บทที่ 1057 ร้องขอชีวิต
“คุณจะทําอะไร?”
นรมนมองบุริศร์ด้วยสายตาแวววาว
ทันใดนั้นบุริศร์ก็คิดขึ้นได้ว่านรมนอาจจะเข้าใจผิด เขาจึงรีบ พูดขึ้นด้วยความเขินอาย ไม่ต้องกวนแล้ว พูดเรื่องที่ต้องการจะ พูดมา”
“เรื่องอะไร?”
ในตอนนั้นรมนถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาเพื่อจุดประสงค์อะไร
“เออ ใช่ เรื่องบริษัทของฉัน”
นรมนพูดขึ้นมาด้วยความร้อนใจทันที
“พริมาไม่ใช่คนของคุณเหรอ? ความสามารถในการทำงานก็ น่าจะใช้ได้ ทำไมตอนนี้ถึงปิดเงียบไม่ยอมทำอะไรเลย? หรือว่ามี เรื่องอะไรที่ปิดบังไว้ใช่ไหม?”
นรมนดูไม่ตงิดใจในเรื่องความสามารถของพรีมาเลยสักนิด ตอนนี้สิ่งที่น่ากังวลคือคนที่จงใจเล่นงานบุริศร์ ถ้าหากเป็นแบบ นั้น นรมนไม่มีทางรับปาก
บุริศร์เห็นท่าทางเธอดูร้อนใจ ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ก็แค่เกิด ปัญหานิดหน่อย แต่ว่าเธอวางใจได้ ฉันจัดการได้ กินข้าวเช้ามา หรือยัง?”
“นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังจะมีอารมณ์มาห่วงข้าวเช้าอีกเหรอ?” นรมนรู้สึกว่าสองของบุริศร์น่าจะมีปัญหา
บุริศร์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาเลขาทันที
“ไปที่ร้านอาหารแล้วสั่งข้าวมาให้คุณนายชุดหนึ่ง
หลังจากวางสาย บุริศร์ถึงได้ยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น ไม่ว่าจะ เป็นตอนไหน ร่างกายของเธอสำคัญที่สุด ไม่กินข้าวเช้ามันไม่ดี ต่อกระเพาะ
“ตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว อีกอย่างเรื่องบริษัทของฉัน……
“มีฉันอยู่ เธอควรจะกินข้าว”
บริศ จงใจพูดตัดบรมนไม่ให้พูดต่อ
สําหรับการไล่ตามทั้งชีวิตของนรมนก็คือบริศร์ แต่กลับไม่นึก ว่าผู้ชายคนนี้จะมอบความสบายใจให้เธอ
ความร้อนใจของเธอจึงค่อยๆ หายไป
ไม่นานเลขาก็เอาอาหารเข้ามา
ที่จริงนรมนไม่ได้รู้สึกหิวเลย แต่ว่าในเมื่ออยู่ภายใต้สายตา ของบุริศร์ เธอจึงจําเป็นต้องกินเข้าไป
เธอพูดไปกินไป“เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ตกลงว่ามันเกิดอะไร
ขึ้น?”
“กินเสร็จค่อยพูด”
บุรีศร์พูดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง
เจอเข้ากับสามีที่เข้าใจตัวเองแบบนี้ นรมนยังจะพูดอะไรได้
อีก?
เธอจึงทำได้แค่กินข้าวเช้าให้หมด บุริศร์จึงส่งนมร้อนมาให้ แก้วหนึ่ง เธอขมวดคิ้วมอง แต่ก็ยังดื่มเข้าไปอยู่ดี
พอเห็นว่านรมนกินข้าวเช้าแล้ว บุริศร์ถึงได้พูดขึ้นด้วยเสียง โทนที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรมาก ก็แค่การแข่งขันระหว่างคนใน สายเดียวกัน”
“อย่ามาหลอกฉัน ถ้าหากเป็นการแข่งขันในสายเดียวกัน ไม่มี ทางที่พริมาจะจัดการไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะเลือกคนไม่มีความ สามารถให้ฉัน”
นรมนเป็นคนไม่สับสนเลยสักนิด
บริศร์หัวเราะออกมาทันที เธอก็แค่ยกให้ฉันเป็นคนจัดการไม่ ได้เหรอ?”
“บริษัทของฉันทำไมต้องยกให้คุณจัดการ? คุณบุริศร์ ฉันคือ ประธานนรมน ก็ต้องเป็นคนเดียวที่เผชิญหน้า คุณจะเลี้ยงฉันเป็น เด็กจนแก่เลยเหรอ?”
“แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ ขอแค่เธอยินยอม
“ฉันไม่ยินยอม”
นรมนปฏิเสธออกมาทันที
เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้เธอรู้ดี เป็นผู้หญิงไม่ควรจะพึ่ง เอาแต่ฟังผู้ชายฝ่ายเดียว เป็นคนก็ต้องมีช่วงที่เหนื่อยเป็น ถ้า หากว่าบุริศร์เกิดเหนื่อยขึ้นมา แล้วศัตรูใช้โอกาสนั้นโจมตีจะทำ ยังไง?
พวกเขายังมีลูกอีกตั้งสามคน
พอคิดถึงจุดนี้ นรมนก็ต้องบังคับตัวเองให้ยืนหยัดไว้
สิ่งที่นางต้องการไม่ใช่การหลบอยู่หลังบุริศร์ แต่เป็นการต่อสู้ เคียงบ่าเคียงไหลไปพร้อมกับเขาทั้งชีวิต
บริศ เห็นท่าทางแน่วแน่ของนรมนแบบนั้น ถึงได้ถอนหายใจ แล้วพูดขึ้น “นรมน บางครั้งเธอก็ออกงานไม่สะดวก
“ยังมีอะไรที่ฉันไม่สะดวกงั้นเหรอ? เรื่องการเลี้ยงดูพ่อแม่ฉันก็ จัดการเองทุกอย่าง ยังมีอะไรที่ฉันไม่สามารถรับได้อีกเหรอ? ตกลงว่าเป็นใคร?
“ชาว”
ตอนที่บริศ พูดชื่อคนนี้ออกมา นรมนทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ แถมในสมองครึ่งซีกก็ยังนึกไม่ออกว่าคนนี้เป็นใคร
พอเห็นท่าทางเธอแบบนั้น บุริศร์ก็หัวเราะออกมาทันที “พ่อของตุลยา ชายคนรักของแม่เธอที่อยู่ต่างประเทศคนนั้น พอพูดออกมาแบบนี้นรมนก็พอจะนึกออกแล้ว เธอขมวดคิ้วครุ่นคิด
“หมายความว่ายังไง? เขาช่วยลูกสาวตัวเองแก้แค้นเหรอ? มันก็ผ่านมานานแค่ไหนแล้ว ถึงได้นึกอยากจะขอความเป็นธรรม ให้กับดุลยา? ”
สิ่งที่นรมน กออกก็คือความแค้นของตัวเองกับดุลยาสมัย ก่อน
บุริศร์กลับส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ไม่ใช่ น่าจะเป็นเพราะเรื่องที่ แม่เธอเสีย เขาคงจะคิดว่าเป็นเธอที่ทำร้ายแม่จนต้องตาย ที่จริง ก็เหมือนการเปลี่ยนเรื่องอะไรแบบนั้น พอคิมตายไป เขาก็เพียง ต้องการหาคนที่จะเกลียดให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็อยู่ต่อไปไม่ได้ ก็เหมือนเป็นการปรับทุกข์ตัวเองเพื่อความรักที่มีมาหลายปี
“ที่จริงก็เพราะเกิดจากการที่ตัวเองรักแต่ไม่ได้ครอบครอง จึง มาลงกับคนอื่น ช่างเป็นคนอ่อนต่อโลกจริงๆ
นรมนรู้สึกไม่ค่อยชอบถูกชาว
ครั้งก่อนเรื่องของอิงฟ้า ชาวก็เป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง พวก เขายังไม่ทันได้เล่นงานซาวีเลย เพียงแค่จัดการกับน้องชายของ ชาวเท่านั้น แต่ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะหันกลับมาแว้งกัดตัวเอง เร็วขนาดนี้
พอรู้ว่าอีกฝั่งเป็นใคร นรมนก็ดูจะสบายใจขึ้นมาก
“ณัวยาเป็นคนของชาวเหรอ?”
“ไม่ใช่ ณัจยาเป็นเพียงศิลปินคนหนึ่ง แต่ก็ถือว่าเป็นคนโชค ไม่ดี ที่ต้องมาเจอกับพ่อแม่ที่โลภมากแบบนี้ และยังมีน้องชายที่ไม่ได้เรื่องอีก
ครอบครัวของพวกเขาเหมือนกับปลิงเลย อีกนิดเดียวก็จะสูบ เลือด ยาหมดตัวแล้ว เรื่องนี้คนในวงการน่าจะพอรู้กันอยู่ เพียงแค่เธอเปิดบริษัทใหม่ ยังเชื่อใจใครไม่ได้ ตอนที่เซ็นสัญญา ยังไม่ได้ตรวจสอบให้ดี ในส่วนนี้พริมาเองก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ ดังนั้นครั้งนี้ชาวีถึงได้ซื้อใจพ่อของจยาได้ และยังบอกพวกเขา ว่าจยาได้รับบทบาทนางเองด้วย ทำเงินได้มากมาย ดังนั้นถึง ได้เกิดเรื่องนี้ขึ้น”
บริศ เล่าเรื่องทั้งหมด
นโมนเองก็ขมวดคิ้วคิดตาม
“ฉันได้บอกให้พริมาออกไปหาหลักฐานแล้ว และพริมาเองก็ บอกว่า ได้หลักฐานมาแล้ว พวกเราสามารถเปิดการแถลงข่าว กับนักข่าวและเปิดโปงณัฐยาจนถึงที่สุดได้แน่นอน
“หลักฐานได้ถูกการแถลงข่าวของนักข่าวทำลายแล้ว ดังนั้น คำพูดของพริมาไม่มีประโยชน์แล้ว อีกอย่างพ่อของจยาเองก็ เป็นคนอันธพาล ตอนนี้เขาคุมทุกอย่างเอาไว้แล้ว
บุริศร์ถอนหายใจพร้อมกับพูดขึ้น “ทางพริมาฉันจะส่งคนไป จัดการเอง เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่งแล้ว”
“ไม่ได้ ฉันต้องยุ่ง และต้องยุ่งให้ถึงที่สุดด้วย!” แววตาของนรมนสว่างทันที
“ชาวีคนนี้ก็จริงๆ เลย ตัวเองอยู่ต่างประเทศดีๆ แท้ๆ ทำไมถึงอยากมาก่อกวนหน้าแล้วปล่อยเขาง่ายๆ อย่างงั้นเหรอคิดว่า ตัวเองงั้นเหรอ?”
นรมนไม่จะอะไรกับคนอย่างซาวแล้ว
“เธอคิดจะทําอะไร?
บริศร์ออก ตอนภรรยาตัวเองเป็นเหมือนเครื่องทรมานที่ ต้องการจะจัดการ
ก็เหมือนกัน นรมน
ว่ายังชีวิตอยู่อย่างดี
ขึ้น พร้อมกับ เดินมาด้านหน้าเขา แล้วยื่นมือไปโอบคอเขาไว้
กลิ่นหอมของเธอทะลักเข้ามาหาบุริศร์ เขารู้สึก
“อะไรพูดออกมา อย่ามาทรมานฉันเลยได้”
นรมนหัวเราะออกอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันบนมันเย็น แต่นั่งบนคุณอุณหภูมิมันพอดี
เธอพูดออกมาขนาดแล้ว บุริศร์จะพูดอะไรอีก
เขามองเธอด้วยสายที่น่าสงสาร
นรมนรู้สึกบุริศร์ในตอนเธอบีบหน้าเขา พร้อมกับแล้วขึ้น ช่วยฉันสักเรื่องนะขอร้อง”
“คุณภรรยาเชิญสั่งมาได้เลย เรื่องช่วยนั้นฉันมิบังอาจ แต่ฉัน
ควรจะทํา
บริศ ทำแบบนี้เพื่อให้นรมนรู้สึกดีขึ้นบ้าง
“ตอนนี้ปากเก่งจริงๆ
“นี่เป็นการร้องขอชีวิต”
บริศ หันไปมองกางเกงตัวเองอย่างหดหู เพราะบางจุดนั้นนูน ขึ้นแล้ว ก็อดที่จะไม่ใช้ไม่ได้แล้ว
สวรรค์!
นี่ทําไมต้องรอด้วย!
นรมนูทำเหมือนไม่เห็นอะไร พร้อมกับยิ้มแล้วพูดขึ้น “ช่วยฉัน เช็กทีว่าตอนนี้ตุลยาอยู่ที่นั่นทำอะไร?”
“คุณจะทําอะไร?”
บุริศร์รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที
ตอนนั้นที่ตุลยาตามระรานเขาอย่างบ้าคลั่งจนเขาจดจำขึ้นใจ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เขาไม่อยากเจอตลอดชีวิต ถ้าหากไม่ใช่เพ ราะไมค์ เขาก็คงจัดการหล่อนให้หายไปจากโลกนี้แล้ว
นรมนเห็นปฏิกิริยาเขาแบบนั้น ในใจก็ยิ่งรู้สึกพอใจมาก “ก็แค่เช็กดูเฉยๆ ว่าตอนนี้หล่อนทำอะไร ฉันอยากให้หล่อนมาเมือง
“เธอหยุดเถอะ
บุริศร์อุ้ม
เขารเดินไปมาในห้องด้วยความไม่พอใจรักษาแผลหายแล้วลืมความยอมละทิ้งความรู้สึกมีต่อเหรอ?
ฉันแน่ใจสิ”
นรมนยิ้ม
บริศ มองนรมนครู่คิดจะควบคุม โอรสสวรรค์บัญชาการเจ้าครองแคว้นงั้นเหรอ?
ชาวีไม่ถือเป็น เจ้าครองแคว้น เขา ในเมื่อเขาต้องการให้เขาแผนเลวๆ แบบเมืองแน่นอนพอมาแล้ว ฉันจะให้ไปที่ไหนนั้น ฉันจะเป็นตัดสินใจเอง”
เหมือนกับว่านรมนแผนการในแล้ว เลยทำให้เบาใจหน่อย
“เป็นพี่น้องของฉัน หากว่าไม่จริงๆ อย่าอะไรเขาเลย”
“ฉันรู้ ก็แค่ตุลยาเอง ไม่ได้อยู่ในสายตาฉันด้วยซ้ำ อีกอย่าง ฉันก็ไม่ได้ชอบฆ่าคน ขอแค่หล่อนทำตัวน่ารัก ฉันก็จะทำให้ เหมือนว่าหล่อนเป็นน้องสาวตัวเองเลย”
นรมนพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าหากบุริศร์ยังไม่ตอบตกลงก็ดูจะ ใจร้ายเกินไปแล้ว
เขาโทรไปหาชัยยศทันที
“ไปเช็คดูว่าตอนนี้ตุลยาอยู่ที่ไหน?”
ผ่านไปไม่นานนัก ชัยยศก็ส่งข้อมูลมาให้
“ตอนนี้ตุลยาอยู่ที่ประเทศ M มีไมค์เป็นคนดูแล”
ตอนที่บุริศร์โทรหาไมค์ นรมนก็ลุกออกไปจากห้องทำงาน
ไมค์กับบุริศร์เป็นพี่น้องกัน ไม่ว่าตุลยาจะเป็นยังไง เรื่องนี้น มนเองก็ไม่อยากจะเข้าไปทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา
เธอมองไปที่พนักงานในบริษัทที่กำลังยุ่งกับการทำงาน ก็อด จะเบื่อหน่ายไม่ได้ แล้วก็เดินมาที่ฝ่ายออกแบบโดยไม่รู้ตัว
“นักออกแบบแคทเธอรีเหรอ? คุณมาแล้วเหรอ? พอดีเลย พวกเรากำลังงงกับการออกแบบใบนี้อยู่ คุณดูให้หน่อยว่า สามารถให้คำแนะนำอะไรเราได้บ้าง?
ฝ่ายออกแบบเอาแต่เรียกนรมนว่า แคทเธอรี่
นรมนเองก็ชอบชื่อนี้ เธอไม่ใช่คุณนายบุริศร์ เป็นเพียงแคทเธอรี
เรื่องเก่าๆ ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาให้คิดถึงอีกแล้ว
“พวกคุณไม่กลัวว่าฉันจะเอาความลับบริษัทไปขายเหรอ?”
นโมนพูดล้อเล่นกับพวกเขา
นักออกแบบโค้ชหัวเราะแล้วพูดขึ้นขนาดประธานบริศร์ยังไม่ กลัว เราจะไปกลัวอะไร?”
ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกันทันที
แม้ว่านรมนจะไม่ได้มานานแล้ว แต่ว่ากลับรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ ไปจากที่นี่เลยสักนิด
เธอนั่งลงบนเก้าอีกของนักออกแบบ แล้วหยิบกระดาษใบนั้น ก็พลันขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มา
กระดาษใบนี้ดูน่าสนใจดี
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
