บทที่ 126 เป็นลูกชายที่แสนดีของบุริศร์จริงๆ

อย่างไรแล้วธิดาก็เคยเห็นฉากใหญ่มาก่อน เธอพูดเสียง ทุ้ม “เอาสองสามคนไปตามไอ้เด็กบ้านั่น ส่วนคนอื่นๆ ให้ เปิดบริการตามปกติ อย่าให้คนอื่นเห็นว่าที่นี่ผิดปกติ! เร็ว เข้า!”

เธอเจ็บจนจะเป็นลมแล้ว แต่ความโกรธในใจทำอย่างไร ก็ไม่สามารถดับลงได้

เคยคิดว่าครั้งหนึ่งเธอเป็นคนที่ยอดเยี่ยม ไม่คิดว่าวันนี้ อยู่ในกำมือของไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งจริงๆ

เป็นลูกชายที่แสนดีของบุริศร์จริงๆ!

อายุน้อยขนาดนี้ก็มีเคล็ดลับป้องกันตัวเอง ถ้าโตอีกนิด

ล่ะ?

ความเมตตาอันน้อยนิดของธิดาในตอนแรก ตอนนี้มัน หายไปทั้งหมด

ตอนนี้เธออยากจะถลกหนังของกานต์ออก ดึงเส้นเอ็น

ของเขา ถึงจะทำให้ความเกลียดชังในใจลดลง

เมื่อกานต์ได้ยินว่าคนที่ไล่ตามเขาลดลงแล้วก็รู้สึกว่านี่ คือโอกาส

จริงๆ แล้วเขาอยู่ไม่ไกลจากแผนกต้อนรับ ตอนนี้รีบวิ่ง ออกไปขอความช่วยเหลืออาจจะค่อนข้างเป็นทางลัด แต่ เขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าคนที่มานั้นจะเป็นคนที่ เห็นใจ
ถ้าอีกฝ่ายไม่สนความเป็นความตายของเขา ถึงจะหนี ออกมาแล้ว นั่นไม่ใช่เขาเผยตัวต่อหน้าคนเหล่านั้นและ ธิดาอีกหรือเปล่า?

คิดถึงตรงนี้ กานต์ก็กัดฟัน ล้มเลิกความคิดที่จะวิ่งไปทาง แผนกต้อนรับ เขาหันตัวตรงเข้าไปในห้อง VIP และซ่อนตัว อยู่ใต้เตียง

ไม่รู้ว่าที่นี่มีห้อง VIP กี่ห้อง พวกมันคงไม่มาค้นหาทีละ คนหรอก และกานต์เห็นแล้วว่ามีป้ายแขวนไว้ที่ห้องนี้ บน นั้นเขียนว่าห้ามรบกวน แสดงว่ามีคนด้านใน

ถ้ามีลูกค้าอยู่ คนเหล่านั้นคงไม่กล้าค้นหาเขาอย่าง โจ่งแจ้ง

ตอนเข้าไปในห้อง กานต์ได้ยินเสียงอาบน้ำในห้องน้ำดัง ขึ้น เขาจึงซ่อนตัวใต้เตียง

นรมนเข้าร้านเสริมสวยมาหลังจากปลอมตัว พอเข้ามาก็ รู้สึกมีบางอย่างผิดปกตินิดหน่อย

ร้านเสริมสวยดีๆ จะไม่มีคนเลยได้อย่างไรกัน?

“มีคนไหมคะ? ”

นรมนตะโกน และอยากเข้าไปในร้าน

ในขณะนี้ก็มีบริกรสองสามคนออกมา

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

บริกรยิ้ม ดูแล้วเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ ป้องกันไม่ให้นรมนเข้ามาได้สำเร็จ
นรมนรู้สึกรำคาญอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ยิ้มและพูดขึ้น “ได้ยิน ว่าที่นี่ทรีทเมนต์โอเค ฉันเลยมาลองสักหน่อย เติมเงินยัง บ้างคะ? ควรจ่ายทีละครั้งหรือว่าทำบัตรสมาชิกโดยตรง? มีกิจกรรมเสริมประสบการณ์อะไรอีกไหม?”

เธอมองซ้ายมองขวา เหมือนกำลังดูโปสเตอร์บนกำแพง ร้านเสริมสวย จริงๆ แล้วเธอกำลังดูเค้าโครงบางอย่าง รอบๆ

นี่เป็นแค่ร้านเสริมสวยแห่งหนึ่งเท่านั้น แต่ที่นี่กลับมีกล้อง ซ่อนเป็นจำนวนมาก

ร้านเสริมสวยทั่วไปให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัว ของลูกค้ามากที่สุด ถึงที่นี่จะเป็นห้องโถงใหญ่ แต่ก็ไม่ จำเป็นต้องมีกล้องมากมายขนาดนี้ไหม

นรมนรู้สึกที่นี่แปลกๆ ทันที บางทีกานต์อาจจะอยู่ที่นี่

ก็ได้

ทันใดนั้นเธอก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ถ้าช่วยชีวิตลูกชายออกมาได้ เธอจะไม่สนอะไรอีกแล้ว

แน่ๆ

บริกรรีบก้าวมาข้างหน้า เอาแพ็คเกจร้านเสริมสวยออก มา เริ่มอธิบายให้เธอฟังอย่างเต็มที่ นรมนไม่ได้ฟังเลย แต่แกล้งทำท่าตั้งใจฟัง มีสมาธิจริงๆ

เมื่อเธอกำลังทนไม่ไหว ออดร้านก็ดังขึ้นอีกครั้ง บริกรเห็นคนมาก็รีบพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น “คุณเขมิกา มาแล้วเหรอคะ? ”

ตอนนี้นรมนกำลังปลอมตัวอยู่ ไม่กลัวว่าเขมิกาจะจำได้ อยู่แล้ว หลังจากได้ยินว่าเขมิกามา มือเธอก็กำแน่น

เขมิกาเหลือบมองนรมนอย่างเผลอตัว พอเห็นว่าแปลก หน้าก็พูดขึ้นอย่างเกียจคร้าน “ฉันมาหาช่างนาวิน ช่วงนี้ ร่างกายไม่ค่อยสบายเท่าไร อยากให้เขานวดให้ฉัน หน่อย”

บริกรรีบยิ้มและพูดขึ้น “วันนี้ช่างนาวินมีธุระออกไปข้าง นอกชั่วคราวค่ะ คุณเขมิกาไปรอที่ห้อง VIP ก่อนดีไหมคะ เราจะรีบแจ้งช่างนาวินให้กลับมา”

“อืม เร็วหน่อยนะ ตอนบ่ายฉันมีธุระ อย่าทำให้ธุระของ ฉันล่าช้า”

“ค่ะๆๆ ! ”

บริกรรีบส่งเขมิกาเข้าห้องพิเศษสำหรับลูกค้าของเธอ

เห็นท่าทางที่บริกรปฏิบัติต่อเขมิกาแล้ว เขมิกาคงจะเป็น ลูกค้าประจำของที่นี่

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ นัก “ทำไม? เธอเป็นลูกค้าแล้วฉันไม่ใช่ลูกค้าเหรอ? ฉันมา ก่อนนะโอเคไหม? พวกเธอทิ้งฉันไว้ที่นี่แล้วไปดูแลเธอมัน หมายความว่าไง? ดูถูกฉันเหรอ? คิดว่าฉันจ่ายเงินสมาชิก ให้พวกเธอไม่ได้หรือไง? ”

ตอนนี้เสียงนรมนแหลมขึ้นนิดหน่อย ดูฉุนเฉียวเล็กน้อย
เขมิกาที่ตอนแรกเดินเข้าไปแล้ว ได้ยินเสียงนรมนดังขึ้น ก็ถอยหลังมาหนึ่งก้าว พูดขึ้นอย่างเหยียดหยาม “เธอเป็น ใคร? เทียบกับฉันได้เหรอ? ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันเป็น คุณนายตระกูลโตเล็กในอนาคต! ลูกชายฉันคือทายาท ตระกูลโตเล็กในอนาคต! ทั้งเมืองชลธีจะเป็นของเราสอง แม่ลูกในอนาคต ให้เธอรอแป๊บเดียวก็เป็นการให้หน้าเธอ แล้วนะ เชื่อไหมล่ะฉันสั่งให้คนโยนเธอออกไปได้เลย?”

ตอนนี้นรมนโกรธจนทนไม่ไหวแล้ว

“เธอบอกเองว่าเป็นอนาคต ตอนนี้ก็ไม่ใช่สินะ? อีกอย่าง ทั้งเมืองชลธีก็ไม่ใช่ของตระกูลโตเล็กตระกูลเดียวสัก หน่อย ตอนนี้นายน้อยตระกูลโตเล็กกำลังหายตัวอยู่ข้าง นอกไม่ใช่เหรอ? ว่ากันว่านายน้อยคนนี้ก็เป็นนายน้อยคน แรกของตระกูลโตเล็กไม่ใช่เหรอ งั้นทายาทตระกูลโตเล็ก ในอนาคตก็ไม่แน่นอนน่ะสิ คุณผู้หญิง ฉันแนะนำว่าคุณ อย่าอวดเบ่งมากเกินไป”

“เธอ..”

เขมิกาอยากจะเดินเข้ามาสู้กับนรมน แต่เธอไม่ลืมจุด ประสงค์ที่ตัวเองมาที่นี่ พูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “เฮอะ! วัน นี้ฉันอารมณ์ดี ไม่ทะเลาะกับเธอหรอก เด็กพันธุ์นั้นเหรอจะ เทียบกับลูกชายฉัน รอดูเถอะ เด็กพันธุ์นั้นไม่ได้รับพรที่จะ แบกรับความมั่งคั่งของตระกูลโตเล็กได้หรอก”

พูดจบ เธอก็หันศีรษะกลับไปทันที ย่ำรองเท้าส้นสูง เข้าไปในห้องพิเศษของตน

ฝ่ามือนรมนโดนเล็บตัวเองจิกลงไป
เธอสรุปได้จากคำพูดของเขมิกา การหายตัวไปของ กานต์ต้องเกี่ยวข้องกับเขมิกาอย่างแน่นอน!

แต่ตอนนี้เธอทำอะไรผลีผลามไม่ได้

กานต์จะอยู่ที่นี่ไหม?

นรมนมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะ

พบเบาะแสบางอย่างแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ยังดี ในตอนนี้ บริกรก็โทรเรียกช่างนาวิน

“ช่างนาวิน คุณอยู่ไหนอ่ะ? รีบมาเร็วเข้า คุณเขมิกามา บอกว่าจะให้นายนวดให้ ว่าไงนะ? ธิดา? น่าจะอยู่ในร้าน แหละ”

เดิมทีคำพูดแรกๆ นรมนไม่ได้ฟังอะไรมากนัก แต่คำพูด ด้านหลังตอนที่บริกรพูดถึงธิดา จู่ๆ นรมนก็ตัวแข็งที่อ

ธิดา?

หรือว่าเป็นธิดานั่น?

หายตัวไปในอากาศ ไม่คิดว่าจะซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ ร้านเสริมสวยแห่งนี้มีบางอย่างแปลกๆ จริงๆ

ตอนนี้นรมนไม่กล้าแสดงออก กลัวว่าความสะเพร่าของ ตัวเองจะทำร้ายกานต์

เธออยากจะรีบพุ่งเข้าไปหาเบาะแสของกานต์ แต่ตอนนี้

เธอทำไม่ได้!

นรมนหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็พูดอย่างโกรธเคืองเป็นพิเศษ “พวกเธอเป็นร้านเสริมสวยอะไรกันเนี่ย เห็นว่าฉัน เป็นคนแปลกหน้าใช่ปะ? เชอะ! ทั้งเมืองชลธีไม่ได้มีแค่ร้าน เสริมสวยของพวกเธอนะ พวกเธอเห็นว่าตัวเองเป็นอาหาร เหรอ ฉันก็ไม่ได้อยากทำหน้าที่นี่สักเท่าไรหรอกนะ”

พูดจบเธอก็ลุกขึ้นอย่างขุ่นเคือง เตะเก้าอี้ข้างๆ แล้วหยิบ กระเป๋าถือแล้วเดินออกไปจากร้านเสริมสวย

บริกรก็ไม่ได้ยื้อเธอมากเท่าไรตอนเธอออกไป แต่รู้สึก โล่งใจนิดหน่อย

“รีบไปดูหน่อย คนด้านหลังเจอไอ้เด็กบ้านั่นหรือยัง?

ตอนนี้แขวนป้ายปิดบริการชั่วคราวข้างนอก อย่าให้ใคร

เข้ามาอีกเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา”

สีหน้าของหัวหน้างานดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

บริกรคนอื่นรีบทำตาม

นรมนเห็นว่าตัวเองเพิ่งออกไป ร้านเสริมสวยก็แขวนป้าย ปิดบริการชั่วคราว ทันใดนั้นการคาดเดาในใจก็รู้สึกถูก ต้องเสียส่วนใหญ่

บุริศร์เห็นเธอออกมาเหมือนเดิม ก็รีบดึงเธอเข้าไปในรถ แล้วกอดเธอแน่นไว้ในอ้อมแขน

“เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ทำให้ฉันกลัวแทบตาย”

“บุริศร์ ร้านเสริมสวยมันแปลกๆ กานต์อาจจะอยู่ที่นี่ จริงๆ!”

นรมนตื่นเต้นเล็กน้อย รีบผลักบุริศร์ออก
รู้สึกว่าอ้อมกอดว่างเปล่า บุริศร์รู้สึกแปลกแยกอยู่บ้าง แต่ได้ยินข่าวของกานต์ เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน

“ยังไงนะ?”

นรมนเล่าเรื่องกล้องที่อยู่ด้านในมากเกินไป และพูดถึง ธิดาด้วย

เมื่อได้ยินนรมนพูดถึงธิดา สีหน้าบุริศร์ก็ไม่ค่อยดีนัก “ฉันไม่เคยเห็นร้านเสริมสวยร้านไหนมีอะไรมากมาย แบบนี้เลย”

“ตอนนี้ทำไงดี? ฉันสงสัยว่ากานต์จะอยู่ด้านใน พอเขมิ

กาเข้าไปก็ตามหาช่างนาวินเลย ถึงฉันจะไม่รู้ว่านาวินคือ

ใคร แต่น่าจะเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของกานต์แน่ๆ ” ตอนนี้นรมนใจลอย เธอไม่ได้เจอลูกชายตัวเองทั้งวันทั้ง คืน ความเกลียดชังที่เขมิกามีต่อกานต์ เธอไม่กล้าคิดเลย

จริงๆ ว่ากานต์จะต้องทนกับอะไรบ้าง

บุริศร์ก็ร้อนรนใจเช่นกัน แต่พูดขึ้นอย่างใจเย็น “ตอนนี้ เข้าไปฉันกลัวว่ามันจะแย่ ยังไงกานต์ก็อยู่ในมือพวกมัน ถ้า ทำให้พวกมันโกรธ ชีวิตกานต์จะเป็นอันตราย แม้ว่าจะฝึก ที่ฐานไม่กี่วัน แต่แชมป์ก็พูดว่าเขาและกิจจาไม่ได้เรียนรู้วิธี ป้องกันตัวอย่างแท้จริงมากนัก ถ้าเด็กคนนี้ใจเย็นพอ ตอน นี้น่าจะอยู่ได้อีกสักพัก เราต้องปรับแผนกันหน่อย”

นรมนเครียดมาก ถึงเธอจะร้อนรุนใจมาก แต่ก็ยอมรับ บุริศร์พูดถูก

ว่า

พฤกษ์รีบเอาการออกแบบร้านเสริมสวยมาให้
“ประธานบุริศร์ นี้คือภาพวาดการออกแบบของร้านเสริม สวยที่ผมเจอ ผมดูมาแล้ว ร้านเสริมสวยนี้มีการออกแบบ ใหม่ในภายหลัง ตอนแรกที่นี่เป็นแค่เพิงเฉยๆ ต่อมาพอได้ รับการออกแบบใหม่มันมีช่องระบายอากาศอยู่ เราสามารถ ส่งคนเข้าไปได้ ช่วยชีวิตคุณชายกานต์ออกมาในตอน จำเป็น แต่ทุกคนต้องร่วมมือกันดึงดูดความสนใจของพวก

มัน”

บุริศร์มองภาพวาดออกแบบตรงหน้า พูดขึ้นอย่างเด็ด ขาด “ฉันจะเข้าไป!”

“ไม่ได้! ”

ตอนนี้นรมนปฏิเสธ

“ร่างกายคุณบาดเจ็บ ไม่ว่าจะเป็นบาดเจ็บที่ฐาน หรือ บาดเจ็บจากกระสุนปืนของธรณี คุณช่วยเรื่องนี้ไม่ได้ หรอก ฉันก็เห็นแล้วว่าช่องระบายอากาศนี้มันแคบมาก คลานเข้าไปได้เพียงคนเดียว ถ้าเป็นแบบนี้มันอาจจะโดน แผลคุณ ฉันกลัว….”

นรมนยังไม่ทันพูดจบ ถูกบุริศร์ดึงเข้ามาในอ้อมแขน ปิดปากเธอทันทีอย่างเอาแต่ใจ

เธออึ้งไป รู้สึกได้ถึงความบ้าคลั่งและหึงหวงของบุริศร์ แต่ก็ไม่ได้ผลักเขา พูดขึ้นอย่างขุ่นเคืองนิดหน่อย “คุณ จริงจังกว่านี้ได้ไหม? ตอนนี้ยังไม่มีข่าวของลูกเลยนะ!”

“เธอก็เคยพูดว่านั่นเป็นลูกของเรา ห้าปีมานี้ ฉันไม่ได้ทำ อะไรให้เขาเลย ตอนนี้เขาอาจจะอยู่ด้านใน ไม่รู้ว่าตอนนี้จะหวาดกลัวมากแค่ไหน ทำอะไรไม่ถูกมากแค่ไหน ไม่ว่า ใครเข้าไปก็ไม่ทำให้ลดการป้องกันตัวเองลง มีแค่ฉันก็ โอเค นรมน ได้ยินว่าเธอเป็นห่วงฉัน ฉันก็ไม่เสียใจเลยสัก นิด เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะต้องพาลูกชายออกมาให้ ได้! ”

“แต่ว่า….

“เอาตามนี้แหละ!”

บุริศร์พูดอย่างเอาแต่ใจ จากนั้นก็หันตัวไป เขามองไปที่ ร้านเสริมสวยด้วยความเย็นชาและโหดเหี้ยมนิดหน่อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ