บทที่ 767 ฉันเป็นเพื่อนที่ดีของเจตต์

“เธอพูดอะไร?”

“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก เพราะฉันพูดถึงเธอไม่ดี เจตต์เลยที่ฉัน ตรงนี้ ตอนนั้นมันบวม เธอดีใจมากเลยละสิ? เธอแต่งงานแล้ว แต่ก็ยังมีผู้ชายอีกคนที่ยังจงรักภักดีกับเธอ ถึงแม้กำลังมีความ รัก แต่ก็ยังคงละทิ้งการปกป้องเธอได้ นรมน จริงๆแล้วเธอมี เวทย์มนต์อะไรกันแน่? ที่สามารถทำให้ผู้ชายหลงรักหัวปักหัว ป่า?”

สีหน้าของนิตาเริ่มโหดร้าย

นรมนรู้สึกว่านิตามีปัญหาจริงๆ

“นิตา ฉันไม่อยากพูดคุยกับเธอเรื่องพวกนี้ เธอพูดมาเถอะว่า ทำอย่างไรเธอถึงจะปล่อยน้าเทย่า”

“ให้เธอตายไปสะเต็มใจไหมละ? เจตต์สามารถทำได้ทุก อย่างเพื่อตายแทนเธอได้ เป็นไง? เพื่อแม่ของเขา เธอทำใจไม่ได้ เหรอ? ฉันอยากให้เจตต์เห็นจริง ให้เขาดูผู้หญิงที่เขาปกป้อง แท้จริงแล้วคุ้มค่าแก่การที่เขาต้องทำเช่นนี้ไหม?”

นรมนมองไปยังนิตา ก่อนพูดเสียงต่ำ “ถ้าฉันตาย เธอจะ ปล่อยน้าเทย่าใช่ไหม?”

พูดคุยถึงหลักเหตุผลกับนิตาที่เสียสติอย่างนี้ นรมนรู้สึกว่า เปลืองน้ำลายเป็นอย่างมาก
ถามไปเลยตรงๆ ดีกว่าว่าวิธีแก้ปัญหาอย่างไรที่มันจะเป็นจริง นิตาไม่คิดว่านรมนจะทำอย่างนี้ เธอตะลึงชั่วครู่ “เธอไม่เสียดายที่จะตาย?”

“ไม่มีอะไรที่ต้องเสียดาย ชีวิตนี้ก็เป็นเจตต์ที่ช่วยกลับมา ถ้า หากการตายของฉันช่วยน้าเทย่า ให้กลับมาได้ ก็ไม่เสียเปล่า แล้ว”

เมื่อได้ฟังนรมนพูดเช่นนี้ นิตาก็เครียดขึ้นมาทันใด

“นรมน อย่ามาทําอย่างนี้ ฉันเตือนเธอ ถ้าเธอ…….

“เธอพูดเองว่าอยากให้ฉันตายไม่ใช่หรือ? รีบเข้าสิ! อย่ามาลี ลา จิตใจเธออิจฉาริษยาเพราะเจตคอยเป็นห่วง คอยปกป้อง ฉันไม่ใช่หรือ เธอไม่พอใจฉันไม่ใช่หรือ? ไม่ใช่เพราะเธอเกิดมา พร้อมกับการขาดความรัก กลับมองเห็นครอบครัวที่มีความสุข ของฉัน เพื่อนฝูงรายล้อมและรู้สึกไม่เป็นธรรมนี้ ใช่ไหม? คน อย่างเธอ จะบอกว่าจิตใจมีปัญหาก็เบาไป พูดด้วยหลักเหตุผล กับคนอย่างเธอ ฉันรู้สึกว่าดูถูกสติปัญญาฉันเกินไป ไม่ว่าเธอ ต้องการทําอะไร ฉันจะบอกให้รู้ไว้ แค่เธอปล่อยน้าเทย่าไป ดัง นั้นก่อนที่เธอจะให้ฉันตาย ฉันต้องเห็นว่าน้าเทย่าสบายดี ไม่ อย่างนั้น เธออย่าคิดจะออกไปจากที่นี่

คำพูดสุดท้ายของนรมนจบ ทำให้นิตาสับสน แต่เมื่อเธอได้สติ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“นรมน สมองมีปัญหาหรือไง? เธอยังจะห้ามฉันไม่ให้ออกไปจากที่นี่? ฉันเลือกที่นี่ นี่เธอไม่รู้หรือว่าฉันจัดที่นี่ไว้ล่วงหน้า? เธอ นี่บริสุทธิ์จริง”

“ใครบริสุทธิ์กันแน่”

นรมนปลดกระดุมเสื้อของเธอ ในขณะที่พูด นิตาตกใจมากจนถอยหลังไปสองสามก้าว

“นางบ้าน!”

นรมนกลับยิ้มขึ้นมาและพูด”เทียบกับเธอแล้วก็ถือว่าไม่เท่า ฉันทำเพื่อนเทย่า ถ้าหากเธอไม่ให้ฉันได้พบน้าเทาแล้วละก็ ก็ได้ อยากมากก็แค่พาเธอไปยมโลก พาไปให้ยมบาลตัดสิน ที่ เธอพูดก็ถูก ครอบครัวฉันสมบูรณ์ พร้อมเพรียงไปด้วยลูกชาย ลูกสาว ถึงแม้ฉันจะไม่อยู่ แต่สามีฉันก็สามารถดูแลลูกๆได้ และ ยังแก้แค้นให้ฉันได้ด้วย เธอคิดว่าเขาจะไม่ตามไปหาเรื่องโส ธร?”

“เธอรู้ชื่อน้องชายของฉันได้ยังไง? จู่ๆใบหน้าของนิตาก็ซีดลงฉับพลัน

นโมนสั่นไหวของบนตัว พลางพูดเสียงเรียบ “เรื่องที่ฉันอยาก รู้ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ ฉันรู้ด้วยว่าน้องชายเธอเรียนหนังสือที่ มหาวิทยาลัยไหน อาจารย์ประจำชั้นชื่ออะไร ถึงแม้เธอจะย้าย เขาไป ฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอจะสามารถให้เขาหยุดเรียนหนังสือ มี คนมากมายอยู่ข้างหลังฉัน บุริศร์สามารถหาน้องชายเธอเพื่อแก้ แค้นให้ฉัน เจตต์ก็คงทำ เมื่อถึงตอนนั้นที่เธอไม่อยู่ น้องชายเธอคนเดียวไม่นะว่าจะสามารถรับรุมโจมตีของสองตระกูลใหญ่ ได้หรือเปล่า ถึงเธอได้ เธอไม่อยู่แล้ว ดูแลน้องชายเธอด้วยละคิดน้าเทย่าไหม

นิตาเงียบลงทันทีหลังจากได้ยินการวิเคราะห์

มน

ใช่ เป็นไปไม่ได้อีกฝ่ายจะช่วยดูแลโสธรน้องชายของ

“นิตา เธอเห็นแล้วในมือของฉันถือลูกระเบิด ฉันไม่สาหากมันจะสนบนพื้น อย่างมากแค่ลงหนังสือพิมพ์ อย่างไร ฉันตายไปแล้ว ข้างพูดอย่างไรสนหรอก ถูก ไหม? ก่อนที่ฉันตายฉันก็ดึงเธอให้รับโทษรวมด้วย ฉันก็ไม่ถูกความแล้วละ

เรื่อง และนั่งลงเธอหยิบไวน์ขึ้นจิบ

“อืม เป็นไวน์ไม่เลวเลย ต้องละเอียดไวน์นี่ ว่า สุดท้ายแล้วจะหัวเราะใครนะ ใช่ไหม?

“นรมน แกมันโหดเหี้ยม!

หลังจากนิตาชั่งข้อดีข้อภายในใจ เธอไปท่าทาง มั่นใจว่าชนะของนรมน พลางฟันอย่างโกรธเกรี้ยว นรมน ในเวลานี้ เหมือนเจตต์ชอบทำตัวบิดพริ้วคดโกง
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ดวงตาของนิตาก็กลึงมองนรมนอย่างเกลียด ชิงราวกับจะฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ

นรมนจะไม่รู้ความคิดของนิตาได้อย่างไร แต่เธอก็ยังพนันอยู่ พนันว่านิตาจะแยกจากพี่น้องคนสุดท้ายในโลกคนนี้หรือไม่ น้อง ชายเพียงหนึ่งเดียวของเธอ

นิตาพูดด้วยความโกรธจัด “ฉันพาเธอไปดูเทย่าได้ แต่เธอ ปลุกไม่ได้ นรมน ถ้าเธอกล้าที่จะดื่มน้ำตรงหน้า ฉันจะพาเธอไปดู แต่ไม่รู้นะว่าเธอจะมีความกล้าหาญอย่างที่พูดหรือเปล่า?”

นรมนยิ้ม ก่อนจะมองไปยังแก้วน้ำที่เตรียมไว้ตรงหน้า แล้ว หยิบมาดื่ม

ไม่นานหลังจากนั้น นรมนก็เป็นลมล้มลงไปบนโต๊ะ

นิตารู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอใช้นิ้วจิ้มนรมน เมื่อเห็นว่าไม่ตอบ สนอง เธอจึงค่อยปลดระเบิดในตัวบรมนออกมาอย่างตระหนก

“คิดจะขู่ใครกัน? ก็แค่สองร้อยห้า ถ้าฉันไม่ให้แกเป็นลมไป จะสามารถมัดแกได้ไหม? ไม่รู้ว่าทำไมเจตต์ชอบคนโง่อย่างแก จริงๆ?”

นิตาเตะนรมน และเมื่อเห็นว่านรมนยังคงหลับอยู่ เธอก็ค่อย เอาเชือกออกมาเพื่อมัดนรมน ให้แน่น จากนั้นเธอก็ปรบมือให้ ชายสองคนข้างนอก เข้ามาอุ้มนรมนไว้บนไหล่และเดินเอาออก ไปทางประตูหลังของสโมสร

นรมนถูกโยนเข้าไปในรถตู้อย่างไร้ความปราณี
นิตามองไปยังนรมนอีกครั้ง ก่อนจะทำเสียง ย” ใส่ หลัง จากเธอนั้นจึงขับรถออกไปด้วยตัวเอง เป็นเวลานานกว่าที่จะถึง หมู่บ้านในเขตชานเมือง

ที่นี่คือชนบท

นิตาขับรถตรงเข้าไปในบริเวณบ้านใหญ่หลังหนึ่ง หลังจากนั้น จึงใช้แรงอย่างมากในการนำนโมนออกมา ก่อนจะโยนเธอ เข้าไปในห้อง

เทย่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นนิตาพานรมนเข้า

มา

“เธอเป็นคนอย่างไรกันแน่? นี่จับคนมาอีกแล้วเหรอ? ฉันจะ บอกเธอให้สามีของฉันน่ากลัวมาก อย่ามาจับพวกเรา!!

นิตามองไปที่เทย่า เมื่อเห็นอาหารตรงหน้าของเทย่าไม่ได้ถูก

แตะต้อง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ทําไมไม่กินข้าว?”

“ใครจะไปรู้ว่าเธอจะวางยาอะไรไว้ในอาหารไหม?”

คำพูดของเทย่าทำให้นิตาหัวเราะออกมาทันที

“นี่คุณดูละครมากไปหรือเปล่า? ฉันจะวางยาคุณได้อย่างไร? รีบกินสิ เย็นชืดหมดแล้ว”

“ไม่กิน”

เทย่าเหมือนเด็กที่ไม่สบอารมณ์
นิตาก็ไม่โกรธและบังคับ ยิ้มพลางพูด “หรือให้ฉันไปต้มไข่มา ให้คุณใหม่ไหม?”

“ไม่กิน!”

เทย่ายังคงส่ายหัว แต่ดวงตาของเธอกลับบอกทุกอย่าง

นิตายิ้มและพูดว่า “คุณรอก่อน อย่าไปแตะต้องผู้หญิงคนนี้ ร่างกายเธอมีพิษ คุณอยู่ที่นี่ดีดี รู้ไหม?”

เทย่าตกใจมาก เธอรีบถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว,

“มีพิษ?”

“ใช่ เธอเป็นคนไม่ดี

“เธอก็คนไม่ดี”

เทย่ายังไม่ถึงกับว่าไม่แยกดีหรือเลว

นิตาไม่สนใจเช่นกัน เธอเหลือบไปในรมนและเมื่อเห็นว่านร มนยังคงหลับอยู่ เธอจึงลุกไปที่ห้องครัว

ยาเบื่อตัวนี้คนปกติต้องใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มถึงจะตื่น ดังนั้นนิตาจึงไม่กังวลสักนิดว่านรมนจะตื่นขึ้นมา

วิธีจัดการกับนรมน เธอยังไม่ได้คิดเรื่องนี้

เธอริษยานรมนมองไปหน่อย เห็นเธอแล้วขัดตา เธออยากจะรู้ นัก นรมนหายตัวไป เจตต์จะเป็นห่วงนรมนหรือแม่ของเขา มากกว่ากัน และบุริศร์ที่เอาแต่พูดว่ารักนรมนคนนั้นจะเป็น อย่างไร?
นิตารู้สึกว่าเธออาจมีปัญหาเรื่องประสาทจริงๆ เธอรู้ว่าการทำ เช่นนี้นั้นมันน่าเบื่อมาก แต่เธอไม่สามารถควบคุมความริษยา ของเธอได้

หลังจากเดินออกจากห้อง เทย่าเฝ้าดูอย่างระมัดระวังว่านิตา จะกลับมาหรือไม่ หลังจากยืนยันว่านิตาไม่กลับมา เธอจึงเดินมา สังเกตนรมนซ้ายทีขวาที

“แม่หนูคนสวย”

เทย่ามองแล้วก็ยิ้ม จากนั้นจึงรีบปลดเชือกของนรมนออก อย่างรวดเร็ว

“แม่หนู รีบตื่นเร็ว”

เธอเขย่าตัวนรมน หวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ ในไม่ช้า นรมนลืมตาขึ้นตามที่คาดไว้ และทันใดนั้นเทย่าก็ตกใจ

“อ๊ะ!”

เธอรีบปิดปากตัวเอง หลังจากนั้นจึงส่งสัญญาณไม่ให้นรมน

ส่งเสียง

นรมนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อมองไปที่เทย่าที่เป็นเช่นนี้ นิตาคงไม่คิดว่ายาเบื่อที่เธอให้นรมนกินมันไม่มีประโยชน์

เลย

นรมนเคยใช้เลือดของนภดล ในการแก้พิษ เลือดของนภดลมี ผลดีในการขับถ่ายความร้อน ล้างสารพิษนี่คือสิ่งที่นภดลบอกเธอในภายหลัง ดังนั้นนรมนจึงกล้าดื่มน้ำที่นิตาเตรียมไว้ล่วง หน้าอย่างใจกล้า

นรมนมองไปรอบๆ และมองไปยังท่าทางสงสัยของเทย่า อด ไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “คุณน้า หนูชื่อนรมนค่ะ เป็นเพื่อนของ เจตต์ เจตต์ให้หนูมารับคุณน้ากลับบ้าน

“เจตต์? หนูเป็นเพื่อนเจตต์หรือ?” ตอนนี้สติรับรู้ของเทย่าฟื้นคืนมาแล้ว นรมนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ใช่ค่ะ เจตต์รู้ว่าคุณน้าหายตัวไป ก็ร้อนใจมาก ตามหาไป ทุกหนแห่ง ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณน้าใช่ไหม?”

“ไม่นะ เธอบอกว่าเป็นแฟนของเจตต์

ท่าทางป้องกันตัวของเทย่า ทำให้นรมนรู้สึกเศร้าใจอย่างบอก

ไม่ถูก

“อีกประเดี๋ยวอย่าส่งเสียงนะคะ ฉันทำอะไรคุณน้าห้ามตะโกน รอให้ฉันพาไปหาเจตต์ดีไหมคะ?”

เทย่ามองไปที่นรมนเป็นเวลานานแล้วพยักหน้าด้วยความไว้ วางใจในดวงตาของเธอ

นรมนขอให้เทย่าไปนั่งที่เดิม ในขณะที่เธอแสร้งทำเป็นว่ายัง หลับและถูกมัด

ไม่นานนิตาก็เดินเข้ามาพร้อมกับไข่ลวก
“คุณน้า ฉันต้มไข่มาให้ ใส่น้ำตาลมาด้วย รีบกินสิ”

ในขณะที่เธอกำลังพูด เธอก็เดินตรงไปหาเทย่า โดยไม่เห็นนร มนที่นอนอยู่บนเตียงตอนนี้กำลังลุกขึ้นมานั่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ