บทที่ 1013 หล่อเกินไปไหม
*ใครนะ?”
นรมนวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นเด็กชายตัวเล็กๆ ลุกขึ้น จากพื้น ดูท่าจะตกลงมาจากกำแพงด้านบน
เขารู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยเมื่อเห็นนรมน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของ เขาแดงก่ำ
“คุณน้า ขอโทษฮะ ผมไม่ทันระวังเลยตกลงมา
เด็กชายตัวเล็กอายุประมาณเจ็ดหรือแปดขวบ หน้าตาของเขา สวยมาก ถ้าหากไม่สวมชุดเด็กผู้ชาย นรมนคงจะคิดไปเองจริงๆ ว่าเด็กตรงหน้าคือเด็กผู้หญิง
“ทำไมหนูมาอยู่ตรงรั้วบ้านเราล่ะ
“ผมเป็นเพื่อนบ้านฮะ”
เด็กน้อยอธิบาย
นรมนไม่รู้ว่าใครอาศัยอยู่บ้านข้าง ๆ คุณท่านตนวร แต่พวก เขาอาศัยอยู่ในเขตทหาร แน่นอนว่าเขาต้องเป็นลูกของทหาร เธอตกหลุมรักเด็กน้อยตั้งแต่แรกเห็น
“หนูชื่ออะไร?”
“ดนัย ทวาทสิน”
ดนัยตอบกลับ
นามสกุลทวาทสิน นั้นค่อนข้างหายากในเมืองชลธี นรมนไม่ เคยคิดเลยสักนิดว่าเขาจะเป็นลูกของครอบครัวไหน เธอยิ้มและ พูด “ให้น้าส่งหนูกลับออกไปทางประตูหลักไหม?”
“ไม่เป็นไรฮะ”
ดนัยโบกมืออย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้เอง ทางอีกฝั่งของกำแพงได้มีเสียงอ่อนใสของเด็ก สาวแว่วมา
“ดนัย! พี่! ไปไหนอีกละ? ปีนกำแพงไปหากผลอีกเหรอ? บอก แล้วนะ ถ้าพี่ไม่กลับมา หนูจะไปฟ้องแด๊ดดี้ ให้พี่ถูกทำโทษไป เกณฑ์ทหารอยู่ในเขตทหารสะ!”
มุมปากของดนัยกระตุก
“รู้แล้วน่า กำลังกลับไง ยัยขี้ฟ้อง
ดนัยตอบกลับอย่างไม่เต็มใจ
ทันใด ทางนั้นก็ไม่มีเสียงอะไรกลับมาอีก
แต่นรมนก็สามารถฟังความหมายบางอย่างจากบทสนทนา ระหว่างพี่ชายและน้องสาวได้อืม?
หนุ่มหล่อคนนี้มาหา กมลลูกสาวของเธอ?
นี่มันสถานการณ์อะไรกัน!
เด็กตะกละไปหาแฟนที่แสนหล่อเหลาอย่างนี้มาได้อย่างไรกัน
นะ?
นรมนมองไปยังดวงตาของดนัย ท่าทางราวกับแม่สามีมองไป ที่ลูกเขย
ดนัยรู้สึกไม่สบายใจในทันใด
“คุณน้า ผมไปก่อนนะฮะ!”
เด็กน้อยพูดพลางจะหนีและปืนไปทางกำแพง แต่เขาถูกนรมน ดึงคอเสื้อไว้ก่อน
“ไปที่ประตูเถอะ ปีนกำแพงไม่ใช่วิถีของลูกผู้ชายนะ
“ฮะ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอีก
ดนัยดูเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิด ไม่สบายใจจนต้องก้มหน้า
นรมนยิ้มและพูดว่า “กมลออกไปเรียนวาดรูป ไม่อยู่บ้าน หนูรู้
ไหม?”
ดนัยเงยหน้าขึ้นทันที
“ผมอยู่ในเขตทหารมาโดยตลอด วันนี้วันหยุดเลยเพิ่งได้กลับ
มาฮะ”
คงเหมือนกับกานต์ลูกชายเธอสินะ
อายุยังน้อยแต่สามารถอยู่ในเขตทหารได้ ดูท่าว่าเด็กคนนี้คงจะมีความสามารถ
บรมนยิ้มพลางพูดไปด้วย “รอเธอกลับมา น้าจะบอกหนูดี ไหม?”
“ไม่ต้องหรอกฮะ ไว้ผมมีเวลาค่อยไปเยี่ยมเธอก็โอเคแล้ว
ใบหน้าของดนัยเผยรอยยิ้ม ลักยิ้มลึกบนแก้มทำให้นรมน ตกหลุมรักอย่างเสียไม่ได้
เทพเทวดา นางฟ้าที่ไหนคลอดเด็กคนนี้ออกมากัน?
หล่อเหลาเกินไปแล้ว!
หน้าตาอย่างนี้รับประกันเลยว่าจะทำให้ผู้หญิงทั่วทุกสารทิศ
รักจนแทบบ้า
นรมนยอมรับว่าตัวเองถูกเขาโปรยเสน่ห์เข้าแล้ว แต่น้ำเสียง กลับยิ่งอ่อนโยน
“น้าจะไปส่งหนูเอง”
“ฮะ”
รอบ ดนัยไม่ขัดขืน
ดีที่ตอนเที่ยงไม่มีใครอยู่ เมื่อนรมนพาดนัยออกมาทางห้องนั่ง เล่น โตบินก็ตกใจ
“คุณชายดนัย?”
“รู้จักเขาเหรอ?”
บรมนมองไปยังโดน
โตษินพยักหน้า “ลูกชายของผู้บัญชาการดริชณะครับ”
เมื่อได้ยินคำว่า ครีขณะ นรมนก็ประทับใจเล็กน้อย ดูเหมือน คุณชายแห่งเมืองชลธี ก็ยังเป็นพี่น้องของสามีเธอบริศร์อีกด้วย เพียงแต่เธอไม่ค่อยเห็นเขา
ตอนเพิ่งแต่งงาน บุริศร์ยุ่งทั้งวัน และมองไม่เห็นถึงน้ำใจของ เธอ ก็เลยไม่พาเธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงพี่น้อง เป็นเวลาห้าปีแล้ว ที่เธอถูกกดขี่ให้ไปต่างประเทศ จนกระทั่งกลับมาอีกครั้ง และ เต็มไปด้วยเหตุการณ์มากมาย ก็ไม่เคยเห็นบุรีศร์ติดต่อพวกเขา
ตอนนี้ที่เธอเห็นมากที่สุดคือ ป้อง จากนั้นก็คืออรรณพ ไม่คิด ว่าวันนี้จะได้เห็นลูกชายของคริชณะที่นี่
ที่สำคัญเลยคือ หล่อมาก!
นรมนต่อให้อีกประโยค
เมื่อดนัยเห็นโดษิน จึงรีบวันทยาวุธทันที
“สวัสดีครับอาโตบิน!”
“สวัสดี!”
โตบินก็วันทยาวุธกลับ
ดวงตาของนรมนแตกต่างกันเล็กน้อย
โตษินไม่ใช่คนธรรมดา เขาตามคุณท่านตนวรมาหลายปีแล้ว
ใครเห็นเขาก็ต้องเคารพ
แต่เขาก็ยังปฏิบัติต่อดนัยอย่างสุภาพ และยังวันทยาวุธกลับ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสถานะของดนัยในกองทัพไม่ได้ต่ำ เพียงเด็กอายุแค่เจ็ดขวบ แต่เขาประสบความสําเร็จแล้ว?
นรมนคิด แต่ไม่ได้แสดงออกมา
หลังจากส่งดนัยกลับบ้านแล้ว นรมนก็ยิ่งคิดถึงกานต์มากยิ่ง
ขึ้น
ลูกชายของเธอ เจ้าตัวน้อยที่รักของเธอ
ในขณะที่กำลังคิด ธรรศก็ขับรถจี๊ปที่กองทัพใช้เข้ามา “หลานอา!”
ทันทีที่ธรรศขานเรียกออกมา มุมปากของนรมนก็กระตุก
ไม่ชินกับการมีลุงที่อายุน้อยแบบนี้จริงๆ
“อาเข้าไปทักทายท่านหัวหน้าหน่อย
ธรรศพูดพลางจะลงจากรถ แต่กลับถูกนรมนขวางเอาไว้ “อย่าเลยค่ะ ตาของหนูเพิ่งหลับไป อย่าไปรบกวนเขาเลย เร็ว
เข้า หนูอยากเจอลูกแล้ว”
นรมนคว้าธรรคไว้ และขึ้นรถ
ธรรศยิ้มจางๆ ก่อนจะสตาร์ทรถ นรมนต้องยอมรับเลยว่าเมื่อผู้ชายสวมเครื่องแบบแล้วดูหล่อจริง
ความหล่อเหลานั้นไม่ใช่เพียงผิวเผิน มันมีความเคารพ
ย่าเกรงและความมีเกียรติแฝงมาด้วย
เธออดไม่ได้ที่จะคิดว่าบริศ เคยเป็นทหารมาก่อน แต่เธอไม่ เคยเห็นรูปบริศ สวมเครื่องแบบทหารที่บ้านมาก่อนเลย
“อาสาม หนูขอถามอะไรหน่อย
“อะไรเหรอ?”
“ทำไมที่บุริศร์ไม่มีรูปเขาสวมเครื่องแบบทหารเลยละ?”
ธรรคคิดว่าเธอจะถามอะไรเสียอีก เมื่อได้ยินเธอถามเช่นนี้ จึง อดไม่ได้ที่จะยิ้มก่อนพูดว่า “ตอนนี้ที่เขตทหารมีกฎ ยกเว้นใน กองทหารแล้ว ไม่อนุญาตให้มีรูปถ่ายเครื่องแบบทหารรั่วไหล ออกไป ดังนั้นหนูจึงไม่สามารถเห็นได้ตามปกติ
“อ่า? น่าเสียดายจัง! หนูอยากดูรูปบุริศร์สวมเครื่องแบบ ทหาร”
นรมนผิดหวังนิดหน่อย
ธรรศกลับยิ้มและพูดต่อ “รูปถ่ายของบุริศร์ที่สวมเครื่องแบบ ทหารมีอยู่ทุกหนทุกแห่งบนกำแพงเกียรติยศในเขตทหาร ถ้าหนู อยากดู ก็ไปดูได้ แต่ห้ามถ่ายรูป มันเป็นกฏนะ”
เมื่อนรมนได้ยิน ก็ดีใจขึ้นมาทันที
“หนูไปดูได้จริงเหรอคะ?”
“แน่ละสิ”
นรมนไม่คิดมาก่อนเลยว่าการมาเยี่ยมลูกชายครั้งนี้ จะมี ความสุขที่คาดไม่ถึงมาด้วย รถถูกขวางเมื่อขับเข้าไปในเขตทหาร แต่เมื่อเห็นว่าเป็นรถ ของธรรศ ผู้คุมรักษาความปลอดภัยจึงทำความเคารพและพูด
อย่างสุภาพ “ผู้บัญชาการทวีทรัพย์ธาดา
ต้องลงทะเบียนก่อนนะครับ”
“อืม แม่ของกานต์นะ มาเยี่ยมลูกชาย”
ธรรคขอให้นรมนนำบัตรประจำตัวประชาชนออกมาเพื่อลง
ทะเบียน
รถถูกปล่อยให้เข้ามาได้
นรมนยิ้มก่อนพูด “อาสามคะ เขตทหารนี่ก็ไม่ได้เข้ายากขนาด
นั้นนะคะ”
“ลองเข้ามาด้วยตัวเองดูสิ ถ้าเข้ามาได้อายอมแพ้
ธรรศเรียกว่าความภาคภูมิใจ
นรมนเบะปาก ไม่โต้เถียงกับเขาต่อ เมื่อคิดว่าอีกไม่นานก็จะ ได้เจอลูกชายแล้ว หัวใจของเธอก็ปั่นป่วนอย่างอธิบายไม่ถูก
รถควรจะจอดที่ห้องรับแขก แต่ธรรศพานรมนไปที่กำแพงแห่ง เกียรติยศแทน
ที่นี่ได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษ แขวนรูปถ่ายของทหารที่มีคุณงามความดีเอาไว้
หลังจากที่นรมนลงจากรถ อารมณ์สนุกสนานก็หายไปอย่าง
สมบูรณ์ แทนที่ด้วยความเคารพอย่างเคร่งขรึมเงียบเชียบ หลังจากที่ธรรคลงจากรถ เขาจัดการเสื้อผ้าตัวเองให้ดีเป็น ครั้งแรก นี่เป็นการเคารพวีรบุรุษ
นรมนก็จัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย แต่ทันใดนั้นรู้สึก
ว่าตัวเองตัวเล็กมากเมื่ออยู่ที่นี่
หลังจากที่ธรรศเข้าไปในห้องแห่งเกียรติยศ ภาพทหารบน กำแพงทำให้เธอตาพร่า แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นบริศร์สวม เครื่องแบบทหาร
นรมนสะเทือนอารมณ์ทันที
เธอจินตนาการถึงบุริศร์ที่สวมชุดทหารมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ เธอไม่เคยเห็นการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน
บริศร์หล่อเหลา เธอรู้ถึงจุดนี้มาโดยตลอด
แต่บุริศร์ที่สวมเครื่องแบบทหาร มีความเคร่งขรึมและน่า
นับถือ
เห็นได้ชัดว่าผิวของเขาเข้มกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ดวงตาของเขา กำลังคมกริบ ราวกับว่าสามารถมองทะลุผ่านหัวใจของผู้คนได้
เขาสวมเครื่องแบบทหารสีเขียว เป็นครั้งแรกที่นรมนเหมือน ถูกตรึงเอาไว้
“นี่คือบริศ ?”
“อืม เขามีชื่อเสียงมากในเขตทหาร แล้วก็โดดเด่นมากด้วย แต่กลับโดนสั่งให้เปลี่ยนงาน แต่น่าจะเป็นการพิจารณาของ เบื้องบน ชื่อเสียงของบุริศร์ค่อนข้างกังวานมาก ในเขตทหาร ถ้า กานต์อยากจะสะบัดชื่อเสียงของพ่อตัวเองออกไปได้ คาดว่าจะ ต้องทํางานให้หนักกว่าเดิมเล็กน้อย
ธรรศรู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับกานต์ นรมนพูดเสียงเบาว่า “พ่อเป็นเสื้อลูกไม่เป็นหมาหรอก หนูเชื่อ ว่าลูกหนูเขาทําได้ค่ะ”
“มาดูก็พอแล้ว ที่นี่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปนะ
ธรรศกําชับอีกรอบ นรมนรู้แล้ว แม้เธออยากจะถ่ายแล้วเก็บ ไว้ในมือถือมากก็เถอะ
“ทำไมถึงมีกฎนี้ละคะ?”
“เพื่อความปลอดภัยของทหาร”
เมื่อได้ยินคำพูดของธรรศ ความคิดที่จะระมัดระวังตัวของนร มนก็ดับลงอย่างสมบูรณ์
คนสองคนอยู่ในห้องแห่งเกียรติยศชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะมีคน จากข้างนอกเข้ามารายงาน
“รายงานผู้บังคับบัญชาว่า กานต์ถูกส่งมายังห้องรับแขกแล้ว” เมื่อได้ยินว่าลูกชายของเธอมาถึงห้องรับแขก นรมนก็รีบดึงแขนเสื้อของธรรศ ก่อนพูด “ไปเถอะ ไปหาลูกชายกัน
“ไม่ดูสามีแล้วเหรอ?”
“ภาพลักษณ์ที่กล้าหาญของสามีหนู ได้แทรกซึมเข้าไปใน หัวใจเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ท่าทางหลงใหลของนรมน ทำให้ธรรมรังเกียจเล็กน้อย “เป็นผู้หญิงที่แสดงออกมากจริงๆเลยนะ!”
“ฮ่าฮ่า อาสาม ทางที่ดีควรภาวนาว่าอนาคตขอให้ไม่มีลูกสาว นะคะ”
นรมน โต้กลับ แต่กลับไม่เคยคิดว่าคำพูดของเธอจะเป็นจริง ในอนาคตธรรศจะได้ให้กำเนิดลูกสาว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพ่อที่ หวงลูกสาว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในภายหลัง
ทั้งสองเดินออกจากห้องแห่งเกียรติยศ นรมนรีบวิ่งไปที่ห้องนั่ง
เล่นทันที
ลูกชายจ๋า!
หม่ามี้มาแล้ว!
นรมนได้ยินเสียงของลูกชายของเธอก่อนที่ตัวเองจะเข้ามาใน ห้องนั่งเล่นเสียอีก
“โปรแกรมนี้ไม่ได้เขียนแบบนี้นะ! ผมบอกคุณไปกี่รอบแล้ว? ว่าเขียนโค้ดผิด ที่เหลือก็เปล่าประโยชน์ สมองคุณคิดอะไรอยู่?”
ฝีเท้าของนรมนหยุดลงกะทันหัน
หือ?
เด็กน้อยของแม่กำลังฝึกสอนคนอยู่เหรอ?
เธอย่องไปที่ห้องนั่งเล่น และเห็นกานต์สวมชุดทหารขนาดเล็ก นั่งอยู่บนเก้าอี้ ในมือถือแล็ปท็อปทหารอยู่ในมือ และกำลังวิดีโอ กับใครบางคน
คิ้วของกานต์ขมวดแน่น สีหน้าของเขาจริงจัง ออร่ารอบกาย เขา มันเหมือนบริศร์ขนาดย่อส่วน
นรมนตกตะลึงทันที
ทำไมจู่ๆเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดใจกับเด็กน้อยของเธอขนาดนี้? เห็นได้ชัดว่าลูกชายของเธอยังเล็กนัก
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
