บทที่ 154 นายนี่ไม่สามารถประทานโทษให้จริงๆ
ต้องบอกเลยว่า คำพูดนี้ของนาวินพูดถึงจุดพอดี และ ทำให้สีหน้าของนรมนดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
“นายคิดว่าฉันแคร์ไหม? แม้แต่ฐานะฉันก็ไม่เอา นายคิด ว่านายจะข่มขู่ฉันได้เหรอ? นาวิน ฉันเคยพูด ตอนนี้ฉัน กลับมาด้วยร่างปีศาจ เพียงแค่มาแก้แค้น ถ้านายจะใช้วิธี แบบนี้ข่มขู่ฉัน ขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่าจะใช้วิธีที่สะอาดแก้ แค้นพวกนายนะ แค่ทำให้พวกนายรู้สึกเจ็บปวดร้าวใจแทบ อยากจะตาย ให้พวกนายได้เข้าใจถึงความเจ็บปวดของฉัน ในอดีต ฉันยอมทำให้ทุกอย่าง แม้ว่าทรยศวิญญาณของ ฉัน!”
นรมนพูดจบก็ยืนขึ้นมา กะจะหันหลังแล้วเดินจากไป “คุณทำแบบนั้นกับธิดาไม่ได้ คุณจะทำไม่ได้!”
นาวินลุกลี้ลุกลน ตกตะลึง และใจไม่นิ่ง
“นายน่าจะรู้ว่าฉันทำได้!”
นรมนมองนาวินอย่างเย็นชา ราวกับมองคนตาย
ชั่วขณะนี้นาวินถึงได้รู้สึกว่า หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้ทิ้ง ความเมตตาและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปแล้ว กลายเป็น เหมือนกับพวกเขา
เขารู้สึกน่ากลัว และสยองมาก ทำไมถึงมาถึงขั้นนี้ล่ะ?
ถ้าหากไฟไหม้ในอดีตนั้นทำให้นรมนมีชีวิตอยู่รอด เขา คงไม่จากไปจากตรงนั้นก่อน
แต่ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็สายไปแล้ว
เขามองนรมน ถามทีละคำ “ครั้งนี้ที่คุณกลับมาเพราะจะ แก้แค้น ความดีที่คุณมีให้กับบุริศร์ เป็นส่วนหนึ่งของการ แก้แค้นใช่ไหม? คุณไม่รักเขาจริงๆแล้วใช่ไหม? คุณกลับ มาเพียงเพราะจะหลอกใช้เขาใช้ไหม?”
นรมนเงียบ
เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะตอบอย่างไร และรู้สึกว่าไม่ จำเป็นต้องตอบคำถามนี้ของนาวิน
ความรู้สึกที่เธอมีต่อบุริศร์เป็นอย่างไร ยังไม่ถึงคราวที่ คนอื่นจะถาม อีกอย่างตอนแรกเธอกลับมาด้วยการตัดสิน
นี้จริงๆ
บุริศร์ที่อยู่ในสายก็กลั้นหายใจทันที
เขารู้ว่าตัวเองไม่ควรฟังสิ่งเหล่านี้ และไม่ควรที่จะสงสัย ในความรู้สึกที่นรมนมีให้ แต่ขณะนี้เหมือนในใจมีปีศาจตัว หนึ่ง พยายามยุยง ให้เขาไปฟังคำตอบนี้จากนรมน
เสียดายเวลาเริ่มผ่านไปทีละนิด นรมนไม่ได้ตอบอะไร
บุริศร์รู้สึกว่าเจ็บปวดหัวใจมาก ความเศร้าที่อธิบายไม่ได้ นั้นพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทางและล้อมรอบเขา กำลังแน่น เพิ่มมากขึ้น
นาวินหัวเราะเสียงดัง
“ก็จริง! ฉันทายถูกใช่ไหม? บุริศร์ถูกเรียกว่าคิงแห่งเมือง ชลธี อยากได้ผู้หญิงแบบไหนไม่มีล่ะ แต่กลับถูกผู้หญิง แบบคุณหลอก ไม่รู้ว่าถ้าเขารู้จะรู้สึกยังไง? คุณพูดถูก คุณไม่ใช่นรมนเมื่อห้าปีก่อนแล้ว คุณในตอนนี้ไม่มีหัวใจ คุณเป็นปีศาจ กลับมาทวงชีวิตจากนรก อดีตฉันเคยพูด ประธานบุริศร์เป็นคนให้ฉันเผาคุณและลูกในท้องของคุณ คุณจะไม่เชื่อได้อย่างไร? ไม่งั้นห้าปีหลังในวันนี้คุณจะมา เพื่ออะไร? แต่ว่าประธานบุริศร์เขารู้ไหม? เขารู้ไหมว่าผู้ หญิงที่นอนข้างเขาเป็นยมทูตเอาชีวิตเขาได้ในทุกวินาที?”
“นายหุบปาก!”
พฤกษ์ไม่สามารถปล่อยให้นาวินพูดต่ออีก และไม่ได้รับ อนุญาตของบุริศร์ ก็วางโทรศัพท์ไป
เขาไม่คิดว่านาวินจะมาวิธีกลยุทธ์ไส้ศึกแบบนี้ หรือว่าเมื่อกี้ที่เขาเปิดโทรศัพท์แล้วนาวินเห็น? ดังนั้นเขาเลยจงใจยุแยงตะแคงรั่ว เพื่อให้เกิดความขัด แย้งระหว่างนรมนและบุริศร์อีก?
พฤกษ์มาเสียใจที่หลัง และรีบเข้าไปเตะนาวินไปที่หนึ่ง
“ไอ่คนจิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่า! นายลืมไปแล้วเหรอ ว่าใครเป็นคนพานายกลับมาตระกูลโตเล็กจากสถานที่เด็ก กำพร้า ให้นายได้มีวันนี้? นายกล้ามาใส่ร้ายประธานบุริศร์ ได้ยังไง! ประธานบุริศร์ไม่เคยพูดว่าจะเผาคุณหญิงและ คุณชายน้อยในท้องให้ตาย! นาวิน นายนี่ประทานโทษให้ ไม่ได้จริงๆ”
นาวินถูกพฤกษ์เตะที่หน้าอก หัวเราะเสียงดังออกมา
“พฤกษ์ นายกลัวเหรอ? นายกำลังพยายามช่วยบุริศร์ ปกปิดใช่ไหม? แต่น่าเสียดาย ทุกสิ่งทุกอย่างนี้บุริศร์เป็น คนสั่งให้ฉันทำ! เขาเป็นคนต่ำช้าเลวทราม อยากให้นรมน และเด็กในท้องของเธอตาย! ”
นาวินจับจุดประเด็นนี้ไว้
พฤกษ์โมโหจนเตะเขาอีกครั้ง
“ถ้านายยังพูดมั่วอีก เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านาย?”
“มาสิ! นายฆ่าฉันเลยยังไงบุริศร์ก็จะฆ่าฉันปิดปากอยู่ แล้ว แม้ว่าตอนนี้ฉันจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงดีกับนรมนขนาด นี้ เขาคงมีความคิดและวิธีของเขาแหละมั้ง นรมน ฉันบอก คุณนะ แผนการของบุริศร์ไม่ใช่คุณจะคาดการณ์ได้ และ ไม่ใช่ผู้หญิงแบบคุณจะต่อกรได้ คุณคิดว่าคุณจะทำให้เขา ลุ่มหลงได้เหรอ? ตลก!”
มุมปากของนาวินยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ถึงขั้น ไอออกมา เห็นได้ชัดว่าพฤกษ์ทำร้ายปอดของเขา
นรมนมองดูเขาอย่างเย็นชา สีหน้าไม่แสดงอาการใดๆ
ทำให้พฤกษ์ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าในใจของนรมนคิด อะไร นาวินพูดถูก นรมนไม่ใช่คุณหญิงเมื่อห้าปีก่อนแล้ว ทุก
อารมณ์ความรู้สึกของเธอจะไม่แสดงบนสีหน้า ทำให้คน
รู้สึกไม่สบายใจ
“คุณหญิง คุณอย่าไปฟังเขาพูดมั่วนะครับ ประธานบุริศร์ไม่เคยพูดแบบนี้ ยิ่งไม่ทำแบบนี้แน่นอน!”
พฤกษ์รีบแก้ข่าวให้บุริศร์อย่างรวดเร็ว
นรมนกลับพูดอย่างเฉยชา “นาวิน ฉันสามารถไว้ชีวิต นายได้ ไว้ชีวิตให้นายเก็บศพธิดา”
พูดเสร็จ นรมนยกเท้าแล้วเดินออกไปยังข้างนอก
นาวินใช้เวลาสามวิถึงเข้าใจความหมายที่นรมนพูดแบบนี้ เขาบ้าคลั่งไปทันที
“นรมน คุณกล้าทำดู! ถ้าคุณกล้าทำแบบนั้นกับธิดา ฉัน สาบาน แม้ฉันจะกลายเป็นผีฉันก็จะไปปล่อยคุณไป!”
“นายคิดว่าฉันที่เป็นปีศาจอยู่แล้วจะกลัวไหม?”
เสียงของนรมนลอยเข้าหูของเขาเบาๆ เหมือนกับว่า เรี่ยวแรงหายไปหมดในทันที
นาวินฟุบลงกับพื้น แววตาดูเหม่อ พึมพำในปาก
“ไม่ ไม่ได้! ธิดา รีบวิ่ง! วิ่ง!”
เห็นได้ชัดว่าเขาเสียสติไปแล้ว
พฤกษ์รีบให้คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพานาวินกลับ
ไป แล้วรีบเดินตามหลังนรมนไป
นรมนยังคงเงียบ และไม่ได้แสดงอาการใดๆ มันยิ่งทำให้ พฤกษ์ไม่สบายใจ
“คุณหญิงครับ ประธานบุริศร์ไม่เคยสั่งแบบนั้นนะครับ ผู้ เอาชีวิตประกันเลย! คุณอย่าหลงกลของนาวินนะครับ!”
นรมนไม่ได้ตอบ หลังจากที่อำลาคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นรมนก็ออกมาคนเดียว
แสงแดดยังคงอบอุ่น แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกหนาว
“พฤกษ์ พาฉันไปที่หลุมฝังศพของนรมนหน่อยสิ”
พฤกษ์ชะงักไปสักพัก รีบตอบว่า “คุณหญิงครับ คุณพูด อะไรครับ? ประธานบุริศร์ไม่เคยเชื่อว่าคุณตายแล้ว ดังนั้น เลยไม่ให้พวกผมสร้างหลุมฝังศพครับ”
“เขาซื้อสุสานให้ตัวเองเมื่อนานมาแล้ว ฉันรู้ พาฉันไปดู
หน่อยสิ”
นรมนพูดอย่างนิ่งเฉย
พฤกษ์ตกใจเล็กน้อย เธอรู้ได้อย่างไรว่าบุริศร์ซื้อสุสาน ไว้ให้ตัวเองล่วงหน้าแล้ว? แม้แต่คุณย่าตระกูลโตเล็กก็ยัง ไม่รู้เรื่องนี้
แต่พอเห็นนรมนที่นิ่งในตอนนี้ พฤกษ์ไม่กล้ารอช้า รีบขับ รถส่งนรมนไปที่สุสานส่วนตัว
ดูเหมือนที่นี่เป็นสวนส่วนตัว แต่เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยเยอะมาก และรับผิดชอบต่องานมาก ขณะที่เห็น พฤกษ์มา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำความเคารพ กันหมด แต่สายตากลับมองมาที่นรมน สายตาเต็มไปด้วย ความสงสัย
นรมนไม่สนใจเลยสักนิด มองดูสวนส่วนตัวนี้ จู่ๆเธอก็ รู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ ค่อยๆไหลผ่านร่างกายของเธอ ทำให้หัวใจที่เย็นชาของเธอกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
“เปิดประตู คุณหญิงจะเข้าไปดู” พฤกษ์ก็เพิ่งมาเป็นครั้งแรก
เมื่อก่อนบุริศร์จะมาที่นี่คนเดียว ไม่เคยให้ใครตามเข้ามา วันนี้ถ้าไม่ใช่ตามคำขอร้องของนรมน พฤกษ์จะไม่พานร
มนมา
หวังว่าบุริศร์จะไม่โทษเขาในเรื่องนี้
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขมวดคิ้วเล็กน้อย พูด อย่างลำบากใจ “ผู้ช่วยพฤกษ์ ประธานบุริศร์ไม่อนุญาตให้ ใครเข้าไปครับ คุณก็รู้ ถ้าหากประธานบุริศร์ลงโทษขึ้น
มา…
“ผมรับผิดชอบเอง”
พฤกษ์ไม่รู้ว่าที่นี่มีความลับอะไร แต่ถ้าหากนรมนรู้ที่นี่ คาดว่าที่นี่น่าจะมีความเกี่ยวข้องอะไรระหว่างบุริศร์และนร
มน
เขาไม่รู้ว่าคำยุยงของนาวินจะสำเร็จหรือเปล่า แต่นรมน ที่นิ่งเงียบในตอนนี้ พฤกษ์กังวลเล็กน้อย
กว่าพวกเขาจะเดินมาถึงจุดนี้ กว่าประธานบุริศร์จะทำให้ นรมนลดความระแวงทั้งหมดลง จะมาพังเพราะนาวินคน เดียวเหรอ?
พฤกษ์แทบรอไม่ไหวที่จะเตะนาวินอีกสองสามทีในเมื่อกี้
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นพฤกษ์เครารพกับนร มน ลังเลสักพักแล้วพูดว่า “จะโทรถามประธานบุริศร์ดีไหม?”
“ผมบอกว่าถ้ามีเรื่องผมรับผิดชอบเอง นายฟังไม่รู้เรื่อง
เหรอ?”
พฤกษ์รู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง
นรมนยังคงยืนนิ่งไม่แสดงสีหน้าอะไรทั้งนั้น เมื่อเห็นดอก พลัมที่เบิกบานบินกิ่งไม้ ถามอย่างสงสัย “ตอนนี้ยังไม่ถึง ฤดูหนาว พวกนายทำให้ดอกพลัมทั้งสวนนี้ออกดอกสูสีกัน ได้อย่างไร?”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดไปสักพัก แล้วตอบ โดยจิตใต้สำนึก “ประธานบุริศร์ใช้เงินจำนวนมากหา อุปกรณ์อย่างหนึ่งมา เพื่อใช้ลดอุณหภูมิของสวนดอกพลัม โดยเฉพาะ คุณหญิงท่านดู ทั้งลานครอบไปด้วยกระจกใส ชั้นหนึ่ง”
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดแบบนี้ นรมนเพิ่ง พบว่า ทั้งสวนส่วนตัวนั้นถูกครอบด้วยกระจกใส เพราะ ความแวววาวนั้นสูงเกินไป แล้วก็เป็นตอนกลางวัน ทำให้ เธอไม่ได้สังเกต
“ฉันเข้าไปดูหน่อยได้ไหม?”
ครั้งนี้นรมนถามอย่างมีสุภาพ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองพฤกษ์อีกครั้ง เมื่อ เห็นพฤกษ์พยักหน้า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงให้ เข้าไป และยื่นเสื้อคลุมผ้าฝ้ายมาให้พฤกษ์และนรมนคนละ
ตัว
“ใส่ไว้เถอะ หลังจากเข้าไปในลานจะหนาวมาก”
พฤกษ์ประหลาดใจเล็กน้อย แต่เห็นนรมนรับเสื้อคลุมมา เขาเลยรับมา และตามเข้ามา
ทันทีที่เข้ามาในลานบ้าน ลมเย็นก็พัดเข้ามากระทบหน้า ทำให้นรมนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
เธอรีบใส่เสื้อโค้ตอย่างรวดเร็ว รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเข้าสู่ ฤดูหนาวในคราวเดียว
หิมะตกทั่วท้องฟ้า และป่าดอกพลัมก็บานสะพรั่ง
หิมะนั้น เป็นหิมะจริง อากาศถูกผลิตขึ้นตามธรรมชาติ หลังจากผ่านกระบวนการแปรรูปและแช่แข็ง ดอกพลัมนั้น คือดอกพลัมแท้ๆ แต่ละดอกบานบนกิ่ง
แข่งกันเบ่งบาน
นรมนอ้าปากหายใจ ขอบตาของเธอกลับชื้น น้ำตาคลอ ไปทั้งเบ้า เกือบจะไหลออกมา
เธอชอบดอกพลัม! ชอบมากๆ!
แต่ดอกพลัมจะบานแค่ในฤดูหนาว บุริศร์เป็นคนกลัว หนาว ดังนั้นหลังจากที่เธอสมรสกับบุริศร์ ก็ไม่เคยชมดอก พลัมอีกเลย
แต่ที่นี่เป็นลานที่เต็มไปด้วยดอกพลัม และต้องใช้ความ พยายามอย่างมากที่จะให้เบ่งบานตลอดทั้งฤดูกาล นรมน ไม่เชื่อว่านี่เป็นความตั้งใจทำชั่วคราวของบุริศร์
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ