บทที่ 795 ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณไปกับคุณ
“ผมรู้แล้ว พรุ่งนี้ผมจะผลักดันโครงการอันนี้
ธรณีพยักหน้า
“เรื่องนี้อย่าเผยแพร่มากไป หาเหตุผลที่จำใจต้องทิ้ง อย่าให้ คนอื่นลำบาก เธอก็รู้ เรื่องมากมายในศูนย์การค้ามันซับซ้อน ซ่อนเงื่อน”
“ผมทราบแล้ว ขอบคุณครับอาเล็ก”
ธรณีโบกมือ
เมื่อนรมนชงชาและกลับมา เธอเห็นบุริศร์และธรณีกำลังเล่น หมากรุกกันอยู่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตะลึงเล็กน้อย
“พวกคุณไม่เจรจาเรื่องความร่วมมือหรือคะ? มาเล่นหมากรุก ได้อย่างไร?”
“เจรจาความร่วมมือเป็นข้ออ้าง อาแค่ไม่อยากให้สามีหนูเขา เหนื่อยเกินไป ให้อาสามทำไปคนเดียวเถอะ”
คำพูดของธรณีทำให้นรมนกระอักเลือด
“อาเล็กคะ อาสามจะเสียใจนะ”
“เขาเสียใจ ดีกว่าหนูเสียใจนี่”
นรมนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยิน
“ถ้าอย่างนั้น ทําร้ายคนอื่น เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองสินะคะ ถ้าอย่างนั้นก็ให้อาสามเสียใจเถอะ”
นรมนวางชาให้พวกเขาไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันหน้ามองออกไป ทางข้างนอก อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เด็กๆละคะ?”
“เล่นอยู่ข้างนอก แต่คราวนี้ไม่ได้ยินเสียงของพวกเขาเลย เดี่ยวอาออกไปดู”
“หนูไปดีกว่าค่ะ”
นรมนห้ามธรณี และวางแผนที่จะออกไปดูด้วยตัวเอง แต่บุริศร์ ผลักกระดานหมากรุกออก และยืนขึ้นทันที
“ผมไปกับคุณเอง”
ธรณีแทบจะหดหู่จนตาย
“บุริศร์ ลงหมากไปครึ่งกระดานแล้วผลักออกหมายความว่า อะไร?”
“เล่นหมากรุกไง เพื่อความบันเทิง ไม่เห็นสำคัญเลย ถือว่าอา ชนะแล้วกันครับ”
บริศร์จับไหล่ของนรมนและเดินตรงออกไปข้างนอก ธรณีโกรธแทบบ้า
เห็นได้ชัดว่าเขาจะชนะ แล้วอะไรเรียกว่า ถือว่าอาชนะของมัน
กัน?
แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง นรมนและบริศร์ก็ได้เดินออกจากห้องนั่งเล่นไปกันแล้ว
“จริงๆฉันไปคนเดียวได้นะ คุณอยู่เล่นหมากรุกเป็นเพื่อนอา เล็กก็ได้”
“ทักษะการเล่นหมากรุกของผมแย่มาก เล่นต่อไปความลับจะ รั่วไหลเอา ขอบคุณเมียคนดีมากๆที่มาช่วยผม
คำพูดของบริศ ทําให้นรมนรู้สึกขบขันเล็กน้อย
อะไรเรียกทักษะหมากรุกที่ไม่ดีของเขา?
แม้แต่คนนอกอย่างเธอก็สามารถเห็นได้ว่า บุริศร์กำลังต่อให้
ให้ธรณี
ทำให้สามีของเธอลำบากใจแล้ว
“ภายหลังถ้าไม่อยากเล่นก็ไม่ต้องเล่น ไม่ใช่คนอายุเจ็ดแปด
สิบปี เรียกครั้งเดียวอาเล็กก็โอเค”
บุริศร์อดไม่ได้ที่จะมีความสุขมากเมื่อเห็นว่านรมนรู้สึกรักตัว เองขนาดนี้
“ไม่เป็นไรนา ใครบอกว่าเขาแก่กว่าผมกัน อีกย่าง เป็นอาของ คุณ ทำให้เขามีความสุข คุณก็มีความสุขไม่ใช่หรือ?”
“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้
นรมนรู้สึกว่าบุริศร์ค่อนข้างเอาใจตัวเอง บุริศ เมื่อก่อนเป็น อย่างนี้เสียที่ไหนกัน? อยู่สูงเสียขนาดนั้น ตอนนี้ราวกับคน ธรรมดา กลับทําให้เธอปวดใจ
“ไม่เป็นไร ผมสนุก”
บุริศร์ลูบศีรษะของนรมนและยิ้มอย่างนุ่มนวล
ทั้งสองออกมาข้างนอก แต่ไม่เห็นกิจจาและกมล
“พวกเด็กๆละ? ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ?”
“ไม่น่า บอดี้การ์ดต่างก็อยู่ที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่เด็กๆ จะเกิด อุบัติเหตุ ไม่ต้องกังวล คงไม่ได้เล่นอยู่ที่นี่ เราไปดูฝั่งนั้นเถอะ”
บริศ เห็นนรมนกังวลใจ อดไม่ได้ที่จะพูดโน้มน้าว อย่างไร ก็ตามมีร่องรอยของความตึงเครียดในดวงตาของเขา
นรมนรีบวิ่งไปอีกทางด้านหนึ่ง
“กมล กิจจา! อยู่ไหนลูก?”
นรมนตะโกนอย่างตระหนก
เมื่อได้ยินเสียงร้องของนรมน กิจจารีบตะโกนตอบ “หม่ามี เราอยู่นี่ กมลตกลงไปในสระน้ำครับ
“อะไรนะ?”
นรมนก็เริ่มวิตกกังวลใจขึ้นมา
บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดกับนรมน “คุณอยู่นี่ ผมจะไปดู
“จะให้ฉันอยู่กับที่ได้ยังไง คุณไปก่อน ฉันจะรีบตามไป
นรมนรู้ว่าบุริศร์กังวลที่เธอไม่สามารถตามความเร็วเขาได้ทัน ตอนนี้เด็กๆสำคัญที่สุด เธอจึงพูดออกไป
บริศพยักหน้า กล่าวว่า”ระวังตัวเองด้วย” จากนั้นจึงวิ่งไปที่ บ่อน้ำ
ที่ขอบสระ กิจจากลังหลั่งน้ำตาอย่างกังวล ข้างๆเขามีเสื้อ
คลุมของเด็กผู้ชายอยู่
“กิจจา เกิดอะไรขึ้นลูก?”
“แด๊ดดี้ กมลต้องการดอกบัวครับ ผมว่ายน้ำไม่เป็น ผมบอก ว่าให้ลุงยามไปเก็บมาให้ น้องรับปากว่าจะอยู่ริมสระรอผม ใคร จะรู้ผมเดินไปได้ไม่กี่ก้าว น้องก็ตกลงไปในสระแล้ว”
กิจจาร้องไห้เสียใจมาก
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าร้องนะ ไม่มีอะไรหรอกลูก
บุริศร์ลูบศีรษะของกิจจา ถอดเสื้อคลุมของเขาออก เตรียมจะ ลงไปช่วย ก็ได้ยินเสียงของกิจจาพูดว่า “ออกมาแล้ว ออกมาแล้ว เขาออกมาแล้ว!”
บริศ เห็นเด็กชายอายุประมาณสิบเอ็ดสิบสองขวบในสระโดย กำลังอุ้มกมลมาทางนี้
“ส่งมือมาให้ฉัน”
หัวใจของบุริศร์อึดอัดขึ้นอย่างเร็ว
เด็กชายยื่นมือให้บุริศร์
บริศ ออกแรง ดึงพวกเขาขึ้นมา
“กมล!”
เขาน่ากผลขึ้นมาและเริ่มทำการปฐมพยาบาล กิจจาส่งเสื้อคลุมของเขาให้เด็กผู้ชายตัวจ้อย “พี่ เช็ดหน้าพี่เสีย ขอบคุณที่ช่วยน้องสาวของผม
“ไม่เป็นไร”
เด็กชายเช็ดหน้า และมองไปที่กมลอย่างใจจดใจจ่อ กมลพ่นน้ำออกมา จากนั้นเสียง ว้าว ก็ดังขึ้น
“แด๊ดดี้ หนูกลัว!”
เธอกอดบุรีศร์แน่น
หัวใจที่ตึงเครียดของบุริศร์ผ่อนคลายลง
“กลัวแล้วยังวิ่งมาข้างใน? เด็กคนนี้ไม่คิดว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี จะตกใจตายหรือ?”
ในขณะที่พูด นรมนก็วิ่งมาพอดี
“กมล เป็นอย่างไรบ้างลูก?”
“แงแงแง หม่ามี”
กมลหันหลังกลับและกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของนรมน
บุริศร์มองไปที่ท่าทางกังวลของรมน และพูดอย่างเร็ว “ไม่ เป็นไรแล้ว สำลักน้ำไปไม่กี่อึก ดีที่ยังช่วยได้ทันเวลา
เมื่อเขาพูดอย่างนี้ บุริศร์ก็หันไปมองเด็กชายข้างๆ
“ขอบคุณที่ช่วยลูกสาวลุงนะ สวัสดี ลุงชื่อบริศร์”
“สวัสดีครับ ผมชื่อดนัย อยู่แถวนี้ ช่วงนี้มักจะมาเล่นกับพวก เขาบ่อยๆ”
บุคลิกดูทําใจดีของดนัยทำให้บริศร์ชื่นชมอย่างมาก แต่คิดว่า มาเล่นกับลูกสาวตัวเองบ่อยๆ เขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
“บ้านอยู่แถวนี้หรือ?”
“ครับ ข้างบ้านนี่เอง”
ดนัยชี้ไปที่บ้านของเขา และตอบ
“โอเค ไว้วันหลังฉันจะไปของคุณด้วยตัวเองที่บ้าน
“ไม่เป็นไรครับ กมลไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ผมขอตัวก่อน คุณน้าลาก่อนครับ กิจจาไว้เจอกันใหม่นะ!” คุณลุง
“เจอกันใหม่ ดนัย
กิจจา โบกมือให้ดนัย ด้วยสายตาเคารพ
บุริศร์ยื่นมือดีดเรียกสติกิจจา และถามว่า “ลูกรู้จักเขาหรือ?” “ครับ พี่ดนัยยอดเยี่ยมมาก ไม่ว่าอะไรก็เป็นที่หนึ่ง ผมอยาก
เรียนรู้จากเขา”
สีหน้าของกิจจามีความเคารพเต็มเปี่ยม
บุริศร์ข่มใจ ก่อนพูด “เขาเป็นคนอย่างไรลูกรู้ไหม? ถึงได้ไป เล่นกับคนอื่นอย่างนั้น แล้วยังพาเข้ามาในบ้านอาเล็กอีก
“อย่างไรเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดี
กิจจายปาก
นรมนแตะไปที่หน้าผากของกมล ดูเหมือนจะร้อนเล็กน้อย “บริศร์ กมลอาจจะเป็นไข้ เรารีบกลับบ้านกันเถอะ”
“โอเค!”
ทุกคนรีบกลับไปที่ห้องนั่งเล่นของบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
เพราะว่าการตกลงไปในน้ำของกมล ทำให้เกิดไข้สูง นรมน และบริศร์จึงไม่ได้กินข้าวที่บ้านทวีทรัพย์ธาดา แต่พาลูกๆไปโรง พยาบาลแทน
ร่างกายของกมลมีความพิเศษเล็กน้อย หลังจากการปลูกถ่าย เธอกลัวว่าจะมีไข้ ตอนนี้เกิดเหตุการณ์นี้นรม ขึ้นนรมนและบริศร์ต่างก็ กังวลกันมาก
กิจจาตระหนักถึงปฏิกิริยาที่ไม่พึงประสงค์ของร่างกายของ กมล ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย
“เป็นเพราะผมไม่ดี ผมไม่ดูแลน้องให้ดี
“ไม่เกี่ยวกับลูกนะกิจจา อย่าโทษตัวเอง!
แม้ว่านรมนจะเป็นห่วงกมล แต่เธอก็ไม่ต้องการให้เหตุการณ์นี้ ทิ้งเงามืดทางจิตใจที่ไม่ดีไว้กับกิจจา
บุริศร์อุ้มกิจจามาไว้บนตักของตัวเอง ก่อนพูด “นี่เป็นเรื่องที่ แด๊ดดี้และหม่ามี้ไม่ได้บอกพวกลูกไว้ก่อนให้ชัดเจน ไม่เกี่ยวกับลูก อย่าโทษตัวเอง น้องไม่เป็นอะไร เธอแข็งแกร่งมาตลอด ใช้ ไหม?”
“แต่น้องมีไข้นะครับ”
เสียงของกิจจา มาก เหมือนเด็กที่ทำอะไรผิด
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็ลด
บุริศร์ก็กังวลเช่นกัน แต่เขาไม่ต้องการส่งต่อความกังวลของ เขาไปยังกิจจา เพราะกิจจายังเป็นเด็ก
นรมนก็เข้าใจมันเช่นกัน
เวลาที่รอคอยค่อนข้างทรมาน
บริศร์มองไปยังท่าทางกังวลของนรมน และอดไม่ได้ที่จะนึก ขึ้นมาว่า นรมนอยู่ดูแลกมลคนเดียวในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ไม่รู้ว่า เข้าไปในห้องผ่าตัดกี่ครั้ง ทุกครั้งก็ไม่รู้ว่ากมลจะสามารถเข้ม แข็งผ่านมันไปได้ไหม ช่วงเวลาที่กังวลและทรมานใจเช่นนั้น คง เป็นทุกข์มากกว่าตอนนี้
เขาจับมือของนรมนไว้แน่น รู้สึกว่าเขาทิ้งนรมนและเด็กๆไว้ นานเกินไป
“หลายปีมานี้ ลำบากคุณมาแล้ว”
นรมนตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นดวงตาของเธอก็อบอุ่นเล็ก
น้อย
“ไม่เลยค่ะ กมลเข้มแข็งมาก ทุกครั้งที่ลูกเข้าห้องผ่าตัดลูกจะบอกฉันว่า หม่าหนูจะออกมาอย่างปลอดภัยแน่นอน ทุกครั้งจะ คอยปลอบโยนฉัน เป็นกานต์ที่คอยอยู่เคียงข้างฉัน บางครั้ง ฉัน ก็คิดว่านะคะ ว่า ในฐานะพ่อแม่ ฉันให้ร่างกายกมลแบบนี้ นี่ฉัน รักเธอหรือกำลังทําร้ายเธอ
“อย่าพูดอย่างนั้น ปีนั่นผมจัดการเรื่องราวไม่ถูกต้อง ถ้าจะ โทษ ก็โทษผมเถอะ ถ้าปีนั่นผมพูดอะไรไว้ชัดเจน ให้คุณอยู่ไม่ ห่างกายคอยดูแล กมลก็คงไม่เปลี่ยนมาเป็นเช่นนี้ 5ปีมานี้ ลำบากคุณมามากแล้วนะ ภายหลังผมจะแบ่งเบาภาระคุณเอง ไม่ ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ผมจะไม่ทิ้งคุณอีกแล้ว”
นรมนพยักหน้า ก่อนหลบสายตาไปทางอื่น
เธอรู้สึกว่าตลอดมาเธอไม่สนใจ เธอไม่น้อยใจ แต่ในเวลานี้ เมื่อตอนได้ยินคำพูดของบุริศร์ ในที่สุดเธอก็กลั้นมันไม่ไหวอีก ต่อไป
ที่แท้เธอยังคงมีความโกรธแค้นตลอดระยะเวลาหลายปีมานี้
“โอเค โอเค กมลจะไม่เป็นไร
บุริศร์ดึงนรมนมาไว้ในอ้อมแขนของเขา
เมื่อเห็นว่านรมนกำลังร้องไห้ กิจจาจึงยื่นมือเล็กๆ ของเขา ออกไป และจับไปยังมือของนรมนไว้แน่น ก่อนพูดว่า “หม่ามี้ ผม จะอยู่เป็นเพื่อนหม่ามีครับ คราวหน้าผมจะไม่ไปไหนไกล ผมจะ อยู่ข้างกายคอยเป็นเพื่อนหม่ามี โอเคไหม?”
“โอเคลูก”
บรมนเห็นกิจจากอดเอาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง
ก่อนหน้านี้คือกานต์ที่อยู่กับเธอในคืนที่นอนไม่หลับนับไม่ถ้วน
แต่ตอนนี้เป็นบริศร์และกิจจาที่อยู่เป็นเพื่อน แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือ กมลที่ยังคงนอนอยู่ข้างใน นรมนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าในอนาคตกมลจะไม่มีวาสนากับโรง
พยาบาล
ไฟห้องผ่าตัดยังคงสว่างตลอด กังวลมาก
นรมนออกจากอ้อมกอดของบุริศร์อย่างตรมใจ เดินไปมา ที่ทางเดิน มองไปยังห้องผ่าตัดเป็นครั้งคราว
ในความกังวลและตระหนกของทุกคน ในที่สุดประตูห้อง ผ่าตัดก็เปิดออก นรมนเป็นคนแรกที่เดินไป อยากจะรู้เหลือเกิน ว่ากมลเป็นอย่างไรบ้าง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
