บทที่ 144 หลายปีมานี้คุณลืมไปแล้วใช่ไหมว่า ตัวเองเป็นใคร

คำพูดคำนี้รุนแรงจริงๆ

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ไม่ว่าคนตรงข้ามเป็นใครก็ แล้วแต่บุริศร์ล้วนเชื่อคำพูดของป้าโอ เพราะรู้สึกว่าป้า โอเป็นคนแก่ที่บ้านตระกูลโตเล็ก เป็นไปไม่ได้ที่จะ ถือสากับเด็ก แต่ว่าตอนนี้เด็กคนนี้เป็นใครกันหล่ะ?

นั่นคือลูกชายแท้ๆของเขาบุริศร์เชียวนะ!

ถึงแม้ป่าโอเป็นแม่นมของเขาก็ตาม แต่ว่ายังไงก็ เป็นแค่คนรับใช้ในบ้านตระกูลโตเล็กเท่านั้น รับเงิน เดือนของตระกูลโตเล็กมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ตอนนี้คนรับใช้คนนึงถึงขั้นมารังแกเจ้านายน้อยของ ตัวเอง ความโกรธของบุริศร์ไม่ได้ระงับเลยแม้แต่นิด

เดียว ในทางกลับกันกลับรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เขาลุกขึ้นมา อุ้มกานต์ไว้ในอ้อมกอด ถึงได้พบว่า แชมป์กับกิจจาซึ่งควรอยู่ปกป้องกานต์ที่บ้านไม่เห็นซะ

แล้ว

“แชมป์กับกิจจาหล่ะ?

บุริศร์มองหน้าป้าโออย่างเย็นชา ไม่มีความเป็น มิตรไมตรีเลยสักนิด

ป้าโอพูดอย่างร้องไห้ขี้มูกโป่ง “คุณชายน้อยเป็น ไข้อ่อนๆ ฉันให้แชมป์พาคุณชายน้อยไปที่โรงบาลคุณชายน้อยเป็นลูกคนรวย เสียเวลาไม่ได้”

“กิจจาเป็นลูกคนรวย กานต์ก็เลยถูกคุณรังแก แบบเรื่อยเปื่อยอย่างนั้นใช่มั้ย? ป้าโอ ถึงแม้คุณเป็น แม่นมของฉันก็ตาม หลายปีมานี้ฉันเคารพและมี มารยาทกับป้า แต่ว่าป้าลืมไปแล้วรึเปล่า ป้าก็แค่คนรับ ใช้ในบ้านตระกูลโตเล็กเท่านั้นเอง! ส่วนกานต์เป็นลูก ชายของฉัน! ลูกชายแท้ๆของฉันบุริศร์ คนรับใช้ อย่างป้าถึงกับทำกับเจ้านายบ้านตระกูลโตเล็ก ทำไม? หลายปีมานี้ป้าลืมไปแล้วใช่มั้ยว่าตัวเองเป็น ใคร? ”

คำพูดเหล่านี้ของบุริศร์พูดแบบไม่ไว้หน้าเลยสัก นิด เหมือนกับมีดที่แหลมคม ทิ่มแทงหน้าอกของป้าโอ อย่างลึกๆ

เธอมองดูบุริศร์อย่างประหลาดใจ เหมือนกับไม่ เชื่อว่า บุริศร์จะพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา ถัดมายิ่งกล้ำ กลืนสุดๆ

“คุณผู้ชาย คุณพูดว่าฉันเป็นคนรับใช้ก็จริง แต่ว่า ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานี้ ฉันถือว่าบ้านตระกูลโตเล็กเป็น บ้านของตัวเองไปตั้งนานแล้ว ทุกอย่างที่ฉันทำก็เพื่อ คุณผู้ชายทั้งนั้น และเป็นการหวังดีกับบ้านหลังนี้!

“งั้นหรือ? ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ก็พูดเหลวไหล กับแม่ของฉัน ยังจะพูดว่าหวังดีกับฉัน? รู้ทั้งรู้ว่าฉัน ชอบแคทเธอรี และรู้ทั้งรู้ว่าฉันพูดว่ากานต์เป็นลูกชาย ของฉัน คุณกลับยังคงเรียกเขาคำก็เด็กเวรสองคำก็เด็กเวรอยู่แบบนี้ เขายังเป็นแค่เด็กอายุก็แค่สี่ขวบ เอง! คนแก่ที่อายุห้าสิบกว่าอย่างป้า ทำไมถึงได้ไร้ มารยาทขนาดนี้? ยังมีอีกแจกันอันนี้ ป้าพูดว่ากานต์ เป็นคนชนแตก ป้ามีหลักฐานอะไรมายืนยันว่าเป็น เขา ? ก่อนอื่นอย่าพูดว่าปรับกล้องวงจรปิดใดๆมา สืบหาความจริงเลยนะ ต่อให้กานต์เป็นคนชนแตกแล้ว จะทำไม? บ้านตระกูลโตเล็กฉันกะจะยกให้เขาทั้ง หลัง เขาทำแจกันแตกไปนึงอันคนรับใช้อย่างป้ามีสิทธิ์ มาอบรมสั่งสอนด้วยหรือ? ป้าคิดว่าป้าเป็นเจ้าของ บ้านตระกูลโตเล็กจริงๆใช่รึเปล่า? ต้องให้ฉันยก ตำแหน่งที่นั่งประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดให้ป้านั่ง ด้วยรึเปล่า? ”

คำพูดเหล่านี้ยิ่งพูดยิ่งเย็นชามากขึ้น

ป้าโอรับมือไม่ไหวแล้วจริงๆ

เธอเคยคิดว่าบุริศร์ต้องโมโห และเคยคิดว่าบุริศร์ จะไม่พอใจ แต่ว่าคิดไม่ถึงเด็ดขาดว่าบุริศร์จะพูดจาไม่ ไว้หน้าขนาดนี้

ในบ้านยังมีคนรับใช้ตั้งหลายคน เดิมทีเพื่อจะ ทำให้กานต์อับอายแท้ๆ เธอไม่ได้ให้คนรับใช้ออกไป จากห้องรับแขก คิดไม่ถึงตอนนี้ภาพที่ถูกบุริศร์สั่งสอน ถูกทุกคนเห็นกันหมดแล้ว

ป้าโอรู้สึกแค่ว่าที่หน้าแสบๆร้อนๆ คำพูดนี้ยิ่งกว่า ถูก บุริศร์ตบหน้าเธอต่อหน้าต่อตาทุกคนซึ่งเธอรับ ไม่ได้อย่างยิ่ง
“คุณผู้ชาย คุณว่าฉันแบบนี้ได้ไง? ฉันก็

แค่.

.

“แค่อะไร? ฉันให้ป้าออกไปจากบ้านใหญ่ตระกูล โตเล็กและให้พฤกษ์จัดการให้ป้าอยู่ที่บ้านเดี่ยวใน ชานเมือง อีกทั้งให้คนปรนนิบัติป้า ยิ่งไปกว่านั้น ปรนนิบัติป้าอย่างกับผู้อาวุโส สำหรับป้า นี่เป็นการมอบ ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ตอนนี้ฉันอนุญาตให้ป้ากลับมา แล้วหรือ? ใครให้สิทธิ์แก่ป่าที่จะเข้าๆออกๆในบ้าน

ใหญ่ตระกูลโตเล็กแบบตามใจชอบ? ”

บุริศร์กดขี่ข่มเหง

ป้าโออับอาย

“เป็นคุณนายให้ฉันกลับมาเอง เธอพูดว่า..

“ที่นี่ฉันเป็นเจ้าของบ้าน ไม่ใช่แม่ฉัน! ป้าชอบฟัง แม่ฉันขนาดนั้น ทำไมไม่ไปปรนนิบัติแม่ฉันที่ต่าง

ประเทศหล่ะ?” %3D

บุริศร์พูดแทรกคำพูดของเธออย่างกะทันหัน

ป้าโอลืมตาโต มองดูบุริศร์อย่างนิ่งๆ จากสายตา ของเขา เธอสามารถมองเห็นความโกรธและการ รังเกียจของบุริศร์

เขาถึงขั้นรังเกียจเธอเขียวรี!

ป้าโอเสียใจอย่างกะทันหัน น้ำตาไหลออกมาแบบ รุนแรงมากขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว
“คุณผู้ชาย ฉันเลี้ยงดูคุณมายี่สิบกว่าปี คุณทำ แบบนี้กับฉัน?

เพื่อผู้หญิงคนนึง และเด็กเวรคนนึง…

“พอกันที่! ฉันขอพูดอีกรอบนะ กานต์เป็นลูกชาย แท้ๆของฉันกับนรมน! เป็นหลานตระกูลโตเล็กที่ รอดพ้นจากไฟไหม้ครั้งนั้นอย่างโชคดี ตามฐานะของ ป้า ยังไม่มากพอที่จะให้ฉันเอาหลักฐานดีแอนเอพ่อลูก มาให้ป้าดูหรอกนะ แต่ว่าป้าฟังดีๆนะ กานต์เป็นพันธุ์ ของฉัน บุริศร์! เรื่องนี้ไปถึงไหนต่อไหนฉันก็ไม่กลัวว่า ใครจะตรวจสอบทั้งนั้น”

เขาเป็นคุณชายน้อยบ้านตระกูลโตเล็กอย่างสง่า ผ่าเผย! วันหลังใครกล้ามารังแกลูกชายฉันอีก อย่า

โทษฉันบุริศร์ไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน!

บุริศร์พูดจบ อุ้มกานต์ขึ้นไปชั้นบนโดยตรง

ป้าโองงไปหมด

เมื่อกี้บริศร์พูดว่าอะไรนะ?

กานต์ถึงกับเป็นลูกชายคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิง?

เป็นไปได้ไง?

คุณนายได้ตายไปกับเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปี ก่อนแล้วไม่ใช่หรือ?

แต่ว่ากานต์นามสกุลธนาศักดิ์ธน นรมนก็นามสกุล ธนาศักดิ์ธน แคทเธอรีคนนั้นก็นามสกุลธนาศักดิ์ธนหรือนี่เป็นความบังเอิญ?

หรือว่าแคทเธอรีนั้นเป็นพี่สาวน้องสาวของคุณ นายอะไรนั่น?

แต่ว่าก็ไม่เคยได้ยินว่าคุณนายมีพี่น้องอะไรนี่นา

ป้าโออึ้งมาก ยิ่งไปกว่านั้นลืมความเจ็บปวดที่เอว ไปเลย เธอถูกข่าวของบุริศร์ทำให้มึนๆงงๆ

บุริศร์กลับไม่สนใจเธอ อุ้มกานต์เข้าไปในห้อง นอน มองดูรอยช้ำที่หัวของกานต์ เอ็นดูเหลือเกิน

“เจ็บรึเปล่า? ฉันเป่าให้นายเอง? ”

บุริศร์กล่อมเด็กไม่เป็น

ตั้งแต่เด็กเขมิกาเป็นคนเลี้ยงกิจจาเอง เขาแค่เล่น กับกิจจาเป็นบางครั้งบางคราว ตอนนี้เห็นผิวพรรณที่ อ่อนโยนของกานต์ เขาถึงกับตื่นตระหนก

เมื่อสักครู่กานต์ยังกล้ำกลืนมากๆ แต่ว่าเห็นบุริศร์ โมโหแทนเขาแบบหยิ่งยโสขนาดนี้ กานต์จึงส่ายหน้า พูดว่า “ไม่เจ็บแล้วครับ ไม่เจ็บแล้วจริงๆครับ ผมเป็นลูก ผู้ชาย แผลนิดเดียวเองไม่เป็นอะไรมากครับ”

“ไอ้เด็กบ้า! ”

ถึงแม้บุริศร์พูดแบบนี้ แต่ว่าตากลับแดงๆ เขาอุ้มกานต์ไว้ในอ้อมกอด พูดเสียงทุ้มต่ำว่า ” ขอโทษทำให้นายกล้ำกลืนแล้ว”

บุริศร์เป็นคนที่ไม่พูดคำขอโทษกับใครง่ายๆ แต่ว่ากับภรรยาและลูกของตัวเองเขากลับไม่มีภูมิต้านทาน ใดๆ

เห็นกานต์ได้รับบาดเจ็บ เจ็บกว่าตัวเขาเองได้รับ บาดเจ็บเสียอีก

ส่วนกานต์ยิ่งพูดว่าไม่เจ็บ เขาก็ยิ่งเอ็นดู

กานต์รู้สึกว่าตัวเองถูกบุริศร์รัดจนหายใจไม่ออก แต่ว่าเขาสามารถรู้สึกถึงความรักและความเอ็นดูที่ ผู้ชายตรงหน้าคนนี้มีต่อเขา

เขายื่นแขนเล็กๆออกมา ตบหลังของบุริศร์เบาๆ พูดว่า “เอาหล่ะเอาหล่ะ ไม่เป็นไรแล้วครับ ผ่านไปแล้ว” ไอ้เด็กน้อยที่ควรจะหลบอยู่ในอ้อมกอดของเขา แท้ๆ ตอนนี้ถึงกับย้อนกลับมาปลอบใจผู้ใหญ่อย่างเขา

หัวใจของบุริศร์อดใจไม่ไหวอีกแล้ว

เด็กคนนี้ผ่านอะไรมาตั้งแต่เด็กกันแน่นะ ถึงขั้น ทำให้เขาอ่อนโยนและเข้าอกเข้าใจคนได้ขนาดนี้?

บุริศร์กัดริมฝีปากล่าง และพยายามอดทนอดกลั้น น้ำตาเอาไว้ แต่กลับอดทนความเอ็นดูในใจไม่ได้ เหมือนดั่งไฟที่รุนแรง แพร่กระจายไปทั่วร่างกายอย่าง รวดเร็ว

เห็นว่าบุริศร์ไม่มีท่าทีที่จะปล่อยตัวเองเลยสักนิด กานต์ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ความจริงผมรู้ว่าใครทำ แจกันแตก เพียงแต่ว่าผมไม่อยากพูด ป้าโอคนนั้น

สำคัญกับคุณมากเลยใช่มั้ยครับ? ถ้าหากคุณชอบเธอแล้วละก็ ผมไม่ถือสาเธอก็ได้

ความจริงเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เด็กเวรสองคำ นี้ตอนที่ผมอยู่อเมริกาก็เคยมีเด็กมาว่าผม เพียงแต่ว่า ถูกผมต่อยจนล้มลงไปซะแล้ว

ป้าโอคนนี้เป็นคนสำคัญสำหรับคุณมาก ผมลงมือ กับเธอไม่ได้ คุณวางใจเถอะ วันหลังผมจะพยายาม หลบเลี่ยงเธอ และผมจะเป็นเด็กดี ให้เธอจับความผิด ของผมไม่ได้ คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจเช่นนี้” %3D

บุริศร์เอ็นดูอีกครั้ง นี่เป็นลูกชายของเขา!

เดิมที่ควรเกิดออกมาในบ้านที่ร่ำรวยมั่งคั่ง เป็น คุณชายที่หยิ่งผยองยังไงก็ไม่มีใครกล้ามายุ่ง ตอนนี้ กลับทำเพื่อคนรับใช้ในบ้านตระกูลโตเล็กแบบฝืนทน ส่วนเขาพูดว่าถูกคนอื่นด่าว่าเป็นเด็กเวรซึ่งก็ไม่ใช่ครั้ง แรกแล้ว พูดแบบเรียบเฉยมาก แต่กลับทำให้บุริศร์ฟัง

จนหดหูใจมากยิ่งขึ้น “ไม่! นายไม่ต้องหลบเลี่ยงเธอ นายเป็นลูกชาย ของฉันบุริศร์ นายเป็นความภาคภูมิใจของฉันและหม่า

มี นายเป็นคุณชายบ้านตระกูลโตเล็กที่สมเกียรติสม ฐานะนายไม่มีความจำเป็นต้องก้มหัวให้ใครทั้งนั้น กานต์ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นายมีพ่อคอยปกป้อง นายอยู่ และนายก็ไม่ใช่เด็กเวร! ไม่ว่าใครทำอะไรกับ นาย ใส่ร้ายนาย หรือว่าทำร้ายนาย โต้กลับไปแบบ แรงๆเลยนะ อย่าไปสนว่าคนตรงข้ามเป็นใคร ต่อให้ นายก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมา พ่อก็ขอรับไว้แทนนายเองอย่าทำให้ตัวเองลำบากใจ พ่อทรมานใจเหลือเกิน”

ในที่สุดน้ำตาของบุริศร์ก็อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว เขาไม่ใช่คนที่น้ำตาไหลออกมาได้อย่างง่ายๆ แต่ ว่าลูกชายตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกบาปหนา เอ็นดู จนใกล้จะหายใจไม่ออกแล้ว

ถ้าหากว่าลูกร้องห่มร้องไห้ก็ช่างเถอะ เขากลับเข้า อกเข้าใจคนอื่นแบบนี้ และอ่อนโยนขนาดนี้ ยิ่งไปกว่า นั้นยังสังเกตเห็นความลำบากใจของเขาอีกด้วย

แต่ว่าเขาเป็นถึงพ่อของกานต์ เขาเคยทำอะไรเพื่อ

ลูกบ้าง?

กานต์มองหน้าบุริศร์อย่างประหลาดใจ เหมือนไม่ เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

รเมศดีกับเขามาก ดีซะจนทำให้เขารู้สึกว่าในโลก นี้ไม่มีผู้ชายคนไหนตามใจและรักเขาแบบนี้อีกแล้ว แต่ ว่าต่อให้แบบนี้ก็ตาม รเมศก็ไม่เคยพูดเลยว่า ต่อให้เขา ก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมายังมีคนรับแทนเขา

ส่วนคนที่พูดคำนี้ เป็นพ่อแท้ๆของเขาเอง !

จู่ๆกานต์รู้สึกว่ามีความรู้สึกอย่างนึงที่กำลัง เคลื่อนไหวในใจแบบบอกไม่ถูก แพร่กระจายไฝเต็มไป หมด ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นดั่งเช่นฤดูใบไม้ผลิ

“คุณบุริศร์ ขอบคุณนะ!

กานต์ยิ้มแย้มอย่างดีอกดีใจ ความกล้ำกลืนเมื่อสักครู่จู่ๆเหมือนหายสาบสูญอย่างไม่มีร่องรอย

บุริศร์ขยี้หัวของกานต์พูดว่า “ไป เราลงไปจัดการ เรื่องนี้ให้เรียบร้อย พ่อไม่สามารถให้นายถูกใส่ร้าย แบบนี้”

“ความจริงก่อนที่ป้าโอคนนั้นใส่ร้ายผมได้ปิดวีดีโอ ไปแล้ว ผมใช้อินเทอร์เน็ตเปิดออกมาอีกครั้ง มีภาพทุก อย่าง”

กานต์พูดแบบเขินๆ

เดิมที่เขากะจะไม่พูดออกมา ถ้าหากบุริศร์ได้ยิน คำพูดของป้าโอ และเชื่อคำพูดของป้าโอ เขาก็จะถือ ซะว่าวีดีโอนั้นไม่มีตัวตน แต่ว่าสำหรับบุริศร์จะต้องผิด หวังมาก

แต่ว่าบุริศร์ไม่เพียงเชื่อมั่นในตัวเขา ยังปกป้องเขา ถึงเพียงนี้ กานต์ก็รู้สึกว่าความคิดเล็กคิดน้อยของตัว เองไม่ควรมีตัวตนอยู่

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ บุริศร์ก็รู้ความคิดของไอ้

เด็กบ้าคนนี้ แอบชมเด็กคนนี้ในใจว่ามีความคิดที่เจ้า

เล่ห์ วันข้างหน้าถ้าหากแนะแนวอย่างเหมาะสม ต้อง เป็นคนเก่งคนนึงทีเดียว เขาขุดจมูกของกานต์ อุ้มเขาลุกขึ้นมาและเดินลง

ไปที่ชั้นล่าง เพียงแต่ว่าสายตากลับเย็นชา

ในวีดีโอเป็นยังไงความจริงเขาพอจะเดาออกแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากรู้ว่าป้าโอจะอธิบายยังไง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ