บทที่ 858 คมทิพย์ คิดจะทำอะไรกันแน่?
ใบหน้าของนรมนค่อนข้างแย่
โต นมองดูทุกอย่างจากด้านนอก เขาเข้าใจเล็กน้อย แต่เมื่อ เห็นนรมนถีบเตียง บุริศร์ก็ไม่มีทีท่าจะตื่น เขาก็ก้าวเท้าเข้าไป
“คุณหนู ถอยไปครับ ผมจะปลุกเขาเอง”
โต นพูดพลางขบฟันแน่น
นรมเป็นลูกสาวของคิม และหลานสาวของเจ้าบ้าน เขาเห็นว่า เจ้าบ้านชอบแม่ลูกคู่นี้เป็นพิเศษ ตอนนี้เมื่อเห็นนรมนถูกบุริศร์ ทําร้ายใจอย่างสาหัสขนาดนี้ เขาให้อภัยไม่ได้
แม้ว่าโตนจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้ใหญ่ไปกว่าบุริศร์ แต่เขาก็ อยากท้าสู้ด้วย
โตษินพับแขนเสื้อขึ้น แต่กลับถูกนรมนห้ามไว้ก่อน
“คุณหนู เรื่องนี้คุณจะใจอ่อนไม่ได้นะครับ ผู้ชายคนนี้ มีหนึ่งก็ ต้องมีสอง นี่เป็นปัญหาหลักการที่น่ายึดถือ ไม่สามารถยอมรับ ได้”
คิ้วของนรมนขมวดเข้าหากันแน่น
เธอรู้สึกโกรธเคืองมากในใจ แต่แม้จะปวดร้าวแทบทนไม่ไหว ราบกับมีแมลงวันนับพันตัวในร่างกาย แต่เธอก็ยังคงพูดเสียงต่ำ
“นายไม่คิดว่ามันน่าแปลก?
“อะไรนะครับ”
โต นตกตะลึงกับท่าทางของนรมน
ผู้หญิงปกติเมื่อเห็นสามีนอกใจ ไม่ใช่ว่าควรร้องไห้โวยวาย หรือ? ทำไมนรมนถึงยังสงบนิ่งได้
แม้เขาจะเห็นแววตาสังหารและโศกเศร้าในสายตาคู่นั่นของ นรมน แต่นรมน ในตอนนี้กลับน่ากลัวด้วยสติปัญญา
“คุณหนู อย่าใจอ่อนเด็ดขาดเลยนะครับ คุณก็รู้ว่าตอนนี้ใน ท้องคุณมีเด็ก คุณทำเพื่อเด็กในท้องใช่ไหม ไม่ต้องทำอย่างนี้ ก็ได้ครับ พวกเราตระกูลพรโสภณก็สามารถเลี้ยงดูเขาขึ้นมาได้
โตนคิดว่านี่คือสิ่งที่นรมนคิด และพูดอย่างรวดเร็ว
นรมนขมวดคิ้ว เมื่อมองไปที่โดน
โตษินนี่ ไม่มีตามองออกหรือว่าเธอก็สามารถเลี้ยงลูกให้โต
ได้?
“โตษิน ไปเปิดผ้าห่มออกสิ
ค่าพูดของนรมน ทำให้โตหินหยุดชะงัก
บุริศร์เป็นสามีของนรมน ตอนนี้ท่อนบนของบุริศร์ไม่มีเสื้อผ้า ภายในผ้าห่มจะเป็นอย่างไรต้องให้พูดอีกหรือ?
แต่เมื่อนรมนมีคำสั่งเช่นนี้ โดบินก็ไม่กล้าที่จะต่อต้าน เขาคิด ว่านรมนคงกลัวสะเทือนใจมากเกินไป ดังนั้นเลยให้เขาไปเปิดผ้าห่มให้เขา
ก้าวไปข้างหน้าอย่างโกรธเคือง เมื่อเสียง ฟบ ของผ้าห่มเปิด ออกมาแล้ว แต่เขากับนรมนก็ต่างพากันชะงักนิ่งไป
บุริศร์ยังใส่กางเกงครบดี ไม่เหมือนการใส่อีกครั้งหลังจาก ถอดด้วยซ้ำ
และท่าทางของบริศ ตอนนี้ก็ไม่เหมือนคนเมาเหล้าง่ายขนาด
บริศ คือใคร?
ความตื่นตัวของเขาจะทำให้ตัวเองทำผิดพลาดในระดับต่ำตม ได้อย่างไร?
สมองของนรมนค่อนข้างกลับมาคิดได้อย่างชัดเจนขึ้น
โต นตกตะลึง
“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มีที่ไหนมาแอบกินกันแต่ไม่ถอด กางเกง? ผู้หญิงเมื่อตะกี้แค่ดูท่าทางก็รู้แล้วว่าทรมาน ทำไมถึง
เมื่อโดนถาม นรมนก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน
สมองของเธอทันใดก็เหมือนเจออะไรบางอย่าง มันเกิดขึ้น อย่างรวดเร็ว เร็วเสียจนเธอรับไม่ทันนิดหน่อย
“นายรอประเดี๋ยว”
นรมนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และโทรหาป้องอย่างรวดเร็ว
“ป้อง บุริศ เมา แต่ดูท่าทางไม่ปกติ นายช่วยมาดูหน่อย นรมนส่งที่อยู่ของคลับไปให้ป้อง หลังจากที่ป้องได้ทราบข่าว สักพักเขาก็มาพร้อมกับโพ
“นรมน เกิดอะไรขึ้น?
โพนเมื่อได้ยินมาว่าบุริศร์เมาแอ๋อยู่ในคลับ เธอยืนกรานที่จะ มาดู เธอและนรมนก็ตั้งครรภ์ตามกันมา บุคลิกของบุริศร์ก็เป็นที่ ประจักษ์กันของทุกคน แล้วจู่ๆ ก็มาเมาที่คลับนี่นะ โพนี่ก็รู้สึกว่า มันไม่ปกติ
นรมนไร้การเคลื่อนไหว แล้วก็ไม่สนว่าป้องมองเห็นถึงอะไร อย่างไรพวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน เพียงแค่หยุดโพนี่ก่อนที่เธอจะ เข้ามาข้างใน
“ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ
นรมนน่าโพนี่ออกมา
“เกิดอะไรขึ้น?”
โพนี่จำได้อย่างยิ่ง แต่นรมนตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว ทำให้โพนี่ กังวลเล็กน้อย
นรมนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “อาจจะเป็นฉันที่เข้าใจ ผิด บางทีอาจจะเป็นเธอที่จงใจให้ฉันเข้าใจผิดไปเอง”
“หมายความว่าอะไร? พูดเรื่องอะไร? จะทำให้ฉันร้อนใจตาย หรือ”
โพนี่ที่วิตกกังวลอยู่ในสายตาของนรมน แต่เธอกลับพูดเสียง ต่า “ไม่มีอะไร รอป้องออกมาก่อนค่อยพูด”
“เธอ… …”
นรมนรู้อารมณ์ของนรมนดี ตราบใดที่เธอไม่ต้องการพูด ทำ อย่างไรเธอก็ไม่สามารถง้างปากให้พูดได้
ทั้งสองคนรออยู่ด้านนอก
โตนรู้จักป้อง เมื่อเห็นป้องมาสีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีนัก ก่อน จะถามอย่างอดไม่ได้ “คุณชายป้อง มีปัญหาอะไรหรือครับ?”
“เขาโดนวางยานอนหลับไปกี่เม็ด?”
เสียงของป้องไม่ดัง แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนได้ยิน
“ยานอนหลับ?”
นรมนซะงักเล็กน้อย
ป้องพยักหน้า ก่อนพูด “เธอทำ?”
ก็รู้ว่าไม่ใช่นรมน แต่ป้องกลับถาม เห็นได้ชัดว่าต้องการให้บร มนพูดอะไรสักอย่าง
นรมนส่ายหัว และหันไปพูดกับ โตบินที่อยู่ข้างๆ “นายรีบตาม ไปจับคมทิพย์ ดูว่าเธอไปไหน ไปเจอเรื่องอะไรมา แล้วก็โทรหา พฤกษ์ด้วยนะ ดูว่าเขานอนหรือยัง ถ้ายัง ก็ให้เขาโทรหาฉัน หน่อย”
โตบินฟังและอยากออกไป แต่กลับลังเล
ป้องพูดอย่างแผ่วเบาว่า “พวกเราต่างก็อยู่ที่นี่แล้ว จะกลัว อะไร? มีใครสามารถหลุดรอดอยู่ใต้จมูกของฉันคนนี้ได้หรือ?
เรื่องนี้โตบินเอาอะไรมาโต้แย้งไม่ได้ “ขอฝากฝังคุณชายป้องแล้วกันครับ
โตบินพูดจบก็หมุนกายจากไป รีบไล่ตามคมทิพย์อย่าง รวดเร็ว
โพนี่เมื่อได้ยินชื่อคมทิพย์ก็ชะงักไป ถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ว่า “เธอพูดถึงคมทิพย์เดียวกันกับคุมทิพย์ที่พวกเรารู้จัก?”
“ใช่”
บรมนยิ้มอย่างขมขื่น
รู้อยู่แล้วว่าพวกเธอเป็นเพื่อนสนิท รู้ว่าเธอกับบริศร์ไม่มีอะไร กัน แล้วทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเข้าใจผิด?
ทำไมถึงต้องทําสิ่งนี้เพื่อยอมแลกกับมิตรภาพอันยาวนานของ
พวกเธอสองคน?
นรมนไม่เข้าใจ
เมื่อนึกถึงร่องรอยบนร่างกายของคมทิพย์ หัวใจของนรมน เจ็บปวด ถามป้องว่า “เขาที่เป็นแบบนี้สามารถก่อเรื่องอะไรได้ ไหม”
“ล้อกันเล่นเหรอ? หลับเหมือนตายขนาดนี้ จะไปทำเรื่องอะไร ได้ เธอคิดว่านยาอะไร? แม้ว่าจะเปลือยกายอยู่ข้างเขา เขาก็ไม่น”
เมื่อได้ยินป้องพูดอย่างนี้ เธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความ โล่งอก
คมทิพย์ ต้องการอะไรกันแน่?
นรมนไม่เข้าใจ และก็ไม่รู้
เมื่อป้องต่อสายหาพฤกษ์ พฤกษ์เพิ่งจะล้มตัวลงนอน เมื่อ
ได้ยินนรมนเรียกหาตน จึงรีบโทรหานรมินทันที
“คุณนาย มีเรื่องอะไรหรือ ทำไมเรียกหาผมครับ?”
“คมทิพย์อยู่กับนายที่นั่นหรือเปล่า?”
บรมนถามออกมา
พฤกษ์ค่อนข้างแปลกใจ เมื่อนรมนโทรหาเขาเพื่อตามหาคม ทิพย์ แต่เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างสองคน พฤกษ์จึงตอบ กลับไป
“คมทิพย์ไปจากผมเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เกิดอะไรขึ้นครับ คุณนาย โทรไปเบอร์เธอดีกว่าไหมครับ?”
“ตอนเธออยู่กับนายได้ทำอะไรไหม?”
นรมนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
เห็นได้ชัดว่า พฤกษ์ไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับมา นรมนนิ่งไป เธอรู้สึกว่ามันกะทันหันเกินไป ที่จะถาม พฤกษ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าคมทิพย์ไม่ได้อยู่กับ พฤกษ์ พฤกษ์จะคิด อย่างไรกัน
จนกระทั่งถึงตอนนี้ นรมนก็ยังนึกถึงอนาคตของคนทิพย์
แต่ถ้าเรื่องนี้ไม่ชัดเจน นรมนก็รู้สึกในใจตัวเองมีคำพูด มากมายแต่พูดออกมาไม่ได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นรมนสูดหายใจเข้าลึกๆ สักพัก ก่อนจะถาม เสียงต่ำออกมา “นายกับคุมทิพย์ไปถึงขั้นไหนกันแล้ว? นายกับ เธอ……”
สําหรับส่วนที่เหลือ นรมนูพูดไม่ออกจริงๆ
พฤกษ์นิ่งไป แต่เมื่อเขานึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างนรมนและ คมทิพย์ มันก็ไม่ผิดอะไรที่คมทิพย์จะนำไปบอกนรมน
เขากระแอมอย่างเขินอาย ก่อนพูด “คุณนาย วางใจเถอะครับ พรุ่งนี้ผมจะไปขอเธอแต่งงาน ให้ผมกับคุมทิพย์ไปจดทะเบียนที่ สํานักงานพลเรือน
แม้ว่าสิ่งนี้จะคลุมเครือ แต่นรมนก็ยังเข้าใจ
“นี่นายกับคนทิพย์ ……. ตอนไหน?”
พฤกษ์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เมื่อเห็นนรมนซัก ถามอย่างละเอียด
“บ่ายวันนี้ครับ จู่ๆก็มาหาผม จากนั้นก็……..ขอโทษนะครับ คุณนาย ผมก็รอจะให้ถึงคืนวันแต่งงาน แต่วันนี้คมทิพย์ดูเร่าร้อนมาก ผมควบคุมมันไม่ได้ วางใจเถอะครับ ผมสัญญาว่าจะรับผิด ชอบ พรุ่งนี้ผมจะไปจดทะเบียนกับคนทิพย์”
พฤกษ์คิดว่านรมนกำลังประณามตัวเอง ดังนั้นเขาจึงพูดทุก อย่างอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นรมนเข้าใจแล้ว
ความสัมพันธ์ระหว่างคมทิพย์และบุริศร์คืออะไร? แม้ว่าจะ ถอดเสื้อ แม้ว่าคนทิพย์จะมีร่องรอยบนร่างกายของตัวเอง แต่ ร่องรอยเหล่านั้นน่าจะมาจากพฤกษ์ ไม่ใช่มาจากบุริศร์
นอกจากนี้ ป้องยังบอกอีกว่าปริมาณยาตอนนี้ในร่างกายของ บุริศร์เกรงว่าจะเพียงพอตลอดทั้งคืน
แต่ทำไม คมทิพย์ถึงทำเรื่องเช่นนี้
นรมนไม่เข้าใจ พลางลูบผมของตัวเองและพิจารณาอย่างไม่รู้
ตัว
คนอื่นต่างก็ไม่ไปรบกวนเธอ และป้องยังรอนรมนอีกด้วย ว่า เธอจะสั่งอะไร
หลังจากรอเป็นเวลานาน เขาก่อนแล้วกัน” มันก็พูดว่า “ฉันจะใส่เสื้อผ้าให้
“ใช่ เป็นวันที่หนาวมาก จะเป็นหวัดเอา ทำไมถึงไม่เปิดแอร์เลยนะ”
ป้องคิดไปถึงร่างกายของโพนี่ เขารีบเอาเสื้อคลุมตัวนอกออกมาคลุมให้เธอ ก่อนจะพูดเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างต่อว่า “ไม่ให้ มาแล้วยังจะมาอีกนะ หนาวขนาดนี้ ช่วงนี้ร่างกายคุณก็ไม่ค่อย โอเค คุณ…. ….”
“โอเค โอเค ฉันไม่เป็นไรนา
โพนี่ห้ามการจู้จี้ของป้อง ก่อนพูดกระซิบ “คุณว่านี่มัน สถานการณ์อะไร?”
“ไม่รู้สิ รอให้บริศ ตื่นขึ้นมาแล้วอธิบายด้วยตัวเองเถอะ
ป้องไม่เห็นใจบุริศร์เลย เขารู้สึกว่าเรื่องอย่างนี้ไม่ควรเกิดขึ้น กับบริศร์เลย
เขาเป็นใคร?
เจ้าแห่งเมืองชลธี!
อย่าพูดถึงการคาดคะเนเพื่อให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ แต่บุริ
ศร่ไม่ควรทําผิดพลาดในเรื่องแค่นี้
เกิดอะไรขึ้นที่นี่?
ป้องค่อนข้างแปลกใจ
ยิ่งไปกว่านั้นนรมนก็ไม่พูด
เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อสวมเสื้อให้บริศร์ ในตอนนั้นโตนกลับมา
“คุณหนู ขอโทษด้วยครับ ผมตามไม่ทัน
“ไม่ทัน?”
นรมนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
คมทิพย์ไม่ใช่คนที่เชี่ยวชาญอะไร เธอไม่ได้รับการฝึกอบรม พิเศษ แต่ก็เข้าใจผลที่ตามมาของการหายตัวไปของคนทิพย์ เพื่อนของนรมน
เขาคาดหวังว่าความสัมพันธ์ระหว่างนรมนและคมทิพย์ จะไม่ ค่อยดีนัก แต่กลับได้ยินโพนี่พูดว่า “นรมน เธอกับคนทิพย์เกิด อะไรขึ้นกันแน่”
“รอให้พบคุมทิพย์ ฉันก็อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
นรมนพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากจะจับคุมทิพย์มาอีก เป็นชิ้นๆ แต่ในตอนนั้น นิ้วของบุริศร์ก็ขยับ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
