บทที่ 991 เราสร้างพันธมิตรกันเถอะ

ราเชนรับสายจากบุริศร์ก็ค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย อย่างไรแล้วเรื่องทางนั้นไม่ใช่ว่าใครก็สามารถสืบได้ และทาง ด้านเขานี้ก็เพิ่งประสบความสำเร็จ บุริศร์ก็โทรมา อดไม่ได้ที่จะ ทำให้ราเชนค่อนข้างประหลาดใจ ก้นบึงหัวใจหวาดกลัวบุริศร์ เพิ่มขึ้น

“ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดอะไร

ราเชนไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นมิตรกับบุริศร์ เผยตัวตน เร็วเกินไปก็ไม่มีประโยชน์

แน่นอนว่าบุริศร์เป็นคนรู้ทันคน เมื่อได้ยินราเชนพูดแบบนี้ เสียงก็หนักอึ้งขึ้น

“ราเชน ฉันไม่ใช่ศัตรูของนาย นายไม่ต้องระวังมากขนาดนี้ หรอก เนตรามันเป็นคนไร้ชื่อเสียงเรียงนาม เพิ่งไปที่นั่นจู่ๆ ก็ หายตัวไป คนที่สามารถทำเรื่องนี้ได้อย่างมิดชิด ไร้เสียงแบบนี้ นอกจากนาย ฉันก็นึกคนอื่นไม่ออก แต่นายทำแบบนี้ ไม่กลัว พวกพี่น้องนายสังเกตเหรอ? หลายปีที่ผ่านมานี้เพาะเลี้ยงกอง กำลังของตัวเองมันไม่ง่ายเลยนะ? ไม่งั้นเรามาสร้างพันธมิตรกัน เถอะ”

คำพูดของบุริศ ทำให้ราเชนตกตะลึงเล็กน้อยเขาตกใจมาก
ตั้งหลายปีแล้ว เขาตัวคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว รักษาชีวิตคน เดียว วางแผนไตร่ตรองคนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นคือเดินไปข้างหน้า คนเดียว

ตอนนี้จู่ๆ บุริศร์บอกว่าสร้างพันธมิตร มันทำให้เขาปรับตัวไม่ ค่อยได้

“ฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ไม่นานประธานบริศร์บอกฉันว่า ให้อยู่

ห่างนรมนหน่อย”

“ตอนนี้ฉันก็ยังมีทัศนคติแบบนี้อยู่ ให้นายอยู่ห่างนรมนหน่อย ฉันกับนายสร้างพันธมิตรกัน เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด ของนายกับนรมน ฉันก็รู้ว่านายอยู่ที่นั่นอย่างลำบาก ในฐานะนัก ธุรกิจ สามารถเป็นพันธมิตรกับนาย มันมีประโยชน์กับฉัน

บริศร์โยนนรมนออกไปอย่างสิ้นเชิง

ล้อเล่นหรือเปล่า เขาไม่อยากให้ภรรยาตัวเองมาพัวพันกับ ความวุ่นวายทางการเมืองยังไงล่ะ

คิ้วราเชนขมวดเข้าหากันแน่น

“ก่อนแม่ฉันจะตายคนที่วางใจไม่ลงมากที่สุดก็คือนรมน เธอ สั่งฉันว่าไม่ว่ายังไงก็ตามต้องตามหานรมน ฉันก็เลย……

“ตอนนี้นรมนสบายดีมาก ฉันคิดว่าแม่นายก็สบายใจ ยังไง แล้วไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกของตัวเองพัวพันกับความวุ่นวาย ทางการเมืองหรอก นายหลบซ่อนไม่ได้ ต้องดิ้นรน แต่นรมน สามารถใช้ชีวิตอื่นได้ เรื่องนี้ฉันคิดว่านายปฏิเสธไม่ได้ และการไม่มีชีวิตแบบพวกนายเธอถึงจะปลอดภัยมากที่สุด

บริศ หยุดค่าพูดของราเชน

ราเชนตกอยู่ในห่วงความคิดชั่วขณะหนึ่ง

ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนี้มันดีกับนรมนมากที่สุด เขาคงรีบไปยอม รับในฐานะญาตินานแล้ว จะรอให้บุริศร์พูดแบบนี้กับตนที่ไหน ล่ะ?

แต่การปล่อยนรมนไป สำหรับมุมมองในฐานะนักธุรกิจและ นักการเมืองคนหนึ่ง ราเชนยอมรับว่าสิ่งที่บุริศร์นั้นถูกต้อง

“ฉันไม่ได้มีความทะเยอทะยานอะไรมาก ฉันแค่อยากมีชีวิต อยู่รอด ดังนั้นประธานบริศร์ ฉันไม่อาจให้ความมั่งคั่งและ เกียรติยศที่นายต้องการได้

บริศ มองความเจริญพลุกพล่านวุ่นวายด้านนอก จู่ๆ ก็หัวเราะ แล้วพูดขึ้น “ราเชน ถ้าไม่มีอิทธิพล จะไม่สามารถยืนบนจุดสูงสุด ของอำานาจได้ นายคิดว่านายจะมีโอกาสมีชีวิตรอดไหม? ถ้านาย ใช้ชีวิตอ่อนน้อมถ่อมตนจริงๆ ก็ไม่เป็นไร แต่นายไม่ยอม นาย บอกว่าเพื่อรักษาชีวิต แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับหน่วยกล้าตายเหล่า นั้นของนาย? นายอยู่สันโดษมาตั้งนาน ถ้าบอกว่าไม่คิดอะไรเลย สักนิดจริงๆ นายเชื่อไหม?”

ดวงตาราเชนหรี่เล็กน้อย ในใจยิ่งโหมกระหน่ำ ความคิดในใจเขามีไม่กี่คนที่เดาออกอยู่เสมอ พี่น้องไม่กี่คนเห็นเขาใช้ชีวิตในวงการบันเทิงได้เป็นอย่างดีในหลายปีที่ผ่านมา ไม่เข้าไปยุ่งเรื่องราวภายในประเทศเลย ถึงได้ เพิ่งวางใจกับเขา

แต่บุริศ พูดได้ไม่ผิด

เขาไม่ยินยอม!

การตายของแม่ไม่ใช่อุบัติเหตุ เขาต้องแก้แค้น!

แต่ตอนนี้ความสามารถเขาน้อยเกินไป ทำได้แค่ใช้ชีวิตอย่าง ระมัดระวังเท่านั้น ถึงขนาดไม่ลังเลที่ยอมสละสถานะตัวเองมา เป็นนักแสดงในวงการบันเทิง

ครั้งนี้ถ้านรมนไม่ถูกเนตราทำร้ายบาดเจ็บ เขาจะไม่ให้ใคร สังเกตว่าตนแอบเพาะเลี้ยงกองกำลังของตัวเองลับๆ เด็ดขาด

บริศ เห็นราเชนไม่พูด ก็พูดต่อ “เรื่องที่ฉันสืบได้ นายคิดว่า พวกพี่น้องที่มีความคิดซ่อนเร้นพวกนั้นของนายจะสืบไม่ได้เห รอ? อยากหลบซ่อนตัวเองไว้ให้ดี นายทำได้แค่ร่วมมือกับฉัน นายต้องเชื่อ มีความสัมพันธ์กับนรมนอยู่ ฉันจะไม่ทำร้ายนาย ฉันช่วยนายได้ด้วยซ้ำ กองกำลังและเงินของฉันช่วยนายทำได้ หลายเรื่อง ช่วยนายขึ้นไปบนตำแหน่งที่ใครๆ ก็อิจฉาได้ด้วยซ้ำ สร้างพันธมิตรกับฉัน นายจะไม่เสียเปรียบ คุณพี่ใหญ่

สามคำสุดท้ายทำให้มุมปากราเชนกระตุก ก่อนหน้านี้ใครมันให้ตนออกไปให้ห่างหน่อย? แถม ใครมันไล่เขาออกไปเหมือนภัยพิบัติครั้งใหญ่
ตอนนี้ไม่คิดว่าจะเรียกเขาว่าคุณพี่ใหญ่? บอกว่าบุริศร์เย็นชาไม่เห็นใจคนอื่นไม่ใช่เหรอ? คุณพี่ใหญ่นี่มันคือบ้าอะไร?

หัวสมองราเชนก็ใช้การไม่ได้แล้ว

แน่นอนว่าบุริศร์พูดได้อย่างถูกต้อง เขาต้องการความช่วย เหลือจากภายนอก

ตอนแรกเขาอยากหาโอกาสติดต่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไม่ ว่าจะเป็นด้านกองทัพหรือด้านธุรกิจ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคือตัว เลือกที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้บริศร์ออกตัวเข้ามาหาเอง เขาก็ลังเลนิด หน่อยอย่างอดไม่ได้

ราวกับบุริศร์รับรู้ก้นบึ้งหัวใจราเชน ก็พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ไม่ต้อง ไปสนใจตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แม่นายกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มีความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนกัน ถ้านายไปหาตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา ไม่ต้องทำอะไร พี่น้องเหล่านั้นของนายพอได้ยินข่าวก็ออก ปฏิบัติการทันที นายคิดว่านายยังมีโอกาสชนะไหม? ส่วนฉัน แตกต่าง สถานะของนรมนยังไม่มีคนตอนนี้ พี่น้องของนายจะ ไม่สืบนรมน โดยไม่มีสาเหตุ แค่นายอยู่ห่างๆ นรมน เธอก็ไม่ เสี่ยงต่อการเปิดเผย และฉันเป็นนักธุรกิจ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ นายเลย เราสร้างพันธมิตรกัน ทุกคนก็คงคาดไม่ถึงไม่ใช่เหรอ?”

ราเชนยอมรับ สิ่งที่บุริศ พูดนั้นถูกต้อง

“นายอยากให้ฉันทำอะไร?
“ใช้ความสัมพันธ์ของนายส่งลูกน้องไม่กี่คนของฉันเข้าไป ภายในประเทศนาย จากนั้นก็ให้ฉันจัดการเนตราเอง ถึงมีคนสืบ ได้ว่าเนตราถูกกองกำลังบางที่เอาตัวไป ก็สืบมาถึงนายไม่ได้ แน่นอน นายสามารถแสร้งทำต่อไปได้อย่างเต็มที่ ฉันจะเบี่ยง เบนความสนใจของพวกมัน”

คําพูดบุริศ ทําให้ราเชนขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“นายคิดดีแล้วเหรอ? ลักพาตัวภายในประเทศนั้น นายอาจจะ ถูกจัดเป็นครอบครัวที่ไม่มีสำมะโนครัวไปตลอดชีวิต ชาตินี้ก็ไม่ สามารถเข้าประเทศฉันได้”

“ฉันเลยอยากผลักนายให้ขึ้นตำแหน่งผู้นำไง ถึงฉันจะกลาย เป็นครอบครัวที่ไม่มีสำมะโนครัวในประเทศนาย ตราบใดที่นาย ครองตำแหน่งผู้นำ แค่ประโยคเดียว ฉันก็กำจัดมันได้ไม่ใช่เห รอ? และถ้านายอยากให้นรมนกลับไปไหว้แม่นายสักวันจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเบื้องหลังเรื่องนี้นายก็ต้องเป็นผู้สนับสนุนอัน แข็งแกร่งให้เธอได้ ให้เธอสบายใจไม่ต้องกังวลใช่ไหม? ราเชน นายอยากครองตำแหน่งผู้นำ อยากแก้แค้น ฉันช่วยนายได้ สิ่งที่ ฉันต้องการก็แค่ให้ภรรยาฉันปลอดภัยเท่านั้น”

ราเชนเงียบแล้ว

เขาเสแสร้งเป็นอย่างดีมาโดยตลอด

เกือบตายตั้งแต่เด็กๆ สุดท้ายคิดวิธีจักจั่นลอกคราบหนีออก ประเทศ มาก้าวหน้าด้านวงการบันเทิงที่นี่ ทุกย่างก้าวของเขา ผ่านการคิดมาเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้ไม่คิดว่าบุริศร์จะมองเป้าหมายสูงสุดของตนออก

พูดตามตรง ราเชนรู้สึกค่อนข้างหวาดกลัว

เป็นศัตรูกับคนแบบนี้ มันน่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย

บริศ พูดไม่ผิด มีความสัมพันธ์กับนรมนอยู่ บุริศร์จะช่วยตน แค่เขาอยากยอมรับนรมน ในฐานะญาติมากจริงๆ

เธอคือเพียงคนเดียวที่ตนใส่ใจมากที่สุดบนโลกใบนี้

“บุริศร์ ฉันช่วยนายได้ ในขณะเดียวกันฉันช่วยนายและนรมน ทําใบรับรองผ่านด่านได้ แต่ฉันมีความต้องการเดียว”

“ว่ามา”

“อยากให้นายพาเธอมาที่นี่เพื่อถวายเครื่องสัตวบูชาแม่ฉันสัก หน่อย ได้ไหม?”

ความต้องการราเชนไม่ได้เกินไป แต่สำหรับบุริศร์และนรมน

มันมีความเสี่ยงสูงมาก

“ฉันต้องคิดพิจารณา และตอนนี้นรมนยังไปไม่ได้ นายก็รู้

“ฉันเข้าใจ ฉันรอได้

“วางก่อนนะ”

บุริศร์วางสาย ดวงตาค่อนข้างลุ่มลึก

จริงๆ แล้วการสร้างพันธมิตรกับราเชนไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ตอนแรกบริศ ไม่อยากเข้าร่วมการต่อสู้ทางการเมืองของประเทศอื่น แต่คนคนนั้นคือพี่ชายนรมน ถ้าสักวันหนึ่งนรมน ความจริงทั้งหมดจริงๆ เกรงว่าคนที่เป็นห่วงมากที่สุดจะเป็น ราเชน

บริศ ถอนหายใจ

มองบุหรี่ที่อยู่ในมือแต่สูบไม่ได้ ก็ยิ่งหดหูอย่างมาก

เขาโยนบุหรี่ลงถังขยะ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องผู้ป่วย นรมนหลับไปแล้ว เพราะได้รับบาดเจ็บ คิ้วเธอขมวดแน่น ตลอดเวลา

บริศร์สงสารอย่างยิ่ง รู้ว่านรมนชอบทานอาหารที่ตัวเองทำ เขาจึงออกไปขอห้องหนึ่งจากโรงพยาบาล เปลี่ยนเป็นห้องครัว ชั่วคราว ให้คนนำส่วนผสมบางอย่างมา ตัวเองทำโจ๊กหมูเนื้อ แดงไข่เยี่ยวม้าให้นรมน ในห้องครัว

นรมนถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์

เธอเห็นเบอร์แปลกบนหน้าจอ ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ แต่ก็ยัง กดเลื่อนรับสาย

“ใครคะ?”

“ฉันเอง ฉันอันนา”

เมื่อเสียงอันนาดังผ่านเข้ามา นรมนก็ตกตะลึงเล็กน้อย

“อันนา?”

“ใช่ ฉันเห็นข่าวเธอในเน็ต ตอนนี้เธอสบายดีไหม?”
ที่อันนาโทรมา มันทำให้นรมนประหลาดใจมาก

“ไม่เป็นไร ยังตายไม่ได้”

“ฉันเห็นเธอบาดเจ็บสาหัสมาก ทางฉันไปเยี่ยมเธอไม่ได้ ทำได้แค่โทรมาถามว่าเธอเป็นยังไงบ้าง”

ตอนนี้อันนากำลังอยู่ไฟ แน่นอนว่าไม่มีทางมาได้ แต่เธอมี น้ำใจ นรมนก็ชื่นชม

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น ที่อันนาทำแบบนี้ แน่นอนก็เพื่อสร้างความประทับใจดีๆ ให้นรมน ถึงแม้เป็นไปได้ อย่างมากว่าโทรมาเพราะเรื่องงานหลังคลอด แต่สำหรับนามน แล้วมันอย่างไรล่ะ?

“ไม่เป็นไร ฉันยังประคับประคองไปได้ แต่เธอสิ ดูแลสุขภาพ ให้ดี ดูแลสุขภาพแล้วก็ไปรายงานที่กองถ่าย คนของฉันจะถอน ตัวได้ทุกเมื่อ”

นรมนพูดได้อย่างสดใสชัดเจน แน่นอนว่าอันนาก็ปล่อยวาง หัวใจที่ห้อยอยู่

เดิมที่ตนได้รู้จักนรมนก็เป็นองค์ประกอบโชคของสวรรค์แล้ว

ในขณะนั้นรมนได้รับบาดเจ็บ ทางด้านกองถ่ายมีสถานการณ์

อย่างไรบ้างเธอก็ยังไม่แน่ใจ กลัวว่าเรื่องที่นรมนเคยสัญญากับ

ตนจะไม่รักษาสัญญา ในขณะนี้ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ อันนาก

สบายใจมาก ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชไปหน่อย

“ขอโทษนะ คุณนายบุริศร์ ฉัน…….”
“ไม่เป็นไร ฉันชอบคบค้าสมาคมกับคนอย่างเธอ ไม่ว่าเธอจะ ทำอะไร อย่างตรงไปตรงมาฉันก็ชอบหมด

นรมนไม่ได้รู้สึกเกลียดชังเท่าไร วงการบันเทิงมันก็ซับซ้อนใน ตัวมันเองมากอยู่แล้ว จิตใจมนุษย์ก็ยิ่งแปลกและเปลี่ยนแปลงได้ เจอคนที่ซื่อสัตย์จริงใจอย่างอันนา ก็ไม่มีอะไรไม่ดี

ทั้งคู่คุยกันอีกสองสามประโยค อันนาก็วางสาย อย่างไรแล้วก็

ไม่ค่อยสนิทนัก

นรมนก็นอนไม่หลับ

ท้องเธอค่อนข้างหิว เมื่อกำลังอยากโทรหาบุริศร พยาบาลคน หนึ่งก็ผลักประตูเดินเข้ามา

“ฉีดยาค่ะ”

อีกฝ่ายใส่ผ้าปิดปาก นรมนมองหน้าเธอไม่ชัด แต่เสียงนั้น รู้สึกค่อนข้างคุ้นเคยอยู่ราวๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ