บทที่ 1033 ฉันไม่อยากจะแทรกแซงเขา

ข้าวหนึ่งมื้อผ่านไปด้วยท่ามกลางแววตาที่โกรธเคืองของพร มน บุริศร์รู้สึกราวกับว่านั่งอยู่บนเบาะนั่งที่เต็มไปด้วยเข็มแหลม ทิ่มแทง แต่ว่าพอนึกถึงการผ่าตัดที่ตัวเองเพิ่งทำมาเมื่อไม่นานนี้ แล้ว เขาก็จะไม่ทำอย่างนี้ไม่ได้

แต่กมลกลับกินได้อย่างอิ่มหนำสำราญใจ พอกินข้าวเสร็จแล้ว ก็ดึงดันลากบุริศร์ให้มาเล่านิทานให้เธอให้ได้

เรื่องของอิงฟ้าทำให้เป็นภาพฝังใจอยู่ในใจกมลเป็นอย่าง มากเลย ถึงแม้ว่านรมนจะหงุดหงิดอยู่บ้าง แต่ก็ยอมปล่อยให้บุรี ศรีไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสาว

ตอนทีรมิดามาล้างแผลเปลี่ยนยา ให้นรมนนั้น สีหน้าของน มนยังคงหงุดหงิดอยู่บ้าง

“โย่ว นี่ ใครทําคุณโกรธเนี่ย? ถึงได้หน้าตึงใหญ่ขนาดนี้ “ยังจะมีใครซะอีกล่ะ ก็ศัตรูความรักของฉันไง

นรมนส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายขึ้นมา

“ศัตรูความรักเหรอ?”
รมิดารู้สึกฟังไม่เข้าใจอยู่บ้าง

“ใครเหรอ? ใครมาชอบบุริศร์เข้าล่ะ? ไม่ใช่ซี ช่วงก่อนหน้านี้ เขาอยู่ในห้องขังไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังดึงดูดผู้หญิงได้ล่ะ? หรือ เป็นตำรวจหญิง?”

พอได้ยินการคาดเดาของรมดา นรมนก็ขำขึ้นมาทันที

“ที่นั่นจะไปมีตำรวจหญิงอะไรกัน เป็นกมลของบ้านเรานี่ นี่ ไม่ใช่คนรักตัวเล็กของพ่อเธอเหรอ? ที่ตั้งใจมาแย่งสามีกับฉัน เมื่อกี้บริศร์ยังพูดอยู่อีกว่า ก่อนที่บาดแผลของฉันจะตกสะเก็ด เขาจะนอนกับองค์หญิงน้อยของเขาไป คุณว่าฉันลำบากอุ้มท้อง มาตั้งสิบเดือน แต่กลับลำบากลำบนคลอดศัตรูความรักแบบนี้ ออกมาคนหนึ่ง แถมยังตั้งใจมาแย่งสามีกับฉันโดยเฉพาะด้วย บ้านคุณมีทั้งสองคน จัดการกันยังไงบ้างเหรอ?”

นโมนเจอเข้ากับคนหัวอกเดียวกันเข้า ก็รีบขอค่าปรึกษา

รมิดาขมวดหัวคิ้วแล้วก็พูดขึ้นว่า “บ้านเรายังดีหน่อย ไอรดา เป็นคนมีนิสัยเหมือนกับเด็กผู้ชายปลอมคนหนึ่งตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว ขอแค่พริมาไม่ไปแย่งอรรณพกับเธอ ปกติแล้วเธอก็จะไม่ติด แด๊ดดี้ของเธอหรอก ส่วนพริมามีนิสัยสงบนิ่ง จึงแค่นาน ๆทีจะถามหาแด๊ดดี้ของเธอครั้งหนึ่ง แต่กลับเป็นอรรณพนะ ฉัน หวังแทบตายอยากจะให้เขาไปดูแลลูกสาวบ้าง อย่ามาทำให้ฉัน รําคาญเลย”

“โย่ว คำพูดนี้ทำไมฟังดูจี๊ด ๆ นะ?”

นรมนจ้องมองรมิดาอย่างรู้สึกขำขัน

“ไป เลยไป ตัวเองไม่ได้กินองุ่นก็อย่ามาว่าองุ่นเปรี้ยว เมื่อช่วง สายนี้บริศ เพิ่งมาทำการผ่าตัดไป ยังไงก็ต้องรอสักประมาณครึ่ง เดือนถึงจะสามารถร่วมหอกับคุณได้ เพราะฉะนั้นคุณอย่าโกรธ เคืองเขาเลย เรื่องแบบนั้นก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำทุกวัน หรอก”

คำพูดของรมดาทำให้นรมนอึ้งไปครู่หนึ่ง

“ผ่าตัดอะไร?”

รมิดานิ่งอึ้งไปทันทีครู่หนึ่ง

“คุณไม่รู้เรื่องหรอกเหรอ?”

“รู้เรื่องอะไรคะ? คุณรีบพูดมาเร็ว ผ่าตัดอะไร?”

แล้วนรมนก็จะลุกขึ้นมานั่งทันที แต่กลับโดนรมิดากดตัวไว้ซะ ก่อน

“อย่าขยับ ฉันกำลังทำแผลให้คุณอยู่ ก็ไม่ใช่การผ่าตัดใหญ่ อะไรหรอก คุณอย่าร้อนใจมากไปเลยมันก็แค่การผ่าตัดทําหมันเท่านั้น เมื่อช่วงเช้าพอดีฉันไปทางนั้น เพื่อทําการส่งมอบงานต่อให้กับโพนี่ ก็เห็นเขามาหาป้องเพื่อ ทําการผ่าตัด จึงลองถามดูไปสักหน่อย ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณไม่รู้ เรื่องนี้ด้วย แต่ว่าเรื่องนี้บุริศร์บ้านคุณไม่ได้บอกกับคุณหรอกเห รอ?”

นรมนมึนงงไปทั้งตัวแล้ว

เธอนึกถึงตอนที่ตัวเองบอกว่าต่อไปถึงปัจจัยเพียงพอละก็จะมี ลูกให้บุรีศร์อีกคนหนึ่ง ตอนนั้นปฏิกิริยาของบุริศร์ไม่ได้มีอะไร เปลี่ยนแปลงมากนี้

ผู้ชายคนนี้แกล้งแสดงอยู่ต่อหน้าเธอได้ดีเกินไปแล้ว ผ่าตัดทําหมันเหรอ? นี่กะว่าต่อไปไม่คิดที่จะมีลูกอีกแล้วเหรอ?

ถึงว่าละถึงได้พูดว่ามีลูกเยอะแล้วกลัวเธอเหนื่อย แต่ว่าในใจลึก ๆ ของนรมนกลับรู้สึกว่าอบอุ่นขึ้นมา “เขาได้พูดไหมคะ ว่าทำไมถึงได้ไปทำการผ่าตัดนี้?”
รมิดาจ้องมองมุมปากของนรมนคลี่ออกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แล้วก็ พูดขึ้นอย่างดูถูกขึ้นเล็กน้อยว่า “ทั้ง ๆ ที่คุณเองก็รู้อยู่แก่ใจหมด ทุกอย่างยังจะมาถามฉันอีก? ทำไมเขาทำการผ่าตัดนี้คุณไม่รู้ จริง ๆ เหรอ?”

“ฉันรู้ แต่ว่าฉันชอบฟังที่คนอื่นพูดออกมา แบบนั้นฉันจะรู้สึก ซาบซึ้งมาก ๆ เลย”

นรมนพูดขึ้นอย่างยิ้มแฉ่ง

“คุณ โรคจิตหรือเปล่าเนี่ย

รมิดาหัวเราะแล้วด่าเธอไปค่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ที่จริง การกระทําแบบนี้ของบริศร์นั้นถูกต้องแล้ว ร่างกายของคุณใน ระยะเวลาสั้น ๆ นี้ไม่สามารถที่จะตั้งครรภ์ได้อีก คราวที่แล้ว ตั้งแต่แรกก็ยังไม่ได้ดูแลร่างกายให้หายดีก่อน ก็เกิดตั้งท้องขึ้น มาซะ แล้วพวกคุณก็เก็บเด็กเอาไว้ นั่นเป็นเพราะว่าไม่มีทาง เลือก แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่มีโชคชะตาต่อกันไม่ใช่เหรอ? ร่างกาย ของคุณไม่สามารถที่จะแบกรับอาการบาดเจ็บที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ อีกแล้ว ถ้าเกิดตั้งท้องขึ้นมาจริง ๆ ก็จะอันตรายถึงชีวิตแน่ ๆ บุรี ศร์ของบ้านคุณเป็นคนที่เชื่อมั่นได้ รู้จักคำนึงเพื่อร่างกายคุณ การทำหมันเป็นวิธีที่ตรงและมีผลดีที่สุดแล้ว”
“แต่ว่าชีวิตนี้ของเขาจะต้องมีเรื่องเสียใจ ตอนนั้นที่ฉันตั้งท้อง เขาไม่ได้อยู่ข้างกายด้วย แล้วเขาก็พลาดการเติบโตของพวก เด็ก ๆ ไป ตอนแรกฉันนึกว่าถ้ามีลูกให้เขาอีกคนหนึ่งได้ จะ สามารถทดแทนเรื่องเสียใจนี้ได้”

นี่เป็นคําพูดจากในจริงของนรมน

รมิดากลับไม่ค่อยเห็นด้วยแล้วก็พูดขึ้นว่า “ตอนนั้นตัวเขาเอง ไม่มองจิตใจของตัวเองให้ชัด แล้วก็ไม่ได้จัดการความสัมพันธ์ ระหว่างคุณและเขมิกาให้ดี ถึงได้ทำให้คุณต้องมาแบกรับกับ ความยากลำบากและเคราะห์กรรมมากขนาดนั้น เรื่องเสียใจที่ เขาเหลือทิ้งไว้เป็นสิ่งที่เขากระทำขึ้นเอง แต่กลับเป็นคุณเอง ที่ ต้องมาแบกรับอะไรมากมายขนาดนี้เพื่อเขา มีสิทธิ์อะไรที่จะต้อง ให้คุณมาเช็กบิลเพราะความไร้ความสามารถของตัวเขาล่ะ? ชีวิตคนเราชาติหนึ่งต้องมีเรื่องเสียใจตั้งเยอะแยะมากมาย ถ้า เกิดต้องให้คุณมาเช็กบิลให้หมดเลยละก็ คุณจะไม่เหนื่อยตายเห รอ? คุณนึกว่าตัวเองเป็นซานตาคลอสหรือไง? เอาแต่คอยมาส่ง ของขวัญให้กับคนอื่น คุณตื่นหน่อยเถอะ บุริศร์บ้านคุณยังไม่ สนใจเรื่องเสียใจนี้เลย คุณจะมาติดใจทำบ้าอะไร

นรมนทอดถอนใจทีหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ทำไมเขาจะไม่เสียใจ ล่ะ? เพียงแต่ว่าเขาได้ทําการเลือกระหว่างเรื่องเสียใจกับฉันแล้วเท่านั้น”

“พอ พอ รู้แล้วว่าบริศร์บ้านคุณรักคุณมากกว่ารักตัวเอง คุณก็ อย่ามาโอ้อวดต่อหน้าฉันอีกเลยได้ไหม? คุณระวังเถอะเดี๋ยวฉัน จะไม่รักษาให้แล้วนะ”

คำพูดของรมดาทําให้นรมนหัวเราะขึ้นมาทันที

“คุณชายอรรณพบ้านคุณก็ไม่เลวเลย

“อืม ไม่ว่าจะยังไง ปฏิบัติกับฉันกับลูกยังถือว่าใช้ได้ แต่นั้นฉัน ก็ไม่เอาเขาตั้งนานแล้ว

รมิดาพูดขึ้นอย่างวางอำนาจ แต่ว่าระหว่างคิ้วกลับมีแววอ่อน โยนเพิ่มขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

นรมนยิ้มอย่างกับคนโง่คนหนึ่ง แค่นึกถึงเรื่องทั้งหมดที่บุริศร์ ทำเพื่อตัวเอง เธอก็ยิ้มขึ้นมาอย่างหุบปากลงไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ไปทำหมันแต่กลับไม่บอกเธอ

ดูซิว่าอีกเดี๋ยวเธอจะจัดการกับเขายังไง

นรมนแทบจะสามารถถึงภาพสถานการณ์นั้นออกได้ แล้วก็อด ไม่ได้ที่จะหัวเราะมีเสียงขึ้นมา

“พอแล้วมั้ง คุณคิดว่าฉันเป็นคนล่องหนจริง ๆ แล้วเหรอ?”

รมิดารู้สึกว่านรมนรู้สึกพอใจง่ายเกินไปแล้ว
ถ้าเป็นเธอคงจะทําถึงจุดนี้ไม่ได้หรอก

นรมน ใช้ทั้งหมดของแรงกายแรงใจไปรักบุรีศร์ ไม่ว่าจะต้อง แบกรับเท่าไหร่ ไม่ว่าเพื่อรักส่วนนี้แล้วจะต้องจมอยู่ในโคลนตม แบบไหน ขอแค่บริศ ดีกับเธอเพียงเล็กน้อย เธอก็จะเดินต่อไป อย่างไม่เกรงกลัวอะไร

รมิดาชื่นชมความกล้าในส่วนนี้ของเธอจริง ๆ

นรมนดูไปแล้วดูอ่อนแอ แต่ว่าความเพียรพยายามของรักใน ส่วนนี้ทำให้คนนับถือจริง ๆ ยังดีที่บุริศร์เองก็ไม่ได้ทำให้ความ รักลึกซึ้งส่วนนี้สูญเปล่าไป

รมิดาทอดถอนใจไป แล้วใส่ยาให้เธออย่างรวดเร็ว และพูด เสียงต่ำขึ้นว่า “ฉันได้ยินอรรณพและป้องพูดคุยตอนโทรศัพท์มา นิดหน่อย แต่ก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วสิ่งที่บุริศร์บ้านคุณเลือกคือ อะไร แต่ฉันจะบอกคุณล่วงหน้านะ คุณจะได้เตรียมใจไว้ก่อน ถ้า เกิดเขาได้ทําการตัดสินใจออกมาแล้ว ความแตกต่างในใจคุณ จะได้ไม่ต้องเยอะขนาดนั้น

“เรื่องอะไร? เป็นความลับขนาดนี้เลยเหรอ?”

นรมนจ้องมองรมิดา

รมิดาไม่ใช่คนปากมาก และยิ่งไม่ใช่คนที่จะนินทาใคร ตอนนี้ สามารถมาบอกเรื่องพวกนี้กับเธอได้ แสดงว่าจะต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอแน่นอน นรมนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

รมิดาค่อย ๆ พูดขึ้น “ฉันได้ยินมาว่าในตัวบุริศร์ยังมียศทหาร อยู่ แล้วหัวหน้าคริชณะก็เหมือนจะถามเขาว่าเมื่อไหร่จะกลับมา ทํางานในกรมทหารอีก ยังมีอีก พฤกษ์ไม่ได้โดนซนจนกลายเป็น เจ้าชายนิทรา แต่ว่ายืมเหตุผลนี้มาใช้ตั้งแต่แรกเพื่อเสียงเข้าไป ค้นหาและรวบรวมหลักฐานในเครือบริษัทของกล้าณรงค์ ได้ยิน มาว่ากล้าณรงค์มีความเกี่ยวข้องกับนายทหารชั้นสูงของกองทัพ ด้วย และก็ไปเพื่อรายชื่อฉบับนี้แหละ และนี่เป็นหน้าที่ที่เบื้อง บนมอบให้บุริศร์และพฤกษ์ เมื่อวานพอบุริศร์กลับมาแล้วก็ได้ไป ที่กองทัพกลางดึก บางทีพวกเขาอาจจะกลับไปรับตำแหน่งเร็ว ๆ นี้แล้ว ถ้าเกิดว่าพวกเขากลับเข้ากองทัพไป นรมน คุณจะทำยังไง ล่ะ? คุณกับพวกลูก ๆ จะทำยังไง?”

นรมนอึ้งทันทีครู่หนึ่ง

เรื่องพวกนี้เธอไม่รู้จริง ๆ ด้วย

แต่ว่าก็โทษบุริศร์ไม่ได้

กองทัพมีสัญญาในการรักษาความลับ ในขณะที่หน้าที่ยัง ปฏิบัติไม่จบนั้นไม่สามารถที่จะบอกกับใครได้ รวมทั้งญาติของตัวเองด้วย ในส่วนนั้นรมนไม่ได้ไป กังวล

สิ่งที่เธอเป็นกังวลก็คือถ้าบุริศร์จะกลับแล้วไปจริง ๆ ต่อไป เวลาที่ตัวเองจะได้เจอกับเขาก็ยิ่งน้อยลงนะ?

ยังมีพฤกษ์อีก!

เขาแกล้งทํางั้นเหรอ!

ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าคมทิพย์จะรู้เรื่องแล้วหรือเปล่า ถ้าหากรู้แล้วละ ก็ ก็คงจะต้องตกใจจนกระวนกระวายไปอีกรอบแน่

อยู่ ๆ นรมนก็ปวดหัวขึ้นมาเล็กน้อย

“คมทิพย์รู้เรื่องหรือเปล่า?”

“นรมน คุณสนใจผิดจุดไปหรือเปล่า? ที่ฉันพูดคือถ้าบุริศร์ กลับไปแล้วคุณจะทำยังไง? คุณจะมาเป็นห่วงคมทิพย์ทำไม? ปัญหาความรู้สึกของคนอื่นคุณก็จะต้องยุ่งด้วยเหรอ?”

รมิดารู้สึกว่าช่องทางความคิดในสมองของนรมนนั้นช่าง อัศจรรย์จริง ๆ

นรมนกลับยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนที่ฉันแต่งงานกับบริศร์นั้นไม่ได้ รู้ว่าในตัวของเขายังมียศทหารอยู่ เขาเป็นคนที่ประเทศชาติปลูก ฝังมา ถึงแม้ว่าจะกลับไปก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่ ฉันจะไปทำอะไรได้ล่ะ? คงจะ แย่งคนกับประเทศชาติไม่ได้หรอกมั้ง? ได้แต่เพียงรีบใช้ช่วง เวลาที่เขายังอยู่ข้างกายฉันมาหวานชื่นกันดี ๆ และอีกอย่างฉัน คิดว่าบริศ เองก็น่าจะมีความคิดและทางเลือกของตัวเองอยู่ ฉัน ไม่อยากจะแทรกแซงเขา ”

รมิดานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วก็ยังนับถือต่อนรมนมากขึ้น

“คุณ เหมาะจะเป็นภรรยาทหารจริง ๆ เลย อย่างอื่นฉันก็จะไม่ พูดแล้ว ในเมื่อคุณคิดตกได้แล้ว งั้นก็จะดีที่สุดเลย อ๋อ ใช่แล้ว พรุ่งนี้พี่คริชณะชวนพวกเราสี่ครอบครัวไปรวมตัวกันสักหน่อย พอถึงตอนนั้นค่อยคุยกันนะ”

รมิดาพูดจบก็เริ่มเก็บข้าวของ

นรมนพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็อดที่จะนึกถึงงามสุดาขึ้นมาไม่

“คุณรู้จักงามสุดาภรรยาของพี่คริขณะหรือเปล่า?”

“รู้จักซิ ทำไมเหรอ?”

รมิดาจ้องมองนรมนอย่างสงสัยเล็กน้อย

นรมนอึ้งอยู่ตั้งนานถึงได้ถามออกมา “ฉันได้ยินเธอเรียก คริชณะว่าน้าเล็ก มันเรื่องอะไรกันเหรอ?” อยู่ ๆ รมิดาก็หัวเราะขึ้นมาเลย

“เรื่องนี้พรุ่งนี้คุณถามเธอเองกับตัวดีกว่า รับรองว่าคุณจะต้อง แปลกใจแน่ เอาล่ะ ฉันไปก่อนดีกว่า จำไว้นะ ตัวคุณมีบาดแผล ช่วงนี้ก็อย่าเพิ่งใช้แรงมากนะ มีงานอะไรที่จะต้องใช้แรงเยอะ ๆ ก็มอบให้บริศ บ้านคุณไปทำ ยังมีอีกอย่างต้องงดกิจกรรมสามี ภรรยาด้วยนะ! จุดนี้จะต้องจำไว้ให้ดีเลยนะ”

น้ำเสียงของรมดาไม่ดังมาก แต่กลับทำให้ใบหน้าของนรมน แดงขึ้นมาทันที

“อ้ายหยา คุณรีบกลับไปเถอะ”

รมิตายิ้มแฉ่งเล็กน้อยแล้วก็จากไป

นรมน ใส่รองเท้าแล้วก็ลงไปข้างล่าง ก็เห็นบริศร์กำลังกล่อม กมลนอนกลางวันอยู่พอดี

มือของกมลคล้องอยู่บนคอของบุริศร์ จนแทบจะแขวนอยู่บน ตัวบุริศร์ทั้งตัว แต่บุริศร์กลับไม่ได้รู้สึกไม่ชอบใจเลยแม้แต่น้อย แล้วตบหลังของกมลไปเบา ๆ ในปากก็ฮัมเพลงกล่อมเด็กไป ด้วยเบา ๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่นรมนได้ฟังบุริศร์ร้องเพลง
อย่าพูดเลย ฟังเพลงกล่อมเด็กไปก็เพราะมากเลย แฝงไว้ด้วย แรงดึงดูด เหมือนราวกับเชลโล่ที่ไพเราะทำให้คนลุ่มหลง

ตัวเธอเองก็ยังจะหลงไปด้วยแล้ว

บริศ เอากมลที่นอนหลับไปแล้วไปวางลงในห้องนอน พอหัน หน้ากลับมาก็เห็นนรมินที่ยืนอยู่หน้าประตู จ้องมองเขาอยู่ด้วย ดวงตาที่มีรอยยิ้ม

เขารีบระแวดระวังขึ้นมาทันที

แววตาและรอยยิ้มแบบนี้ของนรมนนั้นช่างคุ้นเคย แต่ว่าเขา เพิ่งจะทําการผ่าตัดมา คงจะไม่สามารถทำให้ท่านภรรยา สมปรารถนาได้

ทํายังไงดีล่ะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ