บทที่ 922 ห้ามใครเข้ามาที่นี่

กําหนักหลัก?

โดยทั่วไปแล้ว ไม่มีใครสามารถอาศัยอยู่ในตำหนักหลักได้ ยกเว้นเจ้าของ

เจ้าของที่นี่คือเชษฐ์ หรือคนสีไวโอลินจะเป็นเชษฐ์กัน? เมื่อนึกถึงรูปลักษณ์และสิ่งที่เชษฐ์ นรมนอย่างไรก็ไม่เชื่อว่า

เป็นเขา

ยิ่งเธอสงสัยมากเท่าไหร่ เธอก็รีบเดินไปหา เมื่อพวกเธอกำลัง จะไปถึงประตูตำหนักหลัก จู่ๆก็มีคนมาขวางพวกเธอไว้

“คุณนรมน คุณคิม ดูเหมือนจะมาผิดทางแล้วนะครับ ผมบอก

แล้ว ห้ามใครก็ตามเข้ามาที่นี่

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของโดมไม่ได้ทำให้นรมนแปลก

ใจ

ในขณะนี้ ภายในห้องมีโน้ตผิดปรากฏขึ้นในเสียงของ ไวโอลินดังแว่วออกมา

ทันใดนั้นนรมนก็ตะโกนออกมา

“ท่อนนี้ควรเป็นเสียงสูง คุณสีผิดแล้ว”

ทันทีที่เสียงของเธอพูดจบ เพลงของอีกฝ่ายก็หยุดลงกะทันหัน
“ใครอยู่ข้างนอก?”

ทันใดนั้นเสียงของเชษฐ์ก็มาพร้อมกับความโกรธ

โดมตัวสั่นไปทั้งตัว แล้วพูดอย่างรวดเร็ว “ “คุณนรมนครับ”

*บรมน?”

“ฉันเอง ฉันแค่อยากรู้ ใครกันที่กำลังสีไวโอลิน? สีได้ไม่เลว เลย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการฝึกฝนมาจากคนที่ชำนาญ ความชำนาญในการกดนิ้วบางทีก็ผิด”

คำพูดของนรมน ทำให้ใบหน้าของ เชษฐ์ ยิ่งไม่น่าดู

“ไสหัวไป! ถ้ายังพูดอีก เธอเชื่อไหมว่าฉันจะ…….

“ฆ่าฉัน? ก็ถูก ไม่มีอะไรที่คนอย่างคุณทำไม่ได้ แต่ถึงแม้คุณจะ ฆ่าฉัน แต่ฉันก็ยังคงพูดว่า จังหวะท่อนนี้ คุณใช้นิ้วกดผิด

ให้เธอเข้ามา

ทันทีที่เสียงของนรมนลดลง เสียงที่บริสุทธิ์ก็ดังขึ้น

นี่ไม่ใช่เสียงของเชษฐ์ แต่เป็นเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง

นรมนตกตะลึงทันที มีผู้หญิงจริงๆเหรอ? การเดาครั้งก่อนของตัวเองถูกต้อง ใช่ไหม? เชษฐ์เลี้ยงผู้หญิงไว้ที่นี่ และเป็นผู้หญิงในหัวใจของเขาหรือไม่?
นโมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เธอได้ยินเสียงของเชษฐ์ลดลงสองถึงสามเดซิเบลและกระซิบ “คุณไม่จําเป็นต้องฟังคำพูดไร้สาระของเธอ คุณสีได้ไพเราะ แล้ว จริงนะ”

“เชษฐ์ ฉันรู้ว่าคุณกำลังประจบฉัน แต่ฉันรู้ข้อผิดพลาดของตัว เองดี เรื่องดนตรีนี้ เธอพูดถูก ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ไม่มีใครสอนฉัน ทั้งหมดเป็นฉันเองที่สืบเสาะค้นหามันเอง ฉันหวังมาตลอดที่ว่าจะ หาครูมาสอน แต่ว่า….ในเมื่อตอนนี้มีโอกาสแล้ว คุณให้พวก เราช่วยกันสืบค้นหามันได้ไหม?”

เสียงของอีกฝ่ายอ่อนโยนมาก อ่อนโยนจนทำให้คนฟังรู้สึก สบายใจ เหมือนเพลงของเธอ บริสุทธิ์และสะอาด

นี่คือความรู้สึกของ นรมน

แต่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์และสะอาดเช่นนี้สามารถอยู่กับ เชษฐ์ได้

อย่างไร?

นรมนไม่สามารถเข้าใจได้ คิมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่มีใครเคยพูดว่า เชษฐ์มีหญิงสาวอันเป็นที่รัก คนที่สะอาด และน่ารื่นรมย์เช่นนี้จะถูกซ่อนไว้ที่นี่ได้อย่างไร

เชษฐ์อย่างไรก็ขัดเธอไม่ได้ เขาพูดเสียงอ่อนโยนว่า “โอเค ฉันจะไป รอเดี๋ยวนะ”
เชษฐ์ออกมา ใบหน้าของเขาไม่ค่อยดีนัก แต่เมื่อเขาคิดถึงนร มน คิ้วของเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ไม่ยักรู้ว่าเธอก็รู้เรื่องไวโอลิน “ไม่ยักรู้ว่าคุณก็แคร์ผู้หญิงนะ? คิดไม่ถึงจริงๆเลย

ใบหน้าของ เชษฐ์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ฉันขอเตือนเธอ เข้ามาควรรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรพูด ให้ มันชัดเจน ไม่อย่างนั้น…….

“แล้วมันยังไง?”

นรมนไม่กลัว เชษฐ์จริงๆ คราวนี้แล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร เชษฐ์จะ สามารถทําอะไรกับเธอได้?

เชษฐ์ ตัวสั่นไปทั้งตัว แต่เขาไม่มีทาง

“เธอมันเหมือนพ่อของเธอเลยนะ น่ารังเกียจและหัวแข็ง”

“แน่นอน ฉันเป็นลูกสาวของเขา แต่สิ่งที่คุณมันไร้ประโยชน์ ฉันเข้าไปได้หรือยัง

เชษฐ์หยุดไปสักครู่ แล้วกระซิบ “นรมน ไม่ว่าฉันจะทำอะไร เธอไม่รู้อะไรเลย เธอสะอาดเหมือนกับเสียงเพลงของเธอ ดังนั้น อย่านำเรื่องพวกนี้นำไปรบกวนเธอ

“คุณขอฉันเหรอ?”
นรมนรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกประหลาดใจมาก เชษฐ์ผู้ซึ่งไม่เคยสนใจสิ่งใดเลย นึกไม่ถึงว่าจะขอร้องเพื่อผู้ หญิงคนหนึ่ง มันค่อนข้างเข้าใจยากหน่อย

เชษฐ์ไม่มีข้ออ้างใดๆ ก่อนจะกระซิบ” ใช่ ฉันขอร้อง ฉันขอให้ เธอสงวนดินแดนอันเงียบสงบและท้องฟ้าที่บริสุทธิ์นี้ให้เธอ เกาะ นี้สร้างขึ้นเพื่อเธอคนนั้น เธอไม่ได้สังเกตเหรอ? ที่นี่เหมือน พระราชวัง เป็นวังที่ฉันสร้างให้เธอคนเดียว เธอจะทำอะไรก็ได้ที่ นี้ สามารถเล่นไวโอลินที่เธอชอบได้ แม้กระทั่งออกไปไหนได้ทุก แค่เธอชอบ เธอพอใจ ฉันจะให้สิ่งที่สมบูรณ์แบบเหล่านั้นกับ เธอ”

หากคนอื่นพูดคำเหล่านี้ นรมนจะต้องประทับใจอย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็นเชษฐ์แล้ว นรมนไม่แม้แต่จะเชื่อคำใดๆก็ตาม

“คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กเหรอ? เชษฐ์ ไม่ต้องพูดเลย ไม่ว่าคุณจะ ไม่ให้ฉันเข้าไป หรือปิดปากไม่ให้พูด ฉันจะทำอะไรมันไม่ใช่ตา ของคุณที่จะมาบอกให้ทำหรือไม่”

ทัศนคติของนรมน ทำให้ เชษฐ์โกรธ เขาจับไปที่คอของคิม ก่อนพูดอย่างเย็นชา “ถ้าเธอกล้าที่จะทำลายความบริสุทธิ์ของ เธอคนนั้นละก็ ฉันจะฆ่าคิม

“คุณไม่กล้าหรอก คุณยังอยากได้สมุดบันทึกของแม่ฉันอยู่ นรมนไม่เกรงกลัวอะไรเลย

เชษฐ์ยิ้มเยาะ ก่อนพูด “ถ้าฉันไม่ได้อะไรเลย ฉันยินยอมจะพาคนลงเสียเธอสิ่งดีที่สุดของเธอ ทำลายมัน แล้วถ้าทำลายโลกใบล่ะ?”

ประโยคทำให้นรมนประหลาดใจมาก

เชษฐ์เผยจุดอ่อนของตัวเองออกมา เขาบอกว่าคือคนเดียวที่ เขาห่วงใย สิ่งเขาห่วงใย อย่างนั้นตัวเองสามารถมีความ สัมพันธ์ที่กับผู้หญิงคนนั้นได้ไหม แน่เรื่องราวอาจเปลี่ยนไปทางที่อื่นได้

สมองของนรมนแล่นอย่างรวดเร็ว

“โอเค อะไรจากเรื่องดนตรีฉันไม่เชื่อเธอ นั้นจากต่อไป คิมต่อหน้านรมน เธอจะยังต้องการชีวิตของเธอไหม อยู่กับเธอ”

หลังจากที่ เชษฐ์จบ เขาก็คิมออกไป

ก่อนที่คิมจะออกไป เธอหันมามองนรมนก่อนพูด ทำในสิ่งที่ ลูกต้องการจะเถอะ ไม่ต้องห่วง

แล้วของชินทรถ้าเธอชั่วดี ฉันจะปล่อยให้ของชินทรมลายหายไป ตรงหน้าพวกเธอ

คําของเชษฐ์ได้ผล

ไม่จะเป็นคิมนรมน ต่างก็โกรธเป็นพิเศษ แต่สำหรับ แล้วเขาสน

นรมนสูดหายใจเข้าลึก ก่อนพูด ตกลง ฉันรับปากคุณ แต่คุณต้องปฏิบัติกับแม่ฉันอย่างดีที่สุด

พูดจบ เธอก็ก้าวเท้าเดินเข้าไป

ตั้งแต่เข้าไปสู่ตำหนักหลักนรมนก็สังเกตเห็นว่า เชษฐ์เลือก สไตล์การออกแบบสไตล์ยุโรป ใช้โทนสีขาวเป็นหลัก มันสะอาด และบริสุทธิ์ และทำให้ผู้คนไม่กล้าย่างเท้าเข้าไปเหยียบ

“คุณนรมน กรุณาเปลี่ยนรองเท้าด้วย

นรมนยังอยู่ในห้วงที่ตะลึง มีคนก้าวมาข้างหน้าเธอ และมอบ เสื้อผ้าและรองเท้าที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้วมาให้

เสื้อผ้าก็ยังต้องเปลี่ยนเหรอคะ?”

“ใช่แล้ว”

อีกฝ่ายก้มหน้าลง แสดงความเคารพอย่างสูง

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่ทราบเหตุผล แต่เธอก็ยัง ทําตามคํากล่าวของอีกฝ่าย

ดูแล้ว นี่คงเป็นชุดปลอดเชื้อ

ทำไมต้องใส่ชุดปลอดเชื้อ

นรมนไม่เข้าใจ

เธอมองไปรอบๆ อย่างไม่รู้ตัว ที่นี่ไม่ว่าจะทำความสะอาด หรือทําอาหาร หรืออะไรก็ตาม ต่างก็ต้องใส่ชุดปลอดเชื้อ และ ถุงมือปลอดเชื้อ
นี่มันคือโลกที่ปลอดเชื้อ เชษฐ์จะทำอะไรกันแน่?

นี่มันเพี้ยนไปแล้ว?

แม้ว่าจะมีนิสัยรักความสะอาด แต่ก็ไม่ควรจะหนักเช่นนี้

นรมนเดินเข้ามาด้วยความสงสัย

เธอคิดว่า ผู้หญิงที่เล่นไวโอลินคงเล่นในห้องโถงหรือในที่โล่ง แต่เธอไม่คิดว่าคนรับใช้จะพาเธอไปที่ห้องนอน

“ในห้องนอนเหรอคะ?”

“ครับ เชิญคุณนรมนข้างใน

คนใช้หยุดอยู่ที่ประตู ไม่กล้าสักนิดที่จะก้าวเข้าไป นรมนระงับความสงสัยในหัวใจของตัวเอง ก่อนจะยกเท้าก้าว

เข้าไปด้านใน

“แค่ แค่ก”

เสียงไอที่แว่วกระทบหู ทำให้นรมนนิ่งไปนิด

“กรุณาปิดประตูด้วย ขอบคุณ

เสียงของอีกฝ่ายบริสุทธิ์มาก แต่กลับมีความอ่อนแรงในน้ำ

เสียง

นรมนปิดประตูลง ก่อนจะพบว่ามีผ้าม่านสีขาวอยู่ทุกหนทุก แห่งภายในห้อง ซึ่งทำให้แสงแดดไม่สามารถลอดผ่านเข้ามาได้
เธอมองเห็นเตียงลักษณะทรงกลม ตรงกลางมีม่านผืนใหญ่สี ขาวปิดบังอยู่ หญิงสาวร่างผอมบางนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับ ไวโอลินที่อยู่ในมือ

นรมนก้าวเข้าไปหาทีละก้าว

เมื่อเดินไปถึงตรงหน้า เธอจึงค่อยเห็นใบหน้าของหญิงสาว

นี่หน้าตาอะไรกัน?

เธอหน้าตางดงาม สวยสะพรั่ง แม้แต่ผู้หญิงอย่างนรมนก็ยัง ตกหลุมรักเมื่อได้เห็น ทว่าใบหน้านี้กลับซีดเซียวราวหิมะ ซีดเสีย จนเห็นเส้นเลือดสีฟ้าปรากฏบนผิวหนัง

เธอผอมมาก ผอมจนหนังหุ้มกระดูก ดวงตาคู่นั้นสะอาดและ บริสุทธิ์เหมือนทารกแรกเกิด ผมของเธอยาวสยาย

กระดูกนิ้วของเธอยาว แต่ก็บางมากเช่นกัน เห็นชัดเมื่ออยู่บน

ไวโอลิน แต่กลับแฝงความงามที่อธิบายไม่ได้

นรมนตกตะลึง

หญิงสาวไออีกครั้ง ยิ้มแล้วพูดว่า “ทำให้คุณตกใจไหม?” “ไม่ นี่คุณคือ…..

“เป็นมาตั้งแต่ในครรภ์นะ แพทย์บอกว่ายีนที่มีมาแต่กำเนิด ของฉันบกพร่อง ร่างกายนี้ถูกลมหรือแดดไม่ได้ ถึงแม้จะมีชีวิต แต่ก็เหมือนว่าชีวิตนี้คงจะได้อยู่แค่ในห้องนี้ มีชีวิตราวกับ นักโทษ”
ดวงตาของหญิงสาวหรี่ลง

นรมนเข้าใจทันที

เชษฐ์หมกมุ่นอยู่กับการวิจัยทางพันธุกรรม เป็นเพราะผู้หญิงที่

อยู่ตรงหน้าเธอหรือเปล่า?

“คุณอายุเท่าไหร่?”

นรมนมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า เธอดูอายุยังน้อย จึงอดไม่

ได้ที่จะถาม

หญิงสาวยิ้มอย่างขมขื่น

“ฉันอายุ50กว่าแล้ว คุณเชื่อไหม?”

“อะไรนะ?”

นรมนตกตะลึง

มันเป็นไปได้อย่างไร?

ผู้หญิงคนนี้ ไม่เพียงแค่เธอหรอก คาดว่าหากเป็นคนอื่นมา เห็นเข้า คงคิดว่าเธอเพิ่งจะอายุ 18-19 ปีเองเถอะ

ถึงแม้ร่างกายจะไม่ดี แต่ความผุดผ่องของผิวนั้นดูไม่เหมือนผู้ หญิงที่อายุห้าสิบเลยจริงๆ

ผู้หญิงตรงหน้ามีรอยยิ้มขมฝาด “ฉันบอกไปแล้ว โรคนี้มีมา แต่กำเนิด ฉันหยุดเติบโตตั้งแต่อายุ18แล้วละ ฉันไม่มีประจำ เดือนเหมือนผู้หญิงคนอื่น ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ฉันไม่แก่ เหมือน สัตว์ประหลาด ในที่ที่ฉันเคยอยู่ ฉันถูกมองว่าเป็นสัตว์ประหลาดและใครๆ ก็อยากให้ฉันตาย ถ้าไม่ใช่เพราะเชษฐ์ ฉันอาจจะ ตายไปนานแล้ว

เธอยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “จริงๆ แล้ว ฉันมีความสุขนะ ใน ชีวิตของฉัน มีผู้ชายที่รักฉันสุดหัวใจ แม้ว่าฉันจะตายตอนนี้ ฉันก็ จะไม่เสียดายเลย น่าเสียดายที่ฉันทำให้เขาเสียเวลาไปชั่วชีวิต”

ขณะที่เธอพูด น้ำตาก็ร่วงหล่นลงบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ