บทที่ 998 ดีจังเลย ยังได้เจอเธออีก
“ติดต่อเนตราไม่ได้ เธออยู่กับคุณหรือเปล่า? ”
งามพลไม่อ้อมค้อมตรงเข้าประเด็นทันที
กล้าณรงค์นิ่งไปสักพัก และตอบเสียงเบาว่า “ไม่อยู่ เพียงแต่ เนตราถูกผมส่งไป ประเทศ ไม่มีอันตรายใด ๆ คุณสบายใจได้”
“ตอนนี้ติดต่อเธอไม่ได้ ผมจะสบายใจได้อย่างไรกัน? ”
พ่อนรมนได้ฟังก็โมโห
กล้าณรงค์ก็อารมณ์ไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานะของเขาใน วันนี้ มีสักกี่คนที่กล้าพูดจาแบบนี้กับเขา?
สีหน้าของเขาค่อนข้างน่าเกลียด
“คุณลุงงามพล ผมจะลองติดต่อดู
ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่น้ำเสียงของกล้าณรงค์เย็นชามาก
งามพลไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าฟังออก
เขาพยายามทำจิตใจให้ผ่อนคลาย กล่าวว่า “บนอินเทอร์เน็ต มีข่าวลือเกี่ยวกับผม คุณสามารถใช้เส้นสายลบมันทิ้งไปได้ ไหม? คุณก็รู้แบบนี้มันกระทบชื่อเสียงของผมอย่างมาก”
มุมปากของกล้าณรงค์ยกขึ้น ปรากฏความถากถาง
บอกว่าต้องการความช่วยเหลือจากเขา แต่น้ำเสียงที่ขอความช่วยเหลือยังแย่มาก เหมือนกับเนตราจริง ๆ
“ได้ ผมจะลองดู เพียงแต่คุณลุงงามพลคุณก็รู้ดี เรื่องบน อินเทอร์เน็ต มาเร็วไปเร็ว คุณไม่สนใจมัน ไม่ถึงหนึ่งวันก็ถูกข่าว อื่นมาแทนที่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจมากเกินไป”
ทางฝั่งพ่อนรมนโมโหแทบแย่
รู้สึกว่าศูนย์กลางของข่าวนี้ไม่ใช่เขา
พ่อนรมนวางสายอย่างโมโห นัยน์ตาของกล้าณรงค์เย็นชาลงหลายเท่า
ลูกน้องข้างกายมองเห็นท่าทางของเขา จึงรีบกล่าวว่า “พี่กล้า ณรงค์ พ่อของซ้อใหญ่เย่อหยิ่งไปหน่อย อยากให้พวกเราไป จัดการเขาสักหน่อยไหมครับ?
“พูดอะไรอย่างนั้น เขาเป็นพ่อของเนตรานะ พวกเราจะลงมือ
กับคนแก่ได้อย่างไร? เพียงแต่ไปดูหน่อยสิ ข่าวบนอินเทอร์เน็ต
มันเรื่องอะไรกัน
กล้าณรงค์พูดอย่างเจ้าเล่ห์ ลูกน้องรีบไปตรวจสอบ
ในไม่ช้าทางนั้นก็ส่งข่าวมา บอกว่ามีคนโจมตีงามพล ซึ่งน่าจะ เป็นบุริศร์ ในเมื่อคนที่มีความสามารถนี้นอกจากบริศร์แล้วไม่ อาจหาใครอื่นได้
กล้าณรงค์ไม่ได้พูดอะไร เขากำลังครุ่นคิด
“หาเนตราเจอไหม? ”
“ยังไม่เจอครับ คนของพวกเราตามหาทุกที จนแม้แต่ใช้
อานาจของเจ้าชาย ก็ยังหาไม่เจอ ดูเหมือนเธอจะหายไปใน
อากาศ” การรายงานของลูกน้องทำให้หัวคิ้วของกล้าณรงค์ขมวด เข้าหากันเบา ๆ
คนที่มีชีวิตคนหนึ่งจะหายตัวไปจากโลกอย่างไม่มีเหตุผลได้ อย่างไร?
“คนของบริศ มีการเคลื่อนไหวอย่างไรบ้าง? ”
“ยังคงเหมือนเดิมครับ”
“ทางฝั่งนรมนล่ะ? ”
“เพิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉินครับ”
กล้าณรงค์กับลูกน้องถามตอบกันไปมา
เขาจุดบุหรี่ กล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา “นรมนอายุยืนจริง ๆ ผง ถั่วลิสงจํานวนมากขนาดนั้นยังเอาชีวิตเธอไปไม่ได้”
ครับ นรมนเพียงแค่กินไม่กี่คำก็สังเกตเห็นอาการแพ้ แถมยัง อยู่ในโรงพยาบาลอีก จึงสามารถช่วยชีวิตได้ทันเวลา”
ลูกน้องตัวสั่น เรื่องนี้พวกเขาทำได้ไม่ค่อยเรียบร้อยนัก เกรง ว่ากล้าณรงค์จะทําให้ตนเองลำบาก
กล้าณรงค์กลับไม่ได้รู้สึกโกรธ เพียงแค่พูดออกมาเบา ๆ ไม่เป็นไร พวกเรายังมีโอกาสอีก ให้คนของพวกเราดูแลตนเองให้ดี อย่าให้บุริศร์จับได้”
วางใจได้ครับ เขาออกไปจากที่นี่แล้ว บุริศร์ไม่มีทางหาเจอ
“อืม ออกไปได้”
หลังจากกล้าณรงค์ให้ลูกน้องออกไป เขาสูบบุหรี่อย่างรุนแรง
นรมนไม่ตาย บริศ ไม่ตาย เขายังไม่มีความสุข ตอนนี้พ่อบุญธรรมต้องมีจุดจบแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาจะไม่ ปล่อยพวกมันไป
ควันลอยขึ้นเป็นเกลียว ใบหน้าที่ดุร้ายของกล้าณรงค์ยิ่งน่า หวาดกลัว
ข่าวบนอินเทอร์เน็ตทำให้งามพลเกิดความเสียหายอย่างมาก
ลูกศิษย์ของเขาต่างพากันโทรเข้ามาสอบถามว่าจริงหรือไม่จริง
งามพลทำได้เพียงยืนกรานและพูดว่าทั้งหมดนี้ไร้สาระ แต่คำ พูดเหล่านี้แม้แต่ตัวของเขาเองก็ไม่เชื่อ
ในไม่ช้า ทางฝั่งงามพลก็ถูกตำรวจมาตามถึงบ้าน
“คุณงามพล มีคนแจ้งความว่าคุณลอกเลียนแบบ กรุณาไปกับ พวกเราด้วยครับ”
“ผมไม่ได้ลอกเลียนแบบ”
งามพลเริ่มเกรงกลัว
ไม่!
เขาจะติดคุกไม่ได้!
ถ้าติดคุก ลูกสาวของเขาจะทำอย่างไร?
เขาอายุมากขนาดนี้แล้ว คงจะตายอยู่ข้างใน
เขามองแม่นรมน กล่าวเสียงเบาว่า “ไปขอร้องนรมนซะ ไม่ว่า จะต้องใช้วิธีอะไร ต้องทำให้เธอปล่อยพวกเราไป เรื่องนี้เป็นการ วางแผนของเธอ สามารถรู้จักพวกเราขนาดนี้ได้นอกจากเธอแล้ว จะเป็นใครไปได้? คิดไม่ถึงว่าฉันเหนื่อยยากมาหลายปีเพื่อเลี้ยง ดูนังเนรคุณนั่น”
งามพลพูดไปด่าไป แต่ยังคงถูกตำรวจจับตัวไป
แม่นรมนร้องไห้แทบขาดใจ แต่รู้ว่าตนเองร้องไห้ต่อไปก็ไม่ได้ ช่วยอะไร จึงรีบลุกขึ้น เก็บข้าวของ รีบไปหานรมนที่ เมือง
อันที่จริงการหาตัวนรมนเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ในเมื่อเรื่องที่น มันถูกคนจับเรียกค่าไถ่ค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่ และนอกจากนี้ แม่นรมนรู้ว่านรมนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุมทิพย์ เธอจึงติดตาม คมทิพย์มาที่โรงพยาบาล
เนื่องจากร่างกายของนรมนอ่อนแอ คมทิพย์จึงกลับไปที่กอง หยิบของเล็กน้อย และขอลาหยุดสองวัน ตั้งใจว่าจะดูแลนรมน อย่างดี คิดไม่ถึงว่าจะถูกแม่นรมนจับตามอง และแอบตามมา ด้วย
เมื่อแม่นรมนมองเห็นบอดี้การ์ดเหล่านั้นตรงหน้าประตูจึงรู้ว่าตนเองไม่มีทางได้เข้าใกล้
ทําอย่างไรดีนะ?
เธอหน้านิ่วคิ้วขมวด
ทางฝั่งนรมนเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา รู้สึกไร้เรี่ยวแรง
“ดีจังเลย ยังได้เจอเธออีก”
นรมนมองคมทิพย์หยอกล้อ
“ไม่ต้องมาพูดเลย เธอไม่ได้เห็น บุริศร์ของเธอแทบจะกินคน เข้าไปแล้ว ถ้าเธอยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีก เดาว่าเขาคงจะแหวกโรง พยาบาลออก”
คุมทิพย์เห็นนรมนฟื้นขึ้นมาก็ดีใจมาก อดหยอกล้อไม่ได้
“แล้วบุริศร์ล่ะ? ”
“ออกไปข้างนอก น่าจะไปแก้แค้นให้เธอ”
คมทิพย์นำสิ่งของมาวางเอาไว้ข้าง ๆ
“ฉันทําเองกับมือเลยนะ ไม่มีใครคนไหนมายุ่ง เธอสามารถ กินได้อย่างสบายใจ”
“ขอบคุณนะ”
นรมนรู้สึกหิวจริง ๆ
เธอก็รู้ว่าคนทิพย์อาจจะตกใจกลัว จึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ ไม่ ได้ทําให้เธอตกใจใช่ไหม? ”
“ไม่ตกใจซะที่ไหนกัน? พวกเธอร่ำรวยเงินทองและอำนาจ แบบนี้ ใช้ชีวิตลำบากจริง ๆ จะกินข้าวทั้งทีต้องกลัวจนตัวสั่น โชคดีที่ฉันไม่ได้แต่งเข้าบ้านคนรวย”
นรมนหัวเราะเบา ๆ
“ความจริงแล้วไม่ได้เกี่ยวว่าจะรวยหรือไม่รวยหรอก สิ่งที่ สำคัญคือคนที่ขุ่นเคือง
“ใครขุ่นเคือง? เนตราเหรอ? งั้นต้องเป็นเธอที่ขุ่นเคืองหรือ เปล่า? มันเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิดมาก่อน ใครจะไปรู้ว่าพ่อแม่ ที่เลี้ยงดูเธอมายังมีลูกสาวอีกคน และไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน กำลังแอบจ้องมองเธอเพื่อคอยหาโอกาสลงมืออีกหรือเปล่า ผู้ หญิงแบบนี้ไม่ตายง่าย ๆ หรอก
คมทิพย์พูดอย่างโมโห
นรมนมองเห็นท่าทางมีศัตรูคู่แค้นร่วมกันของเธอ จึงอด หัวเราะออกมาไม่ได้
“เอาล่ะ พูดเหมือนหล่อนทำอะไรเธออย่างนั้นแหละ รีบทำให้ ฉันกินเร็ว หิวจะตายแล้วเนี่ย”
“เธอยังรู้จักหิวนะ เพียงแต่เธอนี่ใจกว้างจริง ๆ เป็นแบบนี้แล้ว เธอยังกินลงอีก? ”
“ฉันไม่กินอะไรจะให้หิวตายหรือไง? อีกอย่าง เธอจะทำร้าย ฉันได้ลงคอเหรอ?
นรมนรู้สึกว่าในตอนนี้คมทิพย์น่ารักสุด ๆ
หลังจากคนทิพย์นํากับข้าวมาให้เธอ นรมนกันอย่างเบิกบาน คมทิพย์เห็นแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
เธอค่อย ๆ กินสิ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของ บริษัท ถ้ามีคนมาเห็นเข้า เดี๋ยวจะเข้าใจว่าเธอกลับมาจาก แอฟริกานะ”
“ที่นี่มีแค่เธอกับฉัน ใครจะมาเห็น? จริงสิ ไม่รู้ว่าบริษัทของ
ฉันเป็นอย่างไรบ้าง
นรมนรู้สึกกังวล ท้ายที่สุดมันก็เปลืองความพยายาม
คมทิพย์กลับยักไหล่กล่าวว่า “วางใจเถอะ มีสามีของเธออยู่ ไปไม่ถึงหรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพริมาไม่ใช่คนที่สามีของเธอ ส่งมาให้เธอหรอกเหรอ? เธอไม่อยู่ หล่อนก็ดูแลบริษัทได้ดี เหมือนกัน ฉันได้ยินมาว่าบริษัทของเธอมีเด็กใหม่สองสามคน ช่วงนี้บทละครที่รับมาก็ไม่เลว ตอนนี้ฉันลาหยุดสองวัน วางใจ เถอะ ทุกอย่างปกติดี เธอพักฟื้นได้อย่างสบายใจ
นรมนได้ยินก็พยักหน้า
ในที่สุดก็รับประทานอาหารจนหมด เธอเรอออกมา จากนั้นจึง ถามเสียงเบาว่า “สถานการณ์ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง? ”
“พ่อนรมนถูกตำรวจจับตัวไปแล้ว ส่วนเนตรายังไม่มีข่าว
คราว”
ด้วยความรวดเร็วแบบนี้ นรมนกลับรู้สึกประหลาดใจ
“ทำไมถึงได้ถูกจับตัวไปเร็วแบบนี้? ”
“สามีของเธอสุดยอด ว่ากันว่าลูกน้องของเขาไม่ได้นอนทั้งวัน ทั้งคืน ทําตารางเปรียบเทียบจนเสร็จ จากนั้นจึงติดต่อจิตรกร บ เอ็ดคนนั้นเพื่อร่วมกันยื่นอุทธรณ์ ชื่อเสียงพ่อนรมนของเธอนับว่า โดนทําลายย่อยยับ
ได้ฟังคมทิพย์พูดแบบนี้ นรมนหรี่ตาลง
“เขาไม่มีทางยอมแพ้หรอก จะต้องให้แม่นรมนมาขอความ เห็นใจจากฉันแน่นอน
“ด้านนอกต่างเป็นคนของสามีเธอ แมลงวันตัวเดียวก็บินเข้า มาไม่ได้ เธอคิดจะเข้ามาเหรอ? ไม่มีทาง! เธอพักรักษาตัวได้ อย่างสบายใจ ส่วนเรื่องด้านนอกเธอไม่ต้องสนใจ
นรมนกลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นั่นไม่ได้นะเนตราลงแส้กับฉัน ไว้สามครั้ง ไม่ว่าอย่างไรฉันต้องเอาคืนให้ได้ ส่วนพ่อแม่ตระกูล ธนาศักดิ์ธน ตอนนี้ฉันไม่มีความเห็นใจพวกเขาสักนิดเดียว คนในครอบครัวที่คุ้นเคยกันขนาดนั้น ตอนนี้ทะเลาะจนกลาย เป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกค่อนข้างดูถูกตนเอง เธอคิดว่าฉันคงไม่มี วาสนาโดยเฉพาะเรื่องของพ่อแม่ใช่ไหม? ถึงแม้จะเป็นแม่แท้ ๆ ของฉัน ฉันก็ไม่ได้อยู่กับเขาถึงตอนสุดท้าย
พูดถึงตรงนี้ นรมนรู้สึกเศร้าสลด
เธอไม่เคยกล้าคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งตนเองกับพ่อแม่ที่สนิท ที่สุดจะทำจนกลายเป็นเช่นนี้
คมทิพย์ตบไหล่ของเธอ และกล่าวปลอบใจว่า “เรื่องราวบน โลกอยู่เหนือการควบคุมของเรา อย่าเสียใจมากเกินไปเลย เป็นพวกเขาเองที่ทํามากเกินไป จะเป็นลูกแท้ ๆ หรือลูกเลี้ยงก็เถอะ ต่างก็มีความผูกพันไม่ใช่เหรอ ? เป็นพวกเขาที่โยนความรู้สึก ทิ้งไปก่อน”
“ความจริงการทําลายพวกเขา ฉันรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ แต่ ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดถึงลูก ๆ ของฉัน ถ้าพวกเขาไม่คิดจะลงมือกับ ลูก ๆ ของฉัน ฉันคงไม่ตัดขาดแบบนี้
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ”
คมทิพย์ยังไม่รู้เรื่องนี้
นรมนจึงเล่าเรื่องที่พ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนหลอกกานต์ให้ไป หาพวกเขาให้ฟัง
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ! กานต์ยังเด็กมาก และยังเคยเป็น หลานที่พวกเขารักที่สุด ทำไมพวกเขาถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้? ”
“ฉันถึงไม่สามารถยอมได้ไง !
นรมนคิดถึงลูก ๆ มากเหลือเกิน
และไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง
อยากจะวิดีโอคอลหาพวกเขา ก็กลัวพวกเขารู้ว่าตนเองอยู่ใน โรงพยาบาลแล้วจะยิ่งเป็นห่วง
คมทิพย์เห็นแววตาของนรมนก็รู้ว่าเธอคิดถึงเด็ก ๆ
“เอาล่ะ รอเธอหายดี แล้วกลับไปหาพวกเขานะ ตอนแรกเธอ กับบริศร์ ทะเลาะจนจะหย่ากัน ไม่กลับไปเมืองชลธีถือว่าผ่านไปแล้ว ตอนนี้พวกเธอดีกันแล้ว ถ้ายังไม่กลับไปอีกเด็ก ๆ คงจะ คิดถึงเธอแย่เลย”
นรมนพยักหน้า
ในขณะที่คุยกัน มีเสียงซักถามดังขึ้นจากด้านนอก
“คุณเป็นใคร?
“ฉันมาทําความสะอาดค่ะ
แม่นรมนใส่หน้ากาก ปลอมตัวให้ไม่มีใครจําได้ เธอไร้หนทาง แล้วจริง ๆ จึงคิดใช้ช่องว่างในการทำความสะอาดเข้ามา อ้อนวอนนรมน ให้ปล่อยตัวงามพลไป
คนอื่นฟังเสียงแม่นรมนไม่ออก แน่นอนว่าบรมนจําได้
เธออึ้งไปเล็กน้อย ดึงมือของคนทิพย์ทันที “คนขอความ เมตตามาถึงแล้ว”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
