บทที่ 1063 ไม่คิดว่าเธอยังมีอารมณ์ล้อเล่น

“คุณนาย”

ปาณีค่อนข้างไม่คาดคิดว่าบรมนจะมารับพวกเขาด้วยตัวเอง ได้รีบเดินไปหานรมนอย่างอดไม่ได้

หลังจากนภดลเห็นนรมน อารมณ์ในดวงตาก็เกิดคลื่นเล็ก น้อย แต่เพราะมีแว่นกันแดดกำบัง คนอื่นมองไม่ชัดก็แค่นั้น

“คุณนาย”

“พวกเธอสองคนทะเลาะกันเหรอ?”

นรมนมองตัวพวกเขา แล้วเอ่ยปากถาม

ปาณีและนภดลล้วนส่ายหน้า

“แล้วทําไมพวกเธออยู่ห่างกันซะขนาดนั้น? แล้วนภดล นาย เป็นผู้ชายหรือเปล่า? ไม่รู้จักช่วยปาณีถือกระเป๋าเดินทางล่ะ? ความสุภาพบุรุษอย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีเหรอ?”

ปาณีเห็นนรมนกล่าวโทษนภดล ก็รีบพูดขึ้น “ไม่ใช่ค่ะ คุณนาย ของฉันไม่เยอะ ตัวเองถือเองได้”

“ผู้ชายมีไว้ทำไม? ออกไปกับผู้ชาย ผู้ชายก็ต้องใช้เป็น

แรงงานสิ”

“สามี?”
ใบหน้าปาณีแดง จากนั้นก็ใช้หางตาเหลือบมองนภดล เห็น เขาไม่แสดงท่าทางใดๆ ความเขินอายที่ผุดขึ้นมาในใจเมื่อครู่นี้ ถูกความเย็นชาซัดออกไป

ทั้งๆ ที่นรมนพูดว่าแรงงาน แต่ปาณีได้ยินเป็นสามี ก็เพียง พอที่จะอธิบายความคิดของปาณีที่มีต่อนภดลได้ ยังไงแล้ว นภดลก็เป็นคนหัวแข็งดื้อรั้น

นรมนขี้เกียจพูดอะไรแล้ว

“ไปกันเถอะ ขึ้นรถก่อน กลับไปค่อยว่ากัน มีเรื่องวุ่นวายใหญ่ โตกำลังรอพวกเธออยู่

นรมนูพูดอย่างค่อนข้างไม่ชอบใจ

ครั้งนี้นภดลกลับเอากระเป๋าเดินทางมาจากมือปาณีอย่างเชื่อ ฟัง ทำให้ปาณีตกตะลึงเล็กน้อย

คำพูดของคุณนายใช้การได้ดีมากจริงๆ

ปาณีคิดอย่างขมขื่นสักพัก ก็ยกเท้าเดินตามไป

หลังจากทั้งสามขึ้นรถแล้ว แน่นอนว่านภดลเป็นคนขับรถ

นรมนและปาณีนั่งเบาะหลัง

“ปาณี กลับมาครั้งนี้มีงานลำบากหนึ่งงานให้เธอ

“คุณนายว่ามาเลยค่ะ”

“กลับไปทําอาชีพเดิมของเธอ”
นรมนมองปาณี พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ตุลยาถูกฉันพากลับมาต้อง อยู่บ้านคุณตาฉัน แต่คนอย่างคุณตาฉันซื่อตรงเกินไป ฉันกลัว ตุลยาจะทําอุบายชั่วร้ายกับเขา หลังจากเธอไปแล้ว อาหารสาม มือของคุณตา ในหนึ่งวันต้องตรวจสอบให้ฉันอย่างรอบคอบ ห้ามเกิดอะไรผิดพลาดกับคุณตาฉันได้ ทำได้ไหม?

“ได้ค่ะ”

เรื่องอื่นปาณีไม่กล้าพูด แต่เรื่องการแพทย์นี้เธอมั่นใจในตัว เองอย่างมาก

นภดลแค่ฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดแทรก

นรมนเครื่องดักฟังเครื่องหนึ่งให้ปาณี

“เอาสิ่งนี้หาวิธีติดตั้งไว้ในห้องนอนแม่ฉัน ถ้าฉันเดาไม่ผิด ตุล ยาจะต้องไม่อยู่ห้องที่คุณตาฉันเตรียมให้หล่อนแน่นอน จะต้อง ครอบครองห้องแม่ของฉัน ฉันอยากรู้ทุกการกระทำของหล่อน ตุลยาไม่เคยเจอเธอมาก่อน เธอก็บอกว่าเป็นคนรับใช้ของ ตระกูลพรโสภณ หล่อนคงไม่สงสัยเธอ มีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ ทุกเมื่อนะ”

“ได้ค่ะ”

ปาณีหยิบเครื่องดักฟังไป

หลังจากนรมนสั่งทุกอย่างเสร็จแล้วก็โล่งใจ

“หงุดหงิดจริงๆ เรื่องวุ่นวายพวกนี้ก็ไม่รู้จะจัดการเสร็จเมื่อไร นภดล ทางด้านชาวอีกนานแค่ไหน?
ทั้งร่างนรมนูพิงหลังเก้าอี้ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างว้าวุ่นใจ

นภดลเห็นสภาพเธอเป็นแบบนี้ผ่านกระจกมองหลัง ถึงจะไม่รู้ ว่าเหตุใดเธอถึงหงุดหงิดแบบนี้ แต่ก็ยังพูดเสียงทุ้ม “จัดการ เกือบเสร็จแล้วครับ ตอนกลางคืนก็สามารถดักจับได้ ถ้าทางด้าน ตระกูลปวนะฤทธิ์สามารถยกเลิกสัญญาได้

นรมนพยักหน้า

“ก่อนที่จะต่อสู้พรุ่งนี้เช้าจัดการชาวให้เสร็จซะ ตอนกลางวัน ฉันต้องไปแอฟริกาใต้

คำพูดนมันทำให้นภดลขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณไปทำอะไรที่แอฟริกาใต้? ทางนั้นตอนนี้กำลังเกิดจลาจล คุณไปจะเกิดอันตราย”

“ลูกชายกับสามีฉันอยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่บ้านนั่งนิ่งไม่ได้ นภดลถึงได้รู้เหตุผลที่นรมนหงุดหงิดแล้ว

ความรู้สึกเพราะบริศร์สินะ?

เขาขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรอีก รถขับไปที่ลานใหญ่เขตทหารอย่างรวดเร็ว

เมื่อปาณีถูกส่งเข้าไปตระกูลพรโสภณ นภดลก็พูดเสียงทุ้ม “ระวังความปลอดภัยด้วย มีปัญหาอะไรที่จัดการไม่ได้ก็อย่าฝืน จัดการ ให้รีบโทรหาโตษินที่อยู่ข้างคุณท่านตนวรโดยเร็วที่สุด หรือไม่ก็โทรหาฉันก็ได้ ฉันอยู่ที่เมืองชลธี มีเรื่องอะไรก็มาได้ทัน
น้อยครั้งมาก นภดลจะพูดเยอะแบบนี้ ทำให้ปาณีตื่นเต้นมาก “ไม่ว่าตอนไหนก็ตามเหรอ?”

“อืม”

นภดลตอบกลับอย่างเย็นชา แต่สำหรับปาณีมันก็ดีมากแล้ว

“ฉันรู้แล้ว ฉันจะระวังความปลอดภัยเหมือนกัน ตอนนี้ชาวเป็น บ้านายอย่าไปปะทะความรุนแรงกับมัน ถึงฉันจะรู้ว่าชาวไม่อยู่ที่ นี่ แต่ฉันเห็นว่าการเตรียมการของนายและคุณนายอยู่ที่เมือง ชลธีหมด บางทีไม่แน่ว่าเจ้านี่มันอาจจะมาที่เมืองชลธีก็ได้ ถูก ไหม?”

ปาณีไม่ได้โง่

ถ้าชาวอยู่ต่างประเทศ นรมนไม่มีเหตุผลที่จะย้ายนภดลกลับ เมืองชลธี ต้องให้เขาไปจัดการชาวีที่ต่างประเทศแน่นอน

นภดลเหลือบมองปาณี ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก และรู้ความ เหมาะสม แต่จากในดวงตาของเธอ นภดลยังเห็นความเป็นห่วง ของเธอที่มีต่อตน

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงฉัตรยา

ครั้งหนึ่งฉัตรยาก็เป็นแบบนี้ เป็นเหตุเป็นผลกับทุกคน แต่เป็น ห่วงเขามากเกินไปเพียงคนเดียว

ความคิดของนภดลหยุดชะงักทันที พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ทำธุระ ของตัวเองให้ดี อะไรที่เธอไม่ควรสนใจก็ไม่ต้องสนใจ
พูดจบเขาก็ขึ้นรถทันที

ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปาณีถูกนภดลไม่พอใจแบบนี้ เธอบอกตัวเอง ว่าไม่ต้องไปใส่ใจ แต่หัวใจเธอยังคงเจ็บปวดไปเองอย่างช่วยไม่

ได้ สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่ใช่ฉัตรยา ไม่ใช่คนรักในก้นบึงหัวใจ

นภดล

นรมนเห็นท่าทีทีนภดลท่าต่อปาณี ก็ส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้ “ผู้ชายอย่างนายเนี่ย ไม่โรแมนติกเลยจริงๆ

“คุณนาย ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมมีชีวิตอยู่แทนฉัตรยา คนที่ ควรตายไปนานแล้ว ไม่มีสิทธิ์คุยเรื่องความรักหรอกครับ”

เสียงนภดลไม่เปลี่ยนแปลง แต่กลับเพิ่มความเสียใจเล็กน้อย

นรมนก็รู้สึกค่อนข้างเสียใจทันที

“นภดล ถ้าฉัตรยายังมีชีวิตอยู่ เธอคงไม่อยากให้นายใช้ชีวิต เหมือนซอมบี้หรอก”

นภดลตกตะลึงสักพักแล้วพูดขึ้น “แม่ผมคงไม่อนุญาตให้ผม รักคนอื่น”

“แม่ผม” ของเขาหมายถึงแม่ของฉัตรยา

นรมนนึกถึงคุณนายตระกูลจันทรวงศ์อย่างอดไม่ได้

ผู้หญิงคนนั้นหลังจากฉัตรยาตายไปท่าทีที่มีต่อนภดลก็ไม่ เท่าไรแล้วจริงๆ
นรมนรู้สึกว่าเดี๋ยวถ้ามีเวลาเธอต้องไปคุยกับคุณนายตระกูล จันทรวงศ์ท่านนั้นให้เต็มที่เสียแล้ว

ทั้งสองก็ตรงไปที่บริษัทฮวยกรุ๊ปจำกัด

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ทางด้านขวัญตาก็ส่งข่าวมา บอกว่าคุณท่าน ขันธ์ชัยตกลงยกเลิกสัญญากับชาวีแล้ว ปัจจุบันนี้อยู่ระหว่างการ ดำเนินการ

นก็ดีใจอย่างมาก บรมนก็ดี

“พี่สะใภ้ ขอบคุณนะคะ

“ต้องทำอยู่แล้ว เดี๋ยวเลี้ยงเหล้าฉันแล้วกัน”

ขวัญตายิ้มขณะวางสายไป

นรมนพูดกับนภดลว่า “เริ่มดักจับได้เลย ให้คนของนายจัด กำลังคนติดตามโรงแรมที่ชาวอยู่ รอตุลยาเข้าไปในลานใหญ่ เขตทหารค่อยลงมือ

“ครับ”

นภดลรีบออกไปทํางาน

ปาณีเดาไม่ผิด ชาวีมาถึงเมืองชลธีแล้วจริงๆ ถึงเขาจะมาแบบ ลับมาก แต่ช่วงเวลานี้นภดลก็ไม่ได้อยู่อย่างเปล่าประโยชน์ สืบที่ อยู่ของเขาอย่างชัดเจนตั้งนานแล้ว

และเมื่อชาวีได้รับแจ้งว่าคุณท่านขันธ์ชัยยกเลิกสัญญา ดวงตา ก็หนักอึ้งทันที
ธุรกิจทั้งหมดของตัวเองถูกโจมตีติดต่อกัน แม้แต่ธุรกิจทาง ทะเลของคุณท่านขันธ์ชัยก็จะทำลายสัญญา ถ้าเขาคิดว่าเป็น อุบัติเหตุ งั้นเขาก็เป็นไอ้โง่แล้ว

ชาวีรู้ว่าไม่นานมานี้บริศร์นั่งเฮลิคอปเตอร์ออกไปจากเมือง ชลธี ดังนั้นตอนนี้มีแค่นรมนที่อยู่เมืองชลธี ถ้าอย่างนั้นการกระ ทำทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของผู้หญิงคนนั้น?

ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ยังมีความสามารถนี้ ชาวยิ้มเยาะ แต่รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ เขารีบโทรไปที่บ้าน คนรับใช้เป็นคนรับโทรศัพท์

“คุณผู้หญิงล่ะ?”

ชาวสวดอ้อนวอนให้นรมนปล่อยตุลยา แต่เมื่อเขาได้ยินว่าตุล ยานั่งเครื่องมาที่เมืองชลธี ชาวก็รู้ว่าตัวเองประเมินนรมนต่ำไป แล้ว

หลังจากวางสาย ชาวก็โทรหาพ่อของณัฐยาทันที

“ตอนนี้พวกนายรีบไปโวยวายที่บริษัทฮัวยกรุ๊ปจำกัดของ ตระกูลโตเล็ก บอกว่าตามหานรมน ต้องการเงินเดือนของลูกสาว พวกนาย ฉันไม่สนว่าพวกนายจะใช้วิธีไหน ก็ต้องจับนรมนไว้ให้ ได้ ไม่งั้นเงินที่ตกลงจะให้พวกนายฉันจะไม่แบ่งแม้แต่ส่วนเดียว”

พูดจบชาวีก็วางสายไป
เขากดเบอร์โทรศัพท์ลึกลับเบอร์หนึ่งอีกครั้ง

ทางนั้นมีเสียงขี้เกียจดังผ่านเข้ามา

“ประธานชาว มีอะไรเหรอ?”

“ฉันอยากให้นายช่วยฉันช่วยชีวิตคนหนึ่งออกมา

ชาวีพูดเสียงทุ้ม

“ประธานชาว ไม่ใช่ว่าฉันช่วยคุณไม่ได้ แต่เรื่องที่คุณตกลง กับฉันล่ะ?”

อีกฝ่ายดูเหมือนไม่รีบร้อน

ชาวขมวดคิ้วพูดขึ้น “นายไม่ต้องเป็นห่วง ถึงฉันจะขัดจังหวะ นรมนไม่ได้ ฉันก็จะพินาศไปกับเธอ กล้าณรงค์ ฉันไม่ต้องการ อะไรอีกแล้ว แค่อยากให้ลูกสาวฉันปลอดภัยไร้กังวล ตอนนี้ หล่อนจะถึงสนามบินแล้ว ฉันอยากให้คนของนายเอาตัวหล่อน มา ไม่ว่าสุดท้ายแล้วฉันกับนรมน ใครจะชนะหรือแพ้ ฉันก็ไม่ อยากให้หล่อนปรากฏตัวที่เมืองชลธี ถ้าฉันตายไปแล้ว หวังว่า นายจะทำตามที่เราตกลงกันก่อนหน้านี้ ปฏิบัติดีกับลูกสาวฉัน

นี่เป็นหนึ่งเดียวที่ชาวปล่อยวางไม่ลง

กล้าณรงค์พูดเรียบๆ “แค่ฉันเห็นศพนรมน ก็จะรับใช้ลูกสาว คุณไปจนถึงชีวิตดับสิ้นเหมือนบรรพบุรุษ คุณไม่ต้องเป็นห่วง” เมื่อพูดถึงนรมน กล้าณรงค์ก็กัดฟันกรอด

ทางด้านองค์ชายสามก็ส่งข่าวมา แพรวาโดนแล่ออกเป็นชิ้นๆตายแล้ว

โดนแล่เป็นชิ้นๆ!

ราเชนมันโหดร้ายแค่ไหน!

การตายของแพรวานั้นเขาอยากให้ราเชน นรมนและบุริศร์ พวกมันชดใช้!

ดวงตากล้าณรงค์มีความโหดเหี้ยมเล็กน้อย ชาวีได้ยินเขาพูดแบบนี้ สุดท้ายก็วางใจ

“ขอบคุณ”

หลังจากวางสายไปชาวก็เริ่มเคลื่อนกำลังพล

นรมน แกพรากความรักของแม่ที่ลูกสาวฉันควรได้รับไป ให้ เธอสูญเสียแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในเมื่อคิมชอบแกขนาดนั้น ฉัน จะส่งแกลงไปอยู่ร่วมกับหล่อน

พระเจ้าช่วยฉันจริงๆ!

ไม่คิดว่าบุริศร์จะออกไปในเวลานี้จริงๆ

ชาวยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

ทันใดนั้นนรมนก็จามสองสามครั้ง

เธอลูบจมูก พูดกับนภดลว่า “ฉันรู้สึกว่ามีใครกำลังคิดถึงฉัน นายว่าบุริศร์กำลังคิดถึงฉัน หรือว่าชาวกำลังคิดถึงฉัน?”

นภดลเหลือบมองเธอ ไม่ชอบใจเลยจริงๆ
ถึงเวลานี้แล้ว ไม่คิดว่าเธอยังมีอารมณ์ล้อเล่น

“ตอนกลางคืนถ้ามีการปะทะกัน คุณอย่าออกไป ผมจะทิ้ง กำลังคนทีมหนึ่งปกป้องคุณ แค่คุณไม่ปรากฏตัว ชาวก็จะทำ อะไรคุณไม่ได้ ถ้าคุณเกิดเรื่อง สิบหัวของผมก็ไม่พอตัด

นรมนได้ยินนภดลพูดแบบนี้ ก็ยิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“นายเป็นห่วงฉันเหรอ?”

“ผมแค่เป็นห่วงตัวผม ผมกลัวคุณเกิดเรื่องแล้วประธานบริศร์ จะกลับมาฆ่าผม

นภดลพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไป

ท่าทางไม่ชอบใจนั้นทำให้นรมนหมดคำจะพูดอย่างมาก

“จริงสิ เวลาที่ตุลยามาถึงสนามบินกำหนดหรือยัง? หาสอง สามคนเข้าไปจากทางเดินเฉพาะ อย่าไปผ่านด่านตรวจสอบ ความปลอดภัย เอาตัวคนออกมาจากในเครื่องโดยตรง ฉันกลัว มีคนแย่งชิงไประหว่างทาง

นรมนพูดเรียบๆ เธอมีสัญชาตญาณหนึ่ง จู่ๆ ชาวีจัดการเธอ แบบนี้ เป็นไปไม่ได้แน่นอนว่าจะทำคนเดียว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ