บทที่ 961 นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

คิดแล้วก็ลงมือทำทันที

หลังนรมนกับคุมทิพย์ออกจากบ้านตระกูลเชาวนภูติ หาเช่า ห้องพักแห่งหนึ่งย่านชานเมือง

คมทิพย์อยากจะอยู่เป็นเพื่อนนรมน แต่นรมน ใช้ให้เธอไปหาส ปอนต์เซอร์ ส่วนตัวเองอยากจะออกไปเดินเล่นคนเดียว

คมทิพย์เป็นห่วง แต่เธอเปลี่ยนความคิดนรมนไม่ได้ จําต้อง ตอบตกลง

หลังนรมนออกจากห้องเช่า ก็โทรไปหาเนตราทันที

“เราเจอกันหน่อยเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ

เนตรา ในตอนแรกอึ้งนิดหนึ่ง เหมือนไม่เชื่อนรมนจะเป็นฝ่าย โทรหาเธอ เมื่อได้ยินนรมนพูดเช่นนั้น เธอยิ้มเย็น “เธอกล้าดียัง ไงบอกจะนัดเจอแล้วฉันจะต้องทำตาม นรมน เธอคิดว่าเธอเป็น ใครกัน”

“ฉันไม่ใช่ใครทั้งนั้น เธอจะไม่เจอฉันก็ได้ แต่ไม่รู้กล้าณรงค์ คนนี้พ่อแม่เธอรู้จักมั้ย

สิ้นเสียงนรมน เนตราก็ร้อนใจทันที

“นรมน ถ้าเธอกล้าพูดกับพ่อแม่ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!

“ร้านกาแฟถนนพิงพวยฉันจะรอเธอที่นั่น
พูดจบนรมนก็ตัดสายทันที

ตอนที่เนตรามาถึง นรมนมารออยู่ก่อนแล้ว

บอกว่าจะมาดื่มกาแฟ แต่ตรงหน้านรมนมีเพียงน้ำเปล่า เท่านั้น แววตาของเธอที่เหม่อมองนอกหน้าต่าง ไม่รู้กำลังคิด อะไร อารมณ์ค่อนข้างเศร้า

เศร้าหรือ

เนตรารู้สึกว่าตัวเองต้องตาฝาดแน่

เบื้องหลังของเธอมีบุริศร์ดูแลเอาใจใส่ และยังมีตระกูลทวี ทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณคุ้มครอง เธอจะต้องเศร้าอะไรอีก

เนตราคิดถึงเรื่องครอบครัวของตัวเอง แล้วนึกถึงเรื่องที่เธอ

เป็นคุณหนูตระกูลธนาศักดิ์ธนแทนตัวเองตั้งนานหลายปี ในใจ

เนตรารู้สึกไม่มีความสุขมาก

“นัดฉันมาดื่มกาแฟ แต่เธอดื่มแค่น้ำเปล่านี่นะ นรมน เธอไม่ จริงใจเอาซะเลย”

เมื่อได้ยินเสียงของเนตรานรมนถึงค่อยรู้สึกตัว แต่ความอ่อน ล้าในสายตาและดวงตาบวมแดงทำให้เนตราถึงกับอึ้ง

“เธอร้องไห้เหรอ”

“แค่ฝุ่นเข้าตา เธอคิดว่าฉันมีเรื่องอะไรน่าร้องไห้หรือไง” นรมนพูดเรียบๆ แล้วดื่มน้ำเปล่าตรงหน้ารวดเดียวหมด

เนตราก็รู้สึกว่าตัวเองถามคำถามงี่เง่า
ผู้หญิงที่เป็นดาวล้อมเดือนจะร้องไห้ได้ยังไง

อีกอย่างตอนนี้เธอท้อง เป็นผู้หญิงที่ตระกูลโตเล็กดูแล ประคบประหงม

เนตร ทําหน้าไม่ถูก

“พูดมาเถอะ เธอนัดฉันมาทำไมกันแน่ ถึงฉันไม่รู้ว่าเธอรู้จัก กล้าณรงค์ ได้ยังไง แต่ฉันขอเตือนเธอนะ เธออย่าไปยุ่งกับเขาจะ ดีที่สุด ไม่งั้นตายยังไงเธอก็ยังไม่รู้ อย่าคิดว่ามีบุริศร์คอย คุ้มครองเธอแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้ นรมน ที่นี่คือเมือง ไม่ใช่ เมืองชลธี”

คำพูดของเนตรามั่นอกมั่นใจมาก

ถ้าหากเป็นที่เมืองชลธีล่ะก็ นรมนจะต้องต่อว่าไปหลายคำแน่ แต่รู้ว่าเธอมี กล้าณรงค์หนุนหลัง จึงไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเนตรา

“บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธนที่เมืองชลธีเธอขายไปเท่าไหร่ เอา เงินให้ฉัน บ้านนั้นฉันไม่ขาย

นรมนพูดเป้าหมายการเดินทางครั้งนี้ของตัวเองตรงๆ

รมิดามีบุญคุณกับเธอ นรมนย่อมไม่ปล่อยให้รมิดาถูกเนตรา หลอกแน่

เมื่อรู้ว่านรมนต้องการเงินจากเธอเนตราก็โมโหทันที

“มันเป็นของเธอตอนไหน บ้านของพ่อแม่ฉันต่างหาก! บรมน เธอมีสำนึกหน่อยสิ พ่อแม่เลี้ยงดูเธอจนโต ให้การศึกษาอาหารการกินดีที่สุดกับเธอ ให้เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่มีอำนาจที่สุด ในเมืองชลธี เธอไม่รู้จักบุญคุณยังพอว่า ตอนนี้เธอยังจะแย่งบ้าน กับพ่อแม่อีกหรือ นรมน เธอยากจนขนาดนั้นเชียวหรือ

“ใช่ เอาเงินให้ฉัน

นรมนขี้เกียจจะเถียงกับเธอ ท่าทีแข็งกร้าวยื่นมือให้เนตรา

เนตราถอยหลังก้าวหนึ่ง พูดอย่างระวังตัวและเย่อหยิ่ง ไม่ ให้! ฉันใช้เงินไปแล้ว ฉันไม่มีให้หรอก ถ้าต้องการชีวิต เธอก็หา ทางเอาละกัน”

“เธอ!”

นรมนเคยคิดว่า จะเล่นวิธีไร้เหตุผล แต่นึกไม่ถึงจะไร้เหตุผล ขนาดนี้

” เธอยังไม่ได้รับอนุญาตจากฉันให้ขายบ้าน คนซื้อยังไม่ได้ โฉนดกับหนังสือยินยอม เธอหลอกเขาหรือไง”

“งั้นเธอก็ไปยินยอมกับคนนั้น ทำเรื่องเปลี่ยนเจ้าของเองสิ

เนตราพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา นรมนรู้ดี ตัวเองพูดกับเธอต่อไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

“เนตราฉันให้เวลาเธอสามวันเอาเงินให้ฉัน หรือไม่ก็คืนคนซื้อ บ้านไป ไม่อย่างนั้นเราเจอกันที่ศาล

“ก็เอาสิ เธอไปฟ้องฉันเลย เดี๋ยวฉันจะไปบอกพ่อแม่ ลูกสาว คนดีที่พวกเขาเลี้ยงมาจะฟ้องฉันที่เป็นลูกแท้ๆ เธอคิดว่าพวกเขาจะทํายังไง”

เนตรามั่นใจ

นรมนมองหน้าเธอตอนนี้ ยิ้มเย็น “ความรู้สึกของฉันกับพวก เขาถูกเงินสิบล้านของบุริศร์ซื้อขาดแล้วไม่ใช่หรือ เธอคิดว่าพวก เขายังมีจุดยืนอะไรมาขอร้องฉันให้ทำอะไรอีกเนตราเป็นคนอย่า โลภมาก”

ได้ยินนรมนูพูดอย่างนี้ สีหน้าเนตราบอกบุญไม่รับ

“ฉันไม่ให้ซะอย่าง เธอจะทำอะไรฉันได้ นรมน เธอมีเงินเยอะ แยะ ทำไมต้องมาเอากับฉันให้ได้เงินนั้นถือว่าชดเชยให้ฉันไม่ ได้หรือไง”

“ไม่ได้ ไม่ถามก่อนเอาไปเองถือว่าขโมย เธอไม่เคยหารือกับ ฉัน ฉันไว้หน้าเธอ ถึงพูดกับเธอก่อน แต่ฉันให้เวลาแค่สามวัน ถ้า เธอมีคดีความจริงๆ ฉันคิดว่าการแข่งขันไวโอลินระหว่างเราก็คง ไม่ต้องแข่งแล้ว ในเมื่อเธอคือคนที่ไม่ได้ร่วมแข่งใช่มั้ย

“ฉันแค่เอาของที่เป็นของฉันคืน ได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ สายตาของเนตราเคร่งขรึม

“เธออย่ารังแกคนอื่นมากไป

นโมนพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกมา

เนตรามองตามหลังเธอ สายตาลึกๆ มีแววที่มีความหมายไม่ชัดเจน
เดินออกมาจากร้านกาแฟ นรมนไม่รู้ว่าคมทิพย์เป็นยังไงบ้าง

จึงโทรไปหาเธอ คมทิพย์เล่าว่าเธอได้รับเชิญจากนักประพันธ์ อยากฟังเธอร้อง

เพลง นรมนดีใจมาก

เธอมารู้อีกที คลิปที่คมทิพย์ร้องเพลงที่บาร์ดังในอินเทอร์เน็ต แล้ว

“ส่งที่อยู่มา ฉันจะไปหาเธอ

นรมนรู้สึกดีใจมาก

แม้ว่าเรื่องบุริศร์จะทำให้เธอเสียใจ แต่คมทิพย์ได้เริ่มต้นใหม่ ก็เป็นเรื่องที่ควรจะดีใจ

คมทิพย์ส่งที่อยู่ให้นรมน

นรมนดูที่อยู่แล้ว ตั้งจีพีเอส เห็นว่าที่อยู่ไม่ไกล เธอไม่ได้เรียก รถ แต่เดินไปตามทางที่ปักหมุด ในแผนที่

ตอนที่ผ่านสี่แยกไฟแดง ไฟคนข้ามถนนข้างหน้าเป็นสีเขียว นรมนก้าวเท้าจะเดินไป

ตอนนี้เอง รถยนต์คันหนึ่งจู่ๆ ฝ่าไฟแดง พุ่งตรงมาทางนรมน

“ระวัง!”

คนที่อยู่ใกล้ๆ ตะโกนเตือน แต่ตอนที่นรมนหันมาสายไปแล้ว

“โครม” ดังขึ้น เธอถูกชนกระเด็นลอยไปแล้ว
แย่แล้ว!

ก้นบึงหัวใจนรมนคิดอย่างนี้ มือสองข้างกุมท้องตาม จิตใต้สำนึก แต่ตอนที่ร่วงหล่นพื้น เธอยังคงรู้สึกปวดไปทั้งตัว ท้องไส้ปั่นป่วนทันที ของเหลวอื่นๆ ไหลออกมาหว่างขา

ลูก!

นรมนเสียใจมาก อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เลือดทะลัก ออกมา ทุกอย่างมืดมิดดับลง

คนรอบข้างรีบเข้ามามุงดู

คนขับรถที่ก่อเหตุเห็นเช่นนี้ ก็ขับรถหนีไปทันที

นรมนนอนอยู่ตรงกลางถนน เลือดค่อยๆ ไหลออกมาท่วมตัว ไม่นานก็แดงฉานจนทั่ว บาดตามาก

“โทร 120 เร็ว ไม่งั้นคนตายแน่

“ใช่ๆๆ แจ้งตำรวจเถอะ”

คนที่มามุงดูไม่รู้คนไหนตะโกนขึ้น ก็มีคนรีบขยับอย่างรวดเร็ว และมีคนที่ใช้มือถือถ่ายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอัปโหลดในเน็ต

คมทิพย์รออยู่นานก็ไม่เห็นนรมนมาเสียที โทรไปหานรมน

ปิดเครื่องแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นนะ”

คมทิพย์ไม่สบายใจ
บริศ คุยสัญญากับ อรรณพที่คลับส่วนตัว เพราะรมดารักษา ให้นรมนรบกวนรมิดาพักผ่อนคุณชายอรรณพ ต้องการแก้ไข สัญญาน่าปวดหัวนิดหน่อย พวกเขาสองคนจึงให้ทนายความ จากสำนักงานทนายมาดำเนินการที่นี่

ตลอดครึ่งวันเช้า บุริศร์คอยดูมือถือตลอด กลัวนรมนโทรมา แล้วเขาไม่ได้รับ แต่รออยู่นาน ก็ไม่มีเสียงโทรเข้าสักที

“คุณเอาแต่ดูมือถือทำไม มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ

อรรณพเห็นเขาเป็นอย่างนี้ ก็อดถามไม่ได้

“ไม่มีอะไรครับ”

บุริศร์ไม่พูดอะไรอีก แต่หยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูโพสต์

ในเมื่อนรมนไม่โทรหาเขา ก็ลองดูโพสต์ของเธอละกัน

ผู้หญิงคนนี้เวลาอารมณ์ไม่ดีมักจะระบายในโพสต์

บริศ เปิดดูหน้าโซเชียลมีเดียของนรมน ก็ไม่เห็นนรมนอัป เดทวันนี้

เขากังวลทีเดียว

เขาเปลี่ยนมาดูโพสต์ของคนอื่นทันที ก็เห็นคลิปอุบัติเหตุ

บุริศร์หรี่ตาทันที

“เป็นอะไรไปครับ”

อรรณพ เกือบถูกไอเย็นของบุริศร์ที่แผ่ออกมาหนาวจนแข็ง
“ผมไปก่อน!”

บุริศร์ลุกขึ้นออกไปเลย

“เดี่ยว สัญญายังไม่เสร็จนะ

อรรณพคิดอยากจะรั้งบุริศร์ไว้ แต่บุริศร์วิ่งเร็ว

“เห็นผีหรือไง ทำไมวิ่งเร็วขนาดนั้น หรือว่ามีใครเกิดเรื่อง แล้ว”

อรรณพหยิบมือถือขึ้นมาดูบ้าง ทันใดนั้นก็เห็นนรมนนอนจม กองเลือดก็ตกตะลึง

“ทําไมถึงได้…

อรรณพ รีบโทรไปหารมิดา

ตอนที่นรมนถูกส่งไปโรงพยาบาล สลบไม่รู้สึกตัวอีกแล้ว ลม หายใจรวยริน

รมิดาได้รับข่าวแล้ว รีบไปโรงพยาบาลทันที ผ่าตัดให้เธอ ตอนที่เห็นเลือดที่ช่วงล่างของนรมน สองมือของ นรมนยัง

ปกป้องท้องแน่น

ดวงตาของเธอมีน้ำตารื้นออกมา

ลูก คงจะไม่รอดแล้ว…

รมิดาเป็นนรมนเข้าห้องผ่าตัด

ตอนที่ไฟห้องผ่าตัดสว่าง บุริศร์ก็มาถึงพอดี
“คนไข้ละ ภรรยาผมอยู่ไหน

บุริศร์ทำให้คนที่อยู่รอบข้างตกใจ รีบชี้ไปทางห้องผ่าตัด ตอนนี้บุริศร์เข้าไปไม่ได้แล้ว เขาใจเต้นไม่เป็น

“ชัยยศ ช่วยผมหาสถานที่คุณนายเกิดอุบัติเหตุ ใครชนเธอ ตอนนี้คนที่ขับรถชนอยู่ที่ไหน

บริศร์โทรไปหาชัยยศ ชัยยศได้ยินข่าวนรมนเกิดเรื่อง ก็ตกตะลึง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำนรมนออกไปตอนไหน แต่ชัยยศก็รีบค้นหากล้องวงจรปิดตอนนั้น

“ประธานบริศร์ เห็นหน้าคนก่อเหตุไม่ชัดครับ ป้ายทะเบียนรถ ก็ปลอม สืบรายละเอียดยังไม่ได้ ประธานบริศร์ เรื่องนี้ไม่ใช่ อุบัติเหตุ นี่เป็นฆาตกรรม!

คำพูดของชัยยศทำให้ดวงตาของบุริศร์หรี่ลงทันที

ใครกัน

ใครกันกล้าขนาดนี้ ถึงขั้นกล้าทำร้ายนรมนอย่างเปิดเผยไม่ เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น

“ไปสืบมา! ไม่ว่าต้องใช้คนเท่าไหร่ ผมต้องรู้ให้ได้คนนั้นคือใคร!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ