บทที่ 1070 เรามาเดิมพันกันเถอะ

กิจจาเป็นเด็ก แน่นอนว่าคิดค่อนข้างไร้เดียงสา นึกว่าจะสร้าง ความวุ่นวายได้นิดหน่อย ให้เวลานโมนต่อสู้ก็จะทำให้นรมน ออกไปจากที่นี่ได้ แต่นรมนมองออกอย่างชัดเจนมากว่าคนคุ้ม กันที่ประตูหนาแน่น มีปืนกลอยู่หลายกระบอกด้วยซ้ำ ถึงแม้ตอน นี้ตัวเองจะวิ่งออกไป ก็จะถูกยิงมั่วๆ จนตาย

นึกขึ้นได้ว่ายังไม่เจอกานต์กับบุริศร์ และยิ่งไม่อยากทิ้งปม เรื่องนี้ไว้ให้กิจจาไปตลอดชีวิต นรมนตัดสินใจเด็ดขาดอุ้มกิจจา ขึ้นมา และปกป้องเขาไว้ในอ้อมแขนแน่น

“ไอ้เด็กเวร แกอยากตายเหรอ?”

ลูกน้องเพราะถูกโจมตี จึงโกรธแค้นกิจจามาก ยกปืนขึ้นเล็ก ไปที่กิจจา

กิจจามีฝีมือการต่อสู้ แต่ตอนนี้ขาบาดเจ็บ จึงทำอะไรไม่ได้ อีก อย่างยังถูกนรมนปกป้องในอ้อมแขน เลยค่อนข้างกังวลใจอยู่ บ้าง

“หม่ามี้!”

“ชู่ อย่าพูดอะไร เด็กดี!”

นรมนยิ้มเล็กน้อย ให้กับกิจจา วินาทีต่อมาก็ยกเท้าขึ้นเตะข้อ มือลูกน้อง
“อ๊าก!”

เสียงกรีดร้องหนึ่งดังขึ้น ลูกน้องได้ยินแค่เสียงกรอบ กระดูก มือเขาหักแล้ว

มุมปากชัยณรงค์ยกขึ้นยิ้มชั่วร้าย และปรบมือขึ้นมา

“ทักษะยอดเยี่ยม! สมแล้วที่เป็นภรรยาบุริศร์”

เพราะเสียงที่ชัยณรงค์เปล่งออกมา ลูกน้องของเขาก็หยุด การกระทำลงทันที ยืนข้างๆ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่จ้อง มองนรมนด้วยความโกรธแค้น

“ให้คนของฉันรักษาแผลให้ลูกชายฉัน ฉันจะร่วมมือกับแก โทรหาบุริศร์ ล่อให้เขามา

คำพูดนมันทำให้กิจจาตกตะลึงทันที

“หม่ามี้ ไม่ได้นะครับ!”

“เด็กดี เชื่อฟังนะ ผู้ใหญ่ทำธุระ เด็กห้ามพูดแทรก”

นรมนลูบศีรษะกิจจา สายตาอ่อนโยนทำให้ดวงตาชัยณรงค์ ชะงักทันที

ในความทรงจำ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปฏิบัติกับเขาเช่นนี้

ใบหน้าเย็นชาของชัยณรงค์ปรากฏอารมณ์เหม่อลอยเล็กน้อย

กิจจาจับมือนรมนแน่นแล้วพูดขึ้น “หม่ามี้ คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้นะ ผู้ชายคนนั้นฆ่าไม่กะพริบตา คุณครูเธอ…..
พูดถึงตรงนี้ กิจจากร้องไห้ทันที จิตใจนรมนหนักอึ้งเล็กน้อย

ไม่เห็นมิลินที่นี่ เธอยังครุ่นคิดว่าเพราะเหตุใด ในขณะนี้ได้ยิน กิจจาพูดแบบนี้ ก็กังวลใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“เกิดอะไรขึ้นกับมิลิน?”

“คุณครูถูกทําร้ายบาดเจ็บเพราะช่วยชีวิตผม คนเลวแก๊งนี้ไม่ รักษาแผลให้คุณครู แถมยังพาเธอลงทะเล ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าเธอมี ชีวิตหรือว่าตาย หม่ามี้ ผมปกป้องคุณครูไว้ไม่ได้ แน่นอนว่า ปกป้องคุณไม่ได้เหมือนกัน”

ดวงตากิจจาก็เปียกชื้นในที่สุด น้ำตาร้อนผ่าวไหลลงมาจาก ขอบตา

นรมนสงสารกิจจาแทบตาย

เด็กคนนี้เจอการจากลาชั่วนิรันดรมากมายขนาดนี้ตั้งแต่ยัง เล็ก เธอกลัวจริงๆ ว่ากิจจาจะเป็นโรคปิดกั้นตัวเองอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรนะ กิจจา คุณครูของลูกเป็นคนดีผีคุ้ม

นรมนปลอบกิจจา

ชัยณรงค์เหม่อลอยแค่ชั่วขณะหนึ่ง เห็นนรมนและกิจจาเป็น แบบนี้ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“พวกแกลืมไปแล้วเหรอ ฉันเป็นผู้ก่อการร้ายนะ!”

“แล้วไง?”
นรมนมองชัยณรงค์อย่างเย็นชา แววตานั้นเย็นยะเยือกสุดขีด ราวกับสีหน้าแววตาที่มองกิจจาเมื่อครู่นี้นั้นตัวเองตาลายไปเอง

ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่มดหลากหลายอารมณ์จริงๆ เลยนะ

ทันใดนั้นชัยณรงค์ก็เกิดความสนใจ

“ยัยนี่ ถ้าเธอช่วยฉันฆ่าบุริศร์ได้ ฉันจะแต่งงานกับเธอ ให้เธอ เป็นภรรยาตามกฎหมายของฉัน เธอคิดว่ายังไง?

ทันใดนั้นนรมนก็ตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมาทันที

“ชัยณรงค์ นายไม่คิดว่าตัวเองตลกมากเหรอ? ไม่คิดว่าผู้

ก่อการร้ายคนหนึ่งจะมาพูดเรื่องภรรยาตามกฎหมายกับฉัน?

นายเข้าสำนักงานพลเรือนได้เหรอ? นายเอาทะเบียนสมรสได้เห รอ? น่าข่าเกินไปแล้ว” คําพูดนรมนไม่ได้กระตุ้นชัยณรงค์เลยสักนิด แต่เขากลับยิ้ม

ค่อนข้างร่าเริง

กี่ปีแล้ว?

กี่ปีแล้วที่ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้

ผู้หญิงตรงหน้าเหมือนเธอที่ครั้งหนึ่งอยู่ในความทรงจำเขา

เลย

ดวงตาชัยณรงค์อ่อนโยนขึ้นอย่างอดไม่ได้

“แค่เธอช่วยทำสิ่งที่ฉันต้องการจะทำได้ ฉันจะให้ชีวิตมั่งคงทุก อย่างที่เธอต้องการ ชัยณรงค์อย่างฉันพูดจริงทำจริง
“ความรู้สึกที่แท้จริงไม่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ใดๆ ดังนั้น นายไม่ได้ชอบฉัน บางทีเพราะฉันอาจจะเหมือนใครสักคนของ นาย?”

นรมนเดาอย่างกล้าหาญ

สีหน้าชัยณรงค์ค่อนข้างหนักอึ้ง

“ยัยนี่ ฉันไว้หน้าเธอแล้วยังไม่รับอีก”

“หน้าฉันพ่อแม่ให้มา มันไม่เกี่ยวกับแกจริงๆ นายมันน่าเบื่อ เอง ปวดท้องแล้วยังบ่นว่าสะดือรั่วเหรอ?”

คำพูดนรมน ในตอนนี้ไม่กำกวมเลยสักนิด ชัยณรงค์มองออก ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวตนเลย บุริศร์มันโชคดีจังนะ

ไม่คิดว่าจะสามารถหาผู้หญิงน่าสนใจแบบนี้มาเป็นภรรยาได้

ชัยณรงค์นั่งลงพื้นตามใจชอบ มองนรมนแล้วพูดขึ้น “ฉัน ตกลงค่าขอร้องของเธอเมื่อกี้ แต่เธอจะช่วยฉันติดต่อบุริศร์ให้มา จริงๆ เหรอ?”

“แน่นอน ฉันเชื่อใจสามีฉัน ทางที่ดีนายต้องมีความสามารถ มากพอที่จะทนความโกรธแค้นของสามีฉัน ชัยณรงค์ นายลอง คิดดูแล้วกัน ถ้าสามีฉันไม่มา นายยังมีโอกาสรอดชีวิต ถ้าเขามา นายอาจจะจบเห่

คำพูดนรมนทำให้ชัยณรงค์หัวเราะขึ้นมาทันที
เขาหัวเราะค่อนข้างมุ่งร้าย หัวเราะจนเจ็บหน้าอก ราวกับนร มนพูดเรื่องอะไรบางอย่างที่น่า

นรมนรู้สึกว่าชายคนนี้คือคนบ้าแท้ๆ

นภดลฉวยโอกาสตอนที่นรมนดึงดูดความสนใจพวกมัน ขยับ ไปข้างกายพวกมันอย่างเงียบๆ

นรมนรู้สึกได้ แต่ไม่ได้เปล่งเสียง

ชัยณรงค์หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมา

นรมนอยากให้มันหัวเราะจนตายไปเลย

ในที่สุดชัยณรงค์ก็หยุดหัวเราะ แววตามองนรมนด้วยความ สนใจเต็มเปี่ยม

“งั้นเรามาเดิมพันกันเถอะ ดูสิว่าเธอจะชนะหรือฉันจะแพ้

“การเดิมพันมีรางวัลตลอด ถ้านายแพ้จะทำยังไง? คำพูดนรมนยิ่งทำให้ชัยณรงค์รู้สึกน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ

“ถ้าฉันแพ้ ชีวิตนี้ฉันจะยกให้เธอ ว่าไง?”

“โอเค”

นรมนตอบอย่างว่องไว

ชัยณรงค์ยิ้มขณะถามขึ้น “แล้วถ้าเธอแพ้ล่ะ?”

“นายคิดเยอะไปแล้ว สามีฉันจะไม่แพ้
ความเชื่อใจของนรมนที่มีต่อบุริศร์ทั้งหมดทำให้ชัยณรงค์รู้สึก เหน็บแนมเล็กน้อย

“งั้นเหรอ? จะไม่แพ้เหรอ? งั้นเรามาดูกันเถอะ ถ้าเธอแพ้ ฉันก็ ไม่ต้องการอะไรอื่น ฉันต้องการชีวิตบุริศร์ และต้องการให้ฆ่า เขาด้วยมือของเธอ เป็นไง?”

ได้ยินคําพูดของชัยณรงค์ นรมนก็อึ้งทันที เธอเห็นจิตวิญญาณการสังหารอันรุนแรงจากดวงตาชัยณรงค์ ระหว่างเขากับบริศ มีความแค้นอะไรบางอย่างกันแน่?

นโมนไม่ได้ตอบ

ชัยณรงค์ก็ไม่สนใจ ราวกับว่านรมนจะเดิมพันหรือไม่ก็ไม่ได้มี ผลกระทบอะไรมากนักสําหรับเขา

เขาโบกมือ ลูกน้องก็ให้ทาง นรมนรีบพูดกับนภดล “รักษาแผลให้กิจจาก่อน” นภดลพยักหน้า

ถึงแม้กิจจายังอยากดิ้นรน แต่ด้วยสีหน้าแววตาอ่อนโยนของ นรมนจึงทำได้แค่ถอนหายใจ จากนั้นก็นั่งตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้นภดลรักษาแผลให้ตัวเอง

ในช่วงเวลานี้ไม่มีใครพูดเลย

ภายในห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด ทำให้รู้สึกไม่ค่อย สบายใจนัก
นรมนระมัดระวังคนรอบข้างตลอดเวลาว่าจะทำอะไรบางอย่าง ลับหลังกะทันหัน

ไม่มีทางเลือก ชัยณรงค์คนนี้ให้ความกดดันเธอมากเกินไป

ถ้าสู้ตัวต่อตัวเพียงคนเดียว เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายคนนี้ แน่นอน

ด้วยการป้องกันของนรมน ชัยณรงค์ไม่ได้สนใจอะไร แค่พิงที่ นั่นอย่างเกียจคร้าน แล้วพูดเสียงทุ้ม “ฉันจะเล่าเรื่องให้เธอฟัง

นรมนไม่ได้ขัดจังหวะเขา ถ้าเธอเดาไม่ผิด บางทีเขาอาจจะ อยากเล่าเรื่องความบาดหมางระหว่างเขากับบุริศร์

อารมณ์ของชัยณรงค์ค่อนข้างผ่อนคลาย ดวงตาโหดเหี้ยม สองข้างก็ปรากฏความอ่อนโยนเล็กน้อย

“ฉันมีพี่สาว อรมัย หน้าตาสวยมาก สวยสดใสเหมือนเธอเลย ตั้งแต่เล็ก คนครอบครัวเราทั้งหมดหวงแหนเธอไว้ในอุ้งมือจนโต เธอชอบเรียนแพทย์ ชอบสีเขียวมะกอก เธอเลยเข้าร่วมกองทัพ และกลายเป็นแพทย์ทหารได้สําเร็จ

นรมนตะลึงงันเล็กน้อย

เธอไม่คิดเลยว่าพี่สาวของชัยณรงค์จะเป็นทหาร

ชัยณรงค์ไม่เห็นสีหน้าแววตาประหลาดใจของนรมน เขาตก อยู่ในความทรงจําแล้ว

“พี่สาวฉันเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนที่สุดบนโลกใบนี้ เธอพูดจาอ่อนโยนตลอด เหมือนแม่ของฉันมาก เธอชอบร้องไห้และกลัว ความเจ็บมากเช่นกัน ตอนเด็กๆ ผิวชนขอบโต๊ะเป็นรอยช้ำหลาย วัน หมอบอกว่าเธอมีร่างกายที่อ่อนแอบอบบาง รู้สึกเจ็บปวด ค่อนข้างคมชัด รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าคนทั่วไปสิบเท่า เธอที่เป็น แบบนี้ไปเป็นแพทย์ทหารจึงทำให้ทั้งครอบครัวของเราประหลาด ใจมากจริงๆ”

นรมนรู้สภาพร่างกายแบบนี้ หลายคนรู้สึกว่าผู้หญิงแบบนี้ ดัดจริต ที่จริงไม่เป็นเช่นนั้น คนแบบนี้แค่ความเจ็บปวดเพียง น้อยนิดก็สามารถลามไปถึงแขนขาได้ทันที ทำให้รู้สึกเจ็บปวด เหมือนถูกคลื่นโหดซัดอย่างบ้าคลั่ง

ดวงตาชัยณรงค์มีน้ำตานิดหน่อย

“รู้ไหม? หลังจากพี่สาวฉันไปเป็นแพทย์ทหารก็ส่งจดหมายให้ ที่บ้าน บอกว่าเธออยู่ที่เขตทหารดีมาก ทุกครั้งก็บอกแต่เรื่องดีๆ ปกปิดเรื่องที่ไม่ดี เราก็ค่อยๆ ชินกับชีวิตของเธอ แต่มีครั้งหนึ่ง เธอส่งจดหมายมาบอกว่าเธอตกหลุมรักคนไข้คนหนึ่ง เป็นผู้ชาย คนหนึ่งที่กลับมาจากแนวหน้าและเกือบตาย ชายคนนั้นมันชื่อบริ ศร์ นั่นเป็นครั้งแรกที่ทั้งครอบครัวพวกเราได้ยินชื่อบุริศร์”

ทันใดนั้นนรมนก็กังวลใจขึ้นมา

เธอไม่เคยถามเรื่องราวของบุริศร์ตอนอยู่กองทัพ เธอเคย คิดถึงความโหดร้ายของสงคราม เคยคิดว่าบุริศร์ไม่มีทางไม่ บาดเจ็บ แต่ได้ยินชัยณรงค์บอกว่าเขาเกือบตาย จิตใจนรมน เครียดขึ้นมาเองอย่างช่วยไม่ได้
สีหน้าแววตาอ่อนโยนของชัยณรงค์มีการเปลี่ยนแปลง

“ช่วงเวลานั้น ในจดหมายที่เธอส่งมามีชื่อของบุริศร์ตลอด เรา รู้ว่าเธอมีความรัก แต่เพราะชายคนนั้นเป็นคนของเขตทหาร เรา ต้องการตรวจสอบก็ไม่มีทางเข้า ทําได้แค่รู้สึกถึงความรัก ภายในจิตใจพี่สาวฉันด้วยความเป็นห่วงเท่านั้น”

“ในช่วงต้นเธอมีความสุขมาก พึงพอใจมาก เธอถึงขนาดบอก ว่าอยากเปลี่ยนงานกลับมาเพื่อบริศร์ ผลลัพธ์นี้สำหรับทั้ง ครอบครัวเราแน่นอนว่าดีใจมาก แต่เรายังไม่ทันได้เห็นสมัยที่ สาวฉันเปลี่ยนงาน แต่กลับได้เห็นการสละชีวิตของเธอ”

“เธอตายแล้ว! เพื่อช่วยชีวิตปริศร์ ถูกยิงกราดในสงคราม ทั้ง ร่างถูกยิงจนกลายเป็นตะแกรง เธอเป็นคนที่งดงามขนาดนั้น ไม่ คิดว่าจะยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อคนนอกอย่างบุริศร์ แม่ฉันมี ปัญหาโรคหัวใจ เมื่อได้ข่าวเธอสละชีวิตก็หัวใจวายเสียชีวิต พ่อ ฉันก็เอาแต่ดื่มเหล้าทั้งวัน ครอบครัวดีๆ ของฉันถูกทำลายแบบนี้ พี่สาวฉันตายเพื่อมัน บุริศร์อย่างมันมีสิทธิ์อะไรใช้ชีวิตอย่างมี ความสุข ในตอนนี้? มีสิทธิ์อะไร?”

ทันใดนั้นชัยณรงค์ก็เงยหน้าขึ้นมา ในดวงตาโหดเหี้ยมสอง ข้างแพรวพราวระยิบระยับ

นรมนเห็นอกเห็นใจรมัยอย่างมาก แต่เธอไม่ได้ถูกชัยณรงค์ ทำให้เอนเอียงไปในทางที่ไม่ดี

“พี่สาวนายสละชีวิต เธอมีเกียรติและศักดิ์ศรี เป็นผู้ยอมพลีชีพ แต่เธอไม่ใช่ภรรยาของบุริศร์ มีสิทธิ์อะไรไม่ให้บริศร์มีชีวิตใหม่?และพี่สาวนายชอบบริศร์ บุริศร์ชอบเธอไหม? ชัยณรงค์ การตาย ของพี่สาวนายโทษบริศร์ไม่ได้หรอกนะ นี่มันไม่ยุติธรรม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ