฉัน ไม่อยากเหนื่อยขนาดนั้น ถ้าคุณกล้ายกชีวิตให้เขา วันที่ทำพิธี แห่ขบวนศพของคุณฉันจะหาคนแต่งงานด้วยใหม่ พวกเราจะได้ จัดงานมงคลและงานอวมงคลพร้อมกัน ถึงตอนนั้นลูกชาย ลูกสาวของคุณจะเรียกผู้ชายคนอื่นว่าแด๊ดดี้ ร้องไห้ส่งคุณไป พร้อมกับตะโกนให้แด๊ดดี้คนอื่นหยิบซองแดงให้คุณลองคิดถึง ภาพนั้นดูนะ”
คำพูดของนรมนทำให้บริศรสําลักออกมา

ผู้หญิงคนนี้กล้าพูดทุกอย่างจริง ๆ

“นรมน คุณเงียบไปเลยนะ

บุริศร์ขมวดคิ้วส่งเสียงตำหนิ

“โอ้โห ฉันกลายเป็นตัวประกันของคนอื่น คุณยังตวาดฉัน? บุริศร์ คุณไม่รักฉันแล้วใช่ไหม?

นรมนรู้สึกน้อยใจทันที

“เปล่านะ ผมแค่………….

“บุริศร์ คุณอย่าลืมนะ คุณยังติดค้างความปรารถนาของฉันข้อ หนึ่ง”

“หา? ”

“คุณเคยสัญญากับฉันว่าจะสวมชุดผู้หญิงสารภาพรักกับฉันที่ ริมถนน คุณยังไม่ได้ทำเลย? คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังจะมาตวาดฉัน อีก! คุณดูสิตอนนี้ฉันกลายเป็นตัวประกันของคนอื่นแล้ว ทำไม คุณไม่ทำความปรารถนาของฉันให้เป็นจริงล่ะ ?

คำพูดของนรมนทำให้มุมปากของบุริศร์ยกขึ้นทันที นี่นรมนเป็นตัวประกันของตนเองจริงหรือเปล่า?

ชัยณรงค์รู้สึกหัวจะระเบิด

ท่าเขาจึงรู้สึกว่าตนเองหาเรื่องใส่ตัว
“ฉันบอกให้แกหุบปากไม่ได้ยินเหรอ? ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ห้ามพูดเด็ดขาด!

ชัยณรงค์ตะโกนสุดเสียง นรมนรู้สึกเจ็บศีรษะเล็กน้อยเพราะ ปืนในมือ

“หนวกหูโว้ย! ”

นรมมหันตัวโดยพลัน แขนเสื้อมีเข็มฉีดยาเลื่อนลงมาทันที เธออาศัยจังหวะที่ชัยณรงค์แปลกใจ ใช้เข็มแทงลงไปที่ลำคอ ของชัยณรงค์ทันที

บุริศร์เห็นเช่นนี้ จึงรีบยกมือขึ้น ทำสัญญาณมือ

ภายในชั่วพริบตา กองทัพจำนวนหนึ่งออกมาจากทุกทิศทาง ห้อมล้อมคนของชัยณรงค์ทันที

ร่างกายของชัยณรงค์เซไปมา คิดจะยิงนรมนอย่างไม่ยอม กลับถูกนรมนเตะปืนลอยออกไป

“หนวกหูจริง ๆ รีบนอนไปได้แล้ว ฉันเหนื่อยแทบแย่ กว่าจะ

ทำให้แกผ่อนคลายความระมัดระวัง ฉันพูดจนปากแห้งหมดแล้ว ถ้าแกยังไม่ให้โอกาสฉันอีก ฉันจะเป็นบ้าแล้วนะ”

นรมนเตะชัยณรงค์ออกไปทันที

ลูกน้องของชัยณรงค์ยังคิดพยายามดิ้นรนเพื่อมาแย่งตัว ชัยณรงค์ กลับมองเห็นคนด้านนอกทะลักเข้ามาโจมตีพวกเขา อย่างรวดเร็ว
เพื่อป้องกันตนเอง พวกเขาทําได้เพียงโต้ตอบ นรมนหันตัวไปก็ถูกบริศร์กอดเอาไว้แน่น ร่างกายของเขาสั่นไหวเล็กน้อย น้ำเสียงแหบแห้ง

“ผู้หญิงอย่างคุณนี่มันซนจริง ๆ สถานที่อันตรายแบบนี้ และ การกระทําที่อันตรายแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าคุณจะเข้ามาล่อศัตรูใน ถ้ำเสือเพียงคนเดียว คุณบ้าไปแล้วหรือไง? คุณไม่รู้เหรอว่าผม เป็นห่วงคุณมากแค่ไหน?

บริศ เพิ่งจะพูดจบ นรมนก็เขย่งปลายเท้าโอบรอบลำคอของบุ ริศร์ทันที ในชั่วพริบตาริมฝีปากอุ่นประทับลงบนริมฝีปากบางอัน เย็นเฉียบของเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ