บทที่ 766 คนริษยาอย่างฉันต้องการที่จะทำลายความสุข

ของพวกคุณ

หมายเลขที่โทรมาคือนิตา

นิตาไม่ได้โทรหาเจตต์ แต่กลับโทรหาเธอ นี่มันหมายความว่า อะไร?

“เกิดอะไรขึ้น?”

ธรณีรีบถามอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ปกติของนรมน

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันจะไปข้างนอกหน่อย พวกอาช่วยดูเด็กๆ ให้ หน่อยะคะ”

นโมนพูดจบก็นํามือถือใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง

“อาหารจะเสร็จแล้ว หนูจะไปไหน”

ธรรศถือจานเดินออกมาจากในห้องครัว

นรมนบอาหารออกมาชิม รสชาติไม่เลวเลยทีเดียว “ไปข้างนอกหน่อยค่ะ มีธุระ ช่วยหนูดูแลเด็กๆหน่อยนะ”

“ล้างมือ!”

ธรรคปัดมือของนรมนออก สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เห็นด้วย

“ดูหนูสิ เป็นแม่ของลูกแล้ว สักนิดก็ไม่ทำเป็นแบบอย่างให้กับ เด็กๆ เอ่อ ว่าแต่ เรื่องอะไร? ต้องออกไปเวลานี้ด้วย? ทานเสร็จธรณีเห็นด้วยคําของธรรศ

นรมนรู้ขนาดแล้ว ขอให้เวลาประเดี๋ยว เหลือให้หนูด้วยนะ จะกลับมาทานค่ะ

“ไม่

ลางสังหรณ์ของ

นรมน โบกพลางพูด”บอกแล้วไงคะ ว่าเรื่องส่วนตัว ต้องถามแล้ว หนูไปก่อน อย่าเหลือกับข้าวไว้ให้ด้วยนะคะ

หลังจาก

ประตูบ้านทวีทรัพย์ธาดา รอยบน

หายไป

การนิตา โทรหาเธอ แน่นอนว่า

เทย่า

นรมนแม้ตัวเองจะไม่เส้นสายอะไร แต่ควรช่วยเหลือ ถึงอย่างไรเจตต์ก็ช่วยเหลือเธอ ได้มีความเป็นอยู่ ยิ่งชีวิตของตัวเอง

หลังขับรถมาจากบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นรมน หยุดรถข้างทาง และต่อสายตรงโทรกลับหานิตา
“พูดมา”

นิตาค่อนข้างไม่พอใจเมื่อเขาได้ยินเสียงแกมสั่งของนรมน “ประธานนรมน ตอนนี้คุณต้องมีท่าที่เป็นมิตรกับฉันไม่ใช่ หรือ?”

“ฉันจะมีท่าทีเป็นมิตรกับเธอได้ยังไง? นิตา ทำให้ฉันตามืด บอก หลงคิดไปว่าเธอเป็นคนดี และยังคิดจะจับคู่เธอกับเจตต์ นี่ เธอไม่ใช่แค่ทําร้ายจิตใจของเจตต์ แม้แต่ยังพาแม่ของเจตต์ไป ด้วยหรืออย่างไร? ตอนนี้โทรมาหาฉัน คงต้องมีข้อเรียกร้องอะไร แน่ใช่ไหม? แต่ที่ฉันแปลกใจคือ เธอโทรหาผิดคนหรือเปล่า? เธอควรโทรหาเจตต์ ไม่ใช่ฉัน

นรมนกล่าวเสียงเรียบ

นิตากัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น ก่อนพูดอย่างเกลียดชัง “ไม่ ต้องมาตบตาเป็นคนดีต่อหน้าฉัน พูดตามตรง คุณมันก็แค่นั่ง โสเภณีเหยียบเรือสองแคม เจตต์ทำอะไรไปมากมายเพื่อคุณ แล้วคุณทําอะไรเพื่อเจตต์บ้าง?

“เฮ้ ตอนนี้คือเจตต์พบเจอเรื่องที่ไม่เป็นธรรมหรือเปล่า? แล้วนี่ เธออยู่ในสถานภาพอะไรถึงจะมาประณามฉันได้

“นรมน อย่ามาพูดจิกกัดฉัน ถ้าอยากจะช่วยแม่ของเจตต์ เธอ ต้องมาตามที่อยู่ที่ฉันส่งไป ถ้าหากฉันรู้ว่าเธอพาคนมาแล้วละก็ ฉันกับพวกแกก็จะพินาศไปพร้อมกัน เชื่อฉันเถอะ ฉันไม่ได้ล้อเล่น แน่ โดยเฉพาะแกห้ามบอกเรื่องนี้กับเจตต์”
นิตาพูดจบก็วางสายไป

มุมปากของนรมนยกขึ้นเล็กน้อย

เธอพูดแค่ว่าห้ามบอกพวกเขาเธอก็จะไม่พูดแล้ว? นี่คิดว่าเธอ ถูกขู่ให้กลัวแล้วจริงหรือ?

นรมนรู้สึกอยู่เสมอว่าไม่ใช่นิตาจะไม่รู้สึกอะไรเลยกับเจตต์ คง ไม่ต้องพูดถึงเธอคงไม่ทำอะไรกับคุณนายรัตติกรวรกุล ดังนั้น …

นิตาส่งที่อยู่มา

นรมนคิดเหมือนไม่ได้คิดเธอที่อยู่นี้ส่งไปให้เจตต์กับบุริศร์ “ไม่ต้องรีบมา ฉันบอกไปว่าจะไปคนเดียว ไม่ต้องเป็นห่วง

หลังจากที่นรมนส่งข้อความถึงเจตต์และบุริศร์ เธอก็ขับรถตาม ไปยังที่อยู่ที่นิตาให้ไว้

นิตาเลือกสโมสรแห่งหนึ่งในการนัดพบ เป็นสโมสรระดับสูง จากที่เธอรู้จักนิตา เธอไม่มีทางจองสโมสรได้ด้วยตัวเอง นอก เสียจากคนเบื้องหลังของเธอต้องเป็นคนร่ำรวยเงินทอง

ภายในหัวของนรมนกำลังคิดแล้วคิดอีกว่าคนที่มีความแค้น ต่อแม่ของเจตต์คือใคร คิดไปคิดมาก็ไม่พ้นแม่ของพฤกษ์

“บุริศร์ ให้คนไปหาแม่ของพฤกษ์ คุณนายรัตติกรวรกุลมาสิว่า ตอนนี้อยู่ไหน ทำอะไร? ลองดูว่าสามารถเกาะติดใกล้ชิดได้ไหม”

คำสั่งของนรมน ทำให้บริศร์ขมวดคิ้วแน่น “คุณคนเดียวไม่มีปัญหาแน่หรือ? อย่าฝืน ผมจะไปหาคุณที่นั่นก่อน”

บริศ เป็นห่วงนรมนแทบตาย

ก่อนหน้านี้ใครกันที่บอกว่าเธอไม่มีเส้นสาย เรื่องเหล่านี้ยกให้ เขาจัดการ แล้วออกไปหานิตาคนเดียวได้อย่างไรเล่า?

จริงๆแล้วนรมนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

เธอรู้สึกจริงๆว่าตัวเองไม่มีเส้นสายช่วยเหลือเจตต์ ดังนั้นจึง ให้บริศ ออกมือ แต่ตอนนี้นิตาเรียกให้เธอออกไปหาคนเดียว จะ ให้เธอทําอย่างไร?

นรมนรีบตอบบริศร์ “คุณไม่ต้องสนใจฉันจริงๆ ฉันคิดว่าเจต คงรีบมาที่นี่แล้ว นิตาเรียกให้ฉันไปคนเดียว คงจะทำการบ้าน อะไรมาบ้าง ฉันเรียกใช้สอยพวกธิดาแล้ว ความปลอดภัยของ ฉันไม่ใช่ปัญหา ค่อยว่ากันนะ ฉันเป็นลูกศิษย์ของคุณ สบายใจ เถอะ”

“อย่าลืมรักษาความปลอดภัยของตัวเอง คุณรู้ ตอนนี้ผม ยินยอมผิดใจกับทุกคน และหวังไม่ให้คุณได้รับความเจ็บปวด”

“ฉันรู้”

หลังจากที่นรมนวาง โทรก็โทรนัดธิดา หลังจากนั้นจึงเข้าไป ในสโมสร

มีคนคอยต้อนรับอยู่ที่ทางเข้าของสโมสร และเมื่อเห็นนรมน ก็ รีบเดินไปข้างหน้า
“คุณนายบุริศร์ เชิญมาทางนี้

นโมนหยุดชะงักชั่วครู่

เจอครั้งแรกก็จําเธอได้ และยังนำเข้าไปยังห้องรับแขกอธิบาย

ถึงปัญหา

นิตาเป็นวีไอพีที่นี่หรือ หรือจะมีความสัมพันธ์กับผู้จัดการของ ที่นี่กัน

นรมนรีบส่งข้อความหาเจตต์

“ตรวจสอบว่าเจ้าของสโมสรคือใคร? ฉันรู้สึกว่าน่าจะมีความ สัมพันธ์กับนิตา”

เจตต์กำลังรีบมาที่นี่ และหลังจากได้เห็นวีแชทของนรมน เขาก็

เริ่มการสืบหาอย่างรวดเร็ว

นรมนถูกคนต้อนรับแขกพาไปยังห้องรับรอง

นิตานั่งอยู่ที่นั่น เธอถือแก้วไวน์ไว้ในมือ ของเหลวสีแดงใน แก้วแกว่งไหวไปมา ดูท่าทางชำนิชาญ ไม่ใช่เพิ่งจะมาหัดทำเอา ตอนนี้ หรือนรมนสามารถเข้าใจได้ว่า นิตาอาศัยอยู่ในสภาพ แวดล้อมที่ดีเลิศมาตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่ผู้หญิงที่ขยันขันแข็งและ ซื่อสัตย์อย่างที่เธอเห็นอย่างที่ทำผิวเผิน

“เทย่าอยู่ไหน?”

นรมนมองไปรอบๆ ห้อง และเธอไม่เห็นใคร อดไม่ได้ที่จะถาม ขึ้นมา
นิตาปิดประตูห้องรับรอง ก่อนจะล็อคมัน

“นั่งคุยกันก่อนเถอะ”

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ นิตา เธอควรรู้นะ คนที่เจตต์เป็น ห่วงที่สุดคือแม่ของเขา เธอทำอย่างนี้จะยิ่งผลักเจตต์ให้ไกลออก ไป ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะไม่มีความรู้สึกอะไรให้เขา

“แล้วยังไง? คุณมาที่นี่เพื่อเป็นนักเกลี้ยกล่อมหรือ? หรือยังคิด ว่าระหว่างฉันกับเขายังเป็นไปได้? นรมนคุณนี่มันไร้เดียงสาเกิน ไปแล้ว บางครั้งฉันก็สงสัยว่าคุณโตมาได้อย่างไรกัน?”

นิตายิ้มแกมดูถูก จากนั้นก็นั่งลงและรินไวน์แดงหนึ่งแก้วให้นร

“ลองชิมดูสิ ว่ากันว่าเป็น Lafiteปี1982 รสชาติเยี่ยม แต่ฉัน

ดื่มแล้วมันก็งั้นๆ”

นิตายิ้มจาง ท่าทางอย่างนั้นเหมือนเป็นหญิงสาวซื่อตรงที่นร มนเพิ่งเริ่มรู้จัก

นรมนนั่งตรงข้ามเธอ ไม่ได้มองไปที่แก้วไวน์ตรงหน้า ก่อนพูด อย่างเย็นชา “นี่เธอกำลังทำบ้าอะไรกันแน่?

“ฉันก็แค่อยากจะคุยกับคุณ ไม่ได้เหรอ?”

นิตายิ้มกวนเล็กน้อย แต่นรมนก็ยังคงสัมผัสได้ถึงความสูญ เสียในสายตาของเธอ

“จะคุยตอนไหนก็ได้ แต่เธอนำน้าเทย่าส่งกลับมาก่อน
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ละ?”

นิตาดื่มไวน์ในแก้วให้หมดภายในรวดเดียว หลังจากนั้นจึง กลืนลงไปอย่างรวดเร็ว

“ฟินมาก! ไวน์แดงทำไมถึงเพลิดเพลินขนาดนี้นะ แต่มีคนบอก ฉันว่า ดื่มไวน์ต้องละเลียดชิม ฉันไม่ชิน

เมื่อได้ยินนิตาพูดทีเล่นทีจริง นรมนก็ลุกขึ้นและเดินจากไป

“เธอไปเถอะ ถ้าเธอไป ฉันจะให้คนไปฆ่าเทย่า อย่างไรฉันกับ เจตต์ก็ไม่สามารถอะไรกันได้ ก็ไม่ถือสาอะไรถ้าจะเพิ่มความรู้สึก เกลียดลึกลงกระดูกเข้าไปอีกนิด บางทีอาจจะทำให้เขามีความ รู้สึกเกลียดฉันไปตลอดชีวิตเลยก็ได้”

นิตาพูดช้าๆ แต่นรมนก็ไม่มีความกล้าพอที่จะก้าวขาออกไป เธอมองไปที่นิตา และต้องการเห็นแววล้อเล่นเล็กน้อยใน ดวงตาของเธอ แต่ที่เธอเห็นคือความบ้าคลั่งและความสิ้นหวัง

นิตาบ้าไปแล้ว!

“นิตา ใจเย็นๆ เธอกับเจตต์ยังไปไม่ถึงขั้นนั้น ระหว่างเธอกับ เขาเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รู้ แต่ฉันเห็นเจตต์เป็นห่วงเธอมาก เธอควร จะรู้ เมื่อเขาตกหลุมรักแล้ว เขาไม่มีวันปล่อยมือแน่

“ใช่ บางครั้งฉันก็มีความสุขมากที่ได้มีความรักกับเขา แต่ฉัน กับเขาไม่เหมือนกัน นรมน, ความรักของเธอกับบุริศร์ทำให้คน อิจฉาและต้องการจะทำลายคุณรู้ไหม?” นิตามองไปยังนรมน ก่อนจะพูดทีละประโยค “ฉันได้ยินเจตต์พูดถึงชะตาชีวิตที่ขมขื่นของเธอ พูดตามตรง ฉันเห็นใจเธอนะ แล้วก็นับถือเธอด้วย ถ้า หากเป็นฉัน บางทีฉันอาจจะไม่อยากอดทนกับความสัมพันธ์นี้ไป นานแล้ว แต่คุณยังคงยืนกรานต่อไปตอนนี้บริศร์ก็ตามใจและรัก ใครดูแลอย่างดีพระเจ้ารู้ว่าฉันอยากแก่ไปพร้อมกับเจตน่า เสียดายที่ฉันไม่สามารถทำได้

“ไม่มีอะไรที่เธอทำไม่ได้ แต่ต้องดูว่าเธอต้องการมันหรือ เปล่า”

คำพูดของนรมนทำให้นิตารู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย

“ฉันคิดว่า ฉันต้องการความรักของเจตต์มากกว่า ใครอื่น ฉัน ขาดความรักตั้งแต่ยังเด็ก พ่อแม่ของฉันเสียไปนานแล้ว และฉัน อาศัยอยู่กับน้องชายตามลำพัง ไม่มีใครรู้ว่าฉันทนความทุกข์ ยากมาได้อย่างไร แต่พระเจ้าไม่รอที่จะพบฉันน้องของฉันเขา เป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด ในปีที่สองที่พ่อแม่เสียไปก็ไม่โอ เคแล้ว โรงพยาบาลมีหัวใจพร้อมสำหรับการปลูกถ่าย แต่ฉัน ไม่มีเงิน ตอนนั้น ใครเล่าจะรู้ว่าเด็กที่อายุไม่กี่ปีคนนั้นที่กระหาย จะได้เงิน เพื่อน้องชายแล้ว เธอต้องเอาตัวเองไปขายตัว ฉัน ขายตัวเธอเข้าใจไหม? ตลอดชีวิตนี้ฉันเลือกทางเดินไม่ได้ ไม่ สามารถทำในสิ่งที่ฉันชอบได้ และไม่สามารถไปรักคนที่ตัวเอง รักได้ แต่แล้วทำไมฉันถึงบังเอิญได้พบเธอกันนะ? ได้มองเห็นเธอ มีความสุข เธอคงไม่รู้ว่าฉันอยากทำลายเธอขนาดไหน ทำลาย ความรักของเธอ ฉันยังรู้สึกว่าเธออยู่ในโรงพยาบาลทั้งวัน ดูแล บุริศร์ที่หมดสติในโรงพยาบาลยังจะดูดีกว่า”

นิตาพูดและยิ้มไปพลาง
ในใจของนรมนรู้สึกสะอิดสะเอียน

“เธอเป็นบ้าเหรอ? ตัวเธอเองไม่มีความสุข ก็ไม่อยากเห็นใคร มีความสุขด้วย นิตา เธอมีปัญหาแล้วนะ เธอควรไปหาจิตแพทย์ ถ้าเธอไม่รู้จัก ฉันจะแนะนำให้

“หุบปาก! นรมน เธอนั่นแหละควรไปพบจิตแพทย์! เธอมีบุริศร์ แล้วยังจะเอาเจตต์ไปทำไมอีก? เธอรู้ไหม เพราะฉันพูดไม่ดีเกี่ยว กับเธอ เจตต์ก็เลยตบฉัน ในใจของเขา เธอสำคัญกับเขา มากกว่าฉัน!”

คําพูดของนิตาทําให้นรมนชะงักงัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ