บทที่ 1022 ทำไมบังเอิญขนาดนี้

ราเซน โทรมา!

อารมณ์ในสายตานรมนหายไป กดรับสาย

“เนตราขึ้นเครื่องแล้วหรือยังคะ”

ราเชนได้ข่าวไวมาก

นโมนเพิ่งจะควบคุมแพรวาได้ เขาก็ได้ข่าวแล้ว นรมนสงสัย เขาติดเครื่องดักฟังที่ตัวเธอหรือเปล่า

“คุณต้องการให้แพรวาทำอะไรครับ

ถึงแม้แพรวาจะสร้างปัญหายุ่งยากให้นรมน ตอนนี้เธอยังไม่รู้ ควรจะทําอย่างไรดี แต่จู่ๆ ราเชนก็มาขอตัวแพรวา ทำให้นรมน แปลกใจ

ราเชนไม่ปิดบังเธอ กระซิบ “กล้าณรงค์สนิทสนมกับไอ้สาม ผมได้ยินมาว่าคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของซินดี้ ก็คือแพรวา ผมจึงต้องการตัวเธอ ขอแค่เธอสารภาพ บุริศร์จะต้องได้ปล่อย ตัวไม่มีความผิดแน่

“บุริศร์ไม่ได้ฆ่าคนตายอยู่แล้ว ต่อให้ไม่มีแพรวาทางนั้นก็ไม่มี ทางตั้งข้อหาได้อยู่ดี”

นรมนรู้ว่าซินดี้ มีความหมายกับราเชนอย่างไร

ซินดี้ตายแล้ว แพรวาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง ราเชนอยากฆ่าเธอก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่นรมยังอยากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ ให้บริศร์

ราเชนเงียบไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงอ่อนลง

“ถือว่าผมขอร้องละกัน ความแค้นเรื่องซินดี้ถ้าผมไม่ได้แก้ แค้นเอง ผมไม่มีทางอยู่สงบสุขได้แน่

นรมนถอนหายใจ “คุณคิดจะทํายังไงกับเธอคะ”

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วง แต่ผมรับประกันได้ต่อไปคุณจะไม่ได้ เห็นแพรวาอีก เธอไม่สร้างปัญหาให้คุณอีกก็พอ”

ที่จริงเก็บแพรวาไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับนรมน สำคัญที่สุด คือเรื่องนี้เกี่ยวพันกับความสัมพันธ์ระหว่างธิดาและแพรวา ไม่ว่า เธอจะจัดการแพรวาเบาหรือหนักก็ไม่เหมาะสม จำต้องยอมรับ ถ้าส่งแพรวา ให้ราเชน เป็นทางเลือกหนึ่งที่ไม่เลวจริงๆ

“ตกลงค่ะ”

“ขอบคุณครับ บรมน

ราเชนพูดจบก็วางสาย

ลูกน้องยืนข้างหลังราเชน เห็นเขาวางสายแล้วก็พูดขึ้น ส่ง เนตรา ให้คนของตระกูลโตเล็กแล้ว คืนนี้ขึ้นเครื่อง แต่ทางองค์ ชายสาม เหมือนจะได้ข่าวแล้ว อยากจะให้พวกเราลงมือเลยมั้ย ครับ”

“ไมต้อง ถ้าเรื่องแค่นี้บริศร์ทำไม่ได้ เขาก็ไม่สมควรเป็นคุณชายทั้งสี่ท่านแห่งเมืองชลธีแล้ว นับแต่ซินดี้ตาย ราเชนก็ไม่มีรอยยิ้มอีก

เขาเก็บอารมณ์ไว้ลึกข้างใน

ลูกน้องถามอย่างเป็นกังวล “แต่ในเมื่อบริศร์ถูกขังที่สถานี ตำรวจ คงจะไม่ค่อยสะดวก”

“ไม่สะดวกหรือ นายประมาทเขาเกินไปแล้ว ถึงแม้ครั้งนี้กล้า ณรงค์จะลอบกัดเขาแรงหน่อย แต่ไม่ถึงกับทำให้บริศร์กลัวไม่ กล้าลงมือ พวกเราทําอะไรไม่ได้ ถ้าขยับแล้วจะเปิดเผยทุกอย่าง แม้ว่าตอนนี้ไอ้สามจะสงสัยฉัน แต่ก็ไม่มีหลักฐานทำอะไรไม่ได้ ช่วงนี้แอบสืบเรื่องของเขา สั่งพวกลูกน้อง ให้เงียบเชียบที่สุด อย่าเพิ่งทําอะไรกระโตกกระตาก พยายามประหยัดแรงไว้

“ครับ”

ลูกน้องถอยออกไป

ราเชนยืนริมหน้าต่างบานใหญ่ มองวิวทะเลตรงหน้า นัยน์ตา เหม่อมอง ไม่รู้กำลังคิดอะไร

ฝ่ายนโมนหลังจากวางสายแล้ว ก็พูดกับสมจิต “คืนนี้ให้คนไป เตรียมเฮลิคอปเตอร์ ฉันจะส่งแพรวาไป”

“ไปไหนคะ”

สมจิตรู้ว่าเมื่อครู่นรมนรับสาย แต่ไม่รู้ใครโทรมาหาเธอ อีก ฝ่ายต้องการตัวแพรวาไปทำอะไรกัน
นรมนไม่ตอบคําถาม เดินออกจากบ้านเก่าตระกูลโตเล็ก

ไม่มีบุริศร์อยู่ที่นี่ เธอรู้สึกว่าบ้านเก่าว่างเปล่ามาก ว่างเปล่า จนทำให้รู้สึกอ้างว้าง

กลับมาที่ลานใหญ่เขตทหาร คุณท่านตนวรอยู่ที่ห้องหนังสือ ไม่รู้กำลังทำอะไร นรมนก็ไม่เข้าไปรบกวน

เธอให้สมจิตเรียกรมิดามาหา เพื่อช่วยทำแผลให้เธอ

รมิดาถอนหายใจพูดขึ้น “แผลเธอไม่คิดจะหายแล้วใช่มั้ย วันหนึ่งฉีกสองครั้ง เธอทําอะไรนี่

“ทําตัวให้เหมือนคนป่วยหน่อยได้มั้ย ถ้าขึ้นเป็นอย่างนี้อีก ฉัน มัดเธอบนเตียงแน่

คําขู่ของรมิดาทําให้นรมนหัวเราะ

“รอเรื่องนี้จบแล้ว ฉันจะพักผ่อนเงียบๆ

“ฉันเชื่อเธอก็โง่แล้ว

รมิดามองบน

นรมนคลานขึ้นไปบนเตียง รู้สึกเจ็บแผลที่รมดาทำให้

เธอกัดริมฝีปากล่างพูดขึ้น “บุริศร์มีข่าวอะไรมั้ย อาการปวด ประสาทของเขาเป็นยังไงบ้าง

“น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะ วางใจเถอะ เขาเป็นผู้ชายอกสามศอกไม่ ถึงตายหรอก”
นรมนรู้สึกกลุ้มใจ

“เธอก็พูดแบบนี้กับอรรณพหรือ

“ไม่อย่างนั้นล่ะ ฉันยังจะควบคุมเขาได้หรือ”

รมิดาพูดเป็นธรรมชาติ

แม้เธอจะพูดว่ารำคาญ แต่นรมนก็ฟังออกถึงความรักที่เธอมี

ให้อรรณพ

คู่รักได้อยู่ด้วยกัน เป็นเรื่องที่ดีมาก

ไม่เหมือนเธอ รู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว ตอนกลางคืนไม่มีแม้แต่ คนนอนเป็นเพื่อน

คิดถึงตรงนี้ นรมนยิ่งรู้สึกหนาวเหน็บ

“บุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่

“คดีจบแล้วก็คงจะกลับมา แต่ฉันได้ยินมาราเชนไม่คิดจะเอา เรื่องสาเหตุการตายของซินดี้แล้ว”

คำพูดของรมิดาทำให้นรมนอึ้งไปนิดหนึ่ง

“ไม่เอาเรื่องแล้วหรือ ซินดี้เป็นแค่ผู้จัดการของเขา เขามีสิทธิ์ เด็ดขาดหรือ”

“เธอยังไม่รู้สถานะที่แท้จริงของราเชนใช่มั้ยล่ะ”

ได้ยินรมิดาพูดอย่างนี้ นรมนก็อดที่จะอึ้งไม่ได้

“ไม่ใช่แค่ดาราหนังหรือ จะมีสถานะอะไรได้อีก
“เขาเป็นองค์ชายรองของประเทศ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้

นรมนตะลึง เหมือนเคยได้ยินใครพูด และเหมือนไม่เคยได้ยิน

ช่วงนี้เกิดเรื่องมากมายเหลือเกิน สมองของเธอจะระเบิดแล้ว ตอนนี้ได้ยินรมิตาเล่าอย่างนี้ ก็เกิดแสงสว่างวาบเข้าใจทุก

อย่าง

“ความหมายของเธอก็คือ ราเชนใช้ความสัมพันธ์ทางการทูต อย่างนั้นหรือ”

“นั่นแหละ ถูกแล้ว อีกอย่างซินดี้เป็นเด็กกำพร้า ราเชนถือเป็น ญาติโดยตรง เขาบอกว่าไม่เอาเรื่องแล้ว บุริศร์ย่อมไม่เป็นไร แล้ว แต่กระทรวงการต่างประเทศของเรายังหวังว่าจะสืบสวน ที่มาที่ไปเรื่องนี้ให้ชัดเจน ถึงได้มีคนเข้ามาแทรกแซง

ได้ยินข่าวเช่นนี้ นรมนก็อารมณ์ไม่ดีแล้ว

“ใครกันน่ารำคาญขนาดนี้ราเชนไม่เอาเรื่องแล้ว ยังจะสืบ อะไรอีก”

“ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับมิตรภาพระหว่างประเทศ คดีนี้ ได้ยินมาว่าต้องสืบให้ชัดเจน ดังนั้นเธอลำบากขนาดนี้จับแพรวา ได้ สุดท้ายยังต้องส่งตัวเธอไป

นรมนตะลึงอีกครั้ง

“เธอก็รู้ฉันจับแพรวาหรือ อย่าบอกนะทั้งเมืองชลธีก็รู้แล้ว” รมิดายิ้ม “ไม่ถึงขนาดนั้น เธอลืมแล้วหรือ สามีฉันคืออรรณพเขาก็จับตาใกล้ชิด ถ้าไม่เป็นเพราะเธอใช้โสธรไม่แน่เขาอาจจะ ลงมือแล้ว ฉันได้ยินเขาพูดอย่างนั้น เธอไม่ต้องกังวลไป โลกนี้ ไม่มีความลับ อรรณพยังให้ฉันบอกเธอด้วย ถ้าเธอตัดสินใจใช้ วิธีสอบสวนเอง เหยียบเรื่องนี้ไว้ให้มิดจะดีที่สุด ไม่อย่างนั้นคนที่ เบื้องบนส่งมาสืบ จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องส่งตัวแพรวา ให้พวกนั้น”

นโมนขมวดคิ้วแน่น

อรรณพไม่น่าจะให้รมดาบอกเธอโดยไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง รมิดาบอกว่าบุริศร์เดิมควรจะได้รับการปล่อยตัวแล้ว แต่เพราะ คนของเบื้องบนต้องการสืบคดีนี้จึงถูกขังอีกครั้ง เรื่องนี้น่าสงสัย

มาก

อีกอย่างเธอบอกด้วย เบื้องบนอาจจะต้องการตัวแพรวา อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น

หรือจะบอกว่าคนของเบื้องบนก็มีคนของกล้าณรงค์ด้วย

ตอนที่แพรวาถูกจับพูดอย่างมั่นใจเธอจับแพรวา ก็ไม่มี ประโยชน์ กล้าณรงค์ไม่มีทางทอดทิ้งเธอ

นรมนไม่รู้ว่าตัวเองเดาถูกหรือไม่ แต่เพื่อป้องกันเหตุไม่คาด ฝัน ส่งแพรวา ให้ราเซน คือทางเลือกที่ดีที่สุด

“คิดอะไรอยู่เหรอ ผู้หญิงคนหนึ่ง จัดการกับพวกสมคบคิดทั้ง วัน เธอเหนื่อยมั้ย อรรณพบอกแล้ว ถ้าเธอไม่รู้จะทำยังไง ส่งคน ให้เขาก็ได้ เขาเป็นอสูรของอาณาจักรรัตติกาล อยากจะจัดการคนหนึ่งเงียบกริบได้สบาย

รมิดา พูดสบายๆ แต่นรมนไม่อยากทำให้อรรณพลำบาก

ความสัมพันธ์ของอรรณพกับบริศร์ทุกคนรู้ดี ถ้าหากส่งตัวให้ อรรณพ ยากที่จะหลีกเลี่ยงคนที่ตั้งใจจะพูดอะไร

“ไม่ต้องหรอก ฉันมีแผนแล้ว

“ก็ตามใจ เธอคิดเอาเองละกัน ฉันไปก่อนล่ะ ไม่ชอบยุ่งเรื่อง วุ่นๆ ของพวกเธอ ถ้าไม่กลัวเธอนอนเหงาคนเดียว ฉันไม่มาเป็น โทรโข่งหรอก”

รมิดาเก็บของเสร็จก็กลับไป

นรมนรู้สึกเหนื่อยล้ามากแล้ว

เธออยากจะออกไปเที่ยวพักผ่อนกับบริศร์เหลือเกิน

แต่คำถามคือบริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่

เรื่องราวพลิกไปพลิกมาจริงๆ

นรมนนอนบนเตียงหลับไป พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็บ่ายสี่โมง

กว่าแล้ว

เธอลุกขึ้นอาบน้ำ แล้วลงไปชั้นล่าง เห็นคุณท่านตนวรนั่งอ่าน หนังสือพิมพ์ที่โซฟา

“คุณตาคะ นี่มันยุคไหนแล้ว ทุกคนใช้มือถืออ่านข่าวกันหมด แล้ว ทําไมตายังอ่านหนังสือพิมพ์อีกคะ
ขณะที่นรมนพูดก็ลงมาข้างล่างแล้ว

คุณท่านตนวรครางในลำคอ พับหนังสือพิมพ์

“ก็ฉันชอบอ่านหนังสือพิมพ์ ทำไมเหรอ เธอมีความเห็นหรือ

ไง”

“หนูจะกล้ามีความเห็นได้ไงคะ ตาเป็นตาของหนู ตาว่ายังไง ก็ตามนั้นเถอะค่ะ”

นรมนรู้สถานการณ์รีบพูดเอาใจ

“หลานว่าตามใจใครนะ พ่อแม่หลานเป็นพวกพูดน้อยทั้งคู่ ทำไมพอมาถึงหลาน ถึงได้ตรงข้ามพูดเก่งอย่างนี้ล่ะ ปากทาน ผึ้งหรือไง”

แม้คุณท่านตนวรจะบ่น แต่สายตาเต็มไปด้วยความรักเอ็นดู

นรมนกอดแขนเขางอนง้อ “คุณตา หนูทํากับคุณตาคนเดียว กับคนอื่นหนูออกจะเย็นชานะ”

“เหอะๆ เชื่อตายล่ะ?!!

คุณท่านตนุวร ไม่เถียงเรื่องนี้แล้ว มองหน้านรมน กระซิบถาม “พักผ่อนพอแล้วหรือ

“พอได้ค่ะ ถ้ากินข้าวแล้วหนูยังนอนได้อีก

นรมนพูดตามความจริง

หลังจากแท้งครั้งนั้นเธอรู้สึกร่างกายอ่อนแออยู่ตลอด เดินได้ ไม่เท่าไหร่ก็รู้สึกวิงเวียน วันนี้ช่วงเช้ายังต่อสู้ที่ตระกูลโตเล็กอีก
เธอหาว แล้วหยิบแอปเปิลมาปอกเปลือก

“คุณตาคะ ใกล้ปีใหม่แล้ว แอปเปิลของตาสดจัง ซื้อที่ตลาด หรือคะ”

“คนอื่นให้มา”

คุณท่านตนวรมองหน้านรมน อยากจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่ได้ พูด

“เป็นอะไรไปคะ ตาอยากจะพูดอะไรกับหนูหรือคะ ทำไมหนู รู้สึกว่าสายตาที่ตามองหนูเหมือนกลัวอะไรบางอย่างล่ะคะ” นรมนยิ้มหยอกเย้า

คุณท่านตนวรกลับถอนหายใจ “ทางที่ดีหลานพักฟื้นร่างกาย ให้หายเถอะ อย่าเอาแต่ออกไปข้างนอก มีเรื่องอะไรให้เจ้าสอง คนนั่นของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไปทำเถอะ หลานเป็นผู้หญิง ไม่ ต้องไปทําทุกเรื่องเองหรอก แล้วเจ้าบุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ

นรมนได้ยินคำถามนี้ ก็สีหน้าเคร่งเครียด

“หนูจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ”

“น้อยๆ หน่อย คุณหมอรมิดาเป็นเมียของอรรณพไม่ใช่หรือ มี ใครไม่รู้บ้างอรรณพกับบริศร์สนิทกันขนาดไหน เธอยังบอกไม่ได้ อีกหรือ แพรวาก็ถูกจับแล้ว หลานคิดจะทำอย่างไรล่ะ ไม่ส่งให้ ตำารวจหรือ หรือหลานจะสอบสวนเอง นรมน ตาจะเตือนหลานนะ สอบสวนเองถือว่าผิดกฎหมาย! ครอบครัวเรา ห้ามทำเรื่องผิดกฎหมาย”
ได้ยินคุณท่านตนวรพูดเช่นนี้ บรมนก็รู้สึกกลุ้มใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ