บทที่ 1061 จะเพื่อใครล่ะ?
หัวสมองนรมนเกิดความคิดเล็กน้อยอย่างรวดเร็ว แต่กลับรีบ พูดขึ้นว่า “ตอนนี้โอนย้ายกำลังคนคาดว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ ถ้า นายต้องการจริงๆ ล่ะก็ ฉันจะเอาคนอาณาจักรรัตติกาล ให้นาย
“อาณาจักรรัตติกาล?”
พฤกษ์ชะงักทันที
แต่ก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วมาก
“ครับ ขอบคุณคุณนายครับ”
นโมนลังเลสักพักก่อนถามขึ้น “พฤกษ์ นายทำงานกับบุริศร์มา นานมากขนาดนี้ ฉันมีเรื่องอยากถามนายหน่อย
“คุณนายพูดมาเลยครับ”
“ชุดราตรีของฉันใครเป็นคนออกแบบ?”
คําพูดนรมนทําให้พฤกษ์ตกตะลึงเล็กน้อย
“ประธานบริศร์ส่งไปต่างประเทศหาคนออกแบบน่ะครับ เกิด อะไรขึ้นเหรอ?”
“งานแต่งของฉันมันรีบเร่งมาก แต่การออกแบบชุดราตรีชุดนี้ ต้องใช้เวลา ฉันอยากถามว่า……..
ทันใดนั้นนรมนก็พูดต่อไปไม่ได้
เธอรู้สึกตัวเองคิดมากสับสนไปหน่อย
ผ่านมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าชุดราตรีชุดนี้จะออกแบบให้ ใคร สรุปแล้วตอนนี้เธอก็คือคุณนายบุริศร์ไม่ใช่เหรอ?
ทำไมตัวเองจะต้องคิดมากว่าชุดราตรีนี้เดิมทีให้ใครด้วยล่ะ?
คิดถึงตรงนี้ นรมนก็รีบพูดขึ้น “ช่างเถอะ เท่านี้แหละ
“คุณนายครับ”
พฤกษ์เรียกนรมนโดยไม่ชักช้า
มือนรมนชะงักเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าในใจ
ประหม่ามาก
“หม?”
“ชุดราตรีนั้นมันออกแบบเพื่อคุณครับ”
คำพูดของพฤกษ์ทำให้นรมนตะลึงงันอีกครั้ง
“แต่ก่อนแต่งงานเขาไม่ชอบฉันไม่ใช่เหรอ?”
“ประธานบริศ เคยพูดแบบนี้กับนายเหรอ?”
พฤกษ์ยิ้มขณะพูดขึ้น “คุณนาย ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ประธาน บริศร์เห็นคุณครั้งแรกก็บอกว่านิสัยคุณดีมาก ตอนนั้นประธาน ริศร์มีรุ่นน้องผู้หญิงเรียนการออกแบบชุดแต่งงาน หาหัวข้อเรื่อง ไม่เจอพอดี ประธานบริศร์ก็เลยเอาไซส์ของคุณให้เธอ ให้เธอออกแบบชุดราตรีออกมาดูสักหน่อย ก็คือตัวนั้นที่อยู่ในมือคุณ แค่ไม่เคยคิดว่ามันจะได้ใช้ตอนแต่งงานจริงๆ ตอนนั้นรุ่นน้องผู้ หญิงยังบอกว่าประธานบริศร์มองการณ์ไกล ตอนนี้ผมคิดขึ้นมา ก็รู้สึกว่าประธานบริศร์คงรักคุณตั้งแต่แรกพบ แต่ตัวเองไม่ได้ สังเกตมัน ยังไงแล้วตอนนั้นเขมิกาก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจ ประธานบริศร์มากนัก
ทันใดนั้นจิตใจนรมนก็อิ่มเอม อบอุ่นมาก
“แต่เขารู้ไซส์ของฉันได้ยังไง?
“คุณนาย คุณยังจำได้ไหมที่ชมรมการแสดงต้องการสั่งตัดชุด ให้คุณวัดไซส์? ประธานบริศร์อยากรู้ไซส์คุณเป็นเรื่องปกติมาก ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมต้องบอกคุณนาย
“หึม?”
“งานเลี้ยงวันนั้น เหล้าที่คุณนายดื่มประธานบริศร์เป็นคน เปลี่ยนมัน”
คำพูดนี้ทำให้ในหัวสมองนรมนระเบิดทันที
“นายว่าไงนะ?”
พฤกษ์พูดเสียงทุ้ม “คุณห้ามบอกประธานบริศร์นะครับว่าผม เป็นคนพูด ตอนนั้นเขมิกาต้องการวางแผนร้ายกับประธานบริศร์ เรื่องนี้ตอนที่ประธานบริศร์รู้พวกมันก็ใส่อะไรลงไปในเหล้าแล้ว แต่วันนั้นคนเยอะเป็นพิเศษ ต้องการเปลี่ยนเหล้าก็ไม่ทัน ประธานบริศร์บอกว่า ในเมื่อเขมิกาต้องการวางแผนร้ายกับเขาเหล้าที่ใส่อะไรบางอย่างลงไปนั้นจะต้องอยู่ในงานเลี้ยงรอบๆ เข มิกาแน่นอน ให้ผมสอดแนมตลอดเวลา พอถึงช่วงเวลาวิกฤติ ให้เอาเหล้าแก้วนั้นเปลี่ยนให้คุณ
ดวงตานรมนเบิกกว้างทันที
“ทําไมเป็นฉัน?”
“เพราะคุณชอบประธานบริศร์ไงครับ”
“แต่เขาไม่ได้ชอบฉันไม่ใช่เหรอ? เทียบกับเขมิกาแล้ว ฉันยิ่ง ไม่เหมาะเป็นคุณนายบุริศร์มากกว่าเขมิกาหรอกเหรอ?”
นรมนไม่เข้าใจประเด็นนี้
พฤกษ์กลับยิ้มขณะพูดขึ้น “คุณนาย คุณอาจจะไม่รู้จักประธาน บริศร์จริงๆ ตอนนั้นเขมิกาอ้างตัวเองว่าเป็นแฟนของประธานบุรี ศร์ ประธานบริศร์ไม่ตอบสนอง กลายเป็นสร้างความจำให้กับคน ภายนอกว่ายอมรับโดยปริยาย จริงๆ แล้วสำหรับประธานบริศร์ เขาแค่ขี้เกียจไปอธิบาย แต่หลังจากประธานบริศร์เจอคุณก็รู้สึก ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นเขาเลือกระหว่างคุณกับเขมิกา รู้สึกว่าถึงจะ เกิดความสัมพันธ์กัน เกิดความสัมพันธ์กับคุณก็ดีว่าเกิดกับเข กา ดังนั้นจึงต้องดื่มเหล้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เหล้าอีกแก้วหนึ่ง ประธานบริศร์ตั้งใจให้คุณดื่มมัน
นรมนค่อนข้างหมดจะพูดทันที
ไม่แปลกใจเลยว่าป้าโอก็ดี ตังเมก็ดี หรือแม้กระทั่งเขมิกาก็ยัง คิดไม่ออกว่าทำไมเหล้าที่เติมอะไรบางอย่างลงไปนั้นไปอยู่ในมือเธอได้อย่างไร ที่แท้ก็เป็นฝีมือบุริศร์นี่เอง
เขาลงมือ ใครจะไปคิดได้ว่าเขาวางแผน ใส่ตัวเอง?
“ในเมื่อนายบอกว่าบริศ เกิดความประทับใจแรกพบกับฉัน มาก แล้วทำไมหลังแต่งงานสามปีไม่สนใจฉันเลย?”
“คุณนาย คุณพูดตรงๆ นะ ถึงแม้หลังแต่งงานประธานบริศร์จะ ไม่ได้หลงใหลคุณ แต่เขาเคยมีเรื่องอื้อฉาวไหม? เคยหลงใหลผู้ หญิงคนอื่นไหม? ก่อนที่คุณยังไม่เกิดเรื่อง เขารู้สึกว่าใช้ชีวิตอยู่ กับคุณมันสบายใจ ไม่เหนื่อย ดังนั้นจึงดำเนินชีวิตตามนิสัยของ ตัวเอง แต่ทุกครั้งที่เป็นวันเกิดคุณ หรือวันหยุดสำคัญอื่นๆ คุณ บอกว่าประธานบริศร์ก็เตรียมของขวัญให้คุณไม่ใช่เหรอ? สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ เขาแค่ไม่เรียนรู้ในการ รักคนอื่น จะเป็นสามีที่ได้มาตรฐานได้ยังไง”
คำพูดของพฤกษ์ทำให้นรมนไตร่ตรองขึ้นมา
ไม่ผิดเลย เพิ่งแต่งงานสามปีนั้น ถึงบุริศร์จะไม่ได้รักเธอลึกซึ้ง แต่ก็ดูแลใส่ใจความรู้สึกของเธอ พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน ตัดขาดการติดต่อกับเธอเนื่องจากโกรธที่เธอทําเรื่องขัดศีลธรรม แบบนี้ลงไป หลังจากเธอได้รับความอยุติธรรมก็มักจะซ่อนตัวที่ ระเบียงคนเดียว แอบร้องไห้ ไม่รู้เริ่มตั้งแต่เมื่อไร เมื่อเธออารมณ์ ไม่ดีแล้วไปที่ระเบียง ก็มักเจอเค้กหวานก้อนหนึ่งวางอยู่ที่นั่นอยู่ เสมอ
เธอนึกว่าป้าโอหรือไม่ก็คนรับใช้นำมาให้เธอ ตอนนี้ดูเหมือน จะเป็นบุริศร์ที่เตรียมให้
เขาใส่ใจเธออย่างมากมาโดยตลอด แค่แสดงออกไม่เก่ง รู้สึก ว่าใช้ชีวิตที่สงบสุขดั่งน้ำแบบนี้ต่อไปก็ไม่เลวเหมือนกัน แต่ไม่ คิดว่าเขมิกากลับประเทศเมื่อห้าปีก่อน ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม
นรมนตกอยู่ในความทรงจำ แม้แต่พฤกษ์วางสายไปตั้งแต่ เมื่อไรก็ไม่แน่ใจ
เมื่อเธอได้สติกลับมาก็พบว่าโทรศัพท์ตัดสายไปนานแล้ว
มุมปากนรมนยกขึ้นเล็กน้อย บริศร์ บุริศร์ ถือเป็นคนไม่ชอบแสดงความรู้สึกสินะ?
นรมนยิ้มอย่างมีความสุข โทรหาโสธร ให้เขาแจ้งคนอื่นๆ ใน อาณาจักรรัตติกาลช่วยพฤกษ์ เธอจึงถามเรื่องหนังสือโบราณไป ด้วยเลย
โสธรค่อนข้างลังเลที่จะพูด
“ทำไม? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
นรมนสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของโสธรอย่างว่องไว อดไม่ได้ที่จะใจเต้นตึกตัก
โสธรหยุดชะงักสักพักก่อนพูดขึ้น “คุณนาย หนังสือโบราณ เจอที่หอบรรพบุรุษครับ”
ได้ยินข้อมูลนี้ นรมนก็ดีใจอย่างมาก
“งั้นเหรอ? งั้นนายจะกลับมาเมื่อไร?
“อาจจะยังกลับไปไม่ได้ชั่วคราวครับ”
เสียงโสธรค่อนข้างลึกและ
“ขอโทษครับ คุณนาย เจอหนังสือโบราณแล้ว แต่ถูกวินเซนต์ ขโมยไปแล้ว เขาบอกขอยืมดูหน่อย จากนั้นคนกับหนังสือ โบราณก็หายไปพร้อมกัน ตอนนี้ผมหาข่าวใดๆ ของเขาไม่พบ เลย”
ค่าพูดโสธรทำให้คิ้วนรมนขมวดขึ้นมาทันที
วินเซนต์?
พี่น้องบุริศร์ที่ไว้ใจได้ขนาดนี้ ทำไมถึงขโมยหนังสือโบราณ แล้วหายตัวไปได้ล่ะ?
“หายตัวไปจากที่ไหน?”
“ที่โรงแรมครับ ผมเห็นเขาเข้าไปในโรงแรม แต่ไม่ออกมาเลย ผมเลยไปถามคนในโรงแรมบอกว่าเขาไม่ได้ทำการเช็คอิน ผม รู้สึกมันแปลกมาก ตอนนี้กำลังตรวจสอบอยู่ คุณนายไม่ต้องเป็น ห่วง ผมจะต้องหาวินเซนต์ แล้วนำหนังสือโบราณกลับมาได้ แน่นอน”
โสธรพูดอย่างอุ่นเคือง
นรมนกลับรู้สึกว่าเรื่องราวมันไม่ง่ายอย่างที่โสธรพูดแบบนั้น ทำไมวินเซนต์ต้องขโมยหนังสือโบราณไปด้วย?
บุริศร์คือพี่น้องที่ดีที่สุดของเขา ถึงขนาดเป็นผู้มีพระคุณ ถ้า เขาแย่งหนังสือโบราณเพื่อบริศร์ล่ะก็จะทำเรื่องเกินจำเป็นทำไม?
หรือว่าเขาขโมยหนังสือโบราณไปให้คนอื่น?
จะเพื่อใครล่ะ?
ในใจวินเซนต์ ใครสำคัญยิ่งกว่าบุริศร์
นรมนไม่เข้าใจ
เธอรู้สึกเสมอว่าการหายตัวไปของวินเซนต์มีบางอย่างซ่อนอยู่ ไม่แน่ว่าอาจจะพบเจออันตรายอะไรบางอย่าง
บุริศร์เชื่อใจวินเซนต์แบบนี้ นรมนเชื่อใจวิสัยทัศน์บริศร์ เธอก็
พยายามเชื่อใจวินเซนต์
ถ้าวินเซนต์ทำเพื่อบริศร์จริงๆ หรือว่าโสธรที่มีปัญหา? จะเป็นแบบนั้นไหม?
คนที่ตัวเองฝึกฝนมากับมือจะเกิดปัญหาไหม? หรือเขาแก้แค้นให้นิตา
สมองนรมนค่อนข้างสับสนวุ่นวาย “คุณนาย คุณยังฟังอยู่ไหมครับ?”
เสียงโสธรดังผ่านเข้ามา ทำให้ความคิดนรมนกลับมาอย่าง รวดเร็ว
“ตรวจสอบคนของอาณาจักรรัตติกาลหรือยัง? ไม่มีเบาะแส ของวินเซนต์เลยสักนิดเหรอ?”
“ไม่มีครับ ผมก็เลยบอกว่าแปลก แต่ผมเจอผู้ช่วยพฤกษ์แล้วเขามาที่นี่ผมสามารถขอความช่วยเหลือจากเขาได้ไหม? เมื่อกี้ คุณนายก็บอกพอดี ให้ผมยืมคนให้ผู้ช่วยพฤกษ์ ผมสามารถพูด เรื่องนี้กับเขาได้ไหมครับ?”
คําพูดโสธรทําให้นรมนตกตะลึงอีกครั้ง
พฤกษ์ก็ไปหมู่บ้านดารายนแล้วเหรอ?
เขาไปทําอะไรที่นั่น?
ไม่ไว้วางใจโสธรเหรอ? หรือว่าไม่ไว้วางใจวินเซนต์
ทันใดนั้นนรมนก็รู้สึกค่อนข้างปวดศีรษะ
“นายบอกพฤกษ์เถอะ”
หลังจากวางสาย นรมนก็นวดขมับ
นี่มันสถานการณ์อะไรกันแน่เนี่ย?
นรมน โทรหาพฤกษ์ ทางนั้นรับสายอย่างรวดเร็ว
“คุณนาย ยังมีอะไรไม่เข้าใจอยากถามผมเหรอ?”
“นายอยู่หมู่บ้านดารายนเหรอ?”
นรมนถามโดยไม่อ้อมค้อม
“ครับ ประธานบริศร์ส่งผมมาปกป้องวินเซนต์
“ปกป้อง?”
นรมนจับสองคำนี้ได้อย่างว่องไว
“บุริศร์ให้นายตามไปปกป้องวินเซนต์เหรอ? ตั้งแต่เมื่อไร?
“ไม่นานหลังจากพวกเขาเพิ่งออกไป เหมือนจะออกคำสั่งกับ ผมหลังจากประธานบริศร์ไปคฤหาสน์ริมทะเล คุณนาย เกิดอะไร ซันเหรอครับ?”
พฤกษ์ถามอย่างสงสัย
เหมือนนรมนจับอะไรบางอย่างได้แล้ว แล้วก็เหมือนจับอะไร
ไม่ได้
เนื่องจากบริศร์ให้พฤกษ์ตามมาปกป้องวินเซนต์ แสดงว่าบุรี ศร์ตระหนักได้ว่าวินเซนต์มีอันตราย และตระหนักได้ตอนอยู่ที่ คฤหาสน์ริมทะเล นั่นก็คือหลังจากโสธรออกไป
ดังนั้นบุริศ พบเรื่องอะไรบางอย่างที่ข่มขู่วินเซนต์กันแน่? การหายตัวไปของวินเซนต์เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า?
คิ้วมรมนขมวดเข้าหากันแน่น
“โสธรบอกว่าวินเซนต์ขโมยหนังสือโบราณไปแล้ว แม้แต่คนก็ หายไปพร้อมหนังสือ เรื่องจริงไหม?”
“ใช่ครับ ผมก็กำลังตามหาที่อยู่เขา สิ่งที่ผมยืนยันได้ใน ปัจจุบันคือมีความเป็นไปได้สูงว่าวินเซนต์จะถูกลักพาตัว
คำพูดของพฤกษ์ทำให้นรมนประหลาดใจขึ้นมาอีกครั้ง
“ทักษะของวินเซนต์นายว่าใครสามารถลักพาตัวเขาไปได้?”พฤกษ์เงียบไป
วินเซนต์มีทักษะที่ดีมากจริงๆ ดีกว่าตนด้วยซ้ำไป ถ้าเป็นแบบ
นี้ มีคนต้องการลักพาตัววินเซนต์นั้นยากมากจริงๆ แต่จากตัวบ่ง
ทุกประเภท วินเซนต์ไม่ได้ตั้งใจครอบครองหนังสือโบราณเป็น ของตัวเอง ซึ่งเป็นไปไม่ได้ว่าจะหายตัวไปพร้อมหนังสือโบราณ สถานการณ์ที่ซับซ้อนนี้ทำให้นรมนและพฤกษ์เงียบไปชั่วขณะ หนึ่ง
“ไม่ว่ายังไง ใช้กำลังทั้งหมดต้องตามหาวินเซนต์ให้เจอ สุดท้ายนรมนก็ออกคำสั่ง
ทางด้านพฤกษ์ชะงักไปสักพัก แล้วถามขึ้น “คุณนาย ผมติด ต่อกิมจิได้ไหม? ผมตรวจสอบมาแล้ว ในมือเขามีคนจำนวนหนึ่ง ที่ตามเขาอย่างสุดจิตสุดใจ เขากำลังรอคำสั่งคุณอยู่เงียบๆ มา ตลอด”
ดวงตานรมนหรี่ลงทันที
กิมจิ?
เมื่อเธอได้ยินชื่อนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอารมณ์ซับซ้อนอย่างมาก
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
