บทที่ 750 คุณมันบ้า

บริศร์รู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง แต่เขาก็รู้ว่าที่นรมนเป็นห่วงเจตต์เป็นสิ่ง ที่มีมาตั้งนานแล้วไม่ได้เกี่ยวกับความรัก

“เอาหน้า เก็บของเถอะ ผมจะไปจุดธูปให้ป้าโอนะ”

นรมนมองด้านหลังของบุริศร์ แม้จะมีความแค้นระหว่างป้าโอ มากมาย แต่คนก็ตายไปแล้ว เธอก็ไม่อยากจะดึงดันต่อไป

เธอกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง แล้วมาที่หน้าหลุมศพของป้าโอ

บุริศร์คุกเข่าจุดธูปอยู่ที่นี่

นรมนไม่รู้ว่าเขาพูดค่คุ้นเคยอะไรกับป้าโอบ้าง ตอนนี้เธอ เป็นแค่ลูกสะใภ้คนหนึ่ง

“ฉันก็จะจุดธูปให้เธอด้วย

คำพูดของนรมนทำให้บริศ งุนงงเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกซาบซึ้ง

ใจ

“ไม่ต้องฝืนตัวเองนะ ผมรู้ว่าเรื่องพวกนั้นที่เธอทำก่อนหน้านี้ ทําร้ายคุณกับเด็กๆมาก”

“คุณก็พูดอยู่ว่าก่อนหน้านี้ นี่เธอไม่อยู่แล้ว อีกอย่างก่อนเธอ จากไปก็รักษาคุณ รักษาฉันจนหายดี ถือว่าเป็นความดีความ ชอบที่หักล้างกันไปเถอะ”

นรมนเดินเข้าไปจุดธูปให้ป้าโอ
เธอมองรูปของป้าโอที่อยู่บนป้ายหน้าหลุมศพ นึกถึงชีวิตการ แต่งงานแปดปีที่ผ่านมานี้ อดไม่ได้ที่อยากจะทะนุถนอมทุกสิ่งที่มี อยู่ในตอนนี้

“บุริศร์ เรากลับบ้านกันเถอะ ฉันคิดถึงเด็กๆแล้ว”

จู่ๆนรมนก็รู้สึก ไม่ว่าจะเป็นใคร เรื่องอะไร ก็ไม่มีความสุข เหมือนที่ครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน

“ได้ อีกเดี๋ยวเรากลับกันเลย”

บุริศร์กับนรมนสบตายิ้มให้กัน สิบนิ้วประสานกันเอาไว้

ตอนที่โสธรเห็นพวกเขา นรมนก็เก็บของเรียบร้อยแล้ว

“นี่พวกคุณ…….

“กลับเมืองชลธี ฉันยังยืนยันคำเดิม เรียนจบแล้ว มาหาฉันที่ เมืองชลธี เห็นแก่ที่เป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ฉันจะให้งานนาย แต่ ทว่าตัวนายเองก็ต้องมีความสามารถเพียงพอนะ ไม่งั้นต่อให้ฉัน อยากให้โอกาสนายมันก็คงเป็นไปไม่ได้”

คําพูดของบริศทําให้โสธรพยักหน้าด้วยความซาบซึ้งใจ

“ผมจะพยายามครับ ประธานบุริศร์”

“ไว้เจอกันนะ!”

“ไว้เจอกันครับ”

นรมนกับบริศ ออกจากหมู่บ้านดารายน
ก่อนขึ้นเครื่อง นรมนมอบอำนาจให้ทนายความจัดการยก บริษัทท่องเที่ยวให้กับเจตต์ ตัวเธอเองก็ตั้งปณิธานเอาไว้ ในวัน นี้เจตต์อยากจะให้นิตาเข้าร่วมหุ้นด้วย จึงถือโอกาสยกให้เจตต์ ไปเลยดีกว่า

นรมนไม่ใช่คนที่จะทำให้ตนเองไม่ได้รับความเป็นธรรม

เธอกับนิตาไม่ใช่คนแบบเดียวกัน ต่อไปก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ แน่ๆ คนที่ความคิดเข้ากันไม่ได้อย่างนี้จะมาเป็นผู้บริหารใน บริษัทเดียวกัน งันยกให้ไปเลยคงจะดีกว่า จะได้ไม่ต้องพบเจอ กันอีก

สําหรับการจัดการของนรมน บุริศร์ไม่ได้ห้ามอะไร ตอนที่เจตต์ได้รับหนังสือมอบอำนาจก็ตะลึงงัน เขาไม่เข้าใจ นรมนออกจะชื่นชมนิตา ทำไมตอนที่เขาเสนอให้ นิตาเข้าร่วมหุ้นบริษัทถึงต้องยกบริษัทให้เขา

นิตาเห็นหนังสือมอบอำนาจที่เจตต์ถืออยู่ในมือ จึงถามขึ้น

ด้วยความสงสัย: “เรื่องอะไรเหรอ?”

“คุณกับนรมนเกิดอะไรขึ้น?

นิตาก็ตกใจขึ้นมาทันที แล้วยิ้มขึ้นอย่างรวดเร็ว: “ฉันกับ ประธานนรมนจะเกิดอะไรได้? เราก็ปกติดีนะ”

เจตต์กำลังมองนิตา ไม่ได้พูดอะไร เก็บหนังสือมอบอำนาจขึ้น

มา
“บริษัทท่องเที่ยวของนรมนคุณไม่ต้องเข้าร่วมหุ้นดีกว่า ถ้าคุณ ชอบ ผมจะให้เงินคุณต่างหาก ให้คุณสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง อันที่จริงทำธุรกิจร่วมกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่

คำพูดของเจตต์ทำให้นิตาชะงักเล็กน้อย พูดขึ้น “ฉันไม่เอา อะไรหรอก ทําอะไรก็ได้ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องทำบริษัทท่องเที่ยว ด้วย คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฉันสามารถยืนด้วยลำแข้งของ ตัวเองได้ ฉันรู้ว่าคนอย่างประธานนรมน คงไม่ชอบที่จะต้องร่วม งานกับตัวประกอบแบบฉัน”

“พูดเหลวไหลอะไร? นรมนไม่ใช่คนอย่างที่คุณพูดนะ”

จู่ๆเจตต์ก็โมโหเล็กน้อย

แม้เขาจะไม่รู้ว่าระหว่างนรมนกับนิตาเกิดอะไรขึ้น แต่ได้ฟังน้ำ เสียงแปลกๆของนิตา เขาก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ความผิดของนรมน

นี่นตาทำเรื่องอะไรที่เกินไปกับนรมนงั้นเหรอ?

เจตต์หลับตาลง ในหัวปรากฏภาพของนรมนกับนิตาที่อยู่ใน ห้องคนไข้ แต่กลับไม่คุยกันเลยออกมา

ต้องโทษเขาที่ตอนนั้นไม่สังเกตเห็น

นรมนคงจะผิดหวังในตัวเขามากๆเลยสินะ?

ที่ชอบผู้หญิงอย่างนี้ ล่วงเกินแม้กระทั่งเพื่อนที่ดีที่สุดของ ตนเอง

นิตาเห็นเจตต์หลับตาลงไม่สนใจตนเอง จึงรู้สึกน้อยใจขึ้นมาทันที

“คุณจะปกป้องนรมนขนาดนี้เลยเหรอ?”

เจตต์ลืมตาขึ้นทันที

“นรมน? คุณไม่เรียกเธอว่าประธานนรมนแล้ว?

“ประธานบรมน? ฉันลาออกแล้ว ทำไมฉันยังต้องเรียกเธอว่า ประธานนรมนอีก? เจตต์ ตอนนี้คุณเป็นแฟนของฉัน แต่คุณกลับ โมโหแทนนรมนอยู่ตลอด คุณอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันกับเธอเกิด อะไรขึ้น? ก็ไม่มีอะไร ฉันแค่บอกเธอไปตรงๆ ว่าต่อไปให้เธอ ออกไปห่างๆจากแฟนของฉันหน่อย ฉันพูดอย่างนี้มันผิดเหรอ?”

คำพูดของนิตาทำให้เจตต์ขมวดคิ้วขึ้นมา

“ผมชอบนรมนเป็นเรื่องของผม ไม่เกี่ยวกับเธอสักนิด เธอไม่ เคยมีความรู้สึกอย่างนั้นกับผมเลย

“ใช่สิ เธอไม่ชอบคุณ เป็นคุณที่อยากจะเข้าไปใกล้ๆ แต่เธอก็ ไม่มีความผิดงั้นเหรอ? เธอรู้ว่าคุณชอบเธอ รู้อยู่ชัดๆว่าไม่ สามารถตอบสนองคุณได้ แต่ก็พัวพันอยู่กับคุณตลอดเพื่ออะไร? อยากเหยียบเรือสองแคมเหรอ? ฉันก็นับถือบุริศร์จริงๆนะ มี ภรรยาที่จิตใจโลเล เป็นผู้หญิงใจง่ายอย่างนี้ แต่เขายังทำ เหมือนเธอเป็นสมบัติล้ำค่าอีก ใครจะรู้ว่าตอนอยู่ข้างนอกเธอจะ สวมเขาให้บริศร์หรือเปล่า?

นิตาเพิ่งพูดจบ เจตต์ก็สะบัดฝ่ามือลงไป หลังจากโดนตบ นิตาก็ตกตะลึง เจตต์เองก็ตกตะลึง
“ผมไม่อนุญาตให้คุณสบประมาทนเมน

ฝ่ามือของเจตต์เจ็บจนร้อนผ่าว แต่ในใจของเขากลับเจ็บยิ่ง

กว่า

นิตาได้สติกลับมาจากที่โดนตบ กำลังมองเจตต์อย่างเย็นชา จู่ๆก็เข้ามาตบเจตต์ราวกับคลุ้มคลั่งไปแล้ว

“คุณไม่อนุญาต? เจตต์ ฉันต่างหากที่เป็นแฟนของคุณ! ไม่นึก ว่าคุณจะตบฉันเพราะผู้หญิงคนอื่น? คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือ เปล่า?”

เจตต์ไม่ได้หลบ ยอมให้เล็บของนิตากรีดไปที่ใบหน้าของ

ตนเอง

เขาก็ไม่คิดเหมือนกัน เมื่อครู่เขาวู่วามเกินไป หลังจากตบไป

แล้วเขาก็เสียใจ แต่เขาก็ยอมไม่ได้ที่จะให้คนอื่นมาบอกว่านรมน

ใจง่าย

พระเจ้ารู้ว่านรมนไม่ได้ทำอะไรเลย ในใจของเธอมีแค่บุริศร์

คนเดียว

แต่ทว่าถ้าอยู่ในตำแหน่งของนิตา เจตต์ก็รู้สึกว่าตนเองทำเกิน

ไปจริงๆ

นิตาเห็นใบหน้าของเจตต์เลือดออกแล้ว จึงกระวนกระวายขึ้น มาทันที

“คุณโง่หรือเปล่า? ฉันตีคุณคุณหลบไม่ได้หรือไง? ตอนนี้เสียโฉมแล้วนะ ฉันจะดูสิว่านรมนจะยังชอบคุณอีกไหม?”

พูดๆอยู่ นิตาก็รีบไปหยิบแอลกอฮอล์กับก้านสำลีมา ใส่ยาให้ เจตต์อย่างระมัดระวัง

เห็นท่าทางประหม่าของนิตา จู่ๆเจตต์ก็ยิ้มออกมา: “นรมนไม่ เคยชอบผมอยู่แล้ว ผมเสียโฉมเธอก็ไม่ชอบผมหรอก กลับเป็น คุณนั่นแหละ ยังชอบผมอยู่ไหม?”

“ฉันสติไม่ดีเหรอ? ถึงจะมาชอบผู้ชายที่ลงไม้ลงมือกับฉัน?” นิตาพูดอย่างอารมณ์เสีย

เจตต์เห็นรอยห้านิ้วบนใบหน้าของนิตา ก็อดไม่ได้ที่จะปวดใจ

“เจ็บไหม?”

“เพ้อเจ้อ”

นิตาหลบมือของเจตต์ ยังคงโมโหอยู่

เจตต์ถอนหายใจพูดขึ้น: “นิตา ผมรู้ว่าเพราะคุณนึง ผมก็รู้ว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมให้แฟนของตัวเองไปชอบผู้หญิงคนอื่น หรอก ผมพยายามลืมเธอแล้ว สำหรับผม นรมนเป็นความอบอุ่น ในวัยเด็ก เป็นผู้ช่วยชีวิตหลังจากที่เติบโตมา ไม่มีเธอก็ไม่มีผม ในตอนนี้ ความสำคัญของเธอไม่เพียงแต่เป็นรักครั้งแรกและรัก ข้างเดียวของผม คุณอาจจะไม่เข้าใจเด็กคนหนึ่งที่โดดเดี่ยว เด็ก คนหนึ่งที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ความรู้สึกที่อยากจะพยายามคว้า ทั้งหมดเอาไว้หลังจากได้เห็นแสงสว่างและความอบอุ่น นรมน สำหรับผม ก็เป็นอย่างนี้ เธอสะอาด บริสุทธิ์ รักเดียวใจเดียวแม้ว่า บุริศร์จะเคยใจบอดไม่เห็นความดีของเธอ แต่เธอก็ยังรอ อยู่ที่เดิมให้เขาหันกลับมา ในโลกของพวกเขาไม่ใช่ที่ที่เราจะ เข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ ดังนั้น อย่าพูดถึงนรมนแย่ๆ อย่าทำให้เธอต่าง พร้อย อย่าเหยียดหยามเธอ เพราะคุณกำลังเหยียดหยามความ ศรัทธาของผม เพราะเห็นความรักที่เธอมีต่อบริศร์ ผมถึงเชื่อว่า โลกใบนี้ยังมีความรักของทั้งสองฝ่ายที่เป็นหนึ่งเดียวกันอยู่ ผม ถึงมีความกล้าที่จะพยายามหาหนึ่งเดียวของผม คุณเข้าใจ ไหม?”

นิตาไม่เคยได้ยินเจตต์พูดเรื่องพวกนี้มาก่อนเลย

จู่ๆเธอก็รู้สึกอิจฉานรมนขึ้นมา

“เธอพิเศษสำหรับคุณขนาดนั้น สำคัญขนาดนั้น คุณจะลืมเธอ แล้วมาคบกับฉันได้จริงๆเหรอ?”

“ทำไมถึงต้องลืมด้วยล่ะ? สิ่งที่มีค่า ในชีวิตของแต่ละคนไม่ เหมือนกัน เธอเคยเป็นไฟนำทางของผม ผมเดินผ่านช่วงเวลาที่ มืดมนนั้นมา เพื่อต้อนรับดวงอาทิตย์อย่างคุณ ผมจะจับคุณเอา ไว้ให้แน่นๆ ไม่ให้คุณแอบหนีไปจากชีวิตของผม เช่นเดียวกับที่ ผมก็หวังว่าผมจะเป็นดวงอาทิตย์ของคุณ มีเรื่องอะไรคุณพูดกับ ผมได้ทั้งนั้น เราจะช่วยกันแบ่งเบานะ”

แววตาของเจตต์อบอุ่นมาก

นิตามองเขา ในใจเจ็บปวดเหลือเกิน

“ฉันไปหาน้ำแข็งมาประคบหน้าก่อน ออกไปจะได้ไม่เป็นตัว ตลกของคนอื่น”
นิตาอยากจะหลบหนีอีกครั้ง แต่กลับโดนเจตขวางเอาไว้

“คุณนั่งพักเถอะ ผมจะไปเอามาให้ วันนี้ผมไม่ดีเอง ไม่ควร ลงมือกับคุณ ต่อไปจะไม่มีอีกแล้ว แต่ผมก็หวังว่า จะไม่ได้ยินคำ พูดใส่ร้ายนรมนออกมาจากปากของคุณอีก ได้ไหม?”

“ได้ คุณจะพูดอะไรก็ตามนั้น รีบไปเอาน้ำแข็งเถอะ”

นิตารีบเบือนหน้าหนี

เจตต์รู้ว่าเธอยังโมโหอยู่ แต่ทว่าไม่ได้พูดอะไรก็เดินออกไป

แล้ว

นิตานั่งอยู่บนเตียงตามลำพัง นึกถึงคำพูดเมื่อครูของเจตต์ ใน ใจก็ยิ่งเสียใจ

ทำไมเธอถึงไม่ได้เจอเจตต์ในช่วงเวลาที่ดีที่สุดบ้างล่ะ?

ทำไมเธอถึงต้องหลงรักผู้ชาย ที่เก็บนรมนไว้ในตำแหน่งหนึ่ง ของใจด้วยล่ะ?

ทำไมแฟนของเธอถึงลงมือตบเธอเพราะผู้หญิงอย่างนรมนล่ะ?

นิตาถามตัวเองไม่หยุดว่าเพราะอะไร แล้วจับใบหน้าของ ตนเองเอาไว้ด้วยสัญชาตญาณ

ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยโดนรังแก แล้วก็ไม่ใช่ไม่ เคยโดนตบตี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่โดนแฟนของตัวเองตบ

นิตาอดไม่ได้ที่จะโกรธแค้น

เป็นเพราะนรมน!
ถ้าไม่มีเธอ เธอกับเจตต์ก็จะไม่ทะเลาะกัน

ก็แค่บริษัทท่องเที่ยวที่ขาดทุน เธอคิดว่าตัวเองน่าชื่นชมจริงๆ งั้นเหรอ?

ในเมื่อเธอไม่ได้ ใครก็ไม่ต้องคิดจะได้

สายตาของนิตาส่งความโหดร้ายและอยากจะคิดบัญชีออกมา

เล็กน้อย แต่ทว่าก่อนที่เจตต์จะกลับมาก็จางหายไปหมดแล้ว เธอให้เจตต์เห็นด้านที่เลวร้ายของเธอไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด

“น้ำแข็งมาแล้ว”

เจตต์ถือน้ำแข็งเข้ามา

วินาทีที่นิตารับไปนั้น เจตต์ก็จับมือของนิตาเอาไว้ ตบไปที่ ใบหน้าของตัวเอง

“โอ๊ย! เจตต์ คุณบ้าหรือไง? คุณจะทำอะไร?”

นิตาแค่รู้สึกว่าฝ่ามือร้อนผ่าว ส่วนใบหน้าด้านซ้ายของเจตต์ก็ บวมขึ้นมา

“ให้คุณตบผมคืน!”

เจตต์กำลังยิ้มกริ่มมองนิตา น้ำตาของนิตาก็ทะลักออกมา ทันที

“คุณมันบ้า!

เธอผลักเจตต์อย่างแรงแล้ววิ่งออกไปทันที
เจตต์เห็นนํ้าตาของเธอ ก็ยิ้ม ในใจคิดว่านตาคง ให้อภัยเขา แล้ว ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาทำผิดที่ตบเธอ เขาจึงต้องชดเชยด้วย การลงมือทําจริงๆเพื่อชดใช้คืนให้แก่นิตา

คิดๆแล้ว เจตต์ก็เปิดมือถือขึ้นมาค้นหาอะไรบางอย่าง ส่วนนิตา วิ่งออกมาจากห้องคนไข้ด้วยความเสียใจ

ในตอนนี้ มือถือของเธอก็ดังขึ้น

มองสายที่โทรเข้ามา สีหน้าของนิตาก็ซีดเผือดไปทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ