บทที่ 1071 สามีของฉันหล่อจริงๆ

“ความยุติธรรม? ถ้าเขาไม่ยุยงพี่สาวของฉัน พี่สาวของฉันจะ ตายเพื่อเขาได้อย่างไร? เธอเป็นคนที่ขี้ขลาดขนาดนั้น เป็นคนที่ กลัวเจ็บขนาดนั้น คิดไม่ถึงว่าจะยกชีวิตให้บริศร์ นี่มันชีวิตหนึ่ง เลยนะ! ครอบครัวของฉันไม่มีพี่สาวของฉัน ทุกอย่างพังทลาย บุริศร์มีสิทธิ์อะไรถึงได้มีชีวิตใหม่? มีสิทธิ์อะไรถึงได้เป็นอิสระ แบบนี้? นี่มันยุติธรรมเหรอ? ”

ชัยณรงค์อารมณ์ฉุนเฉียว

นรมนมองเห็นความอคติจากสายตาของเขา เธอรู้ว่าตนเอง พูดไปก็เปล่าประโยชน์

ชัยณรงค์ฉุนเฉียวอยากหาคนทะเลาะด้วย แต่นรมนไม่

ต้องการ

หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น

“อะไรกัน? แกจะไม่พูดแก้ตัวให้บุริศร์เลยเหรอ?

“พูดแล้วจะมีประโยชน์อะไร? สำหรับแก แกเชื่อว่าเขาฆ่าพี่ สาวของแก ฉันพูดอะไรก็เปลืองน้ำลายเปล่า ๆ ”

นรมนนั่งลงข้างกิจจาทันที

นภดลได้รักษาบาดแผลให้กิจจาเสร็จแล้ว กิจจาเพียงแค่โดน กระสุนเฉียดผิวหนังไป ไม่ได้บาดเจ็บถึงกระดูก นับว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดี

ชัยณรงค์เห็นบรมนเอาแต่ให้ความสนใจกับกิจจาอย่างเดียว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้ขัดหูขัดตาเล็กน้อย

“จับมันโยนเข้าไปในห้อง

ชัยณรงค์พูดจบ ลูกน้องก็พาตัวของกิจจาเข้าไป นรมนส่ง สัญญาณให้นภดลตามเข้าไปชัยณรงค์ก็ไม่ได้ห้าม

เมื่อภายในห้องโถงใหญ่เหลือเพียงนรมนกับชัยณรงค์ เขาก็ โยนมือถือเครื่องหนึ่ง ให้นรมินทันที

“ต้องทำอย่างไรแกน่าจะรู้ ทางที่ดีอย่ามีลูกไม้อะไร ฉันจะไม่ ทําอะไรแก แต่ถ้าแกคิดตุกติกล่ะก็ ถึงแม้ฉันจะชอบแก ฉันก็จะไม่ ปล่อยแกเอาไว้”

ชัยณรงค์พูดว่าชอบ นรมนูทำได้เพียงแค่ฟัง

ผู้ชายคนนี้ถูกความเกลียดชังครอบงำ เกรงว่าชอบก็จะมีจุด ประสงค์บางอย่างตามมาด้วย บุริศร์ของพวกเขาน่าจะดีกว่า

นรมนรับมือถือมา กดเบอร์ของบุริศร์อย่างคุ้นเคย คิดไม่ถึงว่าจะมีสัญญาณ! ดูเหมือนว่าสัญญาณในนี้จะเป็นสายเฉพาะ ตอนนี้นรมนสงบนิ่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทางฝั่งนั้นแทบจะรับสายทันทีหลังจากเสียงดังขึ้นสองครั้ง
“นั่นใคร? ”

“บุริศร์ ฉันเอง”

นรมนเห็นว่าชัยณรงค์ต้องการให้ตนเองเปิดลำโพง เธอก็ไม่พูดอะไร กดเปิดลำโพงทันที เมื่อบริศ ได้ยินเสียงของนรมนก็แปลกใจเล็กน้อย

“มือถือของคุณล่ะ?”

นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เซอร์ไพรส์”

“อย่าบอกนะว่าคุณอยู่ที่แอฟริกาใต้”

หัวใจของบุริศร์เต้นแรงขึ้นมาทันที

“แทนแทนแทน ยินดีด้วย คุณตอบถูก

นรมนหัวเราะอย่างอารมณ์ขัน

มุมปากของบุริศร์ยกขึ้นมาทันที

“มาคนเดียวเหรอ? ”

“จะเป็นไปได้อย่างไร? ฉันพานภดลมาด้วย เพียงแต่ดวงไม่ ค่อยดี มาถึงก็ถูกชัยณรงค์ลักพาตัว เพียงแต่ในความโชคร้าย ยังมีความโชคดีฉันบังเอิญได้เจอกับกิจจา คุณสบายใจได้ ลูก สบายดี”

นรมนเล่าสถานการณ์ในตอนนี้ให้ฟังอย่างสั้น ๆ
หัวใจของบุริศร์เต้นแรงขึ้น

ชัยณรงค์เป็นใคร?

เขารู้ดีกว่าใคร

สำหรับชัยณรงค์การตายของสมัยเป็นสิ่งที่ไม่สามารถก้าวข้าม ไปได้

เติมคิดว่าเขาสามารถหาโอกาสคุยกับชัยณรงค์ คิดไม่ถึงว่า นโมนจะส่งตัวเองไปหาชัยณรงค์โดยตรงอย่างไม่คาดคิด

บริศร์ไม่รู้ว่าควรจะพูดว่านรมนกล้าหาญ หรือจะพูดว่าเธอโง่ กันแน่ แน่นอน โค่นี้ไม่สามารถพูดได้ ถึงแม้จะคิดแบบนี้ก็ตาม ก็ทำได้เพียงแค่พูดอยู่ในใจเท่านั้น

เขายังไม่ทันได้พูดอะไรกับนรมน ก็ได้ยินเธอพูดต่อว่า “คุณตา ให้ปืนฉันกับนภดลมาคนละกระบอก น่าเสียดายที่ไม่ได้ใช้ความ สามารถ ถูกคนยึดไปแล้ว ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ฉันน่าจะเอาปืนซ่อนเอา

ไว้แถว ๆ สนามบิน ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตามยังมี สิ่งของเอาไว้ปกป้องตนเอง

คำพูดของนรมนทำให้บุริศร์อึ้งไปเล็กน้อย

ไม่รู้ว่ากานต์มาอยู่ข้าง ๆ บุริศร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ คิ้วขมวดแน่น “แถว ๆ สนามบิน? ”

เขาขยับริมฝีปากถามบุริศร์

บริศพยักหน้า
กานต์ออกคำสั่งให้คนกลุ่มหนึ่งไปแถว ๆ สนามบินทันที ส่วน เขาอยู่ที่นี่ เปิดคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว ค้นหาตำแหน่งมือถือที่ นรมน ใช้อย่างละเอียด

ชัยณรงค์ได้ยินนรมนพูดไร้สาระ จึงอดกระวนกระวายใจไม่ได้ แย่งมือถือมา

“อย่าพูดจาไร้สาระ บุริศร์ ทางที่ดีแกมาที่นี่คนเดียว ไม่อย่าง งั้นฉันจะฆ่าเมียของแกซะ”

“ชัยณรงค์ คนที่แกต้องการมีแค่ฉันเพียงเท่านั้น ทำไมจะต้อง เอาคนอื่นที่ไม่ได้ผิดอะไรมาเกี่ยวข้องด้วย ? แกปล่อยเมียของ ฉันไป ฉันจะปล่อยให้แกจัดการตามที่ต้องการ

คำพูดของบุริศร์ทำให้ชัยณรงค์หัวเราะขึ้นมาทันที

“ปล่อยให้ฉันจัดการตามที่ต้องการ? แกเอาคนมากี่คนคิดว่า ฉันไม่รู้เหรอ? กองทัพที่อยู่ข้างหลังแกมีกี่คนฉันก็รู้ บุริศร์ ฉันเฝ้า ติดตามดูคนของแก ฉันเตือนแกนะ แกต้องมาคนเดียว ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ มาหาฉันทันที คนของแก คนของกองทัพที่อยู่ข้างหลังแก ห้ามทำอะไรทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงที่แกรักที่สุดตรง หน้าให้ตายไปกับพี่สาวของฉันด้วย

ชัยณรงค์พูดจบก็วางสาย

กานต์กล่าวเบา ๆ “หาตำแหน่งโดยละเอียดได้แล้ว ผมส่งไป

ในมือถือของคุณแล้ว

“ฉันจะไปหาชัยณรงค์ ทำตามที่เขาบอกนะ คนทางนี้ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น

คำพูดของบริศ ทำให้กานต์หน้านิ่วคิ้วขมวด

“แต่ความปลอดภัยของคุณ…….

“ไม่ต้องสนเรื่องความปลอดภัยของฉัน หม่ามีของแกไม่มีทาง พลาด เมื่อสักครู่เธอพูดชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? แม่ของแกพา คนมาด้วย ถ้าฉันเดาไม่ผิด น่าจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ตามหลังแม่ ของแกมา รอคำสั่งอยู่แถวสนามบิน

บริศ ถอนหายใจและกล่าวว่า “ตอนนี้หม่ามีของแกเก่งแล้วยัง กล้าหาญอีก บุกเข้าถ้ำเสือคนเดียว ล่อให้ศัตรูออกจากถ้ำ ปล่อย ให้การช่วยเหลือและการจัดการด้านนอกเป็นของพวกเราสอง คน ดังนั้นภารกิจในครั้งนี้จะมีความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยไม่ ได้”

กานต์พยักหน้าและกล่าวว่า “มีคนไปแถวสนามบินแล้ว ผมให้ พวกเขาน่าตราประทับของหม่ามไปด้วย น่าจะสามารถระดม กำลังได้ และอีกอย่าง ผมเจอมิลินหมดสติอยู่แถวทะเล ผมได้ให้ คนพาเธอไปข้างนอกแล้ว ส่วนกิจจาอยู่ข้างใน ก่อนผมมามิลิน ฟื้นขึ้น เธอบอกว่าเธอมีกลุ่มคนอยู่ในมือสามารถระดมกำลังได้ ถามว่าพวกเราต้องการใช้ไหม?

บุริศร์แปลกใจเล็กน้อย มิลินมีกำลังคนในมือ

คนของใคร?
คนของขุนอินเหรอ?

แต่ขุนอินตายไปนานแล้ว คนเหล่านั้นในมือของเขาไม่ถูกยิง ตายก็ถูกจับกุม แล้วเดินไปเอากำลังคนมาจากไหน?

กานต์รู้ดีว่าบุริศร์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาโบกข้อมือที่เจ็บปวดของตนเอง กล่าวเสียงเบาว่า “ผมจำ ได้ว่ามิลินมีตราสัญลักษณ์รูปดอกลิลลี่แมงมุมอยู่ในมือ

“แกสิบเจออะไรบ้าง?

“ตราสัญลักษณ์นี้มีความคล้ายคลึงกับสัญลักษณ์ประจำ ประเทศ F ถ้าไม่สังเกตดี ๆ ก็จะสามารถเอาของปลอมปนกับ ของจริงได้ ผมแฮกเข้าไปในระบบของรัฐบาลประเทศ F ตรวจ เจอว่าตราสัญลักษณ์นี้ผู้หญิงที่มีชื่อว่านงลักษณ์ เป็นคนสร้าง และตราสัญลักษณ์นี้ก่อตั้งองค์กรลับ เรียกว่าองค์กร HG”

บุริศร์ขมวดคิ้วทันที

ประเทศ F?

ทำไมถึงเป็นประเทศ F อีกแล้ว?

หรือว่ามิลินเป็นคนประเทศ F ?

“HG หมายความว่าอะไร? ”

“การถอยกลับ”

คำตอบของกานต์ทำให้บริศร์ประหลาดใจเล็กน้อย
“การถอยกลับ? ค่นี้ค่อนข้างน่าสนใจ

“ยังมีสิ่งที่น่าสนใจกว่านี้อีกครับ ผู้หญิงที่ชื่อ นงลักษณ์ เป็นแม่ ของราเชน ซึ่งจากโลกนี้ไปแล้ว เพียงแต่เธอกลับไม่ยกองค์กร ให้แก่ราเชนลูกชายของเธอ แต่ยกให้ลูกน้องที่ตนเองไว้วางใจ ที่สุด จากการตายของนงลักษณ์ องค์กร HG ก็หายเข้ากลีบเมฆ ในประเทศ F ไปโดยสิ้นเชิง ทุกคนกลับคืนสู่ที่ของใครของมัน ไม่มีร่องรอยใด ๆ หลายปีผ่านไป องค์กรนี้ก็ค่อย ๆ หายไปจาก สายตาของผู้คน ในปัจจุบันมีคนจำนวนไม่มากที่รู้ว่ามีองค์กรนี้ อยู่ เดาว่าแม้แต่ราเชนก็ไม่รู้ว่ามีองค์กรนี้อยู่ด้วย ดังนั้นมิลินจึงมี ตราสัญลักษณ์ประจำองค์กรนี้อยู่ในมือ ผมเดาว่ามีความเป็นไป ได้สูงว่าเธอคือลูกน้องที่นงลักษณ์ไว้วางใจที่สุดในตอนนั้น ถ้าสิ่ง ที่คาดเดาเป็นความจริง พวกเราสามารถยืมคนของเธอมาได้ ชั่วคราว”

กานต์พูดสิ่งที่ตนเองรู้ทั้งหมดออกมา

ถึงแม้เขาจะอยู่ในเขตทหาร แต่ยังมีวิธีที่จะรู้เรื่องเกี่ยวกับพร มน เมื่อทราบว่าราเชนกับนรมนอาจจะมีความเกี่ยวข้องกัน กานต์แทบจะตรวจสอบบรรพบุรุษแปดชั่วอายุคนของราเชน และ แฮกเข้าไปในระบบของประเทศ F ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีใคร กล้าขัดขวาง ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของประเทศ F จะร้องไห้หรือเปล่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในการพิจารณาของเขา

บริศ เงียบไปสักพักจึงกล่าวว่า “ได้ แกไปคุยกับมิลิน ส่วนฉัน จะไปหาหม่ามีของแกก่อน ฉันคิดว่าในเมื่อหม่ามีของแกกล้าบุก เข้าไปคนเดียว แน่นอนว่าจะต้องมีทางหนีทีไล่ ดังนั้นตอนนี้แกไม่ต้องเป็นห่วง”

“ไม่ต้องมาปลอบโยนผมหรอก ผมไม่ได้เป็นเด็กเมื่อวานซืนที่ ไม่รู้เรื่องอะไร การฝึกซ้อม ในเขตทหารค่อนข้างโหด ผมควรจะ เข้าใจทุกอย่างที่ควรเข้าใจ

กานต์พูดจบก็ลุกขึ้นเดินไป ทำเอาบุริศร์รู้สึกพูดไม่ออก นี่ถูกลูกชายแท้ ๆ ของตนเองเหยียดหยามเหรอเนี่ย? เขารู้สึกผิดด้วยซ้ำที่ตนเองส่งกานต์ไปที่เขตทหาร เจ้าเด็กคนนี้นับวันยิ่งไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา

เมื่อกานต์เดินมาถึงประตูก็นิ่งไปสักพัก เขากล่าวเบา ๆ โดย ไม่ได้หันกลับไป “คุณบุริศร์”

“หือ? ”

“กลับไปใช้ชีวิตกับหม่ามีของผมเถอะ ผมยังไม่อยากเป็นลูก ของแม่เลี้ยงเดี่ยว”

หลังจากพูดจบกานต์ก็เดินจากไปไม่หยุดอยู่กับที่

“ไอ้เด็กคนนี้”

มุมปากของบุริศร์ยกขึ้นเบา ๆ แววตามีความพอใจและความ ภูมิใจต่อลูกชายคนนี้

เขารีบจัดการตนเองให้เรียบร้อย กระโดดขึ้นรถ ปฏิเสธการ ติดตามของทุกคน มาที่เมืองของชัยณรงค์เพียงคนเดียว
สายสืบของชัยณรงค์รายงานการติดตามบุรีศร์ได้อย่างทัน สถานการณ์มาก

“ลูกพี่ บุริศร์มาที่นี่คนเดียวจริง ๆ ครับ”

ชัยณรงค์มองนรมน กล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “แหม่ ผู้ชาย ของแกยังถือว่ามีความกล้า เพียงแต่ฉันดูออกว่าแกคือจุดอ่อนข องเขา แต่ฉันไม่รู้ว่า เพื่อแกเขาจะเต็มใจสละชีวิตตนเองหรือ เปล่า”

“ผู้ชายของฉันแข็งแกร่ง สบายใจได้ ก่อนที่แกจะหลับตาก็จะ เห็นเขายืนอยู่ตรงหน้าแกอย่างปลอดภัยหายห่วง

นรมนพูดอย่างเหน็บแนม จากนั้นก็ไม่อยากจะสนใจเขา

สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ที่กล้อง

วงจรปิดส่งมา

วันเดียวที่ไม่ได้เจอเธอก็คิดถึงเขา

ผู้ชายคนนี้ดูชั่วร้าย เพียงแต่เหมือนจะยิ่งหล่อขึ้น

วันนี้เขาสวมชุดลายพรางอย่างเท่ ถึงแม้จะไม่มียศทหารติด บนไหล่ แต่ยังคงทำให้นรมและสายตาไม่ได้

สมกับที่เป็นสามีของเธอ!

ใส่อะไรก็ดูดี

นรมนมองหน้าจอและยิ้มเหมือนคนโง่ ความรู้สึกในแววตานั้น เห็นแล้วขวางหูขวางตา
“ยิ้มไปเถอะ รอเขามาฉันจะให้เขาตายต่อหน้าแก ถึงตอนนั้น ฉันอยากจะเห็นว่าแกยังจะยิ้มออกมาได้อีกไหม

คำพูดของชัยณรงค์ทำอะไรนรมนไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สามีของฉันหล่อจริง ๆ ฉันเชื่อว่าตอน เขาจับคนร้ายได้จะยิ่งหล่อ

“หุบปาก!

นัยน์ตาของชัยณรงค์มืดมนลงทันทีหลายเท่า มือวางเอาไว้บน ปืนที่แนบข้างเอวอย่างไม่รู้ตัว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ